เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 18
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-07 10:36:56
บทที่เกี่ยวข้อง
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 19
เซี่ยเหล่าซานมองภาพมารดากับบุตรกอดกันด้วยความพอใจ ดูเหมือนว่าภรรยาเจ้ารองจะไม่ใช่สตรีจำพวกเดียวกับเซี่ยซื่อ นี่ถือว่าเป็นเรื่องดี“แต่เรื่องพวกนี้ตัวข้าเองก็ไม่ได้ถือสา” เยว่อวิ๋นกอดเจ้าไชเท้าน้อย พลางลูบคลำตรวจดูรอยปูดด้านหลังศีรษะอีกฝ่าย ขณะกล่าวต่อ “ทว่าวันนี้แม่สามีมาแต่เช้า พอนางพบว่าข้าต้มข้าว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 20
“ช้าก่อนท่านลุงสาม” หากนางยอมให้เซี่ยเหล่าซานรับภาระนี้ ไหนเลยจะสลัดปลิงอย่างบ้านสี่ออกไปได้เล่า “ลุงสามท่านเป็นคนดี ทนเห็นข้ากับสามีลำบากไม่ได้ เยว่อวิ๋นซาบซึ้งใจยิ่งนัก เพียงแต่ท่านเองก็มีครอบครัว พวกเราคงไม่อาจลากเอาทุกคนมาตกระกำลำบากไปด้วยได้”ช่างเป็นตัวอัปมงคลโดยแท้ แม่เฒ่าเซี่ยก่นด่าสาปแช่งไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 21
หลังจากวกวนทุ่มเถียงกันไปมาอยู่นาน ในที่สุดหนังสือแยกครอบครัวก็ถูกเขียนขึ้นโดยเซี่ยเหล่าซานท่ามกลางคำเกลี้ยกล่อมของเซี่ยจินและเซี่ยหยวนชาง แม่เฒ่าเซี่ยรับเอาหนังสือที่ถูกลงชื่อมาถือไว้ด้วยมืออันสั่นเทา นางไม่ยินยอมทว่ากลับไม่อาจขัดขืนดวงตาหญิงชราจับจ้องไปที่ร่างบนเตียงของบุตรชายไม่วางตา ขณะที่ใจก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 22
เมื่อสมหวังในสิ่งที่ต้องการแล้ว หมอจางก็ไม่คิดอยู่รบกวนต่อ ชายชรานำยาทาแก้ฟกช้ำมอบให้แก่เยว่อวิ๋น ก่อนจะโบกมือลาจากไปด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้ารอจนหมอจางเดินจากไปลับสายตา เยว่อวิ๋นจึงค่อยหันกลับมา นางมองดูสองพี่น้องที่เดินตามตนเองออกด้วยสายตาเคร่งขรึม ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“ต้าเป่า เสี่ยวอว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 23
ตั้งแต่ได้ยินชื่อของเจ้าสาวว่าที่ภรรยาตน เซี่ยฉงอวิ๋นไม่รู้เลยว่ากี่ครั้งแล้ว ที่เขาเฝ้าคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้ความคาดหวังอันเลือนรางเติบโตอยู่กลางใจ ทว่าไม่นานก็พลันร่วงหล่นโรยราในพริบตา ช่างแสนสั้นยิ่งกว่าชั่วเวลาเบ่งบานของดอกถาน [1] ในข้ามคืนเสียอีก ต่อให้อยากหลอกตัวเองแค่ไหน เซี่ยฉงอวิ๋นก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 24
เดินกันมาจนเกือบครึ่งชั่วยาม รอบด้านที่โล่งตาก็เริ่มเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าหนาทึบ เยว่อวิ๋นก้าวไปหยุดใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง พลางแหงนหน้ามองบนยอดอยู่นาน จนสุดต้าเป่าที่ยืนรออยู่ด้านข้างอดร้องเรียกขึ้นมาไม่ได้“ท่านแม่…”เยว่อวิ๋นส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายหยุดพูด ก่อนจะพับแขนเสื้อไปด้วย จู่ๆ เสียงร้องของนกชนิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 25
ต้าเป่าน้อยบุ้ยหน้าไปทางด้านหลัง ทว่ายังไม่ทันได้หันกลับไป เสียงตวาดจากคนเป็นมารดาก็ดังขึ้นเสียก่อน “อย่าขยับ!”เยว่อวิ๋นจ้องเลยไปยังด้านหลังของเด็กชายเขม็ง ใบหน้าเคร่งขรึมที่ดูจริงจังกว่าเวลาปกติทำให้เด็กชายอดใจหายไม่ได้ หรือว่าข้างหลังเขาจะมีงูตัวอื่นซ่อนอยู่อีก!หากเยว่อวิ๋นได้ยินความคิดนี้ นางคง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 26
ยิ่งคิดเยว่อวิ๋นก็ยิ่งมีโทสะ นึกอยากร้องด่าระบายความไม่เป็นธรรมที่ได้รับสักสองสามประโยค แต่จนใจที่ฝ่ายตรงข้ามดันไม่เข้าใจภาษามนุษย์เสี่ยนี่ คิดพลางได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งหญิงสาวทำได้เพียงใช้ความสงบเข้ากดดัน ทว่าแม่เสือที่บาดเจ็บก็เรียนรู้ที่จะไม่บุ่มบ่ามโจมตี หนึ่งคนหนึ่งสัตว์จดจ้องกันอยู่เนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15
บทล่าสุด
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 120
หลังผ่านเหตุการณ์ปิดประตูทุบตีคน เยว่อวิ๋นก็กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมตามปกติคล้ายลืมเลือนไปแล้วว่ามีเรื่องนี้อยู่ จนกระทั่งเซี่ยฉงอวิ๋นเอ่ยถามขึ้นระหว่างกินอาหาร“บ้านเดิมเจ้าไม่มาแล้วหรือ” คิดถึงการสนทนาของนางกับคนสกุลเยว่ที่บุตรชายถ่ายทอดให้ฟัง ดวงตาของเซี่ยฉงอวิ๋นก็ดำมืดขึ้นหลายส่วน“อืม” เยว่อวิ๋
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 119
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ดีแล้ว” แม่เฒ่าเยว่ขมวดคิ้วครุ่นคิดหนักขนาดเซี่ยฉงอวิ๋นป่วยล้มหมอนนอนเสื่อเป็นคนไร้ประโยชน์ นางเด็กนั่นยังหยิ่งผยองไม่สนใจทางบ้านเดิมเช่นนี้ แล้วถ้าสามีนางได้เป็นซิ่วไฉหรือขุนนางขึ้นมาจริงๆ นางจะไม่ลอยขึ้นฟ้าจนมองไม่เห็นศีรษะใครเลยอย่างนั้นหรือ“ฟังจากที่พวกเจ้าเล่ามา ในใจเด็กนั่น
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 118
ทว่าสิ่งที่นางได้รับเล่า...ถูกผู้ที่ได้ชื่อว่าครอบครัวบีบคั้นส่งนางออกมาแค่เพื่อสินสอดไม่กี่ตำลึงเท่านั้น และในยามที่นางขัดขืนดิ้นรนร้องขอความเมตตา คนเป็นแม่กลับทำเพียงทอดสายตามองด้วยใบหน้าเฉยเมย คิดถึงตรงนี้เยว่อวิ๋นพลันรู้สึกแสบร้อนโพรงจมูกอย่างบอกไม่ถูก“หลิวซื่อ ตัวเจ้าเองรู้ดีที่สุด ว่าบุตรสาว
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 117
