LOGINShare
บทที่ 41
Last Updated:
2025-04-21 15:49:33
Related chapters
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 42
ด้านหยางจิ่งนั้นได้ควบม้าของตนติดตามรถม้าของโจวหว่านหรูอยู่ห่าง ๆ ดวงตาคมจ้องมองไปที่รถม้าคันนั้นอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะลอบสบถด่าทอเจียงหมิงเจ๋อในใจคนผู้นั้นช่างกระทำการได้รวดเร็วยิ่งนัก อีกทั้งยังหาทางหนีทีไล่ให้ตนเองอย่างแนบเนียน คนของเขาสืบพบที่ซ่อนตัวไม่นาน แต่ทว่าเจียงหมิงเจ๋อกลับเปิดเผยตัวตนออกมาอยู่ในที่เสี่ยง อีกทั้งยังใช้โจวหว่านหรูเป็นตัวประกันเขาประเมินเจียงหมิงเจ๋อต่ำไปจริง ๆ คนผู้นี้หากไร้ฝีมือเป็นคนอ่อนแอจริง ๆ ชาติที่แล้วย่อมไม่อาจขึ้นเป็นฮ่องเต้แคว้นเยี่ยนได้ยิ่งคิดใจของหยางจิ่งก็ยิ่งร้อนรน เขาไม่มีทางยอมให้โจวหว่านหรูได้รับอันตรายเป็นอันขาด ด้านโจวอวี้หานนั้นติดตามหยางจิ่งไปอย่างลับ ๆ หวังซุนเองก็ร้อนใจไม่น้อย เขาจะต้องคุ้มครององค์ชายใหญ่ให้ปลอดภัย มิเช่นนั้นต่อให้เขามีสิบหัวก็คงไม่อาจชดใช้สิ่งใดได้ อีกทั้งฝ่าบาทอาจจะทรงพิโรธจนสั่งประหารเขาก็เป็นได้รถม้าเคลื่อนตัวออกห่างจากหมู่บ้านมาทุกขณะ เจียงหมิงเจ๋อยื่นมือไปเปิดผ้าม่านรถม้าออกเพื่อมองดูสถานการณ์โดยรอบ ยามนี้คนของเขาคงจะรออยู่ที่แม่น้ำด้านนอกประตูชายแดนแคว้นเป่ยฉินแล้ว สองข้างทางที่มีป่าไผ่ที่หนาทึบปกคลุมโดยรอบ
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 43
เมื่อเจียงหมิงเจ๋อจากไปแล้วหยางจิ่งก็รีบกระโดดลงจากหลังม้า แล้วรีบเข้าไปหาโจวหว่านหรูทันที ยามนี้โจวหว่านหรูโมโหเจียงหมิงเจ๋อจนแทบจะร้องไห้ออกมา"หวานหว่าน!!!"หยางจิ่งเอ่ยเรียกโจวหว่านหรูด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย นางหันมามองเขาคราหนึ่ง แต่ทว่าไม่ได้เอ่ยสิ่งใด"รีบขึ้นบนฝั่งเร็วเข้า!!!"หยางจิ่งแก้มัดให้โจวหว่านหรู ก่อนจะประคองนางเดินขึ้นฝั่ง แต่ทว่าโจวหว่านหรูกลับส่งเสียงร้องออกมา เมื่อก้มลงไปมองก็พบว่าใต้น้ำที่นางเหยียบมีโลหิตลอยขึ้นมาเหนือผิวน้ำ หยางจิ่งตื่นตระหนก เขารีบช้อนอุ้มนางและรีบพาขึ้นมาบนฝั่งทันที โจวอวี้หานที่ได้เห็นเช่นนั้นก็รีบเข้ามาดูน้องสาวตนด้วยความห่วงใย"น้องเล็ก!!!""นางถูกก้อนหินบาดน่ะ คงเพราะระหว่างที่ถูกเจียงหมิงเจ๋อลากตัวลงไปในน้ำด้วย รองเท้าของนางหลุด"หยางจิ่งเอ่ยกับโจวอวี้หานคราหนึ่ง ก่อนจะรีบฉีกชายเสื้อของตนออกมาและพันที่รอบบาดแผลของโจวหว่านหรูเอาไว้ โชคดีที่บาดแผลไม่ลึกมาก แต่ทว่าอย่างไรก็ต้องรีบรักษา มิเช่นนั้นอาจจะอักเสบเอาได้โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่งคราหนึ่งโดยที่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด วันนี้นางเหนื่อยแล้ว ไม่มีแรงมาทะเลาะกับผู้ใดอีก"อาจิ่ง เราต้องรีบกลับไปที
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 44
