“เสิ่นม่าน คุณต้องใจร้ายขนาดนี้เลยเหรอ?”ป๋อซือเหยียนปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยน น้ำเสียงพลันเย็นชาตามไปด้วยเสิ่นม่านไม่อยากจะสาธยายกับป๋อซือเหยียนในเวลานี้อีก เธอเข้าประเด็นทันที "ถ้าคุณไม่อยากให้คุณนายเห็นรูปนี้ ก็ทำที่ฉันพูดจะดีกว่า”ป๋อซือเหยียนหรี่ตาลงเล็กน้อย “คุณต้องการอะไร?”“ฉันอยากให้คุณปล่อยตระกูลเจียงและชดใช้ให้กับตระกูลเจียง”เป็นไปไม่ได้ที่ป๋อซือเหยียนจะขอโทษ อีกอย่างการขอโทษเป็นแค่เรื่องที่ขยับริมฝีปากแค่นั้นและไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ซึ่งไม่คุ้มค่าเท่ากับการชดเชยป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นไปไม่ได้”“เป็นไปไม่ได้? โอเค งั้นฉันจะเอารูปนี้ให้คุณนายดู ให้คุณนายรู้ว่าคุณโกหกเธอ ถึงแม้วันนี้คุณจะออกมากับฉัน แต่ก็แอบติดต่อกับหล่อนอยู่”เสิ่นม่านพูดอย่างเมินเฉย “ยังไงฉันก็ไม่ขาดทุนอยู่แล้ว แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตอนนี้ถูกคุณนายยกเลิกการให้ทุนการศึกษาและค่าครองชีพทั้งหมดแล้ว ฉันนึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเป็นยังไงหากรูปนี้หลุดถึงมือของคุณนาย”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินเสิ่นม่านพูดแบบนี้ สีหน้าก็ซีดลงทันที“นี่คุณขู่ผมเหรอ?”“ใช่ ฉันกำลังขู่คุณ”เสิ่นม่านไม่คิดจะเสี
เมื่อเสิ่นม่านมาถึงยังบริษัทของเจียงฉิน เจียงฉินก็กำลังดูจำนวนเงินที่เพิ่งเข้ามาในบัญชีพร้อมทั้งกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขอยู่“ม่านม่าน! เธอนี่สุดยอดไปเลย ตอนนี้หน้าของไอ้ผู้ชายห่วย ๆ คนนั้น มันดูแย่สุด ๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ?”เจียงฉินไม่คาดคิดเลยว่าป๋อซือเหยียนจะมีเงินเพียงพอที่จะชดเชยเงินจํานวนนี้มาให้ได้ ถึงอย่างไรเธอเองก็ไม่อาจเมินเฉยต่อเงินตราได้อยู่ดี และแม้ว่าจะมีอุปสรรคเล็กน้อย แต่อุปสรรคนี้ก็ได้รับกำไรมาโดยที่ไม่ต้องขาดทุนแต่อย่างใด!“เงินค่าชดเชย โอนเข้ามาในบัญชีแล้วเหรอ?”ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง และแม้แต่เจียงฉินเองก็คิดไม่ถึงว่ามันจะเร็วขนาดนี้เจียงฉินจึงพูดขึ้นว่า:“ฉันขอเดานะว่า เขาน่าจะใช้บัญชีส่วนตัวโอนเงินให้บริษัทฉัน ไม่งั้นคงไม่โอนเข้าบัญชีมาเร็วขนาดนี้หรอก แหม ป๋อซือเหยียนคนนี้ต้องกลัวเสียหน้าแน่ ๆ ถึงได้ใช้เงินตัวเองโอนมาให้ฉันแบบนี้”เสิ่นม่านที่ไม่เห็นเซียวตั๋วกับฟู่ฉือโจวอยู่ในบริษัท จึงอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้:“แล้วพวกเขาล่ะ? บริษัทเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ล่ะ?”“นิสัยแบบอาตั๋วคนนั้นน่ะพอรู้ว่าบริษัทเกิดเรื่องขึ้นก็หายตัวไปทันที ทั
