เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่43 แผงลอย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-20 14:23:31
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่44 ฝัน?
กัวเหม่ยอิงลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ก่อนจะสะดุ้งตกใจเพราะที่นี่เป็นห้องพักของเธอตอนที่ยังเป็นถิงถิง! มันเกิดอะไรขึ้น? หรือเรื่องราวที่ผ่านมาเธอแค่ฝันไปเอง แต่ถึงอย่างนั้นภายในห้องมันก็เต็มไปด้วยความมืดแต่เธอกลับมองเห็น ต่างตากแต่ก่อนที่ต้องเปิดโคมไฟ‘ตื่นสิกัวเหม่ยอิง’‘ตื่นได้แล้ว’‘ลูกสาวเธอรออยู่นะ’‘ตื่นสิ ไหนบอกจะดูแลเสี่ยวลู่ให้เรา’‘กัวเหม่ยอิง!’กัวเหม่ยอิงมองรอบตัวอย่างหวาดระแวง พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นมาในหัวทำให้เธอถึงกลับร้องไห้ออกมา มันเป็นเสียงของกัวเหม่ยอิงคนก่อนกับหานหรงเจ๋อผู้เป็นสามี‘ถิงถิงลูก ตื่นไปหาหลานสิ หลานรออยู่นะ’เฮือก!กัวเหม่ยอิงสะดุ้งตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดพร้อมกับมีเหงื่อผุดออกมาเต็มตัว เธอฝันว่าเธอได้กลับไปยังห้องพักที่เคยจากมา และได้ยินเสียงของกัวเหม่ยอิงกับหานหรงเจ๋อร้องเรียก ซึ่งมันทำให้เธอกลัวเพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงของพวกเขา และเสียงสุดท้ายเป็นเสียงของคุณยายที่เลี้ยงเธอมา“พวกเธอต้องการอะไร” กัวเหม่ยอิงยกมือทาบอกพร้อมกับพึมพัม ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อเพราะความอ่อนล้าสัปดาห์แรกของการขายเสื้อยืดบนแผงลอยเป็นไปด้วยดี กัวเหม่ยอิง สะใภ้รองแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่45 บ้านใหญ่จอมวุ่นวาย
โฉนดที่ดินตึกคูหาเดี่ยวถูกกัวเหม่ยอิงนำไปเก็บใส่กล่องเอกสารสำคัญบนห้อง หลังจากเธอได้แวะเข้าไปตรวจร้านอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับส่วนตอนนี้กัวเหม่ยอิงกำลังคำนวณกำไรที่จะต้องขายได้ในการรับเสื้อยืดมาขายรอบนี้ เนื่องจากหลังจากรอบแรกที่ซื้อเสื้อยืดมา 200 ตัว รอบหลังกัวเหม่ยอิงจึงเพิ่มจำนวนเสื้อขึ้นมากอีก จาก 200 ตัว จนมาถึงรอบนี้ กัวเหม่ยอิงซื้อเสื้อมาทั้งหมด 600 ตัว และได้มาในราคาตัวละ 4 หยวน แต่ถึงอย่างนั้นเสื้อมันก็คุณภาพดีทุกตัวและจากที่มีแค่ 3 ไซซ์ ตอนนี้กัวเหม่ยอิงรับไซซ์อื่นมาเพิ่มอีก 3 ไซซ์ ซึ่งเป็นไซซ์ของเด็ก และพอมีของเด็กด้วยเสื้อยืดในร้านที่ขายดีอยู่แล้วก็ขายดีไปอีก จริง ๆ กัวเหม่ยอิงอยากลองสั่งตัดชุดเองด้วยซ้ำแต่เธอไม่ได้มีฝีมือในด้านนี้เลยแต่ก็พอจะออกแบบได้ และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือโรงงานตัดชุด ซึ่งมันมีแค่ในตัวมณฑลเท่านั้นพอใกล้มื้อกลางวันกัวเหม่ยอิงก็ทำกับข้าวใส่ปิ่นโต เธอจะเอาข้าวไปให้คนในร้าน ต้องบอกว่าตั้งแต่ที่กัวเหม่ยอิงเข้ามาพักในอำเภอ อาหารมื้อกลางวันก็อร่อยขึ้นมาก เนื่องจากแต่ก่อนหมู่บ้านกับในอำเภอห่างกันมาก กับข้าวมื้อกลางวันพวกเธอจึงเป็นคนนำมาเองตั้งแต่เช้า พอมื้อก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่46 กิมจิ
