LOGINShare
บทที่ 708
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 709
“เจ้า เจ้าพูดเหลวไหลอะไร ไม่ใช่แม่แท้ๆ อะไร ข้าก็คือแม่แท้ๆ ของเจ้าสาม”ฮูหยินผู้เฒ่าซูที่กำลังป่วยเกินเยียวยามีแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทว่าเสียงนั้น ฟังอย่างไรก็คล้ายกำลังร้อนตัวเดิมทีซูจิ้งคิดว่าลูกสะใภ้พูดเหลวไหล หันมองทางฮูหยินผู้เฒ่าซูอย่างอดไม่ได้“ท่านแม่ ท่านไม่ใช่แม่แท้ๆ ของข้าจริงหรือ?”“ท่านพ่อ ตอนท่านยังเด็กใช่หรือไม่ว่ามีแม่นมท่านหนึ่ง?”กู้หว่านเยว่เองก็ไม่มั่นใจมาก แต่จำได้ว่าภายในหนังสือมีบทนี้จริง“มีแม่นมท่านหนึ่งจริง แต่ว่า...” ซูจิ้งย้อนคิด เรื่องตอนเด็ก ตอนนี้เขาจำได้ไม่ชัดเจนแล้ว“ตอนข้าสามขวบ นางก็กลับบ้านเดิมไปแต่งงานแล้ว”ตอนนั้นซูจิ้งเสียใจมากเพราะนับตั้งแต่เขาคลอดออกมา ก็ไม่ได้รับการต้อนรับจากฮูหยินผู้เฒ่าซู ปกติก็โยนเขาให้แม่นมชนิดที่ว่าสิบวันจนถึงครึ่งเดือนก็ล้วนไม่สนใจเขาดังนั้นตอนซูจิ้งยังเด็ก เกือบเป็นแม่นมท่านนั้นเลี้ยงจนโตเขาจำได้ ตอนนั้นหลังแม่นมกลับบ้านไปแต่งงาน เขายังร้องไห้ระยะหนึ่งสรุปคือฮูหยินผู้เฒ่าซูสั่งคนตีเขาหนึ่งยก เรื่องนี้ถึงผ่านไป“แต่งงาน? ตอนนี้นางอาจยังอยู่ในบ่อน้ำที่สวนดอกไม้ด้านหลังเรือนสกุลซู...”ภายในหนังสือ ฮูห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 710
“สวะ?”ซูจิ้งสัมผัสได้ ยามฮูหยินผู้เฒ่าซูพูดว่าสวะ สายตาทอดมองมาที่ตนข้อสันนิษฐานภายในใจแจ่มชัดมากยิ่งขึ้น ความคิดเหลือจะเชื่อผุดออกมา“สวะคนนั้นที่ท่านพูดถึง คือข้า?”ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้ อย่างไรเสียนับตั้งแต่เขาคลอดออกมาก็มิได้ทำอะไร แต่กลับถูกฮูหยินผู้เฒ่าซูเกลียดทั้งๆ ที่ฮูหยินผู้เฒ่าซูคลอดลูกชายออกมามากเพียงนั้น แต่นางดีต่อลูกคนอื่นมาก เว้นเสียแต่เขา ทุกครั้งแม้แต่สบตากันสักครั้งก็เป็นเรื่องยากซูจิ้งจำได้ ตอนเขายังเด็กก็เคยเสียใจเพราะเรื่องนี้มาก่อนต่อมาเขาโตแล้ว ค่อยๆ ปลอบตนเอง เป็นเพราะพี่น้องภายในบ้านมีมากเกินไป ดังนั้นท่านแม่เมินข้ามก็เป็นเรื่องปกติตอนนี้เห็นทีมิใช่ฮูหยินผู้เฒ่าซูไม่ได้ไม่ชอบเขา แต่เพราะเดิมทีเขาก็ไม่ใช่ลูกชายของฮูหยินผู้เฒ่าซูตั้งแต่แรก“ไม่ เจ้าเป็นลูกชายของข้า...” ฮูหยินผู้เฒ่าซูลนลาน ไม่กล้ายอมรับฉู่เฟิงได้รับสายตาจากซูจิ่งสิง รีบขยับขึ้นไป จับฮูหยินผู้เฒ่าซูกดลงพื้น บิดแขนนางแรงๆ“เจ็บ เจ็บเหลือเกิน!”น้ำตาของฮูหยินผู้เฒ่าซูไหลออกมา รีบร้องอ้อนวอน“พูด ไม่พูดข้าจะทำให้ท่านอยู่ก็อยู่ไม่ได้ ตายก็ตายไม่ได้”เสียงเยียบเย็นของซูจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 711
