แชร์

บทที่ 30 เลือกข้าง

ผู้เขียน: Luffy.g
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-28 13:56:55

บทที่ 30 เลือกข้าง

เสี่ยวม่านค่อยๆ เดินตรงไปหาฮวาอิงหลงที่ยังคงนอนหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย เสี่ยวม่านเอื้อมมือขึ้นเพื่อสะกิดฮวาอิงหลงอย่างนึกเกรงใจ

“คุณหนู...คุณหนูเจ้าขา” เสียงเรียกของเสี่ยวม่านทำให้ฮวาอิงหลงปรือตาขึ้นมองนาง “เสี่ยวม่านข้ายังอยากนอนต่ออีกสักหน่อย เจ้ามีอะไรงั้นหรือ” เสียงงัวเงียดังออกมาอย่างนึกรำคาญก่อนจะขยับกายหันหลังให้เสี่ยวม่าน

“คุณหนู...สาวใช้มารายงานว่าท่านอ๋องโจวอี้เสวียนต้องการมาไถ่ตัวท่าน ตอนนี้กำลังมีปากเสียงกับท่านแม่ทัพอยู่เจ้าค่ะ” เสี่ยวม่านรีบรายงานออกไป

ฮวาอิงหลงถึงกับหันกลับมามองเสี่ยวม่านอีกครั้งอย่างเต็มตา นางเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ แม้นางจะพอเดาได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นแต่นางก็ไม่คิดว่าโจวอี้เสวียนจะใจร้อนและรวดเร็วเช่นนี้

“ข้าเข้าใจแล้ว” ฮวาอิงหลงขยับกายลุกขึ้นพร้อมบิดตัวไล่ความเมื่อยขบที่มี จากนั้นนางจึงลุกลงจากเตียง และจัดการตัวเองจนเป็นที่เรียบร้อย

สาวใช้ที่รออยู่ด้านหน้าด้วยความกังวล นางเดินวนไปวนมาอย่างรู้สึกร้อนรน เมื่อเห็นฮวาอิงหลงเปิดประตูออกมา นางก็ทำหน้าดีใจยิ่งนัก “แม่นางฮวาเชิญทางนี้เจ้าค่ะ”

ฮวาอิงหลงพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตามหล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 31 ราชโองการ

    บทที่ 31 ราชโองการเมื่อโจวอี้เสวียนออกจากจวนไป ฮวาอิงหลงถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกโล่งใจฟางซินเย่เห็นดังนั้นก็ยกมือขึ้นลูบศีรษะอย่างแผ่วเบา “ท่าทางท่านอ๋องเช่นนี้ ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมปล่อยเจ้าไปง่ายๆ เป็นแน่” ฟางซินเย่พูดพลางถึงฮวาอิงหลงเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ท่าทางดั่งคนที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษทำให้ฮวาอิงหลงถึงกับมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้ “ท่านพี่พูดเช่นนี้แล้วยังจะใจเย็นอยู่อีกงั้นหรือ”“ขอเพียงเจ้าเลือดยืนเคียงข้างข้า ทุกสิ่งข้าจะจัดการให้เรียบร้อยเอง” ฟางซินเย่มีท่าทีเปลี่ยนไป เสียงเข้มที่เปล่งออกมาพร้อมคำพูดที่ดูจริงจัง“เช่นนั้นข้าก็ค่อยรู้สึกเบาใจ” ฮวาอิงหลงตอบกลับ ในขณะที่สายตากลับแสดงออกถึงความวิตกกังวลใจฟางซินเย่กอดกระชับร่างบางเอาไว้แนบอก “อย่าวิตกกังวลไปเลย เจ้าเหนื่อยมากแล้วกลับไปพักที่เรือนเถิด”อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นทำเอาฮวาอิงหลงถึงกับยิ้มออกมาด้วยความปลื้มใจ แม้ว่านางจะเลือกฟางซินเย่เพราะคิดว่าเป็นเส้นทางที่เสี่ยงน้อยที่สุดสำหรับนาง แต่ทว่าเมื่อได้อยู่กับเขามากขึ้นทุกวัน ฟางซินเย่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยจนทำให้หัวใจของนางสั่นไหวมากขึ้นทุกทีๆหลังจากวันนั้นเป็นต้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 32 อย่าลืมข้า

    บทที่ 32 อย่าลืมข้าเมื่อได้ฟังคำหวานกับท่าทางหึงหวงเช่นนั้นฟางซินเย่ถึงกับหัวเราะชอบใจกับท่าทีดังกล่าว “นี่เจ้ากำลังหวงข้างั้นหรือ”คำหยอกเย้าของฟางซินเย่ทำเอาฮวาอิงหลงมองค้อนขวับให้เขาทันทีก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา “ท่านพี่เป็นสามีของข้า ข้าย่อมหวังให้ท่านรักและโหยหาเพียงข้าแต่ผู้เดียว หากท่านกลับมาพร้อมหญิงงามนางอื่น เช่นนั้นต่อไปข้าจะทำเช่นใดกันเล่า”ฟางซินเย่ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกปลาบปลื้มใจ เขากระชับร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น “อิงเอ๋อร์ ขอเพียงเจ้าอยู่ข้างกายข้า ชีวิตข้าจะมีเจ้าเพียงคนเดียว” ฟางซินเย่พูดออกมาด้วยความรู้สึกที่แท้จริงฮวาอิงหลงได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดี แม้จะรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้น ย่อมยากที่จะเกิดขึ้นได้ในยุคสมัยแห่งนี้ แต่นางก็ยังคงรู้สึกปลาบปลื้มยิ่งนักฮวาอิงหลงโน้มตัวลงไปจูบฟางซินเย่อยากดูดดื่ม ช่วงเวลาที่ต้องจากกันไปนานทำให้นางตักตวงความหวานจากริมฝีปากหนาอย่างเร่าร้อน ร่างบางค่อยๆ เลื่อนไหลไปตามลำตัวของเขา ริมฝีปากและมือทำงานหน้าที่อย่างผสมกลมกลืน นางคุ้นชินกับจุดอ่อนไหวบนร่างแกร่งในทุกส่วน ทำให้ฮวาอิงหลงซุกไซ้และสัมผัสอย่างคล่องแคล่วฟางซินเย่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 33 จากลา

    บทที่ 33 จากลายังไม่ทันที่ฟ้าจะสาง ฟางซินเย่ก็ขยับกายลุกขึ้น เขาหันไปมองฮวาอิงหลงที่ยังคงนอนหลับสนิทราวกับเด็กน้อย ฟางซินเย่ยิ้มกว้างออกมาอย่างรู้สึกอบอุ่น เขาไม่คิดจะรบกวนนางให้ตื่นจากหลับใหล ดังนั้นเขาจึงทำเพียงยกมือขึ้นลูบไล้ไปหน้าด้วยความถวิลหาอีกครั้งฮวาอิงหลงปรือตาขึ้น “ท่านพี่จะไปแล้วหรือเจ้าคะ” นางทักออกมาอย่างคนกำลังรู้สึกงัวเงีย“ข้าต้องเดินทางเดี๋ยวนี้ เจ้าหลับต่อเสียหน่อยเถอะ” ฟางซินเย่กล่าวและเตรียมหันหลังไปเพื่อจัดการตนเอง พลันฝ่ามือของเขาก็ถูกเกาะกุมไว้ ฮวาอิงหลงเอื้อมมือคว้ามือใหญ่ของเขาพร้อมพยุงตัวลุกขึ้น “ข้าจะปรนนิบัติให้ท่านพี่เจ้าค่ะ”ฟางซินเย่ถึงกับยิ้มกว้างออกมาด้วยความรู้สึกชื่นใจ พร้อมกับนึกขบขันในท่าทีของฮวาอิงหลง ปกตินางมักจะหลับโดยไม่ใส่ใจเขาเสียด้วยซ้ำ บัดนี้ในยามที่เขาต้องออกศึกไปไกลอยู่เป็นเวลานาน ฮวาอิงหลงกลับยอมลุกขึ้นมาเพื่อปรนนิบัติเขาเช่นนี้ฮวาอิงหลงบรรจงถอดเสื้อคลุมกายพร้อมพาฟางซินเย่ไปยังอ่างอาบน้ำ สอง มือบางหยิบผ้าขาวชุบน้ำเช็ดตามลำตัวของเขาอย่างเบามือ น้ำตาที่เอ่อคลอร่วงหล่นลงมาอย่างสุดจะกลั้น นางยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 34 เทียบเชิญ

    บทที่ 34 เทียบเชิญหลายวันผ่านไป พ่อบ้านแห่งจวนอ๋องโจวอี้เสวียนก็ได้นำเทียบเชิญมายังจวนแม่ทัพ พ่อบ้านรับเทียบเชิญดังกล่าวเอาไว้ ก่อนจะนำมามอบให้ฮวาอิงหลงกับมือฮวาอิงหลงรับมาพร้อมเปิดอ่าน ข้อความที่ระบุอยู่ในเทียบเป็นงานเลี้ยงฉลองต้อนรับการกลับมาของท่านอ๋องโจวอี้เสวียน ในเทียบเชิญดังกล่าวยังระบุเชิญฮวาอิงหลงให้ไปร่วมงานเลี้ยงด้วยเช่นกันหลังจากอ่านเสร็จฮวาอิงหลงเม้มปากแน่น เสี่ยวม่านเข้ามาด้วยความกระวนกระวายใจ “คุณหนู เทียบเชิญว่าอย่างไรบ้างเจ้าคะ”ฮวาอิงหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านอ๋องเชิญข้าไปร่วมงานเลี้ยงที่จวน”เสี่ยวม่านถึงกับยกมือทาบอก นางรู้สึกตื่นตระหนกและเป็นกังวลยิ่งนัก “แล้วคุณหนูจะทำเช่นไรดีเจ้าคะ”ฮวาอิงหลงถอนหายใจออกมา “เจ้าไปตามเฉินเม่าและซินหยวนจงมาพบข้าเดี๋ยวนี้” เสี่ยวม่านรีบรับคำพร้อมเร่งฝีเท้าไปตามคำสั่งในทันทีสักพักเฉินเม่าก็มาถึงยังเรือนของฮวาอิงหลง“อิงหลง ข้าพอจะได้ยินเรื่องเทียบเชิญมาบ้าง เจ้าจะทำการอันใดต่อไป” เฉินเม่ากล่าวออกมาอย่างรู้ใจ ฮวาอิงหลงยื่นเทียบเชิญให้เฉินเม่าดูอีกครั้ง ก่อนจะรับมันกลับคืนมาในขณะที่ซินหยวนจงก็รีบรุดตามมาติดๆ เขารีบโค้งค

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 35 มัดมือชก

    บทที่ 35 มัดมือชกภายในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยผู้คนที่เข้ามาแสดงความยินดีกับโจวอี้เสวียนเป็นจำนวนมาก ดนตรีบรรเลงพร้อมนางระบำที่กรีดกรายทำให้บรรยากาศภายในจวนยิ่งครึกครื้นขึ้นฮวาอิงหลงถูกจัดที่นั่งตรงด้านหน้าของงาน เหล่าขุนนางและบุตรสาวมากมายต่างจ้องมองนางด้วยแววตาร้อนรนและอิจฉา ตอนนี้โจวอี้เสวียนถือได้ว่าเป็นบุตรชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานเป็นที่สุด ดังนั้นเหล่าขุนนางต่างหมายมั่นปั้นมือต้องการเกี่ยวดองตระกูลกับโจวอี้เสวียนเป็นอันมาก เช่นเดียวกับบุตรสาวทั้งหลายต่างก็รู้สึกชอบพอในตัวโจวอี้เสวียนเฉกเช่นกัน ด้วยทั้งรูปลักษณ์ ฐานะและอำนาจล้วนสูงส่งเหมาะสมแก่การอาจเอื้อมอย่างยิ่งทว่าฮวาอิงหลงกลับรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นางเอาแต่ผ่อนลมหายใจด้วยความอึดอัดใจเป็นอย่างยิ่ง ในขณะที่โจวอี้เสวียนกลับมีท่าทางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ สายตาของเขาเอาแต่จ้องมองฮวาอิงหลงด้วยความปลาบปลื้มใจจวบจนการร่ายรำจบลง เหล่าขุนนางต่างยกจอกเหล้าร่วมอวยพรให้กับโจวอี้เสวียน เขาลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงมายังฮวาอิงหลง“เหล่าขุนนางทั้งหลาย ข้าขอแนะนำสตรีตรงหน้า” โจวอี้เสวียนประกาศออกมาด้วยเสียงอันดัง เขามายืนอยู่เคียงข้างฮวาอิงหลง ก่อนจะถ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 36 ข่าวลือ

    บทที่ 36 ข่าวลือฮวาอิงหลงพร้อมเฉินเม่าและเสี่ยวม่านรีบกลับจวนแม่ทัพด้วยความร้อนใจ ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถม้า เฉินเม่ากล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล “อิงหลง ข้าคิดว่าท่านอ๋องไม่มีทางปล่อยเจ้าไปง่ายๆ เป็นแน่”“พี่เฉินเม่า เรื่องที่ข้าสั่งให้ซินหยวนจงจัดการเรียบร้อยดีหรือไม่” ฮวาอิงหลงเองก็คิดเช่นเดียวกัน นางรีบเอ่ยถามความคืบหน้าออกไปในทันที“ซินหยวนจงไปทำตามที่เจ้าสั่งแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะลองไปตรวจสอบอีกสักหนแล้วรายงานเจ้าอีกครั้ง”ฮวาอิงหลงพยักหน้ารับ สีหน้านางค่อยผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอนหัวและหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนหลายวันต่อมาฮวาอิงหลงยังคงคลุกอยู่แต่ในจวน นางใช้เวลาไปกับความคิดและการวางแผน วันทั้งวันเสี่ยวม่านได้ยินเสียงถอนหายใจของฮวาอิงหลงไม่หยุดหย่อน ฮวาอิงหลงไม่ยอมออกไปไหนทั้งสิ้น นางมักจะปลีกตัวมานั่งอยู่ในสวนด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนใจฮวาอิงหลงเฝ้าคิดถึงฟางซินเย่ที่จนบัดนี้ยังไม่มีข่าวคราวอันใดส่งกลับมา อีกทั้งเหนื่อยใจกับการรับมือกับโจวอี้เสวียนไม่ตามตื๊อไม่เลิกวันหนึ่งขณะที่ฮวาอิงหลงกำลังนั่งเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ เฉินเม่าก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาฮวาอิงหลง “อิงหลง บัดนี้ข่าวลือ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 37 หากท่านรักข้า

    บทที่ 37 หากท่านรักข้าโจวอี้เสวียนเร่งฝีเท้าเข้ามาหาฮวาอิงหลงด้วยความร้อนใจ ฮวาอิงหลงยังคงมี ท่าทางสงบนิ่ง ทำให้เสี่ยวม่านปรายตามองนางอย่างนึกชั่งใจ ท่านอ๋องมาในวันนี้คงไม่ใช่เรื่องดีเป็นแน่ อีกทั้งฮวาอิงหลงเพิ่งก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาคงทำให้โจวอี้เสวียนโกรธเคืองเป็นอันมากฮวาอิงหลงยกมือขึ้นปรบมือเสี่ยวม่านเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าให้นางเพื่อคลายความกังวล“คารวะท่านอ๋อง” ฮวาอิงหลงย่อตัวเคารพตามมารยาท โจวอี้เสวียนยังคงมองหน้าฮวาอิงหลงอย่างไม่วางตาฮวาอิงหลงหันไปหาบรรดาสาวใช้ “พวกเจ้าออกไปก่อน ข้ามีเรื่องต้องคุยกับท่านอ๋อง...เจ้าด้วย...เสี่ยวม่าน” ฮวาอิงหลงสั่งพวกนางออกไปทันทีเสี่ยวม่านมีท่าทีลังเล แต่เมื่อเห็นสายตาตำหนิของฮวาอิงหลงทำให้นางได้แต่จำใจย่อตัวและถอยหลังออกไป“อิงเอ๋อร์ เจ้าสบายดีหรือไม่” โจวอี้เสวียนเอ่ยถามขึ้นมาเมื่ออยู่ตามลำพังสองคน“ข้าสบายดีเจ้าค่ะ ขอท่านอ๋องอย่าได้เป็นกังวล” ฮวาอิงหลงตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"อิงเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าจึงเฉยชากับข้าราวกับพวกเราเป็นคนแปลกหน้าเช่นนี้ เจ้าลืมแล้วหรือว่าว่าพวกเราผูกสมัครรักใคร่กันมานานเพียงใด” โจวอี้เสวียนตัดพ้อออกมาด้วยความหงุดหงิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง    บทที่ 38 ทราบข่าว

    บทที่ 38 ทราบข่าวหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา โจวอี้เสวียนก็มิได้เข้ามาวุ่นวายกับฮวาอิงหลงอีกเลย แต่ถึงอย่างนั้นฮวาอิงหลงก็ยังคงเก็บตัวเงียบและอาศัยอยู่ภายในจวนด้วยความกระวนกระวายใจ นางรู้ดีว่าท้องฟ้าที่สงบในเวลานี้ กำลังจะมีพายุใหญ่ที่กำลังตั้งเค้าอยู่รอวันที่จะถาโถมเข้าใส่อย่างหลีกเลี่ยงมิได้ อีกทั้งข่าวคราวการศึกของฟางซินเย่เองก็ขาดหายไปอยู่หลายวันจนนางได้แต่นึกเป็นห่วงและภาวนาขอให้เขาปลอดภัยดีในบ่ายวันหนึ่งขณะที่ฮวาอิงหลงกำลังเดินครุ่นคิดเกี่ยวกับแผนการและอนาคตของตนอยู่ที่สวนดอกไม้ นางหันไปเห็นซินหยวนจงที่กำลังเดินเข้ามาในจวนด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างหนัก“ซินหยวนจง เจ้ากำลังจะไปที่ใด” ฮวาอิงหลงเอ่ยถามออกมาอย่างนึกสงสัยซินหยวนจงหยุดชะงักไป เขาแสดงท่าทีร้อนรนออกมาอย่างเห็นได้ชัด “ข้าน้อยเอ่อ...มีเรื่องต้องจัดการเล็กน้อยขอรับ”ฮวาอิงหลงที่ยังคงสังเกตท่าทีลนลานของซินหยวนจง นางขมวดคิ้วออกมาอย่างจับพิรุธ “ซินหยวนจง เจ้ามีข่าวคราวอันใดเกี่ยวกับท่านแม่ทัพหรือไม่”ซินหยวนจงได้แต่ก้มหน้านิ่ง ริมฝีปากเม้มปิดสนิทเข้าหากันอย่างรู้สึกลำบากใจ“บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับท่านแม่ทัพกั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28

บทล่าสุด

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 72 เริ่มต้นวันใหม่

    บทที่ 72 เริ่มต้นวันใหม่ค่ำคืนอันเงียบสงบ แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างที่เปิดออกเล็กน้อย ลมพัดเบาๆ พาเอากลิ่นหอมของดอกเหมยที่บานสะพรั่งอยู่รอบจวนลอยมาแตะจมูก ภายในห้องนอนใหญ่ท่ามกลางแสงสลัวนั้น ฟางซินเย่นอนมองหน้าฮวาอิงหลงนอนคุดคู้อยู่บนเตียง นางดูน่าหลงใหลยิ่งขึ้นเมื่อแสงจันทร์ตกกระทบบนใบหน้าที่ผุดผาดฮวาอิงหลงยิ้มยั่วยวนเมื่อเห็นสายตาของฟางซินเย่ที่มองมาด้วยความปรารถนาอันเร่าร้อนที่ไม่อาจซ่อนเร้น“อิงเอ๋อร์...” ฟางซินเย่ยื่นมือขึ้นลูบไล้ไปตามลำแขนขาวก่อนจะไล่ลงมาตามลำตัวจนกระทั่งถึงหน้าท้องที่เริ่มนูนขึ้นมา “พ่อเจ้าต้องการแม่เจ้าเหลือเกิน เจ้าอนุญาตหรือไม่” ฟางซินเย่เพ้อออกมาด้วยเสียงกระเส่า เขาพูดไปพลางปรายตามองฮวาอิงหลงด้วยสายตากรุ้มกริ่มฮวาอิงหลงยิ้มเขินออกมาอย่างรู้ทัน นางโน้มตัวขึ้นเกยบนร่างหนาของฟางซินเย่ในทันที สองมือของฟางซินเย่ช้อนร่างบางขึ้นคร่อมตัวเขาอย่างระมัดระวังด้วยเกรงจะกระทบถึงบุตรในท้องฟางซินเย่หยัดกายขึ้นเล็กน้อยพร้อมสองมือที่ยังคงลูบไล้ไปตามหน้าอกอิ่มนูนของฮวาอิงหลงอย่างหลงใหล ลมหายใจเริ่มติดขัดขึ้นมาพร้อมกับปากที่เป่าลมร้อนออกอย่างต้องการสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ฮว

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 71 อำลาเมืองหลวง

    บทที่ 71 อำลาเมืองหลวงเสียงกลองและแตรสัญญาณดังกึกก้องไปทั่วบริเวณลานวังหลวง ขันทียกราชโองการขึ้นประกาศ “ฮ่องเต้มีราชโองการ ด้วยบุญบารมีของราชวงศ์โจวทำให้เชื้อพระวงศ์กลับคืนสู่ราชวงศ์ ข้าขอแต่งตั้งฟางซินเย่เป็นองค์ชายโจวซินเย่ แต่งตั้งฮวาอิงหลงเป็นพระชายาอ๋อง และแต่งตั้งเฉินเม่าเป็นองค์หญิงโจวเหยาหยาง จบราชโองการ” ฟางซินเย่โน้มรับราชโองการด้วยใบหน้าเรียบสงบ เผยให้เห็นความสง่าผ่าเผยอยู่ในที ในขณะที่ฮวาอิงหลงและเฉินเม่ากลับแสดงสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งเกร็งด้วยความตื่นเต้นกังวลกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันเช่นนี้ จากสาวใช้ในจวนแม่ทัพคนหนึ่งได้เป็นองค์หญิง ส่วนอีกคนได้เป็นพระชายาอ๋องช่างเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนักหลังเสร็จสิ้นการประกาศแต่งตั้งเฉินเม่าก็ได้ย้ายไปอยู่ที่จวนโจวหนานเอ๋อร์ ผู้เป็นมารดาของนาง ทว่าสำหรับฟางซินเย่นั้นกลับเลือกที่จะขอพำนักที่จวนแม่ทัพตามเดิมโจวหนานเอ๋อร์แม้จะรู้สึกไม่ค่อยพอใจมากนัก แต่ก็ไม่ต้องการหักหาญน้ำใจของบุตรชาย นางจึงเพียงกำชับฮวาอิงหลงให้หมั่นไปเยี่ยมเยียนตนที่จวนให้บ่อยครั้งในช่วงบ่ายวันหนึ่ง ฟางซินเย่และฮวาอิงหลงเดินทางไปยังจวนฉางกงจู่ โจวหนานเอ๋อร์และเฉ

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 70 ลูกของข้า

    บทที่ 70 ลูกของข้าราชโองการถูกประกาศปล่อยตัวฟางซินเย่ในวันต่อมาโดยทันที ในที่สุดฟางซินเย่ก็ถูกปล่อยตัวหลังจากถูกคุมขังมาเป็นเวลาหลายวันเมื่อฟางซินเย่ได้รับอิสรภาพ เขาก้าวออกจากคุกด้วยความมุ่งมั่นและดวงตาที่เต็มไปด้วยความคิดถึงฮวาอิงหลง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความถวิลหานาง ดั่งว่านี่คือการเดินทางที่ยาวนานที่สุดของชีวิตเขา“อิงเอ๋อร์...ข้าไม่ยอมสูญเสียเจ้าไปเป็นอันขาด” ฟางซินเย่กล่าวกับตนเองขณะที่ก้าวขึ้นม้าด้วยความกระตือรือร้น ก่อนจะพุ่งตรงไปยังจวนอ๋องเมื่อฟางซินเย่ถึงจวนอ๋อง เขาปรี่ตรงเข้าไปหาโจวอี้เสวียนในทันที สองมือกุมคอเสื้อของโจวอี้เสวียนอย่างไม่นึกหวั่นเกรงสิ่งใดอีกต่อไป ดวงตาแดงก่ำด้วยโทสะที่มี พร้อมกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงกัดฟันกรอด “อิงเอ๋อร์...อยู่ที่ใด”โจวอี้เสวียนหันมามองเขาด้วยดวงตาเย็นชา ใบหน้าของชายหนุ่มที่พรากหัวใจของหญิงสาวคนรักของตนไปทำให้เขานึกครึ้มอย่างจะกลั่นแกล้งฟางซินเย่อีกสักหน่อย โจวอี้เสวียนยิ้มเยาะขึ้นมา “ท่านแม่ทัพ...เหตุใดข้าต้องตอบคำถามเจ้าด้วยเล่า”คำพูดยียวนทำเอาฟางซินเย่ถึงกับบันดาลโทสะ เขาง้างมือขึ้นเตรียมจะชกหน้าโจวอี้เสวียน แต่องครักษ์ข้างกายของโจวอ

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 69 ฝืนยอมรับ

    บทที่ 69 ฝืนยอมรับในท้องพระโรงที่โอ่โถง บรรยากาศยังคงเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกดดัน โจวจางเย่วประทับอยู่บนบัลลังก์ด้วยสีหน้าเข้มขรึมและดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว โจวอี้เสวียนที่ยืนหน้าเครียดอยู่ด้านข้าง ทั้งสองกำลังถกเถียงกันอย่างดุดัน“อี้เสวียน...เจ้าช่างบังอาจนัก เจ้ากล้าทำเรื่องเช่นนี้เพียงเพื่อสตรีนางเดียวอย่างนั้นหรือ” โจวจางเย่วชี้นิ้วไปยังโจวอี้เสวียนด้วยความเกรี้ยวกราดโจวอี้เสวียนยืนนิ่งเงียบแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความดื้อรั้น “ข้าไม่มีทางเลือก ในเมื่อเสด็จพ่อมิทรงทำสิ่งใด เช่นนั้นข้าก็จำเป็นต้องหาทางของข้าเอง”“เจ้านี่ช่างโง่เขลายิ่งนัก” โจวจางเย่วแค่นเสียงออกมาด้วยความขัดเคืองใจ “ความรักของเจ้าทำให้เจ้าลืมเลือนความเป็นบุตรหลานแห่งราชวงศ์แล้วหรือ เจ้าลืมแล้วหรือว่าเจ้ามีสถานะเช่นใด เจ้าลืมแล้วหรือว่าบัลลังก์แห่งนี้วันหน้าต้องเป็นของเจ้า เจ้ากลับผิดแผนชั่วเพื่อแย่งชิงภรรยาผู้อื่น เช่นนั้นต่อไปจะมีผู้ใดในแคว้นเคารพและนับถือเจ้า จะมีผู้ใดยอมรับใช้ถวายหัวให้กับเจ้า แม่ทัพฟางเป็นเสาหลักของแคว้น หากเจ้ากำจัดเขาทิ้ง เจ้าคิดหรือว่าบัลลังก์แห่งนี้จะมั่นคงอยู่ได้”โจวอี้เสวียนกัด

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 68 พบพาน

    บทที่ 68 พบพานภายในห้องขังที่แสนอับชื้นและเหน็บหนาว เสียงกุญแจที่บานประตูคุกหลวงสะท้อนเสียงดังไปทั่ว ฟางซินเย่ที่นั่งพิงผนังหินเย็นเฉียบตาแดงก่ำมองดูหนังสือหย่าที่เพิ่งได้รับ มือของเขาสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุมได้ ริมฝีปากแห้งผากเผยอเบาๆ ออกมาราวกับจะกล่าวคำใด แต่ทุกคำกลายเป็นเพียงเสียงหายใจที่ตัดรอน “อิงเอ๋อร์...” ฟางซินเย่พร่ำเอ่ยชื่อของฮวาอิงหลงออกมาด้วยดวงตาสั่นไหวที่คงความขมขื่นไว้ในห้วงแห่งความโศกเศร้า“อิงเอ๋อร์...เหตุใดต้องทำเช่นนี้เพื่อข้า” ฟางซินเย่คร่ำครวญออกมา ใบหน้าเปลี่ยนสีแดงก่ำราวกับเปลวเพลิงร้อนรุ่ม “เจ้ายอมแต่งงานกับโจวอี้เสวียนเพียงเพื่อรักษาชีวิตข้า...ข้าคือผู้ชายที่ไร้ค่าเพียงนี้เชียวหรือ...” เขาหัวเราะออกมาด้วยเสียงที่ขาดหายราวกับจะกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา ความรันทดอดสูใจทำให้เขาถึงกับกุมหมัดขึ้นทุบผนังหิน เลือดไหลซึมออกมาหยดลงเป็นทางยาว ความเจ็บปวดของร่างกายกลับไม่อาจเทียบความเจ็บปวดภายในใจที่มีได้ในขณะที่บรรยากาศคุกขังอัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง ภายในเฉินเม่าและเสี่ยวม่านกลับไม่อาจทนอยู่เฉยได้อีกต่อไป ความทุกข์ร้อนของพี่น้องร่วมสาบานเช่นฮวาอิง

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 67 แผนร้าย

    บทที่ 67 แผนร้ายภายในโถงใหญ่ในจวนอ๋อง โจวอี้เสวียนที่หน้าตาเคร่งเครียดยืนอยู่อย่างหัวเสีย ความหงุดหงิดก่อตัวภายในใจที่นึกไว้ใจคนที่ไม่ได้เรื่องเช่นเฉินเฉียวเหยา หากนางไม่ไร้ความสามารถเช่นนี้โอกาสที่เขาจะกำจัดเสี้ยนหนามหัวใจอย่างฟางซินเย่ย่อมเห็นเป็นรูปร่างมากขึ้น ข้าวของถูกปาแตกกระจายด้วยโทสะที่คุกรุ่นอยู่ภายใน เขาก้าวเดินวนไปมาอย่างต้องการใช้ความคิดสักครู่หนึ่งโจวอี้เสวียนตะโกนเรียกองครักษ์คนสนิทเข้ามา “พวกเจ้าจงไปทำตามที่ข้าสั่งให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้” โจวอี้เสวียนออกคำสั่งด้วยเสียงเข้มขรึม ดวงตาคมเข้มเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่รู้จักพ่ายแพ้องครักษ์ค้อมศีรษะรับคำสั่งทันที “ขอรับท่านอ๋อง”โจวอี้เสวียนเหม่อมองออกไปภายนอกห้องด้วยความคิดอันแยบยล หากแผนการแรกผิดพลาด เขาย่อมต้องมีแผนที่สองเตรียมรับมือไว้เป็นแน่ผ่านไปเพียงไม่ถึงเดือน กองกำลังทหารของโจวอี้เสวียนก็เข้าปิดล้อมจวนแม่ทัพอย่างรวดเร็ว ฟางซินเย่เดินอย่างอาจหาญออกมาเผชิญหน้าเหล่าทหารของโจวอี้เสวียน โดยมีเหล่าทหารกองทัพของฟางซินเย่ยืนประจัญบานเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี“แม่ทัพฟางซินเย่ ข้าน้อยได้รับคำสั่งให้ตรวจค้นจวนของท่าน โปรดใ

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 66 กำจัดทิ้ง

    บทที่ 66 กำจัดทิ้งภายในห้องโถงอันโอ่อ่าของจวนสกุลเฉิน เสียงแผดคำรามของเฉินเซียวหยงดังกึกก้องไปทั้งห้องโถง พ่อบ้านได้แต่ยืนตัวสั่นเทาด้วยกลัวแรงโทสะของนายท่านที่มี มือของเฉินเซียวหยงกำขยุ้มกระดาษรายงานที่เพิ่งส่งข่าวมาให้เขารับรู้ หัวใจเต้นเร็วแรงด้วยความโกรธแค้น เขาขบฟันแน่นจนสันกรามขึ้นเป็นริ้ว ดวงตาแดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งความอาฆาต"พวกมันช่างอาจหาญยิ่งนัก กล้าข่มเหงรังแกบุตรสาวของข้า ทำเช่นนี้มิเท่ากับกล้าลบหลู่ข้าอย่างนั้นหรือ" เฉินเซียวหยงสบถออกมา เมื่อได้รับรู้ถึงอาการบาดเจ็บของเฉินเฉียวเหยา ทั้งยังเรื่องที่นางถูกละเลยและถูกลบหลู่สารพัดจากคนในจวนแม่ทัพ“พ่อบ้านเตรียมรถม้าข้าจะไปพบแม่ทัพฟางที่จวนแม่ทัพ เร็วเข้า” คำสั่งดังก้องด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะ พ่อบ้านลนลานรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจัดการในทันทีขณะที่เฉินเซียวหยงกำลังจะก้าวออกจากห้องโถง ฉับพลันพ่อบ้านก็รีบเดินปรี่เข้ามาแจ้ง “เรียนนายท่าน ท่านอ๋องโจวอี้เสวียนมาขอพบขอรับ”เฉินเซียวหยงได้ฟังก็รีบเปลี่ยนสีหน้าในทันที เขาเร่งเดินออกมาต้อนรับโจวอี้เสวียนในทันที ใบหน้าของเขายิ้มกว้างออกมา ดวงตาทอประกายความยินดีอย่างยิ่ง“ค

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 65 ข่าวดี

    บทที่ 65 ข่าวดีภายในเรือนหนิงหลง เฉินเฉียวเหยากำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียง มือบางทั้งสองข้างบวมขึ้นจนน่าตกใจ ผิวที่เคยขาวซีดของนางบัดนี้แดงก่ำจากการถูกน้ำร้อนลวก เฉินเฉียวเหยาเจ็บแสบจนแทบทนไม่ไหว นางนึกเคืองแค้นจนเผลอตัวกำหมัดแต่เพราะผิวที่เป่งตึงทำให้นางถึงกับร้องครางออกมา เฉินเฉียวเหยาได้แต่ขบฟันแน่น ใบหน้าบูดบึ้งจนทำให้หน้าที่เคยสวยหวานกลับดูน่าเกลียดขึ้นมาหว่านหลงรีบเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาประคบให้นายหญิงของตนด้วยความทะนุถนอม นางเช็ดไปพลางเป่าไปพลางเพื่อให้เฉินเฉียวเหยาคลายความเจ็บลงไป “คุณหนู เจ็บมาหรือไม่เจ้าคะ บ่าวจะต้องรายงานใต้เท้าแล้วนะเจ้าคะ บ่าวทนเห็นคุณหนูถูกรังแกเช่นนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”ยังไม่ทันที่เฉินเฉียวเหยาจะตอบกลับอันใดออกมา พ่อบ้านก็พาตัวหมอเข้ามาดูอาการ เฉินเฉียวเหยาจึงได้แต่เม้มปากก่อนจะตีสีหน้าเศร้าหมองออกไปหมอรีบเข้ามาดูอาการของเฉินเฉียวเหยาในทันที ความเจ็บปวดเริ่มทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทันทีที่หมอแตะต้องบริเวณที่บวมแดง เฉินเฉียวเหยาก็ร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดทางกายที่นางได้รับยังไม่ถึงเศษเสี้ยวความรู้สึกเจ็บปวดทางใจที่มี ดวงตาสั่นไหวระริกไปด้วยค

  • ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง   บทที่ 64 เล่ห์กลนี้ใช้กับข้าไม่ได้

    บทที่ 64 เล่ห์กลนี้ใช้กับข้าไม่ได้ช่วงบ่ายของวันฮวาอิงหลงกำลังนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาภายในสวนโดยมีเสี่ยวม่านคอยปรนนิบัติอย่างรู้ใจ นางนึกย้อนเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นมากมายในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ฮวาอิงหลงถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง“คุณหนูเป็นอันใดหรือเจ้าคะ” เสี่ยวม่านถามออกมาด้วยความห่วงใย“ข้าอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถิด” ฮวาอิงหลงกล่าวออกมาอย่างเลื่อนลอย “เจ้าค่ะ” เสี่ยวม่านรีบย่อกายพร้อมถอยหลังออกไปอย่างไม่ต้องการรบกวนนายหญิงของตนอีกฮวาอิงหลงนั่งปล่อยความคิดได้เพียงสักครู่หนึ่ง ฉับพลันก็มีเสียงหวานดังขึ้นมา “เหยาเอ๋อร์คารวะฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ” เฉินเฉียวเหยาเดินเข้ามาหาภายในศาลาพร้อมย่อกายคำนับฮวาอิงหลงปรายตาขึ้นมองอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย แต่นางก็มิได้คิดจะหนีหน้าแต่อย่างใด“เชิญนั่งสิ แม่นางเฉิน”" ฮวาอิงหลงเอ่ยเบาๆ พร้อมผายมือให้เฉินเฉียวเหยานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเฉินเฉียวเหยาปั้นหน้ายิ้มหวาน ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งตามคำเชิญ “ข้ามาอยู่ที่นี่รู้สึกเหงายิ่งนัก หากได้พูดคุยกับสหายเก่าเช่นท่านคงคลายความคิดถึงบ้านลงได้บ้าง” เฉินเฉียวเหยากล่าวออกมาอย่างสนิทสนมดั่งเช่นพวก

DMCA.com Protection Status