แสดงฝีมือ

เมื่อเสร็จเรื่องทั้งหมด ผู้นำหมู่บ้านจึงชวนจือลู่ให้อยู่ทานข้าวที่เรือนของตน สองพี่น้องก็มิได้ปฏิเสธ จือลู่เห็นบุตรสาวคนเล็กของท่านปู่ชุยกำลังเย็บผ้าคลุมหน้านางจึงเดินเข้าไปดูอย่างสนใจ

"พี่เหมยท่านกำลังปักอันใดหรือ" 

"ข้ากำลังปักผ้าคลุมหน้า" นางแสดงสีหน้าเขินอาย

"เหมยเออร์ใกล้ออกเรือนแล้ว เงินที่ขายหญ้าหนอนมาได้ข้าก็จะแบ่งให้เป็นสินเดิมของนาง" ย่าชุยพูดขึ้น ท่านปู่ชุยมีบุตรชายที่ออกเรือนแล้วสองคนนำว่าเรือนตระกูลชุยของเขาได้เงินถึงหนึ่งร้อยยี่สิบตำลึงทอง

"ขอบใจเจ้ามากลู่เออร์" ชุยเหมยจับมือของจือลู่ไว้

"ข้ามีเรื่องจะขอความช่วยเหลือจากท่านย่าชุยด้วยเจ้าค่ะ" จือลู่เอ่ยขึ้น เพราะนางอยากหาคนเย็บหมอนให้นาง แต่นางไม่รู้ว่าจะขอให้ใครช่วยลำพังให้นางทำเองก็คงจะเย็บไม่ได้แน่

"เรื่องอันใด มีสิ่งใดที่ข้าจะช่วยเจ้าได้" พ่อท่านย่าชุยได้ยินก็หัวเราะอย่างขบขัน นางรีบให้จือลู่นำผ้ามาให้นางทันที 

จือลู่ส่งผ้าให้และบอกว่านางต้องการหมอนขนาดเท่าใด และนางขอให้เย็บให้นางถึงสี่ใบ ท่านย่าชุยจะช่วยเย็บผ้าห่มให้นางด้วยแต่นางปฏิเสธไปและจะนำนุ่นไปยัดใส่เอง เพราะนางให้ทางร้านผ้าในเมืองทำผ้าห่มไว้ให้นางแล้ว

ทั้งหมดกินข้าวและนั่งพูดคุยกัน จือลู่จึงได้รู้ว่าอีกสองเดือนชุยเหมยจะออกเรือน ท่านปู่ชุยย้ำว่าให้สองพี่น้องมาร่วมงานให้ได้ นางจึงรับปากและคิดจะแต่งหน้าให้ชุยเหมยด้วยตนเอง

"หากท่านไม่มั่นใจว่าข้าจะแต่งได้ ท่านตามข้าไปที่เรือนเสียก็สิ้นเรื่อง"จือลู่พูดกับชุยเหมย 

ในวันงานของตนเองใครก็อยากจะเป็นเจ้าสาวที่สวยทั้งนั้น ชุยเหมยก็เช่นกัน นางจึงชวนย่าชุยให้ตามสองพี่น้องกลับไปที่เรือน หนิงเฉิงที่กลัวคนอื่นจะเห็นกล่องของพี่สาว

แต่เพราะครั้งที่แล้วก่อนจะกลับหมู่บ้านจือลู่ นางหาซื้อกล่องไม้ขนาดกลาง และซื้อตลับไม้ ตลับเครื่องเคลือบมาไว้บ้างแล้ว จือลู่จึงรีบล่วงหน้ากลับเรือนไปก่อนเพื่อเตรียมตัว ท่านย่าชุยและชุยเหมยที่อยู่เก็บจานล้างก็จะตามไปภายหลัง นางจึงมีเวลาอีกเล็กน้อยที่จะจัดเตรียมของ

สองพี่น้องเมื่อกลับเรือน หนิงเฉิงก็รีบมาช่วยพี่สาวนำของจากในกล่องเครื่องสำอางมาเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์ จือลู่เลือกของออกมาเพียงไม่กี่อย่างที่จำเป็นเท่านั้น แปรงแต่งหน้าหรือฟองน้ำนางก็ไม่ใช้ จะใช้นิ้วมือแทน

เมื่อย่าชุยมาถึง จือลู่ก็จัดเตรียมของที่กลางเรือนเสร็จเรียบร้อยแล้ว หนิงเฉิงจึงแยกตัวออกไปเพื่อต้มน้ำเตรียมให้พี่สาวและตัวเขาอาบ เมื่อทำธุระของตนเสร็จหนิงเฉิงก็เข้าไปอ่านตำราอยู่ภายในห้องของตนเอง

จือลู่ก็เริ่มลงมือแต่งหน้าทันที เพียงได้หยิบเครื่องสำอางวิญญาณของบล็อกเกอร์สาวก็เข้าสิง นางแต่หน้าของชุยเหมยอย่างรวดเร็ว ย่าชุยที่นั่งมองอยู่ด้านข้างก็อ้าปากอยากพูดอะไรอยู่หลายรอบ

