บทที่ 160

"ซือเย่เจ๋วไม่มีชุดนอน ฉันเลยอยากจะถามพ่อว่ามีชุดที่เหมาะสมหรือไม่..."

เจียงเซิ่นยิ้ม "พ่อเพิ่งซื้อชุดหนึ่งมาเมื่อไม่นานมานี้ พ่อยังไม่เคยใส่เลย พ่อจะไปหยิบให้นะ"

เจียงเซิ่นมอบชุดนอนชุดใหม่ให้เจียงเซิง เมื่อเจียงเซิงหันหลังกลับและกำลังจะจากไป เจียงเซิ่นก็เดินออกมา "เซิงเซิง"

เจียงเซิงหันกลับมา "มีอะไรเหรอ?"

"พ่อขอโทษนะ"

"...ไม่เป็นไร" เจียงเซิงลดสายตาลง ไม่อยากไปมองสีหน้าของเจียงเซิ่นและเดินไปที่ห้อง

เจียงเซิ่นรู้สึกหนักใจ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าลูกสาวของเขายังคงไม่ยอมจะให้อภัยเขา แต่เขาก็รู้สึกพอใจมากแล้วที่เธอยังคงเต็มใจเรียกเขาว่า "พ่อ"

เจียงเซิงที่กำลังเดินกลับไป จู่ๆ ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่นอกประตูห้องของเธอ คนๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจียงหลิน

เจียงหลินไม่รู้กำลังพูดอะไรกับซือเย่เจ๋ว ถึงเธอดูทั้งเขินอายและมีความสุข และทำตัวอย่างระมัดระวังต่อหน้าเขา แต่เจียงเซิงก็สังเกตเห็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ บนใบหน้าของเธอทีนที เจียงหลินมีใจให้ซือเย่เจ๋ว

ซือเย่เจ๋วหันหน้าและเห็นเจียงเซิงกลับมา และเลิกคิ้วเล็กน้อย "กลับมาแล้วเหรอ?"

เจียงเซิงยิ้มเยาะในใจ ถ้าเธอไม่กลับมาจะเห็นภาพที่เขาพูดคุยก