LOGINShare
บทที่ 378
Related chapters
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 379
“ระหว่างเจ้ากับข้าไม่มีสัมพันธ์ใดใดต่อกันจริงๆ ยิ่งไม่มีทางหมั้นหมายกันอีกด้วย!” ซ่งจิ่งเซินกล่าวเคอหยวนจื่อได้ยินประโยคแรกยังนึกดีใจอยู่ แต่เมื่อได้ยินประโยคที่สองก็ต้องอึ้งไป นี่หมายความว่าอย่างไร?นางรู้ว่าซ่งจิ่งเซินอยากแต่งงานกับนางมากแค่ไหน ถึงจะทำเพื่อช่วยชี้แจงให้นางก็ไม่ควรพูดแบบนั้นออกมาสิ“ก่อนหน้านี้ถือว่าข้าทำไม่เหมาะสม ตอนนี้ข้าคิดตกแล้ว ไม่ควรฝืนใจเจ้าจริงๆ”“น้องสาวข้าทำถูกแล้ว ในเมื่อเจ้าไม่ชอบก็คืนทุกอย่างที่ข้าให้ไปกลับมาเถอะ จะได้ไม่สร้างความคลุมเครือจนทำให้คนเข้าใจผิด”ซ่งจิ่งเซินมองชุดแพรไหมบนร่างเคอหยวนจื่อแวบหนึ่ง “ส่วนผ้าไหมบนตัวเจ้า ในเมื่อใช้ตัดชุดไปแล้วจะคืนมาก็คงไม่สะดวก เช่นนั้นก็ให้นับเป็นเงินแทนก็แล้วกัน แบบนี้เจ้าคงพอใจแล้วใช่ไหม?”ซ่งจืออวี้เบิกตาโพลง มองไปทางซ่งรั่วเจินโดยจิตใต้สำนึก “น้องสี่คงไม่ได้โมโหจนเสียสติไปแล้วหรอกนะ?”ในอดีตที่เขาเกลี้ยกล่อมไม่ให้น้องสี่มอบสิ่งของไปกำนัลเคอหยวนจื่อ ไม่ใช่เพราะหวงแหนเงินทอง แต่เป็นเพราะรู้สึกว่าเคอหยวนจื่อไม่จริงใจเลยสักนิดถ้าเป็นแม่นางดีๆ สักคน น้องสี่แต่งคนกลับมา ต่อให้ใช้เงินมากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 380
ซ่งรั่วเจินได้ยินถ้อยคำเสียดสีของเมิ่งชิ่นแล้วก็แทบกลั้นรอยยิ้มตรงมุมปากไว้ไม่อยู่นางรู้แจ่มแจ้งว่าสิ่งที่เคอหยวนจื่อชอบก็คือความฟุ้งเฟ้อเหล่านี้เอง ของใช้ล้วนแต่เป็นสิ่งของคุณภาพดีเลิศถ้าสิ่งที่ซ่งจิ่งเซินมอบให้ไม่ใช่ของชั้นดีเลิศ นางยังจะไม่พอใจเสียอีก นี่ยังเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ก่อนหน้านี้ซ่งจิ่งเซินอยากขยายกิจการไปยังเมืองอื่นๆเมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งของที่ทันสมัยและพิเศษที่สุดก็จะตกถึงมือเขาในทันที และยังสามารถเรียกรอยยิ้มของเคอหยวนจื่อได้อีกด้วยตอนนี้ดีนัก ให้เคอหยวนจื่อได้ลิ้มรสชาติของการทุ่มก้อนหินใส่เท้าตัวเองสักครา!เคอหยวนจื่อมองไปทางชวีคั่วอย่างน้อยอกน้อยใจ ฝ่ายหลังสบสายตาดุจสายน้ำในฤดูใบไม้ผลิแล้วก็พลันพลุ่งพล่านใจ ชี้นิ้วตำหนิซ่งจิ่งเซินเสียงเกรี้ยว“ซ่งจิ่งเซิน เจ้าช่างน่าไม่อายจริงๆ ก่อนหน้านี้บอกว่าชอบเคอหยวนจื่อจากใจจริง ตอนนี้กลับจะทวงสิ่งของกลับคืนไป เจ้าพูดออกมาได้อย่างไร?”“ทำไมข้าจะพูดออกมาไม่ได้? นางบอกเองว่าไม่มีสัมพันธ์กับข้า สิ่งของเหล่านั้นเป็นภาระสำหรับนาง”“ก่อนหน้านี้เจ้าบอกเองว่าข้าทำไม่ถูกที่ฝืนใจนาง ยามนี้ข้าไม่ฝืนใจแล้วก็ยังไม่ถูก คำพูดล้วนถูก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 381
