ทันทีที่ขึ้นรถ เลขาหลี่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณนายครับ เดี๋ยวคุณนายพูดจาดีๆ สักสองสามประโยค ประธานป๋อไม่อยากกับคุณนายแน่นอน”เสิ่นม่านหลับตาแล้วพูดว่า “คุณนายใหญ่ไปที่บ้านเมื่อไหร่?”"ตอนบ่ายครับ"เป็นไปตามที่เสิ่นม่านคาดเดาไว้ต้องเป็นเพราะคุณนายป๋อไปช่วงบ่อย โวยวายจนถึงตอนนี้ รอจนสงบแล้ว ค่อยเรียกเธอกลับไป คุณนายป๋อมักจะทำอะไรตามอำเภอใจเสมอและไม่ยอมให้ใครมาขัดแม้แต่น้อยเดาได้เลยว่า ตอนนี้ซูเฉี่ยนเฉียนคงถูกคุณนายป๋อไล่ออกไปแล้วรถจอดอยู่นอกบ้านตระกูลป๋อ ประตูบ้านเปิดอยู่ เสิ่นม่านเดินเข้าไป แม่บ้านหลิวยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความเคารพ และคนที่นั่งอยู่บนโซฟาคืคุณนายป๋อเสิ่นม่านเพิ่งเห็นป๋อซือเหยียนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ภายในห้องไม่มีร่องรอยของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเหลืออยู่คุณนายป๋อพูดอย่างเย็นชา "เก็บของเรียบร้อยหมดแล้วเหรอ?"“เก็บเสร็จหมดแล้วค่ะคุณนาย” แม่บ้านหลิวผลักกระเป๋าเดินทางออกมาแล้วพูดว่า "ทั้งหมดนี้เป็นของของคุณซูค่ะ"คุณนายป๋อถามว่า "เสี่ยวหลี่ ของพวกนี้มีเท่าไหร่ที่ใช้เงินของซือเหยียนซื้อ?"เลขาหลี่ก้าวออกมาอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า "ค่าครองชีพของคุณซู ประธานป๋อเป็นคนออก
การสั่งสอนของตระกูลป๋อนั้นเข้มงวดมากมาโดยตลอด และป๋อซือเหยียนเองก็ถูกเลี้ยงดูโดยคุณนายป๋อเพียงลำพัง ณ ตอนนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหลบจากแส้หนามคุณนายป๋อออกมือเต็มแรง เพียงไม่กี่ที ร่างกายของป๋อซือเหยียนก็เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำแล้วเสิ่นม่านมองอย่างเย็นชา ป๋อซือเหยียนกัดฟันกรอด ไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่ยอมปริปากคำว่าเจ็บออกมาสุดท้ายคุณนายป๋อก็ถูบตีจนแซ่ในมือหัก จึงจะพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า "จะขอโทษหรือไม่?"ป๋อซือเหยียนยังคงไม่ได้พูดเสิ่นม่านรู้จักนิสัยของป๋อซือเหยียนเป็นอย่างดี เขาถูกทุบตีถึงขนาดนี้แล้ว แต่เขายังไม่ยอมเปิดปากพูด หมายความว่าเขาไม่ยอมขอโทษเสิ่นม่านพูดว่า "คุณย่าคะ อย่าโกรธเลยนะคะ จริงๆ ฉันก็ไม่โทษซือเหยียน เขาอาการหนักแบบนี้แล้ว โทรเรียกหมอมาดูดีกว่าค่ะ"เสิ่นม่านแสร้งเป็นคนรู้ความ อารมณ์ของคุณนายป๋อก็ผ่อนลงไม่น้อยในฐานะคุณย่าของป๋อซือเหยียน เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าหลานชายของเธอเป็นคนแบบไหน?จะให้หลานชายของเธอขอโทษ เป็นไปไม่ได้เลยสักนิดเมื่อครู่ก็เป็นเพียงการเล่นละครต่อหน้าเสิ่นม่าน เพื่อให้เสิ่นม่านผ่อนอารมณ์โกรธก็เท่านั้นคุณนายป๋อแตะมือเสิ่นม่านแล้วพูดว่า "เด็กดี นั
