กระหม่อมเห็นสมควรพ่ะย่ะค่ะ

จ้าวหยวน พี่ชายของจ้าวเหยียนที่รู้ว่าชินอ๋องพาหลานทั้งสองมาที่จวนตระกูลเจ้าก็รีบกลับจากกรมคลังมาพบทั้งสามทันที เมื่อเห็นหน้าหลานทั้งสอง จ้าวหยวนก็อดที่จะน้ำตาซึมเพราะคิดถึงน้องสาวที่เสียไปมิได้

บุตรหลานตระกูลจ้าวเมื่อทราบเรื่องก็มาที่จวนตระกูลจ้าวกันอย่างมากมาย ทุกคนล้วนแล้วแต่ยินดีที่ได้พบจือลู่และหนิงเฉิง แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าให้ของรับหน้าสองพี่น้องมากมายต่างก็ไม่มีใครนึกอิจฉาสักคน ต่างก็นำของกำนัลมามอบให้ทั้งคู่จนจือลู่คิดไม่ออกว่านางจพขนทั้งหมดกลับเป่ยโจวเช่นไร

ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าวยังรั้งตัวจือลู่และหนิงเฉิงไว้ให้พักอยู่กับนางเสียหลายวัน ชินอ๋องก็มิได้ขัดข้อง เพราะเขายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ เมื่อบุตรทั้งสองอยู่ที่จวนตระกูลจ้าวก็ย่อมวางใจได้เช่นกัน เพียงแต่เขาส่งองครักษ์เงาและผู้ติดตามมาให้บุตรทั้งสองแทน

ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าวเมื่อมีหลานทั้งสองมาอยู่พูดคุยก็ช่วยให้คลายความคิดถึงที่มีต่อบุตรสาว นางยังกินข้าวได้มากกว่าปกติอีกด้วย หลานสาวหลานชายตระกูลจ้าวต่างก็พากันมาเที่ยวเล่นอยู่กับทั้งคู่จนสนิทสนม

"ลู่เออร์ บิดาเจ้าจะกลับเป่ยโจวเมื่อใด" จือลู่ที่มาพักอยู่จวนตระกูลจ้าวได้หลายวันแล้วท่านยายขอ