เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 146 จ่ายเป็นเงินสด
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 147 ครอบครัวที่ชอบพูดจาโอ้อวด
หลังจากที่จ่ายเงินไปแล้วหนึ่งพันล้านดอลลาร์ วิลล่าทั้งสิบสามหลังในทำเลที่ดีที่สุดของภูเขาลูนาร์ ตอนนี้ทั้งหมดตกเป็นของไทร์ ซัมเมอร์!ไทร์ไม่ได้ซื้อวิลล่าจำนวนมากนี้เพื่อเป็นการอวดรวย แต่เป็นเพราะว่าไทร์ได้วางแผนไว้แล้วในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เขาไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ในวิลล่าเหล่านี้ทั้งหมด แต่มันจะเป็นของขวัญให้ผู้อื่นแทนเขาจะมอบให้ใคร? แน่นอน เขาจะมอบให้กับคนที่เขาไว้ใจ!หลังจากสามวันแล้ว ลีนาได้ดำเนินการตามขั้นตอนที่จำเป็นทั้งหมดสำหรับการส่งมอบ ในเวลาเดียวกัน เธอได้จัดเตรียมคนทำความสะอาดบ้านในแต่ละหลัง เพื่อให้ไทร์และครอบครัวของเขาสามารถย้ายเข้ามาทันทีที่ต้องการด้วยกุญแจวิลล่ามากมายในมือของเขา ไทร์รู้สึกราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ในวันเสาร์ถัดมา เอลิซ่า การ์เนอร์ได้โทรหาเฮเลน โคลตอนหกโมงเช้าเพื่อเตือนเฮเลนเกี่ยวกับงานเลี้ยงต้อนรับที่บ้านใหม่ของเธอ เฮเลนเย้ยหยันเมื่อเธอตระหนักว่านังตัวแสบอยากจะอวดให้เธอเห็น จากเหตุการณ์นี้ เฮเลนอารมณ์ไม่ดีตลอดทั้งเช้าเวลาประมาณสิบโมงเช้า ทั้งห้าขึ้นรถและเดินทางไปยังวิลล่าบนภูเขาลูนาร์ ทันทีที่พวกเขามาถึงทางเข้าหลัก พวกเขาเห็นหญิงวัยกลางคนผ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 148 มิสเตอร์ซัมเมอร์คุณมาถึงแล้ว
ในที่สุด ไทร์ ซัมเมอร์ก็ถูกโจมตีในตอนแรก ไทร์ไม่แม้แต่จะโต้ตอบกับตระกูลตัวตลกพวกนี้นี้ โอไรอันและครอบครัวของเขาไม่รู้ว่าจะล้ำเส้นขึ้นมาเมื่อใด“อันที่จริง การเป็นขอทานไม่ใช่เรื่องผิด สิ่งสำคัญที่สุดคือมีความตั้งใจที่จะปรับปรุง บราเธอร์ซัมเมอร์ คุณทำงานอะไร?” โอไรอันถามก่อนที่ไทร์จะตอบ เอลิซ่า ก็เริ่มพูด “เขาสามารถทำงานอะไรได้บ้าง? ฉันได้ยินมาว่าเขาขี้เกียจอยู่แต่ที่บ้าน ตั้งแต่ที่เขามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของวินนี่เฟรด ฉันคิดว่าสิ่งที่โอไรอันพูดนั้นถูกต้อง ไม่ผิดที่เขาจะเป็นคนจน แต่เขาต้องมีความตั้งใจที่จะปรับปรุง โอไรอัน นายยังมีตำแหน่งว่างในบริษัทของนายหรือไม่? ทำไมนายไม่จ้างพ่อหนุ่มซัมเมอร์ล่ะ?”โอไรอันขมวดคิ้ว “คุณแม่ บริษัทของเราทำงานเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต มีเพียงเฉพาะผู้เชี่ยวชาญด้านไอทีเท่านั้น ที่สามารถทำงานที่นั่นได้ บราเธอร์ ซัมเมอร์จะทำอะไรได้? นอกจากผู้รักษาความปลอดภัยที่เรากำลังรับสมัครอยู่ ทำไมคุณไม่มาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยล่ะบราเธอร์ซัมเมอร์? ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ใจร้ายกับคุณ ห้าพันเหรียญต่อเดือนฟังดูเป็นยังไง?”ในที่สุดเฮเลนก็ทนไม่ไหว เธอกระแทกโต๊ะอาหารทันที “