เมื่อโจวหว่านหรูกลับมาที่จวน แม่ทัพใหญ่โจวและโจวฮูหยินต่างร้อนใจไม่น้อย โชคดีที่ครั้งนี้มีท่านหมอประจำตัวติดตามมาที่บ้านสวนด้วย จึงรีบให้รักษาโจวหว่านหรูในทันที ผ่านไปหลายวันอาการของนางก็ดีขึ้นมาก จนเกือบจะหายเป็นปกติ แต่ทว่ายังคงเดินเหินไม่สะดวกเท่าใดนัก เพราะยังมีอาการบาดเจ็บที่เท้าอยู่เมื่อคิดถึงเจียงหมิงเจ๋อโจวหว่านหรูก็รู้สึกโมโหยิ่งนัก คนผู้นั้นช่างบัดซบโดยแท้ ลอบเอาเปรียบนางในยามที่นางยังไม่ทันได้ระวังตัวเมื่อคิดถึงสัมผัสยามที่ริมฝีปากของเจียงหมิงเจ๋อประทับลงมาบนแก้มขาวเนียนของนาง โจวหว่านหรูก็กำมือแน่น รู้สึกโมโหจนอยากจะก่นด่าเขาสักครา"ฟื้นแล้วหรือ"โจวหว่านหรูหันไปมองคราหนึ่ง ก่อนจะพบว่าเป็นเฉินป๋อเหวินนั่นเอง นางจึงยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย"เพราะข้าแท้ ๆ เจ้าจึงบาดเจ็บ เป็นเช่นไรบ้าง”เฉินป๋อเหวินที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย“ข้าไม่เป็นอันใด ดีใจมากกว่าที่เจ้าฟื้นขึ้นมา”“อืม”โจวหว่านหรูพยักหน้าเล็กน้อย เฉินป๋อเหวินไม่รู้ว่าจะเอ่ยคำใดออกมาดี คนทั้งสองจึงนั่งเงียบอยู่เช่นนั้นเป็นเวลาเนิ่นนาน จนกระทั่งเฉินป๋อเหวินเป็นคนเอ่ยปากขึ้นมาก่อน“หวานหว่าน”“
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 45
ด้านเจียงหมิงเจ๋อนั้นยามนี้เขาสามารถหลบหนีออกมาจากชายแดนแคว้นเป่ยฉินอย่างราบรื่น เรือของเขากำลังมุ่งหน้าเข้าเขตแคว้นเยี่ยน เจียงหมิงเจ๋อใช้ผ้าคลุมศีรษะและปิดบังใบหน้าอย่างมิดชิด ยามนี้แคว้นเยี่ยนมีฮ่องเต้ทรราช ขายชาติบ้านเมือง เหล่าทหารกระทำการหละหลวมไม่สนใจปกป้องราษฎร การเข้าเมืองของเขาจึงไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด แต่ทว่ายามนี้ยังไม่อาจเข้าไปในเขตเมืองหลวงแคว้นเยี่ยนได้ เขาจะต้องวางแผนให้รอบคอบเสียก่อน เป้าหมายของเขาคือต้องไปพบกับคนของเสด็จแม่ที่ร้านธูปหอมเจี้ยนกั๋วให้จงได้เจียงหมิงเจ๋อหลบซ่อนตนอยู่ที่ด้านนอกเมืองหลวงแคว้นเยี่ยน ที่ตรงนี้ค่อนข้างลึกลับเพราะมีแต่ต้นไม้ที่หนาทึบปกคลุมเอาไว้ เมื่อเขามาถึงหยวนเหนียงก็สั่งให้คนไปกระจายข่าวเรื่องที่เขากลับมาแล้วให้แก่คนของเสด็จพ่อที่ยังมีชีวิตอยู่ได้รับรู้สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงนั่นก็คือ กำลังทหารที่เสด็จพ่อแอบซุกซ่อนเอาไว้นั้นมีหลายแสนนาย พวกเขาซ่อนตัวกันอยู่ในที่ลับบนหุบเขา การที่จะเข้าไปได้ต้องผ่านค่ายกลหลายชั้น แต่นั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจียงหมิงเจ๋อ ในเมื่อเขามีหยวนเหนียงที่เก่งกาจเรื่องการแก้ค่ายกลอยู่ด้วยเมื่อเข้าไปยังสถานที่ซ่อนตัว
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 46
