แชร์

ตอนที่ 69 เด็กแสบ

ผู้เขียน: ดุจเพชร
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-21 17:18:10

สนามฝึกดาบ

“ถุ้ย ไอ้อ้วนอย่างเจ้านะหรือจะเป็นคู่ซ้อมข้า” เสียงด่าทอ พลางถ่มน้ำลายใส่ชายร่างอ้วนผิวดำคล้ำที่ล้มอยู่กับพื้น หลายคนมองพากันหัวเราะเยาะ

“ขะ ข้าแค่ต้องการคู่ซะ...”

“ไป ไปไกลๆพวกข้า ข้าไม่จับคู่กับคนตัวอ้วนอย่างเจ้าให้เสียเวลาหรอก” เสียงไล่ส่งอย่างตัดรำคาญ ทำให้ชายที่อยู่กับพื้นทำหน้าเศร้าใจ เนื่องจากไม่มีใครอยากจับคู่กับเขาเลย แล้วแบบนี้เขาจะได้ลองฝึกสู้กับคนได้อย่างไร

“รูปร่างอ้วน ซ้ำยังอ่อนแอเช่นนี้อยู่รอดในสงครามได้เกินวันก็นับว่าปาฏิหาริย์แล้ว” เสียงดูถูกดังไล่หลัง ชายร่างอ้วนเดินห่อไหล่ ตัดสินใจหอบร่างตัวเองไปนั่งคนเดียวอยู่มุมหนึ่งใต้ต้นไม้

“ฮึก ฮึก ถะ ถ้าข้าเลือกได้ก็ไม่อยากเกิดมามีร่างกายเช่นนี้” เขาร้องไห้ในสิ่งที่อัดอั้นมานาน รูปร่างเขาทั้งอ้วน ทั้งมีกลิ่นใครๆก็ไม่อยากคบ เขามีอายุ 15 ปี พอดี เดิมทีเป็นเพียงลูกชายของร้านขายขนมปัง เพราะบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดซื้อเนื้อให้กินได้บ่อย ทำได้กินแต่ขนมปังแข็งๆ บางวันดีหน่อยซื้อได้แค่เ

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 70 ลอบโจมตี

    และแล้วก็ถึงวันเดินทาง“เคลื่อนทัพได้!!!” ทหารทั้งหมดเคลื่อนพลสู่สนามรบ ความรู้สึกเต็มไปด้วยความหลากหลาย คนในเมืองหลวงต่างออกกันมาดูกองทัพที่กำลังมุ่งหน้าไปอย่างตื่นตาตื่นใจ หารู้ไม่ว่าคนที่ทุกคนพากันมองแล้วส่งเสียงหัวเราะมีความสุขเนื่องจากเป็นภาพที่ไม่เคยเห็นอยู่นั้น แท้จริงแล้วข้างในพวกเขากลับกำลังร่ำไห้ สั่นกลัว บางคนแอบเช็ดน้ำตา หันกลับไปมองกำแพงเมืองที่พวกเขาพึ่งเดินออกมาอย่างเศร้าใจ อย่างไม่รู้ชะตากรรมว่าจะมีโอกาสกลับมาอีกหรือไม่“เหลียนเอ๋อร์เมื่อยไหมลูก ให้พ่ออุ้มดีไหม” เจียหมิงถามบุตรสาวที่เดินเคียงข้างไปพร้อมกับเขา แม้ก้าวเล็กๆจะก้าวได้สั้น ทว่านางกลับก้าวได้ไวทันความเร็วผู้ใหญ่ ไม่ร้องงอแง ไม่บ่นว่าเหนื่อยสักนิด“หรือจะขี่หลังลุงก็ได้นะ” เหยาฉือถามหลานสาวอย่างสงสาร“ม่าย นุจะเดินเองเจ้าก่ะ” เหลียนฮวายังรู้สึกสบายมาก นางจะต้องไม่ทำตัวเป็นภาระทุกคนเด็ดขาด แม้จะสามารถไปนั่งรถม้ากับพวกพ่อครัวแม่ครัวได้ แต่นางก็อยากลงมาเดินกับท่านพ่อ ท่านลุงด้วยตั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 71 สงคราม

