แชร์
บทที่ 146 จ่ายเป็นเงินสด
บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 147 ครอบครัวที่ชอบพูดจาโอ้อวด
หลังจากที่จ่ายเงินไปแล้วหนึ่งพันล้านดอลลาร์ วิลล่าทั้งสิบสามหลังในทำเลที่ดีที่สุดของภูเขาลูนาร์ ตอนนี้ทั้งหมดตกเป็นของไทร์ ซัมเมอร์!ไทร์ไม่ได้ซื้อวิลล่าจำนวนมากนี้เพื่อเป็นการอวดรวย แต่เป็นเพราะว่าไทร์ได้วางแผนไว้แล้วในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เขาไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ในวิลล่าเหล่านี้ทั้งหมด แต่มันจะเป็นของขวัญให้ผู้อื่นแทนเขาจะมอบให้ใคร? แน่นอน เขาจะมอบให้กับคนที่เขาไว้ใจ!หลังจากสามวันแล้ว ลีนาได้ดำเนินการตามขั้นตอนที่จำเป็นทั้งหมดสำหรับการส่งมอบ ในเวลาเดียวกัน เธอได้จัดเตรียมคนทำความสะอาดบ้านในแต่ละหลัง เพื่อให้ไทร์และครอบครัวของเขาสามารถย้ายเข้ามาทันทีที่ต้องการด้วยกุญแจวิลล่ามากมายในมือของเขา ไทร์รู้สึกราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ในวันเสาร์ถัดมา เอลิซ่า การ์เนอร์ได้โทรหาเฮเลน โคลตอนหกโมงเช้าเพื่อเตือนเฮเลนเกี่ยวกับงานเลี้ยงต้อนรับที่บ้านใหม่ของเธอ เฮเลนเย้ยหยันเมื่อเธอตระหนักว่านังตัวแสบอยากจะอวดให้เธอเห็น จากเหตุการณ์นี้ เฮเลนอารมณ์ไม่ดีตลอดทั้งเช้าเวลาประมาณสิบโมงเช้า ทั้งห้าขึ้นรถและเดินทางไปยังวิลล่าบนภูเขาลูนาร์ ทันทีที่พวกเขามาถึงทางเข้าหลัก พวกเขาเห็นหญิงวัยกลางคนผ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 148 มิสเตอร์ซัมเมอร์คุณมาถึงแล้ว
ในที่สุด ไทร์ ซัมเมอร์ก็ถูกโจมตีในตอนแรก ไทร์ไม่แม้แต่จะโต้ตอบกับตระกูลตัวตลกพวกนี้นี้ โอไรอันและครอบครัวของเขาไม่รู้ว่าจะล้ำเส้นขึ้นมาเมื่อใด“อันที่จริง การเป็นขอทานไม่ใช่เรื่องผิด สิ่งสำคัญที่สุดคือมีความตั้งใจที่จะปรับปรุง บราเธอร์ซัมเมอร์ คุณทำงานอะไร?” โอไรอันถามก่อนที่ไทร์จะตอบ เอลิซ่า ก็เริ่มพูด “เขาสามารถทำงานอะไรได้บ้าง? ฉันได้ยินมาว่าเขาขี้เกียจอยู่แต่ที่บ้าน ตั้งแต่ที่เขามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของวินนี่เฟรด ฉันคิดว่าสิ่งที่โอไรอันพูดนั้นถูกต้อง ไม่ผิดที่เขาจะเป็นคนจน แต่เขาต้องมีความตั้งใจที่จะปรับปรุง โอไรอัน นายยังมีตำแหน่งว่างในบริษัทของนายหรือไม่? ทำไมนายไม่จ้างพ่อหนุ่มซัมเมอร์ล่ะ?”โอไรอันขมวดคิ้ว “คุณแม่ บริษัทของเราทำงานเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต มีเพียงเฉพาะผู้เชี่ยวชาญด้านไอทีเท่านั้น ที่สามารถทำงานที่นั่นได้ บราเธอร์ ซัมเมอร์จะทำอะไรได้? นอกจากผู้รักษาความปลอดภัยที่เรากำลังรับสมัครอยู่ ทำไมคุณไม่มาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยล่ะบราเธอร์ซัมเมอร์? ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ใจร้ายกับคุณ ห้าพันเหรียญต่อเดือนฟังดูเป็นยังไง?”ในที่สุดเฮเลนก็ทนไม่ไหว เธอกระแทกโต๊ะอาหารทันที “
