มือเล็กผลักไสคนร่างใหญ่ให้ถอยห่าง เธอเคลื่อนตัวลงไปนั่งอยู่ที่พื้นรถยนต์ เวหามองดูเชอรีน งงอยู่เหมือนกันว่าเธอทำไมถึงต้องหลบก็ในเมื่อรถของเขาคนนอกมองเข้ามาไม่เห็นอยู่แล้ว“หลบทำไม..”“จะให้ออสตินเห็นเราโป๊แถมยังอยู่กับนายหรือไง ถามมาได้คิดบ้างนะ” เวหาร้องอ๋อในทันทีเขาเป็นคนบอกเธอเองนี่หว่าว่ารถของเขานั้นไม่มีฟิล์ม แต่เอ๊ะนี่เธอกล้าด่าเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เมื่อกี้เหมือนโดนเธอด่าว่าโง่ยังไงอย่างงั้นเลยนะ“มันไม่เห็นหรอกว่าเชอกับเวอยู่ในรถ คันนี้ติดฟิล์มอย่างดี” คนตัวสูงยิ้มรับมือใหญ่ลูบศีรษะหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าหงุดๆและทันทีเธอได้ยินเต็มสองรูหูเธอดีดตัวเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที ใบหน้าสวยโกรธจัดไอ้บ้านี่มันหลอกให้เธอกลัวอย่างนั้นเหรอ“ว่าไงนะ นี่นายหลอกเราเหรอ ห๊ะ!” สองมือเล็กออกแรงทุบตีไปตามท่อนขากำยำทั้งเกลียดและโกรธเขาที่หลอกเธอแบบนี้แต่ก็นะเขาก็เคยหลอกเธอในเรื่องครั้งนั้นมาแล้วครั้งหนึ่งนี่บอกไม่มีผู้หญิงที่ไหนอีกมีแค่เธอคนเดียวแล้วสุดท้ายยัยพี่ริสาอะไรนั่นก็โผล่ออกมา...“อืม หลอก เชอจะได้ตื่นเต้นไง” คนหน้ามึนพยักหน้าอย่างยอมรับสิ่งที่เขาได้พูดออกไปก่อนหน้านั้นคือการหลอกเธอ เ
ชายหนุ่มใบหน้าลูกครึ่งอธิบายบอกกลุ่มเพื่อนและทันทีที่ไอรีนได้ยินออสตินพูดชื่อเชอรีนขึ้นมา ใบหน้าเรียวเล็กหันขวับมองไปยังออสตินทันที เพื่อนของเธอเป็นอะไรทำไมถึงต้องให้เวหาไปส่งด้วย เมื่อกี้ตอนที่เธอโทรไปก็ยังอยู่ในห้องน้ำดีอยู่เลยหรือว่าหลังจากนั้นเธอจะปวดแบบหนักๆกันนะ...“ว่าไงนะเชอรีนเป็นอะไร!!”“เธอท้องเสียหมดเรี่ยวแรงแล้วเจอไอ้เวหาข้างล่างพอดีมันเลยบังคับไปส่งเธอที่บ้าน” ออสตินหันไปพูดบอกไอรีนด้วยสีหน้าปกติ เขาไม่ได้แสดงออกเลยสักนิดว่าตัวเองนั้นกำลังโกหกอยู่ ไอรีนที่เห็นแบบนั้นรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายโทรออกหาเชอรีนทันที“ไม่ได้การแล้วฉันโทรไปหายัยเชอดีกว่า ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง”เพียงไม่นานปลายสายก็รับทำไอรีนรีบถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน“ฮัลโหลแกเป็นอะไร”“แกเป็นยังไงบ้าง ท้องเสียหนักเลยเหรอ”(ไอรีนใจเย็นๆ ถามซะเราไม่มีโอกาสได้พูดเลย เราท้องเสียน่ะเลยคิดว่าน่าจะอยู่ต่อไม่ไหว)“แล้วเวหามันขับรถพาแกไปส่งที่บ้านเหรอ”(ก็อืม เราเจอเขาที่แถวๆหน้าผับน่ะ เขาเห็นอาการของเราไม่ค่อยดีก็เลยอาสาขับรถไปส่งที่บ้าน)“นี่พวกแกไม่ได้คืนดีกันใช่มั้ย”(บ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างที่แกคิดหรอก)
