42.อย่าล้ำเส้น 3ตรีภพเดินตามวีรดาออกมาส่งเจ้าสัวเจตตรินที่หน้าร้าน เธอไม่ยอมกลับรถเขา อ้างว่ามากับคุณพ่อก็อยากกลับกับท่านเขาจึงต้องขับคนกลับคนเดียงเหงาๆแบบขามา ยังขับรถออกมาไม่พ้นหน้าร้าน พาทิศก็โทรมา เพียงได้ยินเสียงพรนับพันที่ปลายสายตรีภพก็เข้าใจทันทีว่าพาทิศโทรมาด้วยจุดประสงค์อะไร จึงเปิดลำโพงฟังบทสนทนาระหว่างสองคนนั้นอย่างตั้งใจ เมื่อสายตัดไปแสดงว่าสิ่งที่อยากให้ฟังจบแล้ว ตรีภพจึงต่อสายหาวายุ ให้ส่งไฟล์วีดีโอกล้องบริเวณโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่และกล้องหน้าห้องนอนไอ้วายุ ปกติห้องนั้นไอ้วายุใช้เป็นห้องเฉือด แต่เมื่อคืนไม่รู้เมากันขนาดไหนผู้ชายตัวโตๆ สี่คนนอนหมดสภาพเละเทะบนเตียงเดียวกัน ดีนะพวกเราทั้งสี่มีรสนิยมชอบสาวสวยเหมือนกัน ไม่งั้นตื่นมามิตรภาพอาจจะไม่เหมือนเดิมก็เป็นได้ติ้ง! วายุส่งไฟล์วีดีโอที่เขาต้องการมาให้เรียบร้อยในเมื่อพริมาทำผิดกฎ เขาก็ไม่จำเป็นต้องเสวนาใดๆ ด้วย สงสัยโครงการที่เขาตั้งใจจะทำคงต้องหาบริษัทใหม่มาร่วมลงทุนแล้วสิน่ะเพี้ยะ เสียงฝ่ามือหยาบกร้าน กระทบใบหน้าเนียนใส” นังหลานชั่ว แก แก” เจ้าสัวกำมือข้างที่ตบหลานสาวนแน่น“ค..คุณปู่ “ พริมากุมแก้มข้างที่ถูกตบเอาไว้
43.ความจริง 1“คุณวีกลับมาหรือยัง”“ยังค่ะ ท่านประธานเรียกให้ท่านรองไปพบที่ห้องด้วยค่ะ” มุกมณีรีบตอบคนกลัวถูกภรรยาเข้าใจผิดเรื่องพริมา รีบตามกลับมาที่บริษัท กลับมาก็ยังไม่เจออีก รีบหมุนตัวเดินไปโถงอีกฝั่งของตึกตรีภพเปิดประตูห้องประธานเข้ามาก็สอดส่ายสายตาหาคนที่ต้องวีรดา“ไม่ต้องหา พ่อให้วีกลับไปแล้ว” ตรีดนัยเห็นสายตาลูกชายที่มองหาใครซักคนในห้อง ก็ไม่ต้องเดาให้ยาก“กลับยังไงครับ” ตรีภพคิ้ว“ป้าใจโทรมาบอกว่าพอแกขับรถออกมา แม่แกก็ยังอาการไม่ค่อยดี หนูวีเป็นห่วงเลยขอกลับไปก่อน”ตรีภพเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม คุณพ่อตอบไม่ตรงสิ่งที่เขาถามเลย ถามกินอะไรยัง ตอบไปตลาดมา มือหนายกหูโทรศัพท์โทรถามเองก็ได้ว่ะ“ฮัลโหล น้องวีกลับบ้านยัง ทำไมไม่บอกพี่ พี่กลับไปส่งก็ได้”(วีไม่อยากให้พี่ภพเสียงานค่ะ ล่ะเป็นห่วงคุณแม่มาก ป้าใจก็อายุทากแล้ว คนอื่นๆ ในบ้านก็ไม่รู้ใจคุณแม่เท่าวี แค่นี้ก่อนนะคะ วีขอบอกทางแท๊กซี่ก่อน)“โทรมาอัพเดทอาการคุณแม่ด้วยน่ะ พี่เป็นห่วงท่านเหมือนกัน”“หนูวีถึงไหนแล้วล่ะ” เมื่อเห็นลูกชายวางสายลูกสะใภ้แล้ว ก็กวักมือให้มานั่งที่โซฟารับแขกด้วยกัน“น่าจะครึ่งทางแล้วครับ คุณพ่อเรียกผมมา จะคุ
