Share

ไม่อาจเปลี่ยนแปลง

last update Last Updated: 2025-03-31 13:00:40

ถึงจะวางแผนไว้แล้วว่าปีหน้าจะไปที่เมืองหลวง แต่นางก็ยังไม่ไว้ใจอย่างที่นิยายเขียน จึงส่งคนไปจับตาดูนางเอกของเรื่องเอาไว้

 พอเข้าเดือนสุดท้ายน้าสะใภ้ก็ไม่อนุญาตให้นางเดินเหินไปไหนไกล ๆ มีสาวรับใช้คอยอยู่ด้วยทุกฝีก้าว สีหน้านางดูสดใสขึ้นมากจากวันที่ได้รู้ข่าวดินถล่ม ทำให้คนในเรือนวางใจได้ว่านางคงคลอดเด็กออกมาได้อย่างแข็งแรงดี...

 วันหนึ่งสวี่ซือเหยาเจ็บท้องอย่างหนัก ฉางเหลียนรีบไปตามหมอตำแยมาอย่างรู้งาน บ่าวในเรือนวิ่งกันให้วุ่นไปหมด เด็กชายสองคนนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องไม่ไปไหน โจวอี้หมินได้มีประสบการณ์เห็นคนคลอดลูกครั้งแรก ทั้งยังเป็นน้องแท้ ๆ ของตัวเองอีกก็ตื่นเต้นเป็นอันมาก เขาเอาแต่ถามพี่ชายไม่หยุดว่าน้องจะมาหรือยัง

 "หรานเกอ น้องมาหรือยัง"

 "ยัง"

 "หรานเกอ น้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย"

 "ข้าไม่รู้"

 "หรานเกอๆ …"

 เสียงร้องไห้จ้าดังขึ้นหยุดทุกอย่าง นัยน์ตาทุกคู่หันไปมองทิศทางเดียวกัน เวลาผ่านไปอีกครู่หนึ่งในที่สุดท่านหมอก็ออกมา คุยกับฮูหยินอาวุโสสองสามคำ จัดยาบำรุงให้หนึ่งชุดแล้วขอตัวกลับ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ตามหาสามี 1

    "รอลูกโตกว่านี้คงดีขึ้น" เฉินเมิ่งหยางทำอะไรไม่ได้นอกจากเอ่ยปลอบ อย่าว่าแต่ช่วยเลี้ยงเลย ขนาดจะแตะตัวหลานสาว นางยังร้องงอแงใส่จนเขาต้องรีบเอาคืนคนเป็นแม่ ดูสภาพแล้วก็เข้าใจถึงความหนักหนาสาหัส แต่เขาช่วยอะไรลูกพี่ลูกน้องผู้นี้ไม่ได้จริง ๆ นอกจากเรื่องงาน "ไว้เสี่ยวเฟยหยุดงอแงแล้วข้าจะเลี้ยงข้าวเจ้าสักมื้อ" "ท่านเลี้ยงตอนนี้เลยก็ได้" นางตอบด้วยสีหน้าวิญญาณหลุดลอย เขานึกเห็นใจนางอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่เรื่องดินถล่มวันนั้นสวี่ซือเหยาก็เหม่อลอยบ่อยขึ้น จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พอต้องทุ่มเทให้กับบุตรสาวแรกเกิด เลยทำให้นางละความสนใจจากการสูญเสียไปได้ "เสี่ยวเฟยงอแงน้อยลงแล้ว อีกไม่นานเจ้าคงได้พักเต็มที่ ระหว่างต้องบำรุงตัวเองให้มากด้วย" เขาได้สมุนไพรหลายอย่างมาจากพ่อค้าที่เมืองตั้งร้านสาขาสอง ตั้งใจนำมามอบให้นาง หวังว่าคงช่วยได้ไม่มากก็น้อย จากตอนแรกที่ตั้งแง่กับนางจนแสดงอาการต่อต้านชัดเจน ตอนนี้กลับมีความเป็นห่วงมอบให้และปรารถนาดีต่อนางอย่างบริสุทธิ์ใจคุณหนูโจวอี้เฟยเติบโตขึ้นตามวัยจนหยุดงอแง เวลาคนอื่นที่ไม่ใช่มารดาอุ้มนางได้แล้ว สวีซือเหยาก็มีแผนการใหม่ที่จะทำได้อย่างสบายใจ "ข