โดยที่มีออสตินเดินตามหลังไปเป็นคนสุดท้ายและด้วยความที่เขามึนเมาจึงทำให้เดินเซไปมาดวงตาพร่ามัวมองไม่ค่อยเห็นทางมากนักจึงได้ชนเข้ากับใครก็ไม่รู้“อะ ขอโทษค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นเธอโดนออสตินชนเข้าอย่างจังจนล้มไปนั่งอยู่ที่พื้นแต่เธอก็ยังเลือกที่จะพูดคำขอโทษออกมาทั้งที่เธอก็ไม่ได้เป็นฝ่ายที่ชนเขาก่อนด้วยซ้ำแต่เพราะมันคือหน้าที่ประมาณว่าลูกค้าคือพระเจ้าจึงทำให้เธอยินดีที่จะกล่าวคำขอโทษออกไปก่อนไม่ว่าอย่างไรลูกค้าต้องถูกเสมอ...“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เธอลุกขึ้นยืนพลางขยับกายเดินเข้ามาถามออสตินด้วยความห่วงใยแต่ดูแล้วเขาคงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้งก็ตัวใหญ่ถึงขนาดนี้แถมก็ไม่ได้ล้มไปกองที่พื้นแบบเธอด้วยนี่ออสตินส่ายหน้าพร้อมทั้งเอ่ยคำขอโทษไปยังผู้หญิงคนนั้น สายตาของเขาพยายามจดจ้องมองใบหน้าของเธอแต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายกลับทำให้ดวงตาของเขาพร่ามัวจนมองเลือนลาง“อึก~ ฉันไม่เป็นอะไร ขอโทษด้วยเหมือนกัน ฉันมึนๆหัวเลยไม่ได้ดูทาง”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ” เมื่อเธอพูดเสร็จก็โค้งคำนับแล้วเดินจากไปทิ้งออสตินไว้กับความนิ่งเงียบที่มีก่อนที่เสียงของธาวินจะดังขึ้นเพื่อเรียกสติเขา“ไอ้ออสตินทำไมไม่เดินตาม
2 เดือนผ่านไปมหาลัย AUวันเปิดภาคเรียน“ว่าแต่ยัยวิเวียนยังไม่มาอีกเหรอ” เสียงหวานของเชอรีนเอ่ยถามไปยังเพื่อนสนิททั้งสองโดยที่ตัวเธอนั้นพึ่งจะมาถึงและหย่อนก้นนั่งได้ยังไม่ทันจะถึง 5 นาทีเลยด้วยซ้ำ เพียวกับไอรีนต่างก็ส่ายหน้าเพื่อเป็นคำตอบอย่างพร้อมเพรียงกันครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของไอรีนดังขึ้น มือเล็กหยิบมือถือหันโชว์หน้าจอให้เชอรีนได้เห็นเพราะคนที่โทรเข้ามาก็คือ วิเวียน ที่เชอรีนพึ่งจะถามหานั่นเอง“นี่ไงโทรเข้ามาพอดี”ไอรีนกดรับสายหลังจากที่บอกเชอรีนเรียบร้อย ปลายสายรีบเอ่ยถามเพราะตรงที่เธอยืนอยู่ล้วนแล้วแต่มีผู้คนมากมายจึงทำให้ไม่รู้เลยว่ากลุ่มเพื่อนเธอไปนั่งกันอยู่ตรงไหน เมื่อวานก็ดันลืมถามเสียด้วย(ฮัลโหล รออยู่ตรงไหนกันเหรอ เรามาถึงแล้วนะ)“พวกฉันนั่งกันอยู่ตรงข้างๆตึก เดินผ่านคณะของพวกเรามาแล้วเลี้ยวซ้าย”(โอเค อย่าพึ่งวางสายนะ)วิเวียนเดินมาตามทางเดินที่ไอรีนได้บอกตอนนี้เธอเดินมาถึงหน้าคณะแล้วตรงทางข้างหน้ามีทางแยกพอดี เธอเดินเลี้ยวซ้ายไปตามที่เพื่อนได้บอกและเธอก็ได้พบกับกลุ่มเพื่อนของเธอที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะม้านั่ง“วิเวียนทางนี้!!” เสียงของไอรีนดังขึ้นซึ่งนั่นจึงทำให้วิเ
