ชาวบ้านหลายคนที่ออกมาดูได้ยินประโยคนี้ก็ส่งเสียงหัวเราะขบขันทันที พวกเขาต่างเข้าใจความหมายที่เซี่ยฉงอวิ๋นต้องการสื่อ สายตาที่มองไปทางแม่เฒ่าเซี่ยจึงเต็มๆปด้วยความดูถูกทันทีพอไร้ประโยชน์ก็ทอดทิ้ง เห็นว่ามีประโยชน์จึงกลับมา มีมารดาที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้ช่างน่าสงสารเซี่ยฉงอวิ๋นยิ่งนักมุมปากเยว่อวิ๋นกระ
ทางหงจือหลินได้รับคำสั่งจากกู้เหยียนเซียวเอาไว้แล้ว เมื่อเกวียนวัววิ่งมาจอด เฉียนซานก็ออกมาต้อนรับทันที“หมอเยว่ ท่านมาแล้ว เชิญข้างในเลยขอรับ” ตั้งแต่เกิดเรื่องที่จูจ้งวินิจฉัยโรคผิด เฉียนซานก็เรียกขานเยว่อวิ๋นว่าหมอเยว่ด้วยความเลื่อมใสมาตลอดเซี่ยต้าจวงจอดเกวียนตามที่เฉียนซานบอก ก่อนจะลงจากเกวียนแ
ห้องโถงด้านนอกของหงจือหลินมีลูกค้าเข้ามาเป็นระยะ คนของบ้านสามสนทนากันด้วยท่าทีวิตกกังวล รอจนกว่าสองชั่วยามผ่านไป การผ่าตัดก็ยังไม่เสร็จสิ้น ในใจเซี่ยเหล่าซานเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆเยว่อวิ๋นที่อยู่ด้านในยังคงมุ่งมั่นมีสมาธิ บนหน้าผากนางมีเม็ดเหงื่อผุดตามไรผมถี่ยิบ รอจนเศษกระดูกที่แตกชิ้นสุดท้ายถูกเ
“การผ่าตัดราบรื่นดีไม่มีปัญหา ต่อไปฟื้นฟูร่างกายให้ดีก็ไม่ปัญหาแล้าเจ้าค่ะ” เยวอวิ๋นบอกกับเซี่ยเหล่าซาน“หลังจากนี้ฉงอวิ๋นจะเดินได้เหมือนเดิมแล้วใช่ไหม” เซี่ยเหล่าซานถาม“ใช่แล้ว ทั้งขาและดวงตาของเขา ขอเพียงดูแลดีไม่มีอะไรผิดพลาด เขาก็จะกลับมาเป็นปกติ”เซี่ยเหล่าซานรู้เรื่องดวงตาของเซี่ยฉงอวิ๋นว่าดี
“น้องสาว ไม้นี้ให้เจ้า” ต้าเป่ายื่นถังหูลู่ออกไปหนึ่งไม้เสี่ยวอวี้มองขนมตรงหน้า กลิ่มหอมหวานของน้ำตาลเคี่ยวทำให้น้ำลายในปากสอ เด็กหญิงกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธหนักแน่น“พี่ชาย ขนมนี้เป็นรางวัลของท่าน ข้าทำความผิดไม่ได้กินก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว” เสี่ยวอวี้รู้ตัวแล้วว่าทำผิด เมื่อทำผ
รอจนเยวอวิ๋นลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง บุรุษข้างกายนางก็เพิ่งจะหลับไป หญิงสาวหันไปดูท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่างนอกพลางคาดคะเนเวลา จากนั้นจึงลุกจากที่นอนออกไปจัดการธุระส่วนตัว ก่อนจะเริ่มต้นตระเตรียมอาหารเช้าช่วงที่ผ่านมาหลายวันนี้ ชิงหลัวสอนนางทำอาหารจนเป็นหลายอย่าง เมื่อเห็นว่าเยว่อวิ๋นสามารถทำตามที่สอนได