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ตามหาสามี 2

    สวี่ซือเหยาได้แต่ยิ้มแห้ง เห็นพวกท่านรักกันดี ที่มีปากเสียงนี้ก็ไม่ได้ผิดใจกันจริงจังอะไร ชีวิตคู่มีสีสันแบบนี้บ้างก็ไม่เลว กว่าจะถึงเมืองหลวงพวกเขาก็ต้องแวะพักอีกเมืองหนึ่งระหว่างทาง สวี่ซือเหยาเปิดโรงเตี๊ยมให้ตนและผู้ติดตามพัก ของในรถม้าก็จ้างเวรยามเฝ้าเอาไว้ให้ ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีที่นั่งจัดเอาไว้ให้แขกที่มาเข้าพักได้รับประทานอาหาร นางคิดจะเดินทางต่อแต่เช้า ทว่าญาติผู้พี่ก็ขอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องเสียก่อนก็ออกเดินทาง "เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่" "แปลกที่ จึงหลับยากนิดหน่อยเจ้าค่ะ" ลูก ๆ ของนางนอนอยู่อีกห้องหนึ่งกับพี่เลี้ยงและฉางเหลียน พอได้ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่ก็หลับไปตอนช่วงหัวค่ำเพราะความอ่อนเพลีย พี่เลี้ยงจึงสบายขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องวิ่งตามจับเจ้าทะโมนพวกนี้ช่วงกลางดึก เด็ก ๆ นั้นทานอาหารไม่มาก เดี๋ยวเดียวก็อิ่มแล้ว พี่เลี้ยงที่นางจ้างมาจึงพาพวกเขาไปผลัดเปลี่ยนชุดด้านบน เพราะกินกันเสียเลอะเทอะไปหมด ฉางเหลียนรับคุณหนูน้อยไปอุ้มและตามเหล่าพี่ชายคุณหนูขึ้นไป หวังให้นายหญิงทานอาหารได้สะดวกขึ้น อาหารพร่องไปหลายจานสวี่ซือเหยาก็อิ่ม ประตูโรงเ

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 1

    "ท่านลุง? เรามีท่านลุงคนอื่นนอกจากท่านลุงหยางด้วยหรือขอรับ?" โจวเจิ้นหรานเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตหลังจากพึ่งบอกไปว่าจะพาไปพบท่านลุงที่ไม่เคยได้พบหน้ากันมาก่อน โจวอี้หมินเห็นพี่ชายทำหน้าประหลาดใจก็เลียนแบบตาม สร้างความขบขันและความน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก "ใช่แล้วล่ะ แต่แม่จะไปดูเสียก่อนว่าท่านลุงหวนพร้อมรับแขกหรือไม่" "ท่านลุงยุ่งมากหรือขอรับ" "อาจจะไม่ยุ่งเท่าไร แต่อย่างไรแม่ก็ต้องไปดูก่อน" นางวางมือบนศีรษะบุตรชายลูบมันด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะไปพบหน้าด้วยตัวเองสวี่ซือเหยาได้สาวรับใช้คนสนิทของนางไปสืบความเพิ่มเติม ทุกอย่างเป็นความจริง พี่ชายของนางกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมชัยชนะจนได้รับยศแม่ทัพจากฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเขาจะยังติดต่อกลับบ้านเดิมอยู่บ้าง แต่ก็ห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าครอบครัวท่านพ่อเป่าหูอะไรพี่ชายไปบ้าง จะกุเรื่องว่านางตายแล้วเหมือนนิยายหรือไม่ แต่เมื่อคิดแล้วก็คงไม่ต่างกัน มีแต่ต้องไปพบด้วยตัวเองเพื่อยืนยันเท่านั้น คืนนั้นนางให้เด็ก ๆ นอนพักแต่หัววัน ให้นมบุตรสาวคนเล็กเรียบร้อยแล้วก็ให้พี่เลี้ยงรับไปดูแลต่อ พรุ่งนี้คงต้องเตรียมตัวกันแต่เช้า นางฝากฉางเห

