LOGINShare
บทที่ 1157
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1158
ซูจิ้งเองก็ยืนถือน้ำแกงอยู่ที่ฝั่งหนึ่ง “จื่อชิงพูดถูกต้อง ยังหาลูกไม่พบ เจ้าจะทำให้ร่างกายตนเองแย่ลงไม่ได้”เขาบิดาคนนี้ไฉนเลยจะไม่กังวล ใต้ตาดำคล้ำเป็นปื้น“ข้ากินไม่ลงแล้ว” นางหยางส่ายหน้าซูจื่อชิงยังอยากเกลี้ยกล่อมต่อ หางตามองเห็นเงาคนเดินผ่านเข้าประตูมาจากภายนอก ดวงตาเปล่งประกาย“พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ใหญ่กลับมาแล้ว!”เขารีบวางชามลง “ดีเหลือเกิน พี่ใหญ่พี่สะใภ้ใหญ่พวกท่านกลับมาเสียที”“ท่านแม่ เหตุใดสีหน้าท่านอิดโรยถึงเพียงนี้?”เพียงกู้หว่านเยว่เข้ามา ก็ได้เห็นสีหน้าอิดโรยจนน่ากลัวของนางหยาง รีบจับชีพจรนาง“ท่านนี่คือขาดสารอาหาร”หางตามองเห็นอาหารที่ยังไม่ถูกแตะในมือของซูจื่อชิง ก็รู้ว่าสองวันนี้นางหยางจะต้องกังวลจนกินอะไรไม่ลงแน่“หว่านเยว่ ข้าเป็นห่วงจิ่นเอ๋อร์!” นางหยางจับมือนางน้ำตารินไหล กู้หว่านเยว่รีบปลอบ“ท่านแม่ อย่ากังวลไปเลย พวกเรากลับมาแล้ว”“ตกลงเกิดเรื่องอันใดขึ้น?” ซูจิ่งสิงถามเสียงเครียดซูจื่อชิงรีบอธิบาย “พี่ใหญ่ อิงตามที่ข้ารู้ น้องหญิงน่าจะไม่ได้ถูกคนลักพาตัวไปหลังนางจากไปแล้ว ข้าส่งคนไปตรวจสอบหนึ่งรอบ พบว่าก่อนนางจากไปยังตั้งใจซื้อรถม้าสองคัน ยิ่ง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1159
ซูจื่อชิงสบถด่าเสียงเบาหนึ่งประโยค ซูจิ่นเอ๋อร์วู่วามเกินไปแล้ว“ดูท่าแล้วน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ไม่มีประโยชน์ต่ออาการป่วยของฟู่หลานเหิง”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิด เดิมทีนางคิดว่าน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์สามารถบรรเทาอาการป่วยของฟู่หลานเหิงได้ ดูท่าแล้วนางคิดผิดไปอิงตามข้อสันนิษฐานนี้ จะต้องเป็นเพราะอาการป่วยของฟู่หลานเหิงกำเริบหนักขึ้น ซูจิ่นเอ๋อร์ถึงพาเขาไปตามหายา“จากนี้ไปจะทำเช่นไร?”นางหยางร้อนใจน้ำตาไหล “จิ่นเอ๋อร์แม่นางในห้องหอคนหนึ่ง ทำอะไรก็ไม่เป็นนางหนีไปทูเจวี๋ย หากถูกคนทูเจวี๋ยพบเข้า คนทูเจวี๋ยดุร้ายถึงเพียงนั้น ฆ่านางตายจะทำเช่นไร”“ฮูหยิน เจ้าอย่ากังวล”ซูจิ้งลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน “ข้าจะขี่ม้าไปขวางพวกเขาไว้เดี๋ยวนี้เลย พวกเขาจากไปได้ไม่นาน ข้าออกเดินทางตอนนี้จะต้องตามทันแน่”พูดไปก็คิดจะเดินออกไปภายนอก กลับถูกซูจิ่งสิงขวางไว้แล้ว“ท่านพ่อ ท่านอย่าไป ข้าไปเอง!”“ข้าเองก็จะไปกับท่าน”กู้หว่านเยว่จับมือซูจิ่งสิง ส่งสายตาให้เขาวางใจ“หว่านเยว่ พวกเจ้า...” นางหยางรู้สึกผิดภายในใจ จิ่นเอ๋อร์ทำบาป กลับต้องให้ทั้งสองคนชดใช้“พี่ใหญ่ ข้าจะไปกับพวกท่านด้วย” ซูจื่อชิงรีบพูด เขาไม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1160
