ตอนแรกนาวีก็โกรธที่คนของตนทำตัวไม่เหมาะสมจนเผลอชกอาทิตย์ไปเต็มๆ จนล้มกองกับพื้นแต่ยังไม่หมดสติและอาการดิ้นทุรนทุรายของอาทิตย์ทำให้นาวีเข้าใจสาเหตุได้ดี จึงพาอาทิตย์ไปที่สระน้ำแล้วจับอาทิตย์ให้ลงไปในน้ำเพื่อให้น้ำระบายฤทธิ์ยาและโชคดีที่อาทิตย์ไม่ได้ดื่มน้ำจนหมดแก้ว ฤทธิ์ยาจึงไม่หนักหนา อาทิตย์มีสติพอที่จะพูดคุยได้ ซึ่งเมื่อความจริงกระจ่างก็ทำให้สองแม่ลูกไม่พอใจมากจึงกลบเกลื่อนด้วยการโวยวาย จะให้นาวีรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยการจ่ายค่าเสียหายหรือไม่ก็ต้องแต่งงานกับธัญญาลักษณ์ เพราะคนของเขาทำให้ชื่อเสียงของพวกตนด่างพร้อย ซึ่งเหตุผลนั้นช่างน่ารังเกียจและแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัวและความคิดภายในจิตใจของทั้งสองแม่ลูกนี้อย่างชัดเจน
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นล่ะ เราไปกันเถอะ”
“คุณไปไม่ได้นะวี คุณต้องรับผิดชอบแคท” ธัญญาลักษณ์ยังคงดื้อดึงรี่เข้ามาขางไว้
“หากจะให้ผมรับผิดชอบด้วยเงินสักก้อน ผมจะให้คุณแสนหนึ่งนะแคท ถือว่าเป็นค่าเสียหายที่คนของผมล่วงเกินคุณ ซึ่งมันมากกว่าที่คุณไปทอดกายให้เสี่ยบางค
ตอนที่34.“ตกลงว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ครับคุณพ่อ ผมไม่สบายใจเลยที่คุณแม่เป็นแบบนี้” นาวีหน้ายุ่งเมื่อบรรยากาศในบ้านแปลกไป“พ่อเองก็ไม่สบายใจและเสียใจนะวี แต่เรื่องนี้มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับหนูบูมเลย...”“เกิดอะไรขึ้นกับบุษกรครับ คุณพ่อ เกิดอะไรขึ้นกับน้องบูม”คราวนี้นาวีหน้าตื่นรีบเข้ามาใกล้บิดาแล้วจับแขนเขย่าแรงๆ ด้วยความลืมตัว“ใจเย็นๆ วี หนูบูมไม่ได้เป็นอะไรมาก” คุณบดินทร์รีบบอกและเริ่มฉุกใจอาการของลูกชาย“งั้นเกิดอะไรขึ้นกับบูมล่ะครับ”“คืออย่างนี้นะวี...” แล้วคุณบดินทร์ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ลูกชายฟังคร่าวๆ“แม่เขาถามว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร หนูบูมก็ไม่ยอมตอบเอาแต่ร้องไห้และพูดว่าขอโทษ คุณแม่ก็คงเสียใจ แต่คนที่เสียใจที่สุดก็คงจะเป็นหนูบูม ที่เราไม่รู้เลยว่าเธอเต็มใจหรือถูกข่มขืนบังคับจากผู้ชายชั่วๆ คนนั้น พ่อเชื่อว่ามันต้องไม่ใช่คนดีแน่ๆ ถ้าพ่อรู้ว่ามันเป็นใคร พ่อไม่เอามันไว้ให้รกโลกแน่ๆ”ปากพูดไปสาย
ตอนที่35.“เอ... มันไม่ดีแล้วนะป้า ไหนเอากุญแจสำรองมาสิ” พี่ส้มหันมาหาป้าของตนซึ่งป้าพริ้งก็ยินดีที่จะหาให้“เอ๊ะ ป้า ห้องไม่ได้ล็อกนี่นา...” เมื่อสอดกุญแจเข้าไปก็พบว่าห้องของบุษกรไม่ได้มีการล็อกพี่ส้มก็รีบเปิดประตูทันที และพอห้องเปิดออกเท่านั้นทุกคนต่างก็รู้สึกเหมือนหัวใจโหวงวูบดวงตาเบิกกว้างอย่างตระหนกกับสิ่งที่เห็น“น้องบูม...” “คุณหนู...”