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 2

    แม้แค้นเคืองจนไฟร้อนสุมอก แต่เขาจะผลีผลามเข้าไปโดยไม่วางแผนไม่ได้ สวี่ตงหวนฝากหลานชายทั้งสองไว้กับพ่อบ้านแล้วกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมกับน้องสาวตามลำพัง ป้ายจวนเสนาบดีสวี่ ที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏขึ้นแก่สายตา ชายหนุ่มยิ้มเหยียดกว้างถีบประตูเข้าไปจนบานพับสะเทือน "อะไรน่ะ อะไรกัน!" ฮูหยินรองที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีมาได้จังหวะเหมาะเจาะนัก "แม่ทัพสวี่" นางเอ่ยพึมพำอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ "แม่ทัพจ้าวเจี้ยนขอรับ" เขาเอ่ยแก้ในยศพระราชทาน มิปรารถนาให้สตรีตรงหน้านี้เอ่ยเรียกด้วยแซ่ "มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ" ฮูหยินรองถามอย่างใจเย็น "เปล่าเลย แค่มาทวงความยุติธรรมให้น้องสาวของข้าเท่านั้นเอง"เมื่อเขาพูดประโยคนั้นหลี่หวางอี้จึงเพิ่งเห็นบุคคลอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ด้วย "สวี่ซือเหยา" นางยิ้มตอบด้วยแววตาหมางเมิน "เรียกกันห่างเหินเสียจริงนะเจ้าคะ คราวก่อนนั้นยังเรียกข้าอาเหยาอยู่เลย" "มะ มีธุระอะไรล่ะ กลับมาทำไมอีก" "ข้าก็ไม่ได้อยากกลับมา แต่พอดีว่าพี่ชายของข้าอยากแสดงออกถึงความไม่พอใจข้าจึงร่วมมาเป็นผู้ชมด้วย" สวี่ซือเหยากล่าวเสียงเนิบนาบ หวังกวนประสาทอยู่ในที นางไม่ได้อยากมาเหยียบจวนหลังนี้อี

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบสามีอีกครั้ง...

    หลายวันต่อมาก็มีประกาศใหญ่โตถึงเรื่องลงโทษขุนนางทำผิดหลายราย ตอนได้ยินพี่ชายพูดว่าเดี๋ยวจัดการเองนางก็สงสัยอยู่ว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ข่าวมาถึงหูนางแล้วว่าฮ่องเต้ทรงริบยศขุนนางของสวี่ซูหยางและขุนนางชั้นผู้น้อยอีกหลายคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกคืนจวนพระราชทาน พบความผิดนำของหลวงไปขาย นำป้ายหยกประจำตำแหน่งไปจำนำ ฉ้อโกงเงินบำนาญข้าราชการชั้นผู้น้อย แค่ที่กล่าวมานี้ก็ต้องโทษประหารได้แล้ว แต่ฝ่าบาทยังมีเมตตาสั่งเนรเทศไปนอกแคว้น จากขุนนางผู้มั่งคั่งถือดี วันนี้ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง หลักฐานทั้งหมดพี่ชายของนางล้วนสืบเสาะหามา ยื่นเรื่องถึงฝ่าบาทด้วยตัวเอง และยังข้อหาเล็กน้อยอีกมากที่ฟังดูไร้สาระ แต่บิดาของนางกับฮูหยินรองก็ได้ละเมิดทำไปจริง ๆ มิน่าเล่า ถึงเป็นตัวร้ายที่ไล่ต้อนพระเอกจนจนมุมเสียหลายครา รุ่งขึ้นพี่ชายก็มาพบนางอีกครั้งในยามสาย โอ้อวดความดีความชอบให้น้องสาวอย่างนางฟัง หากไม่ได้พบกับครอบครัวน้าชาย สวี่ตงหวนก็เหมือนมีน้องสาวเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียว แต่อยู่ ๆ ครอบครัวก็ใหญ่ขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วจะไม่ให้เขาออกหน้าปกป้องได้อย่างไร "มัวแต่ระลึกความหลังกันเรื่อยเปื่อ

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 1

    "เสี่ยวเหยา?" สวี่ตงหวนเอ่ยเรียก เห็นสีหน้านางไม่สู้ดี "ข้าไม่เป็นไร กินต่อเถอะ" นางปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิมแม้จะรู้สึกร้อน ๆ ที่กระบอกตา เจิ้นหว่านคิดว่าน้องสาวผู้นี้คงตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนแปลกหน้าเข้ามาทัก จึงอธิบายให้ฟังว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร "แม่นางอย่าได้กังวลไป แม้จวิ้นอ๋องจะพึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งมา ก็ไม่บ้าอำนาจเหมือนใครแถวนี้หรอก" สวี่ตงหวนยื่นขาไปเตะหลังเก้าดังปัง แต่คนนั่งอยู่ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน "ท่านอ๋องน้อยอาจมีท่าทีเงอะงะไปบ้าง เพราะพึ่งคืนตระกูลเดิมได้ไม่ถึงสองปี ก่อนหน้านี้ก็ไปรบที่ชายแดนใต้มาด้วย ได้รับความดีความชอบพอ ๆ กับพี่เจ้าเลย" "คืนตระกูลเดิมหรือเจ้าคะ?" "บุตรชายฉินอ๋องพลัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารกจากเหตุลอบสังหารเมื่อครั้งนั้น ท่านอ๋องตามหาจนหมดหวังแล้ว แต่อยู่ก็มีคนพากลับมา ทำความดีความชอบไว้ก็ได้เลื่อนขั้นทันทีเลย" "เช่นนี้เอง..." ดวงตาของสวี่ซือเหยาร้อนผ่าน นางคิดถึงเขามากเกินกว่าจะพูดออกมาได้ อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ก็อย่างที่ปรารถนาไม่ได้สักอย่างเดียว นางไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาจึงเมยเฉยเช่นนี้ ไม่รู้ตัวว่ามีนางอยู่ที่นี่เลยหรือ ความรู้สึกน