เพิ่งแต่งเสร็จหน้าชุยเหมยเสร็จ ท่านย่าชุยที่ได้เห็นก็ยกมือขึ้นปิกปากอย่างตกตะลึง เพราะไม่คิดว่าแต่งออกมาเพียงไม่นานบุตรสาวคนเล็กของตนจะงดงามมากถึงเพียงนี้ จือลู่ก็เรียกหนิงเฉิงเพื่อให้ออกมาชื่นชมฝีมือของนางด้วย

หนิงเฉิงที่ได้เห็นฝีมือของพี่สาวครั้งแรกก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้างเช่นเดียวกันกับย่าชุย 

"เหตุใดพี่เหมยถึงได้เปลี่ยนเป็นคนละคนเช่นนี้" หนิงเฉิงถึงกับกล่าวความในใจออกมา

ชุยเหมยจึงขอร้องให้จือลู่มาช่วยแต่งหน้าให้นางในวันแต่ง จือลู่ก็รับปากนางอย่างดี ชุยเหมยกลับเรือนทั้งที่แต่งหน้าเช่นนั้น เพื่อไปอวดท่านพ่อ พี่ชาย และพี่สะใภ้ทั้งสอง 

วันรุ่งขึ้นเป็นวันที่นัดรถม้าจากในเมืองให้มารับที่เรือน จือลู่และหนิงเฉิงที่เก็บของเรียบร้อยแล้วก็นำมาว่าไว้กลางลานเรือนเพื่อรอยกขึ้นรถม้า จือลู่เดินไปที่บ้านผู้นำหมู่บ้านเพื่อจะเอาปลอกหมอนที่ขอให้ท่านย่าชุยทำให้

ก็พบนางกำลังเดินนำมาหมอนทั้งสี่ใบที่ยัดนุ่นมาแน่นแล้วเดินมากับชุยเหมย ทั้งสามคนจึงเดินกลับมาที่เรือนของจือลู่ ท่านปู่ชุยและชาวบ้านยังตามมาอีกหลายคนเมื่อรู้ว่าสองพี่น้องจะกลับไปใช้ชีวิตที่ในเมืองแล้ว

เมื่อรถม้ามาถึงต่างก็ช่วยกันหยิบจับของขึ้นรถม้า หนิงเฉิงเป็นคนยกกล่องเครื่องสำอางของจือลู่ที่ถูกคลุมผ้าไว้ นำไปไว้ที่ด้านในสุดเสียก่อน ทุกคนต่างอวยพรขอให้สองพี่น้องใช้ชีวิตให้ดี และยังกำชับให้กลับมาเที่ยวที่หมู่บ้านบ้าง ท่านปู่ชุยรับปากว่าจะดูแลบ้านของทั้งสองพี่น้องอย่างดี

จือลู่และหนิงเฉิงนั่งรถม้าออกจากหมู่บ้านท่ามกลางสายตาอาลัยอาวรณ์ของคนในหมู่บ้าน เพราะสองพี่น้องนับว่าช่วยเหลือคนในหมู่บ้านไว้มาก ท่านปู่ชุยยังให้สตรีในหมู่บ้านทำหมอนเช่นเดียวกับจือลู่เพื่อนำไปขายในเมืองอีกด้วย เพราะจือลู่บอกไว้ว่าหากทำเช่นนี้ก็จะสามารถสร้างรายได้ระยะยาวให้ชาวบ้านได้

จือลู่เมื่อกลับมาถึงในเมืองนางแวะไปรับของที่ร้านผ้าก่อนและยังให้ร้านผ้าช่วยยัดนุ่นเข้าไปในผ้าห่มให้นางด้วย สองพี่น้องไปรับกุญแจเรือนที่โรงหมอก่อนที่จะเข้าไปที่เรือน เมื่อถึงเรือนก็พบว่าท่านหมอโยวจัดการเรือนให้พวกตนอย่างดี

ทั้งภายในและภายนอกเครื่องเรือน เครื่องครัวล้วนครบถ้วน แม้แต่ภายในห้องก็ยังมีเครื่องนอนเตรียมไว้ให้ทั้งคู่ครบทุกห้อง ทั้งคู่มองสบตากัน หากเป็นเช่นนี้พวกนางคงไม่ต้องไปสั่งให้ที่ร้านผาทำให้

เพราะเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าเดิมหลายเท่าหนิงเฉิงก็เป็นห่วงว่าพี่สาวของตนจะดูแลทำความสะอาดคนเดียวไม่ไหว เพราะอีกไม่กี่วันตนจะต้องไปเข้าเรียนที่สำนักศึกษาแล้ว 

"พี่หญิง ท่านหาซื้อคนดีหรือไม่"หนิงเฉิงพูดขึ้นเมื่อเห็นพี่สาวกำลังก่อฟื้นอย่างงกๆเงิ่นๆขึ้น

"เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะหาได้จากที่ใด" เพราะนางไม่รู้ว่าจะไปหาคนที่ไหนมาช่วยงาน

พอดีที่หมอโยวแวะมาดูสองพี่น้องก่อนที่จะไปโรงหมอ หนิงเฉิงที่ออกไปเปิดประตูเรือนก็เชิญหมอโยวเข้ามาผ่านในเรือน หมอโยวที่เห็นจือลู่ที่หน้าเปื้อนเขม่าฟืนเดินออกมาพบตนก็หัวเราะอย่างขบขัน