44.ความจริง2ป้าใจแม่ครัวคนสนิทโทมาบอกเธอว่าคุณหญิงปานงานใหจ้ใจแปลก แต่ตัวเลขวัดหัวใจที่นาฬิกายังเป็นสีเขียวอยู่ไม่ได้เป็นสีแดงจนต้องไปโรงพยาบาล แต่ป้าใจก็อดเป็นห่วงไม่ได้ วีรดาจนจึงขออนุญาตคุณพ่อกลับบ้านไปดูแลท่านก่อนระหว่างทาวนั่งรถกลับคฤหาสน์ชินณรงค์ เธอได้รับข้อความจากนักสืบที่เธอให้สุชาติไปจัดการ ปกตินักสืบจะติดต่อกับสุชาติเท่านั้น แต่หนนี้เธออยากรู้ทันทีจึงให้นักสืบแจ้งกับเธอโดยตรงเพียงแค่ไม่กี่ชม ก็ทราบโรงพยาบาลที่วีรดาเข้ารักษาตัวตอนตอนรดาเกิดอุบัติเหตุ เป็นโรงพยาบาลเดียวกับที่คุณปานงานรักษาเกี่ยวกับโรคหัว ซึ่งตระกูลชินณรงค์เป็นผู้ถือหุ้นและเป็นผู้บริจาครายใหญ่ คงไม่อยากที่จะปกปิดข้อมูล ถึงได้ข้อมูลมาเท่านี้ วีรดาก็ดีใจไม่น้อย ที่ในที่สุดก็ได้เรื่องราวอะไรซักอย่างหลังจากตามสืบมานานหลายปีเธอให้แท๊กซี่จอดหน้ารั้ว นั่งรถกอล์ฟแทนการเดินเพราะช่วงบ่ายแดดแรง กว่าจะเดินถึงตัวบ้านน่าจะเป็นลมไปก่อน“น้องวี” หลังจากป้าใจบอกเธอว่าวีรดากำลังนั่งแท๊กซี่กลับมา ปานวาดก็มานั่งรอที่ประตูทางเข้าตัวตึก“คุณแม่ มานั่งทำอะไรตรงนี้ค่ะ” วีรดาแทบจะกระโดดลงจากรถกอล์ฟเมื่อเห็นว่าใครเอาเก้าอี้มานั่งอย
45.ความจริง ไม่ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้น 1ตรีภพหลังจากรับสายจากวีรดาก็รีบขับรถมาตรีดนัยมาโรงพยาบาลทันที เห็นผู้เป็นมารดานอนซูบซีดอยู่บนเตียงคนไข้ก็โกรุเรื่องที่ท่านปิดบังมาโดยตลอด โชคดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยทำอะไรกับวีรดารุนแรนจนเกินที่จะให้อภัยได้หลังจากนี้เขาจะดีกับเธอให้มากๆ ชดใช้กับความปากหมา ปากมอมของตัวเองที่ทำกับเธอมาตลอดสิบกว่าปี ต่อไปนี้เขาสามารถรักเธอก็ไม่ต้องคอยรู้สึกผิดกับมารดาอีกต่อไปแล้ว“เมื่อเช้าตอนผมจะพามาโรงพยาบาลก็ไม่ยอม ดื้อกว่าคุณแม่ก็คงเป็นลูกของผมกับวีในอนาคตแล้ว”“วีท้องเหรอลูก” คุณหญิงเมื่อได้ยินลูกจากปากตรีภพก็ดีดตัวขึ้นจากเตียง ไม่ฟังเสียงห้ามระคนตกใจของคนทั้งห้องเลย “คุณแม่ ลุกพรวดพราดแบบนี้ไม่ได้”“ยังไม่ได้ท้องครับ ผมแค่เปรียบเปรย” นิ้วมือลูบจมูกไปมา ไม่คอดว่าแค่พูดเล่นแม่เขาจะคิดจริงจังขนาดนี้“แต่ผมกับวีก็พยายามอยู่ครับ” ตรีภพล่ะสายตามาส่งยิ้มหวานให้ภรรยาหวังว่าจะได้รอยยิ้มกับมาเหมือนทุกครั้ง แต่ผิดคาด เธอสะบัดหน้าหนี เวรล่ะ วีโกรธเรื่องพริมาของจริง ตายห่าแล้วถ้าเธอรู้ว่า เขากับคุณแม่ใส่ความเรื่องน้าดากับคุณพ่อเป็นชู้กัน วีรดารักน้าดามากขนาดไหนทำไมเขาจะไม่ร
46.ความจริง ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น2ระหว่างขับรถกลับ ตรีภพคิดวนไปมาจนสมองแทบแตก จะเริ่มพูดยังไงกับวีรดาดีไม่ให้ถูกโกรธไปมากกว่าเดิม ยิ่งอีกฝ่ายนั่งนิ่งเงียบตั้งแต่ขับรถออกมาจากโรงพยาบาล ตรีภพยิ่งเครียดปกติน้องน้อยของเขามักจะมีรอยยิ้มประดับหน้าเสมอ“พี่ภพมีอะไรจะพูดกับวีหรือเปล่าค่ะ” เป็นวีรดาที่ทนไม่ได้ ตรีภพหันไปหันมาทำหน้าเมื่อ อยากจะพูดอะไรซักอย่างแต่แล้วก็ไม่พูด จนเธอเองที่เริ่มหงุดหงิด“เออ เรื่องพิม พี่ไม่ได้จะแก้ตัว แต่เมื่อคืนพี่ไม่ได้อยู่กับพิมนะครับ”“คุณแม่บอกแล้วค่ะ”“วีสงสัยอะไรถามพี่ได้หมดเลยพี่กับพิมเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น