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 2

    บิดาของเขายังไม่ได้เร่งรัดหาคู่หมั้นหมายให้ เพราะเห็นว่าบุตรชายคนโตพึ่งได้กลับมาสู่ฐานะที่แท้จริง ยังต้องปรับตัวตามขนบวังหลวงและฐานะใหม่อีกหลายอย่าง ซึ่งสวี่ตงหวนก็ยินดีที่มันเป็นเช่นนั้น เพราะหากน้องเขยเกิดมีสตรีอื่นขึ้นมา เขาคงได้กลายร่างเป็นแม่ทัพมารเป็นแน่ บุรุษร่างกำยำควงดาบเล่นพลางวางแผนอยู่ในหัว น้องสาวตนยังมีเยื่อใยต่อสามี หากทำให้พบกันได้อาจช่วยกระตุ้นความทรงจำให้กลับมา ความประทับใจแรกก็สำคัญ แม้จะเป็นครั้งแรกไม่จริงก็ตาม เอาเถอะ ไม่คณามือข้าหรอก แม่ทัพจ้าวเจี้ยนวิ่งวุ่นอยู่กับการวางแผนจนไม่ได้มาหาน้องสาวกับหลาน ๆ เสียหลายวัน กว่าเขาจะมาพบอีกครั้งได้ เทียบเชิญก็อยู่ในมือสวี่ซือเหยาแล้ว "ตอนนี้ข้าเป็นสามัญชน เข้าไปได้หรือเจ้าคะ" นางเอียงคอถาม มองเทียบเชิญที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ไปในฐานะคู่เต้นรำของข้า ไม่เป็นไรหรอก องค์ชายสามยังวิงวอนให้น้องสาวช่วยเป็นคู่ให้เลย" "…ก็พวกเขายังไม่ออกเรือนกันอยู่สองคนนี่เจ้าคะ" นางตอบด้วยสีหน้ามืดมน การหาคู่ควงไปงานเต้นรำหรืองานฉลองในพระราชฐานชั้นนอก หากคู่สามีภรรยาไม่สะดวกไปร่วมงานก็มักพาเครือญาติหรือเพื่อนฝูงไปด้วยแทน ซึ่งส่วนใหญ

    Last Updated : 2025-04-04
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 1

    ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงจบลง โจวเยี่ยนเฉินกลับถึงจวนก็เข้านอนด้วยความอ่อนเพลียเล็กน้อย เสียงสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าที่ได้ยินวันนี้ แม้สนทนากันไม่กี่ประโยค แต่ก็คุ้นหูนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนเขาฟื้นขึ้นมาโดยที่จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากชื่อตัวเอง รู้เพียงว่าพลัดพรากจากพ่อแม่แท้ ๆ มานานหลายปี มีคนไปพบเขาหมดสติอยู่ป่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนและบาดเจ็บหนัก เห็นว่าหน้าตามีความคล้ายคลึงผู้เป็นนายจึงช่วยเหลือไว้ก่อน โจวเยี่ยนเฉินใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ถูกเติมเต็ม ไม่ว่าในหัวของเขาหรือในใจของเขาล้วนมีช่องว่างบางอย่างที่ไม่สามารถกลบได้ คืนนั้นชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงฝันด้วยภาพของสตรีที่ได้พบกันในงานแล้วสลัดออกไปจากหัวไม่ได้ เมฆหมอกบริเวณโดยรอบนั้นหนาตา แต่ภาพตรงหน้ากับชัดเจน บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งอย่างผู้มีอันจะกินอยู่อาศัยมีส่วนเล็ก ๆ โดยรอบ หรือบางทีอาจใหญ่กว่านั้นแต่ถูกกำแพงหมอกหนากลืนกินเข้ามา สตรีผู้หนึ่งอุ้มเด็กชายคนหนึ่งไว้ยิ้มร่าหัวเราะ ข้าง ๆ กันนั้นมีเด็กชายอีกคนที่ดูโตกว่าวิ่งวนไปรอบ ๆ นาง จวิ้นอ๋องคล้ายว่าสวมบทบาทเป็นคนในภาพความฝันนี้ ตัวเขายิ้มออกมาตัวที่ห้ามไม่ได้ หัว

    Last Updated : 2025-04-04

Latest chapter

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   บทส่งท้าย ครอบครัวพร้อมหน้า ไม่หวนคืนชะตาเดิม...

