เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 82
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 83
หลังจากเว่ยเซิงอธิบาย เฟิ่งเชียนอวี่เพิ่งรู้ว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตงฟางจิ่งที่แท้ ข่าวที่เว่ยเซิงเพิ่งได้รับเมื่อครู่คือ เรือมังกรที่จวนอ๋องหกทำเสร็จนั้นถูกคนเล่นตุกติกตามหลักแล้ว เรือมังกรทั้งหมดตั้งแต่แรกเริ่ม ลวดลายมังกรที่แกะสลักนั้น เป็นได้เพียงมังกรสี่เล็บตามบันทึกนิทานปรัมปรา สี่เล็บไม่อาจเรียกว่ามังกร แต่เรียกว่าเจียว ดังนั้นแกะสลักมังกรสี่เล็บ ไม่ถือว่าทำผิดแต่เรือมังกรของจวนอ๋องหกกลับมีคนทำบางอย่าง ด้านหลังเรือมังกร มีมังกรตัวหนึ่ง จากเดิมที่เป็นสี่เล็บ กลับกลายเป็นห้าเล็บนี่ถือเป็นปัญหาใหญ่มังกรห้าเล็บ คือมังกรที่แท้จริง ตามประวัติศาสตร์แล้วมีเพียงโอรสแห่งสวรรค์เท่านั้น ซึ่งก็คือมีเพียงฮ่องเต้เทียนหยวนเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ใช้ภาพวาดมังกรนี้แกะสลักมังกรห้าเล็บบนเรือมังกร หากเกิดเรื่อง กล่าวรุนแรงเล็กน้อย ถือเป็นการก่อกบฏ แม้ตงฟางจิ่งจะเป็นอ๋อง ก็ไม่อาจเลี่ยงบทลงโทษสถานหนักได้หลังจากเฟิ่งเชียนอวี่ฟังจบ นางตกตะลึงเล็กน้อยสีหน้าเว่ยเซิงเปี่ยมไปด้วยความหงุดหงิด “ตั้งแต่เลือกวัสดุกระทั่งทำเรือมังกร ข้าน้อยเลือกผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้วางใจได้คอยดูตลอด แต่สุดท้ายก
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 84
ขอเพียงตนไม่พูด เขาคิดให้ตายอย่างไรก็ไม่มีทางคาดคิดถึงความลับเรื่องห้องทดลองของตนในเมื่อนางทำแล้ว นางไม่คิดจะทำลายความสงสัยนี้ ขอเพียงนางไม่ยอมรับ เขาจะทำอะไรได้เฟิ่งเชียนอวี่หาอย่ารวดเร็ว เวลามีจำกัด ทั้งยังไม่มีเวลาดูอะไรมากมาย นางหาเรือมังกรที่คล้ายกับของจวนอ๋องหก ขนาดและสีใกล้เคียงกัน แล้วสับเปลี่ยนแม้วิธีนี้ไร้คุณธรรม แต่ตามคำที่กล่าวว่า จะตายเจ้าก็ตายข้าไม่ตายด้วย นางเองก็อับจนหนทาง เฮ้อ ขอโทษด้วยๆหลังจากเฟิ่งเชียนอวี่สลับเรือมังกรแล้ว นางก็เปลี่ยนธงของทั้งสองฝ่ายด้วย นางเพิ่งเห็นว่า ธงที่นางเปลี่ยนนั้น เขียนคำว่าหล่างเอาไว้นางเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใครเฟิ่งเชียนอวี่ไม่เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว นางก็แอบหนีออกไปด้วยความระมัดระวัง ยังคงซ่อนตัวอยู่ในมุมเดิมก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว ทหารรักษาพระองค์ไม่เจอตัวคนน่าสงสัย จึงกลับมาผ่านไปอีกครู่ใหญ่ ตงฟางจิ่งปรากฏตัวอีกครั้ง พาเฟิ่งเชียนอวี่ออกไปสำเร็จนอกที่ประทับ ทั้งสามคนกลับขึ้นรถม้าอีกครั้ง มองไปทางทะเลสาบอวี้หูเว่ยเซิงอดไม่ได้ที่จะถาม “พระชายา สำเร็จแล้วหรือขอรับ”เฟิ่งเชียนอวี่ทำมือโอเคเว่ยเซิงแ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 85