“ไม่ได้ทำอะไรงั้นหรือ พวกเจ้ามาถึงก็อ้างความกตัญญูเรียกร้องให้ข้ามอบสิ่งของให้ พอข้าไม่ยอมก็คิดจะทำร้ายข้า นี่ยังเรียกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกหรือ” เยว่อวิ๋นเอียงคอถามน้ำเสียงจริงจัง“แล้วจะทำไม ในเมื่อบ้านเราเลี้ยงดูเจ้ามาตั้งหลายสิบปี จะให้เจ้าแสดงความกตัญญูบ้างมันผิดตรงไหน อย่าลืมนะว่าถ้าไม่ใช่เพราะท่า
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 116
แม่เฒ่าเยว่ฟังแล้วหยุดหอบหายใจ นางไม่ได้เอะอะโวยวายต่ออีก เรื่องที่จางซื่อยังคิดออกมีหรือนางจะคิดไม่ได้ “ช่างเถอะๆ พรุ่งนี้เจ้าก็พาสะใภ้รองไปหมู่บ้านเซี่ย บอกเด็กนั่นว่าข้าล้มป่วยคิดถึงต้องการให้นางกลับมาเยี่ยม”พูดจบแม่เฒ่าเยว่กับจางชุ่ยก็สบสายตากันอย่างมีเลศนัย ผู้อาวุโสไม่สบายถ้าไม่อยากถูกตราหน้า
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 115
“สะใภ้ใหญ่ที่เจ้าเล่ามาเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นหรือ” แม่เฒ่าเยว่ถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เนื่องจากรู้นิสัยชอบพูดใส่สีตีไข่ของลูกสะใภ้คนโตดี“จริงสิเจ้าคะ ถ้าท่านแม่ไม่เชื่อจะไปถามอาฮัวดูก็ได้ นางมาเล่าให้ข้าฟังว่านางเป็นคนเห็นกับตาเลย” จางชุ่ยยืนยันหนักแน่น ในดวงตายังฉายแววอิจฉาไม่หาย“อาฮัวเล่าว
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 114
ในใจเจ้าของร่างมีสองสิ่งที่ยังมิอาจปล่อยวาง หนึ่งคือบุตรฝาแฝดที่ยังเล็ก สองคือความเสียดายแกมริษยาน้องชายที่ได้ร่ำเรียน เขาปรารถนาจะร่ำเรียนฝากชื่อให้คนทั่วหล้าได้รู้จัก ได้รับราชการเป็นขุนนางที่นำพาเกียรติยศมาสู่วงศ์ตระกูลในยามที่เซี่ยฉงอวิ๋นวิญญาณหลุดลอยมาเข้าร่าง จึงได้เอ่ยคำมั่นให้สัญญาว่าจะทำสอ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 113
การปะทะกันระหว่างสะใภ้ครั้งนี้จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของอู่ซื่อ เนื่องจากรู้ดีว่าเป็นตัวเองที่ไร้เหตุผลก่อน ยามพ่อสามีกลับมากินอาหารเย็น อู่ซื่อจึงไม่ได้รื้อฟื้นเรื่องราวขึ้นมาอีกแต่อย่างใดเพียงแต่อู่ซื่อไม่เอ่ยถึง ไม่ได้หมายความว่าเจินซื่อจะปล่อยผ่าน พวกนางสะใภ้ทั้งสามล้วนทำหน้าที่ของตัวอย่างเต็มกำลัง
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 112
หลานชายหายดีอนาคตเขาลงไปแดนน้ำพุเหลืองก็สามารถสู้หน้าน้องชายที่ตายไปได้แล้วได้คำตอบที่ต้องการแล้ว เซี่ยเหล่าซานกับผู้ใหญ่บ้านก็ไม่ได้รั้งอยู่ต่อ เยว่อวิ๋นนำใบยาสูบและแบ่งใบชาหลงจิ่งที่ซื้อมาให้เซี่ยฉงอวิ๋นให้แก่ลุงสามกับผู้ใหญ่บ้าน เดิมนางต้องการจ่ายค่าจ้างให้สองสามีภรรยาเซี่ยหู่ชิงหลัว ทว่าทั้งคู่