ทั้งสามอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความรู้สึกใจหาย พี่ส้มได้สติก่อนใครก็วิ่งไปดูในห้องน้ำ เปิดประตูเสื้อผ้าสำรวจดูก็พบว่าเสื้อผ้าบางชุดที่หายไป และภายในห้องไม่มีเงาของบุษกรอยู่เลยแม้แต่น้อย...“คุณหนูหนีพวกเราไปแล้วป้า ไปพร้อมกับคุณหนูตัวน้อยๆ ในท้อง ฮือออ ป้า เราจะทำยังไงกันดี คุณหนูของส้มจะไปอยู่ยังไงที่ไหน...”พี่ส้มร้องไห้โฮ ในขณะที่ป้าพริ้งก็น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความอดสูอัดอั้นตันใจ และเข้าใจดีว่าทำไมคุณหนูของนางจึงเลือกที่จะไปโดยไม่บอกกล่าวเช่นนี้“เธอไปแล้ว...” นาวีเดินเซออกมาจากห้อง
ตอนที่ 36.นาวีจำต้องถอยออกมาในสภาพสะบักสะบอมไม่น้อยไปกว่าเปรมทั้งปากแตกและศีรษะก็แตกด้วยแม้ไม่ได้เป็นแผลใหญ่แต่การได้แผลมาครั้งนี้คงจะอยู่ในความทรงจำของเขาไปอีกนานเลยทีเดียว“คุณวีไหวไหมครับ” อาทิตย์เข้ามาหมายจะประคองเจ้านายไปที่รถแต่นาวียกมือห้ามไว้แล้วเดินเซน้อยๆ เข้าไปนั่งในรถ อาทิตย์มองเจ้านายด้วยความสงสารและไม่รู้จะช่วยได้อย่างไรเขาเองก็แค่คนขับรถ“คุณวีจะไปไหนต่อไหมครับ”“กลับบ้าน...” อาทิตย์รับคำแล้วค่อยๆ เคลื่อนรถอกไปจากบ้านของเปรม...นาวีพิงเบาะหนังอย่างหมดแรงท่าทางราวคนใกล้จะหมดลมหายใจ ระยะเวลากว่าหนึ่งเดือนที่เขาตามหาบุษกรด้วยการเสาะสืบตามหาเธอกับเพื่อนๆ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยซึ่งก็มีไม่กี่คน เนื่องจากบุษกรมีเพื่อนน้อยเพราะเขานั่นเองที่เป็นคนจัดตารางเวลาเรียนและเวลาที่เธอจะต้องกลับบ้านเพื่อเป็นการควบคุมป้องกันไม่ให้ผู้ชายคนไหนมาเกาะแกะวอแวด้วยนั่นเองและการที่เขามาหาเปรมในวันนี้ก็เพราะคิดว่าบุษกรอาจจะมาหาเปรม หรือเปรมอาจจะให้ที่พักพิงแก่เธอเ
ตอนที่37.“นั่นสิคะพี่เปรม หนูเปรียวน่ารักจะตาย บูมว่าหนูเปรียวเหมาะสมกับพี่เปรมที่สุดเลยล่ะค่ะ”บุษกรสนับสนุนอีกคน เพราะรู้จักคุ้นเคยกับเพื่อนรุ่นน้องนามว่า หนูเปรียว ซึ่งบุษกรคิดว่าสาวน้อยแสนซนน่ารักสดใสนั้นจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดหากได้ลงเอยกับผู้ชายที่ดีเช่นเปรม สำหรับเธอคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว“ยายเด็กกะโปโลแสนซนจอมแสบนั่นน่ะเหรอ ยกให้ฟรีๆ แถมไร่ทั้งไร่ให้ด้วยสองตาพี่ก็ยังไม่อยากแลมอง... เด็กอะไรทั้งแสบทั้งคัน ตัวร้ายชัดๆ”“เกลียดอะไรได้อย่างนั้นนะคะพี่เปรมขา...”สิ้นคำพูดดูแคลนของเปรมเสียงหวานใสของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นพร้อมทั้งร่างโปร่งระหงของสาวสวยคนหนึ่งปรากฏกายขึ้นที่ประตูห้องพร้อมรอยยิ้มหวานฉ่ำสดใส...“หนูเปรียว...”เปรมกับน้ำผึ้งอุทานขึ้นพร้อมกันอย่างคาดไม่ถึง สำหรับน้ำผึ้งนั้นตื่นเต้นที่ได้พบเพื่อนรุ่นน้องที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่สำหรับเปรมกำลังตื่นตะลึงกับความงดงามสดใสของคนตรงหน้าที่ตนเพิ่งสบประมาทเจ้าหล่อนไป...
