เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 88 การเผชิญหน้าของศัตรู
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 89 พระเจ้าไม่ได้ตาบอด
ฮิลารีเริ่มได้ใจมากขึ้นเมื่อเธอพูด ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยคำว่า 'เย่อหยิ่ง' “วินนี่เฟรด เธอต้องเคยได้ยินชื่อของ 'หัตถ์แห่งพระเจ้า' ที่จะมาปรากฏตัวในการแข่งขันครั้งนี้ มันน่าทึ่งจริง ๆ ที่ใครบางคนบนโลกใบนี้ สามารถออกแบบงานศิลปะอันศักดิ์สิทธิ์เช่น 'ออทัมน์ ฟิลด์' ได้ กุชชี่ได้ส่งฉันมาดูแลธุรกิจที่นี่โดยเฉพาะ นอกจากนี้ คุณมิคาเอลยังมอบความไว้วางใจให้ฉันเป็นตัวแทนของกุชชี่ ในการประสานงานและทำงานร่วมกับ หัตถ์แห่งพระเจ้า พูดแล้วก็อดคิดไม่ได้ มันน่าตื่นเต้นมาก หัตถ์แห่งพระเจ้า ผู้นั้นจะต้องยอดเยี่ยมจริง ๆ มันน่าอิจฉาใช่ไหมวินนี่เฟรด?”วินนี่เฟรดและไทร์ตกตะลึง ฮิลารี ไวท์ เธอให้ความเคารพ หัตถ์แห่งพระเจ้าขนาดนั้นเลยเหรอ? แต่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหัตถ์แห่งพระเจ้า นั่งอยู่ตรงหน้าของเธอไทร์หัวเราะ “กุชชี่มอบงานสำคัญให้เธอ แต่เธอไม่ได้ศึกษาภูมิหลังและประวัติของ หัตถ์แห่งพระเจ้าเลยใช่ไหม?”ฮิลารียิ้ม “แน่นอนสิ ฉันมีแฟ้มของเขาแต่ฉันตั้งใจที่จะไม่อ่าน ฉันอยากให้เขามาเซอร์ไพรส์ฉัน เพราะฉันจะได้เจอเขาในเร็ว ๆ นี้ ฉันคิดว่าเขาต้องเป็นผู้ใหญ่ที่แน่วแน่ มีความสามารถ และร่ำรวย เป็นชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบ”ไ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 90 เธอคือ มิส ซี
ในขณะนั้น มิคาเอลกำลังเดินเข้าไปในเลานจ์ของร้านอาหารมิชลินสตาร์ เขามาเร็วกว่ากำหนดสิบห้านาที เพื่อการแสดงความเคารพต่อครอบครัวของวินนี่เฟรด อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่า วินนี่เฟรดและไทร์ จะมาถึงก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง นี่คงเป็นคำพูดที่ว่า ความเคารพระหว่างมนุษย์นั้นควรจะมีร่วมกัน เมื่อคุณให้หนึ่งนิ้ว คุณจะได้รับคืนเป็นไมล์ เมื่อเห็นมิคาเอลเข้ามา ฮิลารีที่กำลังเลียนแบบชนชั้นสูงชาวตะวันตกในขณะที่เธอหมุนแก้วไวน์ของเธอ เธอก็ลุกขึ้นยืนทันที แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก... เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นอย่างเร่งรีบ ฮิลารียืดหลังตรง เพื่อแสดงความสง่างามของผู้หญิงที่เย้ายวน เธอเคยพยายามยั่วยวนมิคาเอลมาก่อน แต่แล้วเธอก็ได้รู้ว่า เขาเป็นผู้ชายซื่อบื้อและไม่สนใจใคร ดังนั้น ฮิลารีจึงหาความก้าวหน้าของเธอจากผู้บริหารคนอื่น ๆ ของกุชชี่ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอยอมแพ้ต่อมิคาเอล! "มิสเตอร์ มิคาเอล คุณอยู่ที่นี่แล้ว!” ฮิลารีเดินไปหามิคาเอลและทักทายเขาด้วยภาษาสเปนที่คล่องแคล่วของเธอ อย่างไรก็ตาม ทัศนคติของมิคาเอลที่มีต่อฮิลารีนั้นไม่ดีนัก เขาไม่คิดที่จะแยแสเธอแม้แต่น้อย เขาเพียงพยักหน้าตอบรับ ในวัยของมิคาเอ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 91 ยกโทษให้ฉันในครั้งนี้