สุดท้ายมารดาผู้ใจอ่อนจึงจำใจยอมรับความพ่ายแพ้เงียบๆ จำต้องยอมให้หางเล็กๆ สองหางนั้นติดตามไปด้วยในที่สุดหลังฝากฝังเซี่ยฉงอวิ๋นไว้กับเซี่ยหู่ ทั้งสี่ก็ออกเดินทางไปยังที่จอดเกวียนเทียมวัวของเซี่ยต้าจวงหน้าหมู่บ้านทันทีนี่เป็นครั้งแรกที่สองพี่น้องได้นั่งเกวียน ดวงตาดำขลับของพวกเขาเต็มไปด้วยประกายความต
นี่น่ะหรือหมอ หมอที่ไหนจะมีท่าทางซอมซ่อแบบนี้กัน สภาพอีกฝ่ายหากบอกว่าเป็นขอทานนางยังจะน่าเชื่อมากกว่า!“ปกติข้าเป็นคนดูแลท่านแม่สามีตลอด หากมีอะไรทำไมเจ้าไม่ถามข้าล่ะ สาวใช้จะไปรู้เรื่องอะไร” นางอยู่ตรงนี้จำเป็นต้องเรียกหาสาวใช้เพื่ออะไรกัน หมอหญิงคนนี้ดูอย่างไรก็เหมือนพวกต้มตุ๋นสวี่ซื่อเป็นสะใภ้ให
ทว่าสวีเหยากลับไม่ได้ทำอะไรเยว่อวิ๋นอย่างที่ทุกคนคาดเดา นางเพียงพุ่งไปคุกเข่าเบื้องหน้าเยว่อวิ๋น ก่อนจะก้มลงโขกศีรษะให้ฝ่ายหลังสุดแรง“เยว่อวิ๋น ขอร้องเจ้าแล้ว ยอมให้ข้าเป็นอนุของพี่ชายอวิ๋นเถอะ ขอแค่เจ้ายอมรับปาก ข้าสาบานจะปรนนิบัติรับใช้เจ้ากับพี่ชายอวิ๋นจนชีวิตหาไม่”สวีเหยาพร่ำขอร้องไปพลางโขกศีร
อีกด้าน เยว่อวิ๋นกำลังฝังเข็มให้เซี่ยฉงอวิ๋นอยู่เช่นกัน ทว่าฝั่งนี้กลับดูสบายกว่าทางหลีจวินอย่างเห็นได้ชัด“หลีจวินนี่เด็กจริงๆ เขาแกล้งเอะอะใส่หมอจางทุกครั้งแบบนี้สนุกนักหรือไง” เยว่อวิ๋นฟังเสียงร้องโหยหวน พลางขมวดคิ้วบ่นเบาๆถึงอย่างไรหมอจางก็เป็นลูกศิษย์นาง เจ้าหนุ่มนั่นไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโสเอา
ได้ยินอีกฝ่ายสาธยายความผิดของฟางฮัวทีละข้อชัดถ้อยชัดคำ เยว่อวิ๋นได้แต่นิ่งเงียบพูดไม่ออก นี่เขาพิการออกไปไหนไม่ได้จริงหรือส่วนฟางฮัวผู้นี้คงรังเกียจว่าชีวิตตนสงบสุขเกินไปสินะ ถึงได้พยายามรนหาที่ซะเหลือเกินเซี่ยฉงอวิ๋นเห็นภรรยาไม่คิดจะพูดแทนฟางฮัวอีกก็พอใจอย่างมาก เขาเอื้อมมือดึงคนเข้ามากอดขณะเอ่ยเ
