เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 29 ช่วยเหลือสำเร็จ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-27 14:58:35บทที่เกี่ยวข้อง
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 30 เสียสละตัวเอง
“นี่เกือบชั่วยามแล้วนะขอรับ ทั้งสองยังไม่กลับมา” ฮุ่ยหมิงเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกังวล เขารั้นจะอยู่รอเฟยจินและพลทหารอีกนาย ที่ท่านแม่ทัพเล่าว่าพวกเขารับหน้าที่เฝ้าหมอผีไว้ ทว่าเวลาผ่านไปก็ยังไม่เห็นวี่แววทั้งสองคนโดยเขาใช้ข้ออ้างว่าอาการเริ่มดีขึ้นแล้ว เพราะอยากเห็นสหายที่ไปช่วยกลับมาอย่างปลอดภัยกับตา แม้จะแปลกใจกับร่างกายตัวเอง เหตุใดถึงฟื้นตัวได้ไว อีกทั้งยังดูเหมือนว่าจะแข็งแรงดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ ในขณะที่ทหารคนอื่นรวมถึงเจียหมิงมุ่งหน้าพาชาวบ้านออกเดินทางก่อนแล้ว เพราะไม่อาจรั้งรอให้พักอยู่จุดเดิมได้นานตรงนี้จึงเหลือเพียงเขากับแม่ท่านแม่ทัพที่ซุ่มรอกันอยู่สองคน “เจ้าอยู่นี่ก่อน ข้าจะลองขะ...นั่นใคร!!!” ทว่ายังไม่ทันพูดจบ เป่ยหวงสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวที่อยู่ไม่ไกลสวบ สวบ“หึ ฮ่าฮ่า อยู่นี่กันเองรึ พวกแกทำแสบมากนะไอ้พวกแคว้นจ้าว!!” หมอผีเฒ่าโผล่ออกมาจากป่าด้านหน้า แต่สิ่งที่ทำให้สถานการณ์ตึงเครียดลงคือโซ่ที่มันถือไว้ คนที่ถูกล่ามก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเฟยจินที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บหนัก เลือดไหลเป็นทาง สภาพสะบักสะบอมจนแทบไม่เหลือเคล้าเดิม ด้านหลังมีผีดิบสองตัวที่ตามมาด้วย เป่ยหวงกระ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 31 ตัดสินใจ
“ทุกคนพักตรงนี้ก่อน” แสงตะวันเริ่มสาดส่อง บ่งบอกถึงเช้าวันใหม่ พวกเขาเดินทางจากค่ายมาไกลพอสมควร“เราจะรอท่านแม่ทัพก่อนใช่หรือไม่” เจียหมิงถาม หากพักนานหน่อยจะได้เตรียมก่อไฟ ออกไปหาอาหาร ล่าสัตว์เผื่อทุกคน“ใช่ พวกเขาน่าจะเดินกันต่อไม่ไหวแล้วด้วย” อี้ฟ่านมองทุกคนที่เหน็ดเหนื่อยจนแทบก้าวขาไม่ออก บางคนก็เดินกะเผลก แต่ก็ไม่มีใครปริปากบ่น อาจเพราะความกลัวว่าต้องถูกจับไปอีกมีมากกว่า“งั้นข้าขอตัวไปล่าสัตว์ ไม่ไกลจากนี้ทางทิศเหนือมีแม่น้ำอยู่ หากไปก็ระวังสัตว์ใหญ่กันด้วย ฝากท่านแจ้งแก่พวกเขา” อี้ฟ่านพยักหน้าขอบคุณ หันไปบอกกับทุกคน ทว่าพอหันกลับมาอีกทีกะจะตามไปช่วยเจียหมิงล่าสัตว์ด้วย กลับไม่เห็นอีกฝ่ายเสียแล้ว อี้ฟ่านได้แต่เกาหัวอย่างงงๆกับความว่องไวของอีกฝ่าย“หืม นั่นมัน...” เจียหมิงที่เร่งออกมาหาอาหารให้กับทุกคนที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เมื่อคืน ก่อนที่จะพบกับหัวมันที่บุตรสาวเคยชี้บอกว่ากินได้ ทว่าตั้งแต่ครั้งนั้นเขาก็ยังไม่ได้ลองกินทุกอย่างตามที่นางบอก เพราะมีหัวมันหลากหลายชนิดมาก แต่บางอย่างก็ลองกินแล้วพบว่ามันกินได้จริงๆ แถมยังอร่อยอีกด้วยโดยเฉพาะเจ้าหัวมันที่มีรสหวาน นึกขอบคุณบุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 32 ประชุม