บ้านสามสกุลหานลอยตัวเหนือข่าวที่บ้านใหญ่เอาที่ดินไปขาย แม้ภายหลังจะมีผู้อาวุโสของหมู่บ้านเข้ามาสอบถาม พวกเธอก็ตอบแค่ที่รู้เท่านั้น และปฎิเสธที่จะขายที่ดินต่อ เนื่องจากจะยกให้น้องชายสาม“เธออยู่พอดีเลย มานี่หน่อย”กัวเหม่ยอิงบอกสะใภ้รองที่ยืนนิ่ง จากนั้นก็เอากระดาษที่เอามาจากในอำเภอออกจากกระเป๋าผ้ากับเสื้อยืดสีขาวและสีดำอย่างละตัว “นี่เป็นลวดลายที่ฉันต้องการเย็บลายแบบนี้ เธอสามารถทำได้ไหม ลายไหนก็ได้ใน 5 ลายนี้ หรือถ้าไม่เข้าใจก็สามารถอ่านรายละเอียดได้” กัวเหม่ยอิงอธิบายเมื่อพาสะใภ้รองเข้าห้องตัดเย็บผ้าของบ้านสะใภ้รองนั่งลงประจำเก้าอี้ที่หล่อนเข้ามาบ่อย ๆ ก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมาดู มันเป็นรูปลวดลายที่พี่สะใภ้อยากให้เย็บเพิ่มเติมในเสื้อยืด พร้อมกับรายละเอียดอย่างชัดเจน และยังดีที่หล่อนอ่านหนังสือได้แล้ว มันจึงไม่ใช่ปัญหา“ไม่มีปัญหาค่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะถูกใจพี่ไหมเพราะฉันไม่เคยทำเสื้อยืด อีกอย่างเสื้อยืดสีดำคงจะมีแค่ด้ายสีขาวที่ใช้ได้” เพราะถ้าใช้สีอื่นมันจะไม่เข้ากัน“ได้ แล้วก็ไม่ต้องเร่งเย็บก็ได้” กัวเหม่ยอิงบอกเธอสั่งให้พี่ชายทำราวไม้กับไม้แขวนเสื้อให้ก่อนที่จะเปิดร้าน เวลาขายเสื้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่47 พี่สาวใหญ่เป็นพนักงาน
หลังจากแช่ผักไว้ครบ 2 ชั่วโมง กัวเหม่ยอิงก็นำผักกาดที่แช่ไว้มาใส่ชามที่เตรียมไว้ผสม ส่วนแครอทกับหัวไช้ท้าหั่นฝอยถูกแยกไว้อีกชาม เพราะกัวเหม่ยอิงแยกทำนอกจากผักยังมีเครื่องปรุงที่กัวเหม่ยอิงได้เตรียมไว้นั่นก็คือ แป้งข้าวเจ้า พริกป่นที่คั่วเก็บไว้ น้ำตาล เกลือ ขิงกับกระเทียมที่สับละเอียดต้มน้ำเปล่าด้วยไฟกลาง พร้อมกับเทแป้งข้าวเจ้าลงไปคนให้ละลายจนน้ำเริ่มข้น แล้วยกลงจากเตาเทใส่ชามเปล่าปรุงรสด้วยเกลือ พริก น้ำตาล คนผสมจนเข้ากันแล้วเทลงชามผัดกาด เติมขิง กระเทียมสับและต้นหอมลงไปนวดให้ผักกาดและเครื่องปรุงเข้ากัน กัวเหม่ยอิงก็เก็บใส่โหลแก้วที่ถูกทำความสะอาดแล้วส่วนแครอทกับหัวไชเท้าหั่นฝอยกัวเหม่ยอิงก็ทำเหมือนกันเพียงแค่ไม่ได้ใส่ต้นหอม เพราะเธอใส่ผักกาดขาวไปหมดไม่รู้ว่ากิมจิที่เธอลงมือทำครั้งแรกโดยที่ไม่เคยกินจะสำเร็จหรือเปล่า เพราะพริกที่ใช้ทำเป็นพริกจีน ไม่ใช่พริกแบบที่ใช้ทำกัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เก็บเอาไว้ในโหล รอดูอีก 2-4 สัปดาห์ว่ามันจะกินได้ไหมหลังจากทำกิมจิเสร็จ หน้าที่ของกัวเหม่ยอิงก็ต้องล้างทำความสะอาด แล้วไปช่วยผู้เป็นพี่สาวฝานกล้วยที่จะนำไปตากแดด รอทอดใส่โหลวางขาย ซึ่งตอนนี้กั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่48 ร้านเสื้อผ้าหานเอ้อร์