ชวีคั่วกลับไม่อาจทนเห็นคนรักของตนถูกรังแกได้ จึงว่าให้ด้วยความโมโห “ซ่งรั่วเจิน เจ้ามีปัญหาอะไรก็มาชำระสะสางกับข้า เหตุใดจึงต้องรังแกแม่นางน้อยผู้หนึ่งด้วย?”“ข้าจะบอกอะไรให้ ข้าและหยวนจื่อกำลังจะหมั้นหมาย สองตระกูลเจรจาวิวาห์กันดีแล้ว นางจะเคียงคู่ชิดใกล้กับข้ามากหน่อยแล้วเดือดร้อนผู้ใดกัน?”“ต่อให้เจ้าจะริษยาเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ ไหนจะของพวกนี้ของเจ้าอีก แต่ไหนแต่ไรหยวนจื่อก็มิได้ขาดเหลือ!”ว่าจบชวีคั่วก็ยิ้มเยาะอย่างได้ใจ ต่อให้ซ่งจิ่งเซินจะเก่งเรื่องการค้าแล้วอย่างไรกัน?หยวนจื่อเป็นของเขา!เคอหยวนจื่อไม่คาดคิดว่าชวีคั่วจะหุนหันพลันแล่นเอ่ยถ้อยคำที่ไม่ควรพูดที่สุดออกมาได้ง่ายดายเช่นนี้ จะมิเป็นการประกาศก้องต่อผู้คนเลยหรือว่าเรื่องก่อนหน้านี้ที่ซ่งรั่วเจินพูดล้วนเป็นความจริง? เดิมทีนางยังคงคิดอยากจะเลือกอีกสักหน่อย ไม่ได้แน่วแน่ว่าจะต้องแต่งกับชวีคั่วเท่านั้น ทว่าเมื่อเกิดเรื่องเช่นวันนี้ขึ้นแล้วแม้ใจจะไม่อยากแต่งก็ไม่อาจปฏิเสธได้แล้ว!“แปะๆ” ซ่งรั่วเจินปรบมือแสดงความยินดี “ที่แท้ทั้งสองก็เจรจาเรื่องวิวาห์กันมานานแล้วหรือ? เช่นนั้นก่อนนี้เหตุใดแม่นางเคอจึงมิได้บอกกล่าวกันให้ช
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 382
เมื่อกลับมาถึงสกุลซ่งแล้ว ซ่งจิ่งเซินก็พบว่าทุกสายตากำลังจับจ้องมายังตน ทำเอาเกิดขนลุกเกรียวขึ้นมาไม่ได้“ท่านแม่ พี่รอง พี่สาม น้องหญิงห้า เหตุใดจึงพากันมองข้าเช่นนั้นเล่า?”“จิ่งเซิน เจ้าบอกแม่มาตามตรงเถิดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”เรือนคิ้วหลิ่วหรูเยียนขมวดมุ่น ลูกชายตนนิสัยใจคอเป็นเช่นไรนางรู้เสียยิ่งกว่ารู้อีก ว่าคนเช่นเขาต่อให้เอาช้างมาฉุดก็อยากจะหยุดเอาไว้ได้อยู่ ทว่าจู่ๆ นิสัยใจคอกลับแปรเปลี่ยนไปเช่นนี้ เรียกได้ว่าน่าเหลือเชื่อมากจริงๆ ซ่งจิ่งเซินเกาศีรษะ สีหน้ากระอักกระอ่วนขึ้นมาบ้าง “อันที่จริงก่อนนี้ข้าได้รับบาดเจ็บ จึงมีเรื่องราวบางเหตุการณ์ที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจนึกขึ้นมาได้”“ว่ากระไรนะ?”ทุกคนต่างพากันชะงักงัน แม้จะคิดเหตุผลเอาไว้นานัปการ ทว่าสิ่งที่ได้ยินก็ยังคงเหนือไปจากความคาดหมายอยู่ไกลโขเมื่อซ่งจิ่งเซินได้นำความบอกเล่าออกไปแล้ว ทุกคนถึงได้รู้ว่าเมื่อครั้งที่เขาออกตามหาไข่มุกยังทะเลใต้ คาดไม่ถึงว่ากลับถูกโจมตีจนได้รับบาดเจ็บเข้าเสียก่อน แล้วยังถูกเกลียวคลื่นพัดพาออกไป เคราะห์ดีที่มีชาวประมงไม่ใกล้ไม่ไกลพบเข้าและช่วยเอาไว้เสียก่อนเขาสลบไสลไม่ได้สติไปนานหล
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 383
หลิ่วหรูเยียน “…” สูญเสียความทรงจำเข้าหน่อยก็กลายเป็นลูกกตัญญูเลยเชียวหรือ?จวบจนซ่งจิ่งเซินและทุกๆ คนต่างแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนแล้ว หลิ่วหรูเยียนจึงได้หันถามซ่งรั่วเจิน “เจินเอ๋อร์ เจ้าช่วยจับชีพจรตรวจดูพี่สี่ของเจ้าทีสิ ว่าอาการเป็นอย่างไรบ้าง?”