กู้หว่านเยว่กลับไม่เห็นใจ นี่คือผลจากการรนหาที่ของนาง เพียงสงสารนางหลี่“หลังนายท่านตื่นขึ้นมา ก็ต้องการรับนางหลี่เป็นอนุ ข้าโวยวายยกใหญ่ ขัดขวางไว้แล้ว”ฮูหยินผู้เฒ่าซูยิ้มเย็นยังดีคืนวันนั้นตื่นขึ้นมาแล้ว นายท่านผู้เฒ่าซูไม่พบว่า คืนก่อนหน้านั้นเขาถูกวางยาจึงปล่อยใจไปเช่นนั้นฮูหยินผู้เฒ่าซูอาศัยโอกาสนี้บังคับเขา ห้ามมิให้รับนางหลี่เข้ามา“ใครรู้ ท้องของนางแพศยาคนนั้นกลับบากบั่น ตั้งครรภ์เด็กแล้วนายท่านรู้ว่านางมีลูก ไม่สนใจคำคัดค้านของข้าจะรับนางเป็นอนุให้ได้ เหตุผลคือไม่สามารถปล่อยให้เด็กคลอดออกมาแล้วไม่มีฐานะชัดเจนได้ข้าทำได้เพียงใช้ความตายมาบีบคั้น เสนอว่าเด็กคลอดออกมาแล้ว สามารถใช้ชื่อของข้าได้สำหรับนางหลี่คนนั้น มอบเงินให้นางหนึ่งก้อนก็ไล่นางไป”ฮูหยินผู้เฒ่าซูยิ้มเย็น ซูจิ้งนึกถึงถ้อยคำเมื่อครู่ของกู้หว่านเยว่ สันหลังเย็นวาบ“ในเมื่อท่านพูดว่าจะปล่อยนางไป เหตุใดท่านต้องฆ่านางด้วย?”“ข้ากลัว สายตาของนายท่านค่อยๆ หยุดที่นางแพศยาคนนั้น ข้าไม่ฆ่านางไม่ได้”ฮูหยินผู้เฒ่าซูจับจ้องซูจิ้งอย่างเย็นชา ในเมื่อพูดเรื่องในอดีตออกมาทั้งหมดแล้ว ตอนนี้นางก็ไม่กลัวอีก“เจ้ารู้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 712
“เจ้า เจ้าหมายความว่ากระไร?” ซูหัวหยางตกตะลึง“แม่ท่านทำความผิดมากมายนัก กระตุ้นตนเองตายไป ส่วนเพราะเหตุใดนางป่วย ยังมิใช่เพราะท่านลูกชายคนนี้ไร้ความสามารถอีกหรือ”กู้หว่านเยว่ดูเบาครอบครัวนี้ ตั้งแต่อดีตตอนจวนเจิ้นเป่ยอ๋องยังอยู่ พวกเขาก็สูบเลือดสูบเนื้อบ้านสามทั้งครอบครัวรอจนจวนอ๋องถูกลงโทษเนรเทศ พวกเขาก็เตะส่งบ้านสามอย่างไร้เมตตากู้หว่านเยว่นึกขึ้นได้ในทันใด เหตุใดซูจิ้งและซูจิ่นเอ๋อร์ซูจื่อชิงพวกเขาล้วนเป็นคนดีอาจเพราะบนตัวพวกเขาไม่มีเลือดของฮูหยินผู้เฒ่าซูกระมัง“เจ้าพูดเหลวไหล ก็คือพวกเจ้าทำร้ายแม่ข้าจนตาย”ซูหัวหยางส่ายหน้า ถลึงตาใส่พวกเขาแรงๆ“เป็นพวกเจ้าเห็นคนตายแล้วไม่ช่วย ทำให้ท่านแม่ข้าถูกกระตุ้นจนตายไป”“ท่านโวยวายต่อเถอะ ฉู่เฟิง ไปแจ้งทางการ”สุ้มเสียงซูจิ่งสิงเย็นชา ก่อนนี้เขาเห็นแก่ฐานะของซูจิ้ง ถึงไม่ฆ่าครอบครัวนี้ แต่ตอนนี้ไม่มีเหตุผลให้เก็บไว้แล้วองครักษ์จวนกู้มาอย่างว่องไว ลากคนเหล่านั้นออกไป“ท่านอาสาม ท่านอาสามช่วยข้าด้วย...เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า”ซูเช่อร้องตะโกน ซูจิ้งกลับไม่สนใจเขา“ฮูหยิน ภายในใจข้าทรมานมาก” ซูจิ้งถอนหายใจ “แม่ข้าในปรโล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 713
“ดูเหมือนนางจะเอ่ยถึงเรื่องพ่อสามี ข้าก็เลยยืนฟังอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง”กู้หว่านเยว่ยกมือแสดงท่าทีจนปัญญาและกล่าวว่า“แต่นางพูดคลุมเครือมาก ตอนนั้นข้าไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ จู่ ๆ วันนี้ข้าก็นึกขึ้นได้ก็เลยยกเรื่องนี้มาระเบิดใส่นาง โดยคิดไม่ถึงว่านางจะทำมันเสียเอง”นี่คือความจริง“เห็น ๆ อยู่ว่านางมีใจคิดไม่ซื่อ” ซูจิ่นเอ๋อร์แลบลิ้นและทอดถอนใจ“ข้าเรียกว่าท่านยายมาหลายปี กลับกลายเป็นศัตรูอย่างไม่น่าเชื่อ ในใจข้ารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก”ในใจของท่านพ่อเสียใจยิ่งกว่าแน่นอนกู้หว่านเยว่กลับกล่าวว่า “ข้ากลับคิดว่านี้เป็นเรื่องดี ดีกว่าต้องมานั่งสับสนงุนงงกับเรื่องที่ไม่เคยรู้เลย”อีกทั้งยายเฒ่าซูก็ไม่ใช่คนดีนัก เห็นธาตุแท้ของพวกเขาได้เร็ว ดีกว่านึกจินตนาการเองอยู่ในใจ“เจ้าพูดถูก”ซูจิ่งสิงพยักหน้าเล็กน้อย เห็นด้วยกับคำพูดของกู้หว่านเยว่“ยายเฒ่าซูสิ้นใจแล้ว ก็ถือว่าได้ชดใช้ให้นางหลี่แล้ว”ครั้นพูดไปพูดมา คนที่ไร้เดียงสาที่สุดสำหรับเรื่องนี้ก็คือสาวใช้ตัวน้อยอย่างนางหลี่นางทำอะไรผิดนะหรือ?เพียงเพราะรูปโฉมที่งดงาม ต้องตาต้องใจน้องชายของยายเฒ่าซู จึงถูกวางยาจนเสียความบริสุทธิ์เดิมที
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 714
หลี่ชิวเตี๋ยส่ายหน้า “ไม่สิ”แม้ว่าเพียวเซียงจูจะเลียนแบบชาดทาปากและแป้งน้ำของเรา แต่คุณภาพกลับแตกต่างจากของเขาโดยสิ้นเชิงลูกค้าไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าจะถูกเพียวเซียงจูหลอกล่อเข้ามา แต่โดยพื้นฐานแล้วล้วนแต่เป็นคนที่เห็นแก่ของถูกทั้งนั้น “แล้วไม่ดีหรือ เราควรขอบคุณเพียวเซียงจูนะ ที่ช่วยเราคัดกรองกลุ่มลูกค้าที่มีไม่ตรงตามมาตรฐานของเราออกไป”กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มบาง ๆ ซึ่งนั้นทำให้หลี่ชิวเตี๋ยเข้าใจในทันทีนางยังฉุนเฉียวอยู่เล็กน้อย “แต่การที่พวกเขาเลียนแบบสินค้าของเราอย่างหน้าตาเฉย ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก”เพราะเรื่องนี้หลี่ชิวเตี๋ยถึงกับกินข้าวไม่ลงกู้หว่านเยว่ถูกเจ้าของร้านเสิ่นยั่วโมโหจนโกรธฉุนเฉียว“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ร้านดอกท้อของเราจะใช้ระบบสมาชิก”กู้หว่านเยว่กำชับว่า “แต่ลูกค้าที่มาซื้อชาดทาปากและแป้งน้ำของร้านดอกท้อจะได้รับบัตรสมาชิกหนึ่งใบ ต่อไปพวกเขาจะเป็นแขกผู้มีเกียรติของร้านดอกท้อ”“ข้าเข้าใจแล้ว”หลี่ชิวเตี๋ยพยักหน้า ความหมายของกู้หว่านเยว่คืออยากคัดกรองลูกค้า“โชคดีที่นายหญิงยังใจเย็น หากเป็นข้าคงฆ่าทิ้งไปแล้ว”หลี่ชิวเตี๋ยจำสิ่งที่กู้หว่านเยว่กำชับได้ขึ้นใจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 715
กู้หว่านเยว่รู้ว่าเขาหมายถึงใคร นางถึงกับหมดคำพูด“อยากถามถึงชิงหว่านก็พูดมาตรง ๆ”“ข้าเปล่า”ซูจื่อชิงโต้แย้งเสียงเบา แต่นัยน์ตาฉายแววประหม่าชิวจู๋เข้ามาเปลี่ยนยาให้เขาพอดี จึงกล่าวพึมพำว่า “เห็น ๆ อยู่ว่าคุณชายรองคิดถึงคุณหนูชิงหว่านมาก อยากให้นางมาเยี่ยมท่าน ทำไมไม่ยอมรับล่ะเจ้าคะ?”“ชิวจู๋!”