Share

บทที่ 68 (2/2) : สี่เดือนมันนานเกินไป! (2)

last update Last Updated: 2025-04-06 19:15:22

     หลังจากเมิ่งเจียวซินกับหลี่อวิ้นกุยลงมือกินซาลาเปา สาลี่ และทับทิมจนหมดแล้ว เมิ่งเจียวซินจึงลุกขึ้นยืน เพื่อเก็บถาด และจานเปล่าใส่ลงไปในตะกร้าใบใหญ่ แล้วในขณะนั้นนางก็รับรู้ได้ถึงวงแขนที่สอดเข้ามาบริเวณรอบเอว ตอนนี้หลี่อวิ้นกุยกำลังโอบกอดนางจากทางด้านหลัง จากนั้นเจ้าตัวก็ซบใบหน้าลงมาที่ไหล่ข้างขวาของนาง  

     “ซินซิน เจ้าไม่อยากรู้หรือว่า ข้าอธิษฐาน และฝากคำพูดถึงมารดาของข้าบนสวรรค์ว่าอย่างไร?”

     แต่ยังไม่ทันที่เมิ่งเจียวซินจะได้ตอบอะไรกลับไป หลี่อวิ้นกุยก็กล่าวต่อ

     “ข้าอธิษฐานว่า...ขอมีเจ้าอยู่ข้างกายข้าในทุกวันเกิดหลังจากนี้ และข้าก็กล่าวขอบคุณมารดาที่มอบชีวิตนี้ให้แก่ข้า 

ซินซิน ขอบคุณนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่เจ้าจัดเตรียมสิ่งเหล่านี้เพื่อข้า ยามนี้ข้ารู้สึกติดค้าง...”

  &n

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 69 (1/2) : คนของข้า (1)

    เมิ่งเจียวซินหลังจากลงมานั่งแช่ตัวในอ่างอาบน้ำได้สักพัก จิตใจที่เคยว้าวุ่นก็เริ่มสงบลง เพราะนอกจากเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไปเผชิญมากับตัวตั้งแต่เช้า พอกลับมาถึงเรือนพักชั่วคราว นางก็ได้รับรู้เรื่องของซุนเย่ผิง... โดยปิงหลงเล่าให้เมิ่งเจียวซินฟังว่า...เมื่อคืนซุนเย่ผิงไม่ได้กลับมานอนที่เรือนพักชั่วคราว แล้วช่วงบ่ายวันนี้ซุนเย่ผิงก็กลับมาที่เรือน พร้อมกับคนขององค์ชายรองหลี่อวิ้นหยางจำนวนสองคน ซึ่งทั้งสามคนมาขอเข้าพบโจวหลิวอิง เหล่าองครักษ์ของโจวหลิวอิงจึงให้คนทั้งสามเข้ามานั่งรอในห้องโถงของเรือนใหญ่ ซึ่งในระหว่างนั้นปิงหลงได้อาสานำของว่าง และน้ำชาเข้าไปให้ ขณะที่วางของว่างลงบนโต๊ะปิงหลงก็แอบขยับเข้าไปกระซิบถามซุนเย่ผิงว่า พาสองคนนี้มาทำไม? แล้วตอนนี้ซุนเย่ผิงกำลังคิดจะทำอะไร? แต่ทว่าซุนเย่ผิงไม่ตอบ และไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองปิงหลงเลยสักนิด เด็กชายจึงเลิกให้ความสนใจ จนโจวหล

    Last Updated : 2025-04-07
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 69 (2/2) : คนของข้า (2)

