บทที่ 504

หลินซวงเอ๋อร์อยากปล่อยโคมดอกบัวจริงๆ แม้ว่าวันนี้เยี่ยเป๋ยเฉิงจะไม่มา นางก็อยากปล่อย

แต่ว่า พ่อค้าขายโคมต่างก็เก็บของกลับบ้านไปแล้ว นางซื้อโคมดอกบัวไม่ได้ ก็เลยไม่มีทางปล่อยแล้ว

พอคิดถึงตรงนี้ ดวงตานางก็ซ่อนความผิดหวังไว้ไม่มิด

“แม่นางซวงเอ๋อร์ เจ้ารออยู่ตรงนี้สักครู่” พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็เห็นไป๋อวี้ถังหันหลังกลับ เดินจากไปทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว

หลินซวงเอ๋อร์ยืนอยู่ที่เดิมอย่างงุนงง

นางไม่รู้ว่าไป๋อวี้ถังจะไปทำอะไร

ตอนนี้เอง ตงเหมยจึงเอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “ท่านเสนาบดีไปทำอะไรหรือเจ้าคะ?”

หลินซวงเอ๋อร์ตอบ “ไม่รู้”

เห็นตงเหมยมีสีหน้าหลงใหล หลินซวงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะเตือนนางว่า “เจ้าอย่าได้ชอบท่านเสนาบดีมากเกินไปนะ”

ใบหน้าของตงเหมยแดงขึ้นทันที แก้ตัวว่า “ใครชอบท่านเสนาบดีกัน..”

หลินซวงเอ๋อร์กล่าวว่า “ท่านเสนาบดีมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เจ้าชอบได้ แต่อย่าหลงลึกเกินไปเชียว”

ตงเหมยพูดอ้ำอึ้งว่า “บ่าวไม่มีทางหลงลึกหรอกเจ้าค่ะ แค่เห็นว่าท่านเสนาบดีหน้าตาดี อยากมองสักหน่อยก็เท่านั้นเอง...”

ท้ายที่สุด ตงเหมยจึงถามอย่างอยากรู้ว่า “ท่านเสนาบดีก็มีคนที่ชอบด้วยหรือเจ้าคะ? ใครกัน? เขาชอบคุณหนูตระก