“จำได้แน่นอน” กู้หว่านเยว่ลูบกระเป๋า เดาะลิ้น ภายในมิตินางมีป้ายอาญาสิทธิ์หลายอันเชียวล่ะ“อันที่จริงทูเจวี๋ยก็มีคนของสกุลอวิ๋นเราอยู่ หากท่านไปถึงทูเจวี๋ยแล้วเผชิญหน้ากับอันตราย สามารถไปหลบภัยที่ร้านของสกุลอวิ๋นได้” อวิ๋นมู่บอกนางอย่างไม่ปกปิด“ได้” กู้หว่านเยว่พยักหน้า ยังไม่รู้ว่าภายภาคหน้าร้านสกุลอวิ๋นจะช่วยนางได้มากทีเดียวหลังบอกลาอวิ๋นมู่แล้ว บ่ายวันนั้น ขบวนคนก็เดินทางออกจากเมืองอวี้ มุ่งหน้าสู่ชายแดน“ไปชายแดนครั้งนี้ต้องใช้เวลานับสิบวันถึงครึ่งเดือน ระหว่างทางพวกเราจะต้องตั้งสติให้ดี”เกาเจี้ยนทำหน้าที่นำทาง เขามิได้สนใจซวนลู่ในรถม้ามากนัก คล้ายปล่อยวางจากนางได้แล้ว“บาดแผลท่านไม่เป็นไรแล้วกระมัง?” ลั่วยางเข้าไปหยุดข้างกายเกาเจี้ยน เอ่ยถามอย่างกังวลอย่างไรเสียก็ขี่ม้า นางกังวลบาดแผลของเกาเจี้ยนจะปริออก“เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือ?” ซูจิ่งสิงมองทางเก้าเจี้ยน บาดแผลที่อกของอีกฝ่ายน่าจะหายดีตั้งนานแล้ว“ตอนไปเก็บยาไม่ทันระวังลื่นล้มลงไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่” เกาเจี้ยนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจทำเสียจนลั่วยางบ่นงึมงำ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรกันเล่า? ผาสูงถึงเพียงนั้นท่านก็กล้าขึ้นไป กลั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1161
ลั่วยางเก็บวัชพืชกับพวกกิ่งไม้แห้งกลับมา แล้วก่อไฟขึ้นซูจิ่งสิงกับเกาเจี้ยนก็ล่าสัตว์กลับมาจากในป่าแล้วเช่นกัน ในมือทั้งสองมีไก่ป่ากับกระต่ายที่ถอนขนเสร็จแล้วคนละสองตัวกู้หว่านเยว่ไปหาผักป่ามาจากบริเวณโดยรอบเล็กน้อย ใช้ข้าวสารบนรถม้ามาหุงเป็นข้าวผักป่า แล้วนำไก่ป่ากระต่ายป่ามาย่างไฟหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม คนทั้งกลุ่มอิ่มหนำสำราญเนื่องจากทุกคนเร่งเดินทางหามรุ่งหามค่ำมาหลายวัน กู้หว่านเยว่งจึงมีข้อเสนอ คืนนี้พักผ่อนกันในกระโจมหนึ่งคืน ให้คนและม้าได้พักผ่อน รอพรุ่งนี้ฟ้าสางค่อยเดินทางกันต่อ“ก็ดี ข้าดูแผ่นที่ไปรอบหนึ่ง พวกเราเดินทางไปหนึ่งในสามแล้ว อีกสิบกว่าวันก็น่าจะถึงชายแดนแล้ว”เกาเจี้ยนเก็บแผนที่กลับมา เจดีย์หนิงกู่ห่างจากชายแดนอย่างน้อยหนึ่งพันห้าร้อยกว่าลี้ หรืออีกอย่างคือยังเหลืออีกหนึ่งพันลี้ หนทางยังอีกยาวไกล“พี่หว่านเยว่ ข้าขอไปพักผ่อนก่อนนะ”ลั่วยางหาววอด เร่งเดินทางมาหลายวันทำให้นางเหนื่อยล้า พอมืดค่ำก็อยากรีบมุดเข้ากระโจมไปพักผ่อนเกาเจี้ยนเจ้าคนแล้งน้ำใจ เสียงกรนดังไปทั่วทั้งค่ายนานแล้ว“ท่านพี่ ท่านยังเป็นห่วงจิ่นเอ๋อร์หรือ?”ซูจิ่งสิงมองดูดวงดาวที่พร่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1162