เจียงหย่งหลางรู้สึกร้อนใจที่อยู่ ๆ ซินซิงก็หายตัวไปเสียดื้อ ๆ เขาส่งคนออกตามหาเท่าใดก็ไม่พบนาง เขารู้สึกว่าเหตุการณ์มันไม่ปกติแล้ว คนรอบตัวเขาเริ่มหายไปทีละคนอย่างไร้สาเหตุกลางดึกคืนหนึ่ง เกิดไฟไหม้ตำหนักฮองเฮา ฮองเฮาแคว้นเยี่ยนเป็นสตรีที่เจียงหย่งหลางรักใคร่ไม่น้อย นางตายในกองเพลิงโดยที่ไม่มีผู้ใดช่วยได้ วังหลวงแคว้นเยี่ยนราวกับนรกบนดิน เขาไม่ทันได้เตรียมตัวก็พบว่าเหล่าทหารจากที่ใดไม่อาจทราบได้บุกเข้ามาที่วังหลวง สังหารเหล่าทหารของเขาจนหมดสิ้นเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนนำทัพ เจียงหย่งหลางก็ถึงกับหน้าซีดเผือด"จะ เจ้า!!!""ไม่พบกันนานเลยนะเสด็จพี่""เจ้าคนสารเลว นี่เจ้ายังไม่ตายอีกหรือ!!!"เจียงหมิงเจ๋อที่ได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงเฮอะมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ข้าไม่ตายง่าย ๆ หรอก เจ้าต่างหากที่ต้องตายในคืนนี้”เจียงหย่งหลางตื่นตระหนกถอยหลังกรูด ในขณะที่เขากำลังลนลานเรียกร้องหาทหารองครักษ์ แต่กลับไร้ผู้ใดมาช่วยนั้น เจียงหมิงเจ๋อโยนบางอย่างมาตรงหน้าของเขา เมื่อเจียงหย่งหลางมองดูให้ดีก็พบว่ามันคือหัวของซินซิงนั่นเอง แม้ใบหน้าของนางจะบวมอืด แต่เขาก็จำได้ดีว่าเป็นนาง!!!เมื่อได้เห็นเช่นนั้นเจีย
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 47
โจวหว่านหรูจ้องมองไปที่ไป๋อี๋ซินซึ่งยามนี้กำลังยืนอยู่ที่ด้านหน้าประตูวังหลวง ข้างกายนางมีเด็กชายผู้หนึ่งที่ดูแล้วสีหน้าไม่สู้ดีเท่าใดนัก โจวหว่านหรูพิจารณามองไป๋อี๋ซินอย่างละเอียด กลับพบว่ายามนี้ไป๋อี๋ซินไม่มีท่าทีหยิ่งผยอง หรือยั่วยวนหยางจิ่งเลยแม้แต่น้อยเมื่อคิดได้เช่นนั้นนางก็รู้สึกว่าทุกสิ่งมันค่อนข้างจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่เรื่องของหยางเฉิงในครั้งนั้น หยางจิ่งหันไปยิ้มให้ไป๋อี๋ซินคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย“มารอพบข้ามีเรื่องใดหรือ เหตุใดไม่ส่งจดหมายผ่านหวังซุนมา”ไป๋อี๋ซินยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย“หม่อมฉันเพียงอยากมาลาพระองค์เพคะ และอยากขอบคุณที่พระองค์ทรงทำให้หม่อมฉันได้เห็นความจริงหลายอย่าง หม่อมฉันช่างโง่งมยิ่งนัก หลงรักคนผิด จนเกือบพาน้องชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวต้องตกตายไปด้วย”หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็จ้องมองนางคนทั้งสองมองกันและกันอยู่เนิ่นนาน หยางจิ่งจึงยิ้มออกมาเล็กน้อยชาติที่แล้วนางหักหลังเขา หลอกลวงเขา เขาไม่รู้สิ่งใดเกี่ยวกับนางเลยแม้แต่น้อย แต่ในชาตินี้เขากลับได้มองเห็นความจริงอีกด้านหนึ่งของไป๋อี๋ซินชาติก่อนก็เป็นเพียงเรื่องของชาติก่อน ชาตินี้เขาและนาง
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 48
ยามนี้เข้าสู่ช่วงกลางฤดูร้อนแล้ว อากาศยังคงอบอ้าวมากขึ้นกว่าเดิม โจวหว่านหรูสั่งให้เย่หยวนนำน้ำแข็งมาวางเอาไว้ในห้องของนางเพิ่มอีกหน่อย นางไม่ค่อยชอบอากาศที่ร้อนเช่นนี้เลย แม้จะมีน้ำแข็งเพื่อช่วยคลายความร้อน แต่นางก็รู้สึกว่าอากาศภายในเรือนดูอบอ้าวอยู่ดี นางจึงเอื้อมมือไปหยิบพัดมาถือเอาไว้ ก่อนจะลุกขึ้นยืน เย่หยวนที่เห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยถามเจ้านายตนทันที"คุณหนูจะไปที่ใดหรือเจ้าคะ"โจวหว่านหรูโบกพัดในมือไปมา