    “ท่านแม่ทัพ แฮ่ก พวกศัตรูมีเยอะเกินไปขอรับ” อี้ฟ่านพูดปนหอบเหนื่อย เนื่องจากพวกมันเข้ามาไม่ขาดสาย“ต้านเอาไว้ก่อน อย่าให้พวกมันฝ่าไปทัพหลังเราได้” เป่ยหวงเค้นเสียงพูด แม้จะยากลำบากเพราะต้องโจมตีและตั้งรับพร้อมกัน แม้พวกมันไม่ได้มีฝีมือที่สูงนัก แต่พอเข้ามากันทีละหลายคนก็หนักเอาเรื่อง“ฮ่าๆ พวกแกไม่รอดแน่” ทหารลั่วคนหนึ่งหัวเราะสะใจฉั้วะ“รอดไม่รอดก็รอดู“อัก”“แต่แกคงไม่ได้อยู่ดู” เป่ยหวงมองร่างของมันที่ไม่มีหัว เพราะเขาฟันคอมันทันทีที่พูดจบ“พวกเราบุกกก ฆ่ามันให้ได้!!” เสียงทหารลั่วยังดาหน้ากันหน้ามาเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหมดฉับ ฉั้วะ“เราถอยไปตั้งหลักก่อนไหมขอรับ” เฟยจินถาม เพราะเขาสามคนที่แนวหน้ากับศัตรูหลายร้อยเกรงว่าจะหมดแรงเอาก่อน“ได้ พวกระ…” ระหว่างสั่งถอยนั่นเอง ทหารฝั่งศัตรูคนหนึ่งร่างกายสูงใหญ่แต่งกายไม่เหมือนทหารลั่วทั่วไปลอบเข้าโจมตีด้านหลังในช่วงที่อีกฝ่ายโดนรุม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 72 ปักหลัก

    “มาช่วยตรงนี้ที” เสียงตะโกนดังขึ้น ท่ามกลางหมอและผู้ช่วยหลายคนต่างพากันวิ่งให้วุ่น ทว่าก็ดูเหมือนจะไม่เพียงพอ เพราะผู้บาดเจ็บมีจำนวนเยอะกว่า“อะ โอ้ย ระ เรียกหมอที ขะ ข้าจะตายไหม” เสียงของชายคนหนึ่งที่โดนฟันแขนร้องด้วยความกลัว“รอก่อน อีกไม่นานหมอก็มา” เหยาฉือกล่าวปลอบ เขาใช้ผ้ากดแผลซับเลือดเอาไว้แทนหมอและผู้ช่วยที่ยังไม่สามารถปลีกตัวจากทหารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาได้“ปะ เป็นไงบ้างขอรับ” เจียหมิงที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาสอบถามอาการภายในกระโจมที่ตั้งรองรับสำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ“แย่เชียวล่ะ หมอฝั่งนั้นรักษาเสร็จหรือยัง” ระหว่างพูดก็เดินใช้ผ้าห้ามเลือดช่วยคนเจ็บคนอื่น ตอนนี้มือของเขามีสีแดงฉานเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด“ยังขอรับ ตรงนั้นมีคนได้รับบาดเจ็บหนักอยู่ ต้องรีบรักษาด่วน” ชายหนุ่มบอก สภาพของเจียหมิงก็ไม่ต่างจากพี่ชาย อาภรณ์เปื้อนเลือดจากการที่ไปช่วยคนอื่นขนย้ายร่างคนเจ็บ หลังจากไปหยุดดูจุดที่หมอคนหนึ่งกำลังรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหนัก ถึงขั้นแขนขาด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 73 7 ปีผ่านไป