“เหลียนเอ๋อร์ พ่อกลับมาแล้ว”“กรี๊ดด ปะ ปะ” เหลียนฮวากรี๊ดออกมาในอ้อมกอดแม่นมหลวง หลังจากเห็นท่านพ่อนางกลับมานางดีใจจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่ ส่งเสียงดังลั่น กระโดดไปมาจนแม่นมหลวงอุ้มแทบไม่ไหว“คิดถึงเหลือเกินเหลียนเอ๋อร์ แต่พ่อยังอุ้มไม่ได้ลูก ต้องอาบน้ำก่อน” เจียหมิงก้มมองตัวเองที่มอมแมม เต็มไปด้วยคราบดิน เขายิ้มกว้างยามเห็นหน้าบุตรสาวแก้มแดงๆคล้ายซาลาเปา ตัวอวบอ้วนยังคงน่ารักน่าชังไม่เปลี่ยน ไม่อยู่เพียงกี่วันบุตรสาวเขาแต่งกายน่ารักยิ่ง ผิวเปล่งปลั่งดูนุ่มนิ่ม คงเพราะมีแม่นมหลวงที่ทางการส่งมาให้ดูแลเรื่องอาหาร การกิน เครื่องแต่งกายเป็นอย่างดี ผิดกับตอนอยู่กับเขาที่ทำแบบลวกๆ ตามภาษาพ่อมือใหม่ ว่าแต่ทำไมแม่นมหลวงกับผู้ช่วยอีกนางถึงทำหน้าเศร้าเช่นนั้นเล่า “ขอบคุณพวกท่านทั้งสองด้วยขอรับ” “ไม่เป็นอันใดเจ้าค่ะ เป็นหน้าที่ของพวกข้า ว่าแต่...” “มีอะไรหรือขอรับ” “ข้าได้ยินจากแม่ทัพว่าท่านต้องเดินทางไปยังค่ายทหารเพื่อรายงานสถานการณ์และรับเงินค่าจ้าง คาดว่าน่าจะใช้เวลาวันสองวัน ข้าขออยู่เลี้ยงเหลียนเอ๋อร์ต่อระหว่างนั้นได้หรือไม่” แม่นมหลวงกลั้นใจพูดประโยคน่าอายออกไป นางได้ยินแม่ทัพคุยกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 33 คัดค้าน แย่งชิง
หลายชั่วยามผ่านไป“เรื่องนี้เกี่ยวพันกับแคว้น ข้าคงต้องกราบทูลฝ่าบาทก่อน” ห่าวซวนตอบอย่างเอนเอียงไปทางเสียงส่วนมาก พร้อมทำหน้าเครียด หลังจากพวกเขาใช้เวลาไปครึ่งค่อนวันก็ยังไม่ได้ข้อสรุปใดๆ“งั้นท่านจะบอกว่าให้เรื่องนี้รอไปก่อนหรือ” เป่ยหวงถามขึ้นอย่างโมโหเล็กน้อย เหตุใดต้องรั้งรอ กว่าจะเข้าเฝ้า แจ้งฝ่าบาท แล้วกว่าจะออกราชโรงการอีก เขาไม่เถียงเลยว่าขั้นตอนการเข้าเฝ้ากษัตริย์นั้นช่างยากเย็น พิธีรีตองยิ่งนัก ใช้เวลาอย่างต่ำเป็นสัปดาห์ ชีวิตคนทั้งคน ไม่อาจรั้งรอได้ หากปล่อยไว้ฮุ่ยหมิงจะยิ่งเป็นอันตราย“เจ้าไม่ได้ยินแม่ทัพใหญ่บอกหรือ มันเรื่องใหญ่ไม่อาจตัดสินใจพลการได้” เยว่เล่อยิ้มหยัน กับอีแค่สายลับคนเดียว ทำไมต้องเอาชีวิตคนทั้งกองทัพไปเสี่ยง ส่วนเรื่องทดลองมันไม่มีทางสำเร็จอยู่แล้ว วิปลาสไปกับใหญ่ จะมีคนคลั่งแล้วกัดกินคนด้วยกันเองได้อย่างไร“งั้นท่านจะบอกให้เขาเสียสละ ปล่อยให้ไปเผชิญชะตากรรมอันใดก็ไม่รู้ โดยที่เขาทำประโยชน์ให้แคว้นมาไม่น้อยงั้นหรือ!!” เฟยจินที่เงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด อีกอย่างเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ชีวิตของคนคนเดียว แต่อาจรวมถึงชีวิตของทั้งแคว้น หากมันทดลองสำเร็จ แต่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 34 พร้อมหน้าพร้อมตา