ก่อนจะเอ่ย"จะไปนั่งเล่นที่ศาลารับลมริมสระบัวเสียหน่อย"โจวหว่านหรูเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินตรงไปที่ศาลารับลมทันที ระหว่างทางนางพบเข้ากับเฉินป๋อเหวินที่เดินเข้ามาพอดี"หวานหว่าน""อ้าว เจ้ากลับมาจากค้าขายแล้วหรือ""อืม ขออภัยเจ้าด้วย เดิมทีกลับมาหลายวันแล้วแต่ในจวนมีเรื่องวุ่นวายเล็กน้อย ข้าจึงไม่ได้มาพบเจ้า"โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มตาหยี ก่อนจะเอ่ย"ข้าไม่โกรธเจ้าหรอก""นี่เจ้ากำลังจะไปที่ใด""ไปนั่งเล่นที่ศาลารับลม""ดีเลย วันนี้ข้านำแตงโมเนื้อหวานฉ่ำมาฝากเจ้าหลายลูกเลย นำมาฝากท่านลุงท่านป้าด้วย เช่นนั้นข้าเข้าไปทำความเคารพท่านลุงท่านป้าเสียหน่อยจะดีกว่า""ไม่ต้องหรอก
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 49
เขาจ้องมองดอกมู่ตานในมือที่ยามนี้แห้งลงไปแล้วคราหนึ่ง เขาไม่เข้าใจตนเองเช่นกันว่า เหตุใดจึงเกิดความรู้สึกเช่นนี้กับโจวหว่านหรูนับตั้งแต่ถูกเจียงหย่งหลางทารุณ ความรู้สึกในจิตใจของเขาทั้งหมดก็ด้านชา เขาไม่เคยเชื่อในความรักใด ๆ บนโลกใบนี้อีกต่อไป แม้กระทั่งพี่น้องร่วมสายเลือดยังเข่นฆ่าสังหารกันได้ แล้วความรักเฉกเช่นชายหญิงเล่าจะยั่งยืนจริงหรือในใจของเขามีเพียงการได้บัลลังก์มาอยู่ในมือของตน ผู้คนจะต้องยอมศิโรราบก้มหัวให้เขา ราษฎรแคว้นเยี่ยนอยู่อย่างสงบสุขไม่ต้องหวาดกลัวไฟสงครามอีก ใจของเขาด้านชาเสียจนไม่คิดว่าจะมีใครมาทำให้เขาเกิดความรู้สึกได้อีกแต่นางทำได้เจียงหมิงเจ๋อส่งเสียงหัวเราะในลำคอคราหนึ่ง เมื่อคิดถึงท่าทีที่รังเกียจของโจวหว่านหรู อีกทั้งแววตาที่มองเขาด้วยความหวาดกลัว แต่เขากลับรู้สึกว่านางน่าสนใจ จากความน่าสนใจกลับกลายเป็นความรู้สึกที่ไม่ควรเกิด ในรถม้าวันนั้นเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดนาง มันทำให้จิตใจของเขาปั่นป่วน จนยากจะควบคุม เขาพบเจอหญิงงามมามากมาย แต่ทว่าสตรีที่งดงามและชวนค้นหาเช่นโจวหว่านหรูนั้นเขาไม่เคยพบมาก่อนแต่ทว่านางเป็นสตรีต่างแคว้น ซ้ำยังเป็นแคว้นที่หวังจะทำสงครามโจ
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา ตอนพิเศษ
ค่ำคืนนี้ช่างเหน็บหนาวนัก แต่ทว่าภายในตำหนักมังกรสวรรค์แคว้นเยี่ยนนั้นกลับคุกรุ่นไปด้วยไฟแห่งปรารถนาเจียงหมิงเจ๋อและโจวหว่านหรูแต่งงานกันมาร่วมปีแล้ว แต่ทว่ายังคงไม่มีบุตร อาจเพราะได้รับพิษในครานั้น ทำให้การมีบุตรไม่ใช่เรื่องง่ายบนเตียงใหญ่ เจียงหมิงเจ๋อกำลังตระกองกอดร่างบางระหงตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ริมฝีปากหนาใหญ่ทาบทับลงไปบนริมฝีปากบางสวยของนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะบดขยี้อย่างเร่าร้อนราวกับคนเอาแต่ใจ ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของนางและเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเมามัน ยามนี้ร่างกายของคนทั้งสองเปลือยเปล่า กลิ่นหอมกำยานอ่อน ๆ ยิ่งกระตุ้นกำหนัดให้ลุกโหมมากยิ่งขึ้น