LOGINShare
บทที่ 26 ล้มป่วย
Last Updated:
2025-04-21 15:39:19
Related chapters
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 27 คนที่อยู่ในใจหยางจินจิน
ระยะนี้วังหลวงค่อนข้างครึกครื้นไม่น้อย เหล่าขันทีและนางกำนัลต่างเร่งเตรียมงานกันอย่างแข็งขัน เพราะยามนี้ใกล้จะถึงวันพระราชสมภพของฮ่องเต้หยางหลิงไท่แล้ว โจวหว่านหรูยามนี้กำลังอยู่ที่ตำหนักหยวนหนิงพลางจ้องมองไปโดยรอบคราหนึ่ง ก่อนจะครุ่นคิดบางอย่างขึ้นมาได้คล้ายว่าระยะหลังมานี้นางจะไม่ได้พบเจอกับเจียงหมิงเจ๋อ?แต่ก็ช่างเถิด การไม่พบเจอเขานับว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับนางการเล่าเรียนยังคงเป็นไปเช่นเดิม ไม่ได้มีสิ่งใดแปลกใหม่ วันนี้มู่จั่วหลานไม่ได้เข้าวังหลวงมาเล่าเรียนด้วย โจวหว่านหรูได้ยินว่ามู่จั่วหลานล้มป่วย จึงขอลาพักสักระยะ โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจินจินที่นั่งเหม่อลอยมองออกไปที่ด้านนอกตำหนักคราหนึ่ง เมื่อโจวหว่านหรูมองตามสายตาของหยางจินจินไปก็พบว่าองค์หญิงรองกำลังมองไปที่ด้านท้ายวังหลวง โจวหว่านหรูจำได้ว่ามันคือสถานที่ซึ่งใกล้กับตำหนักของเจียงหมิงเจ๋อความรู้สึกบางอย่างบอกกับโจวหว่านหรูว่า ระหว่างหยางจินจินและเจียงหมิงเจ๋ออาจมีบางอย่างที่ไม่ปกติแต่มันไม่ปกติตรงที่ใดนั้นนางเองก็ไม่รู้นับตั้งแต่วันที่นางเข้าวังมาเล่าเรียนก็ร่วมหลายเดือนแล้ว นางรู้สึกว่าวังหลวงมีบางอย่างแปลกไป เรื่อง
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 28 สหายผู้แสนล้ำค่า
ด้านหยางเฉิงนั้นระยะนี้เขารู้สึกว่าตนเองนอนหลับไม่สนิทเอาเสียเลย มักมีอาการผวาตื่นอยู่บ่อยครั้ง พักหลังมานี้เขาไม่ได้สนใจโจวหว่านหรูเท่าใดนัก เพียงพบเจอนางตอนที่นางเข้าวังมาบ้างในบางครา อีกทั้งเขารู้สึกว่าตนเองไม่อยากสนทนากับผู้ใด จึงไม่ได้ตามตอแยนางเท่าใดนักหยางเฉิงยกมือขึ้นนวดกลางหว่างคิ้วตนเองคราหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองไป๋อี๋ซินที่ยามนี้กำลังเทสุราใส่จอกส่งให้เขา ไป๋อี๋ซินมองเขาด้วยแววตาที่รักใคร่บูชา หยางเฉิงที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มตอบนางคราหนึ่งระยะนี้เขามักมาหานางอยู่บ่อยครั้ง เดิมทีไม่ใช่เพราะคิดถึงนาง แต่เพราะว่าเขาต้องการมาจับตาดูความเป็นไปของนางเพียงเท่านั้นแต่ทว่ากลับไม่มีสิ่งใดที่เป็นพิรุธ นางยังคงปกติดีทุกอย่างหยางเฉิงถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง อาจเพราะเขาคิดมากเกินไปจริง ๆ เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงเอ่ยกับไป๋อี๋ซินทันที"ไป๋อี๋ซิน อีกไม่นานเจ้าจะต้องเข้าวังหลวง แต่ทว่าต้องรอให้ผ่านพ้นงานพระราชสมภพของเสด็จพ่อไปเสียก่อน"ไป๋อี๋ซินที่ได้ยินเช่นนั้นก็มีท่าทีเงียบงันไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองหยางเฉิงด้วยแววตาที่ตัดพ้อ"องค์ชายเพคะ หม่อมฉันไม่อยากเป็นสตรีของผู้อื่น หม่อมฉันอยากเป็นสตรีข
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 29 ความรู้สึกที่ฝังลึก