ซูจื่อชิงหูแดงเถือก ครั้นเสียงดังฉับพลันชิวจู๋จึงรีบคุกเข่าทันที“ข้าน้อยเสียมารยาทเองเจ้าค่ะ”“ข้าไม่ได้จะโทษเจ้า เจ้าลุกขึ้นเถิด ต่อไปอย่าพูดเช่นนี้อีก”ซูจื่อชิงยกมือปิดหน้า จริง ๆ แล้วเขาอยากถามว่าชิงหว่านมาเยี่ยมเขาบ้างไหม แต่ก็กลัวเสียหน้า ลำบากใจยิ่งนัก“ตั้งแต่วันนั้น นางก็ไม่เคยมาหาอีกเลย คงยังโกรธข้าสินะ”ซูจื่อชิงยิ้มอย่างขมขื่น นางอาจจะอยู่กับเผยเสวียนก็ได้บุรุษร่างกายกำยำทำท่ากระบิดกระบวน กู้หว่านเยว่เห็นแล้วรู้สึกขัดตายิ่งนัก“หลายวันก่อนข้าเจอชิงหว่านในร้านอาหาร”ซูจื่อชิงหูผึ่งทันที วินาทีต่อจากนั้น คำกล่าวของพี่สะใภ้ก็ทำให้เขาตะลึงงัน“นายโดนชายชุดดำไล่ฆ่า”“ดังนั้นสิ่งที่เจ้าควรสนใจในตอนนี้คือนางได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ไม่ใช่เอาแต่โศกเศร้าน้อยใจอยู่ตรงนี้ พร่ำ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 716
“พี่ชายรอง ท่านมายืนทำอะไรอยู่ข้างนอกเจ้าคะ?”ซูจิ่นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเขามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ซูจื่อชิงส่งเสียงจิ๊จ๊ะหนึ่งเสียง ก่อนจะเตะกระถางดอกไม้และวิ่งหนีไปซูจิ่นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน จึงด่าทอออกมาอย่างอดไม่ได้“พี่ชายรอง ท่านบ้าไปแล้ว กระถางมันอยู่ของมันดี ๆ ท่านไปเตะมันทำไม ดอกไห่ถังงดงามขนาดนี้ ท่านหงุดหงิดมันได้อย่างไร?”กู้หว่านเยว่วิ่งไล่ตามออกไป “หยุดพูดได้แล้ว ชิงหว่านหมั้นแล้ว”“อะไรนะ?”ซูจิ่นเอ๋อร์ปิดปากเงียบนางเพิ่งกลับมาจากจินโหลว ยังไม่ได้กลับจวนมิเช่นนั้นคงจะได้เห็นเทียบเชิญอยู่ในจวนแล้ว“พี่หญิงชิงหว่านหมั้นกับเผยเสวียนแล้วหรือ?” นางถึงกับพูดไม่ออก“แล้วพี่ชายรองของข้าจะทำอย่างไร?”มิน่าล่ะเมื่อครู่พี่ชายรองถึงได้ดูร้อนรนเช่นนั้น กู้หว่านเยว่รู้สึกหดหู่ใจแทนซูจื่อชิงครั้นอดีตโอกาสนั้นเคยปรากฏตรงหน้าของเขาแล้ว แต่เขาไม่ทะนุถนอมเอง จะโทษใครได้?ซูจื่อชิงไม่กลับมาทานอาหารเที่ยงในจวน ส่วนซูจิ่นเอ๋อร์กลับมาพร้อมกับอาหารทะเล แต่ทุกคนกลับกินกันไม่ลง“พี่สะใภ้ใหญ่ เราไปเยี่ยมพี่หญิงชิงหว่านกันเถอะเจ้าค่ะ?”ที่ซูจิ่นเอ๋อร์เอ่ยเช่นนี้ ความจริงแล
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1192
กู้หว่านเยว่แจ้งรายชื่ออาหารห้าหกรายการติดต่อกัน บริกรดีใจจนยิ้มไม่หุบ“ได้ขอรับ นายท่านกรุณารอสักครู่ อีกครึ่งชั่วยาม ข้าน้อยจะนำอาหารไปส่งที่ห้องพักของนายท่าน”“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนเจ้าแล้ว”กู้หว่านเยว่ยื่นเงินให้ แล้วหันหลังเดินขึ้นบันไดไปแต่ในขณะที่เดินผ่านห้องพัก กลับได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากข้างใน“...จำไว้นะ ลงมือทันทีที่ฟ้ามืด สังหารเยียนอวิ๋นชูได้เลย”ชื่อที่คุ้นเคยทำให้กู้หว่านเยว่ชะงักฝีเท้า รีบหลบไปแอบฟังอยู่ข้าง ๆ“เจ้าจัดเตรียมข้าวของทุกอย่างพร้อมแล้วหรือยัง?”“จัดเตรียมพร้อมแล้ว ไม่เห็นหรือ นี่คือหนังสือที่เขียนด้วยเลือด ข้าให้คนเขียนเลียนแบบลายมือของเยียนอวิ๋นชู”ชายคนหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจแค่เพียงเยียนสือซานได้เห็นหนังสือเลือดเล่มนี้ ก็จะระบุตัวฆาตกรว่าเป็นซูจิ่งสิง แล้วก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเราอีกในใจของกู้หว่านเยว่เริ่มเกิดคลื่นถาโถม ชายสองคนที่วางแผนลับอยู่ในห้องคือใครกัน พวกเขาต้องการฆ่าเยียนอวิ๋นชู ซ้ำยังจะโยนบาปนี้มาให้ซูจิ่งสิงอีก?