5
ท่าทีที่เริ่มเปลี่ยนไป
จางอวี้เจินนึกอยากจะตะโกนถามไปว่าใครมันทำเรื่องสารเลวแบบนั้น เขาจะไปเอาชีวิตมันแต่กลัวว่าขัดขึ้นมาเธอจะตำหนิ จึงไม่อยากใจร้อน ทำได้เพียงตั้งใจฟังเรื่องราวน่าเหลือเชื่อนี้
“ครั้งก่อนฉันก็แต่งงานกับเย่หมิงเสวียนแบบนี้ แต่หลังแต่งงานเขาก็มีภรรยาอีกคนให้ฉันช้ำใจ ทุกอย่างเกือบจะดีแม้เขาจะมีนิสัยแบบนี้ กระทั่งฉันท้องเขาจึงกลับมาสนใจไยดีฉัน ทำดีต่อฉัน ดูแลฉันเป็นอย่างดี แต่เมื่อเป็นสันดานจะเลิกได้อย่างไร สุดท้ายเขาก็มีภรรยาอีกคน เธอคนนั้นไม่พอใจเมื่อฉันคลอดลูกชาย เย่หมิงเสวียนเริ่มสนใจฉันกับลูกมากขึ้น”
“...”
“เธอคนนั้นไม่พอใจที่เย่หมิงเสวียนทุ่มเทให้บุตรชาย เธอเลยจ้างวานผู้อื่นให้ลวงฉันไปฆ่า สุดท้ายฉันจึงตายที่ทางขึ้นเขาไปวัดนอกเขตเมือง”
จางอวี้เจินตั้งใจฟังและคิดตามทุกเรื่องที่เธอพูด หากเป็นคนอื่นเล่าเขาก็คงไม่เชื่อ แต่คนพูดป็นเธอเขาจึงเชื่ออย่างไม่มีเงื่อนไข
“ทั
6ฉากสำคัญหลังพักสิบวันเต็ม ๆ เย่หมิงเสวียนก็เริ่มไปช่วยงานเย่ป๋อหรานที่สำนักงาน ทำให้ไม่ค่อยอยู่บ้านสักเท่าไร แม้จะหายจากอาการเจ็บป่วยแล้วแต่อี้จินเฉิงก็ไม่ได้กลับไปทำงานที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม ยังคงอยู่ในบ้านตระกูลโดยไร้สถานะใด คนใช้ในบ้านรับรู้แทบทุกคนว่าเธอกับเย่หมิงเสวียนมีสัมพันธ์กันคนใช้ยังรับรู้มีหรือฉินรั่วหนานและเย่หมิงอวี่จะไม่รับรู้ แต่ก็ไม่พูดออกไปเพราะคิดว่าไม่นานตระกูลเย่ต้องมีทายาทแน่“คุณนายเย่ นี่เป็นน้ำมันบำรุงผิวที่ฉันได้มาจากเพื่อนพยาบาล ทำให้ผิวเนียนนุ่ม ริ้วรอยจางลง นอกจากนี้กลิ่นยังหอมติดตัวอีกด้วย ฉันเลยนำมาให้คุณนายได้ลองใช้”“งั้นหรือ ไหนมาดูหน่อยสิ”ฉินรั่วหนานเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำมันบำรุงผิวจากมืออี้จินเฉิง เธอมักจะนำของบำรุงเกี่ยวกับความสวยความงามมาเพื่อเอาอกเอาใจ อยู่ที่นี่เธอไม่ได้มีหน้าที่อะไรเป็นพิเศษแต่กลับมีท่าทางเหมือนคุณนายน้อยอีกคนของตระกูลเย่ คอยดูแลอาหารการกินของเย่หมิงเส
