4 ข้อแม้ หรือ คุก

"นี่มันอะไรกัน ข้อแม้หรือพาไปขังคุกกันแน่"

"หนูพักพิง ฟังแม่ก่อนนะคะ"

ฉันยืนตัวเกร็งแข็งทื่อไปทั้งตัว ด้วยความเดือดดาลอย่างสุดขีด คนอะไรไม่มีอิสระให้กันเลยแม้แต่น้อย

"ฟังแม่ก่อนนะคะ"

"..........."

"ที่แม่ทำข้อตกลงขึ้นมา ก็เพราะ บ้านเราค่อนข้างมีฐานะ การจะออกไปไหนมาไหน มันค่อนข้างไม่ปลอดภัย เราทำธุรกิจหลายตัว คนอยากลงทุนกับเราก็มีเยอะ ส่วนคนอยากทำร้ายเราก็มีเยอะ แล้วถ้าหนูแต่งเข้าบ้าน แม่กลัวว่าหนูจะไม่ปลอดภัยเอานะลูก"

"เฮอะ! หนูไม่แต่งค่ะ อย่างไงหนูก็ไม่แต่ง"

"เธอต้องแต่ง"

เสียงทุ้มต่ำ พูดแทรกขึ้นอย่างรวดเร็ว จนฉันต้องหันไปมองตามเสียงนั้น ก่อนที่เขาจะเดินตรงเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว พลางใช้มือกุมไปที่ท้องน้อยของฉัน

"ถ้าเธอไม่แต่ง แล้วลูกล่ะ?"

"หาาาา!"

"ท้องเธอจะโตขึ้นทุกวันนะ เธอไม่อายคนอื่นเหรอ?"

ฉันเหลือบสายตาจ้องมองไปที่แม่ของตัวเอง ที่นั่งอึ้งกับสิ่งที่กีต้าร์เอ่ยออกมา พลางเห็นเนื้อตัวของท่านสั่นเทาไปทั้งตัว ท่านคงตกใจมาก ผิดกับพ่อแม่ของกีต้าร์ ที่มีท่าทีนิ่งสงบ

ราวกับเรื่องนี้ได้มีการวางแผนพูดคุยกันไว้แล้ว จนฉันทำได้เพียงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เพราะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก มีเพียงเสียงลมหายใจนิ่งสงบ ของทุกคนในบ้าน

"แต่งงานกันเถอะนะ ฉันสัญญา ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลย"

ฉันไม่ได้เอ่ยตอบสิ่งใดออกมา มีเพียงแค่เสียงผ่อนลมหายใจอย่างแผ่วเบา พร้อมกับสายตาที่จ้องมองแม่ของตัวเอง ก่อนจะครุ่นคิดถึงเงินสินสอดที่แม่จะได้รับ หากไม่มีฉันอยู่กับท่านอีกแล้ว

สายตาของแม่จ้องมองฉันกลับมา ด้วยความผิดหวัง เพราะท่านไม่รู้ว่าฉันถูกใส่ร้าย เรื่องที่กีต้าร์โกหกว่าฉันท้อง 

"จริงเหรอ พักพิง ลูกท้องจริงๆ เหรอ?"

"ไม่จริง.."

"จริงครับ ก่อนเข้า รพ. ผมมีอะไรกับพักพิงค์โดยไม่ได้ป้องกัน"

เสียงที่พูดแทรกขึ้น ทำให้ฉันรู้สึกสับสนป่นความงวยงง เพราะทุกคนบอกว่า กีต้าร์ความจำเสื่อม แล้วจะรู้ได้อย่างไงว่ามีอะไรกับฉัน 

และซึ่งที่มันไม่ใช่เลยก็คือ ฉันไม่เคยมีอะไรกับกีต้าร์  เพราะกีต้าร์เห็นฉันเป็นเพียงคนทั่วๆ ไป เหมือนกับคนอื่นๆ ต่างหาก

แต่ถ้ามันเป็นอย่างที่กีต้าร์พูดจริงๆ ผู้หญิงคนนั้น คงจะต้องมีชื่อเหมือนกับฉัน หรือ อาจจะเอาชื่อฉันมาอ้าง เพื่อทำให้กีต้าร์เข้าใจผิดก็เป็นได้

การที่ฉันแต่งเข้าบ้านของกีต้าร์ บางทีมันอาจจะค่อยๆ เฉลยให้ฉันเห็นก็เป็นได้ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

"สรุป แต่งนะคับ ผมรับผิดชอบทุกอย่างและจะดูแลเธอเป็นอย่างดี"

ฉันนิ่งเงียบไป ไม่ได้ตอบโต้อะไรออกมา ทำได้เพียงก้มหน้าลง เหมือนยอมรับชะตากรรมของตัวเอง ทั้งที่จริงแล้ว ฉันตั้งใจจะไม่ปฏิเสธเขา เพื่อจะเข้าไปสืบเรื่องของผู้หญิงคนนั้นต่างหาก

เพราะจากที่ฉันคิดๆ ดูแล้ว ฉันว่า กีต้าร์ต้องเข้าใจอะไรฉันผิดแน่นอน และการที่ฉันได้เข้าไปอยู่ในบ้านของกีต้าร์ มันอาจจะทำให้ฉันรู้ความจริงก็เป็นได้ว่า ผู้หญิงคนนั้นคือใคร

ณ งานแต่ง

ขันหมาก และเสียงดนตรีดังก้องไปทั่วบ้าน ฉันในชุดไทยสีเงิน นั่งรอขันหมากอย่างลังเลใจ  ในหัวก็ครุ่นคิดตีกันวุ่นวาย ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน 