เจียงหมิงเจ๋อผละริมฝีปากออกจากนาง แล้วจึงจูบไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาเรื่อย สองมือหนาใหญ่บีบขยำดอกบัวงามทั้งสองข้างของนางอย่างเต็มไม้เต็มมือ พร้อมกับครอบริมฝีปากกลืนกินจุกบัวสีหวานอย่างลำพองใจ โจวหว่านหรูส่งเสียงครางกระเส่าพลางบิดกายเร่า ๆ ไปมาด้วยความเสียวซ่าน กายสาวถูกบุรุษตรงหน้าลูบคลำเชยชมอย่างไม่ยอมลดละ เจียงหมิงเจ๋อสอดแทรกแท่งหยกสวรรค์เข้าไปในกายของนาง ก่อนจะขยับกายอย่างช้า ๆ แล้วเร่
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 66
ยามนี้เจียงหมิงเจ๋อและโจวหว่านหรูกำลังเดินเคียงข้างกันไปตามทางเดินเพื่อมุ่งหน้าออกจากวังหลวง ฉับพลันนางก็หันมาเอ่ยถามเขา“เจียงหมิงเจ๋อ ท่านเอ่ยสิ่งใดฝ่าบาทจึงเห็นด้วยง่ายดายเช่นนี้ ข้าคิดว่าจะไม่ทรงเห็นด้วยเสียอีก”เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันมามองนางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ โจวหว่านหรูหนังตากระตุกรู้สึกว่าบุรุษตรงหน้าเริ่มจะออกอาการเจ้าเล่ห์ใส่นางอีกแล้ว“อย่ามองข้าแบบนี้สิ”“ก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ข้าเอ่ยเพียงว่า ขอเพียงมีเจ้าข้างกาย และครอบครัวของเจ้าสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปลอดภัย ใต้หล้านี้ข้ายกให้แคว้นเป่ยฉินทั้งหมด ข้าขอมีเพียงแคว้นเยี่ยนและมีเจ้าก็พอ”โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย“ท่านทำได้จริง ๆ หรือ”“ทำได้สิ คนอย่างข้าไม่เคยเอ่ยวาจาโป้ปด”“แต่ท่านเคยแกล้งป่วยนะ”“โจวหว่านหรู เจ้าไม่เชื่อข้าหรือ ที่ข้าทำเพราะความอยู่รอดเพียงเท่านั้น”โจวหว่านหรูจ้องมองเจียงหมิงเจ๋อด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย“หากไม่เชื่อ ข้าคงไม่เลือกท่าน”เจียงหมิงเจ๋อที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มกว้าง โจวหว่านหรูพลันใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเขา“เจ้าจะไม่มีวันเสียใจที่เลือกข้า
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 65
โจวหว่านหรูเดินทางกลับมาที่แคว้นเป่ยฉิน หยางจิ่งที่ได้รู้ข่าวว่าโจวหว่านหรูกลับมาถึงแล้ว ก็รีบมาพบนางในทันทีสตรีตรงหน้ายามนี้งดงามเป็นสาวงามสะพรั่งแล้ว โจวหว่านหรูหันมามองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้เขาเล็กน้อยหลายปีที่ไม่ได้พบกัน มันทำให้นางเข้าใจหัวใจตนเองได้อย่างชัดเจนแล้วนางไม่อาจกลับไปรักเขาเฉกเช่นเดิมได้อีก แม้ในใจของนางจะไม่สามารถตัดขาดจากหยางจิ่งได้อย่างสนิทใจ แต่ทว่านางเองก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังเขาแล้ว นางไม่ได้รู้สึกว่าเขากำลังติดค้างสิ่งใดกับนางอยู่ บางคราทุกสิ่งที่มันเปลี่ยนไปแล้วย่อมไม่อาจหวนคืนกลับมาได้อีก จะคงไว้เพียงเรื่องราวดี ๆ ในอดีตที่จะให้จดจำแม้จะดูเหมือนสตรีที่เห็นแก่ตัว แต่โจวหว่านหรูคิดเสมอว่าในเมื่อนางมีชีวิตอีกชาติหนึ่งแล้ว นางควรมีสิทธิ์เลือกในสิ่งที่นางต้องการคราก่อนนางยังไม่แน่ใจในหัวใจของตนเองมากเท่าใดนัก แต่เมื่อได้หลับฝันไปตื่นหนึ่ง ได้รู้ความจริงบางอย่าง ใจของนางก็เริ่มชัดเจนขึ้นหยางจิ่งคือรักแรกของนางส่วนเจียงหมิงเจ๋อคือคนที่นางเลือก เพราะไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้เขาคือคนที่ทำเพื่อนางมากที่สุด“หวานหว่าน เจ้ากลับมาแล้ว”หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำ
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 64
เช้าวันต่อมา โจวหว่านหรูควบม้ามุ่งหน้าไปยังทิศทางของประตูวังหลวง ระหว่างทางนั้นนางมองเห็นหยางจิ่งที่ยืนมองนางอยู่ที่ด้านหน้าประตู เขาสวมชุดสีขาวทั้งชุด ดูแล้วช่างงดงามสง่าราวกับเทพเซียน นางสั่งให้ม้าหยุด ก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้า และเดินตรงเข้ามาหาเขา หยางจิ่งยิ้มให้นางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"แต่งเป็นบุรุษเช่นนี้นับว่าไม่เลวเลย"โจวหว่านหรูยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"อืม"หยางจิ่งจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางเอ่ย"หวานหว่าน เจ้าจะกลับมาเมื่อใด"โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่งด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย"ยังไม่รู้เหมือนกัน อาจจะหนึ่งปี สามปี หรือห้าปี ข้าอยากจะไปทำตามความฝัน ท่องไปในยุทธภพ"หยางจิ่งจ้องมองนางด้วยแววตาที่ล้ำลึก เขาอยากยื่นมือไปดึงรั้งนางใจจะขาด แต่ทว่าอีกใจก็ไม่อยากทำลายสิ่งที่นางถวิลหา ตั้งแต่ได้รู้ว่านางตั้งใจจะไปท่องเที่ยวทั่วทั้งใต้หล้า เขาก็ตกใจไม่น้อย เดิมทีคิดจะพานางเข้าวัง แต่งนางเป็นชายาเอก แต่ทว่านางกลับปฏิเสธเขาข้ายังไม่คิดจะแต่งงานกับผู้ใดในยามนี้"ข้าจะรอเจ้า ต่อให้รอทั้งชีวิต ข้าก็จะรอ"หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ โจวหว่านห
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 63
ที่ตำหนักมังกรสวรรค์แคว้นเยี่ยนยามนี้มีเหล่าทหารกำลังผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าเวรยาม โจวหว่านหรูรีบตรงมาที่แห่งนี้ทันทีที่ได้ทราบเรื่องราวจากหยางจินจินแท้จริงแล้วนางไม่ได้ฝัน เป็นเขาจริง ๆ ที่ช่วยนาง เขาป้อนโลหิตให้นางดิื่มเพื่อระงับพิษไม่ให้ลุกลามไปยังส่วนต่าง ๆ ในร่างกายนาง"ข้าอยากพบเจียงหมิงเจ๋อ"เหล่าทหารที่เฝ้าเวรยามปรายตามองนางคราหนึ่ง แต่ทว่าไม่ได้เอ่ยสิ่งใด โจวหว่านหรูที่กำลังร้อนใจ พลันจ้องมองสตรีนางหนึ่งที่เดินออกมาจากตำหนักมังกรสวรรค์ นางสวมชุดเยี่ยงสตรีสูงศักดิ์ ใบหน้างดงามไม่น้อย นางจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้าก็คือโจวหว่านหรูกระมัง"โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง สตรีนางนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ข้าคือพระสนมเอกของฝ่าบาท ยามนี้ฝ่าบาทคงกำลังรอพบเจ้าอยู่ เจ้าเข้าไปเถิด"ฟ่านฮวาเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินจากไปไม่แม้แต่จะมองนางอีก โจวหว่านหรูไม่รอช้ารีบเข้าไปด้านในทันที เมื่อมาถึงนางก็พบกับเจียงหมิงเจ๋อที่กำลังเอนกายนอนพิงขอบเตียง ใบหน้าหล่อเหลายามนี้ซีดเซียวราวกับคนป่วยไข้ เมื่อรับรู้ได้ว่ามีคนเข้ามา เขาจึงหันไปมองคราหนึ่ง ก่อนที่แววตาจะฉาย