ไอรีนยกมือขึ้นห้ามไม่ว่าอย่างไรรอบนี้เธอต้องได้เป็นเจ้าภาพเลี้ยงชาไข่มุกให้จงได้ วิเวียนที่เห็นถึงความตั้งใจที่จะเป็นเจ้าภาพของไอรีนเธอก็ได้แค่เพียงพยักหน้าอย่างยอมรับ“ก็ได้ยังไงก็ขอบคุณนะ”30นาทีต่อมาหลังจากที่ยื่นทำเรื่องขอทุนเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเธอทั้งสี่ก็พากันเดินออกมายังหน้ามหาลัยที่ซึ่งมีร้านชาไข่มุกอยู่ไม่ไกลร้านชาไข่มุกอาชิ“รับอะไรดีคะ” ทันทีที่เดินเข้ามาในร้านเสียงหวานของพนักงานสาวก็ดังขึ้นแม้ว่าเธอจะพูดทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามองก็ตาม เชอรีนที่เดินเข้ามาเป็นคนแรกส่งยิ้มให้กับพนักงานพลางส่งเสียงหวานสั่งเป็นคนแรก“เอาชานมไต้หวันใส่บุก 1แก้วค่ะขอเป็นหวานน้อยนะคะ”“เอาชาเขียวใส่ไข่มุก 1 แก้วค่ะ” เพียวที่เดินเข้ามาเป็นคนที่สองรีบสั่งเป็นคนถัดไปไอรีนที่ได้ยินเพียวสั่งชาเขียวก็เกิดความอยากกินขึ้นมาบ้าง เธอจึงได้สั่งเหมือนอย่างเช่นเพียว“เป็น 2 แก้วเลยค่ะ”“เอาโกโก้ใส่ไข่มุก 1 แก้วค่ะ” วิเวียนยืนเกร็งเธอจะกินอะไรดี งั้นเป็นโกโก้ก็แล้วกันเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอเคยได้กินตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ชั้นมัธยมโดยส่วนตัวแล้วเธอชอบกินน้ำเปล่าซะมากกว่า พวกน้ำหวานอะไรพวกนี้ไม่ค่อยได้ตก
“ลุงคนขับที่บ้านมารับแล้วงั้นเราไปก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะทุกคน” เชอรีนมองออกไปด้านนอกก็พบว่ารถของที่บ้านกำลังแล่นเข้ามาจอดยังหน้าร้าน เสียงหวานเอ่ยบอกเพื่อนพลางสาวเท้าเดินออกไปขึ้นรถและพร้อมหลับในทันทีไอรีนที่เห็นว่าเชอรีนได้ขึ้นรถกลับไปแล้วเธอจึงหันไปบอกเพื่อนแล้วเดินออกไปจากร้าน“งั้นฉันออกไปโบกแท็กซี่เลยแล้วกัน อยากกลับบ้านไปอาบน้ำจะแย่ ไปก่อนนะวิเวียน เพียว มาร์ช”“อืม บัยบาย” วิเวียนยกมือขึ้นโบกมือร่ำลา ตัวเธอก็ถึงเวลาที่ต้องรีบกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเหมือนกัน“เราไปแล้วนะเพียว ไปก่อนนะมาร์ช” เมื่อบอกเพียวกับมาร์ชเสร็จเธอก็ออกจากร้านเพื่อไปโบกพี่วินให้ไปส่งที่บ้าน“งั้นเราก็กลับห้องกันเถอะ วันนี้เค้าเหนื่อยมากเลย” เพียวส่งเสียงออดอ้อนแฟนหนุ่มแต่เรื่องที่เธอบอกว่าเหนื่อยเธอพูดเรื่องจริงนะเพราะวันนี้มีกิจกรรมรับน้องซึ่งมันก็สนุกดีอยู่หรอกแต่ก็ทำให้ศูนย์เสียเหงื่อจนเกิดเป็นความอ่อนเพลีย“เดี๋ยวมาร์ชนวดให้” มาร์ชผู้ชายที่แสนดียิ้มให้กับแฟนสาว วันนี้หลังจากที่กลับไปถึงห้องเขาคงต้องแสดงฝีมือออกแรงบีบนวดให้เธอสักหน่อย ทั้งสองพากันเดินออกจากร้านอย่างมีความสุขเพียวเอื้อมมือบีบแก