พี่ไม่เคยเจอหรือคุยอะไรกับเขาส่วนตัวเลยซักครั้ง พี่ไม่พูดหรือทำอะไรที่เป็นการให้ความหวังอะไรเลย พิมมโนคิดไปเองคนเดียวทั้งหมด” เขาก็ไม่อยากพูดจาว่าร้ายพูดหญิงเท่าไร แต่พริมาล้ำเส้นเข้ามาเอง“ก็พี่ภพกับคุณพิมเคยมีอะไรกัน ไม่แปลกหรอกค่ะที่เธอจะคิดจริงจังกับพี่ภพ”เวรเอ้ย คุณแม่ครับ จะช่วยผมก็ดีใจ แต่ใครให้เอาเรื่องพวกนี้มาบอกเมียผมครับ“พี่…”“ถ้ามันเป็นเรื่องอดีต วีก็จะไม่เก็บเอามาใส่ใจค่ะ” วีรดาตัดสินใจ จะลองเชื่อใจสามีดู ชีวิตคู่เริ่มต้นด้วยการเชื
47. อดีตหวนมาทำร้ายปัจจุบัน 1“วี น้องวีครับ เปิดประตูออกมาคุยกันดีๆ พี่เข้าใจว่าวีโกรธ ตอนแรกพี่ก็โกรธคุณแม่เหมือนกันที่ปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ พี่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรท่านถึงทำแบบนี้ ตลอดเวลาที่อยู่อเมริกาพี่คิดถึงวีแทบขาดใจ พี่รู้สึกผิดกับคุณแม่มาตลอดที่พี่รักวีรักลูกสาวของคนที่ทำร้ายท่าน วียกโทษให้ท่านได้มั้ย ไม่ว่าเหตุผลที่ท่านโกหกเพราะอะไร แต่เพราะท่านเราทั้งคู่ถึงได้แต่งงานกัน” ตรีภพวิ่งตามวีรดามาถึงห้องนอน หาเท่าไหร่ก็ จึงเดินหาทั้งคฤหาสน์ปรากฏว่าเธอขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำห้องนอนของคุณแม่และคุณพ่อ“พี่ภพรักวีงั้นเหรอ” วีรดาพึมพำออกมาเขามาห้องนี้เพราะจะมาเตรียมเสื้อผ้าให้คุณตรีดนัย เธอไม่ได้จะขังตัวเอง แต่เรียวแรงมันหมด มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไรต่อ เธอโกรธคุณหญิงปานวาดที่ทำให้แม่เธอกลายเป็นคนไม่ดี แต่เธอก็รักคุณหญิงปานวาดไม่น้อย ท่านเลี้ยงดูเธอมาอย่างดี มีทุกวันนี้เพราะท่านมอบให้“ครับ พี่รักน้องวี รักตั้งแต่แรกพบ การอยู่ห่างจากน้องวี พี่ทรมานมากๆ อยากกลับมาหาใจแทบขาดแต่เพราะหน้าที่และความรับผิดชอบพี่เลยต้องตั้งใจเรียน เพื่อที่จะรีบเรียนจบและกลับมา แต่พี่กลับต้องรู้เรื่องเลวร้ายภายในบ้
48.อดีตหวนมาทำลายปัจจุบัน 2พรนับพันเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทให้มารับไปค้างที่บ้าน เธอก็แทบวิ่งสี่คูณร้อยออกจากห้องน้ำ เธอกำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำเพราะพาทิศเพิ่งมาส่งที่บ้าน วีรดาไม่เคยนอนค้างที่อื่น ไม่เคยมานอนค้างบ้านเธอทั้งๆ ที่อยู่ใกล้แค่ปากจมูก ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเพื่อนเธอแน่นอน“วี แกคิดอะไรกับพี่ชาติเปล่าว่ะ” พรนับพันตกใจตอนที่เขามาจอดเทียบ เห็นภาพวีรดากอดสุชาติ ตั้งแต่คบกันมาเฌอไม้เคยเห็นวีรดาเข้าใครผู้ชายคนไหน กับพี่ชาติก็รู้ว่าสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้“แกจะบ้าเหรอ” วีรดาค้อนให้แค่กอดมาคิดเป็นตุเป็นตะก็เกินไป“เอ้าจะไปรู้เหรอ หญิงชายกอดกัน มันไม่ใช่เพื่อนอยู่แล้วมั้ยว่ะ ตกลงยังไง”“เออ ไม่ได้คิดอะไรฉันรักพี่ชาติแบบพี่ชาย ที่สำคัญพี่ชาติเขามีแฟนอยู่แล้ว แค่เขาแอบกินกันเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ แต่ฉันรู้ ฮ่าๆๆ” สุชาติคงคิดว่าปิดเธอเรื่องมุกมณีได้สินะ“แล้วไป โล่งอก เรื่องพิมมาเพิ่งจะเคลียร์มามีเรื่องพี่ชาติต่อ ปวดหัวตาย แล้วเกอดอะไรขึ้นแกถึงได้อัปเปหิตัวเองมาค้างกับฉันได้”วีรดายอมรับว่าคิดไม่ตกจริงๆ เรื่องคุณหญิง จึงตัดสินใจมานอนค้างกับพรนับ