เพื่อความปลอดภัย กู้หว่านเยว่ไม่ได้บุกเข้าไปในห้อง แล้วจับกุมพวกเขาในทันทีแต่เจาะหน้าต่างอย่างระ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1191
รถเข็นของใครคนหนึ่ง พุ่งเข้ามาหากู้หว่านเยว่อย่างควบคุมไม่ได้สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปทันที ถ้ารถเข็นคันนี้ชนตัวนาง นางต้องเอวหักแน่ในช่วงเวลาสำคัญ นางเปิดใช้งานความสามารถพิเศษ ถึงพอจะหยุดรถเข็นเอาไว้ได้“ทำไมท่านไม่ระวังหน่อย เกือบจะชนพี่รองของข้าแล้ว!”เสี่ยวถ่านตกใจจนดึงกู้หว่านเยว่มาตรวจดู“ไม่เป็นไรเสี่ยวถ่าน เขาพิการ ควบคุมรถเข็นไม่ได้”กู้หว่านเยว่เป็นคนใจดีอยู่แล้ว ไม่ถือสาชายผู้นั้น ไม่นึกว่าชายผู้นั้นกลับจ้องเขม็งใส่นางอย่างดุร้าย“เจ้าว่าใครพิการนะ?”เสียงอันโกรธเกรี้ยวทำให้กู้หว่านเยว่จ้องมองเขาอย่างจริงจัง ถึงพบว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลามากคนหนึ่งเพียงแต่ใบหน้าของชายผู้นั้นเฉยเมย คนที่ไม่รู้เรื่องยังนึกว่านางติดหนี้เขาหลายล้าน“ท่านเป็นคนชนพี่รองของข้าแท้ ๆ ทำไมยังดุร้ายกับพี่รองของข้าอีก?”แม้ว่าเสี่ยวถ่านจะขี้ขลาด แต่หากเป็นเรื่องของกู้หว่านเยว่ นางจะขึ้นมาอยู่แถวหน้าชายผู้นั้นกลับมองไปที่กู้หว่านเยว่ “ขอโทษข้าด้วย”สายตาที่แข็งกร้าวของเขาทำให้กู้หว่านเยว่พูดไม่ออกแต่เมื่อมองไปยังขาทั้งสองที่พิการของเขา ก็พอจะเข้าใจได้บ้างคนประเภทนี้มีความนับถื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1190
และศัตรูของศัตรูก็คือมิตรเหยลวี่เจิงมีความแค้นที่สังหารมารดาของเสี่ยวถ่าน เก็บเสี่ยวถ่านไว้ก็ไม่เสียหายอะไร“พี่หญิงกู้ ทะ ท่านไม่กลัวว่าข้าจะทำให้ท่านเดือดร้อนหรือ?”“ถ้ากลัวว่าเจ้าจะทำให้ข้าเดือดร้อนจริง ๆ ข้าก็คงทิ้งเจ้าไว้ที่โรงเตี๊ยมในเมืองชิงซานตั้งแต่แรกแล้ว ปล่อยให้เจ้าเอาตัวรอดเอง จะพาเจ้าออกมาทำไมกัน”กู้หว่านเยว่หุบยิ้ม เด็กคนนี้ดีใจจนเสียสติไปแล้วหรือ?เสี่ยวถ่านก็รู้สึกตัว เอามือลูบศีรษะด้วยความเขินอายหลังจากที่ตื่นเต้นดีใจจนลืมตัวไป นางรีบคุกเข่าลงต่อหน้ากู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ บุญคุณที่ท่านช่วยชีวิตเสี่ยวถ่าน เสี่ยวถ่านจะจดจำไว้ในใจ หากมีโอกาสในภายภาคหน้า ข้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน”เสี่ยวถ่านรีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะลงคำนับกู้หว่านเยว่อย่างจริงจังสองครั้งกู้หว่านเยว่พิจารณารูปลักษณ์ของนาง แม้จะสวมชุดผู้ชายอยู่ แต่เมื่อใบหน้าเล็ก ๆ นั้นสะอาดสะอ้านแล้ว มองอย่างไรก็เป็นเด็กผู้หญิงชัด ๆ “เจ้าแต่งตัวแบบนี้ไม่ได้ หากเจอทหารตรวจจะถูกเปิดเผยตัวตนได้ง่าย ๆ ข้าช่วยปลอมตัวให้เจ้าดีกว่า”กู้หว่านเยว่เปิดกล่องยา หยิบอุปกรณ์ปลอมตัวออกมา นางลงมือจัดการใบหน้าของเสี่ยวถ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1189