    โจวหลิวอิงนำทุกคนในเรือนพักชั่วคราวทำความเคารพ พร้อมกับกล่าวทักทายราชาปีศาจกับองค์ชายสามหลี่อวิ้นกุย จากนั้นโจวหลิวอิงจึงเชิญคนทั้งสอง และคณะผู้ที่ติดตามมาบางส่วนเข้าไปนั่งพูดคุยกันต่อยังห้องโถงในเรือนใหญ่ โดยมีเมิ่งเจียวซินกับปิงหลงเดินตามโจวหลิวอิงนำคนอื่น ๆ เข้าไปด้านใน แล้วเมื่อเข้ามาในห้องโถง ราชาปีศาจก็เอ่ยสู่ขอเมิ่งเจียวซินให้กับหลี่อวิ้นกุยอย่างเป็นทางการ จากนั้นก็เริ่มพูดคุยกันเรื่องสินสอด ก่อนจะส่งมอบหนังสือหมั้นหมาย โดยทั้งสองฝ่ายพูดคุยตกลงกันเพียงไม่นาน เพราะราชาปีศาจกับหลี่อวิ้นกุยยินยอมทำตามข้อเรียกร้องจากโจวหลิวอิงทุกข้อ หลังจากนั้นราชาปีศาจก็ให้เมิ่งเจียวซิน หลี่อวิ้นกุย และเหล่าผู้ติดตามออกไปจากห้องโถงก่อน เพราะเจ้าตัวมีเรื่องสำคัญจะพูดคุยกับโจวหลิวอิงต่อ พอเมิ่งเจียวซินเดินออกห่างจากห้องโถง หลี่อวิ้นกุยก็เอ่ยชวนนางไปนั่งพูดคุยกันต่อที่ศาลาข

    Last Updated : 2025-04-08
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 1 (1/2) : อย่าบอกนะว่า...(1)

    “มีเมียทั้งหมดสี่ร้อยยี่สิบเก้าคน!” ใบหม่อนหรือเมิ่งเจียวซินอุทานออกมาอย่างลืมตัว หลังจากที่เธอต้องเอาเวลาพักของตัวเองมาทนอ่านนิยายของผู้เป็นน้องชายเกือบสองวัน ซึ่งตอนนี้เธอก็ได้อ่านมาจนถึงบทสุดท้ายของเรื่องแล้ว “ที่ไม่มีลูก ไม่ใช่เพราะฝีมือของตัวร้าย แต่เป็นเพราะพระเอกส่งคนไปผสมยาห้ามครรภ์ในอาหารและน้ำดื่มของสตรีทุกคนทันที หลังจากที่เจ้าตัวไปมีอะไรด้วยเนี่ยนะ เหอะ!” ยิ่งอ่าน เธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด แต่ใบหม่อนก็ยังคงพยายามฝืนล้มตัวลงไปนอนอ่านนิยายต่อ...จนมาถึงบรรทัดสุดท้าย “พระเอกระเบิดตัวเองตาย อาหวงนิยายอะไรของแกเนี่ย!” ใบหม่อนรีบยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเอง ก่อนจะพยายามสงบสติอารมณ์ หลังจากอ่านคำว่า ‘จบ’ ที่โชว์หลาอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ จากนั้นเธอจึงรีบลุกขึ้นมานั่ง แล้วไถหน้าจอลงไปไล่อ่านข้อความของนักอ่านคนอื่น ๆ โดยทุกข้อความแสดงออกให้รู้ว่านักอ่านคนอื่น ๆ ก็รู้สึก และมีความคิดเห็นไม่ต่างไปจากเธอเลย ซึ่งบางคนก็ดูเหมือนว่าจะมีอาการหนักกว่าเธอด้วยซ้ำ เพราะอีกฝ่ายเสียเงินซื้อตอนติดเหรียญ เพื่อเข้าไปอ่านฉากเซอร์วิสระหว่างพระเอกกับเหล่าบรรดาเมีย ๆ ของเจ้าต

    Last Updated : 2025-01-22
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 1 (2/2) : อย่าบอกนะว่า...(2)