หลายวันผ่านไป เจียหมิงและบุตรสาวกลับมาอยู่ด้วยกันสองคนอีกครั้ง เหลียนฮวากลับมาสดใสร่าเริง พลอยทำให้ผู้เป็นพ่อมีความสุขไปด้วย หน้าที่ในแต่ละวันของเจียหมิงยังคงเหมือนเดิม แม้จะได้เงินมาพอที่จะตั้งตัวได้ แต่เขากลับยังเลี้ยงดูบุตรสาวเอง หาของป่า ล่าสัตว์ ไม่ได้ทำตัวหวือหวาแต่อย่างใด ยังมีโม่โฉว ซูเหวินและเหยาฉือที่ยังคงแวะเวียนมาหาอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งวันนี้ก็เป็นเหยาฉือที่แวะมาเล่นกับหลานตัวน้อย“จ๊ะเอ๋ เหลียนเอ๋อร์ ลุงมาเล่นด้วยแล้ว” “แอ้ แอ้” เหลียนฮวาดีดดิ้นดีใจที่ลุงมาหา หน้าตาลุงเหยาแจ่มใสกว่าครั้งก่อนที่มาอีก ดูท่าวันนี้จะมีอะไรดีๆ“ลุงนำของเล่นป๋องแป๋งมาให้หนูด้วย ค่อยๆถือนะ” เหยาฉือที่วันนี้เงินเดือนออก เขาแวะซื้อป๋องแป๋งของเล่นเด็กที่ช่วงนี้นิยมกันมากมาฝากหลานสาว พลางเขย่าของเล่นในมือ แม้จิตวิญญาณของเหลียนฮวาจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทว่าในร่างกายนี้ของนางยังเป็นเด็ก ย่อมถูกของเล่นล่อตาล่อใจได้ง่ายตึง ตึง ตึง ตึง“แอ้ กรี๊ดดด” เหลียนฮวาตาโตเขย่าของเล่นในมือ คนยุคนี้สร้างสรรค์ไม่น้อย ของเล่นชิ้นนี้มีรูปลักษณ์คล้ายกลอง ด้านจับเป็นไม้ ส่วนตัวที่ทำให้เกิดเสียงทำจากกระดาษตึงไว้คล้ายแผ่นกลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 35 คลื่นใต้น้ำ
2 ปี ผ่านไป“ป้อ ป้อ วังเน้ นุไปหาปานะ” เวลาล่วงเลยผ่านหลังจากเหตุการณ์หลายอย่าง บัดนี้เหลียนฮวาตัวน้อยอายุได้เกือบ 3 ขวบแล้ว เจ้าตัวเล็กช่างเจรจา แถมยังไม่กลัวคน ใช้ขาสั้นๆวิ่งเข้ามาหาเจียหมิงที่ปลูกผักอยู่หลังบ้าน“หืม ไปกับเสี่ยวหยวนหรือ” เสี่ยวหยวนลูกชายของบ้านโม่เป็นเพื่อนเล่นเพียงคนเดียวของบุตรสาว หลายครั้งที่ทั้งคู่พากันออกไปเล่นด้วยกันแล้วมีรอยถลอก เนื้อตัวมอมแมมกลับมา คาดคั้นถามจึงได้ความว่าบุตรสาวเขามักโดนเด็กในหมู่บ้านกลั่นแกล้งและล้อว่าไม่มีแม่ เป็นตัวโชคร้ายคราแรกที่ได้ยินเจียหมิงเศร้าใจและสงสารบุตรสาวยิ่งนัก พอจะเอ่ยปากอธิบาย บุตรสาวชิงพูดสวนกลับด้วยท่าทีร่าเริงว่านางจัดการเด็กพวกนั้นจนร้องไห้แงๆวิ่งไปฟ้องแม่แล้ว ท่าทีสดใสแบบนั้นทำให้เบาใจได้ว่าบุตรสาวของเขาไม่เก็บเอามาเป็นปมด้อย จากนั้นเขาก็เอ่ยสอนต่อว่าหากต้องจัดการกับคนที่มากลั่นแกล้งให้ทำกลับไปอย่างมีขอบเขต พร้อมกับเอ่ยเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ของนางให้ฟัง“ชั่ยเจ้าค่ะ” เหลียนฮวาตัวกลมไม่ต่างกว่าแต่ก่อนพยักหน้าหงึกหงัก แก้มแดงปลั่งอย่างเด็กสุขภาพดี บ่งบอกว่าเจ้าตัวถูกเลี้ยงมาด้วยความรักความเอาใจใส่ นางชอบแทนตัวเองว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 36 บอกความจริง