“ชีพจรพี่สี่ปกติดี ร่างกายก็ไม่มีสิ่งใดต้องกังวล เขาเพียงเดินทางติดต่อกันหลายวันหลายคืนจึงได้เหนื่อยล้าไปบ้าง พักผ่อนสักระยะก็ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ” ซ่งรั่วเจินตอบหลิ่วหรูเยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทว่าก็ยังอดห่วงไม่ได้ “เช่นนั้นความทรงจำของพี่สี่เจ้าจะหวนฟื้นคืนได้เมื่อใดเล่า?”ซ่งอี้อันและซ่งจืออวี้เองก็ใส่ใจในเรื่องนี้เป็นที่สุดเช่นกัน ทว่าเมื่อได้พูดคุยกันอยู่ครู่แล้วพวกเขาถึงพบว่านอกเหนือจากเรื่องของเคอหยวนจื่อที่ซ่งจิ่งเซินลืมไปหมดสิ้น เรื่องราวอื่นใดก็ล้วนแจ่มชัดไม่มีขาดหายซ่งรั่วเจินยักไหล่ “สมองของเขากระทบกระเทือน ยังคงมีเลือดคั่งบางส่วนตกค้างมิสลายหาย ดังนั้นความทรงจำบางส่วนจึงได้ไม่แจ่มชัดนัก รอจนสลายหายไปจนหมดสิ้นแล้วก็จะดีขึ้นมาเองเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นมิใช่ว่าหากความทรงจำหวนกลับคืนมาแล้วก็จะเกิดเสียใจภายหลังอีกคราหรือ?”หลิ่ว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 384
ซ่งจิ่งเซินมองรายการยาวเหยียดตรงหน้าแล้วถึงกับงุนงงเป็นไก่ตาแตก อดพึมพำออกมาเบาๆ ไม่ได้“มิใช่สิ ก่อนหน้านี้ข้าส่งของให้ไปตั้งมากมายถึงเพียงนี้เชียว? พวกท่านจะมิห้ามข้าหน่อยหรือ?”สิ่งของบนรายการนั้นแทบจะไม่มีสักชิ้นที่เป็นเพียงของสามัญธรรมดา ทว่าล้วนเป็นของชั้นดีราคาแพงลิบเกือบทั้งสิ้น เพียงนึกขึ้นมาว่าเขาเคยนำของชั้นเลิศเช่นนี้ไปส่งมอบให้เคอหยวนจื่อแล้ว อีกทั้งสีหน้าของฝ่ายตรงข้ามกลับยังหงิกงอฝืนใจรับ ก็เกิดรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกก่อนนี้สมองเขาจะต้องทึบมากเป็นแน่จึงได้ทำเรื่องไร้ความคิดเช่นนั้นลงไปได้!ซ่งจืออวี้ไม่ได้ปิดบังสีหน้าแสดงความเดียดฉันท์ “ว่าอย่างกับห้ามแล้วเจ้าจะฟังอย่างไรอย่างนั้น ก่อนนี้ข้าก็เคยพยายามห้ามเจ้าแล้ว เจ้าต่างหากเคียดแค้นเสียจนอยากจะตัดพี่ตัดน้องกับข้าเสียเต็มทน”ซ่งจิ่งเซิน “...หรือก่อนนี้ข้าจะโดนคุณไสยเข้าจริงๆ?”เมื่อคืนวานหลังจากกลับห้องไปแล้วเขาก็ยังคงนอนไม่หลับ ยิ่งคิดก็ยิ่งยากจะยอมรับว่าก่อนหน้านี้ตนได้กระทำเรื่องไร้ความคิดลงไปมากมายเพียงใดประกอบกิจการค้ามาก็นาน จะมากเล่ห์ร้อยเหลี่ยมอย่างไรก็ล้วนเคยพบเคยเห็น ลูกไม้ปากว่าตาขยิบก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 385
“น้องหญิงห้า เมื่อข้ากลับมาแล้ว จึงเพิ่งได้ยินเรื่องที่เจ้าถอนหมั้นหมายกับสกุลหลินจากเด็กรับใช้ เรื่องนี้ต้องโทษข้าเอง ที่ในเวลาคับขันสำคัญเช่นนี้กลับมิได้อยู่ในเมืองหลวงเพื่อคอยหนุนหลังเจ้า”เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้แล้ว ซ่งจิ่งเซินก็ยิ่งเกิดรู้สึกผิดขึ้นเต็มประตู วงศ์ตระกูลประสบพบพานกับเรื่องราวมากมายเช่นนี้ ทว่าตนกลับวิ่งวุ่นอยู่แต่กับการตามหาไข่มุกยังทะเลใต้ให้กับแม่นางผู้หนึ่งที่ไม่ได้สนใจใยดีเขาเสียด้วยซ้ำเมื่อคืนวานเขาเพียงฟังเด็กรับใช้บอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงที่เขาไม่อยู่ ก็อดตะลึงตกใจขึ้นมาไม่ได้แล้ว หลากเรื่องราวสลับกันรับไม้ต่อเข้ามา ไม่เพียงแค่เรื่องน้องหญิงห้าถอนหมั้น กระทั่งหลินจือเยว่ที่มีศักดิ์เป็นโหวยังร่วงโรยตกต่ำกลายเป็นเพียงสามัญชนคนธรรมดาไหนจะทั้งพี่ใหญ่หย่าร้าง พี่รองถอนหมั้น เรื่องราวมากมายเช่นนี้กลับพลาดไปเสียหมดทุกสถานการณ์ ทั้งที่มีฐานะเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลแท้ๆ กลับไม่ได้ให้ความช่วยเหลือใดๆ แก่ครอบครัวเลย ในใจจึงได้รู้สึกผิดต่อพวกเขายิ่งนัก“พี่สี่เอาสิ่งใดมาพูดกัน? ก่อนนี้ท่านบาดเจ็บสาหัส พวกเราทุกคนก็มิอาจคอยดูแลอยู่เคียงข้างท่านได้เช่นกัน ตอ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 386
“โชคดีเมื่อวานชวีคั่วยอมรับเรื่องแต่งงานกับเจ้าต่อหน้าทุกคน เจ้ารอแต่งงานเข้าสกุลชวีอย่างสบายใจเถอะ อย่าได้คิดเรื่องอื่นอีกเลย”นายหญิงเคอจนใจอยู่บ้าง เดิมทียังคิดว่าเคอหยวนจื่ออาจมีโอกาสเข้าไปอยู่ในตระกูลที่ดียิ่งกว่านี้ บัดนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว ยังดีสกุลชวีเองก็ไม่เลว เทียบกับซ่งจิ่งเซินคนค้าขายนี้นับว่ามีอนาคตกว่ามากในเมื่อเรื่องราวสิ้นสุดลงแล้ว เช่นนั้นตัดความคิดอื่นไปเสีย จะได้หลีกเลี่ยงถูกคนใช้โอกาสนี้เป็นจุดอ่อนเคอหยวนจื่อพยักหน้า แท้จริงแล้วคิดได้ว่าต้องแต่งกับชวีคั่ว นางยังรู้สึกมิอาจหักใจภายในใจพูดเรื่องหน้าตา เงินทองไปจนถึงความรักที่มีต่อนาง ซ่งจิ่งเซินล้วนเหนือกว่าชวีคั่วมากนัก เว้นเพียงเรื่องเดียว สกุลชวีเป็นขุนนาง ชวีคั่วเองก็เป็นบัณฑิต ครั้งนี้ยังมีชื่อบนกระดานในการสอบฤดูใบไม้ผลิอีกด้วยแม้ว่ามิได้อยู่ในอันดับแรก แต่ขอเพียงขยันหมั่นเพียร ภายภาคหน้ายังมีอนาคตรุ่งโรจน์ ย่อมดีกว่าแต่งกับคนค้าขายคนหนึ่ง“ใช่แล้ว เมื่อวานสกุลซ่งมิใช่พูดว่าวันนี้จะส่งรายการสิ่งของมา ให้เจ้าคืนของทั้งหมด เจ้ายังรับปากต่อหน้าทุกคนอีกด้วย!”“เจ้าให้ข้าพูดเยี่ยงไรจึงจะดี? ก่อนหน้านี้เจ้าจั
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 970
ฉู่อวิ๋นกุยและสี่พี่น้องสกุลซ่งสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล แต่ไหนแต่ไรมาฉู่อ๋องไม่ใช่คนปากไม่มีหูรูด ยิ่งไม่มีวันโจมตีองค์ชายสี่ร่างกายอ่อนแอโดยไร้สาเหตุในเมื่อเขาทำถึงเพียงนี้ ก็หมายความว่าเขาไม่ชอบเหลียงอ๋องเพราะเหตุนี้ ซ่งรั่วเจินจึงสังเกตเห็นว่าไม่ว่าอวิ๋นอ๋องหรือพี่ชายของตนก็ล้วนมีท่าทีเปลี่ยนไปในเวลาเพียงชั่วพริบตาฉู่เทียนเช่อเกิดความสงสัย หรือว่าฉู่อ๋องและเหลียงอ๋องมีความขัดแย้งใดที่เขาไม่รู้?“น้องสี่ ก่อนหน้านี้ข้ารู้เพียงว่าไม่ว่าโยนลูกศรลงไหหรือโยนห่วงเจ้าก็ล้วนแม่นยำทั้งสิ้น ในเมื่อวันนี้มาแล้ว ไม่สู้ให้พวกเราได้ประจักษ์ต่อสายตาสักหน่อย”ฉู่เทียนเช่อยังแย้มยิ้มดังเดิม หยิบห่วงทางด้านข้างวางไว้ในมือฉู่ซิ่นเหลียงเขาไม่สนใจหรอกว่าระหว่างทั้งสองคนมีความขัดแย้งกันหรือไม่ หากว่ามี นั่นก็ดีอย่างไม่ต้องสงสัย!