    “เหลียนเอ๋อร์ จะไปไหนงั้นรึ” เจียหมิงถามบุตรสาวที่แต่งชุดผู้ชาย เกล้าผมสูง แถมยังทาสิ่งที่นางเรียกว่าครีมเปลี่ยนสีผิวให้คล้ำ หากมองดูผ่านๆนึกว่าหนุ่มน้อยหน้าใสเรื่องราวที่ผ่านมามีหลายอย่างเกิดขึ้น สงครามได้กินเวลาถึง 7 ปี ทั้งสองแคว้นทำศึกผลัดกันรุกผลัดกันรับ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแคว้นลั่วเสียมากกว่าที่เข้าโจมตี แต่ก็ถูกกองทัพทหารเกณฑ์ที่สู้ไม่ถอยโจมตีกลับไปได้ทุกครั้ง ทว่าแคว้นลั่ว ยังคงเดินหน้าโจมตีเรื่อยๆ จากแต่ก่อนเดือนละครั้ง ทุกวันนี้เหลือเพียงปีละครั้ง เพราะต่างฝ่ายต่างเสียกำลังพลไปมาก สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจมาถึงทุกวันนี้อีกอย่างคือหลังจากสงครามจบลง ในวันรุ่งขึ้นศพของทหารทุกคนกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย พวกมันน่าจะนำศพของพวกทหารกลับไปด้วย แต่ที่เริ่มมาเอะใจได้คือช่วงหลังๆพวกมันเอาศพของทหารทางฝั่งเรากลับไปด้วยนี่สิ คล้ายศพคือสิ่งมันต้องการจากสงครามครั้งนี้มากกว่า เรื่องนี้เขายังไม่ได้ปรึกษาใครเพราะคิดว่าอาจคิดมากไปเอง“ข้าจะไปล่าสัตว์กับเหล่าต้าเจ้าค่ะ” เหลียนฮวาที่คุ้นเคยป่าแถบนี้ไม่น้อยเอ่ยบอก&l

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 74 สิ่งผิดปกติ

    “ซีฮันไปดักทางนั้น!”“ได้ มันผ่านข้าไม่ได้แน่”“พี่ชายหลวนล่อมันมาทางนี้เจ้าค่ะ” เหลียนฮวาตะโกนบอกชายอายุเยอะมากสุดอู๊ด อู๊ด“เหลียนเอ๋อร์ระวังด้วย” เจียวลู่ที่ทำหน้าที่ดักมันไว้อีกทางตะโกนบอกด้วยความเป็นห่วงฟ้าวววว ฉึกกอิ๊ดดดดดดดดด ตุ้บ เสียงหมูป่ากรี๊ดร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากถูกเหลียนฮวาใช้หน้าไม้ที่มีศรเป็นแท่งเหล็กยิงเข้าที่ขาข้างหนึ่งไม่ให้มันวิ่งหนี“มันยังไม่ตาย” ทหารในกลุ่มอีกคนตะโกน“โจมตีที่หัวมันเจ้าค่ะ” ที่นางไม่ลงมือเองเพราะจะฝึกให้พวกเขาทำงานกันเป็นทีมฉึก อู๊ดด“เฉียดไปนิด” เหล่าหลวนขว้างมีดสั้นออกไป ทว่ากลับไม่โดนจุดตาย แต่เจ้าหมูป่าก็บาดเจ็บไม่น้อย“ข้าขอลองขอรับ” เจียวลู่ถือดาบยาวที่เหลียนฮวามอบให้วิ่งเข้าไป“ระวังนะท่านอา” เหลียนฮวาตะโกนบอกเนื่องจากมันยังไม่ตายดี อาจจะยังมีแรงเหลืออยู่ขวับบบ ฉึกอิ๊ดดดดดดด ไม่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 75 แฝงตัว

    “เฮ้อ ถึงสักที” และแล้วก็ถึงที่หมาย ทุกคนทยอยเดินลงจากเรือ สาวใช้บ่นด้วยความเหน็ดเหนื่อย ใช้เวลาเกือบวันกว่าจะมาถึง นางหิ้วของใช้ กำลังเอ่ยปากชวนองค์หญิงไปหาที่พัก ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ย กลับต้องเปลี่ยนเป็นถามสิ่งที่สงสัยแทน “องค์หญิง องค์หญิงจะไปไหนเจ้าคะ”“เรียนคุณชายท่านนี้ ไม่คิดว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้หรือเจ้าคะ” ซิงเหยียนพูดเสียงหวาน คราวนี้นางเปิดผ้าคลุมให้เห็นหน้า ใบหน้างดงามของนางปรากฎสู่สายตา นางเชื่อว่าไม่ว่าใครก็ไม่อาจปฏิเสธได้“พูดจบหรือยัง หลีกทาง” ทว่ากลับโดนเสียงเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ตอกกลับจนนางเกือบหน้าหงายอีกรอบ หน้าสวยหวานชะงักงัน นางทำผิดตรงไหน ใบหน้าเช่นนี้เสด็จพ่อมักชมบ่อยๆว่าใครต่างก็ต้องตกหลุมรัก เหตุใดถึงไม่ได้ผลกับคนผู้นี้“ขะ ข้า…”“ว้าว ใบหน้างดงามภายใต้ผ้าคลุมเป็นเช่นนี้เองหรือ” เสียงชายหนึ่งในสามคนก่อนหน้าพูดอย่างเพ้อฝัน“มากับเราดีกว่าไหมจ๊ะน้องสาว พวกเราจะพาชมรอบเมือง หึหึ”&l

