Librairie

Rechercher

Accueil / โรแมนติก / ตัวแทนสถานะเมีย / บทที่ 5

บทที่ 5

Auteur: วรนิษฐา / Miss sexy

Dernière mise à jour: 2025-04-10 10:48:56

“ไม่ตลอดหรอก” แก้วกาญเอ่ยบอกอย่างมั่นใจ เพราะหากเธอซ่อนตัวดีๆ อีกไม่นานวิชญ์ก็รามือไปเอง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อน

“รับเงินไป แล้วก็ดูแลตัวเองดีๆ นะมายด์ เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราถึงจะได้เจอกันอีก”

“พี่แก้ว” ดวงตาทั้งสองข้างของมารีญาแดงก่ำ เพราะตั้งแต่พ่อและแม่เสียชีวิตไป เธอก็อยู่กับพี่สาวเพียงสองคนเท่านั้น แม้หลังๆ แก้วกาญจะไม่ค่อยได้กลับมาบ้านก็ตามที

เพราะอยากมีชีวิตที่ดี ทำให้แก้วกาญเลือกลงทุนกับการดูแลรูปร่างของตัวเอง แล้วรับงานเป็นพริตตี้เพื่อทำงานหาเงินส่งเธอเรียน และเลือกที่จะคบหาเฉพาะคนที่มีฐานะกระทั่งมาคบกับคนล่าสุดคือวิชญ์

“พี่ต้องไปแล้ว” เอ่ยบอกเสร็จแก้วกาญก็รีบกลับออกไปสมทบกับพศิน ที่เวลานี้จอดรถรออยู่ก่อนแล้วโดยเลือกมุมที่ไกลสายตาคนมากหน่อย พร้อมกวาดสายตามองสิ่งผิดปกติรอบๆ ตัว เนื่องจากไม่อยากมาตายเพราะคนของอดีตเจ้านายที่นี่เช่นกัน

แต่เพราะแก้วกาญขอร้องให้เขาพาเธอมาหาน้องสาว พศินจึงไม่อยากขัดใจแม้จะเสี่ยงมากก็ตาม และทันทีที่แก้วกาญกลับมาที่รถทั้งคู่ก็ขับรถออกไปทันที

ทันทีที่แก้วกาญจากไป มารีญาก็ถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้น โดยในมือนั้นก็ยังคงถือเงินที่แก้วกาญยัดเยียดให้อยู่ ซึ่งมารีญาบอกกับตัวเองว่าเธอไม่มีวันเอาเงินก้อนนี้มาใช้แม้แต่บาทเดียว

ในขณะที่พศินที่กำลังขับอยู่นั้นก็สังเกตเห็นความไม่ปกติ เพราะชายหนุ่มขับรถเร็วขึ้นจนแก้วกาญต้องเอ่ยถาม

“มีอะไรหรือเปล่า”

“มีคนขับรถตามเรามา”

“จริงเหรอ” แก้วกาญตกใจจนหน้าตาตื่น เธอรีบหันกลับไปมองหลังรถก็เห็นรถเก๋งติดฟิล์มสีดำขับตามมาจริงๆ นั่นยิ่งทำให้แก้วกาญกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด ผิดกับพศินที่คุมอารมณ์ตัวเองได้ดี

“จะใช่คนของคุณวิชญ์หรือเปล่า” น้ำเสียงสั่นๆ ของแก้วกาญเอ่ยถามขึ้น

“ใช่...และมันก็ขับตามมาตั้งแต่เราออกจากบ้านคุณแล้ว”

“แล้วเราจะทำยังไงกันดี”

“ไม่ต้องห่วงผมสลัดมันหลุดได้แน่” พศินเอ่ยอย่างมั่นใจ ก่อนจะเริ่มขับรถเปลี่ยนเส้นทางเพื่อปั่นหัวคนที่สะกดรอยตามมา กระทั่งสลัดหลุด

“พวกนั้นยังตามมาอยู่อีกไหม” แก้วกาญที่นั่งลุ้นมาตลอดทางเอ่ยถามขึ้น เพราะไม่เห็นท่าทางร้อนใจของพศินแล้วนั่นเอง