กิมจิถูกเปิดชิมหลังทำการเก็บไว้ถึงสองอาทิตย์ สำหรับกัวเหม่ยอิงแล้วกลิ่นมันแปลกมาก ซึ่งตอนแรกเธอคิดว่ามันจะกินไม่ได้ แต่เพราะได้ทำแล้วจะทิ้งก็เสียดายของ จึงตักขึ้นชิมดู และต่อให้มีกลิ่นที่แปลก รสชาติที่ไม่คุ้นลิ้น แต่มันก็ยังสามารถกินได้เพราะมันไม่เน่าเลยสิ่งแรกที่กัวเหม่ยอิงจะทำคือการทอดใส่ไข่ไก่ ด้วยความที่ไม่รู้จะทำอะไร กัวเหม่ยอิงจึงหั่นกิมจิผักกาดออกเป็นชิ้นพอดีคำ จากนั้นก็นำไปใส่ไข่ไก่ที่ตีไว้แล้ว กัวเหม่ยอิงไม่ได้ปรุงอะไรเพิ่ม เพราะอยากรู้รสชาติว่ามันจะเป็นยังไงส่วนกิมจิผักกาดที่เหลือก็ถูกหั่นเป็นชิ้นพอดีคำเหมือนกัน เธอตักใส่จานไว้ มันเป็นเครื่องเคียงอาหารมื้อเช้าของวันนี้ โดยมีข้าวต้มปลาเป็นอาหารจานหลัก ส่วนกิมจิแครอทกับหัวไชเท้าหั่นฝอยกัวเหม่ยอิงชิมแล้วรสชาติมันถูกปากจึงนำไปผัดใส่น้ำมันพริกให้กลิ่นหอม“ผักดองเหรอครับ” เป็นหลี่หม่าฮัวที่ถามขึ้นมาเมื่อเคี้ยวถูกผักกาดในไข่แต่มันมีรสชาติที่ไม่คุ้นลิ้นกัวเหม่ยอิงหัวเราะ “มันเป็นผักดองแบบใหม่ ฉันพึ่งทดลองทำขึ้นมาเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้ว รสชาติเป็นยังไงบ้าง” ยอมรับว่าไข่เจียวกิมจิผักกาดมันถูกปากอยู่บ้าง แต่กัวเหม่ยอิงสนใจกิมจิแครอท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่49 หาโรงงานตัดเย็บ
ผักกาด ต้นหอม หัวไชเท้า และแครอทถูกตัดและขุดขึ้นมาหลังจากมันโตเต็มที่แล้ว จากนั้นก็นำไปล้างให้สะอาดเรียบร้อยก่อนจะถูกนำไปแช่ในน้ำเกลือ ผักรอบนี้ที่เก็บขึ้นมากัวเหม่ยอิงทำกิมจิทั้งหมด เพราะผักดองมันเหลือเก็บไว้อยู่ส่วนแปลงผักที่ว่างกัวเหม่ยอิงก็จัดการบำรุงดินอยู่สามวันถึงจะให้ลงเมล็ดผักรอบใหม่ และเน้นไปที่ผักกาดเอาไว้ทำกิมจิและวันนี้ก็เป็นวันที่กัวเหม่ยอิงกับพี่ใหญ่กัวจะเข้ามณฑลโดยที่จะเข้าแบบไม่มีกำหนดกลับ เนื่องจากจะหาโรงงานเย็บลวดลายเสื้อ ไหนจะหาเช่าขายเสื้อของเธออีกโดยเงินเก็บของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมามีมากถึงหนึ่งหมื่นกว่าหยวน จำนวนเงินนี้รวมกับที่เธอมีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ไม่รวมเงินส่วนแบ่งทุกเดือนของลูกสาวหรือเงินที่ผู้ใหญ่ให้ในวันสำคัญของหล่อน อันนั้นกัวเหม่ยอิงก็แยกไว้อีกส่วน ไว้หล่อนโตจนบริหารเงินเองได้ถึงจะเอาคืนให้“เดี๋ยวฉันตามไปค่ะ”กัวเหม่ยอิงบอกกับพนักงานร้านขายผลไม้ร้านประจำที่เธอซื้อบ่อย ๆ ทันทีที่พวกเธอเข้ามาในตัวมณฑล หล่อนก็วิ่งมาบอกอย่างรู้งาน และมันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาเธอเข้ามาคุณลี่หวานหรือเจ้าของร้านผมไม้จะให้พนักงานในร้านมาเชิญกัวเหม่ยอิงไปกินข้าวด้วยท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่50 โรงตัดเย็บสมาคมแม่บ้าน