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 149 ให้ฉันมอบสิ่งที่สวยงามที่เรียกว่าบ้านให้พวกคุณ
จู่ ๆ ราวกับว่าความดันอากาศรอบตัวพวกเขาเพิ่มขึ้นหลังจากที่ลีนา จูลิอาร์ด เรียกชื่อไทร์ ซัมเมอร์มิสเตอร์ซัมเมอร์ มิสเตอร์ซัมเมอร์คนไหน?ในขณะที่ทุกคนยังตกตะลึง ลีนาเดินด้วยความเร็ว ด้วยเสียงรองเท้าที่กระทบพื้นอันดังของเธอและตรงมาที่ไทร์ เธอดูเหมือนทั้งเคารพและขอบคุณไทร์"มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉันพาคนมาทำความสะอาดวันละครั้ง ไม่ว่าคุณจะย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ มันก็จะอยู่ในสภาพที่สะอาดที่สุดเสมอเลยค่ะ” ลีนากล่าวทุกคนหันมามองไทร์อย่างแปลกใจ อันที่จริง สมาชิกในครอบครัวของเอลิซ่าถูกแช่แข็งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะ” ไทร์พยักหน้าเล็กน้อย"ไม่เลยค่ะ เรายินดีอย่างยิ่งที่ได้ให้บริการคุณ มิสเตอร์ซัมเมอร์!” ลีนากล่าวออกมาไทร์ยิ้มก่อนที่จะอุ้มแบลร์ ซีขึ้นและจับมือวินนี่เฟรด ในขณะที่เขาเริ่มเดินเข้าไปยังวิลล่าของเขา“คุณพ่อ นี่คือบ้านใหม่ของเราเหรอคะ?” แบลร์ถามด้วยความสงสัย“ใช่แล้ว ลูชอบมันไหม?” ไทร์ถาม"ชอบค่ะ หนูรักมัน!" แบลร์ตอบกลับด้วยท่าทางตื่นเต้นเมื่อทั้งสามมาถึงหน้าประตู พวกเขาเห็นว่าเฮเลน โคลและเอลิซ่า การ์เนอร์ยังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่“คุณแม่ คุณกำลังทำอะไรอยู
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 150 แมลงวันในงานเลี้ยง
เนื่องจากไทร์ ซัมเมอร์และวินนี่เฟรด ออกเดินทางในเวลาสิบโมงเช้า เมื่อพวกเขามาถึงที่มิลานก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้วมิคาเอลมีความหวังอย่างสูงว่า วินนี่เฟรดจะสามารถเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจของเขาได้ ในขณะเดียวกัน เขาก็เคารพไทร์มากขึ้นไปอีก ดังนั้น เมื่อไทร์และวินนี่เฟรดมาถึง มิคาเอลก็อยู่ที่นั่นเพื่อต้อนรับพวกเขาเป็นการส่วนตัว“มิสวินนี่เฟรด ซี และมิสเตอร์ไทร์ ซัมเมอร์ ยินดีต้อนรับสู่อิตาลี! ฉันแน่ใจว่ามันเป็นการเดินทางที่เหน็ดเหนื่อย” มิคาเอลกล่าวก่อนจะสวมกอดวินนี่เฟรดและจับมือของไทร์อย่างเคารพหลังจากมิคาเอล วินนี่เฟรดและไทร์รับประทานอาหารเย็นเสร็จ ไทร์ ซัมเมอร์และวินนี่เฟรดก็แยกไปยังโรงแรมที่มิคาเอลจองไว้ให้พวกเขาเพื่อพักผ่อนทันที เนื่องจากตารางงานที่แน่นหนาในวันรุ่งขึ้น มิคาเอลพาทั้งสองคนไปที่สำนักงานและโรงงานของกุชชี่เพื่อทัวร์ ในขณะเดียวกัน ชุดเสื้อผ้า ‘ออทัมน์ฟิลด์’ ที่ออกแบบโดยวินนี่เฟรด ก็อยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการผลิตโดยโรงงานของกุชชี่โดยผลงานที่มีชื่อว่า ‘ออทัมน์ฟิลด์’ ที่โดดเด่นในช่วงสัปดาห์แฟชั่นในตอนบ่าย มิคาเอลแจ้งวินนี่เฟรดว่า จะมีงานเลี้ยงค็อกเทลที่นี่ในตอนเย็น งานเลี้ยงค็อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 151 กรุณาให้เกียรติฉันด้วย