ก่อนหน้านี้ เสี่ยวถ่านเป็นเพียงแค่เด็กที่ไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จพ่อและเสด็จแม่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เสี่ยวถ่านก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ“ต่อมา ข้าก็ไม่รู้ว่าแม่ทัพเหยลวี่เจิงไปพูดอะไรกับเสด็จพ่อเสด็จพ่อจึงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”“เมืองเทียนสุ่ย?” ดวงตาดำขลับของซูจิ่งสิงเผยความตกตะลึง แล้วอธิบาย “ได้ยินมาว่าเมืองเทียนสุ่ยขาดแคลนเสบียงอาหาร สิ่งของเครื่องใช้ สภาพแวดล้อมที่นั่นเลวร้ายยิ่งกว่าเจดีย์หนิงกู่เสียอีก”“ท่านพูดถูก ตอนที่ข้าได้ยินว่าเสด็จพ่อจะส่งพวกเราไปที่เมืองเทียนสุ่ย ปฏิกิริยาแรกของข้าคือการปฏิเสธ ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเสด็จพ่อถึงทำแบบนี้กับพวกเรา น่าเสียดาย ข้าอ้อนวอนมากเท่าไร เสด็จพ่อก็ไม่สนใจ เขายังคงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”เสี่ยวถ่านยิ้มอย่างขมขื่น“หลังจากมาถึงเมืองเทียนสุ่ย ข้ากับเสด็จแม่ก็ถูกจับตามองตลอดเวลา”คงเป็นเพราะเสด็จแม่รู้สึกถึงอันตราย ตระหนักว่าตัวเองอาจประสบภัยได้ทุกเมื่อ จึงไม่ปกป้องข้าเหมือนเมื่อก่อน และเล่าทุกอย่างให้ข้าฟัง”ที่แท้เสด็จแม่ของเสี่ยวถ่านเป็นคนสกุลชุย ซึ่งสกุลชุยและสกุลเห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1188
นี่มันของขวัญบ้าบออะไรกัน หากท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิงได้รับของขวัญชิ้นนี้จริง ๆ เขาจะโมโหอย่างรุนแรงแค่ไหนกัน“จับพวกเขาไว้ ไม่ ฆ่าพวกเขาไปเลย รีบฆ่าพวกเขาสองคนเสีย!”เจ้าเมืองชิงซานตะโกนอย่างบ้าคลั่งตอนนี้หนทางรอดเดียวของเขา คือต้องจับตัวฆาตกรสองคนนี้มาให้ได้ แล้วนำศพของพวกเขาไปมอบให้ท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิง บางทีอาจจะช่วยระงับความโกรธของแม่ทัพเหยลวี่เจิง และรักษาศีรษะของเขาไว้ได้“ท่านพี่ ไปกัน!”กู้หว่านเยว่แค่อยากยั่วโมโหเจ้าเมืองชิงซานสักหน่อย ไม่ได้อยากจะเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ นางยังต้องรีบไปที่เมืองอูถ่านเพื่อจัดการเหยลวี่เจิงอย่างไรเล่าซูจิ่งสิงได้รับคำสั่งจากนาง ปลายเท้าแตะพื้น โอบเอวบางของนางไว้ด้วยมือเดียว จากนั้นทะยานหายไปในความมืดมิด ทิ้งไว้เพียงเสียงกรีดร้องของเจ้าเมืองชิงซานหลังจากที่ทั้งสองคนออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว พวกเขาไม่ได้ออกจากเมืองชิงซานในทันที แต่กลับมุ่งหน้าไปยังจวนเจ้าเมืองก่อนตามความเคยชิน กู้หว่านเยว่จึงไปที่ห้องเก็บของเพื่อกวาดทรัพย์สินก่อน กวาดเอาของทุกอย่างในจวนเจ้าเมืองจนหมดเกลี้ยง จากนั้นจึงค่อยจากไปอย่างพึงพอใจเมื่อเจ้าเมืองชิงซานพบว่าบ้านของเขาถูกขโ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1187