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 76 กลายพันธุ์

    “เดี๋ยว เจ้าไม่ได้ตัวคนมารึ” ทหารหน้าค่ายถามขึ้น“ขะ ขอ แค่กๆ ขออภัยขอรับ แค่กๆ” หยางหลงแสร้งไอเพื่อให้ดูเหมือนว่าตัวเองป่วย คนที่นายทหารคนนี้พูดถึงน่าจะหมายถึงชายหนุ่มหรือหญิงสาว“ไปๆ จะไปไหนก็ไป” นายทหารไล่อีกฝ่ายอย่างตัดรำคาญ ไม่ใช่คนแรกที่ป่วยกระออดกระแอดเช่นนี้ เพียงแต่พวกป่วยบ่อยมักจะอยู่ในค่ายไม่ได้นาน เดี๋ยวก็มีเจ้าหน้าที่คนอื่นมาพาตัวมันไป หยางหลงเดินก้มหน้าเข้ามายังค่าย สายตาแอบสำรวจรอบๆ มีทหารเดินขวักไขว่ แต่สิ่งที่น่าแปลกอีกอย่างคือภายในค่ายมีกระโจมขนาดใหญ่ตั้งอยู่หลายจุดด้วยกัน ทั้งที่ปกติค่ายหทารจะเคลียร์พื้นที่ให้ว่างเพื่อใช้ในการฝึก หรือรวมตัว“มาทำอะไรที่นี่” เขากำลังก้าวเดินเข้าไปยังกระโจมหลังหนึ่ง กลับถูกเรียกตัวไว้“เอ่อ...”“กระโจมนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะเข้าไปได้ กลับไปทำหน้าที่ต่อได้แล้ว” พูดบอกเสียงเข้ม เขาต้องคอยเฝ้าไว้ เพราะกันการสอดรู้สอดเห็นของพวกทหารในค่ายแบบนี้“ขะ ขอรับ” หยางหลงแส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28
  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 77 เจอตัว

    “อ้าว แค่กๆ เจ้ากลับมาแล้วหรือ” นายทหารที่นอนพักรวมกันเอ่ยทัก“ใช่ นอนต่อเถอะ” หยางหลงบอกทหารที่ดูป่วยเมื่อเห็นอีกฝ่ายตื่นมาพอดี เขาตัดสินใจกลับมาตั้งหลักก่อน เพราะมันเป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายของเขา ไม่คาดว่าแคว้นลั่วกำลังเลี้ยงดูซอมบี้เช่นนี้ พวกมันอาจคิดว่าสามารถควบคุมได้ แต่เชื่อได้เลยว่าอีกไม่นานจะต้องแพ้ภัยตัวเอง ขนาดมนุษย์หรือสัตว์ยังมีวิวัฒนาการ แล้วคิดว่าไอ้พวกสัตว์ประหลาดพวกนี้มันจะไม่วิวัฒนาการหรือ หากมันหลุดรอดออกสู่ภายนอก ทั่วทั้งผืนแผ่นดินนี้จะต้องลุกเป็นไฟ ไม่เว้นแม้แต่แคว้นเว่ยที่อยู่ห่างไกลออกไป เขานอนคิดทั้งคืนเช้าต่อมาหยางหลงตื่นเช้าเพื่อออกมาสำรวจอีกรอบ คราวนี้จะลองเข้าไปกระโจมอื่นดู แต่ช่วงกลางวันคนพลุกพล่านอาจจะไม่เหมาะจะเข้าไปสำรวจเท่าไหร่ เขาต้องรอโอกาส“หทารคนนั้น ยะ หยุดก่อน!” หยางหลงหันมองนายทหารที่เอ่ยเรียกเขาไว้ ในมือมีโซ่ล่ามชายหญิงสองคนที่กำลังสั่นกลัวเหมือนว่าโอกาสนั้นจะมาเร็วกกว่าที่คิด“ขอรับ” หยางหลงก้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29

