บทที่ 31 ไม่ให้อภัย

โจวหว่านหรูจ้องมองไปที่เบื้องหน้าด้วยแววตาที่ตื่นตระหนก นางจำไม่ผิดแน่ ต้องใช่เขาอย่างแน่แท้

แต่หยางจินจินบอกว่าเขาป่วยไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?

หยางจิ่งที่เดินกลับมาหาโจวหว่านหรู แต่กลับพบว่ายามนี้นางกำลังจ้องแม่น้ำเบื้องหน้าอยู่ ดวงตาคู่งามมีแววครุ่นคิด คิ้วขมวดมุ่นราวกับกำลังสงสัยเรื่องราวบางอย่าง เขาจึงเอ่ยถามนางด้วยความสงสัย

"มองสิ่งใดอยู่หรือ?"

โจวหว่านหรูที่ได้ยินเสียงของหยางจิ่งก็พลันสะดุ้งตกใจคราหนึ่ง นางหันมามองหยางจิ่งก่อนจะหันกลับไปมองที่แม่น้ำเบื้องหน้าอีกครั้ง แต่กลับพบว่ายามนี้ในแม่น้ำนั้นไม่มีเจียงหมิงเจ๋อแล้ว โจวหว่านหรูยกมือขึ้นขยี้ดวงตาของตน ก่อนจะจ้องมองไปที่แม่น้ำอีกครา แต่กลับพบว่ามันว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ในน้ำเลยแม้แต่ผู้เดียว

หยางจิ่งที่เห็นว่าโจวหว่านหรูไม่ตอบ เขาจึงจ้องมองไปยังทิศทางที่นางกำลังให้ความสนใจ แต่เขากลับไม่พบสิ่งใด หยางจิ่งพลันขมวดคิ้วคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามนางอีกครา

"หวานหว่าน เจ้าดูสิ่งใดอยู่หรือ"

โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ย

"หม่อมฉันเหมือนเห็นคนอยู่ในแม่น้ำน่ะเพคะ แต่ทว่าหันกลับไปมองอีกครากลับไม