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 149 ให้ฉันมอบสิ่งที่สวยงามที่เรียกว่าบ้านให้พวกคุณ
จู่ ๆ ราวกับว่าความดันอากาศรอบตัวพวกเขาเพิ่มขึ้นหลังจากที่ลีนา จูลิอาร์ด เรียกชื่อไทร์ ซัมเมอร์มิสเตอร์ซัมเมอร์ มิสเตอร์ซัมเมอร์คนไหน?ในขณะที่ทุกคนยังตกตะลึง ลีนาเดินด้วยความเร็ว ด้วยเสียงรองเท้าที่กระทบพื้นอันดังของเธอและตรงมาที่ไทร์ เธอดูเหมือนทั้งเคารพและขอบคุณไทร์"มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉันพาคนมาทำความสะอาดวันละครั้ง ไม่ว่าคุณจะย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ มันก็จะอยู่ในสภาพที่สะอาดที่สุดเสมอเลยค่ะ” ลีนากล่าวทุกคนหันมามองไทร์อย่างแปลกใจ อันที่จริง สมาชิกในครอบครัวของเอลิซ่าถูกแช่แข็งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะ” ไทร์พยักหน้าเล็กน้อย"ไม่เลยค่ะ เรายินดีอย่างยิ่งที่ได้ให้บริการคุณ มิสเตอร์ซัมเมอร์!” ลีนากล่าวออกมาไทร์ยิ้มก่อนที่จะอุ้มแบลร์ ซีขึ้นและจับมือวินนี่เฟรด ในขณะที่เขาเริ่มเดินเข้าไปยังวิลล่าของเขา“คุณพ่อ นี่คือบ้านใหม่ของเราเหรอคะ?” แบลร์ถามด้วยความสงสัย“ใช่แล้ว ลูชอบมันไหม?” ไทร์ถาม"ชอบค่ะ หนูรักมัน!" แบลร์ตอบกลับด้วยท่าทางตื่นเต้นเมื่อทั้งสามมาถึงหน้าประตู พวกเขาเห็นว่าเฮเลน โคลและเอลิซ่า การ์เนอร์ยังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่“คุณแม่ คุณกำลังทำอะไรอยู
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 150 แมลงวันในงานเลี้ยง
เนื่องจากไทร์ ซัมเมอร์และวินนี่เฟรด ออกเดินทางในเวลาสิบโมงเช้า เมื่อพวกเขามาถึงที่มิลานก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้วมิคาเอลมีความหวังอย่างสูงว่า วินนี่เฟรดจะสามารถเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจของเขาได้ ในขณะเดียวกัน เขาก็เคารพไทร์มากขึ้นไปอีก ดังนั้น เมื่อไทร์และวินนี่เฟรดมาถึง มิคาเอลก็อยู่ที่นั่นเพื่อต้อนรับพวกเขาเป็นการส่วนตัว“มิสวินนี่เฟรด ซี และมิสเตอร์ไทร์ ซัมเมอร์ ยินดีต้อนรับสู่อิตาลี! ฉันแน่ใจว่ามันเป็นการเดินทางที่เหน็ดเหนื่อย” มิคาเอลกล่าวก่อนจะสวมกอดวินนี่เฟรดและจับมือของไทร์อย่างเคารพหลังจากมิคาเอล วินนี่เฟรดและไทร์รับประทานอาหารเย็นเสร็จ ไทร์ ซัมเมอร์และวินนี่เฟรดก็แยกไปยังโรงแรมที่มิคาเอลจองไว้ให้พวกเขาเพื่อพักผ่อนทันที เนื่องจากตารางงานที่แน่นหนาในวันรุ่งขึ้น มิคาเอลพาทั้งสองคนไปที่สำนักงานและโรงงานของกุชชี่เพื่อทัวร์ ในขณะเดียวกัน ชุดเสื้อผ้า ‘ออทัมน์ฟิลด์’ ที่ออกแบบโดยวินนี่เฟรด ก็อยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการผลิตโดยโรงงานของกุชชี่โดยผลงานที่มีชื่อว่า ‘ออทัมน์ฟิลด์’ ที่โดดเด่นในช่วงสัปดาห์แฟชั่นในตอนบ่าย มิคาเอลแจ้งวินนี่เฟรดว่า จะมีงานเลี้ยงค็อกเทลที่นี่ในตอนเย็น งานเลี้ยงค็อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 151 กรุณาให้เกียรติฉันด้วย