ป๋อซือเหยียนกลับไปนานแล้ว แม่บ้านหลิวเห็นเสิ่นม่าน ก็ได้เข้าไปต้อนรับอย่างดีใจ :"คุณหญิงคะ งานเลี้ยงวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?"งานเลี้ยง?เสิ่นม่านเหลือบมองป๋อซือเหยียนอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟาในห้องรับแขกที่แท้ป๋อซือเหยียนได้โกหกไปแบบนี้เสิ่นม่านยิ้มพูด:"งานเลี้ยงถือว่าค่อนข้างราบรื่นค่ะ""ที่จริงคุณควรให้คุณชายส่งคุณกลับมานะคะ ดึกขนาดนี้มันไม่ปลอดภัย""ไม่เป็นไรค่ะ เขาเอารถให้ฉันแล้วค่ะ"วันนี้เธอได้ขับรถของป๋อซือเหยียนออกมาตอนที่จะออกจากห้าง เมื่อคิดถึงคนแบบป๋อซือเหยียนที่เวลาไปไหนต้องมีคนขับรถทําได้เพียงนั่งแท็กซี่กลับหลังออกจากห้าง เสิ่นม่านก็รู้สึกว่าตัวเองได้เอาคืน"แม่บ้านหลิวไม่มีอะไรแล้วคุณสามารถกลับบ้านได้ เรายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทําในคืนนี้ต่อ"ป๋อซือเหยียนเหลือบมองไปที่เสิ่นม่านคำว่า‘เรื่องอื่น’ก็ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปแม่บ้านหลิวพูดอย่างมีความสุข:"โอเคค่ะ ฉันจะเก็บของเลยตอนนี้ ทางคุณนายยังรอให้ฉันไปเก็บกวาดอยู่"แม่บ้านหลิวพูดไปพลางเก็บของไปพลางรอแม่บ้านหลิวจากไป เสิ่นม่านกล่าวว่า:"โกหกเก่งขนาดนี้คุณไม่รู้สึกผิดเหรอ?""คุณเองก็ให้ความร่วมมือได้ไม่เลว "ป๋อซือเ
เสิ่นม่านลงจากรถ เธอไม่ได้บอกเจียงฉินเกี่ยวกับเรื่องที่ป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอคิดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวของป๋อซือเหยียนจะเร็วขนาดนี้ ใจร้อนที่จะให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเข้ามาอยู่แบบนี้"คุณหญิง……"เลขาหลี่ ได้ยินการเคลื่อนไหวของทางนี้ เมื่อเห็นเสิ่นม่านก็ตกใจเล็กน้อยหรือว่าประธานป๋อรู้ว่าคุณหญิงจะมาก็เลยจงใจทำแบบนี้?"ไม่เป็นไรเสี่ยวหลี่ นายทำธุระต่อเถอะ "เสิ่นม่านดูเหมือนจะไม่สนใจเลยสักนิด แต่เลขาหลี่กลับกลัวแทบเป็นแทบตายสถานการณ์ในตอนนี้มันคือสนามรบชัด ๆ ! "คุณพี่ พี่โกรธแล้วเหรอ? หลังจากนี้พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ฉันยังจะรบกวนพี่ดูแลฉันด้วย"เดิมทีเสิ่นม่านหันตัวไปแล้ว แต่ได้ยินคําพูดเสแสร้งตอแหลของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอก็หันกลับมาและพูดว่า:“เพื่อนบ้าน? เพื่อนบ้านอะไร?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนจะมีความมั่นใจ:“ฉันก็อยู่หมู่บ้านนี้ พวกเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกันไม่ใช่เหรอ?""เธอคิดจริงๆเหรอว่าการที่จะอยู่ในหมู่บ้านนี้แล้วทุกคนก็เป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ?"เสิ่นม่านยิ้มและชี้ตึกที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่ จากนั้นก็ชี้ไปที่ตึกของเธอและเจียงฉิน พูดว่า:"ความต่างของราคาระหว