“พวกกูจะจำคำพูดของมึงไว้ครับไอ้วิน” สายฟ้าที่กำลังหยิบกุ้งจุ่มลงในหม้อพูดขึ้น เขาและเพื่อนจะจำคำพูดของไอ้วินเอาไว้และขอให้สิ่งที่ไอ้ออสตินพูดเกิดขึ้นจริงด้วยเถอะ อยากจะเห็นมันเป็นฝ่ายจับน้องเขา“ไม่รู้ไอ้มาร์ชเป็นไงบ้างเห็นว่ามหาลัยนั้นก็หนักหน่วงเหมือนกัน” เวหาพูดขึ้นอย่างลอยๆเมื่อเขาเริ่มคิดถึงใครบางคนไม่ว่าจะไปที่ไหนทำอะไรก็ล้วนแล้วแต่คิดถึงเธออยากจะรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเธอเสียเหลือเกิน..ว่าแต่ป่านนี้จะทำอะไรอยู่นะ จะมีใครเข้ามาจีบเธอหรือเปล่า ขออย่าให้เธอชอบใครเลยนะเวหาพูดเสร็จก็ลอบถอนหายใจออกมา ความรู้สึกที่เวลาคิดถึงแล้วไม่ได้เจอนี่มันช่างทรมานเหลือเกิน“อยากรู้ของไอ้มาร์ชหรือคนอื่นกันแน่ อยากรู้ก็แค่ถาม” ออสตินที่นั่งข้างพูดขึ้นเขารู้เพื่อนทุกคนรู้ว่ามันไม่ได้หมายถึงไอ้มาร์ชเหมือนอย่างที่ปากพูดเพ้อออกมาหรอกแต่มันกำลังคิดถึงเชอรีน“เธอบล็อกกูไปแล้ว” เวหาพูดออกมาอีกครั้งด้วยเสียงที่แผ่วเบา เขาลองกดโทรออกหาเธอก็ไม่ติดโทรไลน์แชทไลน์ก็ไม่มีการตอบรับแต่อย่างใด ไอจีก็โดนบล็อก สีหน้าใน ณ ข
“ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ” กัสได้ทีเริ่มถามเข้าประเด็นแบบที่ไม่อ้อมค้อมเลยสักนิด เชอรีนกระพริบตาปริบๆด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่ารุ่นพี่เขาจะถามตรงประเด็นอะไรขนาดนี้และยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดออกไรออกไปเสียงของผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่เสียงของพี่กัสก็ดังขึ้น“มีแล้ว..”ทุกคนรวมถึงเชอรีนหันไปมองยังบุคคลต้นเสียงซึ่งก็คือ มาร์ช...เขาเดินเข้ามายืนอยู่ทางด้านหลังของเชอรีนพร้อมกับสบตามองไปยังรุ่นพี่คนนั้นอย่างไม่คิดที่จะเกรงกลัวสิ่งใดทำเอาเพียวและทุกๆคนต่างก็งงอย่างไม่เข้าใจ มาร์ชหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาใครบางคนและเพียงไม่นานเขาคนนั้นก็รับว่าแต่เขากำลังคิดที่จะทำอะไรกันนะ...“ไอ้เวมีรุ่นพี่เข้ามาจีบแฟนมึง” มาร์ชพูดสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือโดยที่เขาเลือกที่จะเปิดโหมดวิดีโอแต่เดี๋ยวนะ เขาเรียกชื่อของ เวหา อย่างนั้นเหรอ นะ นี่เขาโทรหานายนั่นทำไม กรี๊ด~(มึงว่าไงนะกูขอคุยกับไอ้คนที่มันกล้ามาจีบเชอรีนหน่อย) เสียงของเวหาดังขึ้นทำให้เชอรีนรีบก้มหน้าลงเธอไม่อยากได้ยินเสียงเขาเลยสักนิด ว่าแต่มาร์ชจะโทรหาเขาทำไมแล้วฟั
มาร์ชที่ฟังเวหาพูดเล่าถึงเหตุการณ์ในวันนั้นก็พูดขึ้นมาบ้าง“ไอ้เวมันเล่าว่าวันนั้นพี่ริสาเธอไม่ได้ขึ้นให้มันจริงๆหรอกเหมือนประมาณว่าเธอเตรียมแผนการมา แล้วพอได้ยินเสียงเชอรีนเดินเข้ามาในห้องเธอเลยทำทีเป็นขึ้นไปอยู่บนตัวของไอ้เวน่ะ ถ้าคนที่พึ่งเดินเข้าไปก็คงจะนึกว่าได้กันจริงๆ”“ถ้าเป็นฉันเดินเข้าไป แล้วเห็นผู้หญิงคนอื่นนั่งขย่มแล้วโป๊ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวแฟนของเราแบบนั้น ก็คงทำใจไม่ได้เหมือนกัน ปากก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรกันแต่ใครจะไปรู้ด้วยล่ะจริงมั้ย” ไอรีนแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของเธอออกมา“แต่เวหาก็ง้อขอคืนดีอย่างเต็มที่เลยนะเพียงแต่ว่ายัยเชอรับไม่ได้น่ะ” เพียวหันไปบอกวิเวียนถึงสิ่งที่เธอเห็น เวหาพยายามเป็นอย่างมากที่จะง้อขอคืนดีเพียงแต่ว่าเพื่อนของพวกเรานั้นรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นก็นะใครมันจะไปรับได้เห็นขย่มกันคาตาขนาดนั้น...