LOGINShare
8.เล่นบทสาวใสไร้เดียงสา (2)
Last Updated:
2025-02-28 16:19:49“อยากครางก็คราง จะกลั้นไว้ทำไม ฉันไม่ชอบความเงียบ มันไม่เร้าใจ ถ้าเธอไม่ครางอย่าหาว่าฉันรุนแรงก็แล้วกัน”
ธีรดนย์บอกเสียงเข้มต่ำ เขาไม่ชอบใจนักที่อีกฝ่ายดูไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่เคยมีสาวไหนเมินเขาอย่างนี้ พวกเธอเต็มอกเต็มใจกระโดดร่วมวงและยังเป็นฝ่ายปลุกอารมณ์เขาก่อนด้วยซ้ำ
ทรวงอวบเต่งตึงถูกเคล้นอย่างไม่เบามือ ตั้งใจกระตุ้นเร้าอารมณ์สาว ทั้งมืออีกข้างยังไล้ไปทั่วหน้าท้อง ต่ำลงไปแถวท้องน้อยแต่มือบางก็ตามมาปัดออกอย่างน่าหงุดหงิด และนั่นก็ทำให้เขายิ่งฉุนจัด
ร่างสูงใหญ่ขยับขึ้นปลดกางเกงของคนใต้ร่าง เจ้าตัวก็จิกข่วนมือเขาพัลวันอย่างไม่ยอม
“ให้ตายสิ จะดีดดิ้นให้เสียเวลาไปทำไม มาสนุกด้วยกันดีกว่า รับรองฉันจะทำให้เธอลืมทุกคนที่เคยผ่านมาเลย”
“ฉันยังไม่...ว้าย!”
ยังไม่ทันแย้งจบกางเกงของเธอก็ถูกดึงหลุดจากสะโพก นิชาดารีบจับผ้าห่มมาคลุมตัวเองแทบไม่ทัน พร้อมกับที่กางเกงพ้นปลายเท้า เธอทั้งงอขาทั้งถอยหนีพร้อมกันนั้นก็เห็นอีกฝ่ายจัดการกับกางเกงของเขาจนต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น
“อะไรอีก ตกลงจะเอาไง”
เหมือนชายหนุ่มจะหงุดหงิดที่เธอมีท่าทางไม่เต็มใจและไม่ให้ความร่วมมือใดๆ
“ไม่เต็มใจหรือไง”
“นายก็รู้อยู่แล้วยังจะถามอีก”
“อ้อ สรุปคือไม่เต็มใจจะเป็นเมียฉันสินะ”
ธีรดนย์เท้าเอว ตาคมเข้มจ้องคนที่ซุกใต้ผ้าห่มด้วยท่าทีเคืองจัด เขาไม่เคยนอนกับคนที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ ถึงจะรักสนุกแต่ก็เป็นลูกผู้ชายพอ ทว่าผู้หญิงตรงหน้าที่เขาเป็นเจ้าของเธอเพราะจ่ายเงินซื้อมาแล้ว แต่กลับไม่ได้แตะต้องมันน่าโมโหจริงๆ
“โธ่เว้ย!”
ชายหนุ่มสบถ นั่งลงตรงขอบเตียงหันหลังให้เจ้าของร่างอรชรอย่างกระแทกกระทั้นพลางเสยผมแรงๆ ด้วยความหัวเสีย
นิชาดาแอบหวั่นใจกับอาการขัดอกขัดใจของอีกฝ่ายกลัวจะหันมาลงไม้ลงมือกับตน แต่อยู่ๆ เสียงเข้มก็เอ่ยถาม
“หนึ่งชั่วโมงพอไหม”
“อะ...อะไรเหรอ”
“เวลาทำใจ”
ริมฝีปากอิ่มเผยอค้าง อีกฝ่ายก็หันมามองอย่างคาดคั้น
“ฉันจะให้เธอเตรียมตัวเตรียมใจเป็นของฉันหนึ่งชั่วโมง ฉันไม่เคยบังคับขืนใจใคร”
หญิงสาวอึ้งไปครู่หนึ่ง หนึ่งชั่วโมงสำหรับเธอนั้นไม่พอ ทว่าการที่ชายหนุ่มยังมีข้อเสนอให้เธอ และประวิงเวลาออกไปแม้จะดูน้อยนิดสำหรับตน นิชาดาก็คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่ขืนใจเธอจริงๆ อย่างที่เขาพูด เพราะครั้งแรกที่พาเธอมาบ้านหลังนี้ พอเธอบอกว่าไม่เต็มใจ เขาจะไม่รู้สึกดี ชายหนุ่มก็ยังชะงักไปเช่นกัน
“เอ่อ ฉันขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม”
“เท่าไร”
“อย่างน้อยเดือนนึง ถ้าเป็นไปได้ก็...สาม...สี่เดือน”
“นี่เธอ...”