เสิ่นม่านนั่งอยู่ในที่นั่งเธอแล้วจงใจถามเหมือนไม่ได้สนใจ"อืม""เกี่ยวกับฉัน?""……ถือว่าเกี่ยว”ฮั่วหยุนเซียวพูด:“เช้านี้ตอนที่ฉันอยู่บ้านได้ยินพี่ชายพูดว่าเกิดเรื่องกับตระกูลป๋อ มันเป็นข้อมูลวงใน เธอน่าจะยังไม่รู้""ที่นายมาโรงเรียน ก็เพื่อที่จะบอกเรื่องซุบซิบของตระกูลป๋อกับฉันโดยเฉพาะ?"ฮั่วหยุนเซียวหน้าแดงอย่างไม่อาจควบคุม จากนั้นเขาก็หันศีรษะและพูดว่า:“เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแค่อยากได้ข่าวเกี่ยวกับตระกูลป๋อออกจากปากเธอ""ฉันรู้ไม่มากเท่านายหรอก"เสิ่นม่านไม่ล้อเล่นกับฮั่วหยุนเซียวต่อ ถามว่า:"เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลป๋อ?""จากข้อมูลวงในพบว่าบัญชีสกปรกของตระกูลป๋อได้รั่วไหลออกมา นําไปสู่ความเสียหายของห่วงโซ่เงินทุนหลายแห่ง และโครงการที่ได้ร่วมงานกับต่างประเทศบางแห่งถูกระงับ อีกไม่นาน ตระกูลป๋อน่าจะต้องเข้ารับการสอบสวน ก็ไม่รู้ว่าต้องขาดทุนไปเท่าไหร่"ฮั่วหยุนเซียวพูดถึงสถาบันในต่างประเทศ และเสิ่นม่านก็นึกถึงเซียวตั๋วทันทีต่างประเทศ มีแค่เซียวตั๋วเท่านั้นที่มีอำนาจทำแบบนี้ได้"เธออย่าบอกนะว่ารู้ว่าใครทำ?"เซียวตั๋วพยายามจับผิดจากสีหน้าของเสิ่นม่านเสิ่นม่านเลิกคิ้วพูด:"ถ้าฉันรู
”ถิงถิง จิงจิง พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในมหาวิทยาลัยนี้และฉันรู้แล้วว่าครั้งก่อนฉันผิดไปเอง ดังนั้นฉันจึงเลี้ยงข้าวพวกเธอเป็นการขอโทษ ฉันหวังว่าคพวกเธอจะยกโทษให้ฉัน ครั้งนั้นฉันพูดไม่ดีเอง ขอโทษนะ"เห็นได้ชัดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังไม่ได้สังเกตเห็นเสิ่นม่าน ความสนใจทั้งหมดของเธออยู่ที่หลิวจิงจิงและหวังถิงเสิ่นม่านนั่งอยู่ที่มุมห้องและฟังคําขอโทษของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเงียบๆ"แฟนฉันซื้อบ้านให้ฉัน อยู่ฝั่งตรงข้ามมหาลัย ฉันอยู่คนเดียวก็เบื่อ เอางี้พวกเธอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันไหม พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจับมือคนทั้งสองด้วยสีหน้าจริงใจเสิ่นม่านได้ยินประโยคนั้นก็เกือบจะหัวเราะออกมาที่แท้ ป๋อซือเหยียนเป็นแฟนหนุ่มที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดถึงเธอเข้าใจแล้วว่าถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากขอโทษจริงๆ ก็คงทำไปนานแล้วไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้หรอกเป็นเพราะป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้เธอ และเธอต้องการอวดกับคนสองคนนี้ เธอจึงเลือกพูดมันในร้านอาหารที่แพงที่สุดในมหาวิทยาลัยเอ"เธอเหม่อลอยอะไร? สั่งอาหารสิ"ฮั่วหยุนเซียวมองไปที่เสิ่นม่านด้วยสีหน้างุนงงเสิ่นม่านตอบหลังจากรู้สึก:"สั่งชาเขีย
