เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 17 ผมชอบคุณครับ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 21:47:55
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 18 จะดูแลให้เป็นอย่างดี
บทที่ 18 จะดูแลให้เป็นอย่างดีซุนเย่นั่งรอหลิวหลิว…ไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมอาหารน่ากินมากมาย ยิ่งเป็นอย่างนี้เขายิ่งชอบใจเธอมากว่าเดิม"หื้ม …กลิ่นหอมจังคงอร่อยไม่ต่างจากซุปหมาล่าใช่มั้ยวันนี้ผมคงกินข้าวมากกว่าทุกวันแน่ ๆ""เชิญตามสบายเลยค่ะ " หลิวหลิวยื่นตะเกียบพร้อมชามข้าวให้เขา เธอนั่งลงที่เก้าอี้ตัวตรงข้ามจ้องมองเขากินอย่างเอร็ดอร่อย"ฉันมีเรื่องจะถามค่ะ ในเมื่อคุณบอกว่าชอบฉันและอยากทำความรู้จักอย่างนั้นฉันจะขอถามเรื่องของคุณบ้าง คุณชื่ออะไรมาจากตระกูลไหน และตอนนี้ทำงานอะไร" ซุนเย่เงยหน้ามองเธอครู่หนึ่งก่อนจะวางตะเกียบลงพร้อมพูดแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ"ผมชื่อซุนเย่เป็นคนธรรมดามาจากตระกูลไม่ได้ร่ำรวยตอนนี้ทำงานก่อสร้างอยู่ที่โรงแรมกำลังก่อสร้างใหม่ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่"หลิวหลิวยากจะเชื่อเพราะวันแรกที่เขามาเขาแต่งกายเหมือนไม่ใช่แค่คนงานแถมยังมีรถยนต์อีกด้วยหากไม่มีเงินมากคงไม่มีรถยนต์เป็นของตนเองในยุคนี้หรอกมีหรือที่เธอจะเชื่อ"เพียงแค่นี้ฉันก็รู้แล้วค่ะว่าคุณไม่ได้จริงใจเรื่องแค่นี้คุณยังไม่พูดความจริงเลยคิดเหรอคะว่าผู้หญิงชนบทอย่างฉันจะโง่เง่าให้คุณหลอกได้ครั้งแรกที่คุณเข้าม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 19 ข้อตกลง
บทที่ 19 ข้อตกลงหลังจากที่หวางลี่อิงกลับจากบ้านสกุลเว่ยเธอจัดกระเป๋าเดินทางไปที่มณฑลต้าวหมายหยางทันที"พี่ซุนเย่พี่จะหนีฉันไปไหนไม่ได้หรอกนะไม่มีใครคู่ควรกับพี่ได้เท่าฉันแล้ว ดีจริง ๆ ที่พี่ไปอยู่ที่นั่นฉันจะได้คอยดูแลและเข้าหาพี่ได้อย่างง่ายดาย ในเมื่อพี่ไม่สนใจฉันสักทีฉันก็มีหนทางที่ทำให้พี่ตกเป็นของฉันในเร็ววัน ฮึ ฮึ" หวางลี่อิงให้คนของเธอหาซื้อยานอนหลับเธอวางแผนจัดการให้ซุนเย่นอนกับเธอไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่ได้เป็นภรรยาเขาเสียทีฝั่งด้านหลิวหลิวหลายวันมานี้ซุนเย่คอยแวะเวียนมาหาที่ร้านเสมอ ตั้งแต่เขาบอกว่าเขาสนใจและชอบเธอทุกครั้งที่มาเขาจะถือช่อดอกไม้ติดไม้ติดมือมาเสมอและไม่ลืมที่จะเอาใจน้อง ๆ ของเธอด้วยการซื้อขนมมาให้ ทำให้ตอนนี้เด็ก ๆ สนิทกับเขามากขึ้นกว่าเดิม และหลายวันมานี้หลิวหลิวสังเกตเห็นชายฉกรรจ์แปลกหน้าแปลกตาสามสี่คนที่คอยอยู่รอบ ๆ ร้าน เธอคิดว่าคงเป็นคนของพี่ต้าหลงทำให้เธอหวาดกลัวไม่น้อย โชคดีที่มีซุนเย่มาที่ร้านรอจนกว่าร้านเธอปิดในทุกวันเธอไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าการที่มีเขาอยู่ทำให้เธออุ่นใจแค่ไหน แต่น่าแปลกหากเป็นคนของต้าหลงทำไมถึงไม่ลงมือในตอนที่เธอหลับ ทำให้หลายวันมาน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 20 ทำตามแผน