ตอนที่38.“บอกตามตรงนะที่รัก พี่ไม่รู้เลยว่าจะสู้หน้าหนูบูมได้ยังไง มันน่าอายเหลือเกิน ลูกชายเราก็ร่ำเรียนมาเท่าไหร่ หน้าที่การงานหรือก็ไม่เป็นรองใคร แต่การกระทำของนาวีพี่รับไม่ได้จริงๆ”น้ำเสียงของคุณบดินทร์เต็มไปด้วยความผิดหวังเจ็บปวดและละอายใจ คุณเคียร่าถอนใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน“อย่าว่าแต่คุณพี่เลยค่ะ น้องเองก็เหมือนกัน วันนั้นหากน้องไม่ใช้แต่อารมณ์ของตัวเอง คิดอคติเผลอพูดไม่ดีกับหนูบูมไป น้องยังรู้สึกผิดไม่น้อยเหมือนไปซ้ำเติมปรักปรำว่าหนูบูมทำตัวเหลวไหล น้องยิ่งกว่าละอายใจนะคะ”สองสามีภรรยามองหน้ากันแล้วถอนใจออกมาพร้อมๆ กัน ก่อนจะหันไปมองลูกชายที่แทบจะคลานเข้าห้องน้ำ ตอนนี้แม้แต่จะเดินขึ้นห้องนาวีก็แทบไม่มีแรงเดิน ร่างสูงแข็งแรงซูบลงไปมากจนเห็นโหนกแก้มสูงชัดเจน ดวงตาลึกโหลเขียวช้ำ หนวดเครารุงรังเพราะเจ้าตัวไม่ใส่ใจ สภาพของนาวีตอนนี้ไม่ต่างจากขี้เมาข้างถนน ไม่มีคราบนักธุรกิจหนุ่มดีกรีด็อกเตอร์ และอาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยชื่อดังเลยแม้แต่น้อย&ldqu
ตอนที่39.“หากมันทำให้คุณสบายใจขึ้นก็ตามสบาย แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าอย่าทำอะไรเกะกะสายตาผม เพราะผมจะไม่เกรงใจ...”เปรมเดินกลับเข้าไปในบ้านเช่นเดิม ส่วนนาวีก็ได้แต่ถอนหายใจหนักๆ ที่งานนี้เขาจะต้องเจออะไรอีกมาก คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองสิ้นดี“บูมจะไม่ไปเจอเขาหน่อยเหรอ เขาน่าสงสารออกน้า พี่เปรมงี้อย่างกับเจ้าพ่อเชี่ยงไฮ้ เอะอะๆ ขู่ๆๆ เหมือนป๋อมแป๋มเลย” เปรียวปรียาเข้ามานำเสนอข่าวให้บุษกรฟังอย่างออกรส ด้วยความที่ห่างกันเพียงหนึ่งปีพวกเธอจึงเรียกขานกันด้วยชื่อเล่นอย่างสนิทสนม“เอ๊ะ ป๋อมแป๋มนี่มันน้องหมาของหนูเปรียวไม่ใช่เหรอ แล้วไปเปรียบพี่เปรมเขาแบบนั้นได้” น้ำผึ้งซึ่งนั่งทำงานอยู่ด้วยกันกับบุษกรเงยหน้าจากเอกสารที่ตรวจอยู่อย่างขบขัน“นั่นสิหนูเปรียว พี่เปรมรู้เข้าโกรธตายเลย”“โธ่ๆ บูมก็ มันจริงนี่นา เปรียวน่ะสงสารพี่นาวีเสียจริงๆ ทั้งผอมทั้งโทรมผอมเผ้ารุงรังหนวดเคราเต็มหน้าเหมือนขี
