LOGINShare
บทที่ 16 (2/2) : ตอบแบบไม่ต้องคิด (2)
Last Updated:
2025-01-30 19:15:49จนเวลาผ่านล่วงเลยมาจนครบหนึ่งชั่วยาม ตอนนี้แม้จะรู้สึกอ่อนแรงมากแค่ไหน แต่เมิ่งเจียวซินก็รู้ว่าเด็กหนุ่มในอ้อมแขนอาการหนักกว่านางมาก เมิ่งเจียวซินจึงพยายามรวบรวมกำลังของตนเองแล้วจับร่างกายของเด็กหนุ่มให้เอนหลังพิงตัวไปกับถังน้ำเอาไว้ก่อน
จากนั้นเมิ่งเจียวซินก็เอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมบุรุษกลับมาสวมใส่ให้กับเด็กหนุ่มในน้ำ แล้วหลังจากนั้นนางจึงหยิบเสื้อตัวในกับเสื้อคลุมตัวนอกของตนเองกลับขึ้นมาสวมใส่แบบลวก ๆ ก่อนที่นางจะเข้าไปช่วยโอบประคองร่างของเด็กหนุ่มให้ลุกขึ้นยืน แล้วกล่าวว่า
“กุยกุยเจ้าพอจะมีแรงก้าวเท้าเดินหรือไม่?”
หลี่อวิ้นกุยสบตากับเมิ่งเจียวซิน...
ยามนี้ร่างกายทุกส่วนของเขาเจ็บปวดราวกับกำลังถูกหนอนชอนไชไปทั่วทั้งร่าง แล้วในทุกครั้งที่เขาขยับตัว...หลี่อวิ้นกุยก็จะรู้สึกราวกับว่า มีเข็มนับหมื่นนับพันคอยทิ่มแทงร่างกายของเขา
Related chapters
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 17 (1/2) : ไม่รังเกียจทุกอย่างที่เกี่ยวกับเจ้า (1)
หลี่อวิ้นกุยมองตามแผ่นหลังบอบบางของเมิ่งเจียวซินที่กำลังเดินห่างออกไป จากนั้นเขาก็หลับตาของตนเองลงอย่างช้า ๆ หลี่อวิ้นกุยนึกไปถึงตอนที่เขาลงไปนั่งแช่ตัวในน้ำสมุนไพรล้างพิษ ยามนั้นหาใช่เพียงแค่ยาพิษกับฤทธิ์จากสมุนไพรที่มันกำลังหักล้างกันภายในร่างกายของเขาเท่านั้น แต่มันยังมีพลังหยางที่ปั่นป่วนขึ้นมาจนยากเกินกว่าที่เขาจะระงับ แล้วในแต่ละครั้งที่หลี่อวิ้นกุยกระอักเลือดออกมา มันก็ทำให้เขารู้สึกหมดเรี่ยวแรงจนแทบจะสิ้นสติ ซึ่งในยามนั้นหากเขาไม่มีเมิ่งเจียวซินที่คอยส่งพลังหยินเข้ามาปรับสมดุลในร่างกายให้ ไม่แน่ว่า...ยามนี้หลี่อวิ้นกุยก็อาจจะสิ้นใจลงไปแล้วก็ได้ จากนั้นหลี่อวิ้นกุยก็นึกไปถึงทุกเรื่องและทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเขากับเมิ่งเจียวซิน ‘เหตุใดนางถึงยอมทำเพื่อข้าได้ถึงขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ตัวข้าก็หาได้มี...’“อึก!” คงด้วยเพราะสภาพจิตใจที่กำลังฟุ้งซ่านและปั่นป่วนเลือดลม
Last Updated : 2025-01-31ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 17 (2/2) : ไม่รังเกียจทุกอย่างที่เกี่ยวกับเจ้า (2)