ไม่นานนักเฉินป๋อเหวินก็ทำโจ๊กถั่วแดงเสร็จเรียบร้อย กลิ่นหอมของโจ๊กถ้วยแดงทำให้โจวหว่านหรูอดน้ำลายสอไม่ได้ เฉินป๋อเหวินตักโจ๊กถั่วแดงแบ่งใส่ชามและให้เย่หยวนนำไปมอบให้โจวฮูหยินชามหนึ่ง ส่วนเขาก็บรรจงตักโจ๊กใส่ชามอีกใบส่งให้โจวหว่านหรู "โอ้ว หน้าตาดีใช้ได้เลยนี่""ครานี้เจ้าเชื่อข้าหรือยังว่าข้าน่ะทำอาหารเก่งไม่แพ้สตรี""เชื่อแล้วเชื่อแล้ว ข้าจะกินแล้วนะ""อืม ค่อย ๆ กินเล่า"โจวหว่านหรูพยักหน้าก่อนจะค่อย ๆ ตักโจ๊กถั่วแดงขึ้นมาชิมคำหนึ่ง ดวงตาของนางเป็นประกาย ก่อนจะส่งยิ้มให้เฉินป๋อเหวิน เขาช่างเก่งกาจไม่น้อยเลย เฉินป๋อเหวินที่เห็นว่าโจวหว่านหรูชอบอาหารที่ตนทำก็ดีใจยิ่งนัก เขาจึงเอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน"อีกไม่นานภัตตาคารของตระกูลข้าจะปรับปรุงเสร็จแล้ว ถึงเวลานั้นข้าจะนำของอร่อยมาให้เจ้ากินทุกวัน""ขอบใจเจ้ามากนะ แต่เจ้าไม่ต้องลำบากหรอก""ลำบากอันใดกัน เพื่อเจ้าข้าไม่เคยมองว่าลำบากเลยสักครา"เฉินป๋อเหวินที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนเองคงพูดมากเกินไป จึงกระแอมไอออกมาคราหนึ่ง โจวหว่านหรูเองก็ชะงักไปเล็กน้อย นางวางตะเกียบในมือลง เฉินป๋อเหวินที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบเอ่ยถามทันที"เจ้าอิ่มแล้วหรื
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 30 ล่องเรือ
บทที่ 30 ล่องเรือสองวันต่อมา โจวหว่านหรูก็ต้องติดตามโจวอวี้หานไปล่องเรือด้วยกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะว่าการมาล่องเรือในครั้งนี้ มีหยางจินจินติดตามมาด้วย นางไม่อยากให้หยางจินจินต้องทนเหงาอยู่เพียงคนเดียว บนเรือมีแต่บุรุษ นางเกรงว่าสหายรักของนางจะเหงาเอาได้ครั้งนี้โจวหว่านหรูให้เย่หยวนติดตามมาด้วย อีกทั้งยังนำของกินติดมามากหน่อย นางและหยางจินจินมีนิสัยที่เหมือนกันคือชอบกิน นางจึงนำของกินไปฝากหยางจินจินด้วยระยะนี้มีเหล่าทูตจากต่างแคว้นและเจ้าเมืองระดับสูงเดินทางมาที่แคว้นเป่ยฉินอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเหล่านั้นเดินทางเข้ามาเพื่อมาร่วมงานเฉลิมฉลองวันพระราชสมภพของฮ่องเต้หยางหลิงไท่ที่จะจัดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้าโจวหว่านหรูยืนมองแม่น้ำเบื้องหน้าคราหนึ่ง ยามนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว แม่น้ำจึงถูกอาบย้อมเป็นสีดำ มีเพียงแสงจันทร์จากบนท้องฟ้าที่สาดส่องลงมาทำให้นางมองเห็นภาพเบื้องหน้าได้เลือนราง สายลมเย็นพัดผ่านปะทะใบหน้าของนางเป็นระยะ โจวหว่านหรูหันไปมองหยางจินจินที่กำลังนั่งกินขนมกุ้ยฮวาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ นางจึงยื่นมือไปหยิบขนมกุ้ยฮวาในจานมากัดกินคำหนึ่งเช่นกันรสชาติดีทีเดียว"สุรามาแล้ว น
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 31 ไม่ให้อภัย