การแสดงออกที่ใจดีบนใบหน้าของวินนี่เฟรดได้หายไปแล้ว เธอรู้ว่าฮาริส ฮิวเบิร์ตคิดไม่ดีกับเธอ“ขอโทษนะคะ” วินนี่เฟรดพูด เธอรู้สึกโมโหเล็กน้อยและต้องการอยู่ห่างจากชายสองคนที่มีเจตนาร้ายนี้ อย่างไรก็ตาม ฮาริสไม่ยอมทิ้งเธอไว้ตามลำพัง“มิสซี คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะไม่พิจารณาดูก่อน? ฉันแน่ใจว่าคุณมาที่นี่เพื่อร่วมงานแฟชั่นวีคของมิลาน เพราะคุณต้องการให้งานสร้างสรรค์ของคุณโดดเด่นใช่ไหม อย่างไรก็ตาม ที่จริงแล้ว นักออกแบบจากจักรวรรดิเซเลเชียลอย่างคุณ ไม่สามารถได้รับความก้าวหน้าจากที่นี่ได้ แต่มิสเตอร์ รอสซี เป็นหนึ่งในผู้นำของหกตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในมิลาน และเขาเองก็มีอิทธิพลในช่วงสัปดาห์แฟชั่นอีกด้วย” ฮาริสอธิบาย"คุณพยายามจะพูดอะไร?" วินนี่เฟรดเริ่มขมวดคิ้ว“ถ้าอย่างนั้น ฉันเข้าเรื่องเลยแล้วกัน” ฮาริสหัวเราะ"มิสเตอร์รอสซีสนใจในตัวคุณและเขาต้องการใช้เวลาคืนนี้กับคุณ หากคุณทำให้มิสเตอร์รอสซีพอใจได้ เขาสัญญาว่าเขาจะให้โอกาสที่ดีในการแสดงตัวของคุณในช่วงแฟชั่นวีค เขาสามารถทำให้คนอื่นสังเกตเห็นคุณและผลงานสร้างสรรค์ของคุณได้” ฮาริสยิ้มอย่างมั่นใจให้วินนี่เฟรด“มิสซี ถ้าบริษัทที่สนับสนุนคุณพาคุณมาที่น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 152 ด้วยความเคารพ ท่านเจ้าตำหนัก
คืนใต้แสงจันทร์ รถเก๋งสีดำจอดอยู่ที่ลานจอดรถกลางแจ้งด้านนอกโรงแรม ที่ไทร์ และวินนี่เฟรดพักอยู่ที่นั่นเมื่อประตูรถเปิดออก ฮารีส ฮิวเบิร์ตและชายร่างใหญ่อีกสี่คนในชุดดำก็ก้าวออกมา พวกเขาทั้งหมดเริ่มเดินตรงเข้าไปในโรงแรม “สวัสดีครับ คุณต้องการห้องพักที่นี่ใช่ไหม?” พนักงานต้อนรับก็ทักทายพวกเขาทันที“เอากุญแจห้องสี่ศูนย์ห้ามาให้เรา เรากำลังมองหาใครบางคน” ฮาริสกล่าว“คุณผู้ชาย คุณเป็นใคร? กรุณาแสดงบัตรประจำตัวของคุณเพื่อลงชื่อด้วยครับ” พนักงานต้อนรับกล่าวหลังจากส่ายหัวเพี๊ยะ…ฮาริสตบเข้าที่ใบหน้าของพนักงานต้อนรับหลังจากนั้น ฮาริสก็หยิบนามบัตรออกมาแล้วยัดเข้าไปในมือของพนักงานต้อนรับ มันคือนามบัตรของตระกูลรอสซี เมื่อพนักงานต้อนรับเห็นนามบัตร เขาจึงรีบหยิบกุญแจห้องออกมาอย่างเชื่อฟังและมอบให้ฮาริสโดยไม่พูดอะไรอีกชายทั้งห้ารีบขึ้นลิฟต์และมาถึงที่หน้าห้องสี่ศูนย์ห้าแล้วในขณะนั้น วินนี่เฟรดนั่งอยู่ที่โต๊ะที่มีตะเกียงส่องสว่างและเตรียมร่างเอกสารต่าง ๆในขณะเดียวกัน ไทร์ก็นั่งถัดจากเธอและจ้องมองเธอเหมือนคนโง่เขลา เขารู้สึกว่าภรรยาของเขาเริ่มสวยขึ้นเรื่อย ๆ อันที่จริง เธอดูน่าดึงดูดยิ่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 153 ฉันคือ ไทร์ ซัมเมอร์ นายแห่งเรย์น
