23. เกลียดตัวกินไข่เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง2คุณหญิงปานวาดเห็นลูกชายและลูกสะใภ้เดินคู่กันเข้ามาในห้องอาหารก็ยิ้มจนแก้มปริ นึกแล้วไม่มีผิด ลูกชายเธอชอบน้องวีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแล้ว แถมน้องวีก็นิสัยน่ารักอ่อนหวาน ไม่เสียแรงที่ลงทุนไปยืนคอยกระตุ้นนิดกระตุ้นหน่อยเดี๋ยวก็ดีกันสิ้นเดือนนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองวันเกิดครบรอบ 70 ปีของเจ้าสัวจินตนัย เธอจะพาลูกชายไปแนะนำคู่ค้าในแวดวงและจะเปิดตัวฐานะของวีรดาใหม่ ไม่ใช่ลูกสาวแต่งเป็นลูกสะใภ้ที่เธอแสนภาค ก็ปั้นมากับมือนี่เนอะ“วีชุดพี่เขาใกล้เสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วรีบเอามาลองนะ เดี๋ยวจะแก้ไม่ทัน”ตรีภพหันหน้ามองมองวีรดาเชิงถามชุดอะไรทำไมต้องลอง เขาไม่เห็นรู้เรื่อง“เรียบร้อยแล้วค่ะ ตามแบบที่คุณแม่สั่ง พรุ่งนี้ช่างจะเอามาให้ลอง ถ้าไม่พอดีจะได้รีบแก้ค่ะ”“งานวันเกิดเจ้าสัว แม่จะให้ภพออกงานคู่กับวี เลยสั่งตัดชุดคู่กันออกงานครั้งแรกลูกชายแม่จะต้องหล่อที่สุด”“อ่อ ครับ” ตรีภพอยากตะวาดคนนั่งข้างๆ ทำไมไม่บอกเขาว่าต้องออกงาน แต่ก็นึกได้ว่าช่วงที่ผ่านมาเขากลับมาเธอก็หลับแล้ว ตอนเช้าทานอาหารก็ไม่คุยกับเธอชักคำ“ลูกชายลูกคุณหญิงปานวาดหล่อเหมือนพ่อเขา ปานว่างั้นมั
24.นังจิ้งจอก1วีรดาให้ชาติลูกชายของลุงชมคนขับรถประจำตัวคุณหญิงขับมาส่งยังบริษัททันทีหลังจากแจ้งคุณหญิงปานวาดว่าลูกชายของท่านสั่งให้เธอมาหาที่บริษัทด่วน คุณหญิงยิ้มจนแก้มปริรีบสั่งป้าใจแพคอาหารกลางวันใส่กล่องให้สองสามีภรรยาได้รับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน ‘มีหัวคิดซักที่เจ้าลูกคนนี้’ยังไม่ทันจะนั่งลงดีๆ แฟ้มเอกสารก็ถูกปาลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้า “เซ็นชื่อซะ”“นี่อะไรกันค่ะคุณภพ” วีรดาหยิบแฟ้มขึ้นมาไม่ต้องพิจารณามากมาย เพราะข้อความถูกไฮไลต์ชัดเจน และด้วยตัวเธอนั้นรู้อยู่แล้วว่าถูกเรียกมาด้วยเรื่องอะไร ระหว่างทที่รถมา เธอส่งข้อความสอบถามมุกมณีเรียบร้อยแล้ว เลขาคนสวยถูกสั่งให้เตรียมเอกสารโอนกรรมสิทธิ์หุ้นของวีรดาให้ตรีภพ“โอนหุ้นคืนมาให้ฉันซะ เธอเคยบอกว่าไม่เคยอยากได้อะไร ถ้าฉันไม่รอบครอบเช็คกรรมสิทธิ์ผู้ถือหุ้นวันนี้ คงไม่รู้ว่าคุณแม่โอนหุ้นให้เธอจนหมด หากเธอยืนยันว้าไม่เคยต้องการอะไรจากชินณรงค์ เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจก็โอนหุ้นนั้นคืนมาให้ฉันทั้งหมด”วีรดาไม่แปลกใจถ้าหากตรีภพรู้ว่าเธอถือหุ้นเครือชินณรงค์มากมายถึง 20% แล้วจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ และก็ไม่คิดว่าเขาจะรู้เร็วขนาดนี้ เธอยังถือหุ้นไ