นับตั้งแต่การแข่งขันออกแบบแฟชั่นในครั้งนั้น วินนี่เฟรด ซี ซึ่งครั้งหนึ่งเคยขี้ขลาดและมีเมตตาต่อทุกคนได้กลายเป็นอดีตไปแล้ววินนี่เฟรดลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง จิตใจของเธอชัดเจนขึ้นแล้ว และเธอได้รู้ว่า การแสดงความเมตตาต่อผู้อื่นหมายถึงการโหดร้ายต่อตัวเองเธอไม่พอใจฮิลารี ไวท์อย่างยิ่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงเลวทราม ที่ฉวยโอกาสการไปเรียนต่อต่างประเทศจากเธอ ด้วยกลอุบายที่อันต่ำทราม และยังกลับมาพร้อมการดูถูกเหยียดหยามและเยาะเย้ยเธอจากเหตุการณ์ในตอนนั้น ถึงคราวของวินนี่เฟรดที่จะให้ฮิลารีได้ลิ้มรสของความเจ็บปวดบ้าง"มิสเตอร์ มิคาเอล ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ” วินนี่เฟรดหันไปหามิคาเอลและพูดอย่างเคร่งขรึม มิคาเอลสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “บอกมาได้เลย มิสซี” “วินิ...มิส ซี...” ฮิลารีตื่นตระหนกและรีบเรียกวินนี่เฟรดทันทีวินนี่เฟรดซึ่งกำลังจะพูดขึ้นก็หยุดชะงัก เธอรู้สึกลังเลเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม ไทร์ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหว เขาจึงพูดต่อทันที “มิสเตอร์มิคาเอล ตัวแทนจากกุชชี่ผู้นี้ มีบุคลิกที่แย่มาก”มิคาเอลรีบตอบกลับ “มิสเตอร์ซัมเมอร์ เชิญพูดต่อเลย”ใบหน้าของฮิลา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 92 ไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอ
ยังมีเวลาจนถึงสัปดาห์แฟชั่น ในช่วงเวลานี้ วินนี่เฟรดได้ปรับปรุงและพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง เธอยังใช้โอกาสนี้เพื่อเป็นเพื่อนที่ดีกับมิคาเอลอีกด้วย เพราะในอนาคต มิคาเอลสามารถทำให้วินนี่เฟรดมีโอกาสมากมายที่จะเรียนรู้ในขณะที่อยู่ในอิตาลีเมื่อถึงเวลานั้น วินนี่เฟรดจะสามารถเป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับโลกได้อย่างแน่นอนนี่เป็นความฝันของวินนี่เฟรดเสมอมา เธอเคยคิดว่าความฝันของเธอเป็นเรื่องตลกและอยู่ไกลเกินกว่าจะเข้าใจ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้วินนี่เฟรดได้เริ่มก้าวแรกสู่เส้นทางแห่งความรุ่งโรจน์นี้อย่างเป็นทางการแล้ว สำหรับคนที่ไล่ตามความฝันเช่นเธอ มันช่างคุ้มค่าที่จะรู้สึกภูมิใจและตื่นเต้นทั้งสามคนมีช่วงเวลาที่ดีในมื้อกลางวันและเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยิ่งไปกว่านั้น ในการรับประทานอาหารกลางวันมื้อนี้ พวกเขาแต่ละคนได้รับสิ่งที่ต้องการวินนี่เฟรดเริ่มไล่ตามความฝันของเธอ มิคาเอลประสบความสำเร็จในการสร้างความสัมพันธ์กับบุคคลที่มีอิทธิพลอย่างไทร์ และเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบเพชรเม็ดงามเช่นวินนี่เฟรดสำหรับไทร์แล้ว ถ้าวินนี่เฟรดมีความสุข เขาก็มีความสุขเช่นกันในวันรุ่งขึ้น วินนี่เฟร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 93 คำประณาม