“เช่นนั้นข้าจะลองดู”ฉู่ซิ่นเหลียงพยักหน้ายิ้มๆ สายตาสะท้อนแสงเย็นชาวูบหนึ่ง ครุ่นคิดภายในใจตกลงเขาปกปิดที่ใดไม่ดีถึงถูกฉู่อ๋องสังเกตเห็น?ทุกคนเห็นเหลียงอ๋องผู้อ่อนแอยกห่วงขึ้น มองแจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลๆ วัดระยะครู่หนึ่งแล้วโยนออกไปได้เห็นห่วงนั้นสั่นไหวเล็กน้อยบ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 969
ชั่วขณะฉู่จวินถิงได้เห็นเหลียงอ๋อง นัยน์ตาไร้คลื่นอารมณ์สะท้อนแสงเย็นวูบหนึ่งซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฉู่จวินถิง ลอบตกตะลึงภายในใจ ใช่หรือไม่ว่าเขาพบอะไรเข้าแล้ว?ภายในหนังสือ ทีแรกไม่มีใครสังเกตเห็นความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานของเหลียงอ๋อง เขาลอบวางอุบายอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด รับชมองค์ชายท่านอื่นกัดกันเหมือนสุนัขด้วยสายตาเย็นชาอยู่วงนอกและได้รับผลปะโยชน์ไปในตอนสุดท้ายกอปรกับเดิมทีหลินจือเยว่และฉินซวงซวงก็มีรัศมีของพระเอกนางเอก เพียงสองคนลงมือก็ไม่มีเรื่องใดไม่สามารถจัดการได้ทว่า บัดนี้หลินจือเยว่และฉินซวงซวงไร้ประโยชน์ไปแล้ว คาดว่าเหลียงอ๋องต้องการทำถึงขั้นนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องยากกระมัง“ขอบคุณน้องหกมากที่ห่วงใย ระยะนี้ร่างกายข้าดีขึ้นบ้างแล้ว” เหลียงอ๋องผลิยิ้ม กลับไอออกมาสองทีโดยไม่รู้ตัว“เสด็จพี่ แม้ว่าระยะนี้อากาศอุ่นแล้ว แต่ท่านจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าต้องความเย็นเป็นอันขาด ช่วงต้นวสันต์อากาศเย็นมากนัก เป็นหวัดได้ง่ายที่สุด” ฉู่มู่เหยาพูดอย่างห่วงใยฉู่เทียนเช่อมองสถานการณ์ของโยนลูกศรลงไหและพูดว่า “น้องสาม หากวันนี้เจ้าต้องการคว้าชัยชนะ น่ากลัวว่าไม่ง่ายถ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 968
บัดนี้ได้เห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง ก็อยากจะมอบสิ่งที่นางชอบทั้งหมดมาวางไว้ต่อหน้านาง“เสด็จพี่ มองเห็นแจกันดอกไม้อยู่ไกลที่สุดทางด้านหน้านั้นหรือไม่? ขอเพียงโยนลงเจ้านั่น ก็จะสามารถคว้าชัยชนะการแข่งขันโยนห่วงได้!”ฉู่อวิ๋นกุยชี้แจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลที่สุด รอบข้างแจกันดอกไม้ล้วนเต็มไปด้วยห่วงที่คล้องเพียงความว่างเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีคนโยนลงซ่งรั่วเจินเพ่งพินิจเล็กน้อย พบว่าแจกันดอกไม้ไม่เพียงแต่สูง ขนาดของปากแจกันยังแตกต่างจากห่วงไม่มากอีกด้วย คิดจะโยนให้ลงนั้นยากเสียยิ่งกว่ายาก!“งานเทศกาลโคมไฟของทุกปี การโยนห่วงนี้ยากที่สุด ข้าแทบจะไม่เคยเห็นคนโยนลงมาก่อน” ฉู่อวิ๋นกุยพูดอย่างเสียดายลั่วชิงอินเห็นแจกันดอกไม้ใหญ่ถึงเพียงนั้น ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “เยี่ยนโจว การโยนห่วงนี้ยากเกินไปแล้วกระมัง มีคนโยนลงจริงหรือ?”