ตอนที่40.ธัญญาลักษณ์นอนน้ำตาไหลพรากคิดถึงนาวีจับใจ หากเธอเชื่อนาวีวางตัวกับเขาเสมอต้นเสมอปลายไม่เรียกร้องไม่อยากได้มากกว่าที่เคยเป็น เธอก็จะยังคงมีเขาเป็นเพื่อนและมีงานทำอยู่ อย่างน้อยๆ ก็อาจจะได้ทำงานในบริษัทของเขาที่ไหนสักแห่ง แต่ตอนนี้แม้แต่คิดถึงเขาเธอก็ยังไม่มีสิทธิ์ หญิงสาวหลับตาลงอย่างอดสูเมื่อนึกถึงการกระทำของมารดาที่หลอกเธอมาที่บ้านหลังงามของเสี่ยหมูเมื่อสามเดือนก่อนว่าจะมาเจรจาตกลงเรื่องหนี้สินกัน โดยให้เธอมาเป็นพยานและหากเสี่ยหมูตกลงก็อาจจะลดหนี้ให้และอาจจะให้เธอทำงานเป็นเลขาของเขาด้วย เพราะเสี่ยหมูนั้นนับได้ว่าเป็นเจ้าพ่อวงการขนส่งคนหนึ่งมีบริษัทที่ใหญ่โตมีเชื่อเสียงทำให้เธอไม่ได้คิดอะไร จนมาถึงเธอก็เห็นว่าที่บ้านของเขานั้นใหญ่โตน่าอยู่อีกทั้งภรรยาของเสี่ยหมูก็ดูใจดีและเป็นกันเอง เธอมาที่นี่กับมารดาถึงสามครั้งด้วยความคุ้นเคยและได้ทำงานกับภรรยาของเสี่ยหมูในตำแหน่งเลขา ชีวิตของเธอดูจะไปได้ดี มารดามีเงินใช้หนี้จนเกือบหมดแต่แล้วในวันหนึ่งเธอก็พบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาบนเตียงกว้างของเสี่ยหมูและเห็นภาพตัวเองเริงรักกับเขาอย่างถึงพ
ตอนที่ 41.“เปล่า.. เรื่องนั้นผมไม่วางมือง่ายๆ หรอกเพียงแต่ผมมีธุระด่วนต้องไปจัดการ”“ด่วนแค่ไหน... ขนาดญาติสนิทเสียชีวิตรึเปล่า”“มันจะไม่มากเกินไปเหรอคุณ” นาวีเริ่มมีโมโห เปรมยิ้มเย้ย“ตอนนี้คุณเป็นใคร แล้วผมเป็นใครล่ะ” นาวีขบกรามแน่นข่มอารมณ์สุดความสามารถ“ผมรู้ตัวดี แต่ผมมีธุระด่วนจริงๆ” เปรมยืดตัวตรงเอามือล้วงกระเป๋าแล้วมองหน้านาวีตรงๆ ก่อนจะผายมือเชิงอนุญาตนาวีไม่พูดอะไรต่อ แต่เดินกลับไปที่ปากทางเข้าไร่เพื่อไปขึ้นรถประจำทางเข้าไปในเมือง เนื่องจากเปรมไม่อนุญาตให้เขาใช้พาหนะใดๆ ในการเดินทางระหว่างไปมาที่ไร่กับรีสอร์ตของตน ซึ่งการไปทำงานแต่ละครั้งนาวีจะต้องไปกับคนงานคนอื่นๆ เหมือนคนงานทั่วไป ไม่มีอภิสิทธิ์ใดๆ เหนือใครนาวีนอนในเต็นท์ซึ่งจะกางอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมลำธารซึ่งอยู่ห่างจากหน้าบ้านพักของบุษกรมากพอสมควรตามข้อตกลงที่วางไว้ แต่นาวีก็ไม่เคยได้พบหน้าบุษกรแบบใกล้ๆ หรือได้พบพูดคุยกันเลยสักครั้ง นา
ตอนที่54.อวสานสามคนพ่อแม่ลูกกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าก็ออกมารับหลานรักไปอาบน้ำอาบท่า น้องนาวาก็เล่าเรื่องราวที่ตนได้ไปพบเจอให้คุณปู่คุณย่าฟังอย่างตื่นเต้นด้วยคำพูดที่ชัดบ้างไม่ชัดบ้างแต่ก็ทำให้คนฟังยิ้มด้วยความสุขเมื่อพ่อหนูน้อยเล่าขาน คุณปู่ก็คอยเสริมคำพูดที่ไม่ชัดให้กับหลานชาย“นาวาให้อาหางปาด้วยล่ะ ปาตัวหย้ายหย่าย”“อาหาร ครับเด็กดีไม่ใช่ อาหาง”“อาหาร” เด็กชายพูดตามคุณปู่แล้วยิ้มแป้นเมื่อคุณปู่ยกนิ้วโป้งขึ้นชื่นชมว่าเยี่ยมมาก “ย่าว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่า แล้วลงมาทานข้าว”“ดีคับ เดี๋ยวนาวาหอมแก้มคุงแม่บูมก่อง...”