6ฉากสำคัญ“นางนี่มันเป็นของฉัน คุณอย่าเข้ามายุ่งดีกว่า”“เธอมีชีวิต จะเป็นของคุณได้อย่างไร”หญิงวัยกลางคนเหยียดยิ้ม ยื่นมือไปกระชากแขนเล็กของเด็กสาวคนนั้นให้ลุกขึ้นยืน คงมั่นใจว่าเด็กคนนี้เป็นของเธอ เกาม่านอี้หันไปมองผู้ดูแลร้านพยักหน้าให้ หญิงสาวจึงรีบเข้าไปในร้านเธอคิดว่าเรืองนี้ควรแจ้งทางการ“ก็ฉันซื้อนางเด็กนี่มา มันจะไม่ใช่ของฉันได้ยังไง”“คุณไม่รู้หรือไงว่าการซื้อขายคนเป็น ๆ ถือว่าผิดกฎหมาย”“ฉันก็แค่รับมาดูแลเพราะพ่อแม่เธอตายหมดแล้วแบบนี้ถือว่าเป็นบุญแล้ว”“คุณช่างไม่อายตนเองเลยจริง ๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็บอกเองว่าซื้อคนมา”ผู้คนรอบ ๆ เริ่มเดินมามุงกันบนถนนด้วยความอยากรู้อยากเห็น เสียงทะเลาะกันดังไปทั่วบริเวณ ไม่นานหน้าร้านเครื่องประดับก็เต็มไปด้วยผู้คนเธอไม่อยากออกหน้าทำอะไรเท่าไรเพราะยังอยู่ในฐานะภรรยาของเย่หมิงเสวียน แต่พอได้เห็นเด็กถูกรังแกเหมือนที่เธอเค
6ฉากสำคัญ“ไปเสีย ครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องอะไร แต่หากมีครั้งหน้าเธอจะไม่มีโอกาสรอด”จางอวี้เจินพูดกับผู้หญิงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและลุ่มลึก ให้ความรู้สึกราวกับกำลังเดินผ่านลานน้ำแข็งยักษ์ ทั่วทั้งร่างกายเย็นเฉียบ เธอไม่กล้าขยับเดินหน้าหรือถอยหลัง แม้จะก้าวขาออกไปครึ่งก้าวก็ไม่กล้าพอ“ขอบคุณผู้บัญชาการที่ช่วยเหลือ เชิญเข้าไปดื่มน้ำก่อนดีไหมคะ”“ได้”ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวและเด็กสาวเข้าไปในร้าน แน่นอนว่าเขารู้ดีอยู่แล้วว่าที่นี่คือร้านของเธอ เมื่อเห็นคนมากมายมุงดูจึงรีบเข้ามาดูสถานการณ์ กลัวว่าจะมีอันตรายอะไรกับเธอห้องส่วนตัวภายในร้านเครื่องประดับ ที่นั่งทั้งสองถูกจับจองด้วยหญิงสาวร่างอวบอิ่มและชายหนุ่มน่าตาดุดัน เด็กสาวคนนั้นยืนอยู่ข้างเธอนิ่ง ๆ ไม่กล้าพูดอะไรออกไป ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงช่วยเธอ ไม่รู้ว่าแท้จริงผู้หญิงคนนี้ต้องการบางอย่างจากเธอเหมือนคนอื่นหรือเปล่า รองผู้บัญชาการเจียงก็ยืนอยู่ด
7เรื่องผิดคาดเย่หมิงเสวียนรีบหยิบกางเกงมาสวม ไม่ได้กลัวว่าเธอรู้สึกแย่เพียงกลัวเธอจะขอคืนใบอนุญาตก็เท่านั้น หากเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตขึ้นมาตระกูลเย่อาจมีปัญหาได้“พี่หมิงเสวียน จะตามเธอไปหรือคะ”“ปล่อยก่อน หากเธอไม่พอใจขึ้นมาตระกูลเย่อาจมีปัญหาเรื่องสำนักงานได้”อี้จินเฉิงรีบฉวยข้อมือเขาไว้ไม่ให้ออกวิ่งตามภรรยาออกไป แต่เขากลับสะบัดมือให้เธอปล่อย คนที่แสร้งทำแสนดีมาตลอดจึงรีบปล่อยอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่หย่าขาดจากเกาม่านอี้ทั้งที่ก็ไม่ได้รักชอบเธอ อีกทั้งตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยบอกเธอเลยอี้จินเฉิงเองก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวถูกกล่าวว่าวุ่นวายไร้เหตุผล เย่หมิงเสวียนวิ่งตามออกไป เธอจึงไม่ลังเลที่จะรีบวิ่งตามออกไปด้วยเกาม่านอี้เดินช้าลงเมื่อมาถึงชั้นล่าง เธอต้องการให้ด้านบนตามลงมาทันก่อนจะเดินไปถึงที่จอดรถด้านข้าง จางอวี้เจินจึงเดินช้าตามไปด้วย ไม่พูดอะไรออกมาอย่างที่ตกลงกันไว้ร
7เรื่องผิดคาดเย่หมิงเสวียนพาเกาม่านอี้ขึ้นรถ อี้จินเฉิงเดินตามมาไม่ห่างแต่ไม่กล้าพูดอะไร ทั้งสามนั่งด้านหลังเว้นที่วางเบาะข้าคนขับไว้ให้หลู่ปินปินที่กำลังจะแวะรับ เย่หมิงเสวียนนั่งตรงกลางซ้ายมีเกาม่านอี้ ขวามีอี้จินเฉิง รับเด็กสาวที่หน้าร้านขายเครื่องประดับ จากนั้นก็ตรงกลับบ้านกันทั้งหมดเย่หมิงเสวียนแสร้งเอาใจเกาม่านอี้ตลอด พูดคุยด้วยท่าทางเอ็นดูแสนดีดังเช่นตอนแต่งงานใหม่ ไม่ใช่เรื่องที่เธอคาดเดาไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นคนเลือกนิสัยพื้นฐานให้กับเขาเอง แต่ก็ตามน้ำทำตัวเป็นคนโง่ต่อไป อีกไม่กี่วันเธอจะได้เลิกเห็นหน้าเขาเสียทีครั้งก่อนหลังแต่งงานได้หนึ่งเดือนก็ถูกสามีไล่ไปอยู่เรือนเล็ก อีกทั้งเขายังทำร้ายร่างกายเธอ เพราะทะเลาะหึงหวงกันตามเส้นเรื่อง ครั้งนี้เธอต้องการจากไปเพื่อให้เส้นเรื่องเปลี่ยนแปลง จะได้ทำอะไรไม่ต้องสนใจเย่หมิงเสวียน“อาเสวียน ทำไมจึงกลับมาเร็วอย่างนี้”“ลูกพาอาอี้กลับมาพักผ่อน อ
7เรื่องผิดคาด“ปินปิน ต่อไปเธอก็นอนกับฉันที่นี่แหละ อีกไม่กี่วันเราจะได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น เธอคงมีอิสระกว่านี้ ที่นี่คนมากเกินไปเธออาจจะทำตัวไม่ถูก”“ค่ะคุณนายน้อยเย่”หลู่ปินปินพยักหน้ารับคำ เด็กสาวนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นไม่กล้าเทียบเสมอผู้มีพระคุณ แม้สงสัยบางอย่างก็ไม่กล้าที่จะถามจึงคิดได้ว่าขอเพียงเป็นคำสั่งของผู้มีพระคุณ เธอยินดีทำตามทั้งนั้นเดิมทีก็ไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเส้นเรื่องหลัก แต่นึกแล้วก็สงสัยจึงอยากพาเธอมาคอยอยู่เป็นเพื่อนที่เรือนเล็ก รออยู่เฉย ๆ อีกไม่กี่วันก็จะครบหนึ่งเดือนตามนัดแล้ว ระหว่างนี้ก็แค่แสร้งทำท่าทางรักใคร่กับเย่หมิงเสวียนให้อี้จินเฉิงรู้สึกว่าเธอยังคงมีคู่แข่งอยู่เสมอ ภายหน้าจะทำอะไรเพื่อขับไล่เธอเหมือนเนื้อหาในนิยาย“คุณเย่ ทานนี่หน่อยนะคะ ฉันเป็นคนทำเอง”“ขอบคุณอาเฉิง อาอี้ลองชิมนี่หน่อยพี่จำได้ว่าเธอชอ