บทที่ 20 ทำตามแผน“เด็ก ๆ หิวใช่มั้ยนั่งอยู่กับพี่ซุนเย่ก่อนแล้วกันพี่จะไปเอาขนมที่เตรียมไว้มาให้นะ”“เย้ ๆ ขนมของพี่ชิงฮวาอร่อยที่สุดเลยพี่ซุนเย่กินด้วยกันนะครับ”“ได้สิ” เด็กทั้งสองนั่งลงที่เก้าอี้โต๊ะเดียวกับซุนเย่ หลิวหลิวเดินเข้ามาในครัวก่อนจะเปิดมิติเพื่อเข้าไปเอาขนมในห้างมาให้เด็ก ๆ วันนี้ในมิติห้างมีขนมเค้กตกแต่งน่ารักถ้าชิงหนี่ว์เห็นต้องชอบแน่ ๆ เลย เธอจึงเลือกขนมเค้กและออกมาจากมิติห้างทันทีที่เธอถือเค้กออกไปเด็ก ๆ เห็นดวงตาลุกวาวเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด“ว๊าวว สิ่งนั้นคืออะไรหรือคะทำไม่น่ารักจังกินได้หรือเปล่า”“นี่เขาเรียกว่าเค้ก วันนี้พี่ออกไปตลาดเห็นเขาทำขายเลยคิดถึงเราสองคนจริงสิอีกสองวันเป็นวันเกิดของชิงเทียนกับชิงหนี่ว์รู้มั้ยว่าคนในเมืองเขามักจะเป่าเค้กฉลองวันเกิด อย่างนั้นเรามาฉลองล่วงหน้าเลยดีมั้ย”“ดีค่ะ” ชิงหนี่ว์ไม่ได้สนใจอะไรแล้วเธออยากกินขนมเค้กที่อยู่ต่อหน้า ชิงเทียนเองก็เช่นกันแต่ทว่าใบหน้าของชิงเทียนกลับเศร้าหมองลงซุนเย่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สังเกตได้“เราไม่อยากกินขนมเค้กกับชิงหนี่ว์หรือทำไมหน้าตาถึงได้เศร้าหงอยแบบนี้”“ไม่ใช่ไม่อยากกินครับ ผมแค่คิดว่าถ้าตอนน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 21 ย้ายบ้าน
บทที่ 21 ย้ายบ้านรุ่งเช้าวันต่อมาหวางลี่อิงเธอเดินทางมาที่มณฑลต้าวหมายหยางอย่างที่ตั้งใจ เมื่อมาถึงเธอได้เลือกที่จะพักอยู่โรงแรมและวันนี้เธอตั้งใจจะไปหาซุนเย่เธอรู้มาจากแม่ของซุนเย่ว่าโรงแรมที่กำลังก่อสร้างอยู่ตรงไหนเธอไม่รอช้าที่จะออกไปหาเขา ระหว่างทางเธอแวะซื้ออาหารติดไม้ติดมือรวมทั้งผลไม้เพื่อนำไปฝากเขาเมื่อเธอเดินทางมาถึงที่ก่อสร้างสายตากวาดมองเห็นคนงานมากมายที่กำลังทำงานอยู่ ตอนนั้นนั่นเองเธอเห็นชายที่คุ้นหน้าคุ้นตาและจำได้ทันทีว่าเขาคือคนสนิทของซุนเย่รอยยิ้มของหวางลี่อิงปรากฏขึ้นบนใบหน้าด้วยความดีใจ“นี่นาย นายนะใช่คนที่คอยติดตามพี่ซุนเย่ใช่มั้ย” จื่อห้าวหลังกลับมาจากส่งซุนเย่ที่บ้านหลังตรงข้ามร้านหมาล่าเขาได้กลับมาที่ไซต์งานใจจริงอยากจะช่วยจัดบ้านแต่ก็ถูกซุนเย่ไล่กลับมากลัวว่าชิงฮวาจะจับได้ เขาเดินตรงไปที่ห้องทำงานหูได้ยินเสียงเล็กแหลมดังอยู่ไกล ๆ เขาหันไปมองต้นเสียงที่ดังอยู่เมื่อเห็นใบหน้าของหวางลี่อิงในใจสังหรณ์ถึงเรื่องยุ่งยากจะเกิดขึ้นอีกไม่นาน‘อะไรกันเนี่ยะ เรื่องน่าปวดหัวมาหาแต่เช้าเลย คุณชายผมขอให้คุณผ่านพ้นเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ด้วยนะครับ’ จื่อห้าวคิดในใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 22 เดินตลาด