บทล่าสุด

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 84 ค่ายอพยพ

    ‘จะกลับไปชายแดนอีกดีไหม’ หยางหลงสวมชุดคลุมปิดบังใบหน้าครุ่นคิดมาหลายชั่วยาม หลังจากแยกกันกับเจ้าสำนักตงฉางและคนอื่นๆ เขาเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายเหง่ง เหง่ง เหง่ง เสียงฆ้องดังลั่นทั่วบริเวณ หยางหลงชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน ตามความหมายเท่าที่เขาพอทราบ การตีสามครั้งน่าจะเพื่อแจ้งข่าว ฉับพลันความสงสัยได้ไขกระจ่างเมื่อมีเสียงคนส่งข่าวตะโกนแจ้งแก่ชาวบ้าน“มีประกาศให้ทุกคนรีบอพยพโดยด่วน!!!” ทุกคนที่ได้ยินต่างตื่นตระหนก ตกอยู่ในความสับสน“ดะ เดี๋ยวก่อนพ่อหนุ่ม เกิดเหตุอันใดขึ้น” แม่ค้าคนหนึ่งดักหน้าถามผู้ส่งข่าว“แคว้นลั่วจะบุกมาอีกในไม่ช้า ทางการจึงมีคำสั่งให้ชาวบ้านทุกคนในแถบชายแดนอพยพไปยังค่ายอพยพที่จัดไว้ให้ ฝากท่านป้าแจ้งข่าวแก่ทุกคนด้วยนะขอรับ” ชายผู้แจ้งข่าวพูดอย่างรีบเร่ง พูดเสร็จก็รีบวิ่งร้องประกาศไปทั่วต่อ“มีประกาศขอรับ ให้ทุกคนรีบอพยพโดยด่วน”หยางหลงได้ยินอย่างนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กสาวผู้นั้นเชื่อคำพูดของเขา และนำเรื่องไปบอกกล่าว ชื่

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 83 ระบาด

    พระราชวังแคว้นลั่ว“อะ อ๊ากกกก ปะ ปีศาจ” เสียงกรี๊ดร้องดังลั่นไปทั่วทุกหนแห่ง เมื่อมีปีศาจบุกเข้ามายังเมืองหลวง ทหาร องครักษ์ไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้เลย เมื่อปีศาจที่พวกเขาพูดถึงมาเยือน พื้นที่นั้นจะเต็มไปด้วยเลือด เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากทั่วทุกสารทิศ นางกำนัล ข้ารับใช้หญิงชายต่างหนีอลม่าน พระราชวังลุกเป็นไฟแฮร่ กรร“ยะ อย่าเข้ามานะ กรี๊ดดดด”“แงงง แงงง ข้ากลัว” เหล่าองค์ชาย องค์หญิงส่งเรียกร้องไห้จ้าด้วยความหวาดกลัว สถานการณ์ต่างตกอยู่ในความโกลาหล เมื่อมีศพของพวกทหารนางกำนัลที่ตายไปแล้วลุกขึ้นมากัดกินคนอื่นต่อ“จะ เจ้าต้องการอะไร” ลั่วฮ่องเต้กล่าวด้วยท่าทีสั่นกลัว เหลือบมองทหารองครักษ์ที่แปรเปลี่ยนเป็นพวกมันอย่างตื่นตระหนก ในหัวเต็มไปด้วยคำถามพวกมันหลุดออกมาจากกรงขังได้อย่างไร พวกหมอผีและแม่ทัพฮั่วหมิงมัวทำอะไรกันอยู่ สายตาสบเข้ากับดวงตาของตัวประหลาด เยว่เล่อแสยะยิ้มก่อนเอ่ย“บัลลังก์” พูดสั้นๆทว่าเ