“ป้อ นุกับมาแย้ว” เหลียนฮวาตะโกนลั่นบ้าน พร้อมกับแอบเรียกถังใส่ปลาออกมาจากมิติ“กลับมาแล้วหรือ เอ๊ะ นั่นถังปลาหรือ” เจียหมิงเดินออกมาตามเสียง พบบุตรสาวที่บอกว่าไปหาปลา ทว่าอาภรณ์กลับสะอาดเอี่ยมอย่างเอ็นดู ท่าจะไปยืนให้กำลังใจเสียมากกว่า“ชั่ยเจ้าค่ะ ปาเยอะมัก” เหลียนฮวาอ้าแขนกว้างเพื่อย้ำว่าเยอะจริงๆ“โอ้โห ลูกสาวพ่อ ทำไมปลาถึงได้เยอะแบบนี้ล่ะลูก” เมื่อเดินมาถึงบุตรสาว เขาก้มลงอุ้มร่างป้อมไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะก้มดูปลาในถัง เขาตาโตเมื่อพบว่ามีหลายตัว อีกทั้งยังตัวใหญ่มากด้วย มีคนให้ปลานางมาหรือ“ฮี่ๆ นุบอกแย้ว เยอะมัก นุด้ายยับมา” เด็กน้อยหัวเราะเสียงใสแถมยังพูดเป็นปริศนา เงิน เงิน เงินทั้งนั้น ไม่ได้สนหน้าตาสงสัยของผู้เป็นพ่อ“ใครให้เจ้ามา บอกพ่อได้หรือไม่” ปลาตัวใหญ่ถ้านำไปขายคงได้เงินไม่น้อย เขาจะต้องถามว่าใครให้มาเพื่อนำไปคืนเจ้าของ มองซ้ายขวาเผื่อเจอบุคคลนั้น ถังปลาใหญ่เกินกว่าบุตรสาวเขาจะยกมาไหว แสดงว่าต้องมีคนช่วยยกมา หรือบุคคลปริศนาคนนั้นอาจจะเอ็นดูเหลียนฮวาจนให้มาเยอะขนาดนี้ แต่อย่างไรเขาก็รับมาทั้งหมดไม่ได้“นุเสกมา คิกคิก” นอกจากเหลียนฮวาจะไม่ตกใจกับท่าทีของพ่อแล้ว ยังขำกับสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 37 จุดเริ่มต้นของสงคราม
“เหลียนเอ๋อร์ เจ้าสิ่งนี้มันใช้อย่างไรลูก” นับจากวันที่เหลียนฮวาตัดสินใจบอกความจริงแก่เจียหมิง จากนั้นนางก็เรียกของจากยุคของนางออกมาอย่างมากมายให้ท่านพ่อได้ลองใช้สร้างความคุ้นชิน เจียหมิงหยิบแปลงสีฟันชูขึ้นถามบุตรสาว นางบอกแค่ว่าเจ้าสิ่งนี้ใช้คู่กับของที่เรียกว่ายาสีฟันโดยต้องบีบออกมา“บีบเจ้านี่ลงบงเจ้าสิ่งเน้ แย้วขัดฟังเจ้าค่ะ ห้ามกลืน ต้องบ้วงทิ้งอย่างเน้” เหลียนฮวาว่าพลางทำไปด้วยเป็นตัวอย่าง เจียหมิงลองทำตามอย่างเงอะๆงะๆ สัมผัสแรกรู้สึกเย็นในช่องปาก ทว่าพอขัดฟันบ้วนออกมาตามนางว่าเสร็จ เขารู้สึกฟันสะอาดขึ้นมาก“เสร็จแย้ว เยาไปลองอย่างอื่นต่อ” เหลียนฮวามีหลายสิ่งที่อยากให้ท่านพ่อของนางได้ลองทำระหว่างที่สองพ่อลูกได้ลองทำสิ่งใหม่ๆร่วมกันอย่างมีความสุขนั้น อีกด้านก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นปัง“ว่าอย่างไรนะ ทัพที่ส่งไปพ่ายแพ้งั้นหรือ!!” แม่ทัพใหญ่ตบโต๊ะไม้เสียงดังลั่นเอ่ยเสียงเครียด“ขะ ขอรับ” พลทหารที่กำลังรายงานถึงกับสะดุ้งตกใจ“แล้วนายพันทหารที่เป็นผู้นำทัพล่ะ”“ตะ ติดต่อไม่ได้ คาดว่าน่าจะไม่รอด” “เป็นไปไม่ได้ เราใช้เวลาเตรียมทัพมาเกือบสองปี กองทัพหนึ่งพันนายจะแพ้ลงง่ายๆเชียวหรื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28
บทล่าสุด
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 56 เปลี่ยนไป
“แคว้นเว่ยเล็กที่สุด ทำไมจึงร่ำรวยที่สุดล่ะ” หยางหลงถามแม่นมที่เล่ามาถึงตรงนี้ หลังจากเขาขอให้นางเล่าเรื่องราวของแคว้นทั้งหมด“เพราะแคว้นขุดพบเหมืองทองเพคะ ห้าในสิบส่วนของแคว้นเป็นทอง แคว้นเราจึงมั่งคั่งที่สุด แต่เราขาดแคลนหลายอย่าง ใต้พื้นดินเต็มไปด้วยทองก็จริงแต่ไม่เหมาะแก่การเพาะปลูก…”“…”“ดังนั้น จึงต้องนำเข้าสินค้าจากแคว้นต้ากับแคว้นเทียนที่อยูใกล้เราและยังเป็นแคว้นใหญ่อันดับหนึ่งและสามอีกด้วยเพคะ” แม่นมที่อยู่มานาน ครูพักรักจำมาจากผู้อื่นอีกที เนื่องจากหญิงแคว้นเว่ยไม่สามารถเข้ารับการศึกษาได้ จะมีเพียงชายที่ถึงวัยกำหนด และมีกำลังเพียงพอต่อการจ่ายค่าเล่าเรียนเท่านั้นถึงมีโอกาสได้ร่ำเรียน“อืมม แบบนี้นี่เอง” หยางหลงวิเคราะห์ตาม ความจริงเขาพอรู้อยู่แล้วว่าแคว้นเว่ยต้องมีบางอย่างที่แคว้นอื่นไม่มี ถึงทำให้ร่ำรวยกว่าแคว้นต้าที่เป็นแคว้นใหญ่อันดับหนึ่งแต่ไม่คิดว่าจะเป็นทอง แสดงว่าทองของคนยุคนี้มีราคาสูงมากสินะ“แล้วสินค้าชนิดใดที่ส่วนใหญ่พวกเขาแลกเปลี่ยนกัน” หยางหลงถามต่อ การรู้ความเป็นไปของบ้านเมืองรอบแคว้
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 55 องค์ชายปีศาจ
“อึก ที่นี่ที่ไหนกัน” เฟลิกซ์ตื่นขึ้นมาอีกทีในที่แปลกประหลาด รอบตัวเขาเต็มไปด้วยความมืดมิด ทว่าแสงสลัวจากแสงจันทร์ที่สาดส่องทำให้ยังคงเห็นภายในห้องนอน เตียงขนาดใหญ่ รอบห้องกลับว่างเปล่า“อะ โอ้ย…” พอขยับตัวลุกขึ้น ความเจ็บปวดบริเวณศีรษะแล่นเข้ามารวดเร็วจนกุมหัวร้องออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่“องค์ชายตื่นแล้วหรือเพคะ” จู่ๆเสียงของหญิงนางหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาหน้าตาแตกตื่นระคนเป็นห่วง นางจุดตะเกียง รีบเข้าไปดูอาการองค์ชาย“บอกมาที่นี่ที่ไหน แล้วคุณเป็นใคร” เฟลิกซ์ยังคงกุมหัวที่เจ็บไว้ ท่าทีระแวงมองคนแปลกหน้า ถามเสียงดังลั่น ทว่าสิ่งที่เขาพึ่งรู้สึกตัวอีกอย่างคือเสียงที่เปล่งออกมาไม่ใช่เสียงของเขา ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาดูด้วยท่าทีแตกตื่น แขนขาเล็กนี่มันอะไรกัน เขามาอยู่ที่ไหนกันแน่ ความทรงจำล่าสุดที่พอจะนึกออกคือเขานอนหลับแล้วฝันไป ในฝันนั้นช่างมีความสุขเหลือเกิน เขาได้พบกับท่านแม่ นางบอกว่าเขาจะได้พบกับคนที่ตามหา หรือว่า“ฮื่อ เจ้าชายเพคะ จำแม่นมไม่ได้หรือ ใครก็ได้ตามหมอหลวงมาดูองค์ชายที” ผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นแม่นมร้องอย่างแตกต
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 54 ความทรงจำ
ศตวรรษ 3053“สังหารมันซะ” เซนท์ หรือเฟลิกซ์ ซัลลิแวนสั่งเสียงเหี้ยม ดวงตาสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์นิ่งเฉยแม้จะสั่งฆ่าคนเวลาผ่านไปอีก 1 ปี นับจากที่ลุงโรเบิร์ต บิดาของคนรักได้ส่งอาวุธมาให้ หลังจากนั้นเขาได้ทำสงครามกับจักรวรรดิไซเนียอย่างเต็มกำลัง ข่าวคราวจากโลกสีน้ำเงินขาดหายไปถ้านับระยะเวลาทั้งหมดก็เป็นเวลา 1 ปี แล้ว คล้ายขาดการติดต่อโดยสิ้นเชิง วันเวลาผันผ่านไปช่างยาวนานสำหรับเขา วันแล้ววันเล่าที่รอเวลากลับไปหาคนรักชายหนุ่มจับจี้เรืองแสงที่ใส่ไว้ติดตัวตลอดซึ่งเป็นของสำคัญที่เขาต้องนำไปคืนคนรัก รวมถึงแหวนตกทอดของเสด็จแม่ที่ท่านให้ไว้ก่อนสวรรคต เพื่อนำไปมอบให้เจ้าของของมัน และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง สงครามจบลงโดยที่จักรวรรดิซีอัสเป็นฝ่ายชนะสงครามโดยเขากำลังสั่งให้ทหารลงมือสังหารจักรพรรดิของไซเนียและผู้ที่เกี่ยวข้อง โดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ แม้จะชดเชยให้กับทหารที่เสียไปไม่ได้ก็ตาม“ระ เรามาเจรจากันดีหรือไม่” เสียงสั่นกลัวพยายามเรียกร้องการเจรจา“ไม่จำเป็น”
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 53 เด็กน้อยผู้โชคร้าย
“ฮึก ฮึก” เจียวลู่หลังจากกลับจากร่ำลาพี่ใหญ่และทุกคน แอบมานั่งร้องไห้หลังครัวคนเดียว จุดเดิมที่เขาเคยนั่งกินปลาที่พี่ใหญ่แอบย่างให้กิน เขาคิดถึงพี่ใหญ่ พี่ใหญ่เป็นคนเดียวที่ดีกับเจียวลู่จากใจจริงในบ้านหลังนี้เรื่องเกิดขึ้นหลังจากที่เจียวลู่แอบไปได้ยินว่าจางหมิ่นติดเงินพนันในตอนที่พวกผู้คุมบ่อนมาตามทวงหนี้ถึงหน้าบ้าน ช่วงนั้นไม่มีใครอยู่บ้านนอกจากเจียวลู่และจางหมิ่น เจียวลู่จึงได้ยินเรื่องราวทั้งหมด และโดนจางหมิ่นขู่ว่าถ้านำเรื่องไปบอกใครจะจัดการเขา เด็กน้อยที่กลัวว่าจะโดนพี่สามตี จึงปิดปากเงียบ วันต่อมาจางหมิ่นตัดสินใจขอเงินนางจ้านโดยอ้างว่านำไปลงทุน นางจ้านที่เห็นดีเห็นงามกับบุตรชายให้เงินที่พึ่งได้รับมาหมาดๆไปทั้งหมด เรื่องราวเหมือนจะจบลงแค่ตรงนั้นทว่าผ่านไปเกือบเดือนจางหมิ่นกลับไปเล่นพนันอีก จนกระทั่งพวกคุมบ่อนตามมาทวงอีกรอบ คราวนี้เรื่องเลยแดงขึ้น เนื่องจากตอนนั้นทุกคนอยู่บ้านกันหมด ยกเว้นเหยาฉือที่โดนนางจ้านไล่ออกจากบ้านไปแล้ว ด้วยเงินที่ค้างไว้หลายเหรียญเงิน พวกเขาไม่สามารถหามาจ่ายได้ พวกคุมบ่อนเลยจะ
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 52 ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
“ขะ ข้าขอเวลาอีกนิด เงินจำนวนนี้ข้าต้องแบ่งจ่ายให้กับพนักงาน” เถ้าแก่ใช้จุดบอดตอนหันหลังให้พวกมัน รีบยื่นตั๋วเงิน พร้อมรับค่าธรรมเนียมมาอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวออกไปนับตั้งแต่โดนเจ้าถิ่นเข้ามาหาเรื่อง ยอดลูกค้าก็ตกลงอย่างเห็นได้ชัด กำไรที่ได้ก็ต้องแบ่งจ่ายให้พวกมัน ทำให้บางครั้งต้องติดค่าแรงพนักงานไว้ ผัดผ่อนหลายครั้ง ควักเงินส่วนตัวออกมาจ่ายก็หลายหน จะแจ้งทางการก็กลัวอิทธิพลของพวกมันชายชราอย่างเขาทำการค้าแลกเปลี่ยนตั๋วเงินด้วยความสุจริตมาตลอดระยะเวลาหลายสิบปี