กระทั่ง! พิธีได้เริ่มขึ้น งานแต่งงานทุกอย่างไปได้ดี ไม่มีอุปสรรคใดๆ ไม่มีแม้แต่เงาผู้หญิงคนไหนของกีต้าร์เลย ที่จะเข้ามาแสดงตัวว่าเป็นแฟนของกีต้าร์

หรือเป็นเพราะ งานแต่งงานของพวกเรามันดูเรียบง่ายเกินไป ไม่ได้หรูหราใหญ่โต แบบจัดในโรงแรมกันนะ

แต่ก็ช่างเถอะ อย่างไรเสีย สักวันก็คงจะเจอเอง ไม่ช้าก็เร็ว

"พักพิงๆ"

เสียงเรียกของเพื่อนสาว ดังก้องออกมาจากหลังประตูห้องแต่งตัวของฉัน ก่อนที่ ฝีเท้าเล็ก จะก้าวเดินมาหาฉันอย่างลนลาน

"อะไรเหรอ วาวา "

"คืองี้ แก ฉันไปได้ยินข่าวลือในโรงเรียนเขาพูดกันโว้ย!"

"เรื่องอะไรเหรอ?"

เพื่อนสาวของฉันหันมองซ้ายมองขวา ราวกับว่า เรื่องนี้อาจจะเป็นความลับสุดยอด ที่ เพื่อนสาวของฉันคงไม่อยากให้ใครรู้เลยนอกจากฉัน

"คืองี้ ไอ้กีต้าร์อ่ะ ประวัติมันแปลกๆ ตั้งแต่เข้ามาเรียน แกจำได้ป่ะ!"

"อื้มๆ ได้ดิ แล้วมันทำไมเหรอ?"

"เอ้า! มีข่าวลือว่า กีต้าร์อ่ะ มันมีฝาแฝด แต่เพราะพ่อแม่มันเลิกกัน เขาเลยแบ่งลูกกัน โดยให้ กีต้าร์ อยู่กับแม่ ส่วนพี่ชายมันอ่ะ อยู่กับพ่อ ที่เป็นมหาเศรษฐี "

ฉันฟังจากเพื่อนเล่า ตัวฉันเองก็รู้สึกลังเลใจอยู่ไม่น้อย ที่เบื้องหลังของกีต้าร์นั้น จริงๆ ก็ดูแปลก แต่เพราะ ถึงคิดไป มันก็คงไม่ได้ อะไรขึ้นมา เพราะข่าวลือ มันก็คือข่าวลือ มันก็สามารถใส่สีตีไข่ได้

"พิง มึงเชื่อกูเถอะ ผู้ชายคนนี้ กูว่า น่าจะเป็น พี่ชายของ ไอ้กีต้าร์ ไม่น่าใช่ไอ้กีต้าร์หรอก มึงลองสังเกตดูดิ คนบ้าที่ไหน โดนรถชน เข้าห้อง ICU แต่แค่ ไม่กี่อาทิตย์ กลับมาเรียนที่โรงเรียน ได้ตามปกติ แล้วเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จนน่าตกใจ"

"อื้ม น่าคิดนะ"

"ใช่ป่ะ! แถมคนที่ถูกรถชน มันก็ต้องมี ร่องรอยบาดแผลกันบ้าง นี่อะไรอ่ะ รอยช้ำซักจุดยังไม่มีเลย"

ฉันคิดตามเพื่อน จนฉันเองก็เริ่มรู้สึกลังเลใจ แต่ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเอง ว่า ผู้ชายที่ฉันกำลังจะแต่งงานด้วยคือ กีต้าร์จริงๆ คือ ผู้ชายที่ฉันเคยแอบชอบจริงๆ ไม่ใช่คนอื่นที่ใคร

"ไม่หรอก วาวา ถ้า พ่อกีต้าร์ รวยจริง ทำไมต้องแบ่งลูก แกอ่ะ คิดมาก ไปแล้ว คนเราอ่ะ พอโดนแกล้งบ่อยๆ อารมณ์ความรู้สึกมันก็เปลี่ยนกันได้"

"กูว่าละ กับคนแบบมึงเนี่ย พักพิง โลกสวยไปซะทุกอย่าง แม่ง กูไม่น่ามาเล่าให้ฟังเลย แต่แม่งก็ช่างเถอะ เอาที่มึงคิดละกัน"

แล้วเพื่อนสาวของฉันก็ลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากห้องไปอย่างหัวเสีย เพราะคำพูด ที่ฉันยังคงคอยปกป้องกีต้าร์อีกตามเคย 

เห้อ! ก็ทำไงได้อ่ะ ฉันชอบกีต้าร์มาตั้งนานแล้ว ถึงแม้เขาจะถูก พวกหัวโจก แกล้งอยู่บ่อยครั้ง แต่สีหน้าของกีต้าร์ในทุกครั้ง ก็ไม่ได้ดูหวาดกลัวพวกนั้น แต่เป็นสีหน้าของคนที่ไม่ได้อยากมีเรื่องเสียมากกว่า

กีต้าร์ในสายตาของฉัน เขาดูเป็นผู้ใหญ่ อ่อนโยน น่ารัก แถมยังเรียนดีอีก แต่ในตอนนั้น ที่มีข่าวลือว่ากีต้าร์มีแฟน  อันที่จริงแล้ว หัวใจฉัน แทบสลายเลยล่ะ

ฉันแอบไปนั่งร้องไห้ อยู่ในห้องน้ำ คนเดียวโง่ๆ อยู่ตั้งนาน แต่ก็นะ ฉันก็ยังคิดเข้าข้างตัวเอง ว่ากีต้าร์ ยังไม่ได้ออกมาพูดอะไรเลยสักคำ เรื่องที่เขามีแฟน มันไม่เป็นความจริงหรอก