เด็กชายบอกแล้ววิ่งมาหามารดาซึ่งก็เอียงแก้มไว้รอท่า พอหอมแก้มคุณแม่แล้วก็ไม่ละเลยที่จะหอมแก้มคุณพ่อด้วย“แก้มคุงพ่อไม่หอมเลย”น้องนาวาทำทีเบะปากคุณพ่อจึงแกล้งกอดรัดร่างกลมๆ นั้นแล้วหอมแก้มใสของลูกชายแรงๆ น้องนาวาหัวเราะชอบใจก่อนจะดิ้นรนออกจากวงแขนคุณพ่อวิ่งไปหาคุณปู่คุณย่า“เจ้าตัวร้าย..” นาวีมองตามหลังลูกชายที่เดินร้องเพลงเจื้อยแจ้วไปกับคุณปู่คุณย่า“ความร้ายกาจคงได้มาจากคุณพ่อเต็มๆ ค่ะ” บุษกรย้อนสามียิ้มๆ“ก็ถ้าไม่ร้ายกาจ จะมีเมียสวยๆ ลูกน่ารักๆ เหรอครับ”“ค่า ร้ายกาจจน
ตอนที่53.“อื้ม พี่วี อย่าซนสิคะ พอแล้ว...” เสียงหวานห้ามปรามกระเส่าแผ่วพร่าเมื่อมือร้อนผ่าวของสามีไม่อยู่สุข“ก็พี่ยังไม่อิ่มนี่นา บูมสนใจแต่น้องนาวาไม่สนใจพี่นาวีเลย”ปากว่าแต่มือไม่หยุดยุ่มย่ามกับนวลเนื้อนุ่มมือของภรรยาที่นับวันยิ่งสวยผุดผาดบาดตาบาดใจจนเขาอดใจไม่ไหวทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ ตอนนี้น้องนาวีครบหนึ่งขวบแล้ว และวันนี้คุณปู่คุณย่าพาน้องนาวาไปซื้อของขวัญวันเกิดแบบพิเศษหลังจากที่ทำบุญเลี้ยงพระที่บ้านแล้วและเดินทางไปทำบุญเลี้ยงอาหาร พร้อมทั้งแจกทุนการศึกษาให้เด็กกำพร้า เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับชีวิต และเหมือนว่าคุณปู่คุณย่าจะวางแผนไว้ดี ตกค่ำก็หลอกล่อพาหลานชายไปนอนด้วยเพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ซึ่งนาวีอยากใช้เวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด“พี่วีน่ะมักมาก ต่อให้บูมสนใจพี่วีแค่ไหนก็ไม่พอหรอกค่ะ”หญิงสาวหันมามองสามีตาเขียวแล้วก็หน้าแดงก่ำเมื่อตัวตนของเขาที่ยังอยู่ในร่างสาวเหยียดขยายขึ้นมาอีกรอบพร้อมทั้ง
ตอนที่52.บุษกรรู้สึกสงสารชะตากรรมของธัญญาลักษณ์จนน้ำตาซึมกับเรื่องราวอันน่าหดหู่นั้น“ทีนี้น้องบูมเข้าใจแล้วใช่ไหมครับว่าทำไมพี่ยังคบหากับแคทอยู่ แต่เธอก็คงจะอยู่กับเราได้ไม่นาน อาการของเธอแย่ลงทุกวัน”“ค่ะ บูมขอโทษที่คิดมากเรื่องนี้”“พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้บอกน้องบูม ก็เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าฟังนัก แต่พี่ลืมไปว่า เรื่องนี้อาจจะทำให้เมียพี่เข้าใจผิดและมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ”“บูมยอมรับค่ะว่าหึงพี่วีกับพี่แคท...”