“ไม่แล้วครับ”

“โล่งอกไปที” เอ่ยบอกเสร็จแก้วกาญก็เป่าลมออกปากหนักๆ

“หลังจากนี้คุณวิชญ์คงยิ่งจับตามองน้องสาวคุณแน่” พศินเอ่ยบอกอย่างมั่นใจ เพราะจากที่ทำงานด้วยกันมาหลายปี ไม่เคยมีใครกล้าทำกับวิชญ์แบบนี้มาก่อน และคนแบบวิชญ์ก็คงไม่รามือที่จะตามหาเขากับแก้วกาญง่ายๆ แน่ ฉะนั้นเขากับเธอต้องอยู่ให้เงียบที่สุด

“ฉันเชื่อว่ามายด์จะเอาตัวรอดได้ ว่าแต่เราจะไปไหนกัน”

“เวียงจันทน์ครับ เราจะข้ามไปใช้ชีวิตอิสระที่นั่น” เหตุผลที่เลือกเวียงจันทน์เพราะพศินมีญาติอาศัยอยู่ที่นั่น รวมถึงสถานที่ อาหาร ภาษาก็ไม่ได้ต่างจากไทยมาก แก้วกาญน่าจะปรับตัวได้ไม่ยาก

“ฉันอยู่ที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีเธออยู่ด้วย”

“ครับ” พศินเอ่ยรับก่อนจะคว้ามือนุ่มของแก้วกาญขึ้นมาจูบ แววตาที่แสดงออกมานั้นบ่งบอกว่าเขารักเธอมากเหลือเกิน มากจนสามารถมอบชีวิตนี้ให้ได้

แม้จะรู้ว่าการตัดสินใจแบบนี้สร้างปัญหาให้ไม่รู้จบ แต่ถ้าให้เลือกพศินก็ยังคงเลือกแก้วกาญ และวาดฝันว่าชีวิตหลังจากนี้ของเขาและเธอจะได้เจอแต่ความสุข ยิ่งมีเงินสดหลายล้านกับเครื่องเพชรติดตัวมาด้วยแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เขาหายกังวล

“ว่าอะไรนะ” เสียงตบโต๊ะทำงานฉาดใหญ่ดังก้องขึ้น บ่งบอกอารมณ์ของวิชญ์ได้เป็นอย่างดี นั่นทำให้ลูกน้องที่คลาดกับพศินซึ่งกำลังยืนรายงานความคืบหน้าเรื่องแก้วกาญสะดุ้งพร้อมก้มหน้าก้มตามองพื้น ไม่มีใครกล้าสบตาเจ้านายแม้แต่คนเดียว

“ผมเจอคุณแก้วครับ เธอแวะมาที่บ้าน”

“แล้วยังไง” น้ำเสียงห้วนๆ ของวิชญ์ตะคอกถามกลับไป เพราะเขาไม่ได้ต้องการแค่ข่าว เขาต้องการตัว แก้วกาญกับพศินมากกว่า

“พวกผมสะกดรอยตามไป แต่ก็คลาดกัน”

“บัดซบ” วิชญ์สบถออกมา สีหน้าดูไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กระทั่งในหัวผุดใบหน้าของใครบางคนขึ้นมา พร้อมกับความคิดบางอย่าง จึงหันมองไปยังภูมิ

“นายไปเอาตัวน้องสาวแก้วมา ฉันจะเป็นคนถามเองว่าพี่สาวเธอหนีไปมุดหัวอยู่ที่ไหน” เมื่อรักมากก็ย่อมแค้นมากยามถูกหักหลัง และวิชญ์ก็กำลังระบายความแค้นนั้นกับคนใกล้ตัวแก้วกาญอย่างไม่ไว้หน้า

“ครับเจ้านาย” ภูมิเอ่ยรับแล้วออกไปจัดการตามคำสั่งของวิชญ์ทันที แม้บางครั้งความคิดของเขาจะสวนทางกับผู้เป็นนาย แต่ภูมิก็ไม่ได้อยู่ในสถานะเสนอความคิดเห็นอะไรได้ นอกจากทำตามคำสั่งเท่านั้น