49.ต่อลมหายใจหมอและพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น เสียงโวกเวกโวยวาย ไม่สมารถทำลายสมาธิของวรีดาได้ ใจเธอยังจดจ่ออยู่กับผู้ชายมี่ชื่อจอมพล เธอเดินตามเขาเพื่อจะขอคอนแทคอแต่เธอก็เป็นห่วงคุณหญิงปานวาดคุณตรีดนัยลงไปซื้อกาแฟและเค้กด้านล่าง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเตียงคนไข้เข็นผ่านหน้าไป เพราะคนบนเตียงคือผู้หญิงคนเดียวในดวงใจของเขาโดยมีวีรดาวิ่งตามหลัง กาแฟและเค้กหลุดจากมือทันที เมื่อตั้งสติได้เขาก็รับวิ่งตามไปอีกคน“วี วี เกิดอะไรขึ้น”“วีไม่ทราบค่ะ วีมาถึงหน้าห้องหมอก็วิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ได้ยินแค่ว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้น”คุณหญิงปานวาดถูกย้ายมายังหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตโรคระบบหัวใจ ICCU หลังจากปั้มหัวใจ จนกลับมาเต้นอีกครั้ง ยังไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้“คุณหมอเกิดอะไรขึ้นครับ” ตรีดนัยสาวเท้าเข้าไปหาหมอไกรสรทันที่ที่หมอออกมา“คนไข้หัวใจหยุดเต้น พยาบาลที่มอนิเตอร์อยู่ แจ้งกับหมอว่าพบสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เต้นผิดปกติอย่างรุนแรงจึงรีบเรียกหมอมาดู ตอนที่หมอมาถึงหัวใจคนไข้หยุดเต้นไปแล้ว หมอทำการปั้มขึ้นมาใหม่ สำเร็จตอนนี้คนไข้ยังไม่พื้น ต้องอยู่ใน ICCU ไปก่อนครับ”“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาผมเอาไว
56.ไม่อาจหายใจร่วมกันได้ จบบริบูรณ์วีรดา ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าในรั้วคฤหาสน์ชินณรงค์ ความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ วันแรกที่เธอก้าวเข้าเมื่อ 20ปี ก่อนเธอจำได้ดี วันที่เสียเสาหลักของครอบครัว แม่ดาจูงมือน้อยๆ ของเธอเดินผ่านรั้วสีทองเข้ามาใน กว่าจะเดินมาถึงตัวตึกเล่นเอาเด็กอายุเพียง 5 ขวบอย่างวีรดาเหงื่อซึม แต่เธอไม่ร้องโยเย ไม่งอแง เพราะรู้ดีว่าแม่พามาหาที่พึ่งพิง หากไม่ได้เข้าทำงานที่นี่ เธอกับแม่อาจต้องอดตาย อดมื้อกินมื้อมาหลายวันแล้ว ไม่นึกเลยว่าที่พึ่งพิงสุดท้ายกลับกลายเป็นที่ตายของแม่เธอ“วี” คุณหญิงปานวาดวิ่งออกมารับวีรดา หลังจากที่ยามหน้าประตูบอกว่าวีรดากลับมาแล้ว“วี วีให้อภัยแม่นะ แม่ผิดไปแล้วลูก ให้แม่ทำอะไรก็ได้ ขอแค่วีกลับมา”“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ แดดร้อน” วีรดาพยักหยักหน้าเรียกให้คนที่มากับเธอตามเข้าตึกไปด้วยเธอไม่ได้มาเพียงลำพัง พี่ชาติและพี่มุกขอตามมาด้วยไม่งั้นจะไม่ให้มา เธอจึงยอมวีรดานั่งลงบนโซฟา แจ้งคุณหญิงปานวาดว่าต้องการคุยกับทุกคนของชินณรงค์ เธอนั่งรออย่างใจเย็น รอ รอจนทุกคนมาครบ“วี” ตรีภพวิ่งเข้ามาสวมกอดทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาแทบจะเหาะกลับบ้าน ที่เธอยอมกลับมา