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 82 สถานการณ์แย่ลง

    “ท่านแม่ทัพ แล้วเราควรทำอย่างไรกับคนพวกนี้ดี” เจียหมิงถามขึ้น“เหลียนเอ๋อร์ เจ้าว่าอย่างไร” ทุกคนนั่งประชุมกันอยู่ โดยเป่ยหวงได้ให้เหลียนฮวาเข้าร่วมด้วย เพราะนางเป็นคนมาบอกเรื่องราวครั้งนี้“ข้าคิดว่าควรให้พวกเขากลับไปด้วยเจ้าค่ะ อย่างน้อยก็ฐานะเชลยศึก เพราะหากให้กลับไปไม่รู้ว่าพวกเขาจะมีชีวิตรอดหรือไม่” เหลียนฮวาครุ่นคิด“ข้าเห็นด้วยกับความคิดเหลียนเอ๋อร์ขอรับ” อี้ฟ่านกล่าว“ข้าด้วย”“ข้าด้วยขอรับ” เสียงกู้หาน เฟยจิน ก่อนคนอื่นๆจะเริ่มออกความคิดเห็น“เอาล่ะๆ ข้าจะส่งจดหมายไปบอกทางฝั่งแม่ทัพใหญ่ หลังจากนี้เราจะเก็บของเตรียมตัวกลับไปรวมกับทุกคน” เป่ยหวงกล่าวสรุป เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นเมื่อตอนดึกระหว่างแคว้นลั่วโจมตี จู่ๆเหลียนเอ๋อร์นางก็เข้ามาร่วมต่อสู้เพื่อคุยกับเขาให้ได้ เขาจึงปลีกตัวออกมาคุยนางบอกเล่าถึงเรื่องราวที่เจอมีทั้งคำพูดและคำเตือนจากชายแปลกหน้าคนนั้น เขาคิดว่ามันประจวบเหมาะกับเมื่อ 9 ปีก่อนพอดี ตอนที่รู้ว่าพวกมัน

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 81 มุ่งสู่แคว้นจ้าว

    “องค์ชาย พวกเราจะไปไหนพะย่ะค่ะ” ตงฉางถามชายหนุ่มที่โตขึ้นจากเมื่อ 7 ปีก่อน มองแผ่นหลังที่เดินนำอย่างไม่หวั่นกลัว ทุกย่างก้าวช่างเต็มไปด้วยความหนักแน่น เด็ดเดี่ยว และน่าเกรงขามเขารู้ว่าอีกฝ่ายเป็นถึงองค์ชายด้วยความบังเอิญเมื่อสองปีที่แล้ว ไม่คิดจะเปิดเผย เพราะอีกฝ่ายคงมีเหตุผลให้ปกปิดตัวตน เขาจึงยังพูดคุยอย่างปกติ แต่ก็แอบเกร็งๆอยู่บ้างตอนแรกคิดว่าชีวิตของเขาและองครักษ์จะต้องมาจบลงในที่แห่งนี้ เขาเห็นพวกตัวประหลาดที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนจู่ๆพยายามเข้ามาโจมตีกรงขัง อาจเป็นความโชคดีที่พวกมันยังเข้ามาไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้จะยื้อไว้ได้นานแค่ไหน เสียงกรี๊ดร้องทั้งด้านในและด้านนอกดังไปทั่วจนถอดใจระหว่างสถานการณ์เริ่มสิ้นหวังกลับได้ยินเสียงอันคุ้นเคยเอ่ยเรียก ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินเสียงพระองค์ก่อนตาย ทว่าพอเงยหน้ากลับพบองค์ชายตัวเป็นๆมายืนอยู่ตรงหน้า เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกเหมือนเห็นแสงสว่างในความมืดมิด“ท่าเรือ” หยางหลงตอบสั้นๆ เขาจำทางไปยังท่าเรือได้ สายตามองรอบๆ เละเทะไม่ต่างกัน มีรอยคราบเลือดเต็มไปหมด

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 80 หักหลัง

    “โธ่เว้ยย อัก แค่กๆ ไอ้ตัวกลายพันธุ์บัดซบ!!!” ฮั่วหมิงเค้นเสียงอย่างแค้นเคือง เขาหอบร่างบาดเจ็บหนักของตัวเองเดินไปตามทาง ระหว่างทางเขาได้ประมือกับผีดิบตาสีแดง มันว่องไว ทั้งยังมีถึงสองตัว จึงพลาดโดนมันโจมตีซ้ำรอยเดิมผลัก โครม“อึก บ้าชิบ” เขาสะดุดเท้าของใครบางคนจนล้ม สายตาเหลือบไปมองดวงตาเบิกโพลง“กุนซืออู๋หยาง!” เขาครางชื่อแผ่วเบาอย่างไม่เชื่อสายตา อีกฝ่ายอยู่ในสภาพที่เครื่องในโดนกัดกินจนไม่เหลือ ไม่ไกลกันพบร่างคนรับใช้สนิทของท่านอาจารย์นอนตายอยู่ คาดว่าพวกเขากำลังจะหนีแต่ไปไม่รอด ตาเหลือกอย่างคนตายตาไม่หลับย้อนกลับไปในคืนก่อนหน้า“เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรกัน” ฮั่วหมิงที่นั่งให้พวกสาวๆนวดตัวอยู่นั้นเอ่ยถามอย่างหงุดหงิดที่มีคนมาเสียงดังขัดจังหวะ “เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ พวกผีดิบกำลังอาระวาด”“มันจะเป็นไปได้อย่างไร มันถูกขะ...”แฮร่ กรร