8หย่ากันเถอะ“อาเสวียนแย่แล้วลูก” ฉินรั่วหนานหันไปประคองมือลูกชายไว้ สีหน้าแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเชื่อสนิทใจเพราะก่อนนี้ลูกชายก็ถูกยิงตอนไปช่วยเธอ เกาม่านอี้รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่เห็นใบหน้านี้จากอีกฝ่าย แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้มากจึงต้องทำหน้าเศร้าเมื่อสองแม่ลูกนั่นหันมามองบรรยากาศรอบข้างเริ่มเคร่งเครียด ถึงอย่างไรเธอก็แต่งเข้าบ้านมาแล้วจะไล่ไปก็ไม่ได้ อีกทั้งเธอยังเป็นเจ้าของหนังสืออนุญาตอีก ฉินรั่วหนานแม้จะไม่ชอบเธอมากก็ยังเข้าใจสถานการณ์ดี ตอนนี้ตระกูลเย่ยังต้องการพึ่งพิงเส้นสายของตระกูลเกา“ท่านหลิว มีวิธีแก้หรือเปล่าคะ เราจะทำอย่างไรกันดี”“นั่นสิครับ ท่านหลิวมีวิธีแก้หรือเปล่า อาอี้เป็นภรรยาของผมจะทำอย่างนั่นได้ยังไงกัน”เย่หมิงเสวียนพูดจบก็หันไปมองเกาม่านอี้ด้วยสีหน้าอึดอัดใจ เอื้อมมือไปกุมมือเธอเพื่อปลอบใจที่ถูกคนกล่าวเช่นนี้ เกาม่านอี้นึกอยากสะบัดมือเขาแรง ๆ แล้วรีบวิ่งออกไปจากบ้านหลังนี้ เ
8หย่ากันเถอะ“อาเสวียนแย่แล้วลูก” ฉินรั่วหนานหันไปประคองมือลูกชายไว้ สีหน้าแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเชื่อสนิทใจเพราะก่อนนี้ลูกชายก็ถูกยิงตอนไปช่วยเธอ เกาม่านอี้รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่เห็นใบหน้านี้จากอีกฝ่าย แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้มากจึงต้องทำหน้าเศร้าเมื่อสองแม่ลูกนั่นหันมามองบรรยากาศรอบข้างเริ่มเคร่งเครียด ถึงอย่างไรเธอก็แต่งเข้าบ้านมาแล้วจะไล่ไปก็ไม่ได้ อีกทั้งเธอยังเป็นเจ้าของหนังสืออนุญาตอีก ฉินรั่วหนานแม้จะไม่ชอบเธอมากก็ยังเข้าใจสถานการณ์ดี ตอนนี้ตระกูลเย่ยังต้องการพึ่งพิงเส้นสายของตระกูลเกา“ท่านหลิว มีวิธีแก้หรือเปล่าคะ เราจะทำอย่างไรกันดี”“นั่นสิครับ ท่านหลิวมีวิธีแก้หรือเปล่า อาอี้เป็นภรรยาของผมจะทำอย่างนั่นได้ยังไงกัน”เย่หมิงเสวียนพูดจบก็หันไปมองเกาม่านอี้ด้วยสีหน้าอึดอัดใจ เอื้อมมือไปกุมมือเธอเพื่อปลอบใจที่ถูกคนกล่าวเช่นนี้ เกาม่านอี้นึกอยากสะบัดมือเขาแรง ๆ แล้วรีบว