การแสดงออกที่ใจดีบนใบหน้าของวินนี่เฟรดได้หายไปแล้ว เธอรู้ว่าฮาริส ฮิวเบิร์ตคิดไม่ดีกับเธอ“ขอโทษนะคะ” วินนี่เฟรดพูด เธอรู้สึกโมโหเล็กน้อยและต้องการอยู่ห่างจากชายสองคนที่มีเจตนาร้ายนี้ อย่างไรก็ตาม ฮาริสไม่ยอมทิ้งเธอไว้ตามลำพัง“มิสซี คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะไม่พิจารณาดูก่อน? ฉันแน่ใจว่าคุณมาที่นี่เพื่อร่วมงานแฟชั่นวีคของมิลาน เพราะคุณต้องการให้งานสร้างสรรค์ของคุณโดดเด่นใช่ไหม อย่างไรก็ตาม ที่จริงแล้ว นักออกแบบจากจักรวรรดิเซเลเชียลอย่างคุณ ไม่สามารถได้รับความก้าวหน้าจากที่นี่ได้ แต่มิสเตอร์ รอสซี เป็นหนึ่งในผู้นำของหกตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในมิลาน และเขาเองก็มีอิทธิพลในช่วงสัปดาห์แฟชั่นอีกด้วย” ฮาริสอธิบาย"คุณพยายามจะพูดอะไร?" วินนี่เฟรดเริ่มขมวดคิ้ว“ถ้าอย่างนั้น ฉันเข้าเรื่องเลยแล้วกัน” ฮาริสหัวเราะ"มิสเตอร์รอสซีสนใจในตัวคุณและเขาต้องการใช้เวลาคืนนี้กับคุณ หากคุณทำให้มิสเตอร์รอสซีพอใจได้ เขาสัญญาว่าเขาจะให้โอกาสที่ดีในการแสดงตัวของคุณในช่วงแฟชั่นวีค เขาสามารถทำให้คนอื่นสังเกตเห็นคุณและผลงานสร้างสรรค์ของคุณได้” ฮาริสยิ้มอย่างมั่นใจให้วินนี่เฟรด“มิสซี ถ้าบริษัทที่สนับสนุนคุณพาคุณมาที่น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 152 ด้วยความเคารพ ท่านเจ้าตำหนัก
คืนใต้แสงจันทร์ รถเก๋งสีดำจอดอยู่ที่ลานจอดรถกลางแจ้งด้านนอกโรงแรม ที่ไทร์ และวินนี่เฟรดพักอยู่ที่นั่นเมื่อประตูรถเปิดออก ฮารีส ฮิวเบิร์ตและชายร่างใหญ่อีกสี่คนในชุดดำก็ก้าวออกมา พวกเขาทั้งหมดเริ่มเดินตรงเข้าไปในโรงแรม “สวัสดีครับ คุณต้องการห้องพักที่นี่ใช่ไหม?” พนักงานต้อนรับก็ทักทายพวกเขาทันที“เอากุญแจห้องสี่ศูนย์ห้ามาให้เรา เรากำลังมองหาใครบางคน” ฮาริสกล่าว“คุณผู้ชาย คุณเป็นใคร? กรุณาแสดงบัตรประจำตัวของคุณเพื่อลงชื่อด้วยครับ” พนักงานต้อนรับกล่าวหลังจากส่ายหัวเพี๊ยะ…ฮาริสตบเข้าที่ใบหน้าของพนักงานต้อนรับหลังจากนั้น ฮาริสก็หยิบนามบัตรออกมาแล้วยัดเข้าไปในมือของพนักงานต้อนรับ มันคือนามบัตรของตระกูลรอสซี เมื่อพนักงานต้อนรับเห็นนามบัตร เขาจึงรีบหยิบกุญแจห้องออกมาอย่างเชื่อฟังและมอบให้ฮาริสโดยไม่พูดอะไรอีกชายทั้งห้ารีบขึ้นลิฟต์และมาถึงที่หน้าห้องสี่ศูนย์ห้าแล้วในขณะนั้น วินนี่เฟรดนั่งอยู่ที่โต๊ะที่มีตะเกียงส่องสว่างและเตรียมร่างเอกสารต่าง ๆในขณะเดียวกัน ไทร์ก็นั่งถัดจากเธอและจ้องมองเธอเหมือนคนโง่เขลา เขารู้สึกว่าภรรยาของเขาเริ่มสวยขึ้นเรื่อย ๆ อันที่จริง เธอดูน่าดึงดูดยิ่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 153 ฉันคือ ไทร์ ซัมเมอร์ นายแห่งเรย์น
