บทที่ 213

หลังจากหนิงตงได้ยินก็ตกตะลึง ในใจยังคงโมโหไม่หาย และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “นี่ช่างเอื้อประโยชน์ให้นางเสียจริงเจ้าค่ะ”

เมิ่งจิ่นเหยายกยิ้มที่มุมปาก “นางใส่ร้ายข้าต่อหน้าท่านหญิงจิ้งหนิง ท่านหญิงกลั่นแกล้งข้า ข้าคืนความตกใจให้นางฉากหนึ่ง แถมยังล้มไปอีกหนึ่งที ข้าไม่เสียเปรียบ และถือว่าได้แก้แค้นต่อหน้าแล้ว”

ชิงชิวนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ก็เม้มริมฝีปากพลางยิ้มและกล่าวว่า “ฮูหยิน คำพูดของท่านเมื่อครู่นี้ หากท่านหญิงจิ้งหนิงไม่ใช่คนโง่เขลา เช่นนั้นก็น่าจะฟังออกว่านางขโมยไก่ไม่ได้ แถมยังเสียข้าวสารไปอีกหนึ่งกำมือนะเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยิน สีหน้าของเมิ่งจิ่นเหยาก็ชะงัก และส่ายหน้าอย่างยากจะสังเกตเห็นเล็กน้อยทันที “หวังว่านะ แต่ว่าดูท่าทางท่านหญิงจิ้งหนิงจะไม่ใช่คนฉลาดมากนัก จะถูกเมิ่งจิ่นอวี้หว่านล้อมแค่ไม่กี่คำก็มีความเป็นไปได้”

หนิงตงตกใจ “คงเป็นไปไม่ได้หรอกกระมังเจ้าคะ?”

เมิ่งจิ่นเหยาเม้มปากและยิ้มเล็กน้อย “นี่เป็นเรื่องที่พูดได้ยากแล้ว”

ความเป็นจริง ท่านหญิงจิ้งหนิงก็ไม่ใช่คนที่ฉลาดมากนักจริง ๆ

อีกด้านหนึ่ง เมิ่งจิ่นเหยาพวกนางเจ้านายและบ่าวรับใช้ทั้งสามเพิ่งจะหันหลังกลับ และเดิ