“ยากจริงนั่นล่ะ แทบจะไม่มีใครสามารถโยนลงได้ จะต้องแม่นยำมากถึงจะใช้ได้ ต่อให้เป็นข้าก็ยากจะทำได้”ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แต่ไหนแต่ไรมาล้วนมีคนชื่นชมวิชายุทธ์ของเขา แต่บัดนี้ได้เห็นแจกันดอกไม้ขนาดเท่าห่วง รู้สึกเพียงว่าความยากนั้นมากเกินไป ดูท่าแล้วไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 967
ฉู่มู่เหยาเบิกตากว้าง เผยสีหน้าตกตะลึง นางคิดว่าซ่งจิงเซินได้สติแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าจะสูญเสียความทรงจำไป?“ข้ายังไม่แต่งงานเพราะคิดถึงเจ้า?” ซ่งจิ่งเซินถูกประโยคนี้ทำให้โมโหจนหัวเราะออกมาแล้ว “เจ้าวางใจได้ ข้าจะต้องแต่งงานแน่ เพียงแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันแต่งกับเจ้า”“เจ้าและชวีคั่วสมควรเป็นคู่รักสวรรค์สร้าง ข้าชี้แนะเจ้าให้รีบแต่งงาน ประเดี๋ยวจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน”เคอหยวนจื่อโมโหแทบแย่ “ท่านยังไม่ยอมรับ!”ฉู่มู่เหยาปิดปากหัวเราะ ลดเสียงให้เบาลง “คุณชายสี่ซ่ง เหตุใดเจ้ายังไม่ยอมแต่งงานเล่า? คงไม่ใช่ว่ากำลังรอเคอหยวนจื่อจริงๆ หรอกกระมัง?”ซ่งจิ่งเซินผินมองนางแวบหนึ่ง “องค์หญิง ท่านสนใจเรื่องงานแต่งของกระหม่อมทั้งวี่ทั้งวันเช่นนี้ไปทำไม? คงไม่ใช่...”ฉู่มู่เหยาเห็นสีหน้าหยอกเย้าของฝ่ายชาย สีหน้าแข็งทื่อไป “อะไรกันเล่า? ข้าไม่ได้สนใจงานแต่งของเจ้าเสียหน่อย”“ไม่ใช่ก็ดี” ซ่งจิ่งเซินถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “หาไม่แล้วองค์หญิงดีๆ คนหนึ่งคิดอยากเป็นแม่สื่อ นั่นจะดีได้อย่างไร?”ฉู่มู่เหยา “???”“พี่สะใภ้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว เขาถึงขั้นพูดว่าข้าอยากเป็นแม่สื่อ เจ้ารีบหาทางอุดปากเขาเถอ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 966
ตอนนั้นเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตในพิธีล่าสัตว์ ต่อให้ผ่านไปนานแล้ว ทุกคนก็ยังจำได้ดังเดิม“ซ่งจิ่งเซิน แม่นางเคอท่านนั้นของเจ้าถูกตีน่าสารยิ่งนัก เจ้าไม่ไปช่วยหรือ?”ฉู่มู่เหยากะพริบตามองซ่งจิ่งเซิน ใบหน้าเผยรอยยิ้ม ระยะนี้ซ่งจิ่งเซินมักได้เห็นเรื่องตลกของนาง วันนี้นับว่าถึงตานางหยอกล้อซ่งจิ่งเซินแล้วซ่งจิ่งเซินเหล่มองนาง “พูดเช่นนี้แล้ว วันนี้คุณชายเสิ่นท่านนั้นของท่านเองก็อาจจะมาเช่นกัน มิสู้ลองหาดู?”ฉู่มู่เหยา “...หุบปากเจ้าเสีย”ซ่งจิ่งเซินเห็นรอยยิ้มฉู่มู่เหยาหายวับไปในทันใด หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ก็แค่หนังหน้านี้ของท่าน ยังคิดล้อกระหม่อมเล่นอีกหรือ? กลับไปฝึกดีๆ เถอะ”ฉู่มู่เหยา “! ! !”กู้ฮวนเอ๋อร์และซ่งรั่วเจินเห็นท่าทางทะเลาะกันของสองคนนี้ สบตากันแวบหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันช่างครึกครื้นเสียจริง“ที่นี่เอะอะเกินไปแล้ว พวกเราไปโยนห่วงทางนั้นเถอะ!” ฉู่อวิ๋นกุยเอ่ยปาก หันมองทางกู้ฮวนเอ๋อร์อีกครั้ง “อีกเดี๋ยวเจ้าชอบสิ่งใดก็บอกข้า ข้าจะช่วยเอามาให้เจ้า!”กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้าลงด้วยความดีใจ จนกระทั่งตอนนี้ นางถึงเชื่อว่าอวิ๋นอ๋องชอบนางจริงๆ และยอมคบหากับน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 965