    กริ๊ง...กริ๊ง... ใบหม่อนเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก ก่อนจะกล่าว “อาหวง เอาเป็นว่า แกก็ลองไปไล่อ่านข้อความของนักอ่านในบทสุดท้ายดูแล้วกันนะ เพราะพี่เองก็คิดเห็นไม่ต่างไปจากนักอ่านส่วนใหญ่ของแกเลย แค่นี้ก่อนนะ ถึงเวลาที่พี่ต้องเข้าไปตรวจดูอาการของคนไข้แล้วน่ะ” (ได้ แต่พี่หม่อน...ถ้าว่างพี่ก็เข้ามาหาแม่บ้างนะ) “อืม” (อย่างนั้นผมไม่กวนละ ดูแลตัวเองด้วยนะพี่) หลังจากวางสาย ใบหม่อนก็เลื่อนปิดหน้าอ่านนิยายที่แสดงอยู่บนหน้าจอ แล้วนำโทรศัพท์มือถือไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะหยิบสมุดกับปากกา จากนั้นเธอจึงเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง เพื่อไปตรวจดูอาการของคนไข้ที่ยังคงนอนไม่ได้สติมาเกือบสามเดือนแล้ว ซึ่งเธอได้รับหน้าที่มาเป็นพยาบาลพิเศษให้เป็นการชั่วคราว เนื่องจากคนไข้ที่เธอต้องเข้ามาดูแลก็คือ หลานชายคนโตของท่านเจ้าสัวหลี่อวิ้นเจียง โดยท่านเจ้าสัวหลี่อวิ้นเจียงเป็นทั้งเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง แล้วยังเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของโรงงานผลิตอาหารไทยแช่แข็ง ซึ่งโรงงานดังกล่าวเป็นของคุณยายใบบัว ยายแท้ ๆ ของใบหม่อน แล้วที่สำคัญท่านเจ้าสัวหลี่อวิ้นเจียงยังเป็นเ

    Last Updated : 2025-01-22
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 2 (1/2) : ทำไมถึงต้องเป็นเธอ? (1)

    “ไม่จริงใช่ไหมเนี่ย?” ใบหม่อนหรือเมิ่งเจียวซินเอ่ยขึ้น เพราะเธอยังตั้งรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่ทัน (โฮสต์ไม่จำเป็นต้องพูดโต้ตอบกับทางระบบค่ะ เพราะทางที่ดีพวกเราควรสื่อสารกันทางจิตน่าจะสะดวกกับทางโฮสต์มากกว่าค่ะ) “เดี๋ยวก่อนนะคะ ฉันขอตั้งสติสักครู่ค่ะ” เมิ่งเจียวซินยังคงตอบกลับอีกฝ่ายด้วยการพูด ก่อนจะหลับตาลงเพื่อรวบรวมสติแล้วลืมตากลับขึ้นมามองมือ แขน และชุดที่เธอกำลังสวมใส่ จากนั้นเธอจึงมองไปยังบริเวณโดยรอบพร้อมกับคิดในใจ ‘อย่าบอกนะว่า...ตอนนี้ฉันทะลุมิติเข้ามาในนิยาย แล้วถ้าหากเป็นเรื่องจริงในนิยายส่วนใหญ่คนที่ทะลุมิติเข้าไปในนั้น ก็มักจะทะลุเข้าไปในนิยายเรื่องที่เพิ่งจะอ่านจบ หรือกำลังอ่านอยู่ก่อนตาย...’ (โฮสต์ใจเย็นก่อนนะคะ ตอนนี้อีกร่างหนึ่งของโฮสต์ยังไม่ตายค่ะ แต่ที่โฮสต์คิดเกี่ยวกับเรื่องของนิยายนั้นถูกต้องแล้วนะคะ เนื่องจากทางเราได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดใจของนักอ่าน ที่ได้เข้าไปอ่านนิยายของน้องชายโฮสต์ ซึ่งตอนนี้ก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และหนึ่งในความเจ็บปวดใจนั้นก็คือตัวโฮสต์เอง ดังนั้นในฐานะที่โฮสต์เป็นพี่สาวของคนเขียนนิยายเรื่องนี้

    Last Updated : 2025-01-22
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 2 (2/2) : ทำไมถึงต้องเป็นเธอ? (2)