หลี่อวิ้นกุยลืมตาขึ้นมา เขาก็เห็นศีรษะของสตรีนางหนึ่งอยู่ตรงหน้า แล้วเมื่อมองต่ำลงไปอีกนิด เขาก็เห็นว่าสตรีนางนี้ได้เข้ามานอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วย! แล้วในขณะนั้นเขาก็ได้กลิ่นสมุนไพรอ่อน ๆ โชยออกมาจากตัวนาง ‘ซินซิน! นี่ข้ากำลังนอนกอดเจ้าอยู่เช่นนั้นหรือ?’ จากความรู้สึกตกใจเมื่อครู่จนคิดที่จะถอยหนี แต่พอมาในยามนี้หลี่อวิ้นกุยกลับมีความคิดอยากจะขยับร่างกายเข้าไปแนบชิดยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ด้วยเพราะความอ่อนแรงและความเจ็บปวดที่เขากำลังเผชิญอยู่ ทำให้หลี่อวิ้นกุยไม่อาจขยับร่างกายของตนเองได้ ซึ่งในตอนนี้นอกจากต้นแขนและศีรษะที่เขาสามารถมองเห็นได้แล้ว ร่างกายส่วนอื่น ๆ ของพวกเขาก็ดูเหมือนว่า... หลี่อวิ้นกุยลองไล่การรับรู้ผ่านสัมผัสตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่อยู่ภายใต้ผ้าห่ม ‘ข้าไม่ได้สวมเสื้อ! แล้วแผ่นหลังเปลือยเปล่าของซินซินก็กำลังแนบชิดอยู่กับร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าของข้าด้วย
Last Updated : 2025-01-31ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 18 (1/2) : ไม่อยากให้นางต้องลำบาก (1)
หลี่อวิ้นกุยรู้สึกตกใจไม่น้อยเลย หลังจากได้ยินที่เมิ่งเจียวซินพูด... ‘เรื่องการถ่ายหนักถ่ายเบาเช่นนั้นหรือ?’ เขาคิดใคร่ครวญกับตัวเองในใจ ที่ผ่านมาใช่ว่าหลี่อวิ้นกุยจะไม่เคยถูกวางยาพิษ ได้รับบาดเจ็บ หรือเจ็บป่วยอย่างหนัก เพียงแต่ครั้งนี้มันอาจจะหนักหนาเกินกว่าทุกครั้งเท่านั้นเอง แต่เรื่องการถ่ายหนักถ่ายเบา...ถึงกับต้องให้ผู้อื่นเข้ามาช่วยเหลือ! แล้วยิ่งผู้ที่ช่วยเป็นสตรี!! แม้แต่กับคนสนิทของเขาที่เป็นบุรุษเหมือนกัน เพียงแค่คิด...หลี่อวิ้นกุยก็ยังไม่เคยคิดที่จะให้อีกฝ่ายเข้ามาช่วยเหลือเขาในเรื่องเช่นนี้เลยด้วยซ้ำ แต่พอมาในยามนี้... แล้วเมื่อได้ยินสตรีตรงหน้าเอ่ยถามซ้ำ ‘ซินซินเจ้าเป็นสตรีนะ!’ หลี่อวิ้นกุยตวาดอีกฝ่ายกลับในใจ แต่เมื่อนึกไปถึงสิ่งที่นางทำ แล
Last Updated : 2025-02-01ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 18 (2/2) : ไม่อยากให้นางต้องลำบาก (2)
จนเวลาผ่านล่วงเลยไปถึงช่วงเย็น สภาพร่างกายของเจ้าลูกกระรอกก็ยังคงไม่ดีขึ้น และอุณหภูมิร่างกายของเจ้าตัวก็ดูเหมือนจะเพิ่มสูงขึ้นกว่าเดิมด้วย ถึงแม้ว่าตลอดทั้งวันที่ผ่านมา เมิ่งเจียวซินจะพยายามเช็ดตัวและคอยป้อนน้ำ เพื่อระบายความร้อนให้อีกฝ่ายแล้วก็ตาม “กุยกุย ลุกขึ้นมากินข้าวต้มสักหน่อยเถิดนะ” เมิ่งเจียวซินประคองเด็กหนุ่มลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง จากนั้นนางก็ค่อย ๆ ตักข้าวต้มป้อนอีกฝ่ายไปทีละคำ ทีละคำจนหมด หลังจากป้อนข้าวและป้อนน้ำเสร็จ เมิ่งเจียวซินก็เช็ดตัวระบายความร้อนให้กับเจ้าลูกกระรอก ก่อนที่นางจะปล่อยให้เจ้าตัวนอนพักอยู่ในห้อง ส่วนตัวนางก็ออกไปจัดเตรียมสมุนไพรที่อีกฝ่ายจะต้องใช้แช่ตัวในคืนนี้ เมื่อเตรียมสมุนไพรล้างพิษ และเตรียมของที่ต้องใช้สำหรับในคืนนี้เสร็จ เมิ่งเจียวซินก็กลับเข้าไปเช็ดตัวให้กับเจ้าลูกกระรอกอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้นางได้จัดการเปลี่ยนให้
Last Updated : 2025-02-01ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 19 (1/2) : อยากให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง (1)
หลี่อวิ้นกุยเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นน้ำตากำลังรินไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของเมิ่งเจียวซิน ‘ซินซิน...ซินซินร้องไห้! นางร้องไห้ทำไม? เกิดอะไรขึ้นกับนาง?’ “ใบหน้าข้ามีอะไรติดอยู่เช่นนั้นหรือ?” เมิ่งเจียวซินเอ่ยถาม เมื่อเห็นเจ้าลูกกระรอกจ้องมองมาที่ใบหน้าของนาง แล้วก็ด้วยสายตาแปลก ๆ ของอีกฝ่าย เมิ่งเจียวซินจึงวางช้อนลงไปในถ้วย ก่อนจะยกมือข้างนั้นขึ้นมาไล่สัมผัสบริเวณแก้มข้างขวาของตนเอง แล้วพอเมิ่งเจียวซินสัมผัสถูกน้ำตานางก็รีบวางถ้วยข้าวต้ม จากนั้นนางจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตนเองออกแบบลวก ๆ แล้วกล่าวว่า “ข้าไม่ได้เป็นอะไร สงสัยเมื่อครู่ควันไฟคงจะลอยเข้าตาของข้าน่ะ เจ้ากินข้าวต่อเถิดนะกุยกุย” จากนั้นเมิ่งเจียวซินก็ยกถ้วยข้าวต้มขึ้นมา แล้วค่อย ๆ ตักป้อนเด็กหนุ่มตร
Last Updated : 2025-02-02ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 19 (2/2) : อยากให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง (2)
หลังจากดูแลร่างกายของตนเองเสร็จ เมิ่งเจียวซินก็เดินกลับเข้าไปตรวจดูอาการของเจ้าลูกกระรอกต่อ ซึ่งตอนนี้อุณหภูมิร่างกายของเด็กหนุ่มเพิ่มสูงขึ้นกว่าเดิมอีกแล้ว เมิ่งเจียวซินจึงรีบลงมือเช็ดตัวระบายความร้อน จากนั้นนางก็ประคองร่างของเด็กหนุ่มลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง เพราะนางต้องการจะให้อีกฝ่ายดื่มน้ำ แต่ในระหว่างที่นางก้มลงไปจัดท่านั่งให้กับเจ้าลูกกระรอก เมิ่งเจียวซินก็รับรู้ได้ถึงลมหายใจอันร้อนผ่าวสาดรดลงมาที่บริเวณลำคอของนาง