“เสด็จพ่อ งานวันนี้ยิ่งใหญ่อลังการ เช่นนั้น เชิญนักพรตเฟิงมาร่วมงานด้วยดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เมื่อฮ่องเต้เทียนหยวนได้ฟังก็เห็นด้วย ทอดสายพระเนตรมองไปทางตงฟางจิ่งตงฟางจิ่งก็ไม่ปฏิเสธ“หม่อมฉันให้คนไปเชิญนักพรตเฟิงพ่ะย่ะค่ะ”เวลานี้เฟิ่งเชียนอวี่เห็นที่นั่งฝั่งตรงข้าม คือฮูหยินหง นางค่อยเข้าใจทุกอย่างโรคเรื้อรังของฮูหยินหง เป็นที่รู้กันทั่วทั้งเมืองหลวง แม้นางจะเป็นภรรยาของขุนนาง อีกทั้งยศถาบรรดาศักดิ์ของสามีก็ไม่ธรรมดา ล้วนมีสิทธิ์มาร่วมงานเลี้ยงมากมายแต่ที่ผ่านมา เพราะอาการรักแร้เหม็นของฮูหยินเป็นเหตุ นางจึงไม่ออกจากเรือน จึงยิ่งอย่ากล่าวถึงเรื่องร่วมงาน รังแต่จะทำให้ผู้อื่นรังเกียจแต่ตอนนี้ อาการป่วยของนางดีแล้ว ย่อมออกมาได้ประจวบเหมาะถึงเทศกาลบ๊ะจ่างพอดี นี่เป็นครั้งแรกที่ฮูหยินหง ยืนอยู่ตรงหน้าผู้คนอย่างสง่าผ่าเผยอดีตที่ผ่านมา สามีล้วนพาอนุภรรยาคนอื่นๆ มาร่วมงาน ฮูหยินหงไม่มีแม้กระทั่งสิทธิ์ในการห้าม ต่อไปนี้ จะไม่เกิดเรื่องที่ทำให้ฮูหยินหงอับอายอีกแล้วเพราะจวนเจิ้นกว๋อกง บวกกับอาการป่วยของฮูหยินหง ทำให้นางถือเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงเวลานี้นางปรากฏตัว ทุกคนต่างตกใจอย
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 86
ตงฟางจิ่งเอ่ยเสียงเรียบ “อย่าตื่นตระหนก เจ้าจัดการแล้วไม่ใช่หรือ”เฟิ่งเชียนอวี่เลิกคิ้ว ก็ใช่“แต่ว่า...”ตงฟางจิ่งมองดูธงผ้าสีแดงก่ำที่แขวนอยู่บนเรือมังกรของจวนตัวเอง ในดวงตามีความแปลกใจแวบผ่าน จากนั้นค่อยๆ ก้มหน้าลง แล้วโน้มไปข้างหูเฟิ่งเชียนอวี่“เจ้าแน่ใจหรือ ว่านี่คือเรือมังกรของข้า?”เมื่อครู่เขามองปราดเดียว ก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรือมังกรจากจวนของเขาดังนั้น วิธีแก้ปัญหาที่เฟิ่งเชียนอวี่กล่าวเมื่อครู่ ไม่ใช่อย่างที่เขาคิด แต่กลับเป็นการ...สลับเรือมังกรอย่างนั้นหรือ?ตกลงหญิงผู้นี้ทำได้อย่างไรตงฟางจิ่งใคร่รู้เหลือเกิน อีกทั้งรู้สึกน่าทึ่งอย่างที่สุด แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถกเถียงกันในเรื่องนี้ร่างเฟิ่งเชียนอวี่แข็งทื่อสักครู่ แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แล้วกระแอมเสียงค่อย ทำเป็นไม่ได้ยินตงฟางจิ่งหันมองรัชทายาท “องค์รัชทายาทชมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง?”สีหน้าของรัชทายาทไม่ดีนัก จึงเม้มปาก แล้วฝืนยิ้ม “เรือมังกรของจวนน้องหกไม่เลว”ขณะเดียวกัน ในใจเขารู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างในที่สุดคณะของฮ่องเต้เทียนหยวนก็เดินมาถึงตรงหน้าเรือมังกรลำสุดท้าย ซึ่งก็คือเร
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 87