“หยุดขู่ฉันเรื่องการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเอได้แล้ว อย่างแย่ที่สุดก็คือการหย่าร้าง ไม่เป็นผลดีต่อเราทั้งสองทั้งนั้น”เสิ่นม่านไม่กังวลเลยสักนิดหากป๋อซือเหยียนจะบอกคุณนายป๋อเรื่องนี้ แถมเขายังต้องรักษาความลับนี้อย่างดีอีกด้วย อย่างน้อยก็ก่อนที่เขาจะได้รับผลประโยชน์จากตระกูลเสิ่นจนมากพอตามที่คาดไว้ ป๋อซือเหยียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “เธออยากทำอะไรกันแน่?”“ทำการแลกเปลี่ยน ฉันจะช่วยพูดอะไรดีๆ เกี่ยวกับคุณต่อหน้าคุณย่า แต่คุณต้องให้ความร่วมมือเล่นละครตามน้ำด้วย”“เล่นละครตามน้ำ?”ป๋อซือเหยียนเหลือบมองเสิ่นม่านอย่างสงสัย "ง่ายๆ แค่นี้เองเหรอ?"“ต่อหน้าคนนอก คุณต้องเป็นสามีที่มีคุณสมบัติสามีแสนดีอย่างครบถ้วน ตามใจฉันทุกอย่าง เมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลเสิ่น ต้องให้เกียรติฉัน ต้องออกตัวแทนฉันในเวลาที่เหมาะสม เป็นคนหนุนหลังฉัน การแลกเปลี่ยนแบบนี้ สำหรับคุณ ก็ง่ายอย่างกับปอกกล้วยเข้าปาก คุณไม่เสียเปรียบสักนิด”เสิ่นม่านเองก็ไม่อ้อมค้อม เธอยังต้องการให้ป๋อซือเหยียนช่วยแสดงตบตาเมื่ออยู่กับคนตระกูลเสิ่น แต่หลังจากที่คุณนายป๋อมาอาละวาดไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ทำให้ป๋อซือเหยียนก็ไม่พอใจเธอสักเท่าไหร่ ยิ่งไ
“นายคนนี้นี่เก่งมากจริงๆ ตอนแรกฉันก็คิดว่าทำเพื่อตระกูล แต่สรุปคือ หลายวันมานี้มีผู้ประกอบการจำนวนมากถอนทุนออกไป ฉันคอยหว่านล้อมให้อยู่ต่อตอนดื่มเหล้ายังรั้งไม่ได้สักคน สุดท้ายฉันจับตัวได้คนหนึ่ง ใช้กำลังมาขู่ คนคนนั้นถึงจะยอมบอกว่าเป็นเพราะป๋อซือเหยียนปริปากพูดว่าหากใครจะลงทุนกับตระกูลเจียงของฉัน ก็นับว่าเป็นศัตรูกับเขา!”เจียงฉินยิ่งพูดยิ่งโกรธ แต่สีหน้าของเสิ่นม่านกลับหม่นลงเธอรู้ฝีมือของป๋อซือเหยียน แต่เธอไม่รู้ว่าป๋อซือเหยียนสามารถทำเพื่อซู่เฉี่ยนเฉี่ยนได้ถึงขนาดนี้แม้ว่านามสกุลของเจียงฉินคือเจียง แต่มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเจียงฉินเป็นหลานสาวของจะไม่รู้ว่าเจียงฉินคือหลานสาวของท่านเซียว?หากจะเล่นงานตระกูลเจียง ก็เท่ากับสบประมาทท่านเซียว ต่อให้ป๋อซือเหยียนจะโง่แค่ไหนก็ตาม เขาก็ไม่ควรลงมือกับเจียงฉิน“ไม่ต้องห่วง ให้ฉันจัดการเอง”เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์เธอไม่คิดจะทำอะไรกับป๋อซือเหยียนและซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลย ตอนนี้ดูเหมือนเธอยังใจดีเกินไป ป๋อซือเหยียนไม่คิดที่จะปล่อยเจียงฉินไปด้วยซ้ำในเมื่อป๋อซือเหยียนโหดร้าย ก็อย่าหาว่าเธอไม่ยุติธรรมแล้วกันสักพักเสิ่นม่านก็ลุกขึ้น