แล้วในขณะที่นางจะเงยหน้ากลับขึ้นไปมอง... เมิ่งเจียวซินก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสอันอุ่นร้อนและอ่อนนุ่มตรงบริเวณข้างแก้ม ก่อนที่สัมผัสนั้นจะค่อย ๆ เลื่อนแล้วลงมาหยุดที่บริเวณลำคอของนาง! ในขณะที่เมิ่งเจียวซินยังทำอะไรต่อไม่ถูก นางก็รับรู้ได้ถึงการเกร็งตัวของเด็กหนุ่ม ก่อนที่ร่างกายของอีกฝ่ายจะทรุดฮวบลงมาพิงที่ตัวของนาง ด้วยความรู้สึกตกใจ เมิ่งเจียวซินจึงรีบรับร่างของอีกฝ่ายเ
Last Updated : 2025-02-02ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 20 (1/2) : อยากเอาแต่ใจ (1)
เมิ่งเจียวซินพอจัดการงานในส่วนของช่วงเช้าเสร็จ นางก็เดินกลับเข้ามาป้อนข้าวและป้อนน้ำให้กับเจ้าลูกกระรอก หลังจากนั้นนางจึงถอยลงมาจัดการกับสำรับของตนเอง เมื่อจัดเก็บและทำทุกอย่างเสร็จ เมิ่งเจียวซินก็เดินเข้าไปที่เตียง จากนั้นนางจึงสั่งให้เจ้าลูกกระรอกหลับตา แล้วนางก็ลงมือถอดเสื้อคลุมและเสื้อตัวในของเด็กหนุ่มกับของตนเองออก ก่อนที่นางจะลงไปนอนซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเจ้าลูกกระรอก ซึ่งในครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่นางเข้าไปนอนในอ้อมแขนของอีกฝ่าย ในขณะที่เจ้าตัวยังคงมีสติ ยังไม่หลับ และยังอยู่ในช่วงเวลากลางวันด้วย! เมิ่งเจียวซินพยายามกดข่มความรู้สึกอาย ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้กับตนเองและคนที่นอนอยู่ข้างกาย แล้วหลังจากนั้นนางจึงขยับไปดึงแขนข้างขวาของเด็กหนุ่มให้มาโอบกอดรอบแขนของตนเองเอาไว้
Last Updated : 2025-02-03ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 20 (2/2) : อยากเอาแต่ใจ (2)
หลังจากวันนั้น ร่างกายของเจ้าลูกกระรอกก็มีแต่ทรงกับทรุด เมิ่งเจียวซินจึงตัดสินใจส่งมอบพลังหยินให้กับเจ้าตัวเพิ่มในช่วงเช้าอีกวันละครึ่งชั่วยาม เท่ากับในแต่ละวันนางจะต้องส่งมอบพลังหยินให้กับเด็กหนุ่มวันละสี่ครั้ง คือ ช่วงเช้ากับช่วงบ่ายครั้งละครึ่งชั่วยาม และช่วงกลางดึกตอนที่พิษในร่างกายของเด็กหนุ่มกำเริบกับตอนที่เจ้าตัวกำลังนอนพัก จึงส่งผลให้ร่างกายของนางเริ่มรู้สึกอ่อนล้าและอ่อนแรง จนทำให้ในทุกครั้งหลังจากที่นางส่งมอบพลังหยิน เมิ่งเจียวซินก็มักจะเผลอหลับไปในอ้อมแขนของเด็กหนุ่มต่อไม่ต่ำกว่าครั้งละหนึ่งชั่วยาม จนเวลาผ่านล่วงเลยเข้าสู่วันที่สิบสองที่เจ้าลูกกระรอกจะต้องลงไปแช่ตัวในน้ำสมุนไพรล้างพิษ วันนี้สภาพร่างกายของเด็กหนุ่มถือว่าดีขึ้นมาก เพราะเจ้าตัวสามารถลุกขึ้นมานั่งพูดคุ