โจวหว่านหรูจ้องมองไปที่เบื้องหน้าด้วยแววตาที่ตื่นตระหนก นางจำไม่ผิดแน่ ต้องใช่เขาอย่างแน่แท้แต่หยางจินจินบอกว่าเขาป่วยไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?หยางจิ่งที่เดินกลับมาหาโจวหว่านหรู แต่กลับพบว่ายามนี้นางกำลังจ้องแม่น้ำเบื้องหน้าอยู่ ดวงตาคู่งามมีแววครุ่นคิด คิ้วขมวดมุ่นราวกับกำลังสงสัยเรื่องราวบางอย่าง เขาจึงเอ่ยถามนางด้วยความสงสัย"มองสิ่งใดอยู่หรือ?"โจวหว่านหรูที่ได้ยินเสียงของหยางจิ่งก็พลันสะดุ้งตกใจคราหนึ่ง นางหันมามองหยางจิ่งก่อนจะหันกลับไปมองที่แม่น้ำเบื้องหน้าอีกครั้ง แต่กลับพบว่ายามนี้ในแม่น้ำนั้นไม่มีเจียงหมิงเจ๋อแล้ว โจวหว่านหรูยกมือขึ้นขยี้ดวงตาของตน ก่อนจะจ้องมองไปที่แม่น้ำอีกครา แต่กลับพบว่ามันว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ในน้ำเลยแม้แต่ผู้เดียวหยางจิ่งที่เห็นว่าโจวหว่านหรูไม่ตอบ เขาจึงจ้องมองไปยังทิศทางที่นางกำลังให้ความสนใจ แต่เขากลับไม่พบสิ่งใด หยางจิ่งพลันขมวดคิ้วคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามนางอีกครา"หวานหว่าน เจ้าดูสิ่งใดอยู่หรือ"โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ย"หม่อมฉันเหมือนเห็นคนอยู่ในแม่น้ำน่ะเพคะ แต่ทว่าหันกลับไปมองอีกครากลับไม
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 32 หนี
ด้านเจียงหมิงเจ๋อนั้นยามนี้เขากำลังนั่งอยู่ในเรือลำหนึ่ง ดวงตาคมฉายแววเย็นชา ก่อนจะครุ่นคิดถึงเรื่องราวเมื่อครู่ที่ผ่านมา คล้ายว่าสตรีที่อยู่บนเรือและจ้องมองมาที่เขาก็คือนาง!!!โจวหว่านหรู!!!ตั้งแต่วันที่พบเจอนางเขาก็ให้หยวนเหนียงไปตามสืบว่านางเป็นบุตรสาวตระกูลใด มีชื่อแซ่ว่าอันใด ใช้เวลาเพียงไม่นานหยวนเหนียงก็สามารถสืบได้ว่านางมีนามว่าโจวหว่านหรู เป็นบุตรสาวของแม่ทัพใหญ่โจวแห่งแคว้นเป่ยฉินยามนี้เขาหนีออกมาจากวังหลวงได้สำเร็จแล้ว แต่โชคร้ายเกือบจะพลาดท่าเสียทีเพราะได้พบเจอกับโจวหว่านหรู เขาจึงรีบดำลงไปในน้ำเพื่อไม่ให้นางสามารถมองเห็นเขาได้อีก หยวนเหนียงนำเรือมารอรับเขาอย่างลับ ๆ อีกทั้งนางยังปลอมตัวเป็นคนหาปลา จึงไม่เป็นที่สงสัยระหว่างทางที่หลบหนี เขาได้รับบาดเจ็บที่แขนเล็กน้อย เนื่องจากทางหนีค่อนข้างคับแคบ เขาพยายามเบียดกายอยู่นานกว่าจะออกมาจากช่องแคบใต้สระน้ำแห่งนั้นได้แท้จริงแล้วนั้นเขาไม่ได้ป่วย ทุกอย่างเป็นการจัดฉากขึ้นมาตามแผนการของแม่นมเถียน หยวนเหนียงนำยาบางอย่างมาให้เขากิน นางบอกว่านี่คือยาที่นางได้มาจากท่านหมอผู้หนึ่ง หากกินเข้าไปแล้วจะมีอาการคล้ายคนป่วย หมอหลวงตรวจหาโรค
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 33 งานวันพระราชสมภพ
โชคดีที่โจวอวี้หานมีชุดสำรองติดมาด้วย ทำให้เรื่องราวไม่วุ่นวายมากไปกว่าเดิม หยางจิ่งตำหนิน้องสาวตนคราหนึ่ง ก่อนจะหันมามองโจวหว่านหรู โจวหว่านหรูทำเป็นมองไม่เห็นสายตาที่มองมาของหยางจิ่ง ทั้งที่ในใจรู้สึกสั่นไหวไม่น้อยเมื่อไม่มีสิ่งใดให้ต้องทำต่อแล้ว ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับไปยังที่ของตน หยางจิ่งหันไปจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง พบว่ายามนี้นางไม่ได้หันมามองเขาเลยแม้แต่น้อย