ไอริสคิดว่า เธอทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของบริษัท เธอคิดว่าเธอคือฮีโร่ของซีกรุ๊ป เธอยังถูกจับเพราะเห็นแก่ซีกรุ๊ปอีกด้วย เธอไม่เคยคิดว่า จะไม่มีใครในซีกรุ๊ปมารับเธอเลย หลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัว มันทำให้เธอโกรธมากรถเบนซ์ของทราวิส มารออยู่ที่ชั้นล่างภายในบ้านของไอริสแล้ว ทันทีที่ไอริสเข้ามาถึง เธอก็เริ่มตะโกนใส่ทราวิสทันที “ทราวิส เจนเซ่น ทำไมนายถึงไม่ไปรับฉัน? นายหนีไปอยู่ที่ไหนมา?”การได้เห็นไอริสทำตัวอวดฉลาด ทำให้ทราวิสรู้สึกรังเกียจเธอยิ่งนัก ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาจะสรรหาวิธีต่าง ๆ และมอบของขวัญให้เธอเพื่อทำให้เธอมีความสุข แต่ตอนนี้ ทราวิสเพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชาในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง ในที่สุดฉันก็สามารถบอกลาผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้ได้ วันนี้จะเป็นวันสิ้นสุดของซีกรุ๊ป!การได้เห็นทราวิสเงียบแต่กลับยิ้มออกมา ทำให้ไอริสหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม เธอผลักเขาและตะคอกใส่ทันที “ทำไมนายไม่พูดอะไร ฉันทนทุกข์ทรมานมากอยู่ในนั้นคนเดียว แล้วทำไม นายกลับไม่มีแผนที่จะซื้อของขวัญให้ฉันเพื่อปลอบโยนฉันบ้าง?”ทราวิสตอบเธออย่างไม่ใส่ใจ “ไปที่บริษัทกันก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องอื่น ๆ ในภายหลัง”ใช่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 94 เปิดเผยตัวตน
ภายในห้องประชุม บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาในตอนแรกก็หยุดนิ่งทันที ไม่มีใครเข้าใจว่าทราวิสหมายถึงอะไรสถานการณ์นี้คืออะไร? ครอบครัวของเราขาดเงินมากที่สุดตอนนี้ แต่ทำไมทราวิส เจนเซ่น ต้องการให้เราชดใช้เงินยี่สิบล้านนั้นก่อนที่จะให้เรากู้เงินสามสิบล้านนั้นเหรอ?จอร์จรีบถามทันที “ทราวิส คุณหมายความว่ายังไง? ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณกำลังพูด?”ริมฝีปากของทราวิสเหยียดยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันสีขาวมุก เขาไม่ตอบเพราะประตูห้องประชุมกำลังถูกผลักออกโดยใครบางคนผู้มาใหม่คนนี้คือฟอร์ด เจนเซ่นลุงคนที่สามของทราวิส ข้างหลังของเขามีชายร่างกำยำสองคนในชุดดำ พวกเขามีหน้าตาที่คุกคามและเห็นได้ชัดว่าเป็นนักเลงมืออาชีพทันใดนั้น ทั้งครอบครัวก็จ้องไปที่ฟอร์ด พวกเขาสับสนและงุนงงอยู่ข้างในจอร์จรีบเดินเข้าไปหาฟอร์ดทันที และชายวัยหกสิบปีก็พูดอย่างถ่อมตนว่า “ผู้จัดการเจนเซ่น ทำไมคุณไม่บอกเราก่อนว่าคุณจะมา เราจะได้รอที่ทางเข้าเพื่อต้อนรับคุณ”ฟอร์ดสวมรอยยิ้มอย่างเป็นทางการและกล่าว มิสเตอร์ซี คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น”“ไม่เลย ไม่เลย มันไม่เป็นอะไร” จอร์จนั่งลงอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดต่อ “ผู้จัดการเ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 95 วินนี่เฟรด ตกอยู่ในอันตราย
ไอริสรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำว่า 'การดำเนินการทางกฎหมาย' เธอตบหน้าผากของเธออย่างกะทันหันสองครั้ง และดูเหมือนเธอจะกลายเป็นคนละคนทันที เธอโอบแขนของทราวิสและพูดอย่างร่าเริงว่า “ทราวิส นายกับคุณลุงคนที่สามของเราคงร่วมมือกันเล่นตลกกับฉันใช่ไหม? นายคิดว่าฉันอารมณ์เสีย นายเลยจงใจทำแบบนี้เพื่อเป็นการให้กำลังใจฉันใช่ไหม? ทราวิส ฉันไม่อารมณ์เสียแล้ว เลิกเล่นได้แล้ว!”ทราวิสเหวี่ยงมือของไอริสออกไปทันที เขาไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนเมื่อก่อน เขาพอแล้วกับผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและเลวทรามคนนี้ ในตอนนี้ที่ดินในเซาท์ฮิลล์เพลนส์ปลอดภัยในมือของเขาแล้ว และในที่สุดเขาก็สามารถเป็นอิสระจากผู้หญิงคนนี้ได้! ในตอนนั้นเอง ทราวิสรู้สึกมีชีวิตชีวามาก!"ปล่อย!" ทราวิสเหวี่ยงมือของไอริสออกไปอย่างไร้เยื่อใย “เธอประสาทหรือยังไง? เธอคิดว่าฉันไม่เหนื่อยที่ต้องเล่นตลกกับเธอเหรอ? และได้โปรดหยุดพูดว่า 'คุณพ่อของเรา', 'คุณลุงสามของเรา' และอะไรก็ตาม เพราะฉันไม่เคยร่วมเพศและตกลงที่จะแต่งงานกับเธอ ไอริส ซี ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและเลวทรามอย่างเธอ ต้องการจะแต่งงานกับตระกูลเจนเซ่นของเราและกลายเป็นนายหญิงเหรอ? เธอหลงตัวเองเกิ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 96 มันนานมาแล้ววินนี่เฟรด
ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ วินนี่เฟรดได้คว้าตัวเธอไว้ทันที วินนี่เฟรดพยายามดิ้น แต่ก็ไร้ประโยชน์ “พวกนายกำลังจะทำอะไร? ฉันไม่รู้จักพวกนายด้วยซ้ำ ถ้านายกล้าทำอะไรกับฉัน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ” แบลค เซอเพนท์ ไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำพูดนั้นเลย เขาหยิบมีดพับออกมาแล้วชี้ขอบปลายคมกริบไปที่วินนี่เฟรด ทำท่าทางเหมือนฟันอากาศช้า ๆ “มันจะดีกว่าถ้าเธอไม่ขยับ ไม่อย่างนั้น มือฉันอาจจะเผลอไปผ่าใบหน้าสวย ๆ ของเธอ และนั่นจะเป็นความอัปยศได้เลยเช่นกัน” วินนี่เฟร็ดตกใจอย่างมากและหยุดเคลื่อนไหว “พวกนายเป็นใคร? คิดจะทำอะไรน่ะ?” ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลัง แบลค เซอเพนท์ “วินนี่เฟรด ซี เธอคิดว่าพวกเขาต้องการอะไร? พวกเขาอยู่ที่นี่เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเพื่อสอนบทเรียนอันมีค่าให้กับผู้หญิงสารเลวอย่างเธอไง” ข้างหลังชายคนนั้น ฮิลารี เธอดูแต่งตัวไม่เรียบร้อยได้เดินไปสวมรองเท้าส้นสูงของเธออย่างเย่อยิ่ง เธอเอนตัวพิงร่างกายของ แบลค เซอเพนท์ ราวกับงูเลื้อยไปมาและกล่าวว่า “บราเธอร์เซอเพนท์ คุณต้องสั่งสอนบทเรียนดี ๆ ให้ยัยนั่น! ให้เธอได้ลิ้มรสชีวิตในนรก!” แบลค เซอเพนท์ หัวเราะและบีบร่างกายของฮิลารีอ
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