ต่อมาปลายกระบี่กระดก งูถูกโยนออกไป“ไม่เป็นไรแล้ว” เกาเจี้ยนปลอบ ซวนลู่รีบดึงแขนเสื้อเขาเอาไว้ทันที “เกาเจี้ยน ข้า ข้ากลัว...”ไม่ง่ายกว่านางจะเผยแววตาอ่อนแอ หากเป็นก่อนหน้านี้ เกาเจี้ยนไม่รู้จะสงสารมากขนาดไหนแต่ยามนี้ เขากลับหันมองลั่วยาง หางตาเหลือบเห็นลั่วยางทำเสียง เชอะ ก่อนเดินจากไป เขาจึงปลอบใจอย่างขอไปที“ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีงูแล้ว”จากนั้นก้าวขาออกไปตามลั่วยางอย่างลืมตัว“เกาเจี้ยน!”ซวนลู่ไม่อยากจะเชื่อ นางไม่เข้าใจ เกาเจี้ยนที่เคยดูแลนางอย่างระมัดระวัง จะปล่อยนางไปแล้วไปตามหญิงอื่น“ปิดหน้าต่างรถม้าให้ดี ก็จะไม่มีงูเข้ามาแล้ว”กู้หว่านเยว่พูดอย่างมีนัยซวนลู่ไม่ใช่คุณหนูที่เก็บตัวอยู่แต่ในเหย้าในเรือน เป็นไปไม่ได้ที่นางจะไม่รู้ว่าเมื่ออยู่ท่ามกลางป่าดงพงไพร มักมีงูเงี้ยวเขี้ยวขอปรากฏตัว ยังโง่จนเปิดหน้าต่างไว้ระบายอากาศหรือจงใจนะสิ!“คนเราเนี่ยนะ เมื่อก่อนกินของในถ้วยแต่อยากได้ของในหม้อในเมื่อทิ้งถ้วยไปแล้ว ยังไม่อนุญาตให้คนที่ชื่นชมถ้วยใบนั้นปรากฏตัว จำเป็นด้วยหรือ?”คำพูดราบเรียบของกู้หว่านเยว่ เหน็บแนมจนซวนลู่โมโหจนหน้าแดงไปถึงใบหูยังไม่ทันได้พูดสิ่งใด ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1163
จากนั้นหลายวัน ทุกคนยังคงเร่งเดินทางอย่างตึงเครียดขณะเดียวกัน กู้หว่านเยว่ได้เปิดการค้นหาของระบบแล้ว เพื่อตามหาเบาะแสของซูจิ่นเอ๋อร์โดยรอบน่าเสียดาย สองสามีภรรยาต้องผิดหวัง จนกระทั่งพวกเขาไปถึงชายแดน ก็ยังหาซูจิ่นเอ๋อร์กับฟู่หลานเหิงไม่พบ“ไม่น่าเป็นอย่างนี้”คราวนี้ไม่เพียงซูจิ่งสิงกับกู้หว่านเยว่ แม้แต่เกาเจี้ยนยังรู้สึกถึงความผิดปกติ“น้องจิ่นเอ๋อร์ไม่เคยออกจากเจดีย์หนิงกู่มาก่อน และไม่เคยไปชายแดนอีกอย่างนางยังพาใต้เท้าฟู่ไปด้วย เป็นเพียงหญิงสาว ต่อให้เร่งเดินทางอย่างไร ก็ไม่น่าจะเร็วเท่าพวกเราว่ากันตามหลัก พวกเราน่าจะตามพวกเขาทันนานแล้ว ทำไมจนป่านนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของพวกเขา?”กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงมองหน้ากัน ขณะนี้ ทั้งสองคนมั่นใจมากว่าเบื้องหลังซูจิ่นเอ๋อร์ต้องมีคนยุยงแน่นอน ยิ่งมีความเป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายนำทางซูจิ่นเอ๋อร์ไป“ไปที่ด่านซานไห่ก่อนเถอะ”ซูจิ่งสิงขมวดคิ้ว ไม่ว่าอย่างไรพวกเขามาถึงชายแดนแล้ว หากมีคนคอยยุยงซูจิ่นเอ๋อร์จริง อย่างนั้นคนคนนั้นต้องให้คนส่งจดหมายมาถึงพวกเขาแน่“ดี ท่านพ่อเห็นเจ้าต้องดีใจแน่”พวกเขามาถึงนอกเมืองด่านซานไห่ ขณะนี้ประตูเมืองเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1164
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแม่ทัพผู้เฒ่า”ซูจิ่งสิงส่ายหน้า ก่อนเขาจะจากชายแดนกลับไปรับคำสั่งที่เมืองหลวง ได้สั่งการพวกแม่ทัพเกาเอาไว้ไม่ว่าในเมืองหลวงจะเกิดเรื่องใดขึ้น ห้ามพวกเขากระทำการบุ่มบ่ามเด็ดขาด ทางที่ดีให้รักษาตัวรอดที่ด่านซานไห่“ตอนนี้ข้าเองก็ปลอดภัยดี อีกอย่าง น้ำใจของแม่ทัพผู้เฒ่าข้าเข้าใจดี”แม่ทัพผู้เฒ่าเกาพยักหน้า สายตาหันไปมองกู้หว่านเยว่“ท่านนี้คงเป็นพระชายาสินะ”“คารวะแม่ทัพผู้เฒ่าเกา” กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างสง่างาม ทำให้แม่ทัพผู้เฒ่าเกาพยักหน้า “พระชายาไม่ใช่หญิงสาวทั่วไป ใจกว้างเปิดเผย!”