วิเวียนที่ลองคิดตามก็พยักหน้าขึ้นลงลองคิดดูเล่นๆถ้าเธอเป็นเชอรีน เธอก็คง..เลือกที่จะถอยห่างออกมาเหมือนกัน“อืม ถ้าเป็นเราก็คงทำแบบเชอรีน คงต้องให้เวลาเธอหน่อย เวหาเพื่อนของนายคงต้องรอเชอรีนหน่อยนะ” วิเวียนหันไปบอกมาร์ชด้วยสีหน้าจริงจัง“ถ้ามันรักจริง มันต้อง
“ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ” กัสได้ทีเริ่มถามเข้าประเด็นแบบที่ไม่อ้อมค้อมเลยสักนิด เชอรีนกระพริบตาปริบๆด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่ารุ่นพี่เขาจะถามตรงประเด็นอะไรขนาดนี้และยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดออกไรออกไปเสียงของผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่เสียงของพี่กัสก็ดังขึ้น“มีแล้ว..”ทุกคนรวมถึงเชอรีนหันไปมองยังบุคคลต้นเสียงซึ่งก็คือ มาร์ช...เขาเดินเข้ามายืนอยู่ทางด้านหลังของเชอรีนพร้อมกับสบตามองไปยังรุ่นพี่คนนั้นอย่างไม่คิดที่จะเกรงกลัวสิ่งใดทำเอาเพียวและทุกๆคนต่างก็งงอย่างไม่เข้าใจ มาร์ชหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาใครบางคนและเพียงไม่นานเขาคนนั้นก็รับว่าแต่เขากำลังคิดที่จะทำอะไรกันนะ...“ไอ้เวมีรุ่นพี่เข้ามาจีบแฟนมึง” มาร์ชพูดสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือโดยที่เขาเลือกที่จะเปิดโหมดวิดีโอแต่เดี๋ยวนะ เขาเรียกชื่อของ เวหา อย่างนั้นเหรอ นะ นี่เขาโทรหานายนั่นทำไม กรี๊ด~(มึงว่าไงนะกูขอคุยกับไอ้คนที่มันกล้ามาจีบเชอรีนหน่อย) เสียงของเวหาดังขึ้นทำให้เชอรีนรีบก้มหน้าลงเธอไม่อยากได้ยินเสียงเขาเลยสักนิด ว่าแต่มาร์ชจะโทรหาเขาทำไมแล้วฟั
“พวกกูจะจำคำพูดของมึงไว้ครับไอ้วิน” สายฟ้าที่กำลังหยิบกุ้งจุ่มลงในหม้อพูดขึ้น เขาและเพื่อนจะจำคำพูดของไอ้วินเอาไว้และขอให้สิ่งที่ไอ้ออสตินพูดเกิดขึ้นจริงด้วยเถอะ อยากจะเห็นมันเป็นฝ่ายจับน้องเขา“ไม่รู้ไอ้มาร์ชเป็นไงบ้างเห็นว่ามหาลัยนั้นก็หนักหน่วงเหมือนกัน” เวหาพูดขึ้นอย่างลอยๆเมื่อเขาเริ่มคิดถึงใครบางคนไม่ว่าจะไปที่ไหนทำอะไรก็ล้วนแล้วแต่คิดถึงเธออยากจะรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเธอเสียเหลือเกิน..ว่าแต่ป่านนี้จะทำอะไรอยู่นะ จะมีใครเข้ามาจีบเธอหรือเปล่า ขออย่าให้เธอชอบใครเลยนะเวหาพูดเสร็จก็ลอบถอนหายใจออกมา ความรู้สึกที่เวลาคิดถึงแล้วไม่ได้เจอนี่มันช่างทรมานเหลือเกิน“อยากรู้ของไอ้มาร์ชหรือคนอื่นกันแน่ อยากรู้ก็แค่ถาม” ออสตินที่นั่งข้างพูดขึ้นเขารู้เพื่อนทุกคนรู้ว่ามันไม่ได้หมายถึงไอ้มาร์ชเหมือนอย่างที่ปากพูดเพ้อออกมาหรอกแต่มันกำลังคิดถึงเชอรีน“เธอบล็อกกูไปแล้ว” เวหาพูดออกมาอีกครั้งด้วยเสียงที่แผ่วเบา เขาลองกดโทรออกหาเธอก็ไม่ติดโทรไลน์แชทไลน์ก็ไม่มีการตอบรับแต่อย่างใด ไอจีก็โดนบล็อก สีหน้าใน ณ ข