Last Updated : 2025-02-03
Latest chapter
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 40 (2/2) : ความโชคดีเดียวที่เขามี (2)
หลังจากบอกเจ้าลูกกระรอกให้ออกเดินทางกลับไปหาครอบครัวในวันพรุ่งนี้เช้า เมิ่งเจียวซินก็แอบรู้สึกเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้ารวมไปถึงรองเท้าที่เจ้าตัวจะใช้สวมใส่ยามออกเดินทาง เพราะนางไม่อาจพาอีกฝ่ายออกไปหาซื้อในตลาดอย่างที่นัดกันเอาไว้ได้แล้ว ดังนั้นก็เหลือเพียงต้องหยิบยืมของเมิ่งเจียวฉือไปใช้ก่อนเท่านั้น แล้วในขณะที่นางกำลังคิดไม่ตกว่า จะหาทางหลบจูมี่กับซุนเย่ผิงเข้ามาหาของให้อีกฝ่ายได้อย่างไร ซุนเย่ผิงก็หยิบยื่นโอกาสมาให้ด้วยการส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ ซึ่งในยามนั้นเมิ่งเจียวซินมั่นใจไปถึงแปดในสิบส่วนเลยว่า เจ้าตัวน่าจะต้องการขอออกไปข้างนอก นางจึงรีบเล่นตามน้ำไปกับซุนเย่ผิงทันที แล้วก็ด้วยเพราะการขอออกไปข้างนอกของซุนเย่ผิง ทำให้นางฉวยโอกาสจัดการเรื่องอาหารมื้อเย็นให้กับเจ้าลูกกระรอกไปได้ด้วย ซึ่งพอเหลือเพียงแค่ตัวนางกับจูมี่ เมิ่งเจียวซินก็รีบใช้ข้ออ้าง อย่างเรื่องการอยากให้อีกฝ่ายไปพักผ่อน ซึ่งกว่าที่นางจะส่งจูมี่เข้าห้องพักไปได้...
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 40 (1/2) : ความโชคดีเดียวที่เขามี (1)
เมิ่งเจียวซินเดินออกมาถึงห้องโถง คนขับเกวียนกับบุรุษที่มาด้วยกันก็ได้ลำเลียงตะกร้าของฝากเสร็จพอดี นางจึงเดินไปหาคนทั้งคู่ เพื่อจ่ายค่าแรง แต่ทว่าจูมี่ก็รีบขยับเข้ามาขวาง เพราะเจ้าตัวได้จ่ายค่าจ้างพร้อมกับค่าแรงที่ช่วยยกของไปแล้ว เมื่อรู้เช่นนั้นนางจึงเดินนำจูมี่ออกไปส่งบุรุษทั้งสองที่ประตูรั้วด้านหน้าเรือน ในขณะที่ยืนมองเกวียนขับออกไป พวกนางก็เห็นซุนเย่ผิงวิ่งสวนเข้ามาหา จูมี่จึงเอ่ยถามอีกฝ่ายว่า “อาซุนเจ้าไปไหนมา?” “ข้า... คือ ข้าไป...” แม้เมิ่งเจียวซินจะรู้สึกแปลกใจ...ซุนเย่ผิงรู้ได้เช่นไรว่าจูมี่กลับมาแล้ว? แต่พอได้เห็นท่าทีละล่ำละลักคิดหาคำตอบไม่ทันของอีกฝ่าย นางจึงกล่าวสิ่งที่ตนช่วยคิดแก้ต่างแทนเจ้าตัวเอาไว้เมื่อครู่ออกมา “พอดี
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 39 (2/2) : ข้าทำไม่ได้! (2)