เกรงว่าจะนำความเดือดร้อนไปสู่ลูกหลาน พวกเขาออกเรือน แยกย้ายไปสร้างครอบครัวกันหมดแล้ว ไม่มีคนหนุนหลัง มีแต่สองมือที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนต่อกรกับคนเลวพวกนี้ได้ นอกจากกล้ำกลืนฝืนทนจ่ายให้จบๆ“เห็นพวกข้าเป็นคนการกุศลงั้นรึ จ่ายมาเร็วๆ!!!” ชายร่างสูงใหญ่ตะคอกเสียงดัง มันไม่สนเหตุผล ข้ออ้างร้อยแปดอะไรทั้งนั้น วันนี้ต้องได้เงินกลับไปมอบให้กับนายท่าน“คนอย่างพวกเจ้ารู้จักคำว่ากุศลด้วยรึ” เจียหมิงตัดสินใจโพล่งออกไป แม้จะดูเสียมารยาท แต่อดไ
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 51 แลกเปลี่ยนตั๋วเงิน
“อาหย่อยยยย” เหลียนฮวาตะโกนด้วยความสุขใจ จับแก้มกลมหลับตาพริ้ม ลิ้มรสอาหารที่ท่านพ่อท่านลุงผลัดกันป้อน โรงเตี๊ยมแห่งนี้อาหารช่างเป็นเลิศ นางมองอาหารหลายจานที่ทยอยนำมาเสิร์ฟ อาหารปรุงสุกอย่างไรก็ดีกว่าอาหารสำเร็จรูปแบบในโลกก่อนนางอยู่แล้ว เสียดายบอทเต้กับโรบอทไม่จำเป็นต้องกินอาหาร ถ้าทั้งสองได้มาชิมคงจะคิดไม่ต่างกัน“โรบอทแค่เห็นเจ้านายกินก็มีความสุขแล้วขอรับ” เสียงแว่วของโรบอทดังผ่านความคิด ส่วนบอทเต้ไปปฏิบัติภารกิจที่นายท่านมอบหมายไว้อยู่ ท่านพ่อบอกว่าพวกเราไม่ต้องกลัวสายตาสงสัยของคนในหมู่บ้านอีกแล้ว สามารถใช้เงินที่หามาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาได้อย่างเต็มที่ ส่วนท่านลุงเองก็มีเงินเก็บเยอะขึ้น เพราะไม่ต้องมีปลิงคอยสูบเงินแถมยังออกล่าสัตว์เกือบทุกวันกับท่านพ่อ นอกจากนี้ยังมีอาชีพเสริมเป็นนายหน้านำของในมิตินางไปขาย นางแบ่งปันเงินแต่ล่ะส่วนที่ได้มาให้เท่ากันทุกคนทุกวันนี้ในกระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่ท่านพ่อซื้อให้ยังนอนอยู่ในมิติ ซึ่งเต็มไปด้วยเหรียญหนักอึ้งจนยกไม่ไหว ต้องให้พ่อกับลุงช่วยยก หลังกินข้าวเสร็จ พวกเราจะไปโรงเตี๊ยมสำหรับแลกเงินกันต
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 50 โรงเตี๊ยมหมื่นลี้
“ว้าว คนเยอะมักเจ้าก่ะ” เมื่อมาถึง ทั้งสามคนตื่นเต้น มองผู้คนในเมืองหลวงที่แต่งตัวดูดี พ่อค้าแม่ค้าข้างทาง ของขายมีเยอะจนเลือกไม่ถูก หลายคนดูเหมือนมาจากตระกูลชนชั้นสูงรถม้ามีตราสัญลักษณ์เฉพาะตระกูลวิ่งขวักไขว่ไปมา“เหลียนเอ๋อร์อยู่ใกล้ๆพ่อกับลุงเจ้าไว้นะ” เจียหมิงที่ลายตา เพราะไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี คล้ายบ้านนอกเข้ากรุงอย่างไงอย่างงั้น“จะ เจียหมิงเราจะไปทางไหนดี” เหยาฉือสับสน ไม่เคยมาเมืองหลวงมาก่อน“อืม ข้าก็ไม่แน่ใจ คิดว่าเราไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า” เจียหมิงก็ใช่ว่าจะรู้ทาง เขาพาทุกคนสุ่มเดินไปตามทางเรื่อยๆ หากเจอร้านอาหารค่อยแวะปรึกษากันอีกครั้ง “เดี๋ยว พวกเจ้าจะเข้ามาในร้านไม่ได้” ในที่สุดพวกเขาก็เจอโรงเตี๊ยมอาหารขนาดกลางแห่งหนึ่ง ตัดสินใจพากันเดินเข้าไปหาอะไรกิน ทว่าหญิงที่คาดว่าเป็นเสี่ยวเอ้อร์เอ่ยดักทั้งสามไว้ สายตาดูถูกมองผู้มาใหม่หัวจรดเท้า แอบชะงักชั่วครู่เมื่อกี้นางรู้สึกได้ถึงสายตากดดันจากเด็กน้อย แต่สลัดความคิดลง สงสัยจะตาฝาดไปเอง“เอ่อ ที่นี่ไม่ใช่ร้านอาหารหรือขอรับ” เจียหมิงถามอย่างสงสัย ไม่