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 79 ลุกลาม

    “คราวนี้ได้มากี่ร่าง” ฮั่วหมิงถามทหารที่ตามไปเก็บร่างผู้เสียชีวิต“ราวๆ สามสิบขอรับ”“เหตุใดจึงได้มาแค่นั้น?” ฮั่วหมิงขมวดคิ้วสงสัย จำนวนเท่านี้ยังไม่พอสำหรับอาหารผีดิบหนึ่งอาทิตย์เลยด้วยซ้ำ“เพราะจู่ๆไอ้พวกแคว้นจ้าวก็หยุดโจมตีแล้วเปลี่ยนเป็นจับทหารของเราเป็นเชลยแทนขอรับ”“ว่าอย่างไรนะ!!”กรอดดดแม่ทัพฮั่วหมิงกำหมัดแน่น แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับหยามหน้ากัน สู้ให้พวกมันฆ่ากันเองให้ตายเสียยังดีกว่า อย่างน้อยก็ยังนำศพพวกมันกลับมาทำประโยชน์ต่อได้“เรียนท่านแม่ทัพ ท่านหมอผีมาขอพบขอรับ”“ให้อาจารย์เข้ามา” ฮั่วหมิงสะบัดมือไล่พวกทหารที่เหลือออกไปทั้งหมด“คาราวะท่านอาจารย์” ฮั่วหมิงมองอาจารย์ตัวเองที่แก่ลงหลายสิบปี“ฮะ ฮั่วหมิง แค่กๆ” ชายชราเดินเข้ามาช้าๆ“เชิญนั่งขอรับ”“อีกไม่นาน กะ กองทัพผีดิบ แค่ก ของเราก็พร้อมแล้ว” เสียงสั่นเครือจากการแก่ชราของหมอผีฮั่วเฉิงกล่าวขึ้น ใบหน้าเหี่ยวย่นฉีกยิ้มอย่างยินดี“จริงหรือขอรับท่านอาจารย์ แผนเราใกล้...” ฮั่วหมิงดีใจไม่แพ้กัน อีกไม่ช้

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 78 คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย

    “ท่านพ่อ ท่านลุงปลอดภัยกลับมานะเจ้าคะ” เหลียนฮวากล่าวบอกทั้งสอง หลังได้รับข่าวจากท่านลุงหมวกสานว่าพวกศัตรูกำลังเคลื่อนพลเข้ามาคาดว่าน่าจะโจมตีคืนนี้ ทุกคนจึงเตรียมตัวตั้งรับกันตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืด“ขอบใจลูก”“ลุงจะระวังตัวอย่างดี ไม่ต้องเป็นห่วงหลานรัก” เหยาฉือลูบหัวบุตรสาวอย่างเอ็นดู หลังทุกคนเตรียมตัวเข้าสู่สนามรบ“ฝากดูแลน้องด้วยล่ะเจียวลู่” ที่บอกว่าฝากดูแล หมายถึงดูแลไม่ให้บุตรสาวของเขาไปเข้าร่วมสนามรบด้วยนะสิ จากที่ได้ยินพวกทหารแอบคุยกันเห็นว่าบุตรสาวเขาเข้าร่วมหลายครั้งแล้ว นางก็ช่างฉลาดเสียจริงเลือกพื้นที่ตรงที่ไม่มีเขาหรือพี่ใหญ่อยู่ สงสัยจะกลัวโดนพากลับไปยังที่ปลอดภัย“เจียวลู่จะดูแลอย่างดีขอรับ” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงหนักแน่น“เหลียนเอ๋อร์ เจ้าก็รออยู่ตรงนี้” เจียวลู่เอ่ยบอกหลานสาวที่ชะเง้อมองหลังเห็นพี่ใหญ่พี่รองเดินไปพ้นสายตา พลางทำท่าจะเดินออกไปจากที่ซ่อน“ท่านอา ข้าอยากตามไปช่วยพวกเขา” เหลียนฮวาหันมาทำส