บทที่ 22 เดินตลาดตลาดครึกครื้นผู้คนพากันเดินซื้อของมากมาย เป็นเพราะยุคนี้ทุกคนล้วนมีรายได้มากกว่าเมื่อก่อน โรงงานหลายโรงงานรอรอบรับผู้คนที่มีอายุพอที่จะทำงานได้เข้าไปทำงานกัน ร้านค้าที่นี่มีเสน่ห์กลิ่นอายของคนยุค1987 หลิวหลิวตื่นตามาก ๆ ไม่ว่าอะไรก็น่าสนใจเป็นเพราเธอไม่ค่อยได้ออกมาเดินซื้อของทุกอย่างล้วนนำมาจากมิติ วันนี้โชคดีจริง ๆ ที่เธอเลือกที่จะออกมาเดินตลาดดวงตาของเธอเปล่งประกายอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน"คุณน่าจะชอบตลาดมาก ๆ สินะ""ชอบสิคะ ฉันชอบกลิ่นอาหารชอบวิถีชาวบ้านที่เรียบง่าย ดูสิคะตรงนั้นมีของน่ากินด้วย " เธอชี้นิ้วไปด้านหน้าเห็นขนมหน้าตาน่ากินรีบเดินไปทันที ตอนนั้นซุนเย่เดินผ่านร้านเครื่องประดับสายตาของเขาเห็นกิ๊บติดผมถ้าอยู่บนหัวของชิงฮวาคงเข้ากับเธอไม่น้อย เขายังไม่ได้เดินตามเธอไปแต่เลือกซื้อกิ๊บให้เธอหนึ่งอันและเลือกที่จะซื้อให้ชิงหนี่ว์เป็นของขวัญวันเกิดด้วยหนึ่งอัน ส่วนชิงเทียนเขาจะให้ของที่เขานำติดตัวมาด้วยให้เป็นของขวัญเป็นรถของเล่นที่คนมีเงินมักจะเก็บสะสมกัน เมื่อเลือกซื้อได้เแล้วเขารีบตามหลิวหลิวไปที่ร้านขนมที่เธอกำลังยืนต่อแถวอยู่"เมื่อครู่คุณซื้ออะไรเหรอคะฉันเห็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 23 ไม่เกี่ยวกับฉัน
บทที่ 23 ไม่เกี่ยวกับฉัน"ชิงฮวาคือใครหรือคะ ไหนพี่ซุนเย่บอกว่าไม่สนใจผู้หญิงทำไมถึงได้ดูสนิทสนมกับผู้หญิงที่ชื่อชงฮวา""มันไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอกลับไปได้แล้ว นี่เด็ก ๆ วันนี้พี่ฝากไปบอกพี่ชิงฮวาว่าจื่อห้าวมาหาและกินข้าวเย็นแล้วเอาไว้พรุ่งนี้พี่จะไปช่วยงานแต่เช้า""ได้ครับ " ชิงเทียนจ้องมองหญิงสาวที่หน้าบึ้งตึงสายตาจิกกัดมองดูเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเขารีบพาชิงหนี่ว์กลับบ้านอย่างเร่งรีบ"นี่ชิงเทียนผู้หญิงคนนั้นทำไมสนิทสนมกับพี่ซุนเย่จัง ""นั่นสิหรือว่าจะเป็นคนรักของพี่ซุนเย่กันนะ แต่ว่าสายตาที่พี่ซุนเย่มองดูเธอเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ไม่เหมือนที่มองพี่ชิงฮวา""ฉันคิดว่าทั้งสองคงทะเลาะกันมาแน่เลย แล้วพี่ซุนเย่ก็ย้ายงานหนีแต่เธอกลับตามมาเจออย่างนี้เราควรบอกพี่ชิงฮวามั้ย""ต้องบอกสิ ฉันไม่อยากให้พี่ต้องเจ็บปวดเพราะเหมือนช่วงนี้พี่สนิทสนมกับพี่ซุนเย่ด้วย " ทั้งสองเดินคุยกันมาจนถึงบ้านหลิวหลิวได้ยินเสียงกระพรวนดังขึ้นรีบหันไปมอง แต่เมื่อเห็นว่ามีเพียงน้อง ๆ เท่านั้นที่กลับมาแต่ไม่เห็นเขาจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย"เด็ก ๆ แล้วพี่ซุนเย่ไม่มาด้วยเหรอ""พี่ซุนเย่บอกว่ากินข้าวเย็นแล้วครับแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 24 ติดกับ
บทที่ 24 ติดกับซุนเย่ยืนนิ่งยู่หน้าประตูร้านหมาล่าเขาไม่อาจจะได้พูดอธิบายอะไรได้ต่อไป เพราะตอนนี้เธอไม่ยอมฟังอะไรจากปากของเขาแล้ว เขาเดินคอตกกลับบ้านและยังเห็นว่าหวางลี่อิงยังอยู่ไม่ไปไหน"ไปให้พ้นหน้าฉันก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน ""พี่ซุนเย่พี่ใจร้ายใจร้ายที่สุด ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะอีกอย่างฉันไม่มีทางยอมแพ้เรื่องของเราหรอกนะคะ ผู้หญิงคนไหนก็ไม่คู่ควรกับพี่เท่าฉันแล้ว ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรคงมีแค่หน้าตาเท่านั้น ดูจากที่เปิดร้านไม่เห็นจะรวยเลย สู้ฉันไม่ได้สักอย่าง""ฉันบอกให้หยุดพูดเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอเข้าไปวุ่นวายกับผู้หญิงคนนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนอีกอย่างผู้หญิงที่คู่ควรกับฉัน เป็นฉันเองที่จะเลือกเธอไม่มีสิทธิอะไรในตัวฉัน จื่อห้าวส่งแขก" น้ำเสียงเยือกเย็นสายตาเย็นชาของซุนเย่ที่มองมายังหวางลี่อิงทำให้เธอชะงักเล็กน้อยแม้จะรู้ว่าเขาขึ้นชื่อในความโหดเรื่องการต่อสู้และคิดว่าเขาคงไม่ทำอะไรผู้หญิงอย่างเธอแต่ทว่าเห็นสายตาของเขาเธอขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก"ไม่ต้องส่งฉันกลับเองได้ พี่ซุนเย่อย่าลืมล่ะคนที่คุณแม่พี่ชอบใจคือฉันคิดเหรอว่าพี่จะหนีฉันได้ " หวางลี่อิงพูดจบเดินหน้าบูดบึ้งอารมณ์เสียขับรถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 25 เปิดใจ
บทที่ 25 เปิดใจหลังจากนั้นซิ่นเจี่ยวเธอเล่นทั้งคืนมีได้มีเสียแต่เงินของเธอยังไม่หมดเธอใช้เวลาเล่นอยู่ที่บ่อนเป็นเวลาหนึ่งวันจนเงินที่มีหมดเธอทั้งเหนื่อยทั้งเพลียที่ไม่ได้นอนแถมยังหมดตัวจึงกลับบ้านไปพักผ่อนก่อน กลับบ้านมาทุกคนไม่อยู่ในบ้านแล้วไม่รู้ไปไหนกันหมด"เฮ้อ! ทำไมฉันไม่เลิกตั้งแต่ตอนที่ได้เงินเยอะ ๆ นะ เป็นเพราะความโลภของฉันจริง ๆ เลย ขอนอนพักก่อนแล้วค่อยไปเอาคืน" ซิ่นเจี่ยวหัวถึงหมอนเธองีบไปพักใหญ่ตื่นขึ้นมารีบหาเงินของน้องชายว่ามีแอบเก็บไว้ที่ไหนอีกหรือไม่แต่หาอย่างไรก็ไม่เจอ เหลือเพียงแต่ของในบ้านที่เป็นของตกแต่งแต่แล้วคำพูดของผู้จัดการได้ก้องอยู่ในความคิด ทำให้เธอเปลี่ยนความคิดไม่เอาของไปขายแต่เอาบ้านไปจำนำเอาไว้จะดีกว่าเธอจึงรีบค้นหาโฉนดบ้านหลังนี้และโชคดีที่มันยังเป็นชื่อของน้องชายเธออยู่ อย่างนี้ก็ง่ายต่อการเอาไปจำนองเพราะเธอเป็นพี่สาวของเขาฝั่งด้านหลิวหลิววันนี้เธอตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือเมื่อคืนนี้เธอนอนไม่หลับเอาแต่คิดเรื่องของซุนเย่ทั้ง ๆ ที่เธอบอกหัวใจตัวเองไว้แท้ ๆ ให้เลิกคิดเรื่องของเขาเสียที แต่ก็ทำไม่ได้จนฟ้าสว้างเธอต้องรีบลุกขึ้นมาเตรียมของให้น้องไปโรงเร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 35 ซีรี่ย์จบอย่างบริบูรณ์
บทที่ 35 ซีรี่ย์จบอย่างบริบูรณ์2 เดือนต่อมาหลิวหลิวได้แต่งงานกับซุนเย่ร้านของเธอถูกย้ายเข้าไปอยู่ในโรงแรมตามที่แม่ของซุนพูดเอาไว้ ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวอย่างไม่คาดคิดมาก่อน เธอพาน้อง ๆ ย้ายกลับไปอยู่บ้านหลังเดิมที่เป็นสมบัติของสกุลไป๋ เธอได้ดีไม่ลืมคนที่เคยช่วยเหลืออย่างป้ามิ่งจู เธอเปิดมิตินำของใช้มากมายและช่วยกันตกแต่งร้านใหม่ให้แก่ป้ามิ่งจูเป็นการตอบแทนส่วนเหมยอิ๋งตอนนี้เธอได้หางานทำเป็นสาวโรงงานเย็บผ้าจากคนที่ไม่เคยทำงานชีวิตสุขสบายแต่เมื่อไม่มีใครให้พึ่งพาเธอจำเป็นต้องหาเงินใช้เอง