บุษกรสารภาพเสียงอ่อย ก่อนจะเงยหน้ามองเขาตาโตที่ตนเผลอพูดออกไปแต่ทำให้คนฟังหัวใจพองโตรู้ได้ทันทีว่าเธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขา“พี่รักบูม / บูมรักพี่วี...”หนุ่มสาวพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งตัวเช่นกัน“เอ่อ... พี่วีแย่งบูมพูดทำไมคะ คนเขาอุตส่าห์ว่าจะพูดก่อน” เธอทุบอกกว้างของเขาเขินๆ ในขณะที่นาวียิ้มกว้างด้วยความอิ่มเอมใจ
ตอนที่51บุษกรย่องออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ขลุกอยู่ในนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อทำใจ ร่างที่กลับมาบอบบางดังเดิมแต่ก็อวบอิ่มขึ้นในส่วนที่ควร หลบให้ร่างสูงที่เดินสวนเข้าไปในห้องน้ำด้วยใจเต้นไม่เป็นจังหวะ“สู้ๆ นะบูม เราต้องทำได้...”หญิงสาวบอกตนเองขณะเดินไปนั่งอ่านหนังสือรอสามีทำธุระส่วนตัว สิบนาทีผ่านไปนาวีก็ออกมาจากห้องน้ำร่างแกร่งที่กลับมาแข็งแรงทรงเสน่ห์ดังเดิมสวมเพียงกางเกงผ้าฝ้ายขายาวตัวเดียวเท่านั้น ทำให้บุษกรเมินหน้าหนีด้วยใจที่เต้นแรง ไอ้ที่คิดๆ ไว้ว่าจะพูดกับเขาเริ่มตีกันสับสนวุ่นวายอยู่ในหัว“น้องบูมอ่านอะไรอยู่เหรอครับ”ร่างสูงเดินมาหาคนที่ก้มหน้างุดอยู่กับหนังสือในมือ ท่าทางตื่นๆ ของเธอทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู บุษกรก็ยังคงเป็นสาวขี้อายตื่นกลัวเขาอยู่เสมอ แต่ยามที่เจ้าหล่อนดื้อรั้นเย็นชาก็ทำให้เขาเกรงๆ เธออยู่ไม่น้อย“บูมกำลังจะไปนอนแล้วค่ะ”หญิงสาวรีบวางหนังสือแล้วลุกขึ้นคิดว่าจะหลบไปตั้งหลักก่อน เพราะตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงเหลือเกิน แต่
ตอนที่50.“ว้าว ลูกชายพ่อแต่งตัวหล่อจัง หล่อเหมือนพ่อเลย”บุษกรค้อนคุณพ่อสุดหล่ออย่างหมั่นไส้แล้วหน้าแดงกับแผงอกเปล่าเปลือยของเขา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน นาวีก็ยังทำให้ใจสาวหวั่นไหวได้ไม่เสื่อมคลาย ยิ่งเห็นเขาในสภาพที่ล่อแหลมเซ็กซี่ขยี้ใจแบบนี้เลือดในกายสาวก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่าละอาย“ทำไมพี่วีไม่แต่งตัวเสียทีล่ะคะ”“อะไรนะ...” นาวีมัวแต่ยิ้มให้ลูกชายไม่ทันฟังที่เธอพูดและคิดว่าตนเองหูแว่วเมื่อได้ยินสรรพนามที่สนิทสนมของเธอ แต่หญิงสาวก็ลุกขึ้นอุ้มลูกออกไปเสียก่อน เขาจึงรีบแต่งตัวตามออกไปสามพ่อลูกเดินลงมาหาคุณปู่คุณย่าที่รอรับหลานรักไปเดินเล่น บุษกรยื่นร่างอวบของลูกชายให้ผู้เป็นย่าซึ่งยื่นแขนมารอรับเจ้าตัวเล็กก็รู้อ้อนรีบยื่นแขนอวบๆ ไปหาผู้เป็นย่าแล้วหอมแก้มเหี่ยวย่นด้วยไร้เดียงสาเพราะเด็กชายจำได้ดีเมื่อคุณย่า คุณปู่อุ้มจะต้องหอมแก้มตนดังนั้นน้องนาวาจึงเรียนรู้ที่จะทำตามซึ่งมันทำให้คุณปู่คุณย่าทั้งรักทั้งหลงหลานตัวน้อย“หนูบูมกับวีไปทานข้าวกันเถอะลูก
