แค่จูบ

ก่อนหน้านั้นลี่เจินที่ทำท่าทีขึ้งขังเหมือนผู้คงแก่เรียนหรือปรมาจารย์

"พี่ห้าต้องอ่อนโยนกับนาง แบบนี้…"

โน้มตัวลี่หยางที่แข็งขืนลงช้าๆ ยื่นหน้า จื่อปากเข้าไปใกล้ๆ ลี่หยางขืนตัวไว้รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

แต่ลี่เจินไม่สนใจยังตั้งหน้าตั้งตาสอน ดัดเสียงให้ทุ้มเหมือนเสียงของลี่หยาง

"ข้ารักเจ้า…."ยื่นปากเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ลี่หยางผลักร่างลี่เจินกระเด็นกระดอน

"พี่ห้า ท่านไม่ยอมให้ข้าสอนเช่นนี้แล้วเมื่อไหร่นางจะกล่าวชื่นชมท่านเล่า บุรุษเราคำกล่าวชมในเรื่องแบบนี้นับว่าน่าชื่นชมที่สุด เป็นยอดคนที่เดียว"

"แค่อธิบาย ไม่ต้องแสดงให้ข้าดูก็ได้"

ปัดไหล่ที่โดนลี่เจินจับเหมือนกับมีฝุ่นผง

"ไม่ได้เลย เรื่องแบบนี้สำคัญนัก ว่าแต่พี่ห้าบอกว่ายังไม่ถึงขั้นไหนนี่พี่ห้ากับนางถึงขั้นไหนกันแล้ว"ก้มหน้านิ่งไม่กล้าบอกลี่เจิน หน้าแดงถึงใบหู

"จูบ"

"จูบนางแล้วหรือ"น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ ลี่หยางพยักหน้า

"นาง ป้อนยาข้า"ลี่เจินส่ายหน้า

"อย่างนั้นเขาไม่เรียกว่าจูบ ถึงว่าพี่ห้าถึงต้องหาตำรากามสูตร การจูบต้องออกมาจากใจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความบังเอิญทำให้ใจสั่นไหวก็จริงแต่ไม่หอมหวานเท่าจูบแบบจงใจ"

ผู้เชี่ยวชาญมาเองทีเดียว ก็ล