10เรื่องอันตราย“พี่ม่านอี้”น้ำเสียงแผ่วอ่อนโยนร้องเรียกเธออยู่ด้านหลัง แต่เมื่อเรียกแล้วก็ไม่กล้าพูด มุมริมฝีปากสีซีดยกขึ้นเล็กน้อย เธอนึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้คงเป็นห่วงเธอแต่ไม่กล้าพูดเตือนถึงได้มีท่าทีลังเลอย่างนี้ เกาม่านอี้ได้นัดหมายกับผู้บัญชาการเอาไว้ว่าจะไปเจอเขาที่อาคารเก่าไม่มีร้านค้า เพื่อให้เขาสอนป้องกันตัว หลู่ปินปินคงกลัวว่าหากเย่หมิงเสวียนรู้เข้าเธออาจลำบาก แต่เธอกลัวเสียที่ไหนในเมืองใครจะมีอำนาจไปมากกว่าพี่อวี้เจินของเธออีก อีกทั้งตอนนี้เธอกับเย่หมิงเสวียนก็หย่ากันแล้ว“เธอมีอะไรก็พูดเถอะ ไม่ต้องกลัวหรอก ที่นี่ไม่มีคนอื่น”“พี่จะไปหาผู้บัญชาการจริงหรือคะ”“เธอไม่ต้องห่วงหรอก พี่รู้ว่าเธอกังวลอะไร แต่ตอนนี้เย่หมิงเสวียนคนนั้นไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากอี้จินเฉิงหรอก ไม่ต้องห่วงไป”“ค่ะ ฉันเชื่อพี่”แม้ใจจะยังกังวลแต่ในเมื่อผู้มีพระคุณยืนยันหนักแน่นเธอก็ไม่มีเหตุผลให้ขัดใจ เธอยิ้มใ
9ชีวิตที่สงบสุขเธอคิดไว้อยู่แล้วว่าคงเป็นเพราะอี้จินเฉิง สาวใช้เลยไม่ได้นำอาหารไปให้ เธอเปลี่ยนเส้นเรื่องเลือกพระเอกใหม่ดังนั้นบางเรื่องที่เคยเกิดเลยไม่เกิดขึ้น แต่บางเรื่องที่ไม่เคยเกิดก็เกิดขึ้น เหมือนเรื่องของหลู่ปินปิน“อาเฉิง ที่เธอพูดจริงหรือเปล่า”อี้จินเฉิงทำหน้าเศร้าทันทีทั้งที่เมื่อครู่ยังกรอกตามองบนใส่เธออยู่เลย ดวงตาคู่สวยคลอปริ่มไปด้วยม่านน้ำบางใส หากจะให้พูดตรง ๆ เธอแสร้งตีหน้าเศร้าเพราะสามีไม่ยอมเข้าข้าง หากเขาเข้าข้างเธอเหมือนชาติก่อนอี้จินเฉิงก็จะกลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลเย่แทนเธอ“พี่ม่านอี้ ฉันขอโทษนะคะ ฉันคิดว่าพี่จะมากินอาหารกับพวกเราที่เรือนใหญ่เลยไม่ได้ให้คนจัดอาหารไปส่งพี่ที่เรือนเล็ก พี่หมิงเสวียนฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”“อาเฉิง หากเธอทำผิดพลาดแบบนี้อีกฉันจะลงโทษเธอ อาอี้เธอไม่ต้องกังวลแม้จะต้องหย่ากัน เธอก็ยังเป็นคุณนายน้อยของพี่เสมอ”เกาม่านอี้แทบจะเบ้ปากมื่อได้ยินคำพูดเมื่อ