    เมิ่งเจียวซินรีบสลัดสิ่งที่คิดออกจากสมอง แล้วลองตอบกลับอีกฝ่ายทางจิต ‘ได้ค่ะ’ (เงื่อนไขอย่างแรก เป็นสิ่งที่โฮสต์จะต้องรับรู้ คือ เวลาในโลกใบนี้หากเทียบกับเวลาในโลกใบเดิมของโฮสต์จะแตกต่างกันอยู่สามสิบวันค่ะ หมายถึง เวลาที่โฮสต์ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่สามสิบวันจะเทียบเท่ากับเวลาในโลกใบเดิมของโฮสต์เพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น เงื่อนไขอย่างที่สอง คือ เรื่องที่ทางเราเปิดระบบพิเศษให้กับโฮสต์ภายใต้ชื่อที่ว่า ‘รับรู้แล้วแก้ไขไปพร้อมกับการเรียนรู้ด้วยชีวิตจริง’ ความหมายก็ตรงตามนั้นเลยว่า ชีวิตในโลกใบนี้เปรียบประดุจดังชีวิตจริงของโฮสต์ เพราะในโลกใบนี้โฮสต์ทั้งบาดเจ็บได้ เจ็บป่วยได้ ตายจริง และมีเพียงแค่ชีวิตเดียว ซึ่งถ้าหากโฮสต์เสียชีวิตลงในโลกใบนี้ ก่อนจะทำภารกิจที่ทางระบบมอบให้เสร็จ อีกร่างหนึ่งในโลกใบเดิมของโฮสต์ก็จะเสียชีวิตลงไปด้วยทันทีค่ะ ดังนั้นสองปีในโลกใบนี้โฮสต์จะต้องดูแลชีวิตของตัวเองให้ดี แต่ทางเราก็มีเงื่อนไขพิเศษเพิ่มให้กับโฮสต์ด้วยนะคะ คือ...ตัวละครตัวนี้หากเป็นไปตามบทเดิมจะต้องเสียชีวิตในอีกหนึ่งปีข้างหน้า หากในช่วงเวลานั้นโฮสต์ทำภารกิจสามในห้าสำเร็จ โฮสต์ก็จะสาม

    Last Updated : 2025-01-22
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 3 (1/2) : หาข้อดีในเวลาที่รู้สึกแย่ (1)

    เมิ่งเจียวซินนั่งทำใจสักพัก ก่อนจะเดินไปเปิดบานหน้าต่างเพื่อสำรวจสิ่งต่าง ๆ รอบเรือน พอเห็นบรรยากาศโดยรอบ ตอนนี้น่าจะเข้าสู่ต้นยามโหย่วแล้ว (ยามโหย่ว เวลา 17:00 – 18:59 น.) หลังจากนั้นเมิ่งเจียวซินจึงนึกไปถึงสิ่งที่คุณยายใบบัวเคยสอนเธอเอาไว้ว่า ‘ให้หาข้อดีในเวลาที่รู้สึกแย่ที่สุด’ ก่อนที่เธอจะหลับตาของตัวเองลง แล้วคิดในใจว่า... ‘ดี! ที่นิยายเรื่องนี้ของอาหวงเป็นแนวจีนโบราณ’ ‘ดี! ที่เราชอบอ่านนิยายแนวนี้อยู่แล้ว’ ‘และโชคดี! ที่ชีวิตในโลกใบเดิมของเรามักจะได้ออกเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ พร้อมกับหน่วยแพทย์อาสาอยู่บ่อยครั้ง เพราะมันได้ช่วยฝึกให้เราต้องคอยตั้งรับ ปรับตัว และยังต้องคอยเตรียมรับมือกับทุกการเปลี่ยนแปลงที่ผ่านเข้ามาในระหว่างการปฏิบัติหน้าที่อยู่เสมอ ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเราเวลานี้ เราก็แค่ต้องคอยรับมือ เตรียมทำทุกอย่าง และหาวิธีก้าวผ่านมันไปให้ได้ก็เท่านั้นเอง’ เมื่อคิดได้ดังนั้นเมิ่งเจียวซินจึงนึกไปถึงข้อมูลคร่าว ๆ ของโลกใบนี้ รวมไปถึงข้อมูลเบื้องต้นของพระเอกที่อาหวงได้บรรยายเอาไว้ในช่วงแรกของนิยาย... โลกใบนี้ได้ถูกแบ่งเขตแ

    Last Updated : 2025-01-23
  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 3 (2/2) : หาข้อดีในเวลาที่รู้สึกแย่ (2)