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 62
หยางจิ่งนั้นยามนี้กำลังเดินออกมาจากตำหนักเหลียนฉง เมื่อออกมาก็ได้พบกับโจวอวี้หาน เฉินป๋อเหวิน รวมถึงหยางจินจินที่กำลังยืนรออยู่ด้านนอกตำหนัก เขามีท่าทีแปลกใจไม่น้อย ก่อนจะเอ่ย"พวกเจ้ามาได้เช่นไรกัน"โจวอวี้หานยิ้มให้หยางจิ่งเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ข้าเป็นห่วงน้องเล็กจึงรีบติดตามมาสมทบกับเจ้า เฉินป๋อเหวินและหยางจินจินก็เป็นห่วงนางเช่นกัน จึงขอติดตามข้ามาด้วย"หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้ามาก็ดีแล้ว ข้าอยากให้เจ้าช่วยดูนางสักระยะ ข้ามีเรื่่องต้องไปจัดการ”โจวอวี้หานที่ได้ยินเช่นนั้นจึงเอ่ยถามทันที"เรื่องใดหรือ"หยางจิ่งถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"สมุนไพรที่ใช้ถอนพิษไม่เพียงพอ ข้าจำต้องขึ้นเขาไปเก็บมันมา""ข้าไปกับท่านด้วย"หยางจิ่งหันไปจ้องมองเฉินป๋อเหวินคราหนึ่ง ก่อนจะพบว่าในดวงตาของเฉินป๋อเหวินดูเด็ดเดี่ยวและมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง ยามนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหึงหวงอันใดกัน เขาจึงเอ่ยกับเฉินป๋อเหวินด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรมากกว่าเดิม"ทางไปเก็บสมุนไพรอยู่บนเขา ข้าได้ยินว่ามันทั้งหนาวเหน็บและอันตรายไม่น้อย กลับมาแล้วอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพ เจ้า...""ต่อให้ต้องตาย
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 61
เจียงหมิงเจ๋อปรายตามองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้น เหล่าทหารแคว้นเยี่ยนของเขาก็พุ่งเข้าสังหารทหารแคว้นฉีในทันที อู๋เจี๋ยตื่นตระหนกไม่น้อย เพียงมองอาภรณ์ที่สวมใส่เขาก็พอคาดเดาได้ไม่ยากว่าผู้มาใหม่นี่คือใครฮ่องเต้แคว้นเยี่ยนเช่นนั้นหรือ!!!เจียงหมิงเจ๋อจ้องมองอู๋เจี๋ยคราหนึ่ง ก่่อนจะเอ่ย"เจ้าสินะ ที่ขโมยศีรษะของเจียงหย่งหลางส่งไปให้ฮ่องเต้แคว้นเป่ยฉิน ศีรษะของพี่ชายข้าก็เสียบประจานอยู่ที่หน้าประตูชายแดนดี ๆ เจ้ากลับไร้มรรยาทเอาหัวเขาไปเที่ยวเล่น ช่างบังอาจนัก!!!"อู๋เจี๋ยตกใจไม่น้อย ไม่คาดคิดว่าแผนการทั้งหมดของเขาจะถูกล่วงรู้ได้รวดเร็วเช่นนี้เขารู้ว่ายามนี้ไม่อาจต่อกรได้แล้ว เจียงหมิงเจ๋อพาทหารแคว้นฉู่ที่ยามนี้รวมเป็นหนึ่งกับแคว้นเยี่ยนบุกเข้ามาเพื่อจัดการเขา มันเป็นไปได้เช่นไรไม่ใช่ว่าเจียงหมิงเจ๋อต้องสังหารหยางจิ่งหรอกหรือ!!!อู๋เจี๋ยไม่รั้งรอ เขารีบควบม้าคิดจะหนี เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปาก มีหรือที่เขาจะปล่อยศัตรูให้รอดไปได้ ใครที่มันคิดรุกรานเขา เขาไม่เคยเก็บเอาไว้เจียงหมิงเจ๋อคว้าคันธนูมาจากฟ่านเฉียน ก่อนจะยกขึ้นเล็งไปที่อู๋เจี๋ย ลูกธนูพุ่งฝ่าอากาศก่อนจะทะลุเข้าไปที่กลางอกข