ตอนนี้เธอเริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่ผ่านมาเธอกับครอบครัวทำผิดกับชิงฮวามากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าโผล่หน้ามาขอโทษเธอด้วยซ้ำ เพราะเธออายจนไม่กล้าที่จะมาพบเจอลมหนาวเริ่มพัดมากระทบกายหลิวหลิวยืนมองออกไปนอกหน้าต่างในใจคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา จู่ ๆ ก็ถูกสองแขนโอบกอดมาจากด้านหลัง“ยืนคิดอะไรอยู่เหรอ?”“แค่คิดว่านี่ใช่ความจริงหรือความฝันนะคะ”"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ใครจะคิดล่ะคะว่าวันหนึ่งฉันที่เคยถูกขับไล่ออกจากบ้านหลังนี้จะได้กลับเข้ามาอยู่ที่นี่ และใครจะไปคิดว่าฉันจะได้แต่งงานกับคนที่ร่ำรวยเช่นคุณมันเหมือนความฝันเลยละค
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 34 แต่งงานกับผมนะ
บทที่ 34 แต่งงานกับผมนะหลิวหลิวเปิดดูเห็นโฉนดที่ดินของสกุลไป๋เธอทั้งดีใจและซาบซึ้งหัวใจเหลือเกินไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำเพื่อเธอได้ขนาดนี้ ตอนนี้เธอไม่อยากจะปิดกั้นความรู้สึกแล้วรีบเอ่ยถามจื่อห้าวอย่างเร่งรีบ"ตอนนี้ซุนเย่อยู่ไหน พาฉันไปหาเขาได้มั้ย""ตอนนี้ซุนเย่อยู่โรงแรมเราไปพร้อมกันเถอะนะ" แม่ของซุนเย่ดีใจที่เธอยอมเชื่อและจะไปพบกับลูกชายของเธอ ทั้งสามนั่งรถยนต์ไปที่โรงแรมทันที ใจของหลิวหลิวร้อนรุ่มไปหมดทำไมเขาต้องยอมเจ็บตัวเพื่อเธอขนาดนี้ที่ทำเพราะอยากจะลบสิ่งที่เขาย่ำยีเธออย่างนั้นสินะ ช่างไม่ห่วงตัวเองเอาเสียเลยไม่นานรถยนต์ก็มาถึงโรงแรมจื่อห้าวนำรถไปจอดทำให้หลิวหลิวได้เดินตามหลังแม่ของซุนเย่ที่ห้องพัก เมื่อมาถึงหลิวหลิวได้ก้าวเท้าเข้ามาในห้องเห็นซุนเย่นอนอยู่บนเตียงนอนบนหัวถูกโพกด้วยผ้าสีขาวใบหน้าและร่างกายเขียวช้ำไปหมด"เขาได้รับบาดเจ็บขนาดนี้เลยเหรอคะ""ใช่แล้ว เขาเป็นคนเก็บอาการแม้จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ไม่ยอมแสดงออกจนจัดการคนพวกนั้นเสร็จเขาได้สลบล้มลงกับพื้น จนจื่อห้าวต้องหามกลับโรงแรม ซุนเย่เป็นคนอวดดีไม่ยอมให้จื่อห้าวกับลูกน้องจัดการคนเลวพวกนั้น เขาขอลงมือจัดการเองจนเป็นอย่างที่
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 33 สะสาง
บทที่ 33 สะสางหลิวหลิวได้ยินเสียงเอะโวยวายเสียงดังคล้ายคนกำลังมีเรื่องกันเธอออกมาจากผ้าห่มมาชะเง้อดูอยู่หน้าต่างเห็นว่าตอนนี้ซุนเย่กำลังสู้อยู่กับกลุ่มต้าหลง เธอทั้งตกใจและตกตะลึงคน ๆ เดียวสู้กับคนนับสิบให้นอนกองกับพื้นได้ทั้ง ๆ ที่ตัวเองได้รับบาดเจ็บไม่มากแต่มองเห็นเพื่อนของต้าหลงบาดเจ็บระนาว เธอรู้แล้วว่าตอนนี้เขาปกป้องเธอมากขนาดไหนแต่เมื่อนึกย้อนในสิ่งที่เขาโกหกเธอไม่สามารถเอาความดีครั้งนี้ของเขามาลบแก้คำโกหกและเรื่องที่เขาย่ำยีเธอได้เลยรุ่งเช้าวันต่อมาต้าหลงถูกตำรวจจับเพราะเขาเล่นยาและมียาให้ครอบครอง อีกทั้งจื่อห้าวจัดฉากเรื่องที่บาดเจ็บว่าคนพวกนี้ขัดแย้งกันเรื่องผลประโยชน์ตอนนี้ตำรวจทั้งสถานีเป็นคนของซุนเย่หมดแล้วไม่ยากในการจัดการและยังนำกำลังเข้าไปตรวจค้นที่กบดานของต้าหลงพบซิ่นเจี่ยวกับเหมยอิ๋งอยู่ที่นั่น ซิ่นเจี่ยวถูกตั้งข้อหายึดของคนอื่นไปครอบครองและใช้สมบัติที่ไม่ใช่ของตัวเองจนหมด ก่อนที่จะทำสัญญาจำนำโฉนดที่ดินบ้านสกุลไป๋ เขาได้ทำหนังสือสัญญาและลงนามทำให้เธอไม่อาจจะดิ้นหนีได้ ตอนนี้เหมยอิ๋งเคว้งคว้างไปหมด ไม่ว่าพี่ชายหรือแม่ถูกทางการจับตัวไปจนหมดทุกคน"ไม่จริง เรื่องนี้ต้อ