    หลี่อวิ้นกุยเกิดมาพร้อมกับการจากไปของผู้เป็นมารดา เขาจึงไม่เป็นที่ต้อนรับของคนในครอบครัว ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาในยามนั้นแย่ยิ่งกว่าบ่าวรับใช้ในเรือนหลังนั้นเสียอีก แม้ว่าผู้เป็นตากับยายจะรับตัวเขากลับมาอยู่ที่เรือนหลักของตระกูลแล้ว แต่ก็ได้ส่งตัวเขาให้บ่าวก้นครัวเป็นผู้ดูแล เขาจึงเติบโตมาพร้อมกับความเกลียดชังของคนในครอบครัว แล้วในทุกครั้งที่มีคนในครอบครัวบังเอิญเดินมาเจอกับหลี่อวิ้นกุย ก็มักจะด่าทอเขาด้วยคำพูดที่ว่า เขาคือคนทำให้มารดาของตัวเองต้องตาย! แล้วทุกอย่างก็ได้ผ่านล่วงเลยไปแบบนั้น จนมาถึงวันหนึ่งในขณะที่หลี่อวิ้นกุยวัยเจ็ดหนาวตามคนครัวออกไปช่วยซื้อของในตลาดเหมือนทุกวัน เนื่องจากในช่วงเช้าแม่ครัวทุกคนจะยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารจนไม่มีเวลามาคอยดูแลเขา ซึ่งทุกคนในครัวต่างก็รู้ดีว่าหากทิ้งเด็กชายเอาไว้เพียงลำพัง บุตรของบ่าวในเรือนส่วนอื่น ๆ จะเข้ามาล้อเลียน กลั่นแกล้ง และคอยมารังแกคุณชายน้อยผู้นี้อยู่เสมอ แต่ในวันนั้นหลี่อวิ้นกุยได้พลัดหลงกับแม่ครัวที่ออกมาซื้อของด้วยกัน แล้วเดินไปชนเข้ากับกลุ่มบุตรชายของแม่ค้าในตลาด จึงทำให้เขาถูกเด็กโตกลุ่มนั้นรุมทำร้าย แม้ว่าหล

    Last Updated : 2025-01-23

Latest chapter

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 69 (2/2) : คนของข้า (2)

    โจวหลิวอิงนำทุกคนในเรือนพักชั่วคราวทำความเคารพ พร้อมกับกล่าวทักทายราชาปีศาจกับองค์ชายสามหลี่อวิ้นกุย จากนั้นโจวหลิวอิงจึงเชิญคนทั้งสอง และคณะผู้ที่ติดตามมาบางส่วนเข้าไปนั่งพูดคุยกันต่อยังห้องโถงในเรือนใหญ่ โดยมีเมิ่งเจียวซินกับปิงหลงเดินตามโจวหลิวอิงนำคนอื่น ๆ เข้าไปด้านใน แล้วเมื่อเข้ามาในห้องโถง ราชาปีศาจก็เอ่ยสู่ขอเมิ่งเจียวซินให้กับหลี่อวิ้นกุยอย่างเป็นทางการ จากนั้นก็เริ่มพูดคุยกันเรื่องสินสอด ก่อนจะส่งมอบหนังสือหมั้นหมาย โดยทั้งสองฝ่ายพูดคุยตกลงกันเพียงไม่นาน เพราะราชาปีศาจกับหลี่อวิ้นกุยยินยอมทำตามข้อเรียกร้องจากโจวหลิวอิงทุกข้อ หลังจากนั้นราชาปีศาจก็ให้เมิ่งเจียวซิน หลี่อวิ้นกุย และเหล่าผู้ติดตามออกไปจากห้องโถงก่อน เพราะเจ้าตัวมีเรื่องสำคัญจะพูดคุยกับโจวหลิวอิงต่อ พอเมิ่งเจียวซินเดินออกห่างจากห้องโถง หลี่อวิ้นกุยก็เอ่ยชวนนางไปนั่งพูดคุยกันต่อที่ศาลาข

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 69 (1/2) : คนของข้า (1)