9ชีวิตที่สงบสุขเช้าวันนี้ดินฟ้าอากาศช่างสดใสเป็นใจให้ออกกำลัง เช็ดถูบ้านเรือน แดดไม่แรง ไม่มีใบหน้าของใครคอยรบกวนสายตา ยอดเยี่ยมที่สุดนับตั้งแต่เธอเข้ามาในนิยายเรื่องนี้หลู่ปินปินยื่นผ้าให้เกาม่านอี้เช็ดน้ำบนใบหน้า หลังจากเธอเพิ่งล้างหน้าเสร็จ หญิงสาวลุกเดินไปมองกระจกพินิจมองร่างกายตนเองในตอนนี้ ได้เวลาออกกำลังกายลดน้ำหนักแล้วครั้งก่อนเธอต้องผอมเพราะตรอมใจ แต่ครั้งนี้เธอจะผอมและแข็งแรงไปด้วย หากแข็งแรงแม้แต่เย่หมิงเสวียนก็รังแกเธอไม่ง่ายเหมือนเดิมแล้ว“พี่ม่านอี้ วันนี้จะทำอะไรหรือคะ”“ทำความสะอาดบ้านกับออกกำลังกายสักหน่อย”“ออกกำลังกาย?”“ใช่ ลดน้ำหนักสักหน่อย โชคดีจริง ๆ ได้เธอมาอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นเหงาตายเลย”“โชคดีของฉันมากกว่าค่ะ ที่ได้พี่ช่วยเหลือ”หญิงสาวทั้งสองยืนพูดคุยกันอยู่หน้ากระจก เด็กสาวคนนี้น่าเอ็นดูไม่น้อยเลย ทั้งรู้ความ เฉลียวฉลาด รู้ว่าเมื่อใด
8หย่ากันเถอะจางอวี้เจินตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลก่อนจะโน้มตัวจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับเธอ แววตามีแต่ความอ่อนโยนใจดี คำพูดนี่ก็เพียงเพื่อหยอกล้อเธอเท่านั้น ไม่ได้คิดกล่าวโทษเธอแต่อย่างใด“พี่ควรจะรีบมาเพราะถ้าพี่มาช้ากว่านี้ฉันคงต้องกลับก่อน”“นี่พี่ก็วางงานทุกอย่างแล้วรีบมาหาเธอแล้วนะ ถ้าอยากเจอกันให้เร็วกว่านี้มีแต่เธอต้องย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับพี่แล้วล่ะ”“พี่อวี้เจิน”“พี่เย้าเล่น ม่านม่านให้คนตามพี่ทำไมหรือ”“มาค่ะ มานั่งก่อน”ผู้บัญชาการมณฑลถามอย่างสงสัย ดีใจอยู่ที่เธออยากเจอแต่ก็สงสัยว่าอะไรทำให้เธออยากเจอเขาในตอนนี้ หญิงสาวพยักหน้าแล้วฉวยข้อมือเขาจูงมานั่งคุยกัน“พี่งานยุ่งมากไหมคะ”“ก็พอสมควร”“นั่นสิ ช่วงนี้พี่ต้องตามคนค้าของเถื่อน ไหนจะพวกติดต่อขายสมบัติชาติให้ญี่ปุ่นอีก พี่จะไม่ยุ่งได้ยังไงกัน มีแต่ฉันหาเรื
8หย่ากันเถอะ“อาเสวียนแย่แล้วลูก” ฉินรั่วหนานหันไปประคองมือลูกชายไว้ สีหน้าแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเชื่อสนิทใจเพราะก่อนนี้ลูกชายก็ถูกยิงตอนไปช่วยเธอ เกาม่านอี้รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่เห็นใบหน้านี้จากอีกฝ่าย แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้มากจึงต้องทำหน้าเศร้าเมื่อสองแม่ลูกนั่นหันมามองบรรยากาศรอบข้างเริ่มเคร่งเครียด ถึงอย่างไรเธอก็แต่งเข้าบ้านมาแล้วจะไล่ไปก็ไม่ได้ อีกทั้งเธอยังเป็นเจ้าของหนังสืออนุญาตอีก