หลี่อวิ้นกุยนั่งปรับอารมณ์ตัวเองอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็หันไปส่งสัญญาณเรียกจิ่นสือเข้ามาสั่งการ ทว่าผู้ที่เข้ามารับคำสั่งหาได้มีเพียงแค่จิ่นสือ แต่ยังมีจิ่นตั้งที่เข้ามาพร้อมกับผู้เป็นน้องชายด้วย หลังจากสอบถามหลี่อวิ้นกุยก็ได้รู้ว่า จิ่นสือส่งสารไปบอกจิ่นตั้งเรื่องที่เขาสั่งย้ายเจ้าตัวไปเป็นองครักษ์เงาให้กับเมิ่งเจียวซิน จิ่นตั้งจึงรีบออกเดินทางมาเป็นองครักษ์ข้างกายของเขาแทนผู้เป็นน้องชายต่อทันที ซึ่งจิ่นตั้งเพิ่งจะเดินทางมาถึงเมื่อเช้านี้ และกำลังหาจังหวะเข้ามารายงานตัวกับเขาอยู่ แล้วเมื่อได้รับสัญญาณเรียก...จิ่นตั้งเลยตามผู้เป็นน้องชายเข้ามาด้วย จากนั้นคนทั้งสองก็เริ่มรายงานเรื่องที่เขาสั่งให้ไปทำ... เรื่องการแก้แค้น...หลี่อวิ้นกุยได้เลือกทำตามที่เมิ่งเจียวซินเคยขอ โดยเริ่มจากการส่งคนไปสืบหาข้อมูลให้แน่ชัดก่อน จากนั้นเขาก็เลือกลงมือเฉพาะผู้ที่เกี่ยวข้อง และมีส่วนร่วมกับการวางยาพิษเขาครั้งล่าสุดจริง ๆ เท่านั้น ซึ่งยามนี้จิ่นตั
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 39 (1/2) : ข้าทำไม่ได้! (1)
เมิ่งเจียวซินนอนส่งมอบพลังหยินให้กับเจ้าลูกกระรอก ซึ่งภายในใจของนางยังคงมีความรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับท่าทีของเด็กหนุ่มติดค้างอยู่ เนื่องจากวันนี้ทั้งวันเจ้าตัวพยายามแย่งงานจากนางไปทำแทบจะทุกอย่าง แล้วก็ด้วยเพราะความอยากทำงานมาก ๆ ของอีกฝ่าย ตอนนี้ชุดสมุนไพร และยารักษาโรคทั่วไปที่นางตั้งใจจะจัดเตรียมให้กับเจ้าตัว รวมไปถึงผู้คนรอบกายนางได้ถูกจัดใส่ห่อรอที่จะส่งมอบเรียบร้อยแล้ว ซึ่งตลอดทั้งวันเมิ่งเจียวซินก็พยายามเอ่ยถามเด็กหนุ่มว่าเป็นอะไร แต่ทว่าเจ้าตัวก็ใช้ความเงียบ หรือไม่ก็มักจะเอ่ยของานจากนางขัดขึ้นมาเสียก่อนทุกครั้ง จนผ่านล่วงเลยมาถึงยามนี้...แต่เมิ่งเจียวซินก็หาได้คิดที่จะยอมแพ้ไม่ นางจึงขยับร่างกาย แล้วเอนตัวไปทางด้านหลังเล็กน้อย พร้อมกับเอ่ยถามว่า “กุยกุย คือ...ข้ารู้สึกว่าวันนี้เจ้าขยันแปลก ๆ เจ้าเป็นอะไรหรือไม่? หรือว่า...มีเรื่องอะไรกวนใจเจ้า? เจ้าพอจะ...” ยังไม่ทันที่เมิ่งเจียวซินจะได้พูดจนจบประโยค อีกฝ่ายก็ขยับเข้ามาโอบกอดร่างกายขอ
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 38 (2/2) : ความรู้สึกแปลก ๆ ที่มันเพิ่งเคยเกิดขึ้น (2)