    เมิ่งเจียวซินหลังจากลงมานั่งแช่ตัวในอ่างอาบน้ำได้สักพัก จิตใจที่เคยว้าวุ่นก็เริ่มสงบลง เพราะนอกจากเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไปเผชิญมากับตัวตั้งแต่เช้า พอกลับมาถึงเรือนพักชั่วคราว นางก็ได้รับรู้เรื่องของซุนเย่ผิง... โดยปิงหลงเล่าให้เมิ่งเจียวซินฟังว่า...เมื่อคืนซุนเย่ผิงไม่ได้กลับมานอนที่เรือนพักชั่วคราว แล้วช่วงบ่ายวันนี้ซุนเย่ผิงก็กลับมาที่เรือน พร้อมกับคนขององค์ชายรองหลี่อวิ้นหยางจำนวนสองคน ซึ่งทั้งสามคนมาขอเข้าพบโจวหลิวอิง เหล่าองครักษ์ของโจวหลิวอิงจึงให้คนทั้งสามเข้ามานั่งรอในห้องโถงของเรือนใหญ่ ซึ่งในระหว่างนั้นปิงหลงได้อาสานำของว่าง และน้ำชาเข้าไปให้ ขณะที่วางของว่างลงบนโต๊ะปิงหลงก็แอบขยับเข้าไปกระซิบถามซุนเย่ผิงว่า พาสองคนนี้มาทำไม? แล้วตอนนี้ซุนเย่ผิงกำลังคิดจะทำอะไร? แต่ทว่าซุนเย่ผิงไม่ตอบ และไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองปิงหลงเลยสักนิด เด็กชายจึงเลิกให้ความสนใจ จนโจวหล

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 68 (2/2) : สี่เดือนมันนานเกินไป! (2)

    หลังจากเมิ่งเจียวซินกับหลี่อวิ้นกุยลงมือกินซาลาเปา สาลี่ และทับทิมจนหมดแล้ว เมิ่งเจียวซินจึงลุกขึ้นยืน เพื่อเก็บถาด และจานเปล่าใส่ลงไปในตะกร้าใบใหญ่ แล้วในขณะนั้นนางก็รับรู้ได้ถึงวงแขนที่สอดเข้ามาบริเวณรอบเอว ตอนนี้หลี่อวิ้นกุยกำลังโอบกอดนางจากทางด้านหลัง จากนั้นเจ้าตัวก็ซบใบหน้าลงมาที่ไหล่ข้างขวาของนาง “ซินซิน เจ้าไม่อยากรู้หรือว่า ข้าอธิษฐาน และฝากคำพูดถึงมารดาของข้าบนสวรรค์ว่าอย่างไร?” แต่ยังไม่ทันที่เมิ่งเจียวซินจะได้ตอบอะไรกลับไป หลี่อวิ้นกุยก็กล่าวต่อ “ข้าอธิษฐานว่า...ขอมีเจ้าอยู่ข้างกายข้าในทุกวันเกิดหลังจากนี้ และข้าก็กล่าวขอบคุณมารดาที่มอบชีวิตนี้ให้แก่ข้าซินซิน ขอบคุณนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่เจ้าจัดเตรียมสิ่งเหล่านี้เพื่อข้า ยามนี้ข้ารู้สึกติดค้าง...” &n

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 68 (1/2) : สี่เดือนมันนานเกินไป! (1)

    เมิ่งเจียวซินนั่งกอด และคอยลูบหลังลูบไหล่ปลอบประโลมหลี่อวิ้นกุยอยู่เงียบ ๆ โดยนางปล่อยให้บุรุษในอ้อมแขนร้องไห้ระบายความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจออกมา จนเวลาผ่านล่วงเลยไปสักพัก เมิ่งเจียวซินได้ยินเสียงเคาะประตู จากนั้นนางก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียก เพื่อขออนุญาตเข้ามาในห้องพัก โดยเจ้าของเสียงน่าจะเป็นคนที่นางสั่งให้ไปอุ่นซาลาเปา และเอาสาลี่กับทับทิมออกไปหั่น เมิ่งเจียวซินจึงก้มลงไปมองบุรุษในอ้อมแขน พอเห็นว่ายามนี้อีกฝ่ายเริ่มสงบใจได้บ้างแล้ว นางจึงบอกให้หลี่อวิ้นกุยลุกไปล้างหน้าล้างตา ก่อนจะเอ่ยอนุญาตให้กลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าห้องพักเข้ามาได้ เมิ่งเจียวซินยืนมองคนของหลี่อวิ้นกุยทยอยลำเลียงของเข้ามาจัดวางลงบนโต๊ะกลม ยามนี้ซาลาเปาที่มีสภาพอุ่นร้อนจนหอมกรุ่นได้ถูกจัดวางเป็นรูปภูเขาตามคำสั่งของนาง ส่วนสาลี่กับทับทิมก็ถูกหั่นเรียงซ้อนกันอยู่บนจาน