คำว่า 'เจ้าตำหนัก' ฟังดูคุ้นเคยอย่างประหลาด ก่อนเกิดสงครามครั้งใหญ่ในปีที่แล้ว ฉายา 'เจ้าตำหนัก' ยังไม่เกิดขึ้นในตำหนักราชันย์ย้อนกลับไปในตอนนั้น ราชันย์ไทร์ ซัมเมอร์ เป็นผู้นำสูงสุดของตำหนักราชันย์อย่างไรก็ตาม หลังสงครามครั้งใหญ่ ตำหนักราชันย์ก็มีชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับว่า เป็นองค์กรที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเรย์น ดังนั้น ตำหนักราชันย์จึงได้รับการเปลี่ยนอันดับ เป็นผลให้ไทร์ ซัมเมอร์ ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็น นายแห่งตำหนักราชันย์เรย์นในขณะเดียวกัน คลิฟฟอร์ด ฮานน์และอีกสี่คนได้รับตำแหน่งเป็น ห้ากษัตริย์แห่งตำหนักราชันย์ภายใต้พวกเขา มีนายพลทั้งหมดสิบแปดคน เป็นผู้ว่าการแผนกต่าง ๆ...วันนี้ตำหนักราชันย์มีระบบที่แน่นหนา แทบไม่แตกต่างจากจักรวรรดิเลย พูดตามตรงไทร์ ยังคงชอบตำหนักราชันย์แบบเก่า เพราะเมื่อมีระบบที่เข้มงวดขึ้น เสรีภาพภายในกลุ่มก็ต้องสูญสิ้นไปอย่างไรก็ตาม ถ้าหากไม่มีกฎเกณฑ์ องค์กรก็จะยุ่งเหยิง ดังนั้นตำหนักราชันย์ จึงจำเป็นต้องพัฒนาในลักษณะดังกล่าว แม้แต่ไทร์ ซึ่งเป็นนายแห่งตำหนักราชันย์ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงนี้ได้นี่คือเหตุผลที่ไทร์ยังคงชอบที่จะใช้ชีวิตแ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 154 มิสเตอร์มิคาเอลตกอยู่ในอันตราย
มิคาเอลตัวสั่นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เคนเนดี้ รอสซีถึงโกรธขนาดนี้จากความสัมพันธ์ระหว่างกุชชี่และตระกูล รอสซีไม่มีเหตุผลใดที่เคนเนดี้จะตัดสัมพันธ์กับเขาเพียงเพราะเรื่องผู้หญิง มิคาเอลรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ“ดี ดี ดี!” เคนเนดี้แสดงนิ้วโป้งให้มิคาเอล อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่เป็นมิตร“มิคาเอล คุณช่างดื้อรั้นจริง ๆ คุณคิดว่าเราซึ่งเป็นตระกูลรอสซีจะกลัวกุชชี่ หรือไม่?” เคนเนดี้ถาม"มิสเตอร์รอสซีฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพยายามจะพูด” มิคาเอลขมวดคิ้ว“คุณแกล้งโง่เหรอ? มิคาเอล คุณช่างกล้าจริง ๆ เพื่อนของคุณก็บ้าเหมือนกัน พวกคนจากจักรวรรดิเซเลสเชียลกล้าแตะต้องคนของตระกูลรอสซี ช่างเป็นผู้ชายที่ดื้อรั้นจริง ๆ” เคนเนดี้กล่าว"มิสเตอร์รอสซี ช่วยพูดมาตามตรง” มิคาเอลรู้สึกว่าเรื่องราวชักจะไม่ดีเสียแล้ว“เมื่อคืนฉันส่งคนของฉันไปพาตัวมิสซีมาจากโรงแรม แต่แล้วคนของฉันก็หายตัวไปหมด และเพื่อนสองคนของคุณก็หายตัวไปเช่นกัน ฉันส่งคนไปตรวจสอบกับทางโรงแรมวันนี้ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหายไปแล้ว มิคาเอล คุณกล้าพูดไหมว่าคุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้” เคนเนดี้โมโห“คุณกล้าที่
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
