9.ฤทธิ์ยาสุดเร่าร้อน (2)

“ให้ผมช่วยคุณนะ”

คงไม่มีทางไหนที่ดีไปกว่านี้แล้ว เขาไม่อาจปล่อยให้กันยกรแช่น้ำอยู่ทั้งคืนเป็นแน่

ใบหน้าคมคายโน้มลงมา กันยกรก็ปิดตาลงยอมรับสิ่งที่กำลังจะตามมา เมื่อเป็นนภณต์เธอก็ไม่รู้สึกกังวลใดๆ แม้ก่อนหน้านี้จะไม่อยากเอ่ยขอให้ชายหนุ่มช่วยอย่างน่าอับอาย อีกอย่างเธออยากเว้นช่องว่าง ไม่อยากให้จิตใจตัวเองถลำลึกไปมากกว่านี้เพราะนภณต์ไม่ได้คิดอะไรกับเธอทั้งเขาก็อาจจะมีครอบครัวอยู่แล้ว แต่ก็ต้องยอมจำนนให้กับฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด

ปากอุ่นจูบซับกลีบปากซีดที่เย็นชืดพลางโอบรัดร่างอรชรขึ้นแนบชิดกับตน มือไต่ลูบไปทั่วเนื้อตัวหญิงสาวและได้ยินเสียงครวญแผ่วอย่างพอใจ ปลายลิ้นทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดรัดแน่นไม่มีใครยอมใคร ทั้งมือบางก็ดึงทึ้งพยายามถอดเสื้อของเขาด้วยความร้อนรน จากที่ดูอ่อนระทวยเวลานี้ราวมีแรงกำลังมากขึ้นมาเสียอย่างนั้น

นภณต์ดันร่างบอบบางชิดกำแพงแล้วคุกเข่าลง ยกขาเรียวข้างหนึ่งพาดบ่าตนก่อนจะเริ่มจูบเฟ้นกายสาวที่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มทั้งยังเปียกน้ำ ปากอุ่นจูบเคล้าและเล็มในทุกสัดส่วน

ใบหน้าเรียวสวยแหงนเงยพลางกัดริมฝีปากรับความซ่านสยิว มือน้อยทึ้งกลุ่มผมดกหนาขณะหอบหายใจแรงเมื่อชายหนุ่มเริ่มรุกดุดันดอกไม้งามรา