หลิวจิงจิงหัวเราะอย่างหงุดหงิด:"ใครจะคุยดีๆกับเธอ?""จิงจิง ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว คุณโทษฉัน ฉันก็ไม่ว่า ครั้งนี้ฉันอยากจะขอโทษพวกเธอจากใจจริง……เธอยกโทษให้ฉันไหม?"น้ําตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไหลออกมาหวังถิงดึงหลิวจิงจิง หลิวจิงจิงถึงนั่งลงอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ"พวกเธอก็รู้ ว่ามหาลัยได้ถอนทุนการศึกษาของฉัน และตอนนี้ชีวิตของฉันก็ยากลำบากมาก ฉันจะพึ่งพาแฟนของฉันตลอดเวลาไม่ได้……ข้าวมื้อนี้ เป็นเงินที่ฉันทำงานได้มา"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปากของเธอดูเหมือนว่าเธอถูกเข้าใจผิดอย่างมากหวังถิงและหลิวจิงจิงก็ได้ยินมาเหมือนกันว่าทุนการศึกษาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกถอนออกแล้ว และสีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูด:“ถ้าพวกเธอเต็มใจที่จะให้อภัยฉัน จะให้ฉันทําอะไรก็ได้ จิงจิง ฉันรู้ว่าช่วงนี้เธอลำบากไม่น้อย และฉันยินดีที่จะไปบอกกับคณะกรรมการตรวจสอบวินัยว่าฉันเป็นคนกระจายข่าวลือบนกระดานข่าวและมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ฉันขอแค่เธออย่าเมินฉัน"หลิวจิงจิงหันหน้าไปอีกทาง อาจเป็นเพราะสิ่งที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูด ทำให้เธอหวั่นไหวเล็กน้อยไม่ว่ายังไงในช่วงสามปีที่ผ่านมาเธอและซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีความสัมพ
เจียงฉินเมื่อเห็นก็พูดอย่างอดไม่อยู่:"อาตั๋วตาถึงจริงๆ เธอใส่ชุดนี้แล้วดูดีมากๆ"เสิ่นม่านยิ้มอ่อนๆเซียวตั๋วพูด“ที่จริงงานเลี้ยงอาหารค่ำนี้จะไม่ไปก็ได้ คุณเตรียมการอะไรไว้เหรอ?"นิ้วชี้เสิ่นม่านแตะปาก:"ความลับ"อาหารค่ำของตระกูลฮั่วเกณฑ์สูงมาก และคนที่มาได้ล้วนเป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ในเมืองไห่เฉิงซูเฉี่ยนเฉี่ยนสวมชุดกระโปรงสีขาว และเธอดูประหม่าเล็กน้อยเมื่อนั่งอยู่ในรถของป๋อซือเหยียนเมื่อก่อนเธอก็ไปร่วมงานเลี้ยงกับป๋อซือเหยียนบ่อยๆ แต่นั่นล้วนเป็นงานเล็กๆ แต่คราวนี้เป็นงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลฮั่ว และสถานะของตระกูลฮั่วในเมืองไห่เฉิงก็พอๆกับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนเหลือบมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ นอกจากจะประหม่าแล้ว ยังมีอีกความอิ่มอกอิ่มใจและความตื่นเต้นในใจของเธอ งานแบบนี้ เป็นเธอที่ได้ออกงานกับเขา"ซือเหยียน ไม่ให้พี่เสิ่นไปกับคุณแบบนี้จะดีเหรอ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลดเสียงลงแสดงสีหน้าทำตัวไม่ถูกออกมาพูดถึงเสิ่นม่านคิ้วของป๋อซือเหยียนก็ขมวดเข้าหากัน รู้สึกหงุดหงิดในใจไม่ใช่ว่าเขาไม่โทรหาเสิ่นม่าน แต่วันนี้เสิ่นม่านไม่รับสายเขาเลย"คุณไม่อยากมา?""ไม่แน่