“เสิ่นม่าน คุณต้องใจร้ายขนาดนี้เลยเหรอ?”ป๋อซือเหยียนปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยน น้ำเสียงพลันเย็นชาตามไปด้วยเสิ่นม่านไม่อยากจะสาธยายกับป๋อซือเหยียนในเวลานี้อีก เธอเข้าประเด็นทันที "ถ้าคุณไม่อยากให้คุณนายเห็นรูปนี้ ก็ทำที่ฉันพูดจะดีกว่า”ป๋อซือเหยียนหรี่ตาลงเล็กน้อย “คุณต้องการอะไร?”“ฉันอยากให้คุณปล่อยตระกูลเจียงและชดใช้ให้กับตระกูลเจียง”เป็นไปไม่ได้ที่ป๋อซือเหยียนจะขอโทษ อีกอย่างการขอโทษเป็นแค่เรื่องที่ขยับริมฝีปากแค่นั้นและไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ซึ่งไม่คุ้มค่าเท่ากับการชดเชยป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นไปไม่ได้”“เป็นไปไม่ได้? โอเค งั้นฉันจะเอารูปนี้ให้คุณนายดู ให้คุณนายรู้ว่าคุณโกหกเธอ ถึงแม้วันนี้คุณจะออกมากับฉัน แต่ก็แอบติดต่อกับหล่อนอยู่”เสิ่นม่านพูดอย่างเมินเฉย “ยังไงฉันก็ไม่ขาดทุนอยู่แล้ว แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตอนนี้ถูกคุณนายยกเลิกการให้ทุนการศึกษาและค่าครองชีพทั้งหมดแล้ว ฉันนึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเป็นยังไงหากรูปนี้หลุดถึงมือของคุณนาย”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินเสิ่นม่านพูดแบบนี้ สีหน้าก็ซีดลงทันที“นี่คุณขู่ผมเหรอ?”“ใช่ ฉันกำลังขู่คุณ”เสิ่นม่านไม่คิดจะเสี
เมื่อเสิ่นม่านมาถึงยังบริษัทของเจียงฉิน เจียงฉินก็กำลังดูจำนวนเงินที่เพิ่งเข้ามาในบัญชีพร้อมทั้งกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขอยู่“ม่านม่าน! เธอนี่สุดยอดไปเลย ตอนนี้หน้าของไอ้ผู้ชายห่วย ๆ คนนั้น มันดูแย่สุด ๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ?”เจียงฉินไม่คาดคิดเลยว่าป๋อซือเหยียนจะมีเงินเพียงพอที่จะชดเชยเงินจํานวนนี้มาให้ได้ ถึงอย่างไรเธอเองก็ไม่อาจเมินเฉยต่อเงินตราได้อยู่ดี และแม้ว่าจะมีอุปสรรคเล็กน้อย แต่อุปสรรคนี้ก็ได้รับกำไรมาโดยที่ไม่ต้องขาดทุนแต่อย่างใด!“เงินค่าชดเชย โอนเข้ามาในบัญชีแล้วเหรอ?”ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง และแม้แต่เจียงฉินเองก็คิดไม่ถึงว่ามันจะเร็วขนาดนี้เจียงฉินจึงพูดขึ้นว่า:“ฉันขอเดานะว่า เขาน่าจะใช้บัญชีส่วนตัวโอนเงินให้บริษัทฉัน ไม่งั้นคงไม่โอนเข้าบัญชีมาเร็วขนาดนี้หรอก แหม ป๋อซือเหยียนคนนี้ต้องกลัวเสียหน้าแน่ ๆ ถึงได้ใช้เงินตัวเองโอนมาให้ฉันแบบนี้”เสิ่นม่านที่ไม่เห็นเซียวตั๋วกับฟู่ฉือโจวอยู่ในบริษัท จึงอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้:“แล้วพวกเขาล่ะ? บริษัทเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ล่ะ?”“นิสัยแบบอาตั๋วคนนั้นน่ะพอรู้ว่าบริษัทเกิดเรื่องขึ้นก็หายตัวไปทันที ทั