คุณลี่หวานพากัวเหม่ยอิงขับรถวนหาโรงงาน7-8โรงงานแล้ว บางโรงงานมันก็ดี แต่สำหรับกัวเหม่ยอิงแล้วคุณภาพมันไม่ได้เลย บางโรงงานเก็บรายละเอียดตั้งแต่ใหญ่จนเล็ก แต่ผ้าที่ใช้ขาดคุณภาพ บางโรงงานผ้าคุณภาพดีแต่การปักเย็บไม่ละเอียดกัวเหม่ยอิงไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะสามารถหาโรงงานตัดเย็บได้ตั้งแต่วันแรก แต่เธอก็อยากได้สักโรงงานมาจดเอาไว้ก่อน ไม่มีโรงงานไหนที่ถูกใจกัวเหม่ยอิงเลย ไม่ว่าจะเป็นโรงงามขนาดใหญ่ โรงงานขนาดกลาง และโรงงานขนาดเล็กกัวเหม่ยอิงไม่ว่าอะไรหากเสื้อผ้าของเธอจะมาจากโรงงานขนาดเล็ก แต่ขอให้ผ้ามีคุณภาพและสามารถตัดเย็บได้ตามที่เธอต้องการก็พอ“อันที่จริงผมว่าจะพาไปดูกลุ่มแม่บ้านแต่คงจะไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้เดี๋ยวผมจะพาไปใหม่นะครับ” คุณลี่หวานขับรถมาส่งสองพี่น้องบ้านกัวที่หน้าโรงแรมกัวเหม่ยอิงพยักหน้าเบา ๆ “จะไม่รบกวนใช่ไหมคะ” วันนี้เธอก็รบกวนเขาทั้งวันแล้วคุณลี่หวานโบกมือปฎิเสธ “รบกวนอะไรกันครับผมเต็มใจ อีกอย่างพรุ่งนี้ร้านขายผลไม้ผมหยุดพอดี” เขาตอบ ถึงแม้จะต้องเข้าไปดูบัญชีแต่เขาก็สามารถตรวจตอนเย็นได้“งั้นเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”กัวเหม่ยอิงว่าพลางลงจากรถ ตามด้วยพี่ใหญ่กัวที่แทบจะหลับแล้ว เนื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่51 ได้ร้านเช่าแล้ว
ก่อนที่จะไปหาเช่าสถานที่เปิดร้านเสื้อผ้า กัวเหม่ยอิงก็ได้เข้าไปสั่งซื้อเสื้อยืดจากร้านประจำ รอบนี้กัวเหม่ยอิงสั่งซื้อแค่จำนวน 500 ตัว โดยที่แยกเป็นสีดำ สีขาวสีละ 250 ตัว ที่เธอสั่งมาแค่ 500 ตัว ก็เพราะตอนนี้เธอยังอยู่ที่โรงแรม ร้านที่จะเปิดขายเสื้อผ้าก็ยังไม่มี จึงไม่อยากรบกวนทางโรงแรมมากนักเนื่องจากเธอได้รบกวนคุณลี่หวานมา 2 วันติด วันนี้จึงไม่ได้ให้เขามาช่วยหาร้านเช่าขายเสื้อ แต่เธอได้ฝากเสื้อยืดทั้งหมดให้คุณลี่หวานไปให้โรงตัดเย็บแล้วส่วนวันนี้หลังจากกินข้าวมื้อเช้าในห้องเสร็จกัวเหม่ยอิงกับพี่ใหญ่กัวก็เปลี่ยนชุด เตรียมตัวออกไปหาร้านเช่ากัน โชคดีที่โรงแรมไม่ได้ห่างย่านการค้ามากกัวเหม่ยอิงไม่ได้เจาะจงว่าร้านขายเสื้อจะเป็นตึกหรือเป็นร้านเล็ก ๆ เธอขอแค่ให้เป็นร้านที่ไม่ได้แออัดมาก และเป็นร้านที่โดดเด่นหรือไม่ก็เป็นที่สังเกตได้ง่ายของเหล่าลูกค้า“พี่ถามคุณลี่แล้ว เขาบอกห้องเช่าจะถูกกว่าตึกเกือบครึ่งหนึ่งเลย ถึงจะเล็กกว่ามาก แแต่เขาก็แนะนำให้เช่าห้องเช่าในย่านการค้า แล้วเขาก็บอกอีกว่าให้ทำสัญญาเช่าสักปี สองปี ไม่ต้องเช่านานแต่ก็ไม่เช่าน้อยไป เพราะถ้าเราขายดีแล้วเจ้าของที่จะไม่ให้เราขายต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08
บทล่าสุด
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่ 73 ชาหลงจิ่ว
เพราะความอ่อนล้าจากการเดินทางหลายชั่วโมง กัวเหม่ยอิงที่ได้พักผ่อนจากช่วงบ่ายของเมื่อวานจึงหลับสนิท รู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงสายของวันใหม่แล้วโรงแรมที่เหวินหลงจองเอาไว้ให้เป็นห้องขนาดใหญ่ มันมีห้องอาบน้ำในตัวซึ่งกัวเหม่ยอิงไม่ต้องไปอาบน้ำรวมกับคนอื่น ๆ ยกเว้นห้องปลดทุกข์ที่ต้องไปเข้าห้องน้ำข้างล่างกัวเหม่ยอิงรีบอาบน้ำเพราะกลัวเหอลี่จะรอ อันที่จริงก็คุยกันแล้วว่าตื่นค่อยไปเคาะประตู แต่กัวเหม่ยอิงตื่นสายมากวันนี้เสื้อเชิ้ตสีขาวลวดลายสีฟ้าถูกสวมลงบนตัวกัวเหม่ยอิง เสื้อตัวนี้เป็นเสื้อที่ลูกค้าต่างแย่งกันซื้อในร้านแต่ที่กัวเหม่ยอิงได้มาก็เพราะสีด้ายมันเพี้ยน หากลูกค้าหรือคนนอกมองคงจะไม่สังเกต แต่กัวเหม่ยอิงตรวจรายละเอียดทุกตัวกัวเหม่ยอิงจะเป็นคนเอาเสื้อออกจากกระสอบให้พนักงานเพื่อตรวจสอบว่าเสื้อผ้ามันได้คุณภาพ ทุกครั้งที่ได้รับเสื้อมากัวเหม่ยอิงก็จะตรวจทันที“เธอตื่นนานแล้วเหรอ”ยังไม่ทันได้เคาะประตูเหอลี่ก็เปิดออกมา เหมือนหล่อนจะรอกัวเหม่ยอิงมาเคาะประตูอยู่แล้ว“เพิ่งจะตื่นค่ะ”“แล้วกินข้าวเช้ายัง”“ยังค่ะ”“อืม เราลงไปหาข้าวเช้ากินก่อนดีกว่า”“ค่ะ”นอกจากค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่ไม่รวมกับค่ากิน
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่72 ไปหางโจว
ห้องเช่าห้องสุดท้ายกัวเหม่ยอิงตัดสินใจเช่า ก่อนที่ลูกค้าคนอื่นจะมาเช่าเพียงแค่ไม่ถึงสิบหน้าที อย่างที่บอกตอนนี้ห้องเช่าเหลือแค่ห้องเดียวแล้ว การที่คนต้องการจะมาเช่ามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และยังดีที่เธอได้เช่าทันกัวเหม่ยอิงจะทุบผนังห้องที่ติดกันแค่เดินผ่านได้สองคน ห้องเช่าห้องใหม่กัวเหม่ยอิงจะเพิ่มห้องลองเสื้อสองห้อง ห้องรับรองลูกค้าสองห้อง ที่เหลือจะมีโต๊ะให้นั่งประมาณสิบโต๊ะแต่ห้องพักข้างหลังกัวเหม่ยอิงทุบรวมกันทำเป็นห้องพักของพนักงาน ไหน ๆ พนักงานในร้านก็เยอะแบบนั่งพักในห้องไม่หมด กัวเหม่ยอิงเลยทำเพิ่ม เพราะยังไงก็ต้องได้รับพนักงานมาอีกเพราะต้องขยายร้านเพิ่ม กัวเหม่ยอิงจึงจะใช้เวลานี้ในการไปเลือกซื้อใบชามาใช้ในร้าน เธอได้คุยกับสามีแล้ว ตอนแรกเขาก็ไม่เห็นด้วยที่เธอจะไปคนเดียว แต่กัวเหม่ยอิงก็ไม่ยอมเช่นเดียวกันสำหรับคนเป็นพ่อค้าแม่ค้าแล้ว สิ่งไหนที่ดีกับลูกค้ากัวเหม่ยอิงก็ยินดีที่จะทำ อีกอย่างเธออยากส่งต่อร้านดี ๆ ให้กับลูกสาวกัวเหม่ยอิงยอมรับว่าตัวเองโอ๋ลูกสาวกับหลาน ๆ หนักมาก กว่าที่บ้านจะลืมตาอ้าปากได้ กัวเหม่ยอิงไม่อยากให้รุ่นลูก รุ่นหลานเป็นเหมือนรุ่นก่อน ๆ จึงต้องการปูทางให้
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่71 ย่าหานอยากให้กลับบ้าน
ร้านเสื้อผ้าเมิ่งลู่ถูกพูดถึงเป็นวงกว้างหลังจากเปิดร้านมาได้เพียงสองเดือน ด้วยความที่เป็นเนื้อผ้าที่ไม่ค่อยมีในปักกิ่งหรือเรียกได้ว่าไม่มีเลยก็ได้ อีกทั้งยังมีลวดลายที่ออกแบบมาโดยเฉพาะร้าน ใครเห็นก็ต้องแวะเข้ามาดู เข้ามาซื้อช่วงหลัง ๆ ต้องสั่งตัดเย็บมาลายละห้าร้อยตัว ยิ่งพอมีลายใหม่มาอีกห้าลาย ลูกค้าก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ซึ่งกัวเหม่ยอิงก็ต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้น ตื่นเช้ามาต้องทำกับข้าวให้เด็ก ๆ ไปกินที่โรงเรียน ระหว่างที่รอไปทำงานก็ตรวจบัญชีที่เอามาทำเมื่อคืน ยิ่งวันไหนขายเสื้อได้เป็นพัน ๆ ตัว