ในใจของหยางจิ่งรู้สึกบีบรัดจนไม่อาจทานทน แต่ทว่าเขาเข้าใจนางดี นางถูกเขาทำร้ายจิตใจมามากมายเหลือเกิน การที่จะทำให้นางยอมรับเขาอีกครั้งมีเพียงทางเดียวคือต้องรอเพียงวันเวลาเท่านั้นนี่คือการลงโทษจากสวรรค์ใช่หรือไม่? สวรรค์ต้องการให้เขาเข้าใจว่าการถูกคนที่ตนเองรักเฉยชาใส่นั้นมันเจ็บปวดเพียงใดโจวหว่านหรูต้องบอบช้ำมากเพียงใดจากการกระทำของเขา ทั้งที่นางและเขาพานพบกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ แต่ทว่าเขากลับไม่ใส่ใจความรู้สึกของนางเลยแม้แต่น้อย มีบุปผาล้ำค่าอยู่ในมือ แต่ทว่ากลับทำลายทิ้งอย่างเลือดเย็นข้าเข้าใจแล้วโจวหว่านหรู ข้าเข้าใจเจ้าทั้งหมดแล้ว!เมื่อกลับมาถึงวังหลวง หวังซุนก็รีบนำข่าวมารายงานเขาทันที เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้ให้หวังซ
Last Updated : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 34 จุดจบหยางเฉิง
"ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ นี่คือของขวัญที่ลูกเตรียมเอาไว้ให้เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ"หยางจิ่งหันไปพยักหน้าให้หวังซุนคราหนึ่ง หวังซุนรีบเดินนำกรงที่มีผ้าสีทองปกคลุมเอาไว้มามอบให้หยางจิ่งทันที หยางจิ่งรับมันมาส่งมอบให้ขันทีอีกครา ขันทีจึงนำไปถวายให้ฮ่องเต้หยางหลิงไท่เมื่อเปิดออกมาดูก็พบว่าในกรงนั้นเป็นกระต่ายสีขาวสองตัว นัยน์ตาของมันเป็นสีทองอำพัน ผู้คนที่ได้พบเห็นต่างมองมาที่หยางจิ่งด้วยแววตาที่หลากหลายบ้างก็มองด้วยความสงสัยว่าเขาเป็นถึงองค์ชายใหญ่ แต่กลับมอบเพียงกระต่ายไร้ราคาให้เสด็จพ่อของตน บ้างก็มองด้วยแววเยาะหยันว่าเขาเป็นองค์ชายเสเพลที่ไม่ทำสิ่งใด ของขวัญบัดซบเช่นนี้ก็ยังกล้านำออกมาได้ ไม่รู้จักขายหน้าบ้างหรือไรกัน!!แต่ทว่าฉินกุ้ยเฟยกลับมีแววตาที่ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก นางจ้องมองกระต่ายในกรงนั้นสลับกับมองหยางจิ่งคราหนึ่งเป็นไปไม่ได้ ที่นางเตรียมเอาไว้คือเหยี่ยวที่ตายแล้วมิใช่หรือ!!!เหตุใดมันจึงกลับกลายมาเป็นกระต่ายไปได้เล่า!!!หยางจิ่งปรายตามองท่าทีของฉินกุ้ยเฟย ก่อนจะลอบส่งเสียงหึ ๆ ในลำคอ ยามเช้าของวันนี้ก่อนจะเริ่มงาน มีนางกำนัลจากตำหนักฉินกุ้ยเฟยนำของขวัญนี้มามอบให้เขา อีกท
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา ตอนพิเศษ
ค่ำคืนนี้ช่างเหน็บหนาวนัก แต่ทว่าภายในตำหนักมังกรสวรรค์แคว้นเยี่ยนนั้นกลับคุกรุ่นไปด้วยไฟแห่งปรารถนาเจียงหมิงเจ๋อและโจวหว่านหรูแต่งงานกันมาร่วมปีแล้ว แต่ทว่ายังคงไม่มีบุตร อาจเพราะได้รับพิษในครานั้น ทำให้การมีบุตรไม่ใช่เรื่องง่ายบนเตียงใหญ่ เจียงหมิงเจ๋อกำลังตระกองกอดร่างบางระหงตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ริมฝีปากหนาใหญ่ทาบทับลงไปบนริมฝีปากบางสวยของนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะบดขยี้อย่างเร่าร้อนราวกับคนเอาแต่ใจ ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของนางและเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเมามัน ยามนี้ร่างกายของคนทั้งสองเปลือยเปล่า กลิ่นหอมกำยานอ่อน ๆ ยิ่งกระตุ้นกำหนัดให้ลุกโหมมากยิ่งขึ้น เจียงหมิงเจ๋อผละริมฝีปากออกจากนาง แล้วจึงจูบไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาเรื่อย สองมือหนาใหญ่บีบขยำดอกบัวงามทั้งสองข้างของนางอย่างเต็มไม้เต็มมือ พร้อมกับครอบริมฝีปากกลืนกินจุกบัวสีหวานอย่างลำพองใจ โจวหว่านหรูส่งเสียงครางกระเส่าพลางบิดกายเร่า ๆ ไปมาด้วยความเสียวซ่าน กายสาวถูกบุรุษตรงหน้าลูบคลำเชยชมอย่างไม่ยอมลดละ เจียงหมิงเจ๋อสอดแทรกแท่งหยกสวรรค์เข้าไปในกายของนาง ก่อนจะขยับกายอย่างช้า ๆ แล้วเร่
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 66
ยามนี้เจียงหมิงเจ๋อและโจวหว่านหรูกำลังเดินเคียงข้างกันไปตามทางเดินเพื่อมุ่งหน้าออกจากวังหลวง ฉับพลันนางก็หันมาเอ่ยถามเขา“เจียงหมิงเจ๋อ ท่านเอ่ยสิ่งใดฝ่าบาทจึงเห็นด้วยง่ายดายเช่นนี้ ข้าคิดว่าจะไม่ทรงเห็นด้วยเสียอีก”เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันมามองนางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ โจวหว่านหรูหนังตากระตุกรู้สึกว่าบุรุษตรงหน้าเริ่มจะออกอาการเจ้าเล่ห์ใส่นางอีกแล้ว“อย่ามองข้าแบบนี้สิ”“ก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ข้าเอ่ยเพียงว่า ขอเพียงมีเจ้าข้างกาย และครอบครัวของเจ้าสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปลอดภัย ใต้หล้านี้ข้ายกให้แคว้นเป่ยฉินทั้งหมด ข้าขอมีเพียงแคว้นเยี่ยนและมีเจ้าก็พอ”โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย“ท่านทำได้จริง ๆ หรือ”“ทำได้สิ คนอย่างข้าไม่เคยเอ่ยวาจาโป้ปด”“แต่ท่านเคยแกล้งป่วยนะ”“โจวหว่านหรู เจ้าไม่เชื่อข้าหรือ ที่ข้าทำเพราะความอยู่รอดเพียงเท่านั้น”โจวหว่านหรูจ้องมองเจียงหมิงเจ๋อด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย“หากไม่เชื่อ ข้าคงไม่เลือกท่าน”เจียงหมิงเจ๋อที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มกว้าง โจวหว่านหรูพลันใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเขา“เจ้าจะไม่มีวันเสียใจที่เลือกข้า
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 65
โจวหว่านหรูเดินทางกลับมาที่แคว้นเป่ยฉิน หยางจิ่งที่ได้รู้ข่าวว่าโจวหว่านหรูกลับมาถึงแล้ว ก็รีบมาพบนางในทันทีสตรีตรงหน้ายามนี้งดงามเป็นสาวงามสะพรั่งแล้ว โจวหว่านหรูหันมามองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้เขาเล็กน้อยหลายปีที่ไม่ได้พบกัน มันทำให้นางเข้าใจหัวใจตนเองได้อย่างชัดเจนแล้วนางไม่อาจกลับไปรักเขาเฉกเช่นเดิมได้อีก แม้ในใจของนางจะไม่สามารถตัดขาดจากหยางจิ่งได้อย่างสนิทใจ แต่ทว่านางเองก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังเขาแล้ว นางไม่ได้รู้สึกว่าเขากำลังติดค้างสิ่งใดกับนางอยู่ บางคราทุกสิ่งที่มันเปลี่ยนไปแล้วย่อมไม่อาจหวนคืนกลับมาได้อีก จะคงไว้เพียงเรื่องราวดี ๆ ในอดีตที่จะให้จดจำแม้จะดูเหมือนสตรีที่เห็นแก่ตัว