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 77 เจอตัว

    “อ้าว แค่กๆ เจ้ากลับมาแล้วหรือ” นายทหารที่นอนพักรวมกันเอ่ยทัก“ใช่ นอนต่อเถอะ” หยางหลงบอกทหารที่ดูป่วยเมื่อเห็นอีกฝ่ายตื่นมาพอดี เขาตัดสินใจกลับมาตั้งหลักก่อน เพราะมันเป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายของเขา ไม่คาดว่าแคว้นลั่วกำลังเลี้ยงดูซอมบี้เช่นนี้ พวกมันอาจคิดว่าสามารถควบคุมได้ แต่เชื่อได้เลยว่าอีกไม่นานจะต้องแพ้ภัยตัวเอง ขนาดมนุษย์หรือสัตว์ยังมีวิวัฒนาการ แล้วคิดว่าไอ้พวกสัตว์ประหลาดพวกนี้มันจะไม่วิวัฒนาการหรือ หากมันหลุดรอดออกสู่ภายนอก ทั่วทั้งผืนแผ่นดินนี้จะต้องลุกเป็นไฟ ไม่เว้นแม้แต่แคว้นเว่ยที่อยู่ห่างไกลออกไป เขานอนคิดทั้งคืนเช้าต่อมาหยางหลงตื่นเช้าเพื่อออกมาสำรวจอีกรอบ คราวนี้จะลองเข้าไปกระโจมอื่นดู แต่ช่วงกลางวันคนพลุกพล่านอาจจะไม่เหมาะจะเข้าไปสำรวจเท่าไหร่ เขาต้องรอโอกาส“หทารคนนั้น ยะ หยุดก่อน!” หยางหลงหันมองนายทหารที่เอ่ยเรียกเขาไว้ ในมือมีโซ่ล่ามชายหญิงสองคนที่กำลังสั่นกลัวเหมือนว่าโอกาสนั้นจะมาเร็วกกว่าที่คิด“ขอรับ” หยางหลงก้

  • ดอกบัวในสงคราม   ตอนที่ 76 กลายพันธุ์

    “เดี๋ยว เจ้าไม่ได้ตัวคนมารึ” ทหารหน้าค่ายถามขึ้น“ขะ ขอ แค่กๆ ขออภัยขอรับ แค่กๆ” หยางหลงแสร้งไอเพื่อให้ดูเหมือนว่าตัวเองป่วย คนที่นายทหารคนนี้พูดถึงน่าจะหมายถึงชายหนุ่มหรือหญิงสาว“ไปๆ จะไปไหนก็ไป” นายทหารไล่อีกฝ่ายอย่างตัดรำคาญ ไม่ใช่คนแรกที่ป่วยกระออดกระแอดเช่นนี้ เพียงแต่พวกป่วยบ่อยมักจะอยู่ในค่ายไม่ได้นาน เดี๋ยวก็มีเจ้าหน้าที่คนอื่นมาพาตัวมันไป หยางหลงเดินก้มหน้าเข้ามายังค่าย สายตาแอบสำรวจรอบๆ มีทหารเดินขวักไขว่ แต่สิ่งที่น่าแปลกอีกอย่างคือภายในค่ายมีกระโจมขนาดใหญ่ตั้งอยู่หลายจุดด้วยกัน ทั้งที่ปกติค่ายหทารจะเคลียร์พื้นที่ให้ว่างเพื่อใช้ในการฝึก หรือรวมตัว“มาทำอะไรที่นี่” เขากำลังก้าวเดินเข้าไปยังกระโจมหลังหนึ่ง กลับถูกเรียกตัวไว้“เอ่อ...”“กระโจมนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะเข้าไปได้ กลับไปทำหน้าที่ต่อได้แล้ว” พูดบอกเสียงเข้ม เขาต้องคอยเฝ้าไว้ เพราะกันการสอดรู้สอดเห็นของพวกทหารในค่ายแบบนี้“ขะ ขอรับ” หยางหลงแส

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status