ฮ่องเต้เทียนหยวนขมวดคิ้ว “มีอะไร? ถึงได้ทำตัวซุ่มซ่าม”ในใจรัชทายาทกระตุกวาบ เขาอยากจะห้ามปราม แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว“ใต้เท้าหลิวเห็นสิ่งใดหรือ จึงได้ตกใจเช่นนี้?”ตงฟางเย่าสงสัย จึงเก็บรวบพัดในมือ แล้วเดินเข้าไปดูบ้าง ต่อมาสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปโดยพลันฮ่องเต้เทียนหยวนเห็นดังนั้น จึงขมวดคิ้วแน่น แล้วสะบัดแขนเสื้อสาวเท้าเข้าไป“เสด็จพ่อ”รัชทายาทลนลานโดยไม่มีสาเหตุ อยากจะเรียกฮ่องเต้เทียนหยวนเอาไว้ แต่กลับไร้ประโยชน์ฮ่องเต้เทียนหยวนหันมองสัญลักษณ์ตรงท้ายเรือมังกร เห็นมังกรห้าเล็บสีดำตัวหนึ่ง อยู่ในท่วงท่าผงาดอย่างดุดันและองอาจถูกต้อง นี่คือมังกรห้าเล็บสีดำไฟโกรธของฮ่องเต้เทียนหยวนโหมกระหน่ำดั่งพายุฝนทันที“บังอาจ”ยามนี้ตงฟางหล่างก็เห็นสัญลักษณ์นั่นเช่นกัน ใบหน้าของเขาซีดเผือด สองขาอ่อนแรง แล้วคุกเข่าลงพื้นดังตุบ“เสด็จพ่อ หม่อมฉันถูกปรักปรำ เหตุใดเรือมังกรจึงกลายเป็นเช่นนี้ ลูกเองก็ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จพ่อ แบบรูปวาดเรือมังกรยังอยู่ที่จวนของหม่อมฉันแค่ให้คนไปเอามาดูก็จะรู้เอง มันไม่ใช่แบบนี้แน่นอน หม่อมฉันขอสาบาน หม่อมฉันไม่เคยคิดจะก้าวล่วงพระองค์เป็นอันขาด”“เรื่อง
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 88
ตงฟางจิ่งเลิกคิ้ว “เจ้ารู้สึกว่าฝ่าบาทลงโทษเบาไปหรือ?”“แน่นอนสิ นี่มันโทษหนักเท่ากับข้อหากบฏเลยนะ แล้วดูบทสรุปสิ เขากลับถูกลงโทษให้สำนึกผิดเท่านั้น” นางเบะปากตงฟางจิ่งส่ายหน้า “พระชายาคิดผิดแล้ว ตงฟางหล่างหาใช่รัชทายาทที่ไร้ซึ่งอำนาจ”“รัชทายาทได้ดูแลตราทหารของทหารราชองครักษ์ เป็นผู้บัญชาการเมืองตะวันออกแห่งกองบัญชาการห้าเมืองและเป็นรองผู้บัญชาการกรมการขนส่งเกลือ” “อีกสามเดือนจะเป็นการสอบระดับมณฑล ฝ่าบาทก็สั่งให้รัชทายาทเป็นคนจัดการดูแลทั้งหมด”“แต่เมื่อเกิดเรื่องในวันนี้ อำนาจในมือรัชทายาทหายไปจนหมด พระชายายังคิดว่าลงโทษเบาไปอีกหรือ?”เฟิ่งเชียนอวี่ฟังอย่างน่าทึ่ง นางมีความเข้าใจเกี่ยวกับตำแหน่งขุนนางบุ๋นบู๊ในสมัยโบราณน้อยมาก แต่ฟังดูเหมือนมีอำนาจไม่น้อยหากเป็นอย่างนี้ ตงฟางหล่างถูกลงโทษหนักไม่น้อย นี่ไม่ใช่แค่หนังถลอกธรรมดาทั่วไป แต่เหมือนถูกถลกหนังขูดเนื้อออกมาจนหมดเลยต่างหากนางนึกถึงบางอย่าง จึงหันไปเอ่ยกับตงฟางจิ่ง “ท่านอ๋อง ท่านคงมีตำแหน่งในราชสำนักสินะ?”ตงฟางจิ่งเอ่ยอย่างใจเย็น “ไม่มีหรอก”เฟิ่งเชียนอวี่พยักหน้า “ก็น่าจะใช่ แต่ละวันเห็นท่านอ๋องว่างจนไม่มีสิ่งใดทำ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 89