ป๋อซือเหยียนกลับไปนานแล้ว แม่บ้านหลิวเห็นเสิ่นม่าน ก็ได้เข้าไปต้อนรับอย่างดีใจ :"คุณหญิงคะ งานเลี้ยงวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?"งานเลี้ยง?เสิ่นม่านเหลือบมองป๋อซือเหยียนอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟาในห้องรับแขกที่แท้ป๋อซือเหยียนได้โกหกไปแบบนี้เสิ่นม่านยิ้มพูด:"งานเลี้ยงถือว่าค่อนข้างราบรื่นค่ะ""ที่จริงคุณควรให้คุณชายส่งคุณกลับมานะคะ ดึกขนาดนี้มันไม่ปลอดภัย""ไม่เป็นไรค่ะ เขาเอารถให้ฉันแล้วค่ะ"วันนี้เธอได้ขับรถของป๋อซือเหยียนออกมาตอนที่จะออกจากห้าง เมื่อคิดถึงคนแบบป๋อซือเหยียนที่เวลาไปไหนต้องมีคนขับรถทําได้เพียงนั่งแท็กซี่กลับหลังออกจากห้าง เสิ่นม่านก็รู้สึกว่าตัวเองได้เอาคืน"แม่บ้านหลิวไม่มีอะไรแล้วคุณสามารถกลับบ้านได้ เรายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทําในคืนนี้ต่อ"ป๋อซือเหยียนเหลือบมองไปที่เสิ่นม่านคำว่า‘เรื่องอื่น’ก็ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปแม่บ้านหลิวพูดอย่างมีความสุข:"โอเคค่ะ ฉันจะเก็บของเลยตอนนี้ ทางคุณนายยังรอให้ฉันไปเก็บกวาดอยู่"แม่บ้านหลิวพูดไปพลางเก็บของไปพลางรอแม่บ้านหลิวจากไป เสิ่นม่านกล่าวว่า:"โกหกเก่งขนาดนี้คุณไม่รู้สึกผิดเหรอ?""คุณเองก็ให้ความร่วมมือได้ไม่เลว "ป๋อซือเ
เสิ่นม่านลงจากรถ เธอไม่ได้บอกเจียงฉินเกี่ยวกับเรื่องที่ป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอคิดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวของป๋อซือเหยียนจะเร็วขนาดนี้ ใจร้อนที่จะให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเข้ามาอยู่แบบนี้"คุณหญิง……"เลขาหลี่ ได้ยินการเคลื่อนไหวของทางนี้ เมื่อเห็นเสิ่นม่านก็ตกใจเล็กน้อยหรือว่าประธานป๋อรู้ว่าคุณหญิงจะมาก็เลยจงใจทำแบบนี้?"ไม่เป็นไรเสี่ยวหลี่ นายทำธุระต่อเถอะ "เสิ่นม่านดูเหมือนจะไม่สนใจเลยสักนิด แต่เลขาหลี่กลับกลัวแทบเป็นแทบตายสถานการณ์ในตอนนี้มันคือสนามรบชัด ๆ ! "คุณพี่ พี่โกรธแล้วเหรอ? หลังจากนี้พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ฉันยังจะรบกวนพี่ดูแลฉันด้วย"เดิมทีเสิ่นม่านหันตัวไปแล้ว แต่ได้ยินคําพูดเสแสร้งตอแหลของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอก็หันกลับมาและพูดว่า:“เพื่อนบ้าน? เพื่อนบ้านอะไร?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนจะมีความมั่นใจ:“ฉันก็อยู่หมู่บ้านนี้ พวกเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกันไม่ใช่เหรอ?""เธอคิดจริงๆเหรอว่าการที่จะอยู่ในหมู่บ้านนี้แล้วทุกคนก็เป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ?"เสิ่นม่านยิ้มและชี้ตึกที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่ จากนั้นก็ชี้ไปที่ตึกของเธอและเจียงฉิน พูดว่า:"ความต่างของราคาระหว
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