บทที่ 210  

เมื่อถ้อยคำนี้เอ่ยออกมา ทั้งชิงชิวและหนิงตงต่างหันมาสบตากัน ก่อนจะผงกศีรษะอย่างเงียบเชียบ

หนิงตงเอ่ยขึ้นอย่างลังเล “ฮูหยิน ท่านว่าคนในใจของท่านโหว จะใช่คู่หมั้นคนก่อนของเขาหรือไม่เจ้าคะ?”

เมิ่งจิ่นเหยาผงะไป ลองขบคิดถ้อยคำของหนิงตงครู่หนึ่งแล้ว ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปได้ หากว่าเป็นคู่หมั้นคนก่อนจริง เช่นนั้นนางก็ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลใจอะไรเลย เพราะคู่หมั้นคนก่อนของกู้จิ่งซีออกเรือนกับคนอื่นแล้ว และแม่นางคนนั้นก็มิได้อยู่ที่เมืองหลวง แต่ตามสามีไปทำงานที่ต่างเมืองแล้ว

หนิงตงตัดพ้อด้วยความเสียดาย “ความรักลึกซึ้งของท่านโหว จำต้องเก็บซ่อนไว้ในดวงใจ ช่างน่าสงสารเสียจริง”

มุมปากของเมิ่งจิ่นเหยากระตุกแปลก ๆ เหตุใดนางถึงได้รู้สึกว่าสาวใช้คนนี้กำลังซ้ำเติมนางอยู่นักก็ไม่รู้?

ฉับพลันทันใดนั้นเอง นางก็ถลึงตาจ้องหนิงตงด้วยความโมโห ก่อนจะออกคำสั่งว่า “เอาเป็นว่า เรื่องนี้ปล่อยมันไปเถิด อย่าได้มีใครพูดถึงขึ้นมาอีกแล้วกัน โดยเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้าท่านโหว หนิงตง เจ้าจงเอาเครื่องประดับศีรษะชุดนี้กลับไปเก็บในห้องเก็บของ แล้วก็วางไว้ที่เดิมด้วย”

หนิงตงเอ่ยอย่างทุกข์ใจ “ฮูหยิน ข้าน้อยไม