กัวเหม่ยอิงก็ต้องจดบันทึกจนเหนื่อย จริง ๆ ถ้าเป็นลูกค้ารายใหญ่หรือมาซื้อทีละหลายตัวมันก็ไม่เยอะหรอก แต่เธอต้องจดบันทึกเอาไว้ว่าลูกค้าซื้อไปกี่ตัว และในแต่ละวันลูกค้าก็มีไม่ต่ำกว่าร้อยคนกัวเหม่ยอิงกำลังมองห้องเช่าข้าง ๆ ที่ว่างอยู่ห้องหนึ่ง เธอยังตกลงกับตัวเองไม่ได้ว่าจะเช่าเพิ่มไหม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะที่ร้านขายดีหรือมีคนอยากเช่าอยู่แล้ว พอเห็นร้านเสื้อผ้าเมิ่งลู่มีลูกค้าก็มาเช่าห้องเปิดร้านไปทั้งหมด เหลือว่างแค่หนึ่งห้องแต่เธอกลัวว่าจะดูแลไม่ทั่วถึงและบางทีอาจต้องหาพนักงานมาเพิ่ม แค่สิบห้าคนก
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่70 พนักงานสิบห้าคน
สัปดาห์แรกของการเปิดร้านกัวเหม่ยอิงหัวหมุนมาก ไม่ว่าจะเป็นการเอาเสื้อขึ้นแขวนไม่ทัน ลูกค้าเข้าร้านทีละหลายคน พนักงานในร้านไม่เพียงพอต่อลูกค้า หานหรงเจ๋อจึงต้องเข้ามาช่วย ปล่อยให้เด็ก ๆ นั่งเล่นในห้องพักพนักงานไปส่วนน้องชายสามเห็นบอกว่าทางอาจารย์ที่ปรึกษาของเขาเรียกตัวให้เข้าไปช่วยงาน กัวเหม่ยอิงอนุญาตให้เขาไป เธอจึงต้องจัดการเองหลาย ๆ อย่างไม่รู้ว่าเป็นเพราะลวดลายเสื้อที่แปลกตา หหรือลูกค้าชอบเสื้อแบบนี้ภายในเจ็ดวันพวกเธอขายเสื้อไปพันกว่าตัวแล้ว ตอนนี้ก็ได้ไปสั่งตัดเย็บเสื้อเพิ่มแต่คงต้องรออีกหลายคิวถึงจะได้กัวเหม่ยอิงไม่ได้ใช้สัญญาในการลัดคิวลูกค้าคิวอื่น ทั้งที่หลายคนใช้สิทธิ์สัญญาในการเร่งลัดคิวให้ตัวเอง เพราะเธอคิดว่าหากเธอเป็นลูกค้าคนอื่นเธอก็อยากได้ของเร็ว ๆ เหมือนกันในร้านมีพนักงานสิบคน รวมกัวเหม่ยอิงก็สิบเอ็ดคน ตอนนี้คนที่ดูแลหน้าร้านมีเพียงแค่คนเดียว เพราะกัวเหม่ยอิงเห็นว่าในร้านมีพนักงานไม่พอเลยดึงเข้ามาช่วย แต่ทุกคนก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร อีกอย่างที่หน้าร้านก็มีหน้าที่ต้อนรับลูกค้างานไม่หนักมากยังดีที่การค้าขายเป็นไปด้วยดี ไม่อย่างนั้นกัวเหม่ยอิงคิดว่าเธอคงต้องใช้เงินประคอ
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่69 ร้านเสื้อผ้าเมิ่งลู่สาขารอง
ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่กัวเหม่ยอิงต้องฝึกงานให้พนักงาน เธอแทบจะไม่ได้ทำกับข้าวเลย เพราะทุกวันต้องตื่นตั้งแต่เช้าและกลับดึก หน้าที่ทำอาหารนอกจากมื้อเช้าก็จะเป็นหานหรงเจ๋อที่ทำ ไม่ก็ซื้อจากตลาดมากินเองอย่างวันนี้อาหารมื้อเช้าคือโจ๊กกุ้งที่ได้กุ้งมาจากพนักงานฝึกเมื่อวานที่เอามาฝาก ส่วนมากมื้อเช้าที่ทำก็เป็นโจ๊ก ส่วนมื้อกลางวันถ้าไม่ใช่น้องชายสามกลับมาเอากับข้าวที่บ้านเอง ก็จะเป็นหานหรงเจ๋อเอาไปส่งที่ร้านพนักงานฝึกในร้านตอนนี้เหลือสิบคน ผู้ชายสามคนผู้หญิงเจ็ดคน ที่สามารถทำตามเกณฑ์ของร้านที่กัวเหม่ยอิงกำหนดได้ ส่วนคนที่ถูกคัดออกก็จะมีคนที่ไม่สามารถเข้ากับร้านได้ หรือบางทีพอเห็นว่าไม่เหมาะกับต้วเองก็ขอไม่เข้ามาฝึกต่อวันนี้เป็นวันที่ต้องเลือกว่าพนักงานที่ฝึกผ่านมีใครบ้าง สำหรับกัวเหม่ยอิงก็มีคนที่ไม่ผ่าน แต่การที่จะคัดออกนั้นมีสามคนที่เลือก คือกัวเหม่ยอิง น้องชายสามและหานหรงเจ๋อ หากพนักงานฝึกคนไหนไม่ถูกพวกเธอเลือกสองคนก็จะไม่ผ่านและที่สำคัญในร้านก็เอาเสื้อขึ้นแขวนเต็มร้านแล้วระหว่างที่ฝึกงาน เสื้อมีมากถึงสองพันตัวแน่นอนว่าต่อให้ร้านใหญ่เพียงพอกัวเหม่ยอิงก็ไม่ได้เอาขึ้นแขวนหมด เธอเอา