    พระชายาทำสีหน้าประหลาดใจอยู่เพียงครู่เดียว ก็กลับไปทำสีหน้าอ่อนโยนเช่นปกติของนาง หลายปีที่บุตรชายพลัดพรากไปนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ้างก็ไม่แปลกอะไรเลย นางเคยส่งคนไปตามสืบความเป็นอยู่ในอดีตของเขาแต่ก็รู้เพียงว่าเขาเป็นคนของสำนักคุ้มภัยมาเท่านั้น จึงไม่ได้ใส่ใจสืบหาลึกไปกว่านี้ อีกทั้งบุตรชายก็ไม่มีท่าทีอยากจะตามหาอดีตแม้จะดูเหมือนคนใจลอยอยู่ตลอดเวลาก็ตาม นางลืมคิดไปว่าบุตรชายไม่ได้เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของนางหรือสามี อาจเป็นคนอ่อนโยนหรือหัวอ่อนกว่าที่คิดก็เป็นได้ ใสซื่อเสียจนไม่น่าเชื่อว่ามีภรรยาแล้ว บุตรชายได้ความซื่อบื้อของสามีนางมากไปจริง ๆ ตัวนางก็ผิดเองที่ไม่รอบคอบสืบหาให้จริงจัง "จำได้หมดแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่" คนพึ่งได้ความทรงจำกลับมาพยักหน้าหงึก ๆ "มาคุยกับแม่ก่อน เป็นคุณหนูบ้านไหน สตรีบ้านใดเล่า" โจวเยี่ยนเฉินเล่าให้มารดาฟังตั้งแต่ต้น รวมถึงเรื่องที่ถูกบ้านเดิมภรรยาปฏิบัติไม่ดีด้วยใส่ทั้งเขาและนาง ฮูหยินอาวุโสจำชื่อตระกูลนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะพึ่งมีประกาศลงโทษไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง "เจ้าก็พักก่อนเถอะ แม่จะไปคุยกับพ่อให้เอง" นางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังให้เขาวางใจ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 2

    สวี่ซือเหยาทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดว่าใครจะมีธุระที่ต้องมาหาถึงจวนพี่ชาย นางกับแม่ทัพจ้าวเจี้ยนไม่ได้เปิดเผยออกไปอย่างสาธารณะว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ก็ไม่ได้ปิดบังเช่นกัน แต่ว่านางไม่สนิทชิดเชื้อกับคนในเมืองหลวงเลย อีกทั้งนางได้หวนคืนกลับมาความทรงจำบางอย่างก็ลืมเลือนไป ทำให้ไม่ได้สานความสัมพันธ์กับใครไว้ แต่ว่าใครมาหาก็คงไม่สำคัญเพราะอีกไม่นานสวี่ซือเหยาก็ต้องกลับไปดูแลกิจการที่เมืองเกิดมารดา และที่นั่นทำให้นางรู้สึกมีความสุขกว่าเมืองหลวงที่วุ่นวาย และคงมาเยี่ยมพี่ชายได้นาน ๆ ครั้งเท่านั้น จึงไม่ได้ให้สถานที่ติดต่อใครไว้เลย เมื่อนางจะเดินไปแต่พบว่าพี่ชายไม่ได้เดินตามจึงหันมาถาม "ไม่ไปด้วยกันหรือเจ้าคะ?" "ไม่ไปหรอก แขกของเจ้านี่นา" ไม่รู้พี่ชายท่านนี้ตั้งใจกวนประสาทอะไรนางอีก ในเมื่อตั้งใจให้นางไปลำพังนางก็คงต้องไปลำพัง สวี่ซือเหยาเดินมาถึงเรือนกลาง ในห้องรับรองนั้นมีใครบางคนรอนางอยู่ เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างและลายปักประณีตบนชุดเนื้อผ้าชั้นดี "คุณชายท่านนี้มีธุระกับข้าหรือเจ้าคะ" นางเอ่ยทักทายอีกฝ่ายไป แขกผู้นั้นหันมาตามเสียงเรียก สวี่ซือเหยาชะงักนิ่งหลังเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร โจวเยี่