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 67 (2/2) : ยังมีข้า (2)

    เมิ่งเจียวซินมองบุรุษตรงหน้า ซึ่งยามนี้ได้ผินใบหน้าของเจ้าตัวไปทางฝั่งผนังห้อง เมื่อครู่นางคงทำถูกแล้วสินะ ที่ไม่ได้เอ่ยคำว่า ‘สุขสันต์วันเกิด’ออกไป เนื่องจากวันเกิดของอีกฝ่าย มันคือวันที่มารดาของเจ้าตัวสิ้นใจจากไป แล้วถ้าหากเป็นไปตามเนื้อหาในนิยาย...วันนี้หลี่อวิ้นกุยจะขังตัวเองอยู่แต่ในห้องพัก หากไม่นั่งดื่มสุรา อีกฝ่ายก็จะนั่งกอดเข่าซุกตัวอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งในห้องนี้ เมื่อเช้าตอนที่เมิ่งเจียวซินเห็นหลี่อวิ้นกุยไปหานางที่เรือนพักชั่วคราว ยามนั้นนางรู้สึกตกใจมาก แต่เมื่อสังเกตเห็นถึงความสั่นไหวในแววตาของอีกฝ่าย นางจึงตัดสินใจยอมทำตามที่หลี่อวิ้นกุยต้องการ แม้การตอบสนองต่อเหตุการณ์ในบางเรื่องของเจ้าตัว จะทำให้นางรู้สึกโมโหบ้าง แต่ก็ด้วยเพราะเมิ่งเจียวซินคอยเฝ้ามองบุรุษตรงหน้าแทบจะตลอดเวลา นางจึงรับรู้ และสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดใจที่ซุกซ่อนอยู่ในทุกการกระทำของหลี่อวิ้นกุย

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 67 (1/2) : ยังมีข้า (1)

    เมิ่งเจียวซินเผลอมองท่าทียั่วยวนของหลี่อวิ้นกุยไปชั่วขณะ จากนั้นนางก็รีบดึงสติของตัวเองกลับมา แล้วกล่าวว่า “ไม่!” “เจ้าไม่ลองคิดก่อนตอบสักหน่อยหรือ...ซินซิน?” “กุยกุย เจ้านี่ช่าง!” เมิ่งเจียวซินพยายามปรับลมหายใจ และปรับอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ แต่ทว่าในขณะนั้น... “หึ ๆ” “เจ้าหัวเราะ! กุยกุย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ข้าได้ยินเสียงหัวเราะของเจ้า” กล่าวจบ เมิ่งเจียวซินก็เห็นบุรุษตรงหน้านิ่งไปชั่วขณะ แล้วเจ้าตัวก็เบือนหน้าหลบสายตา จากนั้นนางก็ได้เห็นริ้วสีแดงพาดผ่านใบหน้า และใบหูของหลี่อวิ้นกุย ก่อนที่อีกฝ่ายก็กล่าวขึ้นว่า “ตั้งแต่เกิดมา ข้าก็เพิ่งเคยหัวเราะแบบนี้เป็นครั้งแรก”

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 66 (2/2) : เจ้าไม่อยากลองชิม... (2)

    เมื่อได้ยินเช่นนั้นเมิ่งเจียวซินก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ เพราะนางนึกไปถึงบทบรรยายในนิยายของอาหวง... ซึ่งเป็นช่วงที่หลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้รู้ตัวแล้วว่า ไม่อาจถอนยาพิษค่ำคืนเหมันต์ออกจากร่างกายได้ แต่เขาก็โชคดีที่ในระหว่างการเดินทางกลับมายังวังราชาปีศาจ เขาได้พบกับหมอท่านหนึ่ง ซึ่งอีกฝ่ายสามารถปรุงยาที่มีฤทธิ์ช่วยลดอาการเจ็บปวดจากยาพิษให้กับเขาได้ หลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้จึงเชิญหมอท่านนั้นเข้ามาพักที่ตำหนัก ในระหว่างที่เจ้าตัวลงมือปรุงยาให้กับเขา แต่ทว่าหมอท่านนั้นกลับถูกนักฆ่าลอบเข้ามาทำร้ายถึงในตำหนัก แล้วก่อนที่เจ้าตัวจะสิ้นใจจากไป ก็ได้มอบสูตรปรุงยาลดอาการเจ็บปวดจากยาพิษค่ำคืนเหมันต์ให้กับหลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้ โดยแลกกับการที่อีกฝ่ายจะต้องรับบุตรเพียงคนเดียวของเจ้าตัวเข้ามาอยู่ในความดูแล โดยในยามนั้นหลี่อวิ้นกุยพระเอกของนิยายเรื่องนี้ก็ได้ตกปา