แม้จะไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรออกไปตอนที่หมดสติ แต่เมื่อเห็นสีหน้าของกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงแล้ว เหยลวี่หมิงก็เดาว่าตัวเองคงเผลอพูดอะไรบางอย่างที่ไม่ควรพูดออกไป“พวกเจ้าสองคนต่ำช้าเกินไปแล้ว!”“กลศึกสงคราม ย่อมมีการใช้กลอุบาย หากจะว่ากันด้วยเรื่องความต่ำช้า ใครจะไปเทียบพี่ใหญ่ของเจ้าได้?”กู้หว่านเยว่เบ้ปาก พวกเขาไม่เคยคิดจะไปเล่นสกปรกใส่เหยลวี่เจิงก่อนเลยสักครั้ง กลับกัน เหยลวี่เจิงต่างหากที่จ้องจะเล่นงานพวกเขาไม่ปล่อยพวกเขาแค่โต้กลับเท่านั้นเอง“พวกเจ้าอย่าเพิ่งดีใจไป รอให้พี่ใหญ่ของข้าเจอพวกเจ้าเมื่อไร จะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าได้อยู่อย่างสงบสุขแน่!” เหยลวี่หมิงตวาดลั่น พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่ทั้งสองคนด้วยสายตาอาฆาต“ถ้าไม่อยากถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ข้าขอแนะนำให้พวกเจ้ารีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้...อ๊าก!”สำหรับคุณชายจอมเสเพลใจคอโหดเหี้ยมเช่นนี้ ซูจิ่งสิงไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย จัดการปลิดชีพเขาในทันที“สกปรกจริง ๆ โยนเขาออกไปจากมิติ”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ พลางลากศพของเหยลวี่หมิงออกไปจากมิติเวลานี้ เจ้าเมืองชิงซานกำลังนำทหารใต้บังคับบัญชาออกค้นหาทั่วโรงเตี๊ยมอย่างไร้จุดหมายคิ้วของ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1186
“อะไรนะ?!”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงต่างตกตะลึง ทั้งสองคนไม่คิดเลยว่าซูจิ่นเอ๋อร์และฟู่หลานเหิงจะไม่ได้อยู่ในมือของเหยลวี่เจิง สวรรค์ จะให้ตื่นเต้นกันไปถึงไหน พวกเขาเสียแรงเปล่าแล้วหรือ?“พวกเขาถูกใครชิงตัวไป?”“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เหมือนจะเป็นชายผมขาวคนหนึ่ง”เหยลวี่หมิงส่ายหัว กู้หว่านเยว่แสดงสีหน้างุนงง ชายผมขาว? ใต้หล้านี้มีคนผมขาวมากมายเหลือเกิน พวกเขาจะไปหาที่ไหน?แต่ขอแค่รู้ว่าซูจิ่นเอ๋อร์และฟู่หลานเหิงปลอดภัย ทั้งสองคนก็วางใจลงได้บ้างแล้ว“พี่ใหญ่ของเจ้าวางกับดักอะไรไว้ที่เมืองอูถ่าน?”ถึงแม้ว่าซูจิ่นเอ๋อร์จะไม่ได้อยู่ในมือของเหยลวี่เจิง แต่หลังจากที่สองสามีภรรยาปรึกษากันแล้ว ก็ตัดสินใจว่าในเมื่อมาถึงทูเจวี๋ยแล้ว ก็ไม่ควรพลาดโอกาสที่จะไปเยือนเมืองอูถ่านสักครั้งอย่างแรก เพื่อกำจัดเหยลวี่เจิงซึ่งเป็นภัยอันตรายที่ซ่อนเร้นนี้อย่างที่สอง กู้หว่านเยว่ตั้งใจจะพาสัตว์น้ำแข็ง ไปตามหาดอกน้ำแข็งนิล“พี่ใหญ่ได้ยาพิษชนิดหนึ่งมาจากหมอผี ได้ยินมาว่ายาพิษชนิดนั้นแค่ได้กลิ่น ถึงแม้จะเป็นยอดฝีมือผู้มีวรยุทธ์สูงส่ง ก็จะสูญเสียพลังทั้งหมดในชั่วพริบตานอกจากนี้ พี่ใหญ่ยังได้จ้างมือสังห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1185
การคาดเดาเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การยืนยันให้แน่ชัดก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งใบหน้าของเหยลวี่หมิงแสดงความตกตะลึงอย่างมาก ในเมื่อคู่สามีภรรยาที่อยู่ตรงหน้า คือคนที่ทุบตีเขาที่ตลาดและเป็นคนที่วางเพลิงในเมืองสือโม่เมื่อคืนนี้ถ้าเช่นนั้น ตัวตนของพวกเขาก็คือเจิ้นเป่ยอ๋องและพระชายาแห่งต้าฉีใช่หรือไม่?!“เจ้าเดาถูกแล้ว ข้าคือพระชายาเจิ้นเป่ยอ๋องจริง ๆ และคนที่อยู่ข้าง ๆ ข้า ก็คือเจิ้นเป่ยอ๋อง ศัตรูตัวฉกาจของพี่ชายเจ้า”กู้หว่านเยว่ยิ้มเล็กน้อย ช่วยไขข้อข้องใจให้เขาด้วยความใจดี ถึงอย่างไรเหยลวี่หมิงก็ต้องตายอยู่แล้ว กู้หว่านเยว่จึงไม่รังเกียจที่จะบอกความจริงกับเขาคราวนี้ เหยลวี่หมิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป“ซูจิ่งสิง กู้หว่านเยว่ เป็นพวกเจ้าจริง ๆ !”พระเจ้า ทั้งสองคนนี้เพิ่งจะมาที่แคว้นทูเจวี๋ย ก็ก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้แล้วทันใดนั้น เขาเริ่มสงสัยว่าพี่ใหญ่วางกับดักล่อพวกเขามาที่นี่ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริง ๆ หรือ?คงไม่ใช่การเชื้อเชิญหมาป่าเข้าบ้านหรอกนะ?กู้หว่านเยว่ไม่ลังเลที่จะปล่อยหมัดใส่เหยลวี่หมิงอย่างไร้ความปรานี จนอีกฝ่ายตาพร่ามัวไปหมด“ข้าถามเจ้า ซูจิ่นเอ๋อร์และฟู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1184
กู้หว่านเยว่เอ่ยถามด้วยความสงสัย เสี่ยวถ่านยิ้มอย่างขมขื่น“เรื่องนี้ค่อนข้างยาว พวกเราถูกคนใส่ร้าย เสด็จแม่ของข้า...นางถูกฆ่าตาย ข้าหนีรอดออกมาได้อย่างยากลำบาก”เมื่อพูดถึงเสด็จแม่ เสี่ยวถ่านขอบตาแดงก่ำพยายามฝืนเช็ดน้ำตา ไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมากู้หว่านเยว่นึกขึ้นได้ทันที ก่อนหน้านี้นางและซูจิ่งสิงได้ยินจากตอนที่อยู่ในห้องของเหยลวี่หมิงว่า เสด็จแม่ขององค์หญิงเก้าถูกไฟคลอกตายแล้วมีเพียงองค์หญิงเก้าเท่านั้นที่หนีรอดออกมาได้ฟังจากน้ำเสียงขององค์หญิงเก้าแล้ว เสด็จแม่ของนางน่าจะเป็นราชินีของกษัตริย์ทูเจวี๋ย ราชินีผู้สูงศักดิ์กลับถูกไฟคลอกตาย ส่วนองค์หญิงก็ถูกตามล่า พวกเขาทำผิดอะไรกันแน่?ถึงแม้ว่านางจะมีข้อสงสัยมากมายในใจ แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะซักถาม ทหารข้างล่างกำลังจะล้อมพวกเขาขึ้นมาแล้ว“ไว้ค่อยอธิบายให้ข้าฟังทีหลัง ตอนนี้ เราต้องหนีออกไปจากที่นี่ก่อน”กู้หว่านเยว่ใช้สันมือสับไปที่คอของเสี่ยวถ่าน จากนั้นก็โบกมือ เก็บนางเข้าไปในมิติ“ท่านพี่ เราไปหาเหยลวี่หมิงกันเถอะ!”เหยลวี่หมิงอยากจะตามล่าพวกเขามิใช่หรือ เช่นนั้นพวกเขาก็จะสั่งสอนเขาสักหน่อย“ตกลง” ซูจิ่ง