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 1

    ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงจบลง โจวเยี่ยนเฉินกลับถึงจวนก็เข้านอนด้วยความอ่อนเพลียเล็กน้อย เสียงสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าที่ได้ยินวันนี้ แม้สนทนากันไม่กี่ประโยค แต่ก็คุ้นหูนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนเขาฟื้นขึ้นมาโดยที่จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากชื่อตัวเอง รู้เพียงว่าพลัดพรากจากพ่อแม่แท้ ๆ มานานหลายปี มีคนไปพบเขาหมดสติอยู่ป่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนและบาดเจ็บหนัก เห็นว่าหน้าตามีความคล้ายคลึงผู้เป็นนายจึงช่วยเหลือไว้ก่อน โจวเยี่ยนเฉินใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ถูกเติมเต็ม ไม่ว่าในหัวของเขาหรือในใจของเขาล้วนมีช่องว่างบางอย่างที่ไม่สามารถกลบได้ คืนนั้นชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงฝันด้วยภาพของสตรีที่ได้พบกันในงานแล้วสลัดออกไปจากหัวไม่ได้ เมฆหมอกบริเวณโดยรอบนั้นหนาตา แต่ภาพตรงหน้ากับชัดเจน บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งอย่างผู้มีอันจะกินอยู่อาศัยมีส่วนเล็ก ๆ โดยรอบ หรือบางทีอาจใหญ่กว่านั้นแต่ถูกกำแพงหมอกหนากลืนกินเข้ามา สตรีผู้หนึ่งอุ้มเด็กชายคนหนึ่งไว้ยิ้มร่าหัวเราะ ข้าง ๆ กันนั้นมีเด็กชายอีกคนที่ดูโตกว่าวิ่งวนไปรอบ ๆ นาง จวิ้นอ๋องคล้ายว่าสวมบทบาทเป็นคนในภาพความฝันนี้ ตัวเขายิ้มออกมาตัวที่ห้ามไม่ได้ หัว

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 2

    บิดาของเขายังไม่ได้เร่งรัดหาคู่หมั้นหมายให้ เพราะเห็นว่าบุตรชายคนโตพึ่งได้กลับมาสู่ฐานะที่แท้จริง ยังต้องปรับตัวตามขนบวังหลวงและฐานะใหม่อีกหลายอย่าง ซึ่งสวี่ตงหวนก็ยินดีที่มันเป็นเช่นนั้น เพราะหากน้องเขยเกิดมีสตรีอื่นขึ้นมา เขาคงได้กลายร่างเป็นแม่ทัพมารเป็นแน่ บุรุษร่างกำยำควงดาบเล่นพลางวางแผนอยู่ในหัว น้องสาวตนยังมีเยื่อใยต่อสามี หากทำให้พบกันได้อาจช่วยกระตุ้นความทรงจำให้กลับมา ความประทับใจแรกก็สำคัญ แม้จะเป็นครั้งแรกไม่จริงก็ตาม เอาเถอะ ไม่คณามือข้าหรอก แม่ทัพจ้าวเจี้ยนวิ่งวุ่นอยู่กับการวางแผนจนไม่ได้มาหาน้องสาวกับหลาน ๆ เสียหลายวัน กว่าเขาจะมาพบอีกครั้งได้ เทียบเชิญก็อยู่ในมือสวี่ซือเหยาแล้ว "ตอนนี้ข้าเป็นสามัญชน เข้าไปได้หรือเจ้าคะ" นางเอียงคอถาม มองเทียบเชิญที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ไปในฐานะคู่เต้นรำของข้า ไม่เป็นไรหรอก องค์ชายสามยังวิงวอนให้น้องสาวช่วยเป็นคู่ให้เลย" "…ก็พวกเขายังไม่ออกเรือนกันอยู่สองคนนี่เจ้าคะ" นางตอบด้วยสีหน้ามืดมน การหาคู่ควงไปงานเต้นรำหรืองานฉลองในพระราชฐานชั้นนอก หากคู่สามีภรรยาไม่สะดวกไปร่วมงานก็มักพาเครือญาติหรือเพื่อนฝูงไปด้วยแทน ซึ่งส่วนใหญ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 1