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 32 ที่ระบายอารมณ์
บทที่ 32 ที่ระบายอารมณ์ช่วงเวลาประมาณ 5 ทุ่มจื่อห้าวกำลังยืนดื่มอยูกับคนอื่น ๆ เห็นคุณชายเดินมาใบหน้าเคร่งเครียดเขารีบวางแก้วไวน์ไว้ที่โต๊ะและเข้าไปถามทันที"คุณชายทำไมมีสีหน้าเช่นนั้นครับ หรือว่ายังไม่ได้ปรับความเข้าใจกับคุณชิงฮวา ""เรื่องปรับความเข้าใจนะฉันทำแล้วแต่มันเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดก่อนนะสิ แต่ว่าตอนนี้มีเรื่องที่จะต้องทำเร่งด่วนเอารถออกฉันจะไปโรงพยาบาล""เกิดอะไรขึ้นกับลูกหรือว่ารู้สึกไม่สบาย"แม่ของซุนเย่ที่กำลังจะเดินกลับห้องพักได้ยินเสียงลูกชายรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง"คุณแม่ครับผมทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ เอาไว้ผมกลับมาจากหาหมอจะเล่าให้ฟังนะครับ คุณแม่ขึ้นไปพักผ่อนเถอะครับกว่าจะกลับมา เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะเล่าทุกอย่างให้คุณแม่ได้รับรู้" เธอทำได้เพียงพยักหน้ารับรู้เพราะว่าตอนนี้น้ำเสียงทั้งแววตาของซุนเย่จริงจังอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน"อย่างนั้นลูกก็รีบไปโรงพยาบาลเถอะ"จื่อห้าวไม่รอช้ารีบทำตามที่คุณชายต้องการ ตอนนี้ทั้งสองได้ไปหาหมอโรงพยาบาบที่ใกล้ที่สุด ซุนเย่แจ้งหมอเรื่องที่เขาต้องการตรวจ แต่ทว่าตอนนี้ห้องตรวจเลือดได้ปิดการทำการ ทำได้เพียงนำเลือดของเขาเอาไว้และตรวจกว่าผล
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 31 เจ็บปวดทั้งกายและจิตใจ
บทที่ 31 เจ็บปวดทั้งกายและจิตใจสายตาคู่งามจ้องมองใบหน้าของเขาพร้อมสะท้อนความเจ็บปวดด้านในให้อีกฝ่ายได้รับรู้ซุนเย่ไม่อยากจะเสียเธอไปในเมื่อตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเธอคงไม่เชื่อง่ายๆ แต่ว่าวันนี้อย่างไรเขาจะต้องพูดกับเธอให้รู้เรื่อง จึงอุ้มเธอไปที่ห้องเพื่ออธิบายให้เธอได้รู้“ปล่อยนะ ปล่อยฉันลงไป”“ไม่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องผมไม่อยากปล่อยคุณไปทั้ง ๆ ที่เรายังไม่เข้าใจกัน” ซุนเย่รีบอุ้มชิงฮวาไปที่ห้องของตัวเองเมื่อมาถึงห้องเขารีบล็อกประตูและพาเธอไปที่โซฟาวางเธอลงอย่างเบามือ“พาฉันมาที่นี่ทำไมเรามีอะไรจะคุยกับอีกปล่อยฉันจะกลับไปน้อง ๆ ” ซุนเย่นั่งลงคุกเข่าต่อหน้าเธอสองมือยื่นไปจับมือของหลิวหลิวไว้แน่น เงยหน้ามองเธอพร้อมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ผมไม่อยากจะโกหกคุณเลยไม่ว่าจะเรื่องครอบครัวของผมหรือว่าจะเป็นการที่ผมเข้าหาคุณ ผมมีเหตุผลบางอย่างและเรื่องผมกับหวางลี่อิงไม่ใช่เรื่องจริง”“ไม่อยากโกหกแต่คุณทำมันไปแล้วหยุดพูดเถอะค่ะ ฉันไม่อยากฟังช่วยปล่อยฉันออกไปเสียที” หลิวหลิวเบือนหน้าหนีไม่อยากจะเห็นหน้าเขากลัวใจตัวเองที่ไม่เข้มแข็งพอจะใจอ่อนยอมให้อภัยเขาอีก แต่ทว่าจู่ร่างกายขชองซุนเย่เ