55.สุดท้ายผ่านไปเกือบสามเดือนที่วีรดาหายตัวไป ตรีภพมาทำงานด้วยสภาพร่างกายไม่ต่างจากศพ เขาโหมงานหนัก ทั้งเลขาอย่างมุกมณีก็ลาออก เลขาคนใหม่ก็ทำงานยังไม่คล่อง ทำให้เหนื่อยอีกเท่าตัวตรีภพเปิดรูปภาพในโทรศัพท์ขึ้นดู เดือนแรกที่เธอหายไปเขาให้นักสืบหยุดตามหาเธอ เพราะละอายใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่แล้วในที่สุดเขาก็ทนความคิดถึงไม่ไหว จึงให้ตามหาเธออีกครั้ง เขาไม่ได้ไปหาไปหาเธอ เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น แค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีมั้ย ไม่เคยคิดที่จะตามเธอกลับมา ผิดกับคุณแม่ ที่อยากให้เขาพาเธอกลับมา คุณแม่ยังเชื่อมั่นว่าวีรดารักเขา หากเขาออกปากคุยกับเธอให้อภัย โดยนิสัยของวีรดาต้องยอมอภัยให้เธอยิ่งถ้าเขาทำให้เธอท้องได้ หลานจะทำให้วีรดาไม่ทิ้งครอบครัวชินณรงค์ไปไหน เขาจึงทำได้เพียงแค่บอกว่ายังหาวีรดาไม่เจอข่าวลือว่าวีรดาย้ายออกจากคฤหาสน์ จนถึงขั้นว่าตรีภพกับวีรดาเลิกลากันแล้ว เหตุจากมือที่สามทำเอาพริมาเนื้อเต้น ในที่สุดเวลาของเธอก็มาถึง ตอนนี้เธอไม่สามารถใช้ชีวิตหรูหราแบบเก่าได้อีกต่อไป คุณปู่ตัดเงินกงสีเธอจริงๆ เพราะตรีภพสั่งหยุดโครงปูเเลยมโนว่าเป็นเพราะเธอ เธอพยายามอธิบายแล้วว่าไม่เค
54.หมด 2สิ้นเสียงสุชาติ ก็เกิดความชุนละมุน คุณหญิงปานวาดหมดสติไป ตรีภพต้องปล่อยมือวีรดาเพื่ออุ้มคุณหญิงขึ้นรถ ขับบึ่งไปโรงพยาบาลทันทีโชคดีที่ท่านแต่เป็นลมหมดสติไป พอวางใจเรื่องคุณแม่แล้ว เขาจึงให้คุณพ่อเฝ้าดูอาการของคุณแม่รีบขับรถกลับบ้าน เพราะเขาโทรหาก็ปิดเครื่อง ข้อความไปก็ไม่อ่าน เมื่อถึงบ้านกลับไม่เจอคนที่ตามหา วีรดา สุชาติแม้แต่ลุงชม ก็หายไปโดยไม่ได้เอาอะไรไปด้วยเลย ข้าวของเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นตรีภพตัดสินใจโทรพาพาทิศให้ถามจากพรนับพันให้ที่ ซึ่งก็ไม่ไเ้คำตอบ พรนับพันก็ติดวีรดาไมด้เหมือนกันเวลาผ่านไป จากวัน เป็นอาทิตย์ จนคุณหญิงออกจากโรงพยาบาล วีรดาก็ยังไม่ติดต่อกลับ จนตรีภพทนไม่ไหว ถามตรีดนัย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับคุณพ่อ ที่ผมเงียบ เพราะผมรอได้ยินจากปากคุณพ่อเอง แต่จนแล้วรอเล่าจนจะบ้าตายอยู่แล้วคุณพ่อก็เงียบ เมียผมหายไปกับไอ้ชาติทั้งคน”ในเมื่อปิดไม่ได้อีกต่อไป ตรีดนัยจึงพาตรีภพออกมานั่งที่สวนเพื่อบอกความจริงทั้งหมดตรีภพนั่งฟังสิ่งที่คุณพ่อเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาค่อยๆ แดงก่ำ“ทำไม คุณพ่อกับคุณแม่ทำกับวีแบบนี้”“มันเป็นอุบัติเหตุ” ตรีดนัยพูดเพียงสั้นๆ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้