สองพี่น้องสงสัยมาตลอด นึกไม่ถึงว่าพระชายาจะแตกฉานในเรื่องคุณไสยมนต์ดำ ช่างเก่งกาจนักเมื่อเป็นเช่นนี้ หากใช้มนต์ดำไต่สวน ก็คงจะง่ายดายมากนะสิที่สำคัญยังสามารถรับประกันได้ว่าคำให้การมีมูลความจริงดวงตาตงฟางจิ่งเป็นประกาย แล้วเอ่ยเสียงเข้ม “จงไปตรวจสอบพวกเขาให้ดี คนที่น่าสงสัยให้กันออกมาต่างหาก”“ขอรับ”ค่ำคืนหนึ่งจากนั้นไม่กี่วัน ตงฟางจิ่งพาเฟิ่งเชียนอวี่ไปที่ศาลาแห่งหนึ่งภายในจวนอ๋องศาลาสร้างขึ้นบนสระผืนสีเขียวมรกตแห่งหนึ่ง รอบด้านมีภูเขาจำลองประดับตกแต่งมากมาย“ท่านอ๋อง ตกลงท่านจะพาข้าไปที่ใดกันแน่?” เฟิ่งเชียนอวี่ขมวดคิ้วสงสัยตงฟางจิ่งไม่ตอบ เขายืนอยู่หน้าภูเขาจำลองแห่งหนึ่ง จากนั้นยื่นนิ้วเข้าไปในรู แล้วกดลงไปได้ยินเพียงเสียงดังแกรก ภูเขาจำลองแยกจากกันเป็นสองส่วน ตรงกลางภูเขาค่อยๆ แยกจากกันจนเป็นรอยยาว แล้วขยายจนกลายเป็นปากถ้ำที่เข้าไปได้ทีละคนเฟิ่งเชียนอวี่อ้าปากตาค้าง “กลไก? ทางลับ?”ตงฟางจิ่งหันมองนาง “ตามข้าเข้าไป”“ช้าก่อน”นางเอ่ยอย่างไม่แน่ใจ “ท่านอ๋อง คงไม่ใช่เพราะช่วงนี้ท่านขัดหูขัดตาข้า จึงคิดจะพาข้าลงไปด้านใน แล้วอาศัยจังหวะดึกดื่นค่ำคืน สังหารข้าปิดปากห
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 90
เฟิ่งเชียนอวี่ถอนหายใจ “นั่นมันการสะกดจิต ทักษะการสะกดจิต ขอบใจ”“ไม่ว่าอะไรก็ดี สรุปแล้ว ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”นางหัวเราะพรวดอย่างอดไม่ได้ สองมือกอดอก หันมองรอบด้าน แล้วดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่งลง“ท่านอ๋อง ด้วยกิริยาเมื่อครู่ที่ท่านทำกับข้า ท่านรู้สึกว่ามันคือท่าทีของการขอร้องให้ผู้อื่นช่วยหรือ?”ตงฟางจิ่งเอามือไพล่หลัง จากนั้นเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่เป็นไร ข้ามีเวลาเหลือเฟือ หากเจ้าไม่ช่วย งั้นก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไปข้างนอก รอกันอยู่อย่างนี้ละ”เฟิ่งเชียนอวี่จ้องเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ จนอดโมโหไม่ได้“ท่านมันหน้าด้าน”ตงฟางจิ่งเลิกคิ้ว “เจ้าจะช่วยหรือไม่?”เฟิ่งเชียนอวี่ “...”น่าโมโหนัก นายแน่มาก“ยืนบื้ออยู่ทำไม นำทางสิ” นางหันมองเว่ยเซิงเว่ยชิว ด้วยสีหน้าถมึงทึง“ขอรับ พระชายาเชิญทางนี้”ขณะที่เฟิ่งเชียนอวี่เดินไป นาง ‘ไม่ทันระวัง’ จึงสะดุดไปหนึ่งที จากนั้นได้เหยียบลงไปบนรองเท้าของตงฟางจิ่งอย่างแรง ซ้ำยังขยี้ไปหลายทีจนรองเท้าขาวสะอาดของเขา กลายเป็นรอยสีดำเมี่ยมทันที“ตายแล้ว ขอโทษนะท่านอ๋อง ข้าไม่ได้ตั้งใจ ท่านคงไม่โกรธข้าหรอกนะ” เฟิ่งเชียนอวี่พูดอย่างเสแสร้งตงฟาง
บทล่าสุด
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 174
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 173
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 172
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 171
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 170
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 169
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 168
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 167
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 166