คำว่า 'เจ้าตำหนัก' ฟังดูคุ้นเคยอย่างประหลาด ก่อนเกิดสงครามครั้งใหญ่ในปีที่แล้ว ฉายา 'เจ้าตำหนัก' ยังไม่เกิดขึ้นในตำหนักราชันย์ย้อนกลับไปในตอนนั้น ราชันย์ไทร์ ซัมเมอร์ เป็นผู้นำสูงสุดของตำหนักราชันย์อย่างไรก็ตาม หลังสงครามครั้งใหญ่ ตำหนักราชันย์ก็มีชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับว่า เป็นองค์กรที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเรย์น ดังนั้น ตำหนักราชันย์จึงได้รับการเปลี่ยนอันดับ เป็นผลให้ไทร์ ซัมเมอร์ ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็น นายแห่งตำหนักราชันย์เรย์นในขณะเดียวกัน คลิฟฟอร์ด ฮานน์และอีกสี่คนได้รับตำแหน่งเป็น ห้ากษัตริย์แห่งตำหนักราชันย์ภายใต้พวกเขา มีนายพลทั้งหมดสิบแปดคน เป็นผู้ว่าการแผนกต่าง ๆ...วันนี้ตำหนักราชันย์มีระบบที่แน่นหนา แทบไม่แตกต่างจากจักรวรรดิเลย พูดตามตรงไทร์ ยังคงชอบตำหนักราชันย์แบบเก่า เพราะเมื่อมีระบบที่เข้มงวดขึ้น เสรีภาพภายในกลุ่มก็ต้องสูญสิ้นไปอย่างไรก็ตาม ถ้าหากไม่มีกฎเกณฑ์ องค์กรก็จะยุ่งเหยิง ดังนั้นตำหนักราชันย์ จึงจำเป็นต้องพัฒนาในลักษณะดังกล่าว แม้แต่ไทร์ ซึ่งเป็นนายแห่งตำหนักราชันย์ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงนี้ได้นี่คือเหตุผลที่ไทร์ยังคงชอบที่จะใช้ชีวิตแ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 154 มิสเตอร์มิคาเอลตกอยู่ในอันตราย
มิคาเอลตัวสั่นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เคนเนดี้ รอสซีถึงโกรธขนาดนี้จากความสัมพันธ์ระหว่างกุชชี่และตระกูล รอสซีไม่มีเหตุผลใดที่เคนเนดี้จะตัดสัมพันธ์กับเขาเพียงเพราะเรื่องผู้หญิง มิคาเอลรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ“ดี ดี ดี!” เคนเนดี้แสดงนิ้วโป้งให้มิคาเอล อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่เป็นมิตร“มิคาเอล คุณช่างดื้อรั้นจริง ๆ คุณคิดว่าเราซึ่งเป็นตระกูลรอสซีจะกลัวกุชชี่ หรือไม่?” เคนเนดี้ถาม"มิสเตอร์รอสซีฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพยายามจะพูด” มิคาเอลขมวดคิ้ว“คุณแกล้งโง่เหรอ? มิคาเอล คุณช่างกล้าจริง ๆ เพื่อนของคุณก็บ้าเหมือนกัน พวกคนจากจักรวรรดิเซเลสเชียลกล้าแตะต้องคนของตระกูลรอสซี ช่างเป็นผู้ชายที่ดื้อรั้นจริง ๆ” เคนเนดี้กล่าว"มิสเตอร์รอสซี ช่วยพูดมาตามตรง” มิคาเอลรู้สึกว่าเรื่องราวชักจะไม่ดีเสียแล้ว“เมื่อคืนฉันส่งคนของฉันไปพาตัวมิสซีมาจากโรงแรม แต่แล้วคนของฉันก็หายตัวไปหมด และเพื่อนสองคนของคุณก็หายตัวไปเช่นกัน ฉันส่งคนไปตรวจสอบกับทางโรงแรมวันนี้ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหายไปแล้ว มิคาเอล คุณกล้าพูดไหมว่าคุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้” เคนเนดี้โมโห“คุณกล้าที่
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