เมื่อดึงสติกลับมาได้ หลี่อวิ้นกุยก็รีบขยับเอาร่างกายของตนเองถอยออกมา จากนั้นเขาก็เห็นริมฝีปากของคนตรงหน้ามีรอยช้ำเล็ก ๆ ซึ่งแน่นอนว่า มันเกิดขึ้นจากการถูกเขาจุมพิตเมื่อครู่ หลี่อวิ้นกุยรีบดีดตัวลุกขึ้นมานั่ง จากนั้นเขาก็คิดจะลงไปเอายามาทาบริเวณริมฝีปากตรงจุดที่เกิดรอยช้ำให้กับนาง แต่เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่า หากเมิ่งเจียวซินตื่นขึ้นมา แล้วรับรู้ได้ถึงยาที่เขาทาให้กับนางล่ะ? หลังจากนั่งชั่งใจมาสักพัก หลี่อวิ้นกุยก็ยื่นนิ้วมือเข้าไปลูบไล้และนวดคลึง พร้อมกับก้มลงไปมองริมฝีปากของเมิ่งเจียวซินอีกครั้ง แล้วเมื่อเห็นว่าไม่มีบาดแผล มีเพียงรอยช้ำเล็ก ๆ สี่ห้าจุดเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจล้มตัวลงไปนอน แล้วจัดท่านอนให้เป็นท่าที่เขากับนางใช้นอนร่วมกันบนเตียงหลังนี้ทุกคืน โดยคิดเอาไว้ว่า...พรุ่งนี้เช้าเขาค่อยรอดูท่าทีของนางตอนเห็นรอยช้ำ ยามนั้นเขาค่อยคิดอีกทีว่า ควรจะทำเช่นไรต่อ? ซึ่งหลี่อวิ้นกุยไ
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 38 (1/2) : ความรู้สึกแปลก ๆ ที่มันเพิ่งเคยเกิดขึ้น (1)
หลี่อวิ้นกุยลืมตาขึ้นมากลางดึก ยามนี้แม้ทุกสิ่งรอบกายจะยังคงตกอยู่ในความมืด แต่เหตุใดในสายตาของเขาจึงยังเห็นศีรษะ ใบหู เส้นผม ลำคอ ไหล่ ฯลฯ ของสตรีในอ้อมแขนได้อย่างชัดเจน มันช่างน่าแปลก! เพราะตั้งแต่จำความได้ทุกสิ่งที่อยู่รอบกายเขา มันมักจะเต็มไปด้วยความมืดมิดเสมอ ตั้งแต่ในวัยเยาว์ แม้หลี่อวิ้นกุยจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนในครอบครัวฝั่งมารดา แต่ชีวิตในสถานที่แห่งนั้นมันช่างเงียบเหงา และเดียวดาย ไร้ซึ่งคำว่า‘ความอบอุ่น’ จากผู้คนที่ได้นามว่าเป็นคนในครอบครัวของเขา แล้วเมื่อเขาเติบใหญ่พอรู้ความ จิ่นโซวก็เข้ามาพูดคุยเพื่อรับตัวเขาจากคนเหล่านั้น โดยหลี่อวิ้นกุยยังจำสีหน้าที่แสดงออกถึงความรู้สึกโล่งใจ ยินดีที่เขากำลังจะจากไป ในวันสุดท้ายที่เขาก้าวเท้าออกมาจากเรือนที่ตนเองถือกำเนิด และเติบโตมาของผู้คนที่ได้นามว่าเป็นคนในครอบครัวของเขาได้อย่างชัดเจน แล้วในวันที่หลี่อวิ้นกุย
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 37 (2/2) : ช่วยเก็บมันเอาไว้กับตัว (2)
“ขอบคุณที่เดินมาส่งนะเจ้าคะ ข้าฝากบอกพี่ชายฟางด้วยว่า ขอให้หายเร็ว ๆ” “ได้” หมิงลู่ตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้กับเมิ่งเจียวซิน จากนั้นเขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลก ๆ อีกครั้ง “ไว้เจอกันใหม่นะเจียวซิน” “อืม” “เจ้ารีบเข้าเรือนเถิด พวกข้าจะไปแล้ว” เมิ่งเจียวซินทำเพียงพยักหน้าตอบหมิงลู่ ก่อนจะหันหลัง แล้วเดินเข้าเรือนของตนเอง หมิงลู่ยืนมองส่งเมิ่งเจียวซิน แล้วเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินเข้าเรือนไปแล้ว เขาก็เดินนำน้องสาวไปทางเรือนของพวกตนต่อ “มองไม่วางตาเลยนะเจ้าคะ” หมิงจิวเอ่ยเย้าผู้เป็นพี่ชาย “เจ้านี่!” หมิงล