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่68 เสื้อเชิ้ต
รายชื่อทั้งสามสิบชื่อถูกกัวเหม่ยอิงติดประกาศไว้ที่หน้าร้านว่ามีใครผ่านการสมัครฝึกงานบ้าง พร้อมทั้งเปิดรับสมัครพนักงานอีกรอบที่หน้าร้านเฉพาะวันนี้ พรุ่งนี้ก็จะประกาศอีกรอบว่าจะมีใครผ่านเข้ามาฝึกงานบ้างกัวเหม่ยอิงแจ้งในใบประวัติแล้วว่าแต่ละคนจะได้เงินเดือนเท่าไรหากฝึกงานผ่าน และช่วงฝึกงานตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์กว่า ๆ กัวเหม่ยอิงจะไม่มีค่าจ้างให้ ใครผ่านก็จะได้เข้ามาทำงาน ใครไม่ผ่านก็ไม่ได้เข้ามาทำงานรอบแรกมีคนมาสมัครทั้งหมดสามสิบคน เป็นผู้ชายเจ็ดคน ที่เหลือยี่สิบสามคนจะเป็นผู้หญิง ซึ่งแน่นอนว่าเกณฑ์การคัดเลือกมีเยอะจึงมีหลายคนที่ไม่ผ่านคนที่ผ่านวันนี้มีแค่ผู้ชายสามคน ผู้หญิงแปดคน ซึ่งสามารถมารายงานตัวได้วันพรุ่งนี้ แต่ถ้าใครไม่อยากทำงานด้วยแล้วหรือได้งานทำแล้วก็สละสิทธิ์ได้ห้องเช่าที่ช่างได้เข้ามาต่อเติมให้ตามที่กัวเหม่ยอิงอยากได้ ตอนนี้ก็เสร็จหมดแล้ว รอแค่เอาเสื้อขึ้นแขวนกับสอนงานคนในร้านก็สามารถเปิดร้านได้แล้ว ซึ่งตอนนี้เสื้อที่สั่งตัดมาก็มาส่งเมื่อสองวันก่อนเสื้อเชิ้ตผ้าป๊อปลินจำนวนสองพันตัวถูกคละสี คละไซซ์ของผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กเล็กที่ส่งมาไว้ที่บ้านทันทีที่ตัดเย็บเสร็จ ผลงา
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่ 67 ผลิตเสื้อหลายสิบลาย
แผนกที่สองเป็นแผนกเนื้อผ้าลินิน เป็นเนื้อผ้าเส้นใยเหนียว ดูดซับความชื้นและระบายอากาศมากกว่าผ้าฝ้าย เวลาใส่จะรู้สึกสบาย ไม่อึดอัด แต่มันเหมาะกับอากาศร้อน ซึ่งกัวเหม่ยอิงยังคิดว่ามันไม่เหมาะกับเสื้อที่อยากจะได้“เนื้อผ้าดีมากเลยค่ะ แต่ยังไม่ใช่” กัวเหม่ยอิงปฏิเสธผู้จัดการถึงแม้ไม่อยากจะพูดว่าไม่ใช่ แต่กัวเหม่ยอิงจะทำธุรกิจเธอจะบอกใช่ไม่ได้ เมื่อไม่ใช่ในสิ่งที่อยากได้ อีกอย่างเนื้อผ้าก็มีเป็นร้อย บางทีเนื้อผ้าที่อยากได้คงจะมีในนี้“ผ้าเรยอนไหมคะ เนื้อผ้าจะนุ่ม ดูดซึมน้ำได้ดี มีความมันเงา แต่จะยับง่ายและคลายยับยาก” ผู้จัดการแนะนำ“ฉันอยากได้เนื้อผ้าเรียบ ๆ ค่ะ ถ้ามันเงามันจะไม่สวย” กัวเหม่ยอิงส่ายหน้า“หรือจะเอาเนื้อผ้าผสมดีค่ะ”“ไม่ดีค่ะ ถ้าผ้าผสมมันต้องผสมให้เท่า ๆ กัน ซึ่งแน่นอนว่ายาก”เหมือนจะเสียมารยาทแต่กัวเหม่ยอิงก็ตอบแบบนี้จริง ๆ มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นได้ในการทำธุรกิจ และต่อให้คนนอกมองว่าเธอเรื่องมาก กัวเหม่ยอิงก็ไม่ปฏิเสธ เพราะเธอเรื่องมากจริง ๆการออกแบบลวดลายแต่ละลายไม่ได้ออกแบบแบบขอไปที กัวเหม่ยอิงออกแบบให้ใกล้เคียงกับยุคที่เธอจากมาให้ได้มากที่สุดไม่ว่าจะเป็นลวดลายปัจ