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 60
โจวหว่านหรูสวมชุดเกราะเตรียมออกรบ ในมือของนางถือดาบยาวที่ส่องประกายวาววับ ก่อนจะกระโดดขึ้นหลังม้าและพุ่งทะยานออกไปที่ประตูชายแดนในทันที โดยมีหยางจิ่งและโจวอวี้หานเป็นผู้นำทัพ ยามนี้แขนของท่านพ่อนางดีขึ้นมากแล้ว เมื่อภัยมาถึงด้วยนิสัยของท่านพ่อย่อมไม่อาจอยู่เฉยได้ด้านหยางจินจินนั้นคอยดูแลเหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บและถูกหามกลับเข้ามา ใจของนางสั่นไหวไม่น้อยหยางจิ่งที่ควบม้ามายังสนามรบ เมื่อได้มองเห็นกองกำลังทหารเรือนแสนที่แคว้นฉียกทัพมาก็จ้องมองด้วยแววตาเย็นเยียบ ก่อนจะมองไปที่อู๋เจี๋ยซึ่งเป็นผู้นำทัพออกรบอู๋เจี๋ยจ้องมองหยางจิ่งอย่างไม่ละสายตาเช่นเดียวกัน ก่อนจะปรายตามามองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ในใจนึกเสียดายที่ไม่อาจนำสาวงามนางนี้มาครอบครองได้ หากเขารบชนะศึกในครานี้และหยางจิ่งพ่ายแพ้ เขาจะลากตัวนางกลับแคว้นฉีและทรมานให้สาแก่ใจโจวหว่านหรูจ้องมองอู๋เจี๋ยด้วยแววตาเกลียดชัง"ไม่คิดว่าคนแคว้นฉีจะตีสองหน้าได้เก่งกาจปานนี้ อาศัยช่วงที่ทัพของข้าอ่อนไหว ตลบหลังได้อย่างหน้าไม่อาย"หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ อู๋เจี๋ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ว่าแคว้นฉีขอ
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 59
หยางจิ่งรีบเข้ามากอดโจวหว่านหรูทันที ก่อนจะเอ่ย"เจ้ากลับมาแล้ว รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นห่วงเจ้ามากเพียงใด ข้าแทบจะพลิกแผ่นดินตามหาเจ้า"โจวหว่านหรูไม่ได้ขัดขืนหยางจิ่ง ยังคงปล่อยให้เขากอดนางอยู่เช่นนั้น"ข้าเหนื่อยแล้ว"นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เช่นนั้นเรากลับเป่ยฉินกันเถิด"หยางจิ่งกำลังจะพาโจวหว่านหรูเดินไปยังรถม้า แต่ทว่านางกลับรั้งมือของเขาเอาไว้ หยางจิ่งหันกลับมามองนางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"มีสิ่งใดหรือ"โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่ง ก่อนจะเอ่ย"ข้าหายไปแคว้นเยี่ยนตั้งหลายวัน ท่านไม่สงสัยข้าเลยหรือ"หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะยื่นมือมาลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่"ข้าไม่สนใจ และไม่ติดใจเรื่องใดทั้งสิ้น ข้ารู้ว่าคนเช่นเจ้าหากถูกเอาเปรียบเจ้ายอมตายดีกว่า จริงหรือไม่"โจวหว่านหรูยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าให้เขา หยางจิ่งชะงักไปชั่วขณะ เขารู้สึกว่ารอยยิ้มนี้ของนางเขาไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว แต่วันนี้นางกลับยิ้มให้เขาอีกคราโจวหว่านหรูก้าวขึ้นมานั่งบนรถม้า ก่อนจะหันมามองหยางจินจินที่นั่งอยู่ หยางจินจินก็ห