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 37 (1/2) : ช่วยเก็บมันเอาไว้กับตัว (1)
เมิ่งเจียวซินก้มมองเจ้าลูกกระรอกบนตัก ตั้งแต่ช่วงบ่ายอีกฝ่ายได้กินเพียงแค่ขนมรองท้องเท่านั้น ไม่แน่ว่า ยามนี้เจ้าตัวอาจจะเริ่มรู้สึกหิวไม่น้อยแล้วก็ได้ นางจึงหยิบขนมในจานส่งไปให้เจ้าลูกกระรอกอีกหนึ่งชิ้น ซึ่งในขณะนั้นคนของโรงเตี๊ยมก็เข้ามาเติมน้ำชาให้กับพวกนางพอดี เมิ่งเจียวซินจึงหันไปสั่งอาหารกับอีกฝ่าย “เสี่ยวเอ้อร์ ข้าขอซี่โครงหมูผัดเปรี้ยวหวานกับปลานึ่งซีอิ๊วอย่างละหนึ่งที่ และข้าวสวยจำนวนสองถ้วยด้วยเจ้าค่ะ ชุดนี้ข้ารบกวนจัดใส่ห่อนะเจ้าคะ แล้วก็...ข้ารบกวนห่อขนมแบบจานนี้เพิ่มให้ข้าในชุดอาหารด้วยเจ้าค่ะ” “ได้ขอรับ รอสักครู่นะขอรับ” “เจียวซิน เจ้าอย่าบอกนะว่า...เจ้าจะซื้อไปฝากบ่าวสตรีนางนั้น” หมิงลู่เอ่ยถามเสียงเข้ม “ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าซื้อไปกินเอง” “พี่ใหญ่ข้าขอซื้ออาหาร แล้วฝ
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 36 (2/2) : ถือความเท่าเทียมเป็นหลัก (2)
หลังจากได้ยินคำถาม ซึ่งไม่มีที่มาที่ไปของหมิงจิว เมิ่งเจียวซินจึงหันกลับไปมองอีกฝ่าย เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวกำลังรู้สึกโมโหเรื่องเล่าจากในรั้วในวังอยู่หรอกหรือ? แต่เมื่อได้เห็นสายตาที่แสดงออกราวกับว่า อยากจะรู้จริง ๆ จากสหาย นางจึงหยุดคิดเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวตอบไปว่า “หากถามว่าเคยคิดหรือไม่? ในวัยเด็กข้าก็เหมือนจะเคยคิดนะ คงอาจจะด้วยเพราะช่วงวัย แล้วก็อาจจะด้วยเพราะความคิดแบบเด็ก ๆ ที่ว่า ตนเองจะได้เข้าไปอยู่ในเรือนหลังใหญ่ จะได้แต่งกายด้วยชุดที่สวยหรู และก็จะได้ชิมอาหารอร่อย ๆ จากโรงเตี๊ยมดัง ๆ ทุกวัน แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ความคิดในวัยเยาว์ เพราะข้าในยามนี้ไม่คิดจะนำความสุขที่ตนเองมี ไปแลกกับความสุขที่ได้มาเพียงชั่วคราวแน่นอน” “อะไรคือ ความสุขเพียงชั่วคราว?” หมิงจิวเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังแบบง่าย ๆ ให้เจ้าได้รับรู้ และได้เห็นภาพเลยนะ” พูดจบ เมิ่งเจียวซินก็เอ