25.นังจิ้งจอก2“มะ หมายความว่ายังไงค่ะ แม่ดากับคุณดนัย” วีรดาไม่ได้ฟังสิ่งที่ตรีภพพูดเลย จิตใจเธอจดจ่ออยู่กับประโยคแรกที่ตรีภพบอกกับเธอต่างหาก“แม่เธอเป็นชู้กับคุณพ่อฉัน” ตรีภพย้ำที่ละคำช้าๆ ชัดๆ มองคนที่นั่งสั่นเทาอยู่กับพื้นด้วยความสะใจ ในที่สุดเขาก็ไม่ทนต้องเสียใจและทนทุกข์ใจกับเรื่องนี้ฝ่ายเดียวจะเป็นไปได้ยังไง แม่ดาของเธอสอนเธอเสมอให้เจียมเนื้อเจียมตัว แม่ดารักและเคารพคุณหญิงออกจะขนาดนั้นแล้วท่านจะทำผิดต่อคุณหญิงได้ยังไง“ไม่จริง คุณโกหก คุณเกลียดแม่ของวี เลยใส่ร้ายแม่ของวี” ไม่ เธอไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด“เฮอะ แล้วเธอคิดว่าฉันเกลียดแม่เธอเพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะความเลวที่แม่เธอทำกับคุณแม่ของฉัน” ตรีภพยิ้มเยาะ ใส่คนตรงหน้า ขนาดบอกความจริงแล้วยังจะปฏิเสธเสียงแข็ง นี่ไงล่ะเหตุผลที่เขาเกลียดเธอ บอกขนาดนี้ยังไม่ยอมรับ แม่เธอนะดีแต่สร้างภาพต่อหน้าเธอไงล่ะ ลับหลังทำเรื่องชั่วๆ กับผู้มีพระคุณได้ลงคอวีรดาเงยหน้าสบตาตรีภพ สบกับดวงตาแข็งกร้าวกว่าทุกครั้งยืนยันง่าเขาไม่ได้โกหก จนต้องรีบเบื่อนหน้าหนีทำได้เพียงก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นสองมือกุ้มบีบไว้จนแน่น อยากหนีออกจากตรงนี้ อยากหนีความจร
26.คนที่อยู่เคียงข้างหลังจากก้าวพ้นลิฟต์ วีรดาพยายามควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด มองออกไปยังประตูทางเข้า เห็นรถของเธอมาจอดรออยู่แล้ว ร่างบางสาวเท้าแต่ใบหน้ายังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกครั้งปกติเธอจะขึ้นข้างหลัง แต่วันนี้เธอแทบจะคุมสติตัวเอไม่ไหว จึงเปิดประตูข้างคนขับขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็วคนขับรถปรายตามามองแวบหนึ่งก็รีบขับออกไปจากบริเวณนั้น ทันทีที่รถพุ่งทยานออกไป ร่างบางก็โผเข้ากอดแขนคนขับรถทันที“เดี๋ยวๆๆ วีใจเย็นๆ พี่ขับรถอยู่” ชาติรีบสอดสายตาหามุมที่สามารถจะจอดข้างทางได้ เมื่อรถจอดเรียบร้อย ชาติรีบกางแขนทั้งสองข้างออกทันที วีรดาซุกหน้าเข้ากับอกแกร่ง ร้องไห้ปานจะขาดใจ“วี เกิดอะไรขึ้น บอกพี่ได้มั้ยหึ” มือหนาลูบปลอบประโลมแผ่นหลังเล็กๆ ที่สั่นสะอื้นเบาๆเมื่อคนในอ้อมกอดไม่ตอบอะไร เขาจึงปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่แบบนั้น ทำได้เพียงอยู่เคียงข้างเธอ ปล่อยให้เธอร้องจนพอใจเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง วีรดาค่อยๆ เงยหย้าออกจากแผ่นอกกว้าง เสื้อของชาติชุ่มไปด้วยน้ำตาของเธอ“วี ทำเสื้อพี่ชาติเปียกหมดเลย ขอโทษนะคะ”“บอกพี่ได้มั้ย คราวนี้เกิดอะไรขึ้น” ชาติหยิบกระดาษทิชชูส่งให้วีรดาเช็ดคราบน้ำตา ปกติ
