บทที่ 41

EP.41

พอมาถึงห้องฉันก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง เป็นแบบนี้มาอาทิตย์หนึ่งแล้วเหมือนชีวิตมันน่าเบื่อจนไม่รู้จะทำอะไรอย่างนั้นแหละ

เงินเก็บตอนนี้คงจะพอทำให้ฉันอยู่ถึงปีสองถ้าใช้อย่างประหยัด แล้วค่อยหางานทำตอนที่กิจกรรมรับน้องสิ้นสุดลง

นิ้วเรียวเลื่อนหน้าจอดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็เห็นบางอย่างสะดุดตาเข้า มันเป็นรูปเจ้าปุยนุ่นที่ฉันไม่เห็นมันมาเกือบครึ่งเดือน ตอนนี้มันก็ยังอ้วนเหมือนเดิม

คนที่ลงรูปมันคือ... เขา

ทั้งที่เขาไม่เคยโพสต์อะไรเลยหน้าเฟซตัวเอง แต่เพิ่งลงรูปปุยนุ่นไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วพร้อมกับแคปชันที่ชวนให้หัวใจฉันเต้นแรง

'คิดถึงแล้วนะ'

ฉันยิ้มออกมาแล้วมองรูปปุยนุ่นอยู่นานก่อนจะกดอีโมจิห่วงใยไปให้ จากนั้นก็เบื่อ ๆ ไม่รู้จะทำอะไรฉันจึงเดินไปเปิดโทรทัศน์

หาหนังดูหน่อยก็คงดี

เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบเที่ยงคืนก็ได้ยินเสียงกุกกักอยู่หน้าประตู จนต้องเดินไปเงี่ยหูฟังใกล้ ๆ แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นอีก

เขากลับมาแล้วละมั้ง

เมี้ยว ~

จังหวะที่ฉันกำลังจะหมุนตัวกลับก็ได้ยินเสียงแมวร้องขึ้นมา ไม่น่าจะใช่แมวตัวอื่นแน่

เมาจนปล่อยแมวออกมาทิ้งแล้วหรือไง

ฉันเปิดประตูออกไปดูก็เห็นปุยน