สินเดิมของมารดา 1

ระหว่างรอสามีกลับมา สวี่ซือเหยาก็ตรวจดูรายการสินเดิมทั้งหมดว่าอยู่ครบหรือไม่ พวกหีบปิ่นปักที่นางแอบเอาออกไปก่อนนั้นมองข้ามไปได้ ที่ต้องนำออกมาล่วงหน้าก็เป็นความพะวงของนางเอง ฮูหยินรองชอบของสวยงาม ๆ หากชอบใจมากพอก็จะเก็บไว้เองไม่นำไปขาย

สวี่ซือเหยากลัวปิ่นมารดาโปรดปรานจะถูกขโมยไปก่อน จึงวานฉางเหลียนนำออกมา ของที่มีอยู่นี้หายไปสี่ห้ารายการ ต้องเป็นฮูหยินรองอย่างไม่ต้องสงสัย ของพวกนั้นมีราคามากก็จริง แต่จะให้ไปตามทวงถามก็คงยากเกิน ไม่แน่ว่าถูกขายไปนานแล้วกระมัง

เอาเถอะ หายไปบ้างก็ยังดีกว่าหายไปหมด

"โฉนดด้วยเจ้าค่ะท่านพ่อ" แม้จะบอกว่าหายไปบ้างก็ไม่เป็นไร แต่บางอย่างนางจะต้องเอาคืนมาให้ได้โดยเฉพาะที่ดินของมารดาและร้านค้าที่นางเคยมี ชาติก่อนนางไม่ได้อะไรไปเลยแม้จะย้ายไปอยู่ที่ฉางซานก็ไม่มีอะไรติดตัวเพื่อเริ่มต้นใหม่ ได้แต่ใช้เงินของโจวเยี่ยนเฉินอย่างไร้สามัญสำนึก

แค่คิดถึงชาติก่อนก็ได้แต่หน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย ไม่คิดว่าตัวเองจะไร้สมองแบบนั้น นั่นต้องไม่ใช่นางแน่ ๆ ต้องเป็นเพราะปลายปากกากำหนดให้นางเป็นโง่แน่ๆ เหมือนกับท่านพ่อตอนนี้ที่เป็นคนโง่ที่ขับไล่ลูกฮูหยินเอกไปจนหมด เหลือแค่ฮูหยิ