27.คนที่คอยอยู่เคียงข้าง2เมื่อเห็นวีรดาสงบลงได้แล้วชาติจึงชวนเธอไปนั่งทานเครื่องดื่ม เพราะถ้าหากกลับคฤหาสน์ชินณรงค์ในตอนนี้คงไม่ดีเพราะสีหน้าวีรดายังไม่มีเท่าไรระหว่างขับไปคาเฟ่ประจำ ทั้งคู่จึงคุยถึงแผนการที่จะดำเนินต่อไป จนกระทั่งขับมาถึงคาเฟ่“พี่ชาติวีขอไปเข้าห้องน้ำแปป สั่งให้วีด้วยนะคะวีเอาเหมือนเดิม” พอรถจอดสนิทเธอเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาอีกรอบ กลับมาก็พบของโปรดวางบนโต๊ะเรียบร้อย“พี่ส่งเรซูเม่ไปแล้วนะ รอทางนั้นเรียกสัมภาษณ์” ชาติเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นวีรดานั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว“พี่มุกรู้หรือยังค่ะ” วีรดาตักเค้กขอโปรดเข้าปากคำโต กินของหวานนี้ล่ะจะได้อารมณ์ดีขึ้น“อืม มุกรู้แล้ว”“วีรู้สึกผิดกับพี่มุกจังพี่ชาติ ถ้าพี่ชาติเข้าไปทำงานสำเร็จ วีคงไม่สั่งให้พี่มุกทำงานอะไรให้แล้ว”“อืม ดีเหมือนกัน ให้มุกรู้น้อยที่สุดจะดีกว่า พี่ก็รู้สึกผิดที่ปิดบังมุก” มุกมณีคือเพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาลัย เขาเป็นคนแนะนำให้เธอมาสมัครงานที่ชินณรงค์กรุ๊ปทันทีที่เรียนจบ ตอนนี้คงถึงเวลาที่เขาจะเข้ามาสืบเองแล้ว เพราะไม่อาจให้มุกมณีทำมากกว่านั้นได้ พวกเขาไม่ควรเอาคนนอกมาเกี่ยวข้องมากเกินไปสุชาต
28.เปลี่ยนไป 1“ไอ้ชาติ” มือหนากำผ้าม่าน ขบกล้ามจนสันแก้มปูดขึ้นรูป ตาแดงกล่ำมองวีรดาที่ลงจากรถด้านหลังคนขับ เฮอะ นั่งถูกฝั่งแล้วเหรอ เขามัวแต่นั่งจมจ่อมอยู่ภายในรถ จนคลาดกับรถที่วีรดานั่ง เลยต้องกลับมารอที่บ้านก่อนเพื่อจะได้ดูว่าใคร เป็นคนที่เธอกอดภายในรถนั้น เขารู้สึกราวกับถูกคนรักหักหลัง ในเมื่อเธอเป็นของเขาแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์จะไปกับใครหน้าไหนทั้งนั้น แล้วไอ้ชาติเป็นแค่ลูกคนขับรถ เขานี้ลูกเจ้าของคฤหาสน์ จะมาเทียบกันเรียกว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเลยด้วยซ้ำ อย่างเธอไม่มีวันที่จะหมดรักเขาได้หรอกวีรดามองไปที่โรงจอดรถ เห็นรถตรีภพ เพิ่ง บ่าย 3โมง ทำไมกลับมาแล้ว เธอจึงรีบเดินเขามาภายในตัวตึก ว่าจะเดินไปแจ้งคุณหญิงก่อนว่าเธอกลับมาแล้ว ไม่งั้นท่านจะโวยวายและโทรตามจิกเธอให้รีบกลับ“ว๊ายยยย “ร่างบางดีดดิ้นจนสุดตัว เมื่อเธอถูกสวมกอดจากด้านหลัง“วี ใจเย็นๆ พี่เอง”พี่? เมื่อเอี้ยวหน้ามาก็พบว่าคือตรีภพที่กอดเธออยู่“เออ คุณภพทำอะไรค่ะ วีตกใจหมดเลย”“กอดเมีย” ไม่พูดเปล่า ยังก้มลงมาหอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่ จนคนถูกหอมทำหน้าเหลอหลา“พี่ขอโทษ”“ค่ะ? คุณภพขอโทษวีเรื่องอะไรค่ะ” วีรดาหัวคิ้วหมุม สบสนไปหมดแล้ว เก
29. เปลี่ยนไป2บนโต๊ะอาหาร ภาพลูกชายตักกับข้าวในจานลูกสะใภ้ไม่ขาด ทำเอาปานวาดยิ้มกริ่ม วันนี้เจริญอาหารกว่าทุกวัน คนที่ยังอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปเธอทำถูกแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทุกอย่างต้องลงเอยอย่างมีความสุข ตอนนี้รอแค่อุ้มหลานเท่านั้น“วี ต่อไปนี้ยาก่อนนอนวีไม่ต้องเตรียมให้แม่แล้วนะ ทานข้าวเสร็จก็ขึ้นห้องได้เลย”วีรดาเอียงคอสงสัยเธอทำอะไรพลาดงั้นหรอ จนปานวานรีบพูดให้คลายสงสัย“อย่าเข้าใจผิด พ่อเขาจะเตรียมให้แม่เอง วีจะได้มีเวลาดูแลสามี มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ช่วงเย็น จริงๆ แม่อยากให้ไปฮันนีมูนกันด้วยซ้ำ แต่ตาภพนี้สิไม่ยอมไปห่วงงาน”“ใช่ให้พ่อดูแลแม่บ้าง ปล่อยให้วีดูแลมาตลอด”วีรดาพยักหน้ายิ้มๆ เธอดูแลคนเดียวที่ไหนกัน วันหยุดเธอ ท่านก็อยู่กับคุณหญิงไม่ห่าง คนแบบนี้เหรอที่นอกใจคุณหญิงมามีอะไรกับแม่เธอหลังจากจบมือค่ำทุกคนต่างแยกย้าย ซึ่งวันนี้วีรดาไม่ต้องแวะไปห้องชั้นสองห้องนอนใหญ่ของคุณหญิงจึงเดินขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสามพร้อมตรีภพ“เออ คุณภพไม่ต้องประคองวีก็ได้ค่ะ ตอนขึ้นวีไม่ค่อยกลัวเท่าไร” วีรดารีบบอกคนที่รีบยื่นมือมาคว้าเอวเธอขณะกำลังจะก้าวขึ้นบันได“ไม่เกี่ยวว่ากลัวไม่กลัว พี่แค
30.หวานอมขมไม่คาย1งานเลี้ยงเจ้าสัวจินตนัย ซึ่งวันนี้เป็นวันครบรอบ 70 ปีของท่าน ลูกชายคนโตซึ่งดำรงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลตึงจัดงานเลี้ยง ในโรงแรมหรูอย่างยิ่งใหญ่กว่าทุกปี ทุกคนที่ได้รับบัตรเชิญต่อให้ป่วยหรือติดขัดอะไรไม่เหนือบากกว่าแรงก็ต้องมาร่วมงานนี้ให้ได้ตระกูลชินณรงค์จึงมาร่วมงานครบทุกคน ซึ่งโดยปกติแล้วหากคุณหญิงปานวาดป่วยคุณตรีดนัยก็จะไม่ไปงานนั้นๆและให้ลูกสาวบุญธรรมออกงานแทน“สวัสดีค่ะคุณหญิง นี่ตรีภพลูกชายคนเดียวของคุณหญิงใช่มั้ยค่ะ ได้ข่าวว่าเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก มาช่วยบริษัทคงจะยิ่งเจริญก้าวหน้ากว่ารุ่นพ่อแน่นอน อิจฉาจังเลยค่ะ มีลูกชายทั้งเก่งทั้งหล่อ”เหล่าคุณหญิงคุณนายที่เห็น คุณหญิงปานวาดควงแขนสามีและหนุ่มสาวอีกหนึ่งคู่เข้ามาในงาน ก็รีบพากันเข้าไปทักมางานแบบนี้ก็ไม่พ้นใส่หน้ากาก เพื่อสานสัมพันธ์ทางธุรกิจทั้งนั้น และตระกูลชินณรงค์ก็คือเป้าหมายของพวกเธอล้วนอยากเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันกับคนบ้านนี้“ลูกสาวป้า หนูพริมาก็เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก เหมือนจะเคยอยู่เมืองเดียวกันกับตาภพ ภพเคยเจอน้องมั้ยลูก” คุณหญิงกาญจนาลูกสะใภ้เจ้าสัว กวีกมือเรียกลูกสาวให้เข้ามาใกล้เพื่อจะแนะนำให้ร
56.ไม่อาจหายใจร่วมกันได้ จบบริบูรณ์วีรดา ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าในรั้วคฤหาสน์ชินณรงค์ ความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ วันแรกที่เธอก้าวเข้าเมื่อ 20ปี ก่อนเธอจำได้ดี วันที่เสียเสาหลักของครอบครัว แม่ดาจูงมือน้อยๆ ของเธอเดินผ่านรั้วสีทองเข้ามาใน กว่าจะเดินมาถึงตัวตึกเล่นเอาเด็กอายุเพียง 5 ขวบอย่างวีรดาเหงื่อซึม แต่เธอไม่ร้องโยเย ไม่งอแง เพราะรู้ดีว่าแม่พามาหาที่พึ่งพิง หากไม่ได้เข้าทำงานที่นี่ เธอกับแม่อาจต้องอดตาย อดมื้อกินมื้อมาหลายวันแล้ว ไม่นึกเลยว่าที่พึ่งพิงสุดท้ายกลับกลายเป็นที่ตายของแม่เธอ“วี” คุณหญิงปานวาดวิ่งออกมารับวีรดา หลังจากที่ยามหน้าประตูบอกว่าวีรดากลับมาแล้ว“วี วีให้อภัยแม่นะ แม่ผิดไปแล้วลูก