“ลุงคนขับที่บ้านมารับแล้วงั้นเราไปก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะทุกคน” เชอรีนมองออกไปด้านนอกก็พบว่ารถของที่บ้านกำลังแล่นเข้ามาจอดยังหน้าร้าน เสียงหวานเอ่ยบอกเพื่อนพลางสาวเท้าเดินออกไปขึ้นรถและพร้อมหลับในทันทีไอรีนที่เห็นว่าเชอรีนได้ขึ้นรถกลับไปแล้วเธอจึงหันไปบอกเพื่อนแล้วเดินออกไปจากร้าน“งั้นฉันออกไปโบกแท็กซี่เลยแล้วกัน อยากกลับบ้านไปอาบน้ำจะแย่ ไปก่อนนะวิเวียน เพียว มาร์ช”“อืม บัยบาย” วิเวียนยกมือขึ้นโบกมือร่ำลา ตัวเธอก็ถึงเวลาที่ต้องรีบกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเหมือนกัน“เราไปแล้วนะเพียว ไปก่อนนะมาร์ช” เมื่อบอกเพียวกับมาร์ชเสร็จเธอก็ออกจากร้านเพื่อไปโบกพี่วินให้ไปส่งที่บ้าน“งั้นเราก็กลับห้องกันเถอะ วันนี้เค้าเหนื่อยมากเลย” เพียวส่งเสียงออดอ้อนแฟนหนุ่มแต่เรื่องที่เธอบอกว่าเหนื่อยเธอพูดเรื่องจริงนะเพราะวันนี้มีกิจกรรมรับน้องซึ่งมันก็สนุกดีอยู่หรอกแต่ก็ทำให้ศูนย์เสียเหงื่อจนเกิดเป็นความอ่อนเพลีย“เดี๋ยวมาร์ชนวดให้” มาร์ชผู้ชายที่แสนดียิ้มให้กับแฟนสาว วันนี้หลังจากที่กลับไปถึงห้องเขาคงต้องแสดงฝีมือออกแรงบีบนวดให้เธอสักหน่อย ทั้งสองพากันเดินออกจากร้านอย่างมีความสุขเพียวเอื้อมมือบีบแก
ไอรีนยกมือขึ้นห้ามไม่ว่าอย่างไรรอบนี้เธอต้องได้เป็นเจ้าภาพเลี้ยงชาไข่มุกให้จงได้ วิเวียนที่เห็นถึงความตั้งใจที่จะเป็นเจ้าภาพของไอรีนเธอก็ได้แค่เพียงพยักหน้าอย่างยอมรับ“ก็ได้ยังไงก็ขอบคุณนะ”30นาทีต่อมาหลังจากที่ยื่นทำเรื่องขอทุนเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเธอทั้งสี่ก็พากันเดินออกมายังหน้ามหาลัยที่ซึ่งมีร้านชาไข่มุกอยู่ไม่ไกลร้านชาไข่มุกอาชิ“รับอะไรดีคะ” ทันทีที่เดินเข้ามาในร้านเสียงหวานของพนักงานสาวก็ดังขึ้นแม้ว่าเธอจะพูดทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามองก็ตาม เชอรีนที่เดินเข้ามาเป็นคนแรกส่งยิ้มให้กับพนักงานพลางส่งเสียงหวานสั่งเป็นคนแรก“เอาชานมไต้หวันใส่บุก 1แก้วค่ะขอเป็นหวานน้อยนะคะ”“เอาชาเขียวใส่ไข่มุก 1 แก้วค่ะ” เพียวที่เดินเข้ามาเป็นคนที่สองรีบสั่งเป็นคนถัดไปไอรีนที่ได้ยินเพียวสั่งชาเขียวก็เกิดความอยากกินขึ้นมาบ้าง เธอจึงได้สั่งเหมือนอย่างเช่นเพียว“เป็น 2 แก้วเลยค่ะ”“เอาโกโก้ใส่ไข่มุก 1 แก้วค่ะ” วิเวียนยืนเกร็งเธอจะกินอะไรดี งั้นเป็นโกโก้ก็แล้วกันเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอเคยได้กินตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ชั้นมัธยมโดยส่วนตัวแล้วเธอชอบกินน้ำเปล่าซะมากกว่า พวกน้ำหวานอะไรพวกนี้ไม่ค่อยได้ตก