เกาเจี้ยนที่อยู่ข้างกันประหลาดใจ ต้องรู้ว่าปากของพ่อเขานั้น อยู่ในค่ายมีชื่อด้านปากเสียยิ่งนัก คำพูดสิบประโยคมีสิบเอ็ดประโยคไม่น่าฟังยามนี้เขาเพิ่งเห็นกู้หว่านเยว่เป็นครั้งแรก ก็ประเมินค่าสูงขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าแม่ทัพผู้เฒ่าเกาชอบกู้หว่านเยว่จริง ๆทว่า ลองคิดดูก็เป็นเรื่องปกติพระชายาเก่งกล้าสามารถ แม้แต่เขายังยอมแพ้บนโลกนี้ ใครบ้างจะไม่ชอบพระชายา“ท่านพ่อ พวกเราเร่งเดินทางมาตลอดทาง ไม่ได้หยุดพักระหว่างทางเลยอย่ามัวแต่ยืนคุยกันข้างนอก ให้ท่านอ๋องกับพระชายาเข้าไปพักผ่อ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1165
ทำให้ซวนลู่ดีใจ “พูดเช่นนี้เจ้ายังชอบข้าอยู่หรือ?”“ก็เปล่านะ”เกาเจี้ยนส่ายหน้า ตลอดทาง ซวนลู่หยั่งเชิงเขาทั้งทางอ้อมและทางตรงหลายครั้ง“อีกเดี๋ยว ข้าจะส่งเจ้ากลับไปสกุลซวน แล้วคุยกับท่านลุงซวนให้ชัดเจน ให้ท่านถอนหมั้นพวกเราสองคนซะ”เกาเจี้ยนพูดจบ สีหน้าเผยความสบายใจออกมาความจริงตั้งแต่ตอนอยู่เจดีย์หนิงกู่ เขาก็คิดเอาไว้แล้วเขากับซวนลู่ไม่เหมาะสมกัน ในเมื่อซวนลู่ไม่ชอบเขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องบังคับใคร“เจ้าจะถอนหมั้นกับข้าหรือ?”ซวนลู่ชะงักไปเล็กน้อย ทั้งที่ก่อนหน้านี้นางอยากให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ทำไมยามนี้เมื่อกลายเป็นจริงแล้ว ในใจจึงรู้สึกเจ็บปวดราวกับมีสิ่งของที่เป็นของนาง กำลังค่อย ๆ จากไป“เจ้าพูดจริงหรือ?”เนื่องจากไม่กล้าเชื่อ ซวนลู่จึงย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แต่สิ่งที่ได้คือคำตอบที่มั่นใจของเกาเจี้ยน“ใช่”“เพราะอะไร?” ซวนลู่กำหมัดแน่น “เจ้ารังเกียจข้า เจ้ารู้ว่าข้าเสียตัวแล้ว ดังนั้นจึงถอนหมั้นหรือ!”เกาเจี้ยนรู้สึกว่าเหลวไหล“อาลู่ เป็นเพราะเจ้าไม่เคยรักข้าเลย”“เข้าเปล่านะ ข้า” “ตอนนี้เจ้าไม่อยากถอนหมั้น เป็นเพราะเจ้ารู้สึกว่า คนที่เมื่อก่อนเคยเดินตามหล
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1456
“นี่ท่านถูกพิษกระนั้นหรือ?”กู้หว่านเยว่เอียงศีรษะจับชีพจรให้เขา จับชีพจรอย่างละเอียดอยู่นาน ถึงพูดออกมาอย่างแปลกใจ“พิษนี้แปลกยิ่งนัก”“อย่างไรหรือ?” ไป๋หลี่ชิงซีเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ เสียดายเขามีใบหน้าหล่อเหลา แต่กลับเป็นคนพูดมากคนหนึ่ง“ยาพิษนี้มองดูแล้ววางยาได้ยุ่งยากอย่างมาก จะถอนพิษกลับยุ่งยากยิ่งกว่า แต่แปลกก็แปลกที่พิษนี้ไม่ส่งผลร้ายต่อร่างกายคน พิษน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนออกได้”ดังนั้นบัดนี้มองท่าทางของต้วนหลานซิวดูแล้ว ยังมีชีวิตชีวา