ให้แม่ทำอะไรก็ได้ ขอแค่วีกลับมา”“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ แดดร้อน” วีรดาพยักหยักหน้าเรียกให้คนที่มากับเธอตามเข้าตึกไปด้วยเธอไม่ได้มาเพียงลำพัง พี่ชาติและพี่มุกขอตามมาด้วยไม่งั้นจะไม่ให้มา เธอจึงยอมวีรดานั่งลงบนโซฟา แจ้งคุณหญิงปานวาดว่าต้องการคุยกับทุกคนของชินณรงค์ เธอนั่งรออย่างใจเย็น รอ รอจนทุกคนมาครบ“วี” ตรีภพวิ่งเข้ามาสวมกอดทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาแทบจะเหาะกลับบ้าน ที่เธอยอมกลับมา
55.สุดท้ายผ่านไปเกือบสามเดือนที่วีรดาหายตัวไป ตรีภพมาทำงานด้วยสภาพร่างกายไม่ต่างจากศพ เขาโหมงานหนัก ทั้งเลขาอย่างมุกมณีก็ลาออก เลขาคนใหม่ก็ทำงานยังไม่คล่อง ทำให้เหนื่อยอีกเท่าตัวตรีภพเปิดรูปภาพในโทรศัพท์ขึ้นดู เดือนแรกที่เธอหายไปเขาให้นักสืบหยุดตามหาเธอ เพราะละอายใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่แล้วในที่สุดเขาก็ทนความคิดถึงไม่ไหว จึงให้ตามหาเธออีกครั้ง เขาไม่ได้ไปหาไปหาเธอ เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น แค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีมั้ย ไม่เคยคิดที่จะตามเธอกลับมา ผิดกับคุณแม่ ที่อยากให้เขาพาเธอกลับมา คุณแม่ยังเชื่อมั่นว่าวีรดารักเขา หากเขาออกปากคุยกับเธอให้อภัย โดยนิสัยของวีรดาต้องยอมอภัยให้เธอยิ่งถ้าเขาทำให้เธอท้องได้ หลานจะทำให้วีรดาไม่ทิ้งครอบครัวชินณรงค์ไปไหน เขาจึงทำได้เพียงแค่บอกว่ายังหาวีรดาไม่เจอข่าวลือว่าวีรดาย้ายออกจากคฤหาสน์ จนถึงขั้นว่าตรีภพกับวีรดาเลิกลากันแล้ว เหตุจากมือที่สามทำเอาพริมาเนื้อเต้น ในที่สุดเวลาของเธอก็มาถึง ตอนนี้เธอไม่สามารถใช้ชีวิตหรูหราแบบเก่าได้อีกต่อไป คุณปู่ตัดเงินกงสีเธอจริงๆ เพราะตรีภพสั่งหยุดโครงปูเเลยมโนว่าเป็นเพราะเธอ เธอพยายามอธิบายแล้วว่าไม่เค
54.หมด 2สิ้นเสียงสุชาติ ก็เกิดความชุนละมุน คุณหญิงปานวาดหมดสติไป ตรีภพต้องปล่อยมือวีรดาเพื่ออุ้มคุณหญิงขึ้นรถ ขับบึ่งไปโรงพยาบาลทันทีโชคดีที่ท่านแต่เป็นลมหมดสติไป พอวางใจเรื่องคุณแม่แล้ว เขาจึงให้คุณพ่อเฝ้าดูอาการของคุณแม่รีบขับรถกลับบ้าน เพราะเขาโทรหาก็ปิดเครื่อง ข้อความไปก็ไม่อ่าน เมื่อถึงบ้านกลับไม่เจอคนที่ตามหา วีรดา สุชาติแม้แต่ลุงชม ก็หายไปโดยไม่ได้เอาอะไรไปด้วยเลย ข้าวของเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นตรีภพตัดสินใจโทรพาพาทิศให้ถามจากพรนับพันให้ที่ ซึ่งก็ไม่ไเ้คำตอบ พรนับพันก็ติดวีรดาไมด้เหมือนกันเวลาผ่านไป จากวัน เป็นอาทิตย์ จนคุณหญิงออกจากโรงพยาบาล วีรดาก็ยังไม่ติดต่อกลับ จนตรีภพทนไม่ไหว ถามตรีดนัย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับคุณพ่อ ที่ผมเงียบ เพราะผมรอได้ยินจากปากคุณพ่อเอง แต่จนแล้วรอเล่าจนจะบ้าตายอยู่แล้วคุณพ่อก็เงียบ เมียผมหายไปกับไอ้ชาติทั้งคน”ในเมื่อปิดไม่ได้อีกต่อไป ตรีดนัยจึงพาตรีภพออกมานั่งที่สวนเพื่อบอกความจริงทั้งหมดตรีภพนั่งฟังสิ่งที่คุณพ่อเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาค่อยๆ แดงก่ำ“ทำไม คุณพ่อกับคุณแม่ทำกับวีแบบนี้”“มันเป็นอุบัติเหตุ” ตรีดนัยพูดเพียงสั้นๆ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้