2 เดือนผ่านไปมหาลัย AUวันเปิดภาคเรียน“ว่าแต่ยัยวิเวียนยังไม่มาอีกเหรอ” เสียงหวานของเชอรีนเอ่ยถามไปยังเพื่อนสนิททั้งสองโดยที่ตัวเธอนั้นพึ่งจะมาถึงและหย่อนก้นนั่งได้ยังไม่ทันจะถึง 5 นาทีเลยด้วยซ้ำ เพียวกับไอรีนต่างก็ส่ายหน้าเพื่อเป็นคำตอบอย่างพร้อมเพรียงกันครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของไอรีนดังขึ้น มือเล็กหยิบมือถือหันโชว์หน้าจอให้เชอรีนได้เห็นเพราะคนที่โทรเข้ามาก็คือ วิเวียน ที่เชอรีนพึ่งจะถามหานั่นเอง“นี่ไงโทรเข้ามาพอดี”ไอรีนกดรับสายหลังจากที่บอกเชอรีนเรียบร้อย ปลายสายรีบเอ่ยถามเพราะตรงที่เธอยืนอยู่ล้วนแล้วแต่มีผู้คนมากมายจึงทำให้ไม่รู้เลยว่ากลุ่มเพื่อนเธอไปนั่งกันอยู่ตรงไหน เมื่อวานก็ดันลืมถามเสียด้วย(ฮัลโหล รออยู่ตรงไหนกันเหรอ เรามาถึงแล้วนะ)“พวกฉันนั่งกันอยู่ตรงข้างๆตึก เดินผ่านคณะของพวกเรามาแล้วเลี้ยวซ้าย”(โอเค อย่าพึ่งวางสายนะ)วิเวียนเดินมาตามทางเดินที่ไอรีนได้บอกตอนนี้เธอเดินมาถึงหน้าคณะแล้วตรงทางข้างหน้ามีทางแยกพอดี เธอเดินเลี้ยวซ้ายไปตามที่เพื่อนได้บอกและเธอก็ได้พบกับกลุ่มเพื่อนของเธอที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะม้านั่ง“วิเวียนทางนี้!!” เสียงของไอรีนดังขึ้นซึ่งนั่นจึงทำให้วิเ
โดยที่มีออสตินเดินตามหลังไปเป็นคนสุดท้ายและด้วยความที่เขามึนเมาจึงทำให้เดินเซไปมาดวงตาพร่ามัวมองไม่ค่อยเห็นทางมากนักจึงได้ชนเข้ากับใครก็ไม่รู้“อะ ขอโทษค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นเธอโดนออสตินชนเข้าอย่างจังจนล้มไปนั่งอยู่ที่พื้นแต่เธอก็ยังเลือกที่จะพูดคำขอโทษออกมาทั้งที่เธอก็ไม่ได้เป็นฝ่ายที่ชนเขาก่อนด้วยซ้ำแต่เพราะมันคือหน้าที่ประมาณว่าลูกค้าคือพระเจ้าจึงทำให้เธอยินดีที่จะกล่าวคำขอโทษออกไปก่อนไม่ว่าอย่างไรลูกค้าต้องถูกเสมอ...“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เธอลุกขึ้นยืนพลางขยับกายเดินเข้ามาถามออสตินด้วยความห่วงใยแต่ดูแล้วเขาคงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้งก็ตัวใหญ่ถึงขนาดนี้แถมก็ไม่ได้ล้มไปกองที่พื้นแบบเธอด้วยนี่ออสตินส่ายหน้าพร้อมทั้งเอ่ยคำขอโทษไปยังผู้หญิงคนนั้น สายตาของเขาพยายามจดจ้องมองใบหน้าของเธอแต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายกลับทำให้ดวงตาของเขาพร่ามัวจนมองเลือนลาง“อึก~ ฉันไม่เป็นอะไร ขอโทษด้วยเหมือนกัน ฉันมึนๆหัวเลยไม่ได้ดูทาง”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ” เมื่อเธอพูดเสร็จก็โค้งคำนับแล้วเดินจากไปทิ้งออสตินไว้กับความนิ่งเงียบที่มีก่อนที่เสียงของธาวินจะดังขึ้นเพื่อเรียกสติเขา“ไอ้ออสตินทำไมไม่เดินตาม