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 66 (1/2) : เจ้าไม่อยากลองชิม... (1)

    เมิ่งเจียวซินพอเดินเข้าไปในห้องพักของหลี่อวิ้นกุย นางก็เลือกไปนั่งที่เก้าอี้ของชุดโต๊ะกลมกลางห้อง จากนั้นหลี่อวิ้นกุยก็ตามมาคุกเข่าทั้งสองข้างลงอยู่ตรงหน้านาง แล้วยังไม่ทันที่เมิ่งเจียวซินจะได้เอ่ยห้าม อีกฝ่ายก็โน้มตัวเข้ามาโอบกอดช่วงเอวของนาง แล้วกล่าวว่า “ซินซิน ข้าขอโทษ...ข้าขอโทษที่ล่วงเกินเจ้าทั้งทางร่างกาย และทางวาจา ข้าขอโทษที่ตัดสินใจทำเรื่องต่าง ๆ โดยไม่ถามความสมัครใจของเจ้าก่อน แล้วข้าก็ขอโทษที่ยัดเยียดตัวเองให้กับเจ้าเช่นนั้น แต่ข้าต้องทำ เพราะข้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ อย่างที่เจ้ารับรู้ไปเมื่อครู่...ทางวังได้ฤกษ์วันทำพิธีอาบแสงจันทร์ของข้ามาแล้ว ซึ่งมันก็เท่ากับว่า ได้ฤกษ์วันมงคลสมรสของข้ามาด้วย ชีวิตนี้ข้าก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า จะมีเพียงหนึ่งภรรยา ซึ่งภรรยาของข้าก็ต้องเป็นเจ้าเท่านั้น แล้วก็ด้วยเพราะคำพู

  • ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก   บทที่ 65 (2/2) : หมื่นล้านคำ (2)

    เมิ่งเจียวซินลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย หลังจากได้ยินคำตอบของหลี่อวิ้นกุย แต่ทว่าคำตอบต่อมาของอีกฝ่าย ทำให้นางแทบอยากจะหายไปจากตรงนี้! “ส่วนเรื่องพิธีอาบแสงจันทร์ ที่ลูกยินยอมเข้าทำพิธี ก็เพียงเพราะต้องการทำให้เสด็จพ่อ และคนอื่น ๆ สบายใจเท่านั้น ลูกหาได้สนใจเรื่องเพิ่มพลังหยางจากพิธีนั้นไม่ อีกอย่างพลังที่ลูกมีอยู่ในกายยามนี้ มันก็เพียงพอที่จะใช้ปกป้องคุ้มครองคนที่ลูกรักได้แล้ว นี่ยังไม่รวมวรยุทธ และความสามารถด้านอื่น ๆ ของลูกนะพ่ะย่ะค่ะ ซึ่งลูกขอบอกกับเสด็จพ่อตามตรง หลังจากผ่านเหตุการณ์โดนวางยาพิษครั้งล่าสุด มันสอนให้ลูกรู้ว่า ไม่ควรทุ่มเวลาไปกับการเพิ่มฐานพลังในร่างกายเพียงอย่างเดียว เพราะยามที่เรียกใช้พลังไม่ได้ ลูกก็ไม่ต่างไปจากบุรุษมนุษย์ธรรมดา หลังจากนี้ลูกจึงคิดจะแบ่งเวลาให้กับการฝึกวรยุทธ และการฝึกความสามารถด้านอื่น ๆ เพิ่มพ่ะย่ะค่ะ แล้วที่จริงเมื่อครู่...หากคุณหน

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status