ไม่คล้ายคนถูกวางยาพิษ“ฟังท่านพูดแล้วคล้ายเป็นเช่นนี้จริงเสียด้วย”ไป๋หลี่ชิงซีเองก็ไม่โง่คนทั่วไปวางยาผู้อื่น บ้างก็เพื่อฆ่าคนผู้นั้นให้ตายคาที่ บ้างก็ต้องการใช้พิษควบคุมเขาฝ่ายแรกออกฤทธิ์เร็ว พิษร้ายแรงมาก ไม่ถึงหนึ่งชั่วยามก็สามารถทำให้พิษกำเริบจนเลือดออกทวารทั้งเจ็ดและตายไปฝ่ายหลังเล่า แม้ว่าไม่ถึงแก่ชีวิต แต่หากพิษกำเริบก็ทำให้คนเจ็บปวดทรมาน หาไม่แล้วจะสามารถควบคุมคนผู้นั้นได้เยี่ยงไร?ทว่ายาพิษภายในร่างกายของต้วนหลานซิวแปลกมากไม่เพียงไม่มีพิษ หนำซ้ำยังทำร้ายร่างกายน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนพิษได้ก็เท่านั้น“อาจารย์อาเล็ก ท่าน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1455
ซูจิ่งสิงใคร่ครวญครู่หนึ่ง กลับมิได้เอาแต่ใจเกินไป ฟังความเห็นของกู้หว่านเยว่เรื่องของลูกชายลูกสาวคือวาสนาไม่อาจฝืนได้เขามอบสำเนาคำสารภาพให้ฉู่เฟิง ออกคำสั่ง“ประกาศออกไป”“พ่ะย่ะค่ะ” ฉู่เฟิงรับของไป บังเอิญไป๋หลี่ชิงซีเดินเข้ามาจากภายนอกพอดี“อาจารย์อาเล็กของข้ามาแล้วขอรับ”ยามกู้หว่านเยว่อยู่ที่เมืองเหยาก็ให้เขาเดินทางมาแล้วคิดไม่ถึงระหว่างเดินทางจะได้เผชิญหน้ากับแผ่นดินไหว เสียเวลาไปหลายวันดังนั้นจึงเปลี่ยนเส้นทางมายังซุ่ยโจว ทุกคนมารวมตัวกันที่ซุ่ยโจว“ท่านรีบพาเขาเข้ามาเร็วเข้า”บัดนี้กู้หว่านเยว่มีเวลาว่าง ไม่มีธุระอะไร ผ่านไปอีกครู่ก็ไม่แน่แล้ว ลั่วยางสามารถมาหานางได้ทุกเมื่อ“ได้”ไป๋หลี่ชิงซีหันหลังกลับ พาอาจารย์อาเล็กเข้ามา“ท่านอาจารย์อาเล็กรีบเข้ามาเถอะเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่เคยพบอาจารย์ของไป๋หลี่ชิงซีมาก่อน มีภาพของอาจารย์อาเล็กอยู่ภายในใจ คาดว่าน่าจะเหมือนกับอดีตเจ้าสำนักผู้ล่วงลับ ไว้เคราสีเทาและมีสีหน้าขรึมเคร่งตลอดเวลาคิดไม่ถึง ไป๋หลี่ชิงซีจะพาท่านอาผู้หล่อเหลาอายุราวสามสิบเข้ามาคนหนึ่ง“ข้าต้วนหลานซิว คารวะท่านอ๋องและพระชายา”ท่านอาผู้หล่อเหลาหรื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1454
“ใช่แล้ว”ซูจิ่งสิงพยักหน้า กอดกู้หว่านเยว่พลางอธิบาย“ภายในมือของเว่ยเฉิงมีจุดอ่อนของหลี่กวงถิง เขาเพียงเข้าคุกและพูดกับเขาสองสามประโยค ก็ทำให้หลี่กวงถิงตกใจหน้าถอดสีแล้ว เปลี่ยนคำพูดยอมเขียนคำสารภาพ”เว่ยเฉิงคนนี้ช่างมีความสามารถโดยแท้ตรงข้ามกันร้ายกาจกว่าในต้นฉบับมาก“เจียงหรงใกล้คลอดแล้ว”ซูจิ่งสิงกอดกู้หว่านเยว่ สุ้มเสียงนุ่มนวลอยู่บ้าง“เว่ยเฉิงเองก็เหมือนข้า เป็นคนหลงภรรยาคนหนึ่ง เมื่อหนึ่งเดือนก่อนเขาเองก็เขียนจดหมายให้ข้าพูดว่าหลังกลับจากเขตซีเป่ยจะขออยู่เป็นเพื่อนยามเจียงหรงคลอด ข้าอนุญาตแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้าในต้นฉบับ เดิมทีเว่ยเฉิงและเจียงหรงก็รักกันอย่างลึกซึ้งยิ่งไม่ต้องพูดถึงจุดจบอันแสนโหดร้ายของเจียงหรงในตอนท้ายหากเว่ยเฉิงฝันถึงอดีต ได้เห็นจุดจบของเจียงหรงในต้นฉบับ เช่นนั้นสำหรับภรรยาของเขาคนนี้ เขาจะต้องรักและให้ความสำคัญมากยิ่งกว่าตอนแรกแน่“เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน ผู้หญิงคลอดลูกคือต้องผ่านประตูวิญญาณมาหนึ่งรอบ มีสามีของตนอยู่ข้างกาย นี่ก็เป็นเรื่องดีต่อเจียงหรง”กู้หว่านเยว่ไม่พูดอะไรซูจิ่งสิงได้ยินแล้วกลับดีใจต้องผ่านประตูวิญญาณมาหนึ่งรอบ เขา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1453
“นี่หมายความว่ากระไร?”เฉิงทั่วงุนงง ไม่อาจตอบสนองในทันทีเลยได้“เทพเจ้าเห็นราษฎรน่าสงสารจึงประทานยาให้”กู้หว่านเยว่พูดทิ้งท้ายอย่างลึกลับไว้หนึ่งประโยค จูงซูจิ่งสิงหันหลังจากไป อย่างไรเสียเฉิงทั่วก็ไม่สามารถถามจนถึงที่สุดได้“แม่ทัพเฉิง อย่าลืมลงไปรับโทษยี่สิบไม้ทหารเล่า”ก่อนจากไป ซูจิ่งสิงเอ่ยเตือน“ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”ขอเพียงราษฎรเมืองซุ่ยโจวได้รับความช่วยเหลือ ยังไม่ต้องพูดถึงยี่สิบไม้ทหาร ต่อให้เป็นห้าสิบไม้เขาก็ยอมเฉิงทั่วลงไปอย่างมีความสุขถูกตี เขากลับยังมีความสุขมาก“น้องหญิง มีข่าวด่วนส่งมา”ซูจิ่งสิงรับจดหมายบนขาของนกพิราบทองคำ หลังอ่านแล้วก็เผยสีหน้าตื่นเต้นออกมาอย่างกะทันหัน“เกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ?”กู้หว่านเยว่เดินเข้าไปหยุดข้างกายเขา ซูจิ่งสิงรีบส่งจดหมายให้นาง“เจ้าอ่านดู!”นางก้มหน้าอ่าน ใบหน้าเผยแววตกตะลึงระคนดีใจ“หลี่กวงถิงยอมออกหน้าอธิบายแล้ว ดีเหลือเกิน”นับตั้งแต่กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงจับตาเฒ่าหลี่กวงถิงคนนี้เป็นเชลยแล้ว ก็ขังเขาไว้ในคุกใหญ่อยู่ตลอด รอเขาเขียนคำสารภาพตาเฒ่าคนนี้ไม่ยอมแพ้มาโดยตลอดคิดไม่ถึงเลยว่าจะคิดตกแล้ว“ท่านพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1452
แม้ว่าภายในมิติของนางจะมีแปลงสมุนไพร แต่ภายในแปลงสมุนไพรล้วนปลูกสมุนไพรหายาก ไม่มีสมุนไพรรักษาโรคไข้รากสาดน้อยธรรมดาดังนั้น สมุนไพรเหล่านี้ล้วนเป็นกู้หว่านเยว่ซื้อจากแพลตฟอร์มซื้อขายการแจกจ่ายยาเริ่มขึ้นอย่างว่องไวเหล่าราษฎรขยับขึ้นมาทีละคน ขบวนคนเริ่มขยับอย่างเชื่องช้า“พี่หญิงหว่านเยว่ ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ”ลั่วยางเข้ามาเตือนนางหนึ่งประโยค เอ่ยปากอย่างห่วงใย“ข้าบอกกับหมอเหล่านั้นแล้ว หากพวกเขาไม่แน่ใจโรค ค่อยมาถามข้าเจ้าค่ะ”นางอธิบาย“หากข้าเองก็หมดหนทาง ค่อยให้คนเข้าไปหาท่าน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน”เกาเจี้ยนสบมองลั่วยางอย่างสงสาร “ยางเอ๋อร์ เจ้าต้องเหนื่อยแล้ว”แม้พูดว่าด้านหน้ายังมีหมอตรวจอาการก่อนแต่คนมากถึงเพียงนี้ ย่อมมีหมอที่รักษาไม่ได้รวมเข้าด้วยกัน ก็เพียงพอให้ลั่วยางยุ่ง“ข้าไม่เป็นไร สามารถรักษาราษฎรได้ ช่วยได้หนึ่งชีวิตก็คือหนึ่งชีวิต”ลั่วยางหยิบธงหนึ่งผืนออกมา สองสามคนมองดู ได้เห็นตัวอักษรคำว่าหุบเขาราชาโอสถสามคำบนนั้น“ข้ารับปากท่านอาจารย์ไว้แล้ว จะต้องหาโอกาสประกาศเรื่องหุบเขาราชาโอสถดีๆบังเอิญจะได้ฉวยโอกาสนี้ประกาศให้ราษฎ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1451
ทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งวิ่งเข้าอย่างรีบร้อนจากด้านนอกประตู พูดออกมาอย่างลนลาน ทำให้เฉิงทั่วตื่นตระหนก“มีอันใด เกิดอันใดขึ้นหรือ?”หรือว่ากลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มากระนั้น?“ด้านนอกประตู ด้านนอกประตูมีราษฎรป่วยหนักมากมายมาขอรับ ต่อแถวยาวเหยียดอยู่ด้านนอกประตู แถวยาวไปจนถึงประตูเมืองแล้ว”ทหารชั้นผู้น้อยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ไม่เคยเห็นแถวยาวเช่นนี้มาก่อน“ที่แท้ก็มีคนต่อแถวมากนี่เอง”เฉิงทั่วตบศีรษะทหารชั้นผู้น้อยทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ “ครั้งหน้าพูดให้เข้าใจหน่อย อย่าหายใจแรง ทำข้าตกใจแทบตาย”ทหารชั้นผู้น้อยลูบศีรษะ บ่นพึมพำเสียงแผ่ว “คำนี้ของท่านแม่ทัพ หรือว่านี่ไม่ทำให้คนตกใจกันเล่า?”ราษฎรมากถึงเพียงนี้ล้อมจวนแม่ทัพไว้ หากเกิดความวุ่นวาย ทำให้คนตายจะทำเยี่ยงไร?“เจ้า นำทหารม้าสองหน่วยไปดูแลรักษาความเรียบร้อยบนถนนให้ดี”เฉิงทั่วชี้ไปยังคนสนิทที่หน้าประตู เห็นว่าถึงเวลาแจกจ่ายยาแล้ว เขาเตรียมไปดูสถานการณ์ที่หน้าประตูจวนแม่ทัพในเวลานี้ หน้าประตูจวนแม่ทัพคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเหล่าราษฎรรอคอยอย่างมีความหวัง หวังว่าจะสามารถได้รับยาเพียงพอเพื่อช่วยตนเองหรือคนในครอบครัว“จะเริ่มแจกจ่าย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1450
เขาครุ่นคิดอยู่สักครู่ พลางแอบมองสีหน้าของซูจิ่งสิง ไม่กล้าอยู่ในเรือนนานเกินไป จึงรีบออกไปพร้อมกับรองแม่ทัพ“ท่านแม่ทัพ สิ่งที่พระชายาพูดเป็นความจริงหรือไม่? คงไม่ได้คุยโวหรอกนะ?”หลังจากที่ทั้งสองออกมาข้างนอกแล้ว รองแม่ทัพก็พูดขึ้น“ประชาชนที่ป่วยในเมืองไม่ใช่แค่คนหรือสองคน ยามากมายขนาดนั้น พระชายาจะหามาได้หรือ?”เขาคิดอยู่เสมอว่าคำพูดของกู้หว่านเยว่นั้นไม่น่าเชื่อถือบางทีอาจเป็นเพราะวันนี้ถูกแม่ทัพชี้หน้าตำหนิ รู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ ต้องการทวงศักดิ์ศรีคืนมา จึงได้พลั้งปากคุยโวโอ้อวดออกไป“ไม่รู้สิ”เฉิงทั่วส่ายหัวสติปัญญาบอกเขาว่า กู้หว่านเยว่นั้นไม่สามารถหาสมุนไพรได้มากมายขนาดนั้นภายในระยะเวลาอันสั้นแน่นอนแต่เขาก็นึกถึงตอนที่โจมตีเมืองเหยาขึ้นมาอีก ดินปืนและกระสุนปืนใหญ่เหล่านั้นที่ส่งลงมาจากเมือง รวมถึงธนูที่มีรัศมีการยิงไกลมากสิ่งของเหล่านี้เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนถ้าหากในตอนนี้สิ่งของที่เขาไม่คาดคิด กู้หว่านเยว่บังเอิญมีพอดีล่ะ?“ถ้าอย่างนั้นคำสั่งของพระชายาเมื่อครู่นี้ พวกเรายังต้องปฏิบัติตามหรือไม่?”รองแม่ทัพค่อนข้างเป็นกังวล“เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป อีกสาม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1449