คราวนี้ร่างสูงใหญ่เหลือยเปล่าหันมาเผชิญหน้าตรงๆ นิชาดารีบเมินหน้าไม่มองเขา แม้ว่าชายหนุ่มยังใส่บอกเซอร์อยู่ก็ตาม
“คิดจะให้ฉันเฉาตายหรือไง นานไป”
“นายมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะไม่ใช่หรือไง”
ธีรดนย์กัดฟันกรอด ไม่ยอมเอ่ยสิ่งที่ตนตั้งใจเอาไว้ออกไป ทว่าพูดอีกอย่างแทน
“ลืมไปหรือไงว่าฉันจะแต่งกับเธอ”
“ตอนนี้ยังนี่นา”
“งั้นถ้าพรุ่งนี้ไปจดทะเบียน ก็เท่ากับเธอเป็นเมียฉันตามกฎหมาย จะว่าไง”
สีหน้าจืดเจื่อนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกบนดวงหน้าสวยหวานทำให้ธีรดนย์ยิ่งอารมณ์ขุ่น
“อย่าลืมนะ เธอเป็นลูกหนี้ แล้วก็ไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนฉันด้วย ตอนนี้ฉันกำลังขาดทุนอยู่ สิบล้านที่ให้พี่เธอไปฟรีๆ กับชีวิตแต่งงานที่ต้องผูกติดกับเธอ ฉันควรได้อะไรกลับคืนมาบ้าง”
เขาตอกย้ำเสียงเข้มขึ้น
“ไม่คิดบ้างหรือไงว่าเธอกับพี่ชายได้ประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียว ไอ้เมฆได้เงินไปใช้หนี้โดยที่ไม่ต้องใช้คืนสักบาท ส่วนเธอก็ได้เป็นนายหญิงไร่ชาดิฐวัฒน์ ทำไมฉันต้องรอนานขนาดนั้น ทำไมฉันต้องเสียเปรียบ ถามหน่อยเถอะ”
นิชาดาหน้าเสียยิ่งกว่าเดิม ฟังแล้วดูเหมือนเธอกับพี่ชายเป็นแก๊งต้มตุ๋นอย่างไรอย่างนั้น ถ้าหากหาเงินมาคืนได้เธอก็อยากทำ แต่มันยากเกินกว่าจะทำได้ง่ายๆ
“ถ้านายอยากให้ฉันทำงานใช้หนี้ ฉันก็ทำได้ ฉันไม่ได้จะโกงนาย พี่เมฆก็เหมือนกัน”
“หักเงินเดือนเธอทั้งหมด สิบปีก็ยังไม่ครบ”
ชายหนุ่มสวนขึ้นทันที
ที่อีกฝ่ายพูดถูกทุกอย่าง เธอเองก็รู้ดี แต่หากมีทางไหนที่จะหลุดพ้นจากตำแหน่งเมียลุกหนี้ที่ต้องชดใช้ด้วยร่างกายได้เธอก็อยากเลือกหนทางนั้น ทว่าชายหนุ่มดูจะไม่ให้ทางเลือกเธอ
“ฉันให้เวลาเธออีกหนึ่งคืน พรุ่งนี้ไปจดทะเบียน”
นิชาดาถึงกับเหวอเมื่ออีกฝ่ายรีบร้อนตัดสินใจในเรื่องสำคัญราวไม่คิดหน้าคิดหลัง
“ถึงจะจดทะเบียนแล้ว ยังไงฉันก็ยังไม่พร้อม นายไม่เข้าใจหรือไง ฉันกับนายเป็นคนแปลกหน้า อยู่ๆ ก็จะให้...ให้นอนด้วยกัน...”
เธอพูดตะกุกตะกักเพราะอาย
“จะให้ฉันโกนหนวดเคราก่อนไหม”
หญิงสาวอดค้อนคนที่ถามกวนโมโหไม่ได้ เธอรู้ว่าเขาเพียงแค่ประชดเท่านั้น
ธีรดนย์รู้สึกเหมือนตนเองกำลังถูกปั่นหัวและคิดผิดที่เลือกแต่งงานกับน้องสาวของนภณต์ แต่เขาจะไม่ยอมเสียเปรียบเด็ดขาด
“เอางี้ไหม มาลองดูก่อน เผื่อเธอจะชอบ”
ดวงหน้าส่ายหวือทันใด ทว่าร่างสูงใหญ่โน้มลงมาทับผ้าห่มหนาที่คลุมตัวเธออยู่อย่างใจร้อน พลางจับคางเล็กให้หยุดนิ่ง
“น่า ฉันจะยังไม่ทำจริงๆ แต่ถ้าเธออยากต่อก็ลุยเลย”
แววตาคู่กลมโตเต็มไปด้วยความตื่นกลัว แต่กลับดึงดูดอารมณ์ความรู้สึกของคนเห็นนัก ธีรดนย์ไม่แน่ใจว่าเหตุใดตนถึงไม่ลดละความตั้งใจที่อยากจะครอบครองคนใต้ร่างเลย หรืออาจเพราะนิชาดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่มีเขาอยู่ในสายตา ทั้งที่เจ้าตัวเป็นรองเขาทุกอย่าง เป็นลูกหนี้ที่ไม่อาจบิดพลิ้วหนีหายได้ ทว่ากลับมีทีท่าต่อต้านไม่ยอมจำนนต่อเขาง่ายๆ
จะอย่างไรก็ตาม ธีรดนย์ตัดสินใจแล้ว นิชาดาต้องเป็นเมียเขา
======
ให้เวลาทำใจน้อยไปนะนายดนย์ ^-^"
Related chapters
ดุจกรงเถื่อน 9.สัมผัสปราศจากหัวใจ (1)
นิชาดาถูกบังคับจูบอีกครั้ง แม้จะบอกว่าไม่ฝืนใจ แต่ธีรดนย์ก็จูบเธออย่างถือสิทธิ์ที่จ่ายเงินค่าตัวของเธอแล้วเช่นเดิม หญิงสาวจำต้องเปิดปากรับด้วยปลายนิ้วแกร่งออกแรงกดข้างแก้ม ลิ้นร้อนรุกเร้าเกี่ยวกระหวัดอย่างเร่งรีบทำเอาหายใจหายคอไม่ทันต้องร้องประท้วงอึกอัก แต่ชายหนุ่มก็เพียงเปลี่ยนเป็นจูบซับกลีบปากทั้งบนล่างแทนมือหนาที่ค่อยเคลื่อนเข้ามาด้านในเคล้าคลึงกระชับอกอวบล้นสลับไปมาสองข้าง สะกิดวนเวียนปลายยอดที่เบ่งบานรับแรงเร้าอย่างพอใจ ขณะที่อีกมือลูบต่ำลงเรื่อยๆนิชาดามัวยุ่งกับการห้ามมือที่วุ่นวายกับหน้าอกตน พร้อมอาการวูบวาบที่รุมเร้าทั่วทั้งกาย รู้ตัวอีกครั้งความอุ่นของมือหนาก็ครอบครองเหนือสัดส่วนบอบบาง“อ๊ะ หยะ...อย่า”มือหนากุมเคล้นย้ำอย่างไม่ยอมห่าง ตั้งใจปลุกปั่นร่างกายที่ยังแข็งขืนให้โอนอ่อน แม้จะรู้ว่าใจหญิงสาวยังไม่ยินยอม ทว่าเขาจะทำให้ร่างกายอีกฝ่ายตอบสนองและเสร็จสมจนเธอไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกตัวเองให้จงได้ ธีรดนย์มั่นใจในฝีมือของตัวเอง แม้จะเป็นการรวบรัดอยู่สักหน่อย ทว่าสุดท้ายแล้วสาวเจ้าจะต้องชื่นชอบการปรนเปรอของตนอย่างแน่นอนปลายนิ้วแกร่งบดคลึงส่งผลให้ร่างทั้งร่างของเธออ่อนปวกเปีย
Last Updated : 2025-02-28ดุจกรงเถื่อน 9.สัมผัสปราศจากหัวใจ (2)
“ไปอาบน้ำซะ ฉันจะโทรไปสั่งให้คนเอาอาหารที่บ้านใหญ่มาส่ง”ชายหนุ่มเหมือนจะนั่งลงปลายเตียง นิชาดาไม่ได้มองเขา แต่ก็ลุกขึ้นเงียบๆ ไม่อยากทำตัวเรื่องมากหรืออ่อนแอต่อหน้าอีกฝ่าย หากก็ไม่ลืมใช้ผ้าห่มห่อตัวเดินเก็บเสื้อผ้าของตนทั้งที่ขาสั่นอ่อนแรงราวจะยืนไม่อยู่แต่ก็ฝืนพาตัวเองก้าวต่อไปสายตาคมเข้มของคนที่กำลังกดมือถือมองตามหญิงสาวที่เข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดไม่จา ทั้งไม่มีทีท่าว่าจะร้องไห้คร่ำครวญแล้วก็ถอนหายใจ‘ใจแข็งกว่าที่คิด แต่ก็ดี เพราะฉันปลอบใครไม่เป็น’และแน่นอนว่าธีรดนย์ไม่คิดว่าต้องปลอบใจลูกหนี้ของตน แต่เขาก็ผ่อนปรนให้นิชาดาไม่น้อยเลย‘ใครจะไปคิดว่าเด็กนี่จะรอดมาได้จนเกือบจะสามสิบ’ธีรดนย์รู้ว่านิชาดาอายุยี่สิบเก้าปีแล้ว น้อยกว่าเขากับนภนต์หกปี เพราะเพื่อนตนรักน้องสาวมากและมักพูดถึงให้เขาฟังบ่อยครั้ง ทั้งเขายังเคยไปรับอีกฝ่ายที่บ้านครั้งหนึ่ง และได้เห็นสาวน้อยนิชาดาในชุดนักเรียนมัธยมปลายซ้อนมอเตอร์ไซค์ผู้ชายกลับบ้าน ในตอนนั้นเขานั่งรอพี่ชายของเธออยู่ในรถ‘ไอ้หนุ่มนั่นมันก็ดูไม่ธรรมดา ไม่อยากเชื่อว่าจะปล่อยสาวน้อยหน้าหวานหลุดมือ’เขาคิดในใจพลางยักไหล่ ก็ดีเหมือนกันเพราะกลายเป็นเขาที่จ
Last Updated : 2025-02-28ดุจกรงเถื่อน 10.เด็กดื้อกับเจ้าหนี้จอมเจ้าเล่ห์ (1)
กระเป๋ากับอุปกรณ์ทำงานของเธอมีครบพร้อม ที่ขาดไปคือเสื้อผ้า นิชาดายังอยู่ในชุดเดิมแม้บอกว่าจะคุยกับกัญญาแต่เอาเข้าจริงหญิงสาวก็อายเกินกว่าจะโทรไปบอกเพื่อนร่วมบ้านว่าตนคงไม่กลับ คิดว่าอย่างไรเจ้าตัวคงพอเดาได้อยู่แล้วเธอล้างจานแล้วยังเก็บกวาดเช็ดถูกทุกอย่าง รวมถึงทำความสะอาดภายในห้องรับแขกเล็กด้วย ต้องการทำตัวให้มีงานเพื่อจะไม่เข้าไปในห้องนอน ขณะกำลังถูพื้นก็ต้องสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็ถูกโอบจากด้านหลัง“ทำไมชอบทำตัวเป็นเด็กดื้อจังนะเธอ”ไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มมาใกล้ตนเมื่อไร ทั้งยังรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใส่เสื้อ ทำเอาใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลยทีเดียว“เหงื่อชุ่มเชียว อาบน้ำอีกรอบละกันนะ”“วะ...ว่าไงนะ”เธอยังมึนงงอยู่ก็ถูกอุ้มขึ้นจนไม้ถูพื้นร่วงหลุดมือ ไม่ทันได้ดิ้นรนชายหนุ่มก็ก้าวยาวๆ พาเข้าห้องนอนมาจนถึงห้องน้ำแล้ว อีกฝ่ายวางเธอลงแล้วเขาก็ปิดประตูห้องน้ำ นิชาดามองด้วยสีหน้าเหวอ ขณะที่เขายื่นมือมาหาเธอจะแกะกระดุมร่างอรชรก็ถอยกรูด“ไม่เอานะ”“มาเถอะน่า ฉันไม่ชอบนอนแบบเหงื่อท่วมๆ”ธีรดนย์ย่างสามขุมเข้าหาคนตัวเล็กอย่างนึกสนุก รู้อยู่หรอกว่าตนทำให้หญิงสาวตระหนก แต่ท่าทางหวาดหวั่นราวหนูน้อ
Last Updated : 2025-02-28ดุจกรงเถื่อน 10.เด็กดื้อกับเจ้าหนี้จอมเจ้าเล่ห์ (2)