ชายหนุ่มใบหน้าลูกครึ่งอธิบายบอกกลุ่มเพื่อนและทันทีที่ไอรีนได้ยินออสตินพูดชื่อเชอรีนขึ้นมา ใบหน้าเรียวเล็กหันขวับมองไปยังออสตินทันที เพื่อนของเธอเป็นอะไรทำไมถึงต้องให้เวหาไปส่งด้วย เมื่อกี้ตอนที่เธอโทรไปก็ยังอยู่ในห้องน้ำดีอยู่เลยหรือว่าหลังจากนั้นเธอจะปวดแบบหนักๆกันนะ...“ว่าไงนะเชอรีนเป็นอะไร!!”“เธอท้องเสียหมดเรี่ยวแรงแล้วเจอไอ้เวหาข้างล่างพอดีมันเลยบังคับไปส่งเธอที่บ้าน” ออสตินหันไปพูดบอกไอรีนด้วยสีหน้าปกติ เขาไม่ได้แสดงออกเลยสักนิดว่าตัวเองนั้นกำลังโกหกอยู่ ไอรีนที่เห็นแบบนั้นรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายโทรออกหาเชอรีนทันที“ไม่ได้การแล้วฉันโทรไปหายัยเชอดีกว่า ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง”เพียงไม่นานปลายสายก็รับทำไอรีนรีบถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน“ฮัลโหลแกเป็นอะไร”“แกเป็นยังไงบ้าง ท้องเสียหนักเลยเหรอ”(ไอรีนใจเย็นๆ ถามซะเราไม่มีโอกาสได้พูดเลย เราท้องเสียน่ะเลยคิดว่าน่าจะอยู่ต่อไม่ไหว)“แล้วเวหามันขับรถพาแกไปส่งที่บ้านเหรอ”(ก็อืม เราเจอเขาที่แถวๆหน้าผับน่ะ เขาเห็นอาการของเราไม่ค่อยดีก็เลยอาสาขับรถไปส่งที่บ้าน)“นี่พวกแกไม่ได้คืนดีกันใช่มั้ย”(บ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างที่แกคิดหรอก)
มือเล็กผลักไสคนร่างใหญ่ให้ถอยห่าง เธอเคลื่อนตัวลงไปนั่งอยู่ที่พื้นรถยนต์ เวหามองดูเชอรีน งงอยู่เหมือนกันว่าเธอทำไมถึงต้องหลบก็ในเมื่อรถของเขาคนนอกมองเข้ามาไม่เห็นอยู่แล้ว“หลบทำไม..”“จะให้ออสตินเห็นเราโป๊แถมยังอยู่กับนายหรือไง ถามมาได้คิดบ้างนะ” เวหาร้องอ๋อในทันทีเขาเป็นคนบอกเธอเองนี่หว่าว่ารถของเขานั้นไม่มีฟิล์ม แต่เอ๊ะนี่เธอกล้าด่าเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เมื่อกี้เหมือนโดนเธอด่าว่าโง่ยังไงอย่างงั้นเลยนะ“มันไม่เห็นหรอกว่าเชอกับเวอยู่ในรถ คันนี้ติดฟิล์มอย่างดี” คนตัวสูงยิ้มรับมือใหญ่ลูบศีรษะหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าหงุดๆและทันทีเธอได้ยินเต็มสองรูหูเธอดีดตัวเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที ใบหน้าสวยโกรธจัดไอ้บ้านี่มันหลอกให้เธอกลัวอย่างนั้นเหรอ“ว่าไงนะ นี่นายหลอกเราเหรอ ห๊ะ!” สองมือเล็กออกแรงทุบตีไปตามท่อนขากำยำทั้งเกลียดและโกรธเขาที่หลอกเธอแบบนี้แต่ก็นะเขาก็เคยหลอกเธอในเรื่องครั้งนั้นมาแล้วครั้งหนึ่งนี่บอกไม่มีผู้หญิงที่ไหนอีกมีแค่เธอคนเดียวแล้วสุดท้ายยัยพี่ริสาอะไรนั่นก็โผล่ออกมา...“อืม หลอก เชอจะได้ตื่นเต้นไง” คนหน้ามึนพยักหน้าอย่างยอมรับสิ่งที่เขาได้พูดออกไปก่อนหน้านั้นคือการหลอกเธอ เ