53.หมด 1สุชาติขับรถเข้ามาภายในคฤหาสน์ เข้าเดินมุ่งหน้าไปยังตัวตึกอย่างไม่ลังเล ตอนบอกเรื่องนี้กับวี เขาจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างๆ เธอ“ชาติจะไปไหนเหรอ”“ผมมีธุระคุณกับน้องวีครับ” สุขาติหลบสายตาคุณตรีดนัย เขาเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้“ชาติ เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว บ่อยให้มันถูกลืมไปกับกาลเวลาได้มั้ย ฉันของร้อง ฉันรู้ว่าที่ขอมันมากไป มันเป็นแค่อุบัติเหตุ อย่าไปเรื้อฟื้นมันอีกเลย” ลูกน้องโทรมาแจ้งว่า มือปืนที่จ้างวานทำงานไม่สำเร็จ มีคนไปช่วยจอมพลเอาไว้ในเมื่อวีรดาอยู่บ้าน แสดงว่าคนที่ช่วยคงเป็นสุชาติ และคงรู้เขทั้งหมดจากจอมพลแล้ว“น้องวีแค่ต้องการรู้ความจริง ให้น้องวีดูหลักฐานทั้งหมดแล้วตัดสินใจเองเถอะครับว่าเป็นอุบัติเหตุหรือเปล่า”“ทำไมที่ผ่านมา ฉันไม่แอะใจซักนิด ว่าวีกับชาติ สืบเรื่องดามาตลอด” ถ้าเขาแอะใจซักนิด เขาคงปิดปากจอมพลตั้งแต่ในคุกไปแล้ว“ทำไมครับ ถ้าคุณรู้คุณจะฆ่าปิดปากพยานบุคคลแบบที่ทำวันนี้เหรอครับ”“นายออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะให้คนมาลากนายกับพ่อออกไป” ตรีดนัยย่างสามขุมประชิดตัวสุชาติ แววตาแข็งกร้าว เขาพูดจริง หากยังไม่หยุดเขาคงไม่แต่ไล่ออกจากบ้านไป“วี วี ได้ยินพี่มั้ย วีออกมา
52.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 3จอมพล หนีหัวซุกหัวซุก จากเดิมตั้งใจไปเข้าหาคุณหญิงปานวาดเพื่อข่มขู่ของเงินเพิ่ม แต่กลับถูกคนของตรีดนัยตามล่า เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่จิตใจดีแบบตรีดนัยแล้วคุณหญิงปานวาด จะกล้าลงมือเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้ หากมือปืนไม่ยิงพลาด วันนี้เขาคงได้ไปเยี่ยมยมบาลแล้ว จอมพลยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า“ขอบคุณที่ช่วยลุงเอาไว้”“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รู้ว่าใครปองร้ายคุณลุง แต่ที่ผมช่วยในวันนี้ ผมหวังประโยชน์” นักสืบแจ้งว่าเจอจอมพลแล้ว เขาจึงรีบขับรถมาหา คาดไม่ถึงว่ารถของจอมพลกำลังถูกประกบไล่ยิง“ผมไม่อ้อมค้อมก็แล้วกัน ผมกำลังสืบเรื่องน้ารดา คนที่ประสบอุบัติเหตุตกบันไดในคฤหาสน์ชินณรงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมกับวีรดาลูกสาวของคนตาย วีจะให้เงินคุณลุง 1 ล้าน แลกกับคุณลุงต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นทั้งหมด”จอมพลกลืนน้ำลาย ดูจากที่ตรีดนัยส่งมือปืนมาคงไม่ต้องการเจรจาและถูกเขาขู่เอาเงินแน่นอน หากไม่หนีไปคงไม่มีชีวิตรอด “ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่า คุณจะไม่ฆ่าผม”“ถ้าคิดแบบนั้นคงไม่เสี่ยงเข้ามาช่วย”จอมพลพยักหน้า พอสุชาติโทรศัพท์มาอัดวีดีโอ จอมพลจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด “ผมเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัย
51.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 2ข้อศึเท้าหัวเข่าทั้งสองข้าง มือหนากุมขมับ สุชาติหลังจากที่วีรดาให้หาข้อมูลพนักงานที่ชื่อจอมพล ด้วยอำนาจหน้าที่ของรองผู้จัดการแผนกบุคคลทำให้เขาเขาถึงข้อมูลพนักงานได้ไม่อยาก ในเมื่อรู้ชื่อขนาดนั้นแล้ว สุชาติคิดว่าเรื่องมันจะง่ายดาย เขาไม่พบพนักงานชื่อจอมพล ชื่อใกล้เคียง อายุราวๆ 50 ไม่มีเลย เขามั่นใจส่าวีรดาไม่มีทางจำผิด จึงสืบเรื่องการทุจริตเมื่อ สิบกว่าปีก่อน พบว่าพนักถูกพ้นสภาพและดำเนินคดีความ เขาจึงนั่งงมเข็มโดยการให้นักสืบหาผู้ต้องหาที่ชื่อจอมพล ที่ถูกตัดสินคดีในข้อหา ลักทรัพย์นายจ้าง ในระยะเวลา 10-15 ปีที่แล้วใช้เวลาอยู่หลายวันในที่สุดนักสืบก็ส่งข่าวกลับมา นายจอมพล อัสสะ ถูกตัดสินจำคุก 13 ปี 6 เดือน เพิ่งพ้นโทษเมื่อต้นปีที่แล้ว ข้อมูลนี้ไม่น่าหนักใจเท่าอีกเรื่อง นักสืบเข้าไปหามูลวีรดาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของน้ารดากลับได้มาอย่างยากลำบาก เพิ่งถึงมือเขาสดๆ ร้อนเมื่อกี้อีกนี้เอง หลังอ่านจบ สุชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ เขาไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะบอกเธอตอนนี้เช่นเดียวกัน ขอเวลาเขาอีกหน่อย ขอหลักฐานเพิ่มเติมอีกซักนิด จริงๆ เขาพอจะเดาสาเหตุการตายของน้า
50.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 1ในที่สุดวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง คุณหมออนุญาตให้ออกจาก ICCU ได้แล้ว“น้องวีครับ ทานอะไรหน่อย หน้าซีดไปหมดแล้ว” ตรีภพรู้สึกว่า 2-3 วันมานี้วีรดาทานน้อยลงมาก เกือบเป็นลมก็หลายหน ทั้งคุณพ่อและวีรดาผลัดกันเฝ้าคุณแม่ไม่ห่างแทบจะกินนอนอยู่โรงพยาบาลกลายเป็นว่าเขาจ้างพยาบาลมาแค่สอบถามอาการคนป่วย ที่เหลือญาติคนป่วยหยิบจับเองหมด นอกยากคุณพ่อเขาดูแลหมด ป้อนข้าว เช็ดตัว ท่านก็ทเองหมด เขากลัวว่ากว่าที่คุณแม่จะออกจาก ICCU สองคนนี้จะพลอยล้มป่วยไปด้วย“วีไม่ค่อยหิวค่ะ” เธอไม่ค่อยหิวจริงๆ เห็นอะไรก็เบื่อ กินได้ไม่กี่คำก็กลืนไม่ลง เธอยอมรับว่าเครียด ในหัวตีกันยุ่งวุ่นวายไปหมด ทั้งห่วงคุณหญิง ทั้งรอข้อมูลจากสุชาติ เธอไม่ได้ติดต่อนักสืบโดยตรงแล้ว เพราะตรีภพแทบจะตัวติดเธอ“วีกินอีกนิสิลูก หนูผอมลงเยอะเลย หนูกลับไปนอนที่บ้านซักวันดีมั้ยลูก” ปานวานคะยั้นคะยอลูกสะใภ้ วีรดาผอมลงอย่างเห็นได้ชัดในเวลาเพียงไม่กี่วัน“ไม่เอาค่ะ วีสัญญาแล้วว่าจะอยู่กับคุณแม่ ตราบใดที่คุณแม่ยังไม่ออกจากโรงพยาบาล วีก็จะนอนค้างที่นี่ค่ะ”“งั้นพี่ลงไปซื้อผลไม้มาให้นะคะ ไม่มานข้าวทานผลไม้ก็ยังดี”“ค่ะ”หลังจากแวบไ