ฉินรั่วหนานแม้จะไม่ชอบเธอมากก็ยังเข้าใจสถานการณ์ดี ตอนนี้ตระกูลเย่ยังต้องการพึ่งพิงเส้นสายของตระกูลเกา“ท่านหลิว มีวิธีแก้หรือเปล่าคะ เราจะทำอย่างไรกันดี”“นั่นสิครับ ท่านหลิวมีวิธีแก้หรือเปล่า อาอี้เป็นภรรยาของผมจะทำอย่างนั่นได้ยังไงกัน”เย่หมิงเสวียนพูดจบก็หันไปมองเกาม่านอี้ด้วยสีหน้าอึดอัดใจ เอื้อมมือไปกุมมือเธอเพื่อปลอบใจที่ถูกคนกล่าวเช่นนี้ เกาม่านอี้นึกอยากสะบัดมือเขาแรง ๆ แล้วรีบว
8หย่ากันเถอะ“อาเสวียนแย่แล้วลูก” ฉินรั่วหนานหันไปประคองมือลูกชายไว้ สีหน้าแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเชื่อสนิทใจเพราะก่อนนี้ลูกชายก็ถูกยิงตอนไปช่วยเธอ เกาม่านอี้รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่เห็นใบหน้านี้จากอีกฝ่าย แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้มากจึงต้องทำหน้าเศร้าเมื่อสองแม่ลูกนั่นหันมามองบรรยากาศรอบข้างเริ่มเคร่งเครียด ถึงอย่างไรเธอก็แต่งเข้าบ้านมาแล้วจะไล่ไปก็ไม่ได้ อีกทั้งเธอยังเป็นเจ้าของหนังสืออนุญาตอีก ฉินรั่วหนานแม้จะไม่ชอบเธอมากก็ยังเข้าใจสถานการณ์ดี ตอนนี้ตระกูลเย่ยังต้องการพึ่งพิงเส้นสายของตระกูลเกา“ท่านหลิว มีวิธีแก้หรือเปล่าคะ เราจะทำอย่างไรกันดี”“นั่นสิครับ ท่านหลิวมีวิธีแก้หรือเปล่า อาอี้เป็นภรรยาของผมจะทำอย่างนั่นได้ยังไงกัน”เย่หมิงเสวียนพูดจบก็หันไปมองเกาม่านอี้ด้วยสีหน้าอึดอัดใจ เอื้อมมือไปกุมมือเธอเพื่อปลอบใจที่ถูกคนกล่าวเช่นนี้ เกาม่านอี้นึกอยากสะบัดมือเขาแรง ๆ แล้วรีบวิ่งออกไปจากบ้านหลังนี้ เ
7เรื่องผิดคาด“ปินปิน ต่อไปเธอก็นอนกับฉันที่นี่แหละ อีกไม่กี่วันเราจะได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น เธอคงมีอิสระกว่านี้ ที่นี่คนมากเกินไปเธออาจจะทำตัวไม่ถูก”“ค่ะคุณนายน้อยเย่”หลู่ปินปินพยักหน้ารับคำ เด็กสาวนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นไม่กล้าเทียบเสมอผู้มีพระคุณ แม้สงสัยบางอย่างก็ไม่กล้าที่จะถามจึงคิดได้ว่าขอเพียงเป็นคำสั่งของผู้มีพระคุณ เธอยินดีทำตามทั้งนั้นเดิมทีก็ไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเส้นเรื่องหลัก แต่นึกแล้วก็สงสัยจึงอยากพาเธอมาคอยอยู่เป็นเพื่อนที่เรือนเล็ก รออยู่เฉย ๆ อีกไม่กี่วันก็จะครบหนึ่งเดือนตามนัดแล้ว ระหว่างนี้ก็แค่แสร้งทำท่าทางรักใคร่กับเย่หมิงเสวียนให้อี้จินเฉิงรู้สึกว่าเธอยังคงมีคู่แข่งอยู่เสมอ ภายหน้าจะทำอะไรเพื่อขับไล่เธอเหมือนเนื้อหาในนิยาย“คุณเย่ ทานนี่หน่อยนะคะ ฉันเป็นคนทำเอง”“ขอบคุณอาเฉิง อาอี้ลองชิมนี่หน่อยพี่จำได้ว่าเธอชอ