แต่โจวหว่านหรูคิดเสมอว่าในเมื่อนางมีชีวิตอีกชาติหนึ่งแล้ว นางควรมีสิทธิ์เลือกในสิ่งที่นางต้องการคราก่อนนางยังไม่แน่ใจในหัวใจของตนเองมากเท่าใดนัก แต่เมื่อได้หลับฝันไปตื่นหนึ่ง ได้รู้ความจริงบางอย่าง ใจของนางก็เริ่มชัดเจนขึ้นหยางจิ่งคือรักแรกของนางส่วนเจียงหมิงเจ๋อคือคนที่นางเลือก เพราะไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้เขาคือคนที่ทำเพื่อนางมากที่สุด“หวานหว่าน เจ้ากลับมาแล้ว”หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำ
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 64
เช้าวันต่อมา โจวหว่านหรูควบม้ามุ่งหน้าไปยังทิศทางของประตูวังหลวง ระหว่างทางนั้นนางมองเห็นหยางจิ่งที่ยืนมองนางอยู่ที่ด้านหน้าประตู เขาสวมชุดสีขาวทั้งชุด ดูแล้วช่างงดงามสง่าราวกับเทพเซียน นางสั่งให้ม้าหยุด ก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้า และเดินตรงเข้ามาหาเขา หยางจิ่งยิ้มให้นางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"แต่งเป็นบุรุษเช่นนี้นับว่าไม่เลวเลย"โจวหว่านหรูยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"อืม"หยางจิ่งจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางเอ่ย"หวานหว่าน เจ้าจะกลับมาเมื่อใด"โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่งด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย"ยังไม่รู้เหมือนกัน อาจจะหนึ่งปี สามปี หรือห้าปี ข้าอยากจะไปทำตามความฝัน ท่องไปในยุทธภพ"หยางจิ่งจ้องมองนางด้วยแววตาที่ล้ำลึก เขาอยากยื่นมือไปดึงรั้งนางใจจะขาด แต่ทว่าอีกใจก็ไม่อยากทำลายสิ่งที่นางถวิลหา ตั้งแต่ได้รู้ว่านางตั้งใจจะไปท่องเที่ยวทั่วทั้งใต้หล้า เขาก็ตกใจไม่น้อย เดิมทีคิดจะพานางเข้าวัง แต่งนางเป็นชายาเอก แต่ทว่านางกลับปฏิเสธเขาข้ายังไม่คิดจะแต่งงานกับผู้ใดในยามนี้"ข้าจะรอเจ้า ต่อให้รอทั้งชีวิต ข้าก็จะรอ"หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ โจวหว่านห
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 63
ที่ตำหนักมังกรสวรรค์แคว้นเยี่ยนยามนี้มีเหล่าทหารกำลังผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าเวรยาม โจวหว่านหรูรีบตรงมาที่แห่งนี้ทันทีที่ได้ทราบเรื่องราวจากหยางจินจินแท้จริงแล้วนางไม่ได้ฝัน เป็นเขาจริง ๆ ที่ช่วยนาง เขาป้อนโลหิตให้นางดิื่มเพื่อระงับพิษไม่ให้ลุกลามไปยังส่วนต่าง ๆ ในร่างกายนาง"ข้าอยากพบเจียงหมิงเจ๋อ"เหล่าทหารที่เฝ้าเวรยามปรายตามองนางคราหนึ่ง แต่ทว่าไม่ได้เอ่ยสิ่งใด โจวหว่านหรูที่กำลังร้อนใจ พลันจ้องมองสตรีนางหนึ่งที่เดินออกมาจากตำหนักมังกรสวรรค์ นางสวมชุดเยี่ยงสตรีสูงศักดิ์ ใบหน้างดงามไม่น้อย นางจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้าก็คือโจวหว่านหรูกระมัง"โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง สตรีนางนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ข้าคือพระสนมเอกของฝ่าบาท ยามนี้ฝ่าบาทคงกำลังรอพบเจ้าอยู่ เจ้าเข้าไปเถิด"ฟ่านฮวาเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินจากไปไม่แม้แต่จะมองนางอีก โจวหว่านหรูไม่รอช้ารีบเข้าไปด้านในทันที เมื่อมาถึงนางก็พบกับเจียงหมิงเจ๋อที่กำลังเอนกายนอนพิงขอบเตียง ใบหน้าหล่อเหลายามนี้ซีดเซียวราวกับคนป่วยไข้ เมื่อรับรู้ได้ว่ามีคนเข้ามา เขาจึงหันไปมองคราหนึ่ง ก่อนที่แววตาจะฉาย