53.หมด 1สุชาติขับรถเข้ามาภายในคฤหาสน์ เข้าเดินมุ่งหน้าไปยังตัวตึกอย่างไม่ลังเล ตอนบอกเรื่องนี้กับวี เขาจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างๆ เธอ“ชาติจะไปไหนเหรอ”“ผมมีธุระคุณกับน้องวีครับ” สุขาติหลบสายตาคุณตรีดนัย เขาเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้“ชาติ เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว บ่อยให้มันถูกลืมไปกับกาลเวลาได้มั้ย ฉันของร้อง ฉันรู้ว่าที่ขอมันมากไป มันเป็นแค่อุบัติเหตุ อย่าไปเรื้อฟื้นมันอีกเลย” ลูกน้องโทรมาแจ้งว่า มือปืนที่จ้างวานทำงานไม่สำเร็จ มีคนไปช่วยจอมพลเอาไว้ในเมื่อวีรดาอยู่บ้าน แสดงว่าคนที่ช่วยคงเป็นสุชาติ และคงรู้เขทั้งหมดจากจอมพลแล้ว“น้องวีแค่ต้องการรู้ความจริง ให้น้องวีดูหลักฐานทั้งหมดแล้วตัดสินใจเองเถอะครับว่าเป็นอุบัติเหตุหรือเปล่า”“ทำไมที่ผ่านมา ฉันไม่แอะใจซักนิด ว่าวีกับชาติ สืบเรื่องดามาตลอด” ถ้าเขาแอะใจซักนิด เขาคงปิดปากจอมพลตั้งแต่ในคุกไปแล้ว“ทำไมครับ ถ้าคุณรู้คุณจะฆ่าปิดปากพยานบุคคลแบบที่ทำวันนี้เหรอครับ”“นายออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะให้คนมาลากนายกับพ่อออกไป” ตรีดนัยย่างสามขุมประชิดตัวสุชาติ แววตาแข็งกร้าว เขาพูดจริง หากยังไม่หยุดเขาคงไม่แต่ไล่ออกจากบ้านไป“วี วี ได้ยินพี่มั้ย วีออกมา
52.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 3จอมพล หนีหัวซุกหัวซุก จากเดิมตั้งใจไปเข้าหาคุณหญิงปานวาดเพื่อข่มขู่ของเงินเพิ่ม แต่กลับถูกคนของตรีดนัยตามล่า เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่จิตใจดีแบบตรีดนัยแล้วคุณหญิงปานวาด จะกล้าลงมือเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้ หากมือปืนไม่ยิงพลาด วันนี้เขาคงได้ไปเยี่ยมยมบาลแล้ว จอมพลยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า“ขอบคุณที่ช่วยลุงเอาไว้”“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รู้ว่าใครปองร้ายคุณลุง แต่ที่ผมช่วยในวันนี้ ผมหวังประโยชน์” นักสืบแจ้งว่าเจอจอมพลแล้ว เขาจึงรีบขับรถมาหา คาดไม่ถึงว่ารถของจอมพลกำลังถูกประกบไล่ยิง“ผมไม่อ้อมค้อมก็แล้วกัน ผมกำลังสืบเรื่องน้ารดา คนที่ประสบอุบัติเหตุตกบันไดในคฤหาสน์ชินณรงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมกับวีรดาลูกสาวของคนตาย วีจะให้เงินคุณลุง 1 ล้าน แลกกับคุณลุงต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นทั้งหมด”จอมพลกลืนน้ำลาย ดูจากที่ตรีดนัยส่งมือปืนมาคงไม่ต้องการเจรจาและถูกเขาขู่เอาเงินแน่นอน หากไม่หนีไปคงไม่มีชีวิตรอด “ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่า คุณจะไม่ฆ่าผม”“ถ้าคิดแบบนั้นคงไม่เสี่ยงเข้ามาช่วย”จอมพลพยักหน้า พอสุชาติโทรศัพท์มาอัดวีดีโอ จอมพลจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด “ผมเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัย
51.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 2ข้อศึเท้าหัวเข่าทั้งสองข้าง มือหนากุมขมับ สุชาติหลังจากที่วีรดาให้หาข้อมูลพนักงานที่ชื่อจอมพล ด้วยอำนาจหน้าที่ของรองผู้จัดการแผนกบุคคลทำให้เขาเขาถึงข้อมูลพนักงานได้ไม่อยาก ในเมื่อรู้ชื่อขนาดนั้นแล้ว สุชาติคิดว่าเรื่องมันจะง่ายดาย เขาไม่พบพนักงานชื่อจอมพล ชื่อใกล้เคียง อายุราวๆ 50 ไม่มีเลย เขามั่นใจส่าวีรดาไม่มีทางจำผิด จึงสืบเรื่องการทุจริตเมื่อ สิบกว่าปีก่อน พบว่าพนักถูกพ้นสภาพและดำเนินคดีความ เขาจึงนั่งงมเข็มโดยการให้นักสืบหาผู้ต้องหาที่ชื่อจอมพล ที่ถูกตัดสินคดีในข้อหา ลักทรัพย์นายจ้าง ในระยะเวลา 10-15 ปีที่แล้วใช้เวลาอยู่หลายวันในที่สุดนักสืบก็ส่งข่าวกลับมา นายจอมพล อัสสะ ถูกตัดสินจำคุก 13 ปี 6 เดือน เพิ่งพ้นโทษเมื่อต้นปีที่แล้ว ข้อมูลนี้ไม่น่าหนักใจเท่าอีกเรื่อง นักสืบเข้าไปหามูลวีรดาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของน้ารดากลับได้มาอย่างยากลำบาก เพิ่งถึงมือเขาสดๆ ร้อนเมื่อกี้อีกนี้เอง หลังอ่านจบ สุชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ เขาไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะบอกเธอตอนนี้เช่นเดียวกัน ขอเวลาเขาอีกหน่อย ขอหลักฐานเพิ่มเติมอีกซักนิด จริงๆ เขาพอจะเดาสาเหตุการตายของน้า
50.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 1ในที่สุดวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง คุณหมออนุญาตให้ออกจาก ICCU ได้แล้ว“น้องวีครับ ทานอะไรหน่อย หน้าซีดไปหมดแล้ว” ตรีภพรู้สึกว่า 2-3 วันมานี้วีรดาทานน้อยลงมาก เกือบเป็นลมก็หลายหน ทั้งคุณพ่อและวีรดาผลัดกันเฝ้าคุณแม่ไม่ห่างแทบจะกินนอนอยู่โรงพยาบาลกลายเป็นว่าเขาจ้างพยาบาลมาแค่สอบถามอาการคนป่วย ที่เหลือญาติคนป่วยหยิบจับเองหมด นอกยากคุณพ่อเขาดูแลหมด ป้อนข้าว เช็ดตัว ท่านก็ทเองหมด เขากลัวว่ากว่าที่คุณแม่จะออกจาก ICCU สองคนนี้จะพลอยล้มป่วยไปด้วย“วีไม่ค่อยหิวค่ะ” เธอไม่ค่อยหิวจริงๆ เห็นอะไรก็เบื่อ กินได้ไม่กี่คำก็กลืนไม่ลง เธอยอมรับว่าเครียด ในหัวตีกันยุ่งวุ่นวายไปหมด ทั้งห่วงคุณหญิง ทั้งรอข้อมูลจากสุชาติ เธอไม่ได้ติดต่อนักสืบโดยตรงแล้ว เพราะตรีภพแทบจะตัวติดเธอ“วีกินอีกนิสิลูก หนูผอมลงเยอะเลย หนูกลับไปนอนที่บ้านซักวันดีมั้ยลูก” ปานวานคะยั้นคะยอลูกสะใภ้ วีรดาผอมลงอย่างเห็นได้ชัดในเวลาเพียงไม่กี่วัน“ไม่เอาค่ะ วีสัญญาแล้วว่าจะอยู่กับคุณแม่ ตราบใดที่คุณแม่ยังไม่ออกจากโรงพยาบาล วีก็จะนอนค้างที่นี่ค่ะ”“งั้นพี่ลงไปซื้อผลไม้มาให้นะคะ ไม่มานข้าวทานผลไม้ก็ยังดี”“ค่ะ”หลังจากแวบไ