    "เสี่ยวเหยา?" สวี่ตงหวนเอ่ยเรียก เห็นสีหน้านางไม่สู้ดี "ข้าไม่เป็นไร กินต่อเถอะ" นางปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิมแม้จะรู้สึกร้อน ๆ ที่กระบอกตา เจิ้นหว่านคิดว่าน้องสาวผู้นี้คงตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนแปลกหน้าเข้ามาทัก จึงอธิบายให้ฟังว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร "แม่นางอย่าได้กังวลไป แม้จวิ้นอ๋องจะพึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งมา ก็ไม่บ้าอำนาจเหมือนใครแถวนี้หรอก" สวี่ตงหวนยื่นขาไปเตะหลังเก้าดังปัง แต่คนนั่งอยู่ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน "ท่านอ๋องน้อยอาจมีท่าทีเงอะงะไปบ้าง เพราะพึ่งคืนตระกูลเดิมได้ไม่ถึงสองปี ก่อนหน้านี้ก็ไปรบที่ชายแดนใต้มาด้วย ได้รับความดีความชอบพอ ๆ กับพี่เจ้าเลย" "คืนตระกูลเดิมหรือเจ้าคะ?" "บุตรชายฉินอ๋องพลัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารกจากเหตุลอบสังหารเมื่อครั้งนั้น ท่านอ๋องตามหาจนหมดหวังแล้ว แต่อยู่ก็มีคนพากลับมา ทำความดีความชอบไว้ก็ได้เลื่อนขั้นทันทีเลย" "เช่นนี้เอง..." ดวงตาของสวี่ซือเหยาร้อนผ่าน นางคิดถึงเขามากเกินกว่าจะพูดออกมาได้ อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ก็อย่างที่ปรารถนาไม่ได้สักอย่างเดียว นางไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาจึงเมยเฉยเช่นนี้ ไม่รู้ตัวว่ามีนางอยู่ที่นี่เลยหรือ ความรู้สึกน

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบสามีอีกครั้ง...

    หลายวันต่อมาก็มีประกาศใหญ่โตถึงเรื่องลงโทษขุนนางทำผิดหลายราย ตอนได้ยินพี่ชายพูดว่าเดี๋ยวจัดการเองนางก็สงสัยอยู่ว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ข่าวมาถึงหูนางแล้วว่าฮ่องเต้ทรงริบยศขุนนางของสวี่ซูหยางและขุนนางชั้นผู้น้อยอีกหลายคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกคืนจวนพระราชทาน พบความผิดนำของหลวงไปขาย นำป้ายหยกประจำตำแหน่งไปจำนำ ฉ้อโกงเงินบำนาญข้าราชการชั้นผู้น้อย แค่ที่กล่าวมานี้ก็ต้องโทษประหารได้แล้ว แต่ฝ่าบาทยังมีเมตตาสั่งเนรเทศไปนอกแคว้น จากขุนนางผู้มั่งคั่งถือดี วันนี้ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง หลักฐานทั้งหมดพี่ชายของนางล้วนสืบเสาะหามา ยื่นเรื่องถึงฝ่าบาทด้วยตัวเอง และยังข้อหาเล็กน้อยอีกมากที่ฟังดูไร้สาระ แต่บิดาของนางกับฮูหยินรองก็ได้ละเมิดทำไปจริง ๆ มิน่าเล่า ถึงเป็นตัวร้ายที่ไล่ต้อนพระเอกจนจนมุมเสียหลายครา รุ่งขึ้นพี่ชายก็มาพบนางอีกครั้งในยามสาย โอ้อวดความดีความชอบให้น้องสาวอย่างนางฟัง หากไม่ได้พบกับครอบครัวน้าชาย สวี่ตงหวนก็เหมือนมีน้องสาวเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียว แต่อยู่ ๆ ครอบครัวก็ใหญ่ขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วจะไม่ให้เขาออกหน้าปกป้องได้อย่างไร "มัวแต่ระลึกความหลังกันเรื่อยเปื่อ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 2

    แม้แค้นเคืองจนไฟร้อนสุมอก แต่เขาจะผลีผลามเข้าไปโดยไม่วางแผนไม่ได้ สวี่ตงหวนฝากหลานชายทั้งสองไว้กับพ่อบ้านแล้วกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมกับน้องสาวตามลำพัง ป้ายจวนเสนาบดีสวี่ ที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏขึ้นแก่สายตา ชายหนุ่มยิ้มเหยียดกว้างถีบประตูเข้าไปจนบานพับสะเทือน "อะไรน่ะ อะไรกัน!" ฮูหยินรองที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีมาได้จังหวะเหมาะเจาะนัก "แม่ทัพสวี่" นางเอ่ยพึมพำอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ "แม่ทัพจ้าวเจี้ยนขอรับ" เขาเอ่ยแก้ในยศพระราชทาน มิปรารถนาให้สตรีตรงหน้านี้เอ่ยเรียกด้วยแซ่ "มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ" ฮูหยินรองถามอย่างใจเย็น "เปล่าเลย แค่มาทวงความยุติธรรมให้น้องสาวของข้าเท่านั้นเอง"เมื่อเขาพูดประโยคนั้นหลี่หวางอี้จึงเพิ่งเห็นบุคคลอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ด้วย "สวี่ซือเหยา" นางยิ้มตอบด้วยแววตาหมางเมิน "เรียกกันห่างเหินเสียจริงนะเจ้าคะ คราวก่อนนั้นยังเรียกข้าอาเหยาอยู่เลย" "มะ มีธุระอะไรล่ะ กลับมาทำไมอีก" "ข้าก็ไม่ได้อยากกลับมา แต่พอดีว่าพี่ชายของข้าอยากแสดงออกถึงความไม่พอใจข้าจึงร่วมมาเป็นผู้ชมด้วย" สวี่ซือเหยากล่าวเสียงเนิบนาบ หวังกวนประสาทอยู่ในที นางไม่ได้อยากมาเหยียบจวนหลังนี้อี