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 62
หยางจิ่งนั้นยามนี้กำลังเดินออกมาจากตำหนักเหลียนฉง เมื่อออกมาก็ได้พบกับโจวอวี้หาน เฉินป๋อเหวิน รวมถึงหยางจินจินที่กำลังยืนรออยู่ด้านนอกตำหนัก เขามีท่าทีแปลกใจไม่น้อย ก่อนจะเอ่ย"พวกเจ้ามาได้เช่นไรกัน"โจวอวี้หานยิ้มให้หยางจิ่งเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ข้าเป็นห่วงน้องเล็กจึงรีบติดตามมาสมทบกับเจ้า เฉินป๋อเหวินและหยางจินจินก็เป็นห่วงนางเช่นกัน จึงขอติดตามข้ามาด้วย"หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้ามาก็ดีแล้ว ข้าอยากให้เจ้าช่วยดูนางสักระยะ ข้ามีเรื่่องต้องไปจัดการ”โจวอวี้หานที่ได้ยินเช่นนั้นจึงเอ่ยถามทันที"เรื่องใดหรือ"หยางจิ่งถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"สมุนไพรที่ใช้ถอนพิษไม่เพียงพอ ข้าจำต้องขึ้นเขาไปเก็บมันมา""ข้าไปกับท่านด้วย"หยางจิ่งหันไปจ้องมองเฉินป๋อเหวินคราหนึ่ง ก่อนจะพบว่าในดวงตาของเฉินป๋อเหวินดูเด็ดเดี่ยวและมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง ยามนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหึงหวงอันใดกัน เขาจึงเอ่ยกับเฉินป๋อเหวินด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรมากกว่าเดิม"ทางไปเก็บสมุนไพรอยู่บนเขา ข้าได้ยินว่ามันทั้งหนาวเหน็บและอันตรายไม่น้อย กลับมาแล้วอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพ เจ้า...""ต่อให้ต้องตาย
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 61
เจียงหมิงเจ๋อปรายตามองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้น เหล่าทหารแคว้นเยี่ยนของเขาก็พุ่งเข้าสังหารทหารแคว้นฉีในทันที อู๋เจี๋ยตื่นตระหนกไม่น้อย เพียงมองอาภรณ์ที่สวมใส่เขาก็พอคาดเดาได้ไม่ยากว่าผู้มาใหม่นี่คือใครฮ่องเต้แคว้นเยี่ยนเช่นนั้นหรือ!!!เจียงหมิงเจ๋อจ้องมองอู๋เจี๋ยคราหนึ่ง ก่่อนจะเอ่ย"เจ้าสินะ ที่ขโมยศีรษะของเจียงหย่งหลางส่งไปให้ฮ่องเต้แคว้นเป่ยฉิน ศีรษะของพี่ชายข้าก็เสียบประจานอยู่ที่หน้าประตูชายแดนดี ๆ เจ้ากลับไร้มรรยาทเอาหัวเขาไปเที่ยวเล่น ช่างบังอาจนัก!!!"อู๋เจี๋ยตกใจไม่น้อย ไม่คาดคิดว่าแผนการทั้งหมดของเขาจะถูกล่วงรู้ได้รวดเร็วเช่นนี้เขารู้ว่ายามนี้ไม่อาจต่อกรได้แล้ว เจียงหมิงเจ๋อพาทหารแคว้นฉู่ที่ยามนี้รวมเป็นหนึ่งกับแคว้นเยี่ยนบุกเข้ามาเพื่อจัดการเขา มันเป็นไปได้เช่นไรไม่ใช่ว่าเจียงหมิงเจ๋อต้องสังหารหยางจิ่งหรอกหรือ!!!อู๋เจี๋ยไม่รั้งรอ เขารีบควบม้าคิดจะหนี เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปาก มีหรือที่เขาจะปล่อยศัตรูให้รอดไปได้ ใครที่มันคิดรุกรานเขา เขาไม่เคยเก็บเอาไว้เจียงหมิงเจ๋อคว้าคันธนูมาจากฟ่านเฉียน ก่อนจะยกขึ้นเล็งไปที่อู๋เจี๋ย ลูกธนูพุ่งฝ่าอากาศก่อนจะทะลุเข้าไปที่กลางอกข
