ท่านอ๋องเจ็ดยังนั่งคุยเรื่องแผนที่ทหารกับเหล่าแม่ทัพอยู่ พอได้ยินรายงานจากหลูจิ่นฟานก็นึกแปลกใจ ถึงกับเอ่ยถามถึงที่มาที่ไป ของป้ายหยกจวนแม่ทัพโหย่ว “เรียนท่านอ๋องป้ายหยกนี่ข้าเป็นคนมอบให้ครอบครัวนี้เองขอรับ เพราะพวกเขาได้ช่วยเหลือซื่อจื่อจวนท่านอ๋องห้า กับหย่งอี้ลูกชายคนรองของข้าเอาไว้ จึง
ถานจ้านหันไปทางท่านอ๋องเจ็ด “ตำแหน่งก้อนหินที่นางวาง คือตำแหน่งกองทหารของข้าศึก แต่ละแห่งมีจำนวนราวหนึ่งพันนาย ข้าคิดว่าขบวนอพยพไปเมืองเสียนหยางไม่น่าจะปลอดภัย คนพวกนี้อาจดักรอพวกเขาอยู่ตามจุดต่าง ๆ ก็เป็นได้ขอรับ” “เจ้าว่าอย่างไรนะ !” ท่านอ๋องเจ็ดรีบเดินมาดูแผนที่จำลองในทันที ท่านมองก้อนห
98 : ติดอยู่บนเทือกเขาชุนเทียน “เป็นไปไม่ได้ที่สตรีชาวบ้านเช่นเจ้า จะสามารถมองเห็นกองทหารข้าศึกได้ทั้งหมดนี้ เจ้าบอกข้ามาตามตรงเซี่ยซือซือ เจ้าใช้เล่ห์กลอันใดกันแน่” ท่านอ๋องเจ็ดเอ่ยหลังจากอยู่ตามลำพังกับพวกเขา “นางมีตาทิพย์ขอรับ” ถานจ้านรู้ว่าไม่มีข้ออ้างใดดีไปกว่าการพูดความจริง
“โอ้ เหตุใดมีคนมากมายอยู่ที่นี่” เซี่ยซือหยางตกใจกับจำนวนกระโจมที่ตั้งเรียงรายกันอยู่ด้านหลังภูเขาลูกนี้ “มีลานโล่งอยู่ตรงนี้นี่เอง ท่านอ๋องเจ็ดถึงได้เลือกตั้งฐานกองกำลังอยู่ที่นี่” ถานจ้านอดชื่นชมในการเลือกสถานที่ไม่ได้ เพราะนับไปแล้วเป็นจุดที่สามารถซ่อนกองกำลังเอาไว้ได้เป็นอย่างดี
“นั่นสินะว่าแต่ท่านตัดไม้ไผ่พอรึยังเจ้าคะ” “น่าจะพอแล้วล่ะ แต่ข้าเห็นหน่อไม้ด้วย เจ้าอยากขุดไปให้ท่านแม่ทำกับข้าวหรือไม่” “ข้ายังไม่อยากกินหน่อไม้ แต่ว่าในมิติของข้ามีผลไม้อยู่ ข้าเข้าไปเอามาให้ทุกคนกินดีกว่า” เซี่ยซือซือหลับตาแล้วเข้าไปในมิติพิเศษ หยิบผลไม้ที่นางเก็บเอาไว้ออกมา
99 : ขบวนอพยพย้อนกลับมา ขบวนอพยพย้อนกลับมาก็เป็นเวลาใกล้เที่ยงไปแล้ว แม่ทัพโหย่วมอบหมายให้พ่อบ้านหลิว เป็นคนจัดหาสถานที่ตั้งกระโจมให้พวกเขา โดยแบ่งเป็นสองแห่งด้วยกัน แห่งแรกอยู่ใกล้กับกระโจมหลักมากที่สุด เป็นคนของจวนท่านอ๋องเจ็ด อีกแห่งเป็นของจวนแม่ทัพโหย่ว พวกเขาตั้งกระโจมถัดออกไ
“ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ” ขอเพียงมารดาไม่ตัดรอน นางก็ยังมีความหวังอยู่ “แม่นมหวางให้คนไปแจ้งท่านพี่ว่าข้ามีเรื่องด่วนจะหารือ ให้เขามาที่นี่ให้เร็วที่สุด” “เจ้าค่ะฮูหยิน” แม่นมหวางรับคำสั่งแล้วรีบไปยังกระโจมของแม่ทัพโหย่ว แต่พอไปถึงกับพบทหารแจ้งว่า ในกระโจมมีถานจ้านกับเซี่ย
100 : จับไส้ศึกได้แล้ว หลูจิ่นฟานเดินสวนทั้งคู่เข้ามาหาแม่ทัพโหย่ว เพื่อรายงานเรื่องแม่นมหวางมาขอเข้าพบ เพื่อเชิญแม่ทัพโหย่วไปที่กระโจมของโหย่วฮูหยิน เนื่องจากนางมีเรื่องสำคัญต้องการหารือด้วยเป็นการด่วน “ข้ารู้แล้ว เจ้าออกไปก่อน” แม่ทัพโหย่วยังกลัดกลุ้มกับเรื่องหาไส้ศึกอยู่ พอได้
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล