ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่75อย่าคิดว่าจะชนะโรงแรมห้องของเฟย์เฟย์ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้เฟย์เฟย์ที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟากลางห้องรีบลุกขึ้นพาตัวเองไปที่ประตูทันทีเพราะคิดว่าเป็นคุณป้าวีด้าแน่ๆที่เป็นคนมาเคาะห้องเธอ"คุณปะ...เฮียคาร์ล!"เฟย์เฟย์รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เปิดประตูห้องออกมาแล้วเจอเข้ากับร่างสูงของคาร์ลยืนอยู่หน้าห้องของเธอแทนที่จะเป็นคุณป้าวีด้า"เฮียคาร์ลมาได้อย่างไงคะ?"เมื่อตั้งสติได้เฟย์เฟย์จึงถามออกไป"เฮียมาส่งม๊าก็เลยแวะมาคุยกับเธอพอมีเวลาไหม?คาร์ลพูดพร้อมกับล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วจ้องมองหน้าเฟย์เฟย์นิ่งคาร์ลอาสามาส่งผู้เป็นแม่ที่โรงแรมที่ท่านพักอยู่หลังจากที่นั่งคุยกันเข้าใจแล้ว ท่านบอกว่าเฟย์เฟย์ก็พักอยู่ที่นี่เหมือนกัน คาร์ลจึงตัดสินใจที่จะมาคุยกับเฟย์เฟย์ให้รู้เรื่องเลยในวันนี้"เฮียคาร์ลจะเข้าไปคุยข้างในไหมคะ?""ไม่เป็นไรคุยตรงนี้แหละ""แล้วเฮียคาร์ลมีเรื่องอะไรจะคุยกับเฟย์เฟย์เหรอคะ?"เฟย์เฟย์ถามออกไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงขึ้นมาเธอรู้ว่าคาร์ลจะมาพูดเรื่องอะไรกับเธอ"เฮียรู้เรื่องจากม๊าหมดแล้วว่าเธอพูดอะไรกับท่านบ้างอย่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่76หลงรักผู้ชายร้ายๆมหาวิทยาลัย"ช่วงนี้ฉันว่าเธอสองคนแปลกๆนะ?"ลูกแก้วพูดขึ้นแล้วมองหน้าหนูนากับหลินหลินเพื่อนสนิททั้งสองคนไปมาในขณะที่นั่งทานอาหารกลางวันกันอยู่ภายในศูนย์อาหารของมหาวิทยาลัย"แปลก? อย่างไงฉันไม่เข้าใจ"หนูนาเลิกคิ้วขึ้นก่อนที่จะคลีบลูกชิ้นหมูในก๋วยเตี๋ยวน้ำตกในชามตัวเองขึ้นมาแล้วยัดเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ"นั้นสิแปลกอย่างไงเหรอลูกแก้ว?"หลินหลินถามขึ้นอีกคน"ก็แปลกตรงที่ว่า หนูนาหน้าตาเธอสดใสขึ้นเหมือนกับว่านอนเต็มอิ่มมากส่วนเธอหลินหลินหน้าเศร้าหมองเหมือนคนกำลังมีทุกข์อย่างนั้นแหละ"ลูกแก้วเอ่ยบอก"ฉันแค่มีเรื่องอะไรให้คิดนิดหน่อยน่ะไม่มีอะไรหรอก"หลินหลินบอกแล้วส่งยิ้มเล็กน้อยให้ลูกแก้ว"ส่วนฉันก็ไม่มีอะไรนี่"หนูนาตอบด้วยน้ำเสียงสดใสแล้วยิ้มให้เพื่อนสนิท"มีสิมันต้องมี อาการเธอมันเหมือนกับคนที่กำลังมี...."ลูกแก้วพูดขึ้นแล้วเว้นวรรคพร้อมกับยกแขนขึ้นมาท้าวข้างของตัวเองและมองหน้าหนูนาอย่างจับผิด"มีอะไรย่ะยัยลูกแก้ว?"หนูนาถามกลับ"มีความรัก"ลูกแก้วบอก"เธอกำลังมีความรักเหรอยัยหนูนา?"หลินหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจและหันหน้าไปถามเพื่อนสนิทด้วยความอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่77ไปให้พ้นหน้าฉันซะ"หนูนา!""หนูนา!"วีด้ารู้สึกตกใจมากเมื่อเห็นหนูนาเดินเข้ามาในห้องแสดงว่าหนูนาเธออาจจะได้ยินเรื่องทั้งหมดที่เธอกับคุยลูกชายแล้วสินะ"ทำไมต้องรออนาคต ฉันว่าตอนนี้คุณควรจะปล่อยฉันไปได้แล้วนะคุณคาร์ล เราควรจะจบกันได้แล้ว!"หนูนาจ้องมองคาร์ลด้วยน้ำตาคลอหน่วยเธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้เพื่อไม่ให้มันไหลออกมา"เธอพูดบ้าอะไรของเธอหนูนา!?"คาร์ลถึงกับหัวร้อนขึ้นมาเมื่อได้ฟังคำว่าจบจากปากของหนูนาทั้งๆที่คำนั้นมันควรที่จะเป็นเขาควรที่จะพูดมันออกไป"ก็พูดในสิ่งที่อยากจะพูดไงเรื่องของคุณกับฉันมันควรจะจบได้แล้วและฉันต้องการที่จะจบกับคุณตอนนี้และเดี๋ยวนี้เลย!""เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉันแบบนี้ฮะหนูนา!""ฉันมีสิทธิ์ที่จะพูดและสิ่งที่ฉันพูดไปก็หวังว่าคุณจะเข้าใจมันด้วยว่าฉันต้องการที่จะจบกับคุณ!"ปึง!"อย่ามาอวดดีกับฉันนะหนูนา!"มือหนาทุบลงบนโต๊ะทำงานอย่างเสียงดังก่อนที่คาร์ลจะยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าหนูนาอย่างเอาเรื่อง"ฉันไม่ได้อวดดีฉันต้องการที่จะจบกับคุณเพราะฉันเองก็เบื่อเต็มทนแล้วกับความสัมพันธ์เฮงซวยแบบนี้!"หนูนาจ้องมองคาร์ลด้วยสายตาแข็งกร้าวเธอพยายามทำให้ต
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่78ไม่ได้มีอิทธิพล"โธ่โว้ย!"คาร์ลคำรามลั่นออกมาด้วยความโกรธเมื่อหนูนาเดินออกไปจากห้องทำงานโดยที่ไม่คิดที่จะหันมามองเขาเลยสักนิด เขาพาตัวเองเดินไปที่โต๊ะทำงานและหยิบแจกันดอกไม้ที่วางตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วทุ่มมันลงไปที่พื้นอย่างแรงจนแจกันดอกไม้นั้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆเพล้ง!แค่นั้นยังไม่พร้อมคาร์ลกวาดสิ่งของทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะทำงานทิ้งไปหมดเพื่อระบายไฟที่มันสุมอยู่ในอกให้มันเบาลง"อวี่หานหยุด อวี่หานม๊าบอกให้หยุด!"วีด้าเอ่ยห้ามลูกชายเธอเมื่อเห็นอารมณ์โกรธของลูกชาย เธอไม่เคยเห็นลูกชายเธอโกรธมากขนาดนี้มาก่อนเลยแล้วที่ลูกชายเธอโกรธเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้เป็นเพราะว่าหนูนาอย่างงั้นเหรอแกร๊ก"เกิดอะไรขึ้นครับนายหญิง!"เจกวิ่งเข้ามาในห้องทำงานด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านายแล้วก่อนที่เจกจะวิ่งเข้ามาในห้องเขาก็เห็นหนูนาเธอวิ่งร้องไห้ออกไปด้วยนี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย"หมิ่นเอ๋อหยุดอวี่หานทีก่อนที่ข้าวของจะพังไปมากกว่านี้""ครับนายหญิง"เจกพยักหน้าและรีบวิ่งไปจับตัวของคาร์ลไว้เพราะกลัวว่าข้าวของในห้องจะพังไปมากกว่านี้
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่79อย่าจมปลักบ้านวราจิรกานต์"สวัสดีค่ะม๊า/สวัสดีค่ะม๊า"ลูกแก้วกับหลินหลินยกมือขึ้นไหว้คุณหญิงธีรยาขึ้นอย่างนอบน้อมเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน"สวัสดีจ้ะหนูลูกแก้วหนูหลินหลินมานั่งก่อนสิเดี๋ยวม๊าให้เด็กรับใช้ไปเอาขนมกับน้ำมาให้"คุณหญิงธีรยายกมือขึ้นรับไหว้เพื่อนสนิทของลูกสาวและผายมือให้ทั้งสองสาวนั่งลงที่โซฟาก่อนที่จะเรียกเด็กรับใช้ให้เอาขนมกับน้ำมาเสิร์ฟแขก"ค่ะม๊า/ค่ะ"ลูกแก้วกับหลินหลินพยักหน้าให้กับคุณแม่ของเพื่อนสนิทแล้วนั่งลงที่โซฟา"หนูนาเป็นอย่างไงบ้างคะม๊า?"หลินหลินถามขึ้นทันทีเมื่อนั่งลงวันนี้หลินหลินกับลูกแก้วมาเยี่ยมหนูนาที่บ้านเพราะว่าหนูนาเพื่อนสนิทของพวกเธอไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยมาสองวันแล้วเนื่องจากว่าหนูนาไม่สบายพวกเธอสองคนเป็นห่วงหนูนามากพอเลิกเรียนเสร็จก็ชวนกันมาเยี่ยมหนูนาถึงที่บ้านเลย"ก็ดีขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะจ้ะไข้ก็ลดลงแล้วแต่ก็ยังมีอาการอ่อนเพลียอยู่นิดหน่อยคุณหมอก็เลยอยากให้หนูนาพักสักสองสามวันน่ะจ้ะ"คุณหญิงธีรยาเอ่ยบอก"อ๋อค่ะ ถ้างั้นพวกหนูขอขึ้นไปเยี่ยมหนูนาบนห้องหน่อยได้ไหมคะม๊า"ลูกแก้วพยักหน้าก่อนที่จะเอ่ยพูดออกไป"ได้สิจ๊ะแต่ม๊ามีเรื่องอย
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่80เป็นพวกไม่ยอมรับความจริงโกดังสินค้า"ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?"ลี่หยางเดินเข้ามาในโกดังสินค้าโดยมีตงลูกน้องคนสนิทที่พึ่งบินตามมาจากฮ่องกงเดินตามอยู่ที่ด้านหลังก่อนที่จะเอ่ยถามกับลูกน้องที่ยืนเฝ้าโกงดังสินค้าอยู่"เรียบร้อยดีครับคุณลี่หยางตอนนี้เรากำลังเตรียมส่งสินค้าล็อตนี้ส่งไปให้กับลูกค้าครับ""อือ ตรวจสอบให้รอบคอบยาล็อตใหม่ที่เข้ามารอบนี้มีมูลค่าสูงมากห้ามพลาดเด็ดขาด""ครับคุณลี่หยาง"ลูกน้องพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่ลี่หยางจะเดินตรงไปที่ชั้นสองของโกดังที่ไว้สำหรับรับรอง"ตงเดี๋ยวมึงไปตรวจดูรอบๆโกดังมีอะไรผิดปกติจัดการได้เลย"ลี่หยางเอ่ยสั่ง"ได้ครับนาย"ตงค้อมศีรษะให้ผู้เป็นเจ้านายก่อนที่จะเดินแยกตัวออกไป"เจก ไอ้คาร์ลมาเหรอ?"ลี่หยางเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินขึ้นมาชั้นสองแล้วเห็นเจกลูกน้องคนสนิทของคาร์ลยืนอยู่ที่หน้าห้องรับรอง"ครับคุณลี่หยาง"เจกค้อมศีรษะเล็กน้อยให้ลี่หยางก่อนจะบอกออกไป"ไหนมันบอกว่าจะไม่มา?"ลี่หยางเอ่ยถามแล้วล้วงมือเขาไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คของตัวเอง"ตอนแรกนายว่าจะไม่มาครับแต่อยู่ๆก็บอกให้ผมพามาที่โกดัง""อืม"ลี่หยางพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่81ไม่ยุ่งเกี่ยวห้างสรรพสินค้าร้านอาหาร"ทางนี้หนูนา"ลูกแก้วโบกมือให้หนูนาเมื่อเห็นว่าหนูนาเดินเข้ามาในร้านอาหาร"มาสายตามเดิมนะย่ะหนูท่อ"หลินหลินพูดขึ้นเมื่อหนูนาเดินมาที่โต๊ะ"ก็รถมันติดนิดหน่อยก็เลยมาช้า"หนูนาเอ่ยบอกและนั่งลงข้างๆกับลูกแก้ววันนี้หนูนาหลินหลินแล้วก็ลูกแก้วเรามีนัดกันมาช้อปปิ้งกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง"อยากทานอะไรก็สั่งเลยนะวันนี้เต็มที่มื้อนี่ฉันเลี้ยงเอง"ลูกแก้วเอ่ยบอกแล้วยื่นเมนูอาหารไปให้หนูนา"ไปถูกหวยที่ไหนมาเนี่ยยัยลูกแก้วถึงจะเลี้ยงข้าวพวกฉัน?"หนูนาถามแล้วรับเมนูอาหารมาเปิดดู"ยัยลูกแก้วไม่ได้ถูกหวยหรอก พี่เจ้าสมุทรสามียัยลูกแก้วพึ่งจะโอนเงินเข้าบัญชีมาให้ล้านหนึ่งบอกให้ยัยลูกแก้วไปช้อปปิ้งได้ตามสบาย"หลินหลินเอ่ยบอกแล้วเบะปากใส่ลูกแก้วอย่างไม่จริงจังหนัก"รู้เยอะจังเลยนะ"ลูกแก้วบอก"ก็คุยโทรศัพท์เสียงดังขนาดนั้นไม่ได้ยินฉันคงหูตึงแล้วล่ะ"หลินหลินบอกแล้วหัวเราะออกมา"สั่งอะไรกินกันเถอะฉันหิวแล้ว"หนูนาหัวเราะออกมาเล็กน้อยให้กับเพื่อนทั้งสองคนก่อนที่จะโบกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์อาหาร"ช่วงนี้เธอหน้าตาสดใสขึ้นเยอะเลยนะหนูนา"
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่82ต่อมหึงหวงทำงานโรงแรมRolls-Royce Cullinan สีดำถูกขับเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรมก่อนที่เจาลูกน้องคนสนิทของจางเหว่ยที่ทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถจะรีบลงมาจากรถและเปิดประตูรถให้กับเจ้านายทันทีจางเหว่ยเดินลงมาจากรถและจัดเสื้อสูทของตัวเองให้ดูเข้าที่ก่อนที่จะหันไปมองในรถและยื่นมือไปให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถหนูนามองมือหนาที่ยื่นมาตรงหน้าก่อนที่เธอจะยื่นมือของตัวเองออกไปจับไว้เพื่อเป็นมารยาทแล้วเดินลงมาจากรถ"ขอบคุณค่ะ"หนูนาเอ่ยบอกและดึงมือของตัวเองกลับมากุมกันไว้"เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะครับ"จางเหว่ยผายมือให้หนูนาเดินนำหน้าเข้าไปในโรงแรมก่อน"ค่ะ"หนูนาพยักหน้าก่อนที่จะเดินเข้าไปในโรงแรมโดยมีจางเหว่ยเดินตามหลังเธอมาติดๆวันนี้หนูนาเธอมารับประทานอาหารค่ำกับจางเหว่ยที่โรงแรมแห่งนี้และเหตุผลที่เธอต้องมารับประทานอาหารกับจางเหว่ยก็เป็นเพราะว่าคุณหญิงธีรยาผู้เป็นแม่ของเธอเป็นคนจัดการให้เธอต้องมากับจางเหว่ย"คุณจางเหว่ยเขามาชวนลูกไปทานข้าวด้วยกัน""แต่นาไม่อยากไปนี่คะ""จะไม่อยากไปได้อย่างไงคุณจางเหว่ยเขามารอแล้ว""แต่ว่านาไม่อยากไปจริงๆนี่คะม๊า""ไปเถอะคุณจางเหว่ยเข
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่95แค่หนึ่งฤทัย (จบบริบูรณ์)ที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องทำงานของคาร์ลดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาภายในห้อง คาร์ลละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา"มีอะไร?"คาร์ลถามขึ้น"มีคนมาหานายครับ"เจกเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกมา"ใคร?"คาร์ลเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่ประตูห้องทำงานจะถูกเปิดเข้ามา"เซอร์ไพรส์"วีด้าเปิดประตูห้องทำงานของลูกชายเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้น สายตาคมของคาร์ลเหลือบไปมองที่ด้านหลังของผู้เป็นแม่ก็เห็นก็เห็นว่าผู้เป็นแม่ไม่ได้มาคนเดียวแต่พาไมเคิลผู้เป็นพ่อมาด้วยเจกที่เห็นนายหญิงใหญ่กับนายใหญ่เดินเข้ามาในห้องก็รีบค้อมศีรษะทันทีเพื่อทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป"ม๊า ป๊ามาทำอะไรกันที่นี่"คาร์ลถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้ตกใจที่เห็นพวกท่านมา"ก็มาเยี่ยมลูกไงจ๊ะ ม๊าพาป๊ามาด้วยนะ"วีด้าเอ่ยบอกและพาไมเคิลผู้เป็นสามีไปนั่งลงที่โซฟากลางห้องทำงาน"อย่างงั้นเหรอครับ?"คาร์ลถามขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วไปนั่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่94กระชับรักNC+++คอนโดของคาร์ล"ไหนบอกว่าจะไม่ดื่มเยอะไงหนูนา?"คาร์ลพูดขึ้นเมื่อวางหนูนาลงบนเตียงนอนก่อนที่ลุกขึ้นแล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หนูนา"อื้อ...เฮียคาร์ลเหรอ?"หนูนาลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาโดนตัวเธอ"ฟื้นตัวแล้วหรือไง ไหนบอกกับเฮียว่าจะไม่ดื่มเยอะไง?""เฮียคาร์ลของนา"หนูนาลุกขึ้นมานั่งและจ้องมองคาร์ลด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างไม่วางตา"มองเฮียแบบนั้นทำไม?""อึก...ก็เฮียคาร์ลของนาหล่อ นาก็อยากมองไงคะ"หนูนาตอบพร้อมกับยิ้มหวานออกมา"ปากหวานจังเลยนะตอนเมาเนี่ย"คาร์ลยิ้มออกมาเล็กน้อยให้หนูนา"จุ๊ๆ ไม่ใช่แค่ปากหวานนะคะ ปากนาก็เก่งด้วย"หนูนายกนิ้วขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากของตัวเองและส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะลุกออกจากเตียงแล้วมายืนมองคาร์ล"ลุกขึ้นยืนทำไมหนูนาเดี๋ยวก็ล้มจนได้"คาร์ลรีบลุกขึ้นจากเตียงและมาจับตัวหนูนาที่ยืนเซไปเซมา"เฮียคาร์ลขา"หนูนายกแขนขึ้นมาคล้องคอของคาร์ลเอาไว้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากหนา"หึ จะเอาอะไร?"คาร์ลยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับมือหนาที่นวดเฟ้นอยู่ที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธอ นี่เธอกำลังยั่วเขาชัดๆ"อืม..."หนูนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่93โงหัวไม่ขึ้นร้านอาหารจีนครืดดดดเสียงประตูห้องอาหารถูกเลื่อนเปิดออกทำให้บุคคลทั้งสองคนที่นั่งรอกันอยู่ภายในห้องอาหารหันไปมองที่ประตูเป็นสายตาเดียวกัน"สาย"ไฉพูดขึ้นเมื่อเห็นคาร์ลเปิดประตูห้องอาหารเข้ามาก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นสาวน้อยหน้าตาเหมือนตุ๊กตายืนอยู่ที่ด้านหลังของคาร์ล"ก็มาแล้วอย่าบ่นให้มาก"คาร์ลเอ่ยบอกแล้วเดินจูงมือหนูนาเข้ามาในห้องอาหารก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งลงวันนี้ไฉเพื่อนสนิทอีกคนของคาร์ลบินมาที่ประเทศไทยก็เลยนัดชวนให้ลี่หยางกับคาร์ลมาทานข้าวด้วยกันและก็บอกให้คาร์ลพาหนูนามาด้วยเพราะอยากจะทำความรู้จัก"ขอบคุณค่ะเฮียคาร์ล"เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนที่หนูนาจะหันไปทักทายกับลี่หยาง ลี่หยางยิ้มรับและทักทายหนูนากลับเช่นกัน"นี่เหรอเมียไอ้คาร์ล?"ไฉหันไปถามกับลี่หยางที่นั่งเยื้องอยู่ข้างๆ"อืม"ลี่หยางพยักหน้า"สวัสดีครับผมไฉนะครับเป็นเพื่อนกับคาร์ลกับลี่หยางมัน"ไฉเอ่ยแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับหนูนาแต่คาร์ลเป็นคนยื่นมือมาจับกับเขาแทน"อะไรของมึงเนี่ยไอ้คาร์ล?"ไฉมองหน้าคาร์ลอย่างไม่เข้าใจ"ทักทายแต่ปากพอมือไม
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่92เรียกเฮียสิคะที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามา"เสียงทุ้มของคาร์ลเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูห้องทำงานเข้ามาได้แกร๊กเสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาโดยที่คาร์ลไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนเปิดเพราะเขามัวแต่สนใจเอกสารที่ตรวจอยู่ตรงหน้า"นี่เที่ยงแล้วนะคะยังไม่หยุดทำงานอีกเหรอ?"เสียงหวานใสเอ่ยถามขึ้นจึงทำให้คาร์ลเงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้าขึ้นมามองตามเสียง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแฟนสาวตัวเล็กของตัวเขายืนอยู่"มาได้อย่างไงเนี่ย?""ขับรถมาค่ะแล้วก็เอาเสบียงกลางวันมาฝาก"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับยกถุงผ้าสีฟ้าที่ใส่กล่องอาหารที่เธอทำมาให้คาร์ลทานขึ้นมาโชว์ให้คาร์ลดู"ทำไมจะมาไม่บอกจะได้ให้เจกไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะฉันขับรถมาเองได้"หนูนาตอบ"ไม่อยากให้ขับรถเองมันอันตราย"คาร์ลปิดแฟ้มเอกสารลงก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและเดินตรงไปหาหนูนาแข็งแกร่งโอบเอวเล็กมากอดไว้ ใบหน้าคมโน้มลงไปหอมที่แก้มใสของเธออย่างที่ชอบทำเป็นประจำ"หอมจังทำไมตัวเมียฉันถึงหอมแบบนี้นะ""หอมทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับยิ้มออกมาตั้งแต่ที่เราเปิดใจคบกันมาเป็นแฟนคาร์ลก็หอมแก้มเธอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่91สัญญา"เป็นไงสำเร็จไหม?"จางเหว่ยเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมานั่งลงที่โซฟาพร้อมกับเอ่ยถามกับเจาถึงงานที่ให้เจาไปทำ"เออ...คือว่า"เจาก้มหน้าลงพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไงดี"มึงก้มหน้าทำไมไอ้เจามีอะไรก็พูดมา!""คะ...คือว่าคนที่เราส่งให้ไปจัดการคุณคาร์ลพวกมันตายหมดแล้วครับนาย""ตายหมดแล้วมึงอย่าบอกกูนะว่าไอ้คาร์ลมันยังไม่ตาย!?""ครับนายคุณคาร์ลยังไม่ตายแต่คุณหนูนาเธอโดนยิงแต่ว่าอาการตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ"เจาเอ่ยรายงานถึงเรื่องที่เกิด"ใครจะเป็นอย่างไงก็ช่างหัวมันคนที่กูสนคือไอ้คาร์ลว่าทำไมมันยังไม่ตายฮะ!"จางเหว่ยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหาเจา"..."เจาได้แต่ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด"มึงทำงานพลาดไอ้เจา!"จางเหว่ยตะโกนออกมาเสียงดังอย่างเดือดดาลเมื่อรู้ว่าคาร์ลยังไม่ตายทำไมคาร์ลมันถึงได้หนังเหนียวตายยากตายเย็นขนาดนี้ก็ไม่รู้"นายผมขอโทษครับ นายให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ"เจารีบนั่งลงคุกเข่าตรงหน้าผู้เป็นเจ้านายอย่างรู้สึกผิด"มึงโง่หรือไง คิดว่าไอ้คาร์ลมันจะยอมให้มึงมีโอกาสไปฆ่ามันอีกหรือไง โง่!"จางเหว่ยเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยอารมณ์โกรธเกรี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่90ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นโรงพยาบาลห้องผ่าตัดร่างสูงของคาร์ลได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล คาร์ลได้แต่ยืนชะเง้อเข้าไปในห้องผ่าตัดในใจตอนนี้มีแต่ความกลัวปกคลุมไปทั่วในชีวิตคาร์ลไม่เคยคิดจะกลัวอะไรเลยแต่พอเป็นหนูนาทำให้คาร์ลรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขากลัว กลัวว่าจะสูญเสียหนูนาไปซึ่งเขายอมไม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้น"ไอ้คาร์ล!"เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้คาร์ลหันไปมองตามเสียงก่อนที่จะเห็นลี่หยางกับเฟย์เฟย์เดินเข้ามา"ลี่หยาง เฟย์เฟย์มาได้อย่างไง?"คาร์ลถามขึ้นและพาตัวเองเดินไปนั่งลงเก้าอี้"ก็เจกโทรไปบอกกูก็เลยนั่งเครื่องบินส่วนตัวมากับเฟย์เฟย์ นูน่าเป็นอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางเอ่ยถามถึงหนูนาด้วยความเป็นห่วง"ยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัดเลย"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา"เข้าไปนานหรือยัง?""ชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้"คาร์ลตอบ"แล้วเฮียคาร์ลเป็นอย่างไงบ้างคะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเสื้อเฮียคาร์ลเปื้อนเลือดเต็มไปหมดเลย?"เฟย์เฟย์เดินมานั่งลงข้างๆกับคาร์ลแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงตอนที่รู้ข่าวว่าคาร์ลโดนลอบทำร้ายใจเธอก็อยู่ไม่สุขเลยเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่89หัวใจเหมือนแตกสลายหลังจากที่คาร์ลกับหนูนาปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว คาร์ลก็ขับเรือพาหนูนามาที่เกาะส่วนตัวอีกเกาะหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะแรกมากเท่าไหร่หนูนาตาลุกวาวโดยความตื่นเต้นเมื่อมาถึงเกาะ บ้านพักสวยๆที่ตั้งอยู่บนหาดทรายสีขาวกับน้ำทะเลสีฟ้าใสแถมด้านหลังเกาะยังมีป่าสีเขียวชอุ่มที่ดูอุดมสมบูรณ์มันทำให้หนูนารู้สึกหลงรักเกาะนี่ขึ้นมาทันทีเลย"สวยไหม?"คาร์ลถามขึ้นและเดินมากอดที่ด้านหลังของหนูนาเอาไว้"สวยค่ะ สวยมากเลย"หนูนาหันไปยิ้มให้คาร์ลและหันกลับมามองเกาะอีกครั้ง"ลงไปข้างล่างกัน"คาร์ลปล่อยกอดออกจากหนูนาแล้วเดินลงไปจากเรือก่อน คาร์ลหันกลับมาพร้อมกับยื่นมือไปให้หนูนาจับ"ขอบคุณค่ะ"หนูนาเอื้อมมือไปจับมือของคาร์ลไว้แน่นก่อนที่คาร์ลจะดึงมือเธอไปอย่างไม่แรงมากหนักแต่มันก็แรงพอที่จะทำให้ตัวหนูนาล้มไปบนตัวของคาร์ลได้"ว๊าย! คุณคาร์ลเล่นอะไรของคุณเนี่ยฉันตกใจหมดถ้าเกิดฉันตกน้ำไปจะทำอย่างไง"หนูนาใช้มือตีไปที่หน้าอกของคาร์ลอย่างไม่แรงมากหนัก เขาทำเธอใจหายใจคว่ำหมด"ฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองตกน้ำง่ายๆหรอกนะ"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับแขนแกร่งที่โอบเอวเล็กเอาไว้ก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่88ไม่มีทางปล่อยไปไหนอีกเช้าวันต่อมาแสดงแดดในยามเช้าพร้อมกับคลื่นทะเลสีฟ้าครามทำให้หนูนาเธอรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก หนูนายืนมองวิวทะเลอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนของตัวเอง บรรยากาศแบบนี้น่าใส่บิกินี่ถ่ายรูปชะมัดเลยแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาในห้อง"ตื่นแล้วเหรอ?""โทรศัพท์มือถือฉันอยู่ไหนฉันขอคืน"หนูนายื่นมือแบไปตรงหน้าของคาร์ลเพื่อจะขอโทรศัพท์มือถือของเธอคืน"ฉันว่าเธอไม่จำเป็นต้องใช้นะ""แต่ฉันต้องบอกเพื่อนวันนี้ฉันขาดเรียนเพื่อนต้องโทรหาฉันหยิกๆแน่""ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วรวมถึงเรื่องการเรียนด้วย""หมายความว่าอย่างไง?"หนูนาขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงงในคำพูดของคาร์ล"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองขาดเรียนแล้วเรียนไม่จบหรอกนะ""หยุดพูดแบบนี้สักทีได้ไหมมันน่ารำคาญ!"หนูนามองคาร์ลอย่างไม่พอใจที่เขาเอาแต่พูดคำว่าเมียออกมาอยู่นั่นแหละ"ไปกินข้าวกันสายแล้วเธอคงหิว พอกินข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยว""ไม่ไป ฉันอยากจะกลับบ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่87ชินอ้ายเตอ(ที่รัก)หลังจากที่หนูนาทานอาหารเสร็จคาร์ลก็มายกถาดอาหารแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีพร้อมกับล็อกประตูห้องที่ด้านนอกด้วย"จะขังลืมกันหรือไงแค่นี้ต้องล็อกห้องด้วย"หนูนาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนอย่างเบื่อหน่าย กระเป๋าเธอกับโทรศัพท์ก็หายไปไหนไม่รู้แต่จะหายไปไหนได้มันก็อยู่กับคาร์ลนั่นแหละแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาพร้อมกับถุงกระดาษถุงหนึ่ง"ไปอาบน้ำสิ...นี่เสื้อผ้า"คาร์ลเดินเข้ามาในห้องแล้ววางถุงกระดาษลงบนที่นอน"..."หนูนาไม่สนใจเธอเอาแต่นั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย"เป็นอะไร?""ฉันอยากกลับบ้าน""ได้สิ""คุณพูดจริงเหรอ?"หนูนาเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าคาร์ลจะยอมตอบตกลงกับเธอง่ายๆ"อือ"คาร์ลรับคำในลำคอ"ถ้างั้นก็พากลับเลยสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่""ไม่ได้""ก็ไหนคุณบอกจะพาฉันกลับไงแล้วมาบอกว่าไม่ได้มันหมายความว่าอย่างไง!""ก็ตอนนี้ยังไม่ได้"คาร์ลบอกอย่างใจเย็น"ทำไม!""ก็ยังง้อเมียไม่สำเร็จเพราะฉะนั้นเธอก็ยังกลับบ้านไม่ได้หนูนา""ฉันบอกคุณกี่รอ