“ดูสิว่าเธอจะปากแข็งได้สักกี่น้ำ” เมื่อนึกถึงมารีญาวิชญ์ก็ยิ้มเหยียดออกมา เพราะเดาไว้แล้วว่าแก้วกาญต้องกลับไปหามารีญาที่บ้าน และเธอก็คงรู้ว่าเขาเองก็คงส่งคนไปคอยดักซุ่มอยู่แถวๆ นั้นเหมือนกัน แต่ก็ยอมรับว่าพศินเก่งที่ยังพาแก้วกาญรอดจากคนของเขาไปได้ ซึ่งขอให้เก่งแบบนี้ไปตลอด

Continuez à lire ce livre gratuitement

Scanner le code pour télécharger l'application

Previous Chapter Next Chapter

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 21
“ค่ะ” เมื่อเอ่ยรับเสร็จมารีญาก็ลุกขึ้นแล้วเดินผ่านวิชญ์ออกไป เป้าหมายของเธอคือห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของชายหนุ่มเมื่อมาถึงก็จัดการเตรียมน้ำให้เหมือนที่เคยทำ กระทั่งน้ำได้ระดับแล้วจึงหมุนตัวเพื่อจะกลับออกไป ซึ่งเป็นจังหวะที่วิชญ์เดินเข้ามาพอดี โดยชายหนุ่มสวมเพียงกางเกงทำงานเท่านั้น ส่วนเสื้อที่ใส่ไปทำงานถอดทิ้งลงตะกร้าไปได้หลายนาทีแล้วแม้จะตกใจที่หันมาเห็นวิชญ์อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย แต่ทว่ามารีญากลับเก็บสีหน้าและอาการไว้ได้ดี เพราะตลอดทั้งวันเธอเอาแต่บอกตัวเองว่าห้ามแสดงท่าทางปลื้มหรือเขินอายต่อสิ่งที่วิชญ์ทำ ไม่ว่าเขาจะพูดหรือแสดงออกแบบไหนเธอต้องเฉยให้ได้มากที่สุด นั่นเพราะเธอไม่อยากให้วิชญ์รู้ว่าเขามีอิทธิพลกับเธอ“น้ำได้แล้วค่ะ” น้ำเสียงที่ฟังดูเป็นปกติของมารีญาเอ่ยบอก พลอยทำให้คนที่ตั้งใจแกล้งหงุดหงิดเล็กๆ เพราะเขาอุตส่าห์ลงทุนถอดเสื้อโชว์ซิกแพคที่เธอได้ลูบได้ไล้เมื่อคืนเพื่อยั่วแท้ๆ แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับ...ว่างเปล่าแต่มีหรือที่คนอย่างวิชญ์จะถอดใจง่ายๆ“อาบน้ำด้วยกันสิ”“ฉันอาบแล้วค่ะ”
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 20
“เออๆ ไม่ต้องพูดแล้ว”“ครับ” ภูมิเอ่ยรับแล้วยืนรอเจ้านายกลับเข้าห้องไปจัดการธุระส่วนตัว ซึ่งวันนี้ดูเร็วเป็นพิเศษเพราะเวลาประชุมกระชั้นชิดเข้ามาแล้วนั่นเองแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังให้ภูมิไปตามมารีญามาพบ เพราะเธอต้องส่งเขาไปทำงานเหมือนที่เคยทำ แม้จะอยากหลบหน้าเขาแต่มารีญาก็คิดว่าคงทำแบบนั้นได้ไม่ตลอด ทางเดียวคือทำตัวให้เป็นปกติและปล่อยให้เรื่องเมื่อคืนผ่านไปพร้อมน้ำตา“คุณวิชญ์เรียกฉันหรือคะ” มารีญาเอ่ยถามขึ้น ทั้งๆ ที่ตอนนี้เธอไม่กล้ามองหน้าวิชญ์ด้วยซ้ำ“ใช่...เพราะฉันกำลังจะไปทำงานแล้ว”“ค่ะ”“ค่ะก็เข้ามาใกล้ๆ สิ จะยืนห่างแบบนั้นทำไม” เมื่อได้ยินวิชญ์พูดแบบนี้ มารีญาจึงต้องขยับเข้าไปใกล้เขามากขึ้น และเมื่อมากพอวิชญ์ก็รวบตัวเธอเข้าไปกอดจากนั้นก็บดขยี้จูบลงมาปิดกั้นคำประท้วงจูบจากวิชญ์ทำให้มารีญาตกใจจนสตั้นไปหลายวินาที พอตั้งสติได้ก็ผลักไสชายหนุ่มให้ออกห่าง แต่ยิ่งเธอผลักเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงจูบมา
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 19
“เราจะไปอยู่ที่ไหนกันพศิน” แก้วกาญที่จู่ๆ ก็ต้องหอบหิ้วเงินสดเครื่องเพชร รวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวออกจากบ้านมาอย่างฉุกละหุกเพื่อหนีคนของวิชญ์เอ่ยถามขึ้น “ห้องเช่าครับ”“ห้องเช่าเหรอ ฉันอยู่ที่แบบนั้นไม่ได้หรอกนะ” คำปฏิเสธของแก้วกาญทำให้พศินที่หันหลังให้อยู่ถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจออกมา“แต่ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกแล้ว คุณไม่เห็นหรือไงว่าคนของคุณวิชญ์ตามหาเราทั้งคู่เจอ ป่านนี้คงป้วนเปี้ยนอยู่เต็มเวียงจันทน์ ขืนอยู่ในที่ที่หาได้ง่ายๆ พวกมันก็เจอเรากันพอดี”“แล้วคลีนิคของเราละ” แก้วกาญเอ่ยถามถึงคลีนิคเสริมความงามที่เธอลงเงินทุนไปอย่างมากมาย เพราะนั่นคือความหวังใหม่ของเธอนั่นเอง “เรื่องนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว”“จัดการยังไง”“ก็ใช้เงินยัดคนท้องถิ่นให้เก็บเรื่องเราไว้เป็นความลับก่อน แต่คนพวกนั้นก็อยากได้เงินเพิ่ม ซึ่งผมเองก็เกรงใจที่ต้องมาขอคุณบ่อยๆ” พศินเล่นบนเศร้าเล่าความเท็จได้อย่างแนบเนียน ทั้งๆ ที่เวลาหน้าหน้าสิ่วหน้าขวาน แต่เขาก็ยังหาทางสูบเงินมาจากแก้วกาญจนได้ “ทำไมถึงพูดเหมือนเราเป็นคนอื่นคนไกลแบบนั้นละพศิน” พอเห็นพศินเศร้าแก้วกาญก็พลอยใจไม่ดีตามไปด้วย “ก
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 18
มือหนาที่อุ่นร้อนของวิชญ์เองก็กำลังฟอนเฟ้นบีบคลึงหน้าอกของมารีญาไปด้วย ยิ่งทำให้เธอตื่นตัวและความตื่นตัวนั้นก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความอ่อนระทวย “ลืมตาขึ้นมองฉันสิ” วิชญ์ที่เวลานี้ละความสนใจจากกุหลาบดอกสวยของมารีญาชั่วคราว ขยับตัวขึ้นมากระซิบบอกเธอ ซึ่งมารีญาก็ทำตามราวกับถูกมนต์สะกดจากนั้นเขาก็มอบจูบให้เธออีกครั้งพร้อมกับบดเบียดสะโพกสอบเข้าหาอย่างตั้งใจ แกนกายของเขาที่เวลานี้ขยายใหญ่เสียดสีไปมาอยู่แถวๆ หน้าขาของ มารีญา บางจังหวะมันก็ขยับมาเสียดสีกับความสาวของเธออย่างเชื้อเชิญให้คล้อยตามเสียงครางกระหึ่มดังมาจากวิชญ์ นั่นทำให้มารีญารู้สึกแปลกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะทรมานเช่นเดียวกับเธอ แต่ความแปลกใจก็ถูกเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า เมื่อถูกวิชญ์ล่อหลอกด้วยรสเสน่หาอันไม่คุ้นชินจนเตลิดวิชญ์จัดการถอดอันเดอร์แวร์ออกแล้วคว้ามือของมารีญาไว้ จากนั้นก็นำทางให้เธอได้สัมผัสกับแกนกายของเขาเป็นครั้งแรก มารีญาตกใจก่อนจะดึงมือตัวเองกลับแต่ก็ถูกวิชญ์รั้งเอาไว้แล้วเสียก่อน“ลองจับมันดูสิ...อืม” ท้ายประโยคคือเสียงครางของชายหนุ่ม วิชญ์เป่าลมออกปากหนักๆ อย่างทรมาน เพราะเพียงแค่ฝ่ามือนุ่มของมารีญาลูบไล้ไปมาบนแกนกายข