49.ต่อลมหายใจหมอและพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น เสียงโวกเวกโวยวาย ไม่สมารถทำลายสมาธิของวรีดาได้ ใจเธอยังจดจ่ออยู่กับผู้ชายมี่ชื่อจอมพล เธอเดินตามเขาเพื่อจะขอคอนแทคอแต่เธอก็เป็นห่วงคุณหญิงปานวาดคุณตรีดนัยลงไปซื้อกาแฟและเค้กด้านล่าง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเตียงคนไข้เข็นผ่านหน้าไป เพราะคนบนเตียงคือผู้หญิงคนเดียวในดวงใจของเขาโดยมีวีรดาวิ่งตามหลัง กาแฟและเค้กหลุดจากมือทันที เมื่อตั้งสติได้เขาก็รับวิ่งตามไปอีกคน“วี วี เกิดอะไรขึ้น”“วีไม่ทราบค่ะ วีมาถึงหน้าห้องหมอก็วิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ได้ยินแค่ว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้น”คุณหญิงปานวาดถูกย้ายมายังหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตโรคระบบหัวใจ ICCU หลังจากปั้มหัวใจ จนกลับมาเต้นอีกครั้ง ยังไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้“คุณหมอเกิดอะไรขึ้นครับ” ตรีดนัยสาวเท้าเข้าไปหาหมอไกรสรทันที่ที่หมอออกมา“คนไข้หัวใจหยุดเต้น พยาบาลที่มอนิเตอร์อยู่ แจ้งกับหมอว่าพบสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เต้นผิดปกติอย่างรุนแรงจึงรีบเรียกหมอมาดู ตอนที่หมอมาถึงหัวใจคนไข้หยุดเต้นไปแล้ว หมอทำการปั้มขึ้นมาใหม่ สำเร็จตอนนี้คนไข้ยังไม่พื้น ต้องอยู่ใน ICCU ไปก่อนครับ”“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาผมเอาไว
48.อดีตหวนมาทำลายปัจจุบัน 2พรนับพันเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทให้มารับไปค้างที่บ้าน เธอก็แทบวิ่งสี่คูณร้อยออกจากห้องน้ำ เธอกำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำเพราะพาทิศเพิ่งมาส่งที่บ้าน วีรดาไม่เคยนอนค้างที่อื่น ไม่เคยมานอนค้างบ้านเธอทั้งๆ ที่อยู่ใกล้แค่ปากจมูก ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเพื่อนเธอแน่นอน“วี แกคิดอะไรกับพี่ชาติเปล่าว่ะ” พรนับพันตกใจตอนที่เขามาจอดเทียบ เห็นภาพวีรดากอดสุชาติ ตั้งแต่คบกันมาเฌอไม้เคยเห็นวีรดาเข้าใครผู้ชายคนไหน กับพี่ชาติก็รู้ว่าสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้“แกจะบ้าเหรอ” วีรดาค้อนให้แค่กอดมาคิดเป็นตุเป็นตะก็เกินไป“เอ้าจะไปรู้เหรอ หญิงชายกอดกัน มันไม่ใช่เพื่อนอยู่แล้วมั้ยว่ะ ตกลงยังไง”“เออ ไม่ได้คิดอะไรฉันรักพี่ชาติแบบพี่ชาย ที่สำคัญพี่ชาติเขามีแฟนอยู่แล้ว แค่เขาแอบกินกันเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ แต่ฉันรู้ ฮ่าๆๆ” สุชาติคงคิดว่าปิดเธอเรื่องมุกมณีได้สินะ“แล้วไป โล่งอก เรื่องพิมมาเพิ่งจะเคลียร์มามีเรื่องพี่ชาติต่อ ปวดหัวตาย แล้วเกอดอะไรขึ้นแกถึงได้อัปเปหิตัวเองมาค้างกับฉันได้”วีรดายอมรับว่าคิดไม่ตกจริงๆ เรื่องคุณหญิง จึงตัดสินใจมานอนค้างกับพรนับ