บทที่ 88

ตงฟางจิ่งเลิกคิ้ว “เจ้ารู้สึกว่าฝ่าบาทลงโทษเบาไปหรือ?”

“แน่นอนสิ นี่มันโทษหนักเท่ากับข้อหากบฏเลยนะ แล้วดูบทสรุปสิ เขากลับถูกลงโทษให้สำนึกผิดเท่านั้น” นางเบะปาก

ตงฟางจิ่งส่ายหน้า “พระชายาคิดผิดแล้ว ตงฟางหล่างหาใช่รัชทายาทที่ไร้ซึ่งอำนาจ”

“รัชทายาทได้ดูแลตราทหารของทหารราชองครักษ์ เป็นผู้บัญชาการเมืองตะวันออกแห่งกองบัญชาการห้าเมืองและเป็นรองผู้บัญชาการกรมการขนส่งเกลือ”

“อีกสามเดือนจะเป็นการสอบระดับมณฑล ฝ่าบาทก็สั่งให้รัชทายาทเป็นคนจัดการดูแลทั้งหมด”

“แต่เมื่อเกิดเรื่องในวันนี้ อำนาจในมือรัชทายาทหายไปจนหมด พระชายายังคิดว่าลงโทษเบาไปอีกหรือ?”

เฟิ่งเชียนอวี่ฟังอย่างน่าทึ่ง นางมีความเข้าใจเกี่ยวกับตำแหน่งขุนนางบุ๋นบู๊ในสมัยโบราณน้อยมาก แต่ฟังดูเหมือนมีอำนาจไม่น้อย

หากเป็นอย่างนี้ ตงฟางหล่างถูกลงโทษหนักไม่น้อย นี่ไม่ใช่แค่หนังถลอกธรรมดาทั่วไป แต่เหมือนถูกถลกหนังขูดเนื้อออกมาจนหมดเลยต่างหาก

นางนึกถึงบางอย่าง จึงหันไปเอ่ยกับตงฟางจิ่ง “ท่านอ๋อง ท่านคงมีตำแหน่งในราชสำนักสินะ?”

ตงฟางจิ่งเอ่ยอย่างใจเย็น “ไม่มีหรอก”

เฟิ่งเชียนอวี่พยักหน้า “ก็น่าจะใช่ แต่ละวันเห็นท่านอ๋องว่างจนไม่มีสิ่งใดทำ