25 : นายท่านหยวนอยากเจอซือซือ เซี่ยซือซือพาน้องทั้งสองคน เดินกลับมาถึงบ้านสกุลถาน นางกำลังจะนั่งเล่นกับน้องชายต่อ แต่พอนึกเรื่องสำคัญออกได้ ถึงกับตบหน้าผากตัวเองไปฉาดหนึ่ง ลืมไปได้อย่างไรว่าต้องเข้าไปซื้อเชือก มาทำชักรอกที่บ่อน้ำ “อาซานข้าจะขึ้นไปเก็บเห็ดเยื่อไผ่ แล้วจะเข้าไปในตั
“เช่นนั้นไยเจ้าไม่เรียกข้าว่าพี่ชายบ้างล่ะ อายุข้ากับผู้ดูแลเฉาก็ไล่ ๆ กัน เอาเช่นนี้ดีกว่าต่อไปนี้เจ้าเรียกข้าว่า พี่หย่งเล่อดีไหม” หยวนหย่งเล่อทำท่าเหมือนกำลังหลอกล่อเด็ก “ไม่เอาเจ้าค่ะ” ส่วนเด็กนั้นตัดบทฉับทันที “เหตุใดเจ้าถึงได้ปฏิเสธข้าอย่างไร้เยื่อใยเช่นนี้” จอกสุราในมือถูก
26 : ท่านอย่ามาว่าสามีข้านะ ! เซี่ยซือซือได้รู้แล้วว่า หยวนหย่งเล่ออยู่ในเรือนหลังใหญ่แห่งนี้เพียงลำพัง รอบกายมีเพียงพ่อบ้านคนหนึ่ง กับคนรับใช้อีกสามสี่คนเท่านั้น กล่องขนมแสนแพงมากมายกองอยู่ในบ้าน นางได้รับอนุญาตให้เลือกเอาไปฝากน้อง ๆ ได้ตามใจชอบ เซี่ยซือซือไม่เกรงใจแต่อย่างใด นางหอบขนมทั้
“ข้าส่งตรงนี้ล่ะ เจ้าไปเถอะ” “นายท่านหยวน ข้าลาก่อนเจ้าค่ะ” เซี่ยซือซือโค้งคำนับให้เขา หมุนตัวเดินจากไปพร้อมกล่องขนมแสนแพง และของขวัญของสองแม่ลูกในตะกร้า พอนางเดินลับสายตาไปแล้ว หยวนหย่งเล่อก็ส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยวาจาผ่านลมฟ้าไปว่า “น่าเสียดายจริง ๆ” เซี่ยซือซือเดิ
27 : ไหนล่ะซาลาเปาของข้า ! เซี่ยซือซือทักทายทั้งคู่เพียงเล็กน้อย นางยังต้องเค้นความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอีกครั้ง เพื่อทำความเข้าใจกับลูกพี่ลูกน้องสองคนนี้ มองจากสายตาที่ส่งผ่านมาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าใดนัก ยิ่งเค้นลงไปในความทรงจำลึก ๆ ยิ่งเห็นว่าพวกเขาอยู่สุขสบาย กว่าทุกคนภายในบ้านส
แม่เฒ่าจางเคยได้รับซาลาเปาจากเซี่ยซือซือมาก่อนหน้า เหตุใดเซี่ยซือซือถึงไม่มอบให้กับแม่เฒ่าเซี่ย เรื่องนี้ต่อให้คนนอกยังรู้ว่าทำไม หากแม่เฒ่าเซี่ยทำดีกับเซี่ยซือซือบ้าง มีหรือนางจะไม่อยากมอบซาลาเปาแค่ไม่กี่ลูกให้ “ขอบคุณท่านยายมากเจ้าค่ะ ข้าไม่เป็นไร” เซี่ยซือซือถูกหญิงชราประคองให้ลุกขึ้นยื
28 : ซือซือเจ้าเจอเทพเจ้าโชคลาภอีกแล้วรึ เซี่ยซือซือกอดปลอบน้องชายไปตลอดทาง เขาดูขวัญเสียเป็นอย่างมาก กระทั่งเดินมาถึงบ้านสกุลถาน นางก็รีบหันหลังหลบมุม นำของในมิติออกมาใส่ตะกร้า “นั่งก่อน ๆ อาซานเจ้าไปเอาน้ำเย็น ๆ มาให้พี่สาวเจ้าดื่มเร็วเข้า” “เจ้าค่ะท่านป้า” เซี่ยซานซา
“ข้าจะไปเก็บเอาขนมที่ไม่มีคนกินกลับมาบ้าน” “เจ้าจะไปเล่นบ้านคนอื่น โดยที่เจ้าของบ้านเขาไม่ได้เชื้อเชิญไม่ได้” ถานจ้านลูบศีรษะเจ้าตัวน้อยเบา ๆ ยื่นนิ้วไปเช็ดคราบเหนียว ๆ ของถังหูลู่ ตรงมุมปากให้อีกด้วย เซี่ยซือซือเพิ่งเจอปัญหาใหม่ นางเพิ่งบอกว่าบ้านของหยวนหย่งเล่อไม่มีเด็ก เช่นนั้
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล