บทที่ 580

เดิมทีหลินซวงเอ๋อร์อยากปฏิเสธ ทว่าน้ำใจไมตรีนั้นตัดได้ยาก จึงทำได้เพียงตามหญิงชราไปด้วยเท่านั้น

ทั้งกลุ่มตามหญิงชราเข้าโรงเตี๊ยม มาถึงห้องแสนโอ่อ่าตรงชั้นสองห้องหนึ่ง

หญิงชราให้ทั้งกลุ่มคอยอยู่ข้างนอก ส่วนตนเข้าไปรายงาน

กระทั่งหญิงชราเข้าไปแล้ว ฮุ่ยอี๋จึงเริ่มมีโทสะ “จะมีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่าองค์หญิงอย่างข้าอีก?”

หลินซวงเอ๋อร์เอ่ย “องค์หญิงอย่าเพิ่งโกรธเกรี้ยว อาจเป็นตระกูลเศรษฐีก็ได้ คอยครู่หนึ่งก็ไม่เป็นไร”

ฮุ่ยอี๋เอ่ยอย่างหยิ่งยโส “หากมิมใช่เพราะเห็นแก่เจ้า ข้าไม่ยอมลดตัวเช่นนี้หรอก!”

หลินซวงเอ๋อร์หัวเราะ “เอาล่ะเอาล่ะ ศักดิ์ศรีเรามันยิ่งใหญ่เสียจริง”

ขณะทั้งสองกำลังคุยกัน ประตูตรงหน้าพลันมีเสียง ‘แกร็ก’ จากการเปิดดังขึ้น หญิงชรายิ้มให้กับทั้งกลุ่ม “ทำเอาทุกท่านคอยเสียเนิ่นนาน ฮูหยินอยู่ข้างในนี้แล้ว เชิญทุกท่านเข้าไปเถิด”

สิ้นเสียง ประตูบานใหญ่ตระการตาเปิดออก หญิงชราพาทั้งกลุ่มเดินเข้าไป

ภายในห้อง อวี๋หว่านหนิงกำลังนั่งบนตั่งเบาะนุ่ม

ครานี้ นางมิได้สวมหมวกหญ้าหรือผ้าปิดหน้า ใบหน้างดงามเกินคนปรากฏต่อเบื้องหน้าธารกำนัล

นี่เป็นคราที่สองที่ได้พบนาง หลินซวงเอ๋อร์ยังคงรู้สึกตกต