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 17
“อะ...อ้ายยย” แม้จะมีมือปิดปากอยู่ แต่เสียงครางของมารีญาก็ดังชัดเจน มันกระตุ้นอารมณ์ของวิชญ์จนลุกโชนได้ดี เขาจึงตอบแทนเธอด้วยแรงดูดจากปากหนักๆ จนมารีญาแอ่นอกขึ้นรับอย่างลืมตัว ใบหน้าสวยเหยเกทรมาน ภายในร่างกายปั่นป่วนจนยากจะอธิบายความร้อนจากเหล้าที่ดื่มเพื่อหวังมอมตัวเองกลับสู้ไม่ได้เมื่อเทียบกับความร้อนที่ถูกจุดโดยวิชญ์ ทั้งๆ ที่เธอมอมเหล้าตัวเองเพื่อไม่ให้รู้สึกอะไรแล้วแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่เป็นอย่างที่คิดสักนิด ทั้งรอยจูบทั้งรอยสัมผัสจากวิชญ์กลับตราตรึงอยู่ในความรู้สึก ตราตรึงอยู่ในทุกอณูของร่างกายและลมหายใจที่สะท้านขึ้นลงด้วยไฟปรารถนาที่ไม่คุ้นเคย แต่เธอกลับอยากได้รับมันอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอกำลังถูกวิชญ์มอมเมาด้วยเหล้าที่เรียกว่าความปรารถนาดีกรีของมันร้อนแรงจนอะไรบนโลกใบนี้ก็เทียบเคียงไม่ได้ มันทำให้เธอพ่ายแพ้และโหยหาเขา ซึ่ง มารีญาก็สื่อออกมาจากแววตาที่เธอกำลังมองวิชญ์ ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเพราะรู้ว่าเวลานี้มารีญาคงไม่แสดงอาการต่อต้านอะไรเขาได้อีก แต่ทว่าทำไมเขาถึงรู้สึกห่วงรวมถึงไม่อยากให้เธอหวาดกลัวสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั่นทำให้วิชญ์เปลี่ยนท่าทีมาอ่อนโยนกับมารีญามากขึ้น แต่ดูเหมือนจ
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 16
เขาไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มหรือเสนอตัวก่อน หากเหตุการณ์จบลงก็คงถือว่าเป็นผู้ถูกกระทำจากมารีญามากกว่า ฉะนั้นเธอควรต้องรับผิดชอบเขาไม่ใช่ให้เขาไปรับผิดชอบเธอวิชญ์พลิกตัวขึ้นไปอยู่ด้านบนแล้วกดร่างบางที่สั่นสะท้านของมารีญาให้อยู่ในอ้อมกอด ชายหนุ่มจัดการถอดเสื้อนอนออกแล้วโยนไปอีกทาง ปล่อยให้มารีญาตะลึงแล้วเพ่งมองรูปร่างท่อนบนอยู่ไม่กี่วินาทีก็โผเข้าไปหาเธอและมอบจูบให้อีกครั้ง บางจังหวะที่ความกลัวก่อตัว มารีญาก็ผลักไสวิชญ์บ้างด้วยการใช้กำปั้นน้อยๆ ทุบแผงอกของชายหนุ่มสลับออกแรงผลักให้เขาออกห่าง แต่กลับถูกชายหนุ่มมอบจูบให้อย่างร้อนแรงจนเธอแทบหายใจไม่ทัน ไหนจะมือไม้ของเขาทั้งสองข้างที่ป้วนเปี้ยนลูบไล้ร่างกายเธออย่างเป็นเจ้าของ“ขะ...คุณวิชญ์”“อะไร” น้ำเสียงแหบพร่าด้วยอารมณ์ปรารถนาของวิชญ์เอ่ยดังขึ้น ซึ่งคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ได้ก็คือมารีญา “คุณยังไม่รับปากฉันว่าจะปล่อยพี่แก้วไป”“พรุ่งนี้ฉันจะรับปาก” เอ่ยบอกเสร็จวิชญ์ก็ซุกไซ้กึ่งปากกึ่งจมูกลงไปตรงซอกคอของมารีญา สัมผัสจากเขาทำให้เธอขนลุกซู่อย่างเสียวซ่าน แต่ก็พยายามใจแข็งผลักไสชายหนุ่มออก เพราะมองว่าวิชญ์ไม่ทำตามที่พูด “ถ้างั้นฉันจะกลับห้อง แล