ตอนที่ 49.“ก็แล้วทำไมไม่พูดไม่บอกความจริงในใจให้น้องรับรู้ล่ะ มานั่งถอนหายใจทิ้งมันมีประโยชน์อะไร”“คุณพ่อรู้ได้ยังไงครับว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่”“ก็สิ่งที่ลูกเป็น คือสิ่งที่พ่อเคยผ่านมาก่อนไงล่ะ” คุณบดินทร์วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วมองหน้าลูกชายจริงจัง“ฟังพ่อนะวี ตอนนี้ลูกทั้งสองคนเหมือนคนป่วย ป่วยทางจิตใจ ใจที่ขาดความรักก็เหมือนใจที่ตายแล้ว อะไรที่ตายแล้วก็ไร้ประโยชน์...”“แต่ผม... เธอคงเกลียดผม”นาวีไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะในใจของเขานั้นมันตื้อตันและสับสนไปเสียทุกอย่าง“นาวี ตอนนี้ลูกมีครอบครัวที่เกือบจะสมบูรณ์แล้วนะ มีเมียและลูกที่น่ารัก ตาหนูเป็นดังแก้วตาดวงใจของเราทุกคน ตาหนูคงไม่ต้องการเติบโตมาท่ามกลางความหวาดระแวงแคลงใจของพ่อแม่หรอกนะ”“ผม...”“วีควรบอกน้อง ในทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองรู้สึก พ่อบอกได้เพียงเท่านี้” คุณบดินทร์ตบบ่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเบ
ตอนที่48.น้ำผึ้งส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อเห็นว่าสามีของตนกำลังจะอ้าปากต่อล้อต่อเถียงกับนาวี แต่แล้วนาทีต่อมาทุกคนต่างหันขวับไปที่ประตูห้องคลอดที่เปิดออกมาก นายแพทย์ใหญ่วัยกลางคนเดินยิ้มออกมานาวีรีบถลาเข้าไปหาคุณหมอทันที“ยินดีด้วยนะครับ คุณนาวีได้ลูกชาย สมบูรณ์แข็งแรงดีครับ...”“เย้...” ทุกคนที่รอคอยฟังข่าวดีต่างโห่ร้องด้วยความยินดี นาวีวิ่งไปกอดมารดากับบิดาของตนด้วยความซาบซึ้งใจ ความเป็นพ่อมันช่างวิเศษเหลือเกิน...บุษกรได้รับการดูแลอย่างดีจากนางพยาบาลพิเศษที่มาคอยดูแลเธอถึงที่บ้านตามความต้องการของคุณเคียร่ากับคุณบดินทร์ที่อยากให้ลูกสะใภ้คนสวยได้รับการเอาใจใส่ดูแลด้วยวิธีการอยู่ไฟตามแบบโบราณที่คุณบดินทร์เคยให้ภรรยาอยู่ไฟเมื่อครั้งให้กำเนิดนาวีนั่นเอง ด้วยเห็นว่าวิถีไทยเช่นนี้มีประโยชน์และเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาไทยไว้ด้วย อีกทั้งสมุนไพรของไทยก็มีส่วนช่วยให้ทั้งแม่และลูกสุขภาพแข็งแรง ส่วนคุณพ่อจอมเห่อก็คอยดูแลเธอทุกย่างก้าวเลยก็ว่าได้ นาวีคอยดูแลเธอก