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 60
โจวหว่านหรูสวมชุดเกราะเตรียมออกรบ ในมือของนางถือดาบยาวที่ส่องประกายวาววับ ก่อนจะกระโดดขึ้นหลังม้าและพุ่งทะยานออกไปที่ประตูชายแดนในทันที โดยมีหยางจิ่งและโจวอวี้หานเป็นผู้นำทัพ ยามนี้แขนของท่านพ่อนางดีขึ้นมากแล้ว เมื่อภัยมาถึงด้วยนิสัยของท่านพ่อย่อมไม่อาจอยู่เฉยได้ด้านหยางจินจินนั้นคอยดูแลเหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บและถูกหามกลับเข้ามา ใจของนางสั่นไหวไม่น้อยหยางจิ่งที่ควบม้ามายังสนามรบ เมื่อได้มองเห็นกองกำลังทหารเรือนแสนที่แคว้นฉียกทัพมาก็จ้องมองด้วยแววตาเย็นเยียบ ก่อนจะมองไปที่อู๋เจี๋ยซึ่งเป็นผู้นำทัพออกรบอู๋เจี๋ยจ้องมองหยางจิ่งอย่างไม่ละสายตาเช่นเดียวกัน ก่อนจะปรายตามามองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ในใจนึกเสียดายที่ไม่อาจนำสาวงามนางนี้มาครอบครองได้ หากเขารบชนะศึกในครานี้และหยางจิ่งพ่ายแพ้ เขาจะลากตัวนางกลับแคว้นฉีและทรมานให้สาแก่ใจโจวหว่านหรูจ้องมองอู๋เจี๋ยด้วยแววตาเกลียดชัง"ไม่คิดว่าคนแคว้นฉีจะตีสองหน้าได้เก่งกาจปานนี้ อาศัยช่วงที่ทัพของข้าอ่อนไหว ตลบหลังได้อย่างหน้าไม่อาย"หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ อู๋เจี๋ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ว่าแคว้นฉีขอ
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 59
หยางจิ่งรีบเข้ามากอดโจวหว่านหรูทันที ก่อนจะเอ่ย"เจ้ากลับมาแล้ว รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นห่วงเจ้ามากเพียงใด ข้าแทบจะพลิกแผ่นดินตามหาเจ้า"โจวหว่านหรูไม่ได้ขัดขืนหยางจิ่ง ยังคงปล่อยให้เขากอดนางอยู่เช่นนั้น"ข้าเหนื่อยแล้ว"นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เช่นนั้นเรากลับเป่ยฉินกันเถิด"หยางจิ่งกำลังจะพาโจวหว่านหรูเดินไปยังรถม้า แต่ทว่านางกลับรั้งมือของเขาเอาไว้ หยางจิ่งหันกลับมามองนางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"มีสิ่งใดหรือ"โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่ง ก่อนจะเอ่ย"ข้าหายไปแคว้นเยี่ยนตั้งหลายวัน ท่านไม่สงสัยข้าเลยหรือ"หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะยื่นมือมาลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่"ข้าไม่สนใจ และไม่ติดใจเรื่องใดทั้งสิ้น ข้ารู้ว่าคนเช่นเจ้าหากถูกเอาเปรียบเจ้ายอมตายดีกว่า จริงหรือไม่"โจวหว่านหรูยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าให้เขา หยางจิ่งชะงักไปชั่วขณะ เขารู้สึกว่ารอยยิ้มนี้ของนางเขาไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว แต่วันนี้นางกลับยิ้มให้เขาอีกคราโจวหว่านหรูก้าวขึ้นมานั่งบนรถม้า ก่อนจะหันมามองหยางจินจินที่นั่งอยู่ หยางจินจินก็ห