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 30 รู้ความจริง
บทที่ 30 รู้ความจริงหลิวหลิวเปิดร้านปกติและวันนี้เธอขายหมดเร็วกว่าทุกวันเพราะลงของน้อย เมื่อเธอเก็บของเสร็จออกมารอรับน้อง ๆ คิดว่าวันนี้จะพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเล่นที่ห้างสักวันตั้งแต่ทะลุมิติเธอไม่เคยได้ไปไหนเลยนอกจากตลาด แต่ทว่าสายตาของเธอกลับเหลียวไปเห็นสองแม่ลูกกำลังเดินมุ่งหน้ามาที่นี่‘มาทำไมกันนะ หรือว่าจะมาหาเรื่องเอาสิครั้งนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะ’ หลิวหลิวคิดในใจยืนกอดอกพร้อมปะทะกับทั้งสองแม่ลูก“มาที่นี่ทำไมอีก”“เอ่อ..ชิงฮวาป้าผิดไปแล้วให้อภัยป้าเถอะนะเรื่องที่ผ่านมาป้าสำนึกผิดแล้ว เรามาดีกันเถอะนะ” หลิวหลิวคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความงงงวยจู่ ๆ ทำไมซิ่นเจี่ยวถึงได้มาพูดดีกับเธอแบบนี้แถมยังทำหน้าตาเศร้าหมองแบบนี้ เธอมีแผนอะไรอีกเลย“นี่มันเรื่องอะไรกัน ป้ามีแผนอะไรอีกคิดว่ามาบีบน้ำตาอ้อนวอนพูดดีด้วยแล้วฉันจะใจอ่อนเหมือนเมื่อก่อนเหรอคะ ฉันไม่มีทางยอมป้าอีกแล้วค่ะ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยค่ะฉันไม่ต้อนรับ” หลิวหลิวขับไล่เสียงแข็งซิ่นเจี่ยวไม่มีที่จะไปจริง ๆ หากไม่ได้อยู่ที่นี่คืนนี้เธอคงไม่มีที่ซุกหัวนอน เธอจะทำทุกอย่างให้หลิวหลิวยอมให้อภัยเธอคุกเข่าลงต่อหน้าหลิวหลิวทำให้ทั้งหลิวหลิวกับเห
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 29 วุ่นวาย
บทที่ 29 วุ่นวาย“หนูหวางลี่อิงไม่ต้องกังวลไปนะป้าจะจัดการเรื่องให้เอง” แม่ของซุนเย่ปลอบใจหวางลี่อิงเมื่อเห็นเธอหน้าเสียเมื่อถูกซุนเย่ปฏิเสธ“ขอบคุณคุณป้านะคะที่เอ็นดู” หวางลี่อิงรีบขอบคุณแม่ของซุนเย่แต่วันนี้เธอจะไม่มีทางที่จะปล่อยเขาให้ไปแต่งงานกับนังชิงฮวาแน่นอน เพราะเธอวางแผนจะจับเขาในคืนนี้เหมยอิ๋งเห็นซุนเย่เดินออกมาเธอรีบเดินเขช้าไปหาทันที“สวัสดีค่ะ คุณคือเจ้าของโรงแรมที่นี่ใช่มั้ยคะฉันขอแสดงความยินดีด้วยนะคะและมีเรื่องอยากจะขอโทษคุณอีกด้วย” ซุนเย่คิ้วขมวดเข้าหากันเมื่อครู่เขาพึ่งจะหนีจากหวางลี่อิงนี่ต้องมาเจอใครอีก“คุณเป็นใครรู้จักผมด้วยเหรอครับ”“ฉันลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อลู่เหมยอิ๋งค่ะ และเรื่องที่จะขอโทษคือเรื่องที่คุณไม่ต่อว่าคุณเพราะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ”“ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่วันนี้ด่าคุณเสีย ๆ หายและขอโทษเรื่องที่ต้าหลงลงไม้ลงมือหวังว่าคุณจะไม่ถือโทษโกรธพวกเรา ฉันเสียใจจริง ๆ ถ้ารู้ว่าคุณเป็นใครวันนั้นฉันคงไม่ว่าคุณหรอกค่ะ ” ซิ่นเจี่ยวเดินออกมาจากด้านหลังลูกสาวขอโทษซุนเย่ทันทีที่เขาเห็นก็พอเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง“เรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปเถอะครับ แต่อย่าให้มีอีกก็พอวั