7เรื่องผิดคาดเย่หมิงเสวียนพาเกาม่านอี้ขึ้นรถ อี้จินเฉิงเดินตามมาไม่ห่างแต่ไม่กล้าพูดอะไร ทั้งสามนั่งด้านหลังเว้นที่วางเบาะข้าคนขับไว้ให้หลู่ปินปินที่กำลังจะแวะรับ เย่หมิงเสวียนนั่งตรงกลางซ้ายมีเกาม่านอี้ ขวามีอี้จินเฉิง รับเด็กสาวที่หน้าร้านขายเครื่องประดับ จากนั้นก็ตรงกลับบ้านกันทั้งหมดเย่หมิงเสวียนแสร้งเอาใจเกาม่านอี้ตลอด พูดคุยด้วยท่าทางเอ็นดูแสนดีดังเช่นตอนแต่งงานใหม่ ไม่ใช่เรื่องที่เธอคาดเดาไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นคนเลือกนิสัยพื้นฐานให้กับเขาเอง แต่ก็ตามน้ำทำตัวเป็นคนโง่ต่อไป อีกไม่กี่วันเธอจะได้เลิกเห็นหน้าเขาเสียทีครั้งก่อนหลังแต่งงานได้หนึ่งเดือนก็ถูกสามีไล่ไปอยู่เรือนเล็ก อีกทั้งเขายังทำร้ายร่างกายเธอ เพราะทะเลาะหึงหวงกันตามเส้นเรื่อง ครั้งนี้เธอต้องการจากไปเพื่อให้เส้นเรื่องเปลี่ยนแปลง จะได้ทำอะไรไม่ต้องสนใจเย่หมิงเสวียน“อาเสวียน ทำไมจึงกลับมาเร็วอย่างนี้”“ลูกพาอาอี้กลับมาพักผ่อน อ
7เรื่องผิดคาดเย่หมิงเสวียนรีบหยิบกางเกงมาสวม ไม่ได้กลัวว่าเธอรู้สึกแย่เพียงกลัวเธอจะขอคืนใบอนุญาตก็เท่านั้น หากเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตขึ้นมาตระกูลเย่อาจมีปัญหาได้“พี่หมิงเสวียน จะตามเธอไปหรือคะ”“ปล่อยก่อน หากเธอไม่พอใจขึ้นมาตระกูลเย่อาจมีปัญหาเรื่องสำนักงานได้”อี้จินเฉิงรีบฉวยข้อมือเขาไว้ไม่ให้ออกวิ่งตามภรรยาออกไป แต่เขากลับสะบัดมือให้เธอปล่อย คนที่แสร้งทำแสนดีมาตลอดจึงรีบปล่อยอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่หย่าขาดจากเกาม่านอี้ทั้งที่ก็ไม่ได้รักชอบเธอ อีกทั้งตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยบอกเธอเลยอี้จินเฉิงเองก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวถูกกล่าวว่าวุ่นวายไร้เหตุผล เย่หมิงเสวียนวิ่งตามออกไป เธอจึงไม่ลังเลที่จะรีบวิ่งตามออกไปด้วยเกาม่านอี้เดินช้าลงเมื่อมาถึงชั้นล่าง เธอต้องการให้ด้านบนตามลงมาทันก่อนจะเดินไปถึงที่จอดรถด้านข้าง จางอวี้เจินจึงเดินช้าตามไปด้วย ไม่พูดอะไรออกมาอย่างที่ตกลงกันไว้ร