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 49 เดินทาง
“เก็บของเสร็จหรือยัง” และแล้ววันเวลาก็ผ่านไป โรบอทกับบอทเต้ได้ฝึกและให้ความรู้แก่นายท่านพวกมันจนมั่นใจว่าวิชาที่มอบให้จะช่วยให้พวกเขาชนะศัตรูได้ ทั้งดาบ ธนู หอก ปืน หน้าไม้ โรบอทรับหน้าที่ฝึกให้จนชำนาญ ส่วนบอทเต้ได้มอบความรู้ด้านกลยุทธ์ แผนการและวิธีทำอาวุธใช้เอง ไม่เว้นแม้แต่ตัวอักษรของโลกใบนี้บอทเต้ก็สามารถสอนได้บัดนี้นับว่าท่านพ่อและท่านลุงของนางพร้อมสำหรับการรบแล้ว ทุกวันพวกเขาจะฝึกกันถึง 3 รอบ บริเวณหลังบ้าน เพื่อไม่ให้ใครเห็น เรียกว่าเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมานี้แทบไม่มีใครเห็นตัวท่านพ่อกับท่านลุง เนื่องจากเก็บตัวเงียบ ส่วนนางก็ไม่ออกไปเล่นที่ไหน แม้เสี่ยวหยวนจะมาชวนหลายครั้งเหลียนฮวาที่ถูกห่อตัวด้วยผ้าหนาๆคล้ายเสี่ยวเหมา แก้มแดงปลั่งเพราะอากาศหนาว นางสะพายกระเป๋าผ้าที่มีเสบียงของตัวเองไว้ด้านหลัง ส่วนท่านพ่อท่านลุงมีจำพวกของใช้ เสื้อผ้าในถุงผ้าขนาดใหญ่เช่นเดียวกัน“เสดแย้ว” เหลียนฮวาชูมืออย่างดีใจ เหมือนได้ออกไปผจญภัยกับทุกคน โรบอทกับบอทเต้นางให้เข้าไปในมิติแล้ว เกรงว่าถ้าคนอื่นมาเห็นเข้าจะพากันตกใจ แล้วแห่มาบ้านนางไม
ดอกบัวในสงคราม ตอนที่ 48 เริ่มฝึก
“แฮ่กๆ ละ ลุงต้องทำ อะ อีกกี่ครั้ง” หลี่เหยาฉือเหงื่อเปียกชุ่มเอ่ยถามหลานสาวเสียงหอบ เสื้อผ้าของเจียหมิงที่ใส่อยู่แนบลู่ติดไปกับตัว หลานสาวปลุกเขาตั้งแต่เช้าให้มาทำท่าแปลกๆที่เรียกว่าออกกำลังกาย“อีกยี่สิบครั้งเจ้าก่ะ ห้ามหยุดน้า” เหลียนฮวาให้ท่านลุงของนางทำท่าซิทอัพเพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อ ลดไขมันบริเวณหน้าท้อง ท่าต่อไปต้องเพิ่มกล้ามแขน ส่วนท่านพ่อของนางทำครบแล้ว เพราะลดเหลือวันละเซ็ต ตอนนี้น่าจะไปส่งจดหมายให้ทางการอยู่“อ่า ฮึบ แฮ่กๆ”“18 19 20 เย้ ท่างยุงเก่งที่สุด แปะๆ” เด็กน้อยกะโดดโลดเต้นผิดกับเทรนเนอร์สุดโหดเมื่อสักครู่“แฮ่กๆ ท่าต่อไป จัดมาเลย ลุงไหว” เหยาฉือที่บ้ายอ พอโดนหลานชมเก่งที่สุดก็มีแรงฮึดสู้ ไม่หวั่นแม้จะเหนื่อยแค่ไหน เข้าทางเด็กน้อยที่รอคำนี้อยู่แล้ว เวลาหนึ่งเดือนท่านพ่อและท่านลุงของนางต้องมีซิกแพ็ค เฮ้ย มีกล้ามเนื้อ แข็งแรงพอที่จะจับปืน จับดาบต่อสู้กับพวกศัตรูได้อย่างไม่แพ้ใคร ครึ่งเดือนผ่านไปเคล้ง เคล้ง! “ย๊า เจียหมิง เจ้าอย่าได้ออมแรง” เสียงชายผิ