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่66 โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าขนาดใหญ่
การจะเปิดร้านเสื้อผ้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ต้องวางแผน ออกแบบชุด หาตึกเช่าที่จะเปิดร้าน ต้องมีเงินลงทุนมากพอสมควรหากไม่มีประสบการณ์ และถึงจะมีประสบการณ์มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปิดร้านได้ ต่อให้มีเงินหลายแสนหยวน แต่ไม่มีความรู้ก็สามารถเจ๊งได้แต่กัวเหม่ยอิงจะดีหน่อยที่้เคยเปิดร้านมาก่อนถึงสามร้าน เธอจึงนับว่ามีประสบการณ์พอสมควร อะไรที่มีปัญหาในร้านเดิม กัวเหม่ยอิงก็จะแก้ไขในร้านนี้ให้ดีกว่าเดิมร้านเสื้อผ้าร้านใหม่ที่จะเปิดขายกัวเหม่ยอิงตั้งชื่อว่าร้านเสื้อผ้าเมิ่งลู่ของผู้เป็นลูกสาวเหมือนเดิม แต่สาขาที่นี่จะเป็นสาขารอง ส่วนสาขาหลักก็จะอยู่ในมณฑลบ้านเกิดครั้งนี้กัวเหม่ยอิงจะแบ่งเสื้อออกเป็นโซน แยกชายหญิงอย่างชัดเจน เพราะลูกค้าที่มาซื้อของในตลาดมีเยอะมาก จึงต้องแยกเพื่อความรวดเร็วในการซื้อขายกระดาษที่ถูกออกแบบลวดลายมีมากนับสิบลายที่กัวเหม่ยอิงจะส่งให้โรงงานตัดเย็บ ในปักกิ่งแบบนี้ส่วนมากต้องติดต่อโรงงานไม่มีสมาคมแม่บ้าน กัวเหม่ยอิงจึงออกแบบไว้หลายลายเพื่อส่งทีเดียวเห็นน้องชายสามเล่าว่าที่บ้านของโจวเฟินมีโรงงานขนาดใหญ่เป็นของตระกูล ที่สืบทอดมาหลายสิบรุ่นวันนี้น้องชายสามจะเป็นคนพากัวเห
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70 บทที่65 ห้องเช่า
ห้องเช่าขนาดใหญ่ในตลาดถูกปล่อยว่างไว้แทบจะทั้งหมดเพราะมีราคาเช่าที่แพงมาก พ่อค้า แม่ค้า คนไหนที่อยากได้พื้นที่กว้างก็จะเช่าสองห้องติดกันแทนเช่าห้องใหญ่ป้ายเช่าปีละ 25,000 ติดเด่นหลาแปะหน้าห้องเช่าเกือบจะทั้งหมด มีพ่อค้า แม่ค้าอยู่ขายของอยู่ประปราย แต่ก็มีลูกค้าเดินผ่านเพราะมันต้องเดินผ่านบริเวณนี้ในการไปตลาดอีกฟากรวม ๆ แล้วกัวเหม่ยอิงคิดว่าห้องเช่าที่มาดูเป็นห้องเช่าที่ดีมาก มีขนาดที่ใหญ่พอสำหรับความต้องการ แต่ต้องดูข้างในด้วยว่าจะเป็นยังไง อีกอย่างก็คือที่ทำเลสำหรับกัวเหม่ยอิงแล้วเธอคิดว่ามันยังไม่ค่อยดีเท่าไร เพราะส่วนมากลูกค้าจะเดินผ่านเฉย ๆ เพื่อไปตลาดอีกฟาก“แล้วเราจะติดต่อเจ้าของที่ยังไง”กัวเหม่ยอิงมีเส้นสายในอำเภอ ในมณฑล การที่จะติดต่อเจ้าของที่เธอแค่ขอให้คนช่วยก็มีคนช่วยแล้ว แต่ไม่ใช่กับในปักกิ่งที่เธอเหมือนกับเพิ่งหัดเดิน“ติดต่อที่เจ้าหน้าที่ดูแลที่นี่ครับ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าต้องติดต่อที่ไหน” น้องชายสามตอบ เขาไม่เคยถามใครเรื่องนี้เพราะไม่คิดว่าพี่สะใภ้จะเข้ามาที่ปักกิ่ง“หน้าทางเข้าไหม” เป็นหานหรงเจ๋อที่พูดขึ้นเพราะปกติถ้าเป็นโรงงาน หรือการติดต่อเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ก็จะอ