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 15
“เธอไม่น่าจะถามฉันแค่คำถามเดียวหรอกมั้ง...ใช่ไหม” มารีญาไม่ตอบอะไร เธอนั่งจ้องแก้วบรั่นดีอยู่นาน ก่อนจะคว้ามาถือไว้แล้วเริ่ม...ดื่มรสชาติของมันทั้งคมและบาดคอไม่ได้อร่อยสักนิด คิ้วสวยขมวดกันเป็นปมก่อนจะกลืนบรั่นดีรสชาติไม่ได้เรื่องลงคอ ไม่เข้าใจว่าใครต่อใครทำไมถึงชอบดื่มมันนัก เพราะนอกจากรสชาติจะแย่แล้วยังส่งผลเสียต่อสุขภาพอีก แต่ถึงจะไม่ชอบแต่มารีญาก็ฝืนดื่มไปจนหมดแก้ว นั่นทำให้เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัว“ฉันดื่มหมดแล้ว คราวนี้คุณจะตอบคำถามมาได้หรือยังว่าตอนนี้พี่แก้วอยู่ที่ไหน”“เวียงจันทน์”“ก็อยู่ที่เดิมที่คุณเคยบอกฉันนี่”“ใช่...แต่คราวนี้ฉันรู้ลึกกว่านั้น รู้ว่าพี่สาวอยู่กบกานอยู่ที่บ้านหลังไหน ซอยอะไร เข้าออกบ้านกี่โมง แต่ละวันไปที่ไหนมาบ้าง” วิชญ์ยิ้มพอใจกับระดับความจำของมารีญา ก่อนจะพูดเกินจริงไปนิดๆ หน่อยๆ เพื่อบีบคั้นเธอ ก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มด้วยท่าทางสบายๆ ในขณะที่มารีญาเองก็กำลังตกใจกับสิ่งที่ได้รู้และเธอมีคำถามจะถามเขาต่อ จึงหยิบขวดบรั่นดีมารินใส่แก้วในปริมาณที่วิชญ์รินให้ดู จากนั้นก็ดื่มด้วยท่าทางไม่ชอบทันที ซึ่งพอวางแก้วลงคำถามที่สองก็ออกจากปากเธอ“ตอนนี้พี่แก้วยังส
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 14
“ตอนนี้มันพาคุณแก้วไปซ่อนตัวที่อื่นแล้วครับ” นั่นเพราะกมลตามไปจนถึงบ้านเช่าของทั้งสองคน แต่ทว่ากลับเจอเพียงความว่างเปล่า “บัดซบ”“ผมขอโทษครับเจ้านาย” กมลเอ่ยขอโทษตรงๆ เพราะเขาก็อยากทำผลงานให้เจ้านายพอใจเช่นเดียวกัน แต่ความพลาดแค่นิดเดียวกลับทำให้อีกฝ่ายรู้ตัว “ตามหาสองคนนั้นให้พบ ถ้าไม่พบพวกนายก็อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป”“ครับ” เอ่ยรับคำเสร็จกมลก็วางสายไปแล้วแยกย้ายกันไปทำงาน ในขณะที่วิชญ์ก็หัวเสียจนต้องหาบหรั่นดีมาดื่มดับอารมณ์โกรธ ชายหนุ่มกระดกบรั่นดีชั้นเลิศที่สั่งนำเข้ามาจากฝรั่งเศสลงคอราวกับนั่นเป็นน้ำเปล่า แม้มันจะบาดภายในลำคอจนหน้ายู่ แต่ทว่ากลับไม่ได้ทำให้เขาหยุดดื่มแต่อย่างใดจู่ๆ ใบหน้าของมารีญาก็ผุดเข้ามาในความคิด ก่อนที่วิชญ์จะเดินถือแก้วบรั่นดีทรงสวยตรงไปยังห้องนอนของเธอ ดูเหมือนเวลานี้ความไม่พอใจทำลายเหตุผลที่เคยมีไปอย่างสิ้นเชิง ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เปิดประตู” เจ้าของเพนต์เฮาส์เอ่ยบอกคนที่อยู่ข้างในเสียงดังลั่น ส่งผลให้มารีญาที่ยังไม่นอนเกิดอาการลนลาน สองจิตสองใจว่าจะแกล้งหลับหรือออกไปเปิดประตูให้วิชญ์ สุดท้ายก็เลือกอย่างหลัง“คุณวิชญ์”“นอนหรือยัง”“ยังค่ะ”“งั้นออ
ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 13
“ของมันร้อน สุดท้ายก็ต้องเอาออกมาขายกินสินะ” วิชญ์ยิ้มเหยียดอย่างนึกสมเพชแก้วกาญ เพราะไม่ทันไรก็ขายเครื่องเพชรที่เขาซื้อให้กินเสียแล้ว“คนของเราที่เวียงจันทน์สืบที่อยู่ของสองนั้นเจอหรือยัง”“ยังครับเจ้านาย แต่ผมขอเวลาครึ่งเดือนน่าจะได้ข่าวครับ”“ฉันให้เวลาตามที่นายขอกมล หลังจากนี้ถ้ามีอะไรคืบหน้า รายงานตรงกับฉันได้เลย” แม้จะอยากรู้ที่อยู่ของแก้วกาญและพศินเดี๋ยวนี้ แต่วิชญ์ก็เข้าใจการทำงานว่าทุกอย่างมันมีขั้นตอน ต่อให้เขาจะใจร้อนแค่ไหนก็คงต้องรอสักหน่อย “ครับเจ้านาย” เอ่ยรับคำเสร็จกมลก็วางสายแล้วไปทำงานของตัวเองต่อ ในขณะที่วิชญ์นั่งนิ่งๆ เพราะกำลังใช้ความคิดว่าเขาจะทำยังให้แก้วกาญโผล่หางออกมาเพราะหลังจากนี้เขาจะทำให้เธอคลานกลับมาขอความเมตตา หลังจากนี้เขาจะทำให้เธอเป็นฝ่ายตามหาตัวเขากลับบ้าง แค่คิดก็รู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นก็เดินไปยังห้องนอนของมารีญาก๊อก ก๊อก ก๊อก“เปิดประตูหน่อย” น้ำเสียงห้วนๆ ของเจ้าของเพนต์เฮาส์เอ่ยบอก นั่นทำให้คนที่อยู่ในห้องแม่บ้านต้องออกมาเปิดประตูให้อย่างเลี่ยงไม่ได้ “คุณวิชญ์”“ฉันมีข่าวพี่สาวเธอมาบอก”“ข่าวพี่แก้วหรือคะ” ประโยคที่ได้ยินสร้างความดีใจ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement

Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.

Lisez des livres gratuitement sur l'APP

Scanner le code pour lire sur l'application

Share

บทที่ 5

Related chapter

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 6

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 7

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 8

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 9

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 10

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 11

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 12

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 13

Latest chapter

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 21

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 20

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 19

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 18

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 17

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 16

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 15

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 14

ตัวแทนสถานะเมีย บทที่ 13