ถังเสวี่ยหนิงย่อมไม่ยอมแพ้ เคอหยวนจื่อคนนี้มีดีอะไร ไม่ว่ามองอย่างไรซ่งจิ่งเซินก็ดีกว่านางมากนักไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดถึงตาบอด ไปชอบผู้หญิงคนนี้ได้!ต้องรู้ว่าเมื่อแรกเคอหยวนจื่อร่ำรวยยิ่งกว่าบุตรีจวนอัครมหาเสนาบดีอย่างนางเสียอีก บัดนี้เห็นนางตกต่ำถึงขั้นนี้ นางกลับรู้สึกมีความสุขภายในใจ“มิน่าเล่าพวกเจ้าสองคนถึงสามารถเป็นสหายกันได้ ได้ยินมาว่าเสิ่นหวยอันทำได้กระทั่งทำลายชื่อเสียงขององค์หญิงเพื่อให้ได้เป็นราชบุตรเขย”“พวกเจ้ามีเวลาพูดไร้สาระอยู่ที่นี่ มิสู้ดูให้ดี องค์หญิงมู่เหยาและซ่งจิ่งเซินอยู่ด้วยกันแล้วเหมาะสมกันมากเพียงใด!”ต่อจากคำพูดของถังเสวี่ยหนิงที่เพิ่งจบลง สายตาของพวกเคอหยวนจื่อสองคนก็หันมองไปอย่างอดไม่ได้ มองเห็นฉู่มู่เหยาและซ่งจิ่งเซินกำลังพูดคุยหัวเราะให้กัน สนิทสนมกันไม่ธรรมดา“พวกเขาสนิทสนมกันถึงเพียงนี้ตั้งแต่ยามใด?”เคอหยวนจื่อโง่งมแล้ว มองทางซ่งปี้อวิ๋นอย่างอดไม่ได้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ซ่งปี้อวิ๋นพูดว่าองค์หญิงและเสิ่นหวยอันมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา เพราะเหตุนี้ซ่งปี้อวิ๋นจึงอารมณ์ไม่ดีนี่มันเรื่องอะไรกัน?ซ่งปี้อวิ๋นเองก็ตกใจอย่างสุดระงับ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 964
“ทว่าผ่านไปนานถึงเพียงนี้แล้ว เจ้าเคยได้ยินข่าวหมั้นหมายของทั้งสองคนหรือไม่?” ถังเสวี่ยหนิงถามกลับเถียนเจียวเจียวนี่ถึงวางใจลง “เช่นนั้นก็ดีแล้ว เสื้อผ้าหนึ่งชุดไม่นับเป็นอะไร ตอนนั้นซ่งจิ่งเซินนำของดีมากมายมามอบให้เคอหยวนจื่อ แต่สุดท้ายเจ้าดูเถอะ ยังไม่ใช่พูดว่าไม่เอาก็ไม่เอาแล้วหรอกหรือ?”ถังเสวี่ยหนิงหัวเราะเบาๆ พวกเขาย่อมได้ยินสถานการณ์ของเคอหยวนจื่อมาก่อน“พวกเจ้ากำลังว่าข้าหรือ?”เคอหยวนจื่อและซ่งปี้อวิ๋นยืนอยู่ด้วยกัน วันนี้ครึกครื้นอย่างมาก ทั้งสองคนย่อมไม่พลาดไป กอปรกับฉู่อ๋องโยนลูกศรลงไห ไม่รู้ว่าเรียกความสนใจของคนมากี่มากน้อย ดังนั้นพวกนางสองคนก็มารับชมความครึกครื้นเฉกเดียวกันคิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันได้เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน ก็ได้ยินสองคนนี้นินทาตนเอง สีหน้าเคอหยวนจื่อเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์ถังเสวี่ยหนิงและเถียนเจียวเจียวเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าขณะกำลังนินทาคนก็จะบังเอิญได้พบเจ้าตัว ใบหน้าเผยแววเก้อกระดาก แต่กลับมาเป็นปกติอย่างว่องไวชาติกำเนิดของเคอหยวนจื่อยังไม่เพียงพอให้พวกนางชายตาแล!“ว่าเจ้าแล้วจะทำไมเล่า? หรือว่าไม่ใช่ความจริง?” เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 963
ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงท่ามกลางกลุ่มคน เขาคล้ายเกิดมาเป็นตัวเอก รัศมีเปล่งประกายเหนือผู้อื่น ท่วงท่าสง่างามดุจหยก ทำให้คนยากจะเมินข้ามได้เทียบกับท่าทางเย็นชาในอดีต เขาในวันนี้มีรัศมีของชายหนุ่มมากหลายส่วนมองเห็นเขาคว้าชัยชนะครั้งแรกไปได้ ชั่วขณะหันใบหน้าประดับยิ้มมามองนาง หัวใจของนางเองก็ถูกทำให้หวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น“องค์ชาย นี่คือรางวัลคว้าชัยชนะโยนลูกศรลงไหของท่าน”ฝ่ายชายยื่นพู่สีแดงหนึ่งพวงมาให้อย่างเคารพนบนอบฉู่จวินถิงรับพู่ไป เดินมาหยุดต่อหน้าซ่งรั่วเจินด้วยท่วงท่าสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามยามสบมองนางอ่อนโยนเป็นพิเศษ“เก็บไว้ให้ดี ข้าจะไปคว้าชัยชนะกลับมาให้มากๆ”ซ่งรั่วเจินมองพู่แดงในมือของตน แม้ว่าเป็นเพียงของรางวัลของผู้ชนะ กลับทำได้งดงามประณีตมาก ถักหัวใจสีแดงอย่างซับซ้อนห้อยเหรียญเอาไว้ ต่อให้นำมาเป็นเครื่องประดับก็งดงามไม่น้อยสำคัญที่สุดคือ...เสียงเปี่ยมความมั่นใจ คล้ายสามีไปหาเงินกลับมาได้และมอบให้ฮูหยินจัดการแม่นางรอบข้างได้เห็นภาพนี้ ภายในสายตาเปี่ยมความอิจฉา ใครสามารถคิดออกเล่าว่าฉู่อ๋องผู้สูงส่งและเย็นชาจะมีวันที่อ่อนโยนต่อแม่นาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 962
ฉู่จวินถิงมองซ่งรั่วเจินทางด้านข้าง ลดเสียงให้เบาลง “ข้าจะคว้าชัยชนะกลับมาให้เจ้าให้ได้”ทุกคนล้วนเห็นว่าฉู่อ๋องคิดจะโยนลูกศรลงไหจริง ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด นี่ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ!ภายในกลุ่มคน ถังเสวี่ยหนิงเองก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางฝั่งนี้แล้ว มองเห็นฉู่อ๋องพาซ่งรั่วเจินออกมาเปิดเผยในฐานะคนรัก ภายในสายตาเปี่ยมความแค้นเคือง“ข้าดูแล้วฉู่อ๋องไม่ได้ชอบแม่นางซ่งลึกซึ้งมากมายอะไร หากชอบถึงเพียงนั้น ป่านนี้คงแต่งงานรับคนกลับไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวไม่ใช่หรือ?”เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน นางเองก็ริษยาซ่งรั่วเจิน ถือสิทธิ์อะไรสตรีคนนี้วาสนาดีถึงเพียงนี้!ทว่าเห็นฉู่อ๋องกลับมาแล้ว ทั้งสองคนยังไม่แต่งงานกัน นางรู้สึกมีความสุขไม่น้อยภายในใจบัดนี้เห็นซ่งอี้อันแสดงความสามารถในราชสำนักได้ดีมากขึ้นเรื่อยๆ บิดาของนางชื่นชมเป็นครั้งคราว มารดาเองก็เสียดายที่นางไม่สามารถแต่งกับซ่งอี้อันได้ หาไม่แล้วบัดนี้จะต้องกลายเป็นที่อิจฉาของทุกคนแน่ทั้งหมดนี้ล้วนต้องโทษซ่งรั่วเจิน!“ไม่มีความเคลื่อนไหวจริงนั่นแหละ แต่ข้าได้ยินว่าฉู่อ๋องคล้ายมีเจตนาสู่ข