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 1

    "ท่านลุง? เรามีท่านลุงคนอื่นนอกจากท่านลุงหยางด้วยหรือขอรับ?" โจวเจิ้นหรานเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตหลังจากพึ่งบอกไปว่าจะพาไปพบท่านลุงที่ไม่เคยได้พบหน้ากันมาก่อน โจวอี้หมินเห็นพี่ชายทำหน้าประหลาดใจก็เลียนแบบตาม สร้างความขบขันและความน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก "ใช่แล้วล่ะ แต่แม่จะไปดูเสียก่อนว่าท่านลุงหวนพร้อมรับแขกหรือไม่" "ท่านลุงยุ่งมากหรือขอรับ" "อาจจะไม่ยุ่งเท่าไร แต่อย่างไรแม่ก็ต้องไปดูก่อน" นางวางมือบนศีรษะบุตรชายลูบมันด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะไปพบหน้าด้วยตัวเองสวี่ซือเหยาได้สาวรับใช้คนสนิทของนางไปสืบความเพิ่มเติม ทุกอย่างเป็นความจริง พี่ชายของนางกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมชัยชนะจนได้รับยศแม่ทัพจากฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเขาจะยังติดต่อกลับบ้านเดิมอยู่บ้าง แต่ก็ห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าครอบครัวท่านพ่อเป่าหูอะไรพี่ชายไปบ้าง จะกุเรื่องว่านางตายแล้วเหมือนนิยายหรือไม่ แต่เมื่อคิดแล้วก็คงไม่ต่างกัน มีแต่ต้องไปพบด้วยตัวเองเพื่อยืนยันเท่านั้น คืนนั้นนางให้เด็ก ๆ นอนพักแต่หัววัน ให้นมบุตรสาวคนเล็กเรียบร้อยแล้วก็ให้พี่เลี้ยงรับไปดูแลต่อ พรุ่งนี้คงต้องเตรียมตัวกันแต่เช้า นางฝากฉางเห

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ตามหาสามี 2

    สวี่ซือเหยาได้แต่ยิ้มแห้ง เห็นพวกท่านรักกันดี ที่มีปากเสียงนี้ก็ไม่ได้ผิดใจกันจริงจังอะไร ชีวิตคู่มีสีสันแบบนี้บ้างก็ไม่เลว กว่าจะถึงเมืองหลวงพวกเขาก็ต้องแวะพักอีกเมืองหนึ่งระหว่างทาง สวี่ซือเหยาเปิดโรงเตี๊ยมให้ตนและผู้ติดตามพัก ของในรถม้าก็จ้างเวรยามเฝ้าเอาไว้ให้ ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีที่นั่งจัดเอาไว้ให้แขกที่มาเข้าพักได้รับประทานอาหาร นางคิดจะเดินทางต่อแต่เช้า ทว่าญาติผู้พี่ก็ขอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องเสียก่อนก็ออกเดินทาง "เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่" "แปลกที่ จึงหลับยากนิดหน่อยเจ้าค่ะ" ลูก ๆ ของนางนอนอยู่อีกห้องหนึ่งกับพี่เลี้ยงและฉางเหลียน พอได้ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่ก็หลับไปตอนช่วงหัวค่ำเพราะความอ่อนเพลีย พี่เลี้ยงจึงสบายขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องวิ่งตามจับเจ้าทะโมนพวกนี้ช่วงกลางดึก เด็ก ๆ นั้นทานอาหารไม่มาก เดี๋ยวเดียวก็อิ่มแล้ว พี่เลี้ยงที่นางจ้างมาจึงพาพวกเขาไปผลัดเปลี่ยนชุดด้านบน เพราะกินกันเสียเลอะเทอะไปหมด ฉางเหลียนรับคุณหนูน้อยไปอุ้มและตามเหล่าพี่ชายคุณหนูขึ้นไป หวังให้นายหญิงทานอาหารได้สะดวกขึ้น อาหารพร่องไปหลายจานสวี่ซือเหยาก็อิ่ม ประตูโรงเ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status