ตอนที่47.ทางด้านนาวีก็กำลังครุ่นคิดเมื่อวางงานในมือลง ชายหนุ่มก็ปิดโน้ตบุ๊กแล้วเดินออกมาหน้าเต็นท์หลังใหญ่ที่ตอนนี้หน้าเต็นท์ของเขานั้นมีดอกไม้หลากหลายชิด และสีสันทั้งปลูกลงดินและปลูกในกระถางออกดอกบานสะพรั่งแล้วก็นึกถึงคนเอามาปลูกให้ บุษกรชอบดอกไม้และผู้หญิงทุกคนก็คงชอบดอกไม้เหมือนๆ กัน มันทำให้คนมองดอกไม้เหล่านี้คิดถึงพวกเธอได้เสมอ บุษกรฉลาดที่มาปลูกดอกไม้ไว้หน้าเต็นท์เพราะไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนๆ เขาก็จะได้เห็นและได้กลิ่นดอกไม้ของเธอ ทุกครั้งที่เห็น เขาก็จะนึกถึงใบหน้าสวยหวานกับรอยยิ้มสดใสของเธอ กลิ่นหอมของดอกไม้ก็ยิ่งทำให้เขานึกถึงความหอมของเรือนร่างงดงามอวบอิ่ม คิดถึงผิวเนื้อเนียนละมุนที่เคยได้สัมผัสตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาที่เขากับบุษกรได้ใช้ชีวิตร่วมกันแบบห่างๆ อย่างห่วงๆ แม้ไม่ได้ใกล้ชิดกันเช่นคู่รักหรือสามีภรรยาทั่วไปก็ตาม แต่การที่ได้เฝ้ามองกันอยู่ห่างๆ ทำให้เขาได้รู้ใจตนเองมากขึ้น ได้พูดกับเธอบ้างเล็กน้อย และได้มองเธออยู่ไกลๆ ตามข้อตกลงที่เขายังคงทำตามอย่างเคร่งครัด ก็ยิ่งทำให้ประจักษ์กับตนเองว่าเขาขาดเธอกับลูกไม
ตอนที่46.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่นาวีแหกกฎที่ตกลงกันไว้เข้าไปหาบุษกรโดยหวังจะคิดทำตามใจตนเองด้วยความที่อดทนไม่ได้กับแรงกดดันรอบด้าน แต่เขากลับได้รับรู้ถึงสัมผัสอันแสนวิเศษระหว่างพ่อแม่ลูกแล้วและได้คิดอะไรหลายๆ อย่าง นาวีก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากชายหนุ่มที่เคยเย็นชา เจ้ายศเจ้าอย่างและดุดันจนคนรอบข้างนึกเกรงขามไม่กล้าเข้าใกล้ กลายเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่น ยิ้มง่าย อ่อนน้อมถ่อมตน ซ้ำยังมีน้ำใจและจิตสาธารณะจนไม่น่าเชื่อ แม้แต่บุษกรเองที่เคยเห็นแต่ใบหน้ามึนตึงราวยักษ์วัดแจ้ง ท่าทางเย็นชาเมินหมางและไว้ตัวของเขามาตลอดยังรู้สึกทึ่งที่นาวีได้เปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้หลังจากคืนนั้นนาวีไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธอตามที่ได้ตกลงกันไว้แต่นาวีจะมามองหน้าหวานๆ ของเธอก่อนกลับไปนอนที่เต็นท์ของเขาดังเดิม เวลารับประทานอาหารเขาก็จะมาคอยดูว่าเธอกินอะไรบ้างในแต่ละวันแล้วอาสาไปซื้อมาให้ และทำอาหารให้เธอแทนแม่ครัวของเปรมซึ่งเปรมก็อนุญาต จากที่เปรมเคยโกรธและเกลียดสิ่งที่นาวีทำกับบุษกร จากที่เคยตั้งแง่รังเกียจและกลั่นแกล้งนาวีเพื่อแก้เผ็ดแทนหญิงสาว