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 28 งานเปิดตัวโรงแรม
บทที่ 28 งานเปิดตัวโรงแรมรุ่งเช้าวันต่อมาซุนเย่ตื่นแต่เช้าให้จื่อห้าวเอารถเข้ามารับเพื่อไปแต่งตัวอีกที่ วันนี้ที่โรงแรมเขามีพิธีการเปิดและมีงานเลี้ยงฉลองให้ตอนเย็น เขาคิดเอาไว้เสร็จงานนี้เมื่อไหร่จะพาคุณแม่ไปพบชิงฮวาสักครั้ง“จื่อห้าวเรื่องที่ฉันให้จัดการเป็นอย่างไรบ้าง”“เรื่องบ้านของคุณชิงฮวาตอนนี้ดูเหมือนว่าทางป้าของเธอคงไม่มีปัญญาหามาคืนแน่ ๆ คนของเราเข้าไปเมื่อเช้าเห็นว่าไม่มีใครอยู่ที่นั้นแล้ว เธอคงหนีไปแล้วแน่ ๆ อย่างไรบ้านหลังนั้นไม่ใช่บ้านของเธอ เธอไม่เดือดร้อนหรอกครับ”“แต่ฉันสังหรณ์ใจแปลก ๆ กลัวว่าซิ่นเจี่ยวกับลูกของเธอจะไปหาชิงฮวานะสิ ให้คนของเราจับตาดูเอาไว้ถ้ามีเรื่องอะไรรีบรายงานทันที ”“ครับได้ครับ แล้วเรื่องต้าหลงผมได้ข่าวมาว่าตอนนี้คนพวกนั้นกำลังจะลงมือแก้แค้นคุณชายกับคุณชิงฮวาแล้วล่ะครับ คงไม่ใช่แค่เราจับตาดูฝ่ายนั้น ดูเหมือนว่าตอนนี้ต้าหลงจะรู้แล้วว่าคุณชายไปพักอยู่ใกล้ ๆ คุณชิงฮวา ”“ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟัง ครั้งนี้ฉันจะจัดการให้เห็นเองว่าที่ฉันพูดจริงทำจริง เอาล่ะวันนี้เป็นวันดีไปร่วมงานกันเถอะ” ซุนเย่เดินออกจากห้องทำงานของเขาในโรงแรมเพื่อออกไปต้อนรับแขกในงานฉลอ
ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต บทที่ 27 โดนยึดบ้าน
บทที่ 27 โดนยึดบ้านงานวันเกิดเริ่มขึ้นอย่างครึกครื้นชิงเทียนกับชิงหนี่ว์มีความสุขกันมาก ๆ ยิ่งได้เห็นงานเลี้ยงที่พี่สาววเตรียมไว้ให้ยิ่งมีความสุข เพื่อนๆ ต่างพากันมางานวันเกิดของทั้งสองและพากันเป่าเค้กร้องเพลงอวยพรอีกทั่งยังมีอาหารใหกินมากมายวันเวลาผ่านไปหนึ่งเดือนตั้งแต่วันนั้นหวางลี่อิงไม่ได้มาหาเรื่องหลิวหลิวอีกเลย และตอนนี้ซุนเย่ก็มาทำงานช่วยที่ร้านจนครบหนึ่งเดือนความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มใกล้ชิดสนิทสนม หลิวหลิวได้รับการดูแลเอาใจใส่ของเขาจนใจของเธอมีเขาเข้ามาอยู่ในใจ“มองอะไรหน้าผมมีอะไรติดอย่างนั้นเหรอครับ”“ไม่มีอะไรสักหน่อย มองไม่ได้หรือไงกันชิ”“ไม่ใช่น่ะผมนะชอบเวลาที่สายตาของคุณมีแต่ผม จริงสิเรื่องบ้านของคุณที่คุณเคยพูดให้ฟังว่าคุณป้ายึดไปทำไมคุณถึงไม่แจ้งทางการให้จัดการยึดคืนมา”“ใจของฉันอยากทำอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ แต่ฉันกลัวแม้ว่าทางการจะจัดการเอาบ้านของฉันคืนมาได้แต่แล้วยังไงคะ ฉันคิดว่าคุณป้ากับต้าหลงคงมาหาเรื่องอยู่ไม่รู้จักหยุด คุณก็เคยเห็นนี่น่าขนาดบ้านหลังนั้นพวกเขาได้ครอบครองแล้วยังไม่พอใจเลย ยังมาหาเรื่องฉันที่ร้านนี่อีก” หลิวหลิวแม้จะเสียดายบ้านที่คุณพ่อคุณแม่ขอ