49.ต่อลมหายใจหมอและพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น เสียงโวกเวกโวยวาย ไม่สมารถทำลายสมาธิของวรีดาได้ ใจเธอยังจดจ่ออยู่กับผู้ชายมี่ชื่อจอมพล เธอเดินตามเขาเพื่อจะขอคอนแทคอแต่เธอก็เป็นห่วงคุณหญิงปานวาดคุณตรีดนัยลงไปซื้อกาแฟและเค้กด้านล่าง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเตียงคนไข้เข็นผ่านหน้าไป เพราะคนบนเตียงคือผู้หญิงคนเดียวในดวงใจของเขาโดยมีวีรดาวิ่งตามหลัง กาแฟและเค้กหลุดจากมือทันที เมื่อตั้งสติได้เขาก็รับวิ่งตามไปอีกคน“วี วี เกิดอะไรขึ้น”“วีไม่ทราบค่ะ วีมาถึงหน้าห้องหมอก็วิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ได้ยินแค่ว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้น”คุณหญิงปานวาดถูกย้ายมายังหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตโรคระบบหัวใจ ICCU หลังจากปั้มหัวใจ จนกลับมาเต้นอีกครั้ง ยังไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้“คุณหมอเกิดอะไรขึ้นครับ” ตรีดนัยสาวเท้าเข้าไปหาหมอไกรสรทันที่ที่หมอออกมา“คนไข้หัวใจหยุดเต้น พยาบาลที่มอนิเตอร์อยู่ แจ้งกับหมอว่าพบสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เต้นผิดปกติอย่างรุนแรงจึงรีบเรียกหมอมาดู ตอนที่หมอมาถึงหัวใจคนไข้หยุดเต้นไปแล้ว หมอทำการปั้มขึ้นมาใหม่ สำเร็จตอนนี้คนไข้ยังไม่พื้น ต้องอยู่ใน ICCU ไปก่อนครับ”“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาผมเอาไว
48.อดีตหวนมาทำลายปัจจุบัน 2พรนับพันเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทให้มารับไปค้างที่บ้าน เธอก็แทบวิ่งสี่คูณร้อยออกจากห้องน้ำ เธอกำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำเพราะพาทิศเพิ่งมาส่งที่บ้าน วีรดาไม่เคยนอนค้างที่อื่น ไม่เคยมานอนค้างบ้านเธอทั้งๆ ที่อยู่ใกล้แค่ปากจมูก ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเพื่อนเธอแน่นอน“วี แกคิดอะไรกับพี่ชาติเปล่าว่ะ” พรนับพันตกใจตอนที่เขามาจอดเทียบ เห็นภาพวีรดากอดสุชาติ ตั้งแต่คบกันมาเฌอไม้เคยเห็นวีรดาเข้าใครผู้ชายคนไหน กับพี่ชาติก็รู้ว่าสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้“แกจะบ้าเหรอ” วีรดาค้อนให้แค่กอดมาคิดเป็นตุเป็นตะก็เกินไป“เอ้าจะไปรู้เหรอ หญิงชายกอดกัน มันไม่ใช่เพื่อนอยู่แล้วมั้ยว่ะ ตกลงยังไง”“เออ ไม่ได้คิดอะไรฉันรักพี่ชาติแบบพี่ชาย ที่สำคัญพี่ชาติเขามีแฟนอยู่แล้ว แค่เขาแอบกินกันเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ แต่ฉันรู้ ฮ่าๆๆ” สุชาติคงคิดว่าปิดเธอเรื่องมุกมณีได้สินะ“แล้วไป โล่งอก เรื่องพิมมาเพิ่งจะเคลียร์มามีเรื่องพี่ชาติต่อ ปวดหัวตาย แล้วเกอดอะไรขึ้นแกถึงได้อัปเปหิตัวเองมาค้างกับฉันได้”วีรดายอมรับว่าคิดไม่ตกจริงๆ เรื่องคุณหญิง จึงตัดสินใจมานอนค้างกับพรนับ