เขามีสีหน้าร้อนใจ ชิงเหลียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ท่านรอสักครู่ ข้าจะเข้าไปรายงานก่อน”ภายในห้อง กู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงดังเอะอะจากด้านนอกแล้ว จึงรีบพาซูจิ่งสิงออกมาจากมิติในขณะที่ชิงเหลียนเข้ามา นางกำลังเปิดประตูพอดี“พระชายา แม่ทัพเฉิงอยู่ข้างนอก...”“ข้าได้ยินทุกอย่างแล้ว เจ้าให้เขาเข้ามาเถอะ”กู้หว่านเยว่หาวนอน“อ้อ ถือโอกาสรับประทานอาหารเช้าไปด้วย”เมื่อคืนนี้ นางและซูจิ่งสิงยุ่งอยู่ในมิติตลอดทั้งคืน“เพคะ”ชิงเหลียนรีบออกไป เฉิงทั่วก็เข้ามาจากทางด้านนอกอย่างไม่พอใจ“คารวะท่านอ๋องและพระชายา”เขาทำความเคารพแบบขอไปที แล้วเริ่มบ่นว่า“พระชายา เมื่อคืนข้าน้อยเตือนท่านแล้วว่า จะช่วยเหลือผู้คนในเมืองนี้ส่งเดชไม่ได้ อาจก่อให้เกิดความโกลาหลได้”น้ำเสียงของเขาไม่สู้ดีนัก“ดูสิ เมื่อวานท่านนำหญิงผู้นั้นมารักษาในจวนละแวกนี้ ผลปรากฏว่าเรื่องนี้ถูกผู้มีเจตนาเผยแพร่ออกไปเมื่อเช้านี้ เวลานี้ด้านนอกจวนแม่ทัพมีผู้ป่วยเต็มไปหมดท่านก็รู้ เมื่อเกิดความโกลาหลขึ้นมา จะกลายเป็นเรื่องใหญ่”เมื่อเฉิงทั่วพูดถึงความร้อนใจ ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองกู้หว่านเยว่ สายตานั้นเต็มไปด้วยคำถาม“แม่ทั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1448
ยิ่งไปกว่านั้นยังสวมถุงมือและผ้าคลุมหน้าอีกด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงผู้นั้นอับจนหนทางแล้ว พอเข้ามาก็คุกเข่าลงตรงหน้าพวกเขาทันที“ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย พวกท่านได้โปรดช่วยลูกของข้าด้วย เขาเพิ่งห้าขวบเท่านั้น”หญิงผู้นั้นกอดลูกไว้แน่นในอ้อมแขน“เขาฉลาดมาก และเชื่อฟังมากด้วย มักจะช่วยข้าทำงานอยู่บ่อยครั้ง สามารถอ่านหนังสือและจดจำตัวอักษรได้ตั้งแต่ยังเด็กเช่นนี้ พวกท่านได้โปรดช่วยชีวิตเขาด้วย ต่อให้ต้องเอาชีวิตของข้าก็ตาม”หญิงผู้นั้นร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลกู้หว่านเยว่ให้นางวางลูกลงบนเบาะนุ่ม เพื่อสะดวกในการตรวจวินิจฉัย“แล้วพ่อของเด็กล่ะ เหตุใดเจ้าถึงอยู่ที่นี่คนเดียว?”หญิงผู้นั้นมีอาการป่วยอย่างเห็นได้ชัด แก้มตอบลึก“ตาย ตายแล้ว”หญิงผู้นั้นสะอึกสะอื้นตอบ“เป็นไข้หวัด ไม่มียารักษา ทนได้ไม่ถึงครึ่งเดือนก็ตายแล้ว”กู้หว่านเยว่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ขอโทษนะ”หญิงผู้นั้นส่ายหัว “มันคือโชคชะตา แต่ขอให้หมอช่วยชีวิตลูกของข้าด้วย แม้ว่าต้องการให้ข้าไปตาย ข้าก็เต็มใจ”กู้หว่านเยว่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเจ็บปวด ซูจิ่งสิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็กำหมัดทั้งสองแน่น“ไม่ต้องให้เจ้าไปตายหรอก ให้ข้าดู