เพราะกว่าจะหลับก็ดึกมากแล้วทำให้นิชาดารู้สึกตัวช้าในยามเช้า บางอย่างยุกยิกตรงลำคอและต่ำลงมาหน้าอกทำให้ไม่สบายตัว ทว่าเมื่อร่างบางพลิกหนีก็ถูกรั้งกลับและกดไหล่บางทั้งสองข้าง สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เธอลืมตาโพลงเมื่อสติเริ่มเข้าที่เข้าทาง แล้วก็เห็นกลุ่มผมดกหนาตรงหน้าและเสื้อที่กองเหนือเนินทรวง พร้อมสัมผัสอุ่นชื้นที่กลืนกินยอดอกทำเอาวูบวาบจนสะดุ้งเฮือก มือบางก็รีบยกขึ้นดันศีรษะของคนที่รุกรานตัวเองอย่างไม่พอใจ“อย่านะ”เธอพยายามจะขยับตัวหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้“ไหนบอกว่าจะให้เวลาฉัน”“เห็นเธอหลับเพลินในอ้อมกอดฉัน ก็เลยปลุก เดี๋ยวจะสาย”ใบหน้าคมเข้มยอมเงยขึ้นมาคุยด้วยพร้อมดวงตาวิบวับ แถมเย้าว่าเธอหลับอย่างสบายทั้งที่เขากอดอยู่ ทำเอานิชาดาอดชักสีหน้าใส่ไม่ได้ พลางรีบดึงเสื้อตัวเองลง เพราะเสื้อเปิดสูงอย่างนี้ด้านล่างเธอก็ปราศจากสิ่งใดปกปิด ยังดีที่ผ้าห่มส่วนนึงปิดอยู่ รู้สึกหน้าร้อนวูบอย่างอับอายจนไม่ต่อคำกับชายหนุ่ม ทว่าเขาก็เพียงแตะปากได้รูปเหนือปากเธอเบาๆ“ฉันจะไปส่งที่บ้านพัก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปอำเภอกัน”ไม่แน่ใจว่าเธอรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าน้ำเสียงของชายหนุ่มดูอ่อนลง แต่ก็คิดว่าเขาไม่ล่วง
Last Updated : 2025-02-28ดุจกรงเถื่อน 11.อย่าเป็นอะไรมากนะหมอก (1)
รถโฟร์วีลคันโตหยุดลงด้านหน้าคาเฟ่ซึ่งมีสะพานเดินเชื่อมต่อไปร้านอาหารท่ามกลางไร่ชา ซึ่งมีกระบะคันหนึ่งจอดอยู่ ก่อนร่างสูงใหญ่จะเปิดกระจกตะโกนเรียกคนสนิทของตน“ไอ้เต้ย มานี่ดิ๊”คนที่เพิ่งเดินออกมาจากคาเฟ่ เจ้าตัวน่าจะมาดูความเรียบร้อยแทนเขา เพราะวันนี้เป็นวันหยุดมีนักท่องเที่ยวเข้ามาในไร่ ทั้งคาเฟ่และร้านอาหาร รวมถึงถ่ายรูปมากกว่าวันธรรมดาธีรดนย์กำลังทำโฮมสเตย์ โดยอยู่ในระหว่างก่อสร้าง แม้ห่างจากไร่ชาทว่าก็เป็นสัดส่วน คิดว่าเสร็จแล้วจะปลูกชาเสริมใกล้ๆ ให้ผู้มาพักได้ใกล้ชิดเพิ่ม“มีอะไรให้รับใช้ครับนาย”ต่อภพเดินมาโค้งให้นายตนพร้อมหน้าระรื่น“มึงไปรับนายหญิงของมึงหน่อย”คนได้ยินทำหน้างง ก่อนจะยิ้มกริ่ม“นั่นแน่ ยอมรับว่าคุณเธอเป็นนายหญิงแล้วเหรอครับนาย”ธีรดนย์ยื่นมือไปแจกมะเหงกให้คนของตนที่ทำตาวาวล้อเลียนแต่อีกฝ่ายหลบทัน เพราะหมอนี่มันเรียกนิชาดาอย่างนี้ตั้งแต่ที่เขาบอกว่าจะเป็นคนไปรับเธอที่สนามบินด้วยตัวเองแล้ว‘ว่าที่นายหญิง ก็ต้องไปรับด้วยตัวเองเนอะนายเนอะ’พูดอย่างนั้นต่อภพก็ได้ลูกเตะจากแข้งเขาไปป้าบหนึ่ง“กูจดทะเบียนแล้วเว้ย ไม่ใช่แค่นอนกับเขาแล้วก็ยกให้ง่ายๆ”คนเป็นนายประกาศออกไป
Last Updated : 2025-03-03ดุจกรงเถื่อน 11.อย่าเป็นอะไรมากนะหมอก (2)
สายลมอ่อนพัดวูบรอบกาย เมฆหนาทะมึนราวฝนกำลังจะเทลงมา ขณะร่างอรชรยืนท่ามกลางทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา ไร้วี่แววผู้คนเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง‘พี่เมฆ’หญิงสาวร้องเรียกหาพี่ชายผู้ซึ่งเป็นคนสำคัญคนเดียวในชีวิต และคอยปกป้องคุ้มครองเธอตั้งแต่เล็กจนโต‘อยู่แถวนี้ไหมคะ’ท้องฟ้าสีเข้มทำให้เธอกลัว นิชาดาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ เหมือนกำลังจะมีพายุใหญ่ ให้ความรู้สึกอ้างว้างและน่ากลัวไปพร้อมกันลมยิ่งพัดแรงขึ้น หญิงสาวกวาดตามองโดยรอบ แล้วก็เห็นสิงโตตัวใหญ่พุ่งกระโจนเข้ามาตะครุบตนเอง‘กรี๊ด!!’เธอหลับตายกสองมือขึ้นป้องกันพร้อมย่อตัวลง ฉับพลันทุกอย่างรอบกายกลับสงบลง รู้สึกอุ่นขึ้นจนต้องลืมตา และตนกำลังซบอยู่ในอกของใครบางคน แขนกำยำกอดตระกองอย่างทะนุถนอมจึงคิดว่าเป็นพี่ชาย ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นกลับเห็นเพียงความสว่างจ้า...เพดานกับกำแพงรอบด้านสีขาวที่เห็นในคลองสายตาทำให้นิชาดาหลับตาลงปรับสายตาแล้วเปิดขึ้นอีกครั้ง เธอปวดหัวราวกับมีรอยร้าวและหนักจนยกไม่ขึ้น หญิงสาวนอนนิ่งพยายามไล่เรียงความคิดของตน แล้วก็มีพยาบาลเห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วจึงเข้ามาสอบถาม ก่อนจะบอกให้พักผ่อนเยอะๆ“เดี๋ยวดิฉันจะแจ้งสามีให้ทราบนะคะ ว่าคุ
Last Updated : 2025-03-03ดุจกรงเถื่อน 12.หลานสะใภ้ที่ไม่ต้องการ (1)
ธีรดนย์ประคองร่างอรชรลงจากรถพาเดินเข้าบ้านไม้หลังเล็กของตน แม้นิชาดาจะบอกว่าเดินเองได้แต่เขาก็ยังโอบเอวบางไม่ยอมให้ห่าง หญิงสาวพักอยู่โรงพยาบาลหนึ่งอาทิตย์ แม้จะยังจำเรื่องราวไม่ได้ ทว่าร่างกายเป็นปกติทุกอย่าง แผลที่ศีรษะไม่อักเสบและดีขึ้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง หมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่ก็นัดดูอาการต่ออีกครั้ง“บ้านน่ารักจังค่ะ”หญิงสาวบอกพร้อมส่งยิ้มให้คนเป็นสามี เธอพูดคุยกับชายหนุ่มได้สนิทใจขึ้นมาบ้างแล้ว แม้เขาจะดูคุยไม่ค่อยเก่ง มาเยี่ยมเธอไม่กี่ชั่วโมงก็กลับ แต่หญิงสาวก็ไม่ได้น้อยใจ คิดว่าเขาน่าจะทำงานในไร่ สามารถแวะมาเยี่ยมเธอได้ทุกวันก็ดีมากแล้วแม้สังเกตเห็นนามสกุลในทะเบียนสมรส ‘ดิฐวัฒน์’ ของสามี แต่เธอไม่ได้ถามเขาว่าเกี่ยวข้องกับไร่นี้อย่างไร อาจจะเป็นญาติกับเจ้าของไร่“ฉันออกแบบเองเลยนะ คุมการสร้างเองด้วย”ท่าทางที่บอกดูภูมิใจ ยิ่งทำให้นิชาดากวาดมองไปโดยรอบอย่างใส่ใจมากขึ้น แม้ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่กว้างขวาง แต่บ้านไม้ยกพื้นสูงกลางป่าก็ดูอบอุ่นน่าอยู่มาก“ฉันเคยมาที่นี่แล้วใช่ไหมคะ”“นอนค้างด้วย”คำบอกของเขาทำให้เธอหน้าร้อน แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย เพราะเสียงทุ้มเข้มพูดแทบจะชิดใบหู
Last Updated : 2025-03-03ดุจกรงเถื่อน 12.หลานสะใภ้ที่ไม่ต้องการ (2)
“อย่าคิดว่าแค่จดทะเบียนแล้วหล่อนจะเป็นนายหญิงของที่นี่ เพราะฉันยังอยู่ อยู่ในที่ของหล่อน และฉันจะไม่ยอมให้หล่อนครอบครองที่นี่ง่ายๆ แน่”คำย้ำเกรี้ยวกราดของผู้สูงวัย ทั้งนามสกุลของชายหนุ่มยืนยันในสิ่งที่นิชาดานึกแปลกใจชัดเจนแล้ว ธีรดนย์สามีเธอไม่ใช่ญาติ แต่เป็นเจ้าของไร่ดิฐวัฒน์ นั่นยิ่งทำให้เธอยืนหน้าซีดกว่าเดิม ไม่แปลกใจเลยที่จะถูกยายของเขาขุ่นเคือง เข้ามาอยู่ในไร่ไม่นานก็คว้าหลานชายเจ้าของไร่มาจดทะเบียนเสียแล้ว“หมอกไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นหรอกยาย”ธีรดนย์แย้งแทนภรรยาตน ในเมื่อสถานะจริงๆ ของนิชาดาเป็นเพียงลูกหนี้ที่เขาใจดีแต่งงานด้วย เจ้าตัวไม่ได้วาดหวังสิ่งที่ยายเขาพูดอย่างแน่นอน“แกจะไปรู้อะไร ผู้หญิงคิดจะจับแกให้ได้ก็เพราะหวังผลประโยชน์ หวังเงินทอง มีหน้ามีตาในจังหวัดนี้เพราะไร่เราทั้งนั้น”ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ยายปักใจไปแล้วเถียงไปก็เปล่าประโยชน์“เอาเถอะครับ ยายบอกอย่างนี้แล้วหมอกเขาคงไม่กล้าคิดอะไร วันนี้ยายต้องไปงานงานแต่งลูกสาวกำนัลตอนเย็นไม่ใช่เหรอครับ”“แกไล่ยายเหรอตาดนย์ งานมันตั้งตอนเย็น จะให้ฉันรีบไปไหนยะ”คุณนายแสงหล้าชักสีหน้า งอนหลานชายคนเดียวที่พยายามปกป้องเมียเสียเหลือเก
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (3)
ปลายนิ้วแกร่งไล้แผ่วผิวตรงข้างเอวสูงขึ้นมาวนเวียนปลายยอดอกแล้วขยำเบาๆ ทำเอานิชาดาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นกลางดึก พร้อมกับที่ริมฝีปากอุ่นพรมไต่จากต้นแขนมายังไหล่มน ซอกคอจนถึงใบหูก่อนกระซิบ“หมอกจ๋า รักกันนะจ๊ะ”“คุณดนย์ นี่บ้านใหญ่นะคะ ลูกก็อยู่ด้วย”เธองัวเงียห้ามเสียงเบาเพราะเกรงจะทำให้ลูกชายตื่นและตนเองก็พึ่งหลับไปไม่นานหลังจากป้อนนมหนูน้อยจึงยังเพลียอยู่ ทั้งนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มนักอยู่แล้ว ยังดีที่เวลากลางวันมีคุณนายแสงหล้ากับเหมยช่วยดูลูกพอให้ได้งีบบ้าง“น่านะ รับรองเบ๊าเบา ลูกไม่ตื่นแน่”สามียังกระซิบเสียงทุ้มนุ่ม มือก็เคล้าคลึงทรวงอกที่อวบอัดขึ้นของตนทำเอานิชาดาอกใจสั่นไหวไม่น้อย จะว่าไปตนก็คิดถึงสัมผัสจากชายหนุ่มอยู่เหมือนกัน หากก็ยังกังวล“ได้ด้วยเหรอคะ”“เดี๋ยวทำให้ดู”พร้อมพูดชายหนุ่มก็เชยคางให้เธอหันกลับไปรับจูบนุ่มนวลก่อนจะค่อยเพิ่มแรงจูบเม้มและกัดกลีบปากอิ่มด้านล่างให้เธอเผยอรับลิ้นร้อน นิชาดาขยับตัวพลิกมาโอบรอบลำคอหนาตอบรับจูบลึกซึ้งอย่างไม่ยอมน้อยหน้าร่างสองสองขยับเสียดสีเบาๆ ในสัดส่วนที่แตกต่างหากสอดรับกันอย่างลงตัว ลูกชายตัวน้อยนั้นนอนในเปลสี่เหลี่ยมไม่ต้องเกรงว่าแรงเคลื่อ
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (2)
“คุณดนย์คะ”กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากมาพักโรงแรมได้สองวันนิชาดาก็รู้สึกปวดท้องแล้วเหมือนมีบางอย่างไหลออกมา หญิงสาวพึมพำเรียก ชายหนุ่ม เพียงแตะแขนอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้วขยับนั่งเปิดโคมไฟทันที“เจ็บท้องเหรอหมอก”“ค่ะ...น่าจะน้ำเดินแล้ว”เธอพูดจนแทบไม่มีเสียงเพราะเจ็บ“งั้นหมอกอยู่นิ่งๆ ก่อนนะ แป๊บเดียว”ร่างสูงใหญ่รีบลุกขึ้นใส่เสื้อโดยเร็วแล้วคว้ากระเป๋าที่เตรียมเอาไว้ก่อนมาประคองร่างที่อุ้ยอ้ายขึ้นของภรรยา“เดินพอไหวไหม”“ค่ะ”นิชาดายังพอไหวจึงกัดฟันค่อยๆ เดินไปพร้อมกับที่ชายหนุ่มพยุง ธีรดนย์ตั้งใจเลือกห้องพักใกล้ลิฟต์จึงไม่ต้องเดินไกลมากหญิงสาวนอนรอเพื่อให้ปากมดลูกเปิดและปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมีสามีอยู่ข้างๆ เป็นทั้งคนปลอบใจให้กำลังใจและที่ระบายของตนเพราะบ่อยครั้งที่เธอมักจะจิกเล็บลงบนหลังมือหนาที่กุมมือตนไว้“อื้อ เจ็บจังค่ะ”ยิ่งเห็นดวงหน้าสวยซีดเผือด เหงื่อผุดพราย ทรมานด้วยความเจ็บปวดชายหนุ่มก็ทุรนทุรายตาม เพราะหญิงสาวนอนอยู่แบบนี้มาสามชั่วโมงแล้ว ก้มลงไปจูบหน้าผากมนเช็ดเหงื่อให้ก่อนจะกระซิบ“ฉันจะตามพยาบาลอีกรอบนะ”นิชาดาปล่อยให้ชายหนุ่มไปโดยไม่แย้ง เธอรู้สึกทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่น
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (1)
ไร่ชาดิฐวัฒน์ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวที่ต้องการสัมผัสอากาศบริสุทธิ์แห่งขุนเขา นอนในบ้านท่ามกลางไร่ชาเขียวชอุ่ม มองเห็นเมฆลอยต่ำปกคลุมยอดเขา การเก็บชาก็ได้รับความนิยม มีคนจองคิวเต็มจำนวนในทุกวันนิชาดาที่ออกมาเก็บภาพบรรยากาศวันหยุดเพื่อโพสต์ในเว็บและโซเชียลต่างๆ ของไร่ยืนมองผู้คนที่มีความสุขกับการได้มาไร่นี้อย่างภูมิใจ ตอนนี้นอกจากเพจแล้วเธอเปิดแอคเคาต์โซเชียลของไร่เพิ่มขึ้นจนครบถ้วน เพราะโลกออนไลน์เป็นสิ่งที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดในยุคสมัยนี้“ชอบไหมเจ้า”ส้มที่เป็นคนถ่ายภาพให้เธอเปิดกล้องให้ดู ขณะที่นิชาดามากับมธุรินซึ่งยืนเป็นเพื่อนและคอยดูแลเธอที่ท้องแก่ใกล้คลอด ความจริงธีรดนย์ไม่อยากให้หญิงสาวมาทำงานแต่นิชาดาไม่อยากอยู่เฉยๆ การได้ขยับตัวเดินไปเดินมาจะช่วยให้เธอคลอดธรรมชาติได้ง่ายขึ้น หากก็ต้องดูว่าเด็กกลับหัวด้วยหรือไม่เหมือนกัน“อืม ชอบจ้ะ ไปเก็บภาพมุมโน้น ให้เห็นคาเฟ่กับร้านอาหารด้วยนะจ๊ะ”“เจ้า”“พี่ไปกับส้มเองก็ได้ หมอกเข้าไปนั่งพักในคาเฟ่ดีกว่า”มธุรินเอ่ยปากเพราะดูท่าเหมือนภรรยาเจ้าของไร่จะเดินไปอีกไกลกับส้ม“ถ้าอย่างนั้นฝากพี่รินด้วยนะคะ แล้ว
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (2)
“พอใจหรือยังเมียจ๋า”“อะไรคะ”“ก็รู้แล้วว่าฉันไม่ได้พลาดพลั้งเสียท่าคุณภัทร ฉันเป็นของหมอกคนเดียวมาตั้งแต่จดทะเบียนแล้วไงล่ะ”พร้อมกับถามใบหน้าคมเข้มก็ขยับมาชิด หน้าผากจรดแนบหน้าผากเธอ ส่งสายตาออดอ้อนก่อนจะดันตัวเธอให้ค่อยๆ ถอยไปชิดเตียง แต่เขาทิ้งตัวเองลงหงายหลังแล้วรั้งเธอให้นอนลงไปบนร่างแกร่งนิชาดายิ้มหวาน ไม่ได้ฝืนตัวเพราะตัวเองก็ไม่ได้ขุ่นเคืองอะไร เพียงแค่สงสัยเพราะธีรดนย์ไม่ได้กลับบ้านดึกนัก ยกเว้นช่วงก่อนจัดงานแต่ง“พอใจค่ะ”เธอตอบเสียงเบาชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปาก“ผัวเป็นคนดี ไม่วอกแวก รักเมียคนเดียว เมียไม่ให้รางวัลหน่อยเหรอจ๊ะ”คนใต้ร่างอ้อนเสียงทุ้ม แววในดวงตาคู่คมเข้มนั้นหวานฉ่ำจนนิชาดารู้สึกว่าหัวใจตนกำลังละลายไปกับความหวานที่ส่งมาให้“อืม”ปลายนิ้วเรียวไล้วนเหนืออกกว้างพลางทำท่าทีราวครุ่นคิด“อยากได้รางวัลเล็กหรือรางวัลใหญ่คะ”“ชุดใหญ่สิจ๊ะเมียจ๋า”นิชาดาไม่ตอบรับทว่ามือบางเปลี่ยนเป็นลูบแผงอกหนาของคนไม่ใส่เสื้อ แล้วเห็นชายหนุ่มสูดหายใจลึก ยิ่งมือเธอลากลงต่ำ อีกฝ่ายก็ถึงกับกลืนน้ำลายมือนุ่มไม่ได้ต่ำลงไปอย่างที่เขาคาดหวังหากไล้แผ่วเพียงตรงช่วงเอว แต่ชายหนุ่มก็พอใจเพราะร่างหอ
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (1)
ร่างอรชรออกมายืนหน้าระเบียง มองพระจันทร์ดวงโตผ่านแมกไม้แล้วก็เอาโทรศัพท์ถ่ายก่อนจะอัปโซเชียล ก็มีคนทักและพิมพ์คอมเม้นต์ว่าคิดถึงหลายคน ปกตินิชาดาอัปเดตบ่อยทว่านับแต่มาอยู่ที่นี่ก็ห่างหายเพราะปัญหาต่างๆ ที่รบกวนจิตใจและทุ่มเทความตั้งใจกับงานใหม่ของตน ทั้งยังไม่ได้ตัดวิดีโอที่ถ่ายขณะเดินทางมาไร่ดิฐวัฒน์ด้วย ช่องของเธอพร้อมโซเชียลหยุดเคลื่อนไหวมาสามเดือนแล้ว มานึกขึ้นได้ในตอนนี้ คิดว่าน่าจะพอมีเวลาทำงานตัวเองในวันหยุดได้ เพราะตอนนี้งานในไร่ลงตัวและมีกำหนดปล่อยคลิป Vlog เดือนละครั้ง“จะว่าไป เราไม่เคยชมจันทร์ด้วยกันเลยนะ ออกมาก็น่าจะรอฉันก่อน”เสียงเข้มดังขึ้นและผ้าคลุมที่มาพร้อมการโอบกอดจากด้านหลัง ธีรดนย์คุยงานกับวัชพลนิชาดาก็แวบไปอาบน้ำก่อนแล้วจำได้ว่าเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงซึ่งตนเองยังไม่เคยได้มองดูอย่างจริงจังว่าจะสวยดวงโตแค่ไหน ทั้งยังมีเรื่องให้คิดอยากให้ธรรมชาติยามค่ำคืนช่วยบำบัดความตึงเครียด จึงออกมาหน้าระเบียงในตอนชายหนุ่มอาบน้ำธีรดนย์วางคางบนบ่าเธอ กรุ่นกลิ่นครีมอาบน้ำอบอวลพร้อมไออุ่นจากร่างสูงใหญ่โอบล้อมทำให้หญิงสาวเอนอิงอีกฝ่ายราวต้องการความอบอุ่น“ก็เพราะเอะอะคุณดนย์ก็อุ้มเ
ดุจกรงเถื่อน 32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (2)
“ฉันเปล่า....”ภัทรดาส่ายหน้าพลางถอยหลังเสียงสั่นมากขึ้น“กลัวทุกคนจะรู้ว่าคุณมาถึงไร่หลังฉันเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมคะ”นิชาดาจะไม่ไล่บี้อีกฝ่ายเลยหากเจ้าตัวไม่บอกว่าเธอใส่ร้าย“เธอเกิดเรื่องเมื่อไรฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่มาทำงาน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”“ไม่เป็นไร ดูกล้องก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะผมจำเวลาที่หมอกเกิดเรื่องได้ ถ้าคุณไม่รู้อะไรจริงก็รอให้การณ์กับตำรวจ”“คุณดนย์”คนที่หน้าซีดอยู่แล้วยิ่งตาโต พึมพำพลางถอยหลังช้าๆ“ภัทรไม่ได้ทำนะคะคุณดนย์ ไม่ใช่ภัทรนะ เมียคุณใส่ร้ายภัทร”“ถ้าไม่ได้ทำคุณก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องห่วงไปหรอก ตำรวจก็แค่สอบถามเท่านั้น”ยิ่งธีรดนย์เอ่ยถึงตำรวจซ้ำอีกภัทรดายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น หญิงสาวรีบหันหลังจะกลับไปขึ้นรถ“ไม่ ภัทรไม่ผิด ภัทรไม่ได้ทำอะไร อย่ามายุ่งกับภัทร”ภัทรดาเหมือนสติหลุดขยับพรวดออกไปราวต้องการหนี ขณะนั้นมีรถคันหนึ่งขึ้นเนินมา ซึ่งก่อนหน้านี้แต่ละคนก็ไม่ทันได้สังเกตสิ่งอื่นเช่นกันเพราะรถของภัทรดาจอดบังทางที่จะเห็นได้ และต่างก็กำลังสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่พอเห็นรถทั้งหมดก็ตะโกนรั้ง“คุณภัทร!”“กรี๊ดดด!”เอี๊ยด!!เสียงรถเบรกดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าภัทรดาก็ถูกเ
ดุจกรงเถื่อน 32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (1)