“สงสารนางหรือ” ต้าเป่าที่ก้มหน้าได้ยินคำถามก็เงยหน้าขึ้นทันที“ไม่ขอรับ นางสมควรได้รับแล้ว” เขาจะสงสารนางได้อย่างไร สะใภ้ใหญ่จ้าวผู้นั้นมีเจตนาร้ายต่อมารดาเรื่องข่าวลือเสียหายคราวก่อนก็เป็นนางที่รับเงินสวีเหยามาใส่ร้ายท่านแม่ ตอนที่พวกเถี่ยโกว่มาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเขาก็จดชื่อนางไว้ในบัญชีแค้นแล้วต
ผู้ใหญ่บ้านเพิ่งพูดจบก็หันมาพบกับเยว่อวิ๋นยืนอุ้มเสี่ยวอวี้อยู่ ใบหน้าชายชราพลันเผยแววกระอักกระอ่วนให้เห็นวูบหนึ่ง คำพูดใดๆ ล้วนติดอยู่แค่ในลำคอแต่ยังโชคดีที่เยว่อวิ๋นนั้นสำเร็จวิชาขั้นสูงแล้ว คำพูดค่อนขอดลอยๆ ของผู้ใหญ่บ้านจึงไม่สามารถโจมตีทะลุผิวหน้าหนาๆ ของนางไปได้หญิงสาวเพียงยกมือลูบจมูกเบาๆ น
“แล้วกันไป ง่ายดายแบบนี้เลย แล้วชื่อเสียงลูกชายข้าล่ะ จ้าวฮวา คนเริ่มก่อนเป็นบ้านเจ้า ถึงตอนนี้ป้ายอุจจาระใส่ศีรษะต้าหว่างของข้าจนเหม็นแล้วคิดจะสะบัดก้นกันไปง่ายๆ งั้นหรือ ฝันไปเถอะยายแก่เจ้าเล่ห์!”“แล้วเจ้าจะเอาอย่างไร” ป้าจ้าวชักสีหน้าหงุดหงิด ต้าหว่างเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง โดนด่านิดด่าหน่อยจะเป็นอะไ
อีกทั้งสาเหตุที่นางขอให้เถี่ยโกว่กับต้าหว่างปิดบังเรื่องนี้ สาเหตุแท้จริงก็ไม่ใช่เพราะเรื่องสิ่งของเสียหน่อยสกุลฟางมีบุตรสาวถึงสามคน ส่วนบุตรชายกลับมีแค่คนเดียวเท่านั้น บิดามารดาของฟางฮัวจึงรักถนอมเขามาก ทว่าความรักที่มากเกินไปก็ใช่ว่าจะดี ฟางเฉาที่ถูกตามใจมาแต่เล็กก็เช่นกัน เขาโตมาจนอายุขนาดนี้กลั
หญิงที่อยู่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นกรีดร้องร่ำไห้สภาพน่าเวทนายิ่งนัก ทว่าหญิงสูงวัยผู้ลงมือกลับมิได้ผ่อนแรงลงแม้แต่น้อย ซึ่งเยว่อวิ๋นจะไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ถ้าสตรีสองนางนี้ไม่ใช่คนที่นางกับเซี่ยฉงอวิ๋นพูดถึงเมื่อวานนี้ฟางฮัวกับแม่สามีของนางนั่นเอง…“นางแพศยา เจ้าแต่งมาเป็นสะใภ้บ้านจ้าวเรา กินดื่มล้
เรื่องไม่เหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย ทว่าเยว่อวิ๋นที่นานทีจะเกิดเมตตาจิตไม่ได้เปิดโปงอีกฝ่ายออกไป ที่นางมาถามข่าวกับเฉียนซานก็แค่อยากจะประเมินความร้ายแรงของเรื่องนี้เท่านั้น และก็จริงดังที่คาดไว้เสียด้วยหากหลีจวินเป็นเพียงทายาทตระกูลชั้นสูงที่มาเที่ยวเล่น ตำบลซานซีทั่วไป มีหรือที่คนในพื้นที่จะไม่รู้เรื่อ