“จะฆ่าหมอกหรือไง!”เสียงของธีรดนย์ดังสนั่นไร่ชา ยังดีแถบนี้เป็นจุดที่ยังไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามา จะมีก็เพียงคนทำงานอยู่ทางด้านโฮมสเตย์นิชาดารีบหันไปทางรถกระบะคันนั้นทันใด เธอยังใจสั่นและขาสั่นอยู่เลย หากไม่มีสามีประคองให้ลุกขึ้นคงยืนไม่ไหว แต่เมื่อได้รู้ว่าเจ้าของรถเป็นใครเธอก็อึ้งไปเลยทีเดียวเสียงเปิดปิดประตูรถก่อนร่างโปร่งของภัทรดาจะค่อยๆ เดินมาด้านหน้ารถ สีหน้าอีกฝ่ายซีดเผือด มือไม้สั่น“ภะ...ภัทรขอโทษค่ะ”ภัทรดามองธีรดนย์กับนิชาดาด้วยความรู้สึกผิดจากใจ“ภัทรไม่ทันเห็นน่ะค่ะ เพราะขึ้นเนินมาก็เลยเร่งเครื่องเต็มที่”นิชาดาฟังคำพูดอีกฝ่ายพร้อมจ้องอย่างสังเกตแววตากับสีหน้ามากกว่าเดิมเมื่อสติตนเองค่อยๆ เข้าที่เข้าทาง ขณะมีแขนกำยำตระกองกอดไว้อย่างปกป้องปลอบโยน“ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะคุณหมอก”“ถ้าฉันมาไม่ทันหมอกจะเป็นยังไง ขับรถในไร่ถึงจะขึ้นเนินก็ไม่ควรเร่งความเร็วขนาดนี้สิ มันอันตรายมากนะ”“ภัทรเสียใจ ภัทรไม่ได้ตั้งใจ เพิ่งเห็นคุณหมอกในระยะประชิดแล้วจริงๆ ค่ะ”เพราะเธอย่อตัวลงค่อยๆ ย่องพยายามให้ผีเสื้อไม่รู้สึกว่ามีบางอย่างเข้ามาใกล้ อาจเป็นไปได้ที่รถซึ่งขับขึ้นเนินมาจะไม่เห็น และ
ดุจกรงเถื่อน 31.ความทรงจำที่ขาดหาย (2)
“โธ่ ไอ้เราก็กลัวว่าเรื่องคุณพีรพลจะทำให้นายกับเธอผิดใจกัน ที่ไหนได้ หวานจนท้องเสียอย่างนั้น”กัญญาแอบมากระแซะแล้วกระแทกไหล่เบาๆ กระเซ้าเธอในตอนบ่าย เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องครัวออฟฟิศ นิชาดาไม่ดื่มชากาแฟเมื่อรู้ว่าตนท้อง แล้วดื่มนมบ่อยขึ้นธีรดนย์จึงซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ให้ ขณะที่เพื่อนสาวเข้ามาชงกาแฟไว้เผื่อสำหรับทุกคนเช่นทุกวัน เพราะตอนเช้าหมดไปแล้ว“กุ๊กก็...ใครจะท้องแค่วันสองวัน”นิชาดาบ่นเพื่อนเสียงอุบอิบอย่างเขินอายข่าวภรรยาของนายท้องค่อยๆ กระจายออกไปทั่วไร่ภายในไม่กี่วัน แม้เธอจะไม่ได้บอกกัญญาตรงๆ เจ้าตัวก็รับรู้ แม้แต่วัชพลกับมธุรินก็ยังมาแสดงความยินดี“ว่าแต่เรื่องคุณพี นายไม่โกรธแล้วใช่ไหม”“อื้อ”นิชาดาพยักหน้ารับ“เพราะข้อความของเธอนั่นแหละ คุณดนย์เห็นก็เลยรู้ว่าเขาเข้าใจผิด”กัญญาตาโต ก่อนจะถาม“อย่าบอกนะว่าที่มีคนอ่านแล้วไม่ตอบน่ะเป็นนาย ฉันเข้าใจว่าหน้าจอเธอแตกเห็นไม่ชัด ก็เลยยังไม่ตอบเสียอีก”หญิงสาวยิ้มกับสีหน้าอิหลักอิเหลื่อของเพื่อนสาว“ใช่น่ะสิจ๊ะ ฉันต้องขอบใจเธอ เพราะถึงฉันพูดอะไรไปคุณดนย์ก็คงยังโกรธอยู่นั่นแหละ มีข้อความของเธอช่วยยืนยันปัญหาก็เลยจบ”เธอยิ้มให้แต่
ดุจกรงเถื่อน 31.ความทรงจำที่ขาดหาย (1)
“ฉันทั้งหลงใหลและหลงรักเธอนะหมอก ถึงจะไม่เคยพูดแต่ฉันก็ไม่เคยอยากเอาใจใครเหมือนเธอ ฉันไปหาซื้อกล้องเอาไว้ง้อตั้งแต่เธอนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล ทำร้ายร่างกายไปแล้วเห็นเธอทรมานฉันก็ทำอีกไม่ลง ทำโทรศัพท์ของเธอพังก็รีบแวบเอาไปซ่อมที่ร้านในกรุงเทพฯ”ธีรดนย์สารภาพอย่างหมดเปลือก แม้รู้สึกเสียศักดิ์ศรีหน่อยๆ ที่เป็นฝ่ายพูดก่อน แต่เก็บไว้ก็จะทำให้ภรรยาสาวน้อยเนื้อต่ำใจทั้งยังวิตกกังวลอยู่ตลอดว่าเขาไม่ไยดีเจ้าตัว อีกฝ่ายกำลังท้องสุขภาพจิตควรดีเพื่อลูกน้อย“ฉันพูดหวานไม่เป็น แต่ก็พยายามเอาอกเอาใจ ง้อเธอในแบบของฉัน”ริมฝีปากอิ่มสวยค่อยๆ ระบายยิ้มหวานออกมาพร้อมน้ำตาซึม ได้ฟังคำบอกเล่าจากปากชายหนุ่มที่เหนือความคาดหมายของตนเอง นิชาดากลับรู้สึกว่าเขาดูน่ารักขึ้นเป็นกอง“หมอกเข้าใจแล้วค่ะ”นิชาดาพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ ยกแขนเรียวขึ้นคล้องคอแกร่งแล้วเคลื่อนหน้าไปหอมแก้มสากเบาๆ“จูบปากสิจ๊ะ เดี๋ยวนี้จูบเก่งแล้วนี่นา”ธีรดนย์ส่งสายตาหวานฉ่ำพร้อมอ้อนเสียงทุ้มนุ่ม ทว่า หญิงสาวส่ายหน้า ปลายนิ้วเรียวแตะปากได้รูปปราม“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณดนย์เลยเถิด”“งั้นก็กินข้าวให้อิ่ม แล้วมาออกกำลังก่อนนอนกัน”“เฮ้อ...”หญ
