บทที่ 32 เขาก็ปกป้องข้าด้วยเรือนพฤกษาเหยียนซือเหยียนลงจากรถม้าจากนั้นจึงเดินตามไป๋จิ้งหานเข้าสู่เรือนพฤกษาอย่างเชื่องช้า นางตกลงกับไป๋จิ้งหานว่าจะมาคุกเข่ายกน้ำชาให้ฮูหยินชราและคืนดีกับอี้ชิงเสีย จากนั้นเขาก็จะให้อิสระกับนางทำทุกอย่างได้ตามใจ โดยเขาจะปกป้องนางเองหากว่านางถูกฮูหยินผู้เฒ่าตำหนิด้วย
ไป๋จิ้งหานมองมาที่อี้ชิง หญิงสาวคลายสีหน้าริษยาลงอย่างรวดเร็วเผยใบหน้างดงามเผยรอยยิ้มอ่อนโยนตอบรับคำของไป๋จิ้งหานที่หันมามองนาง“ท่านพี่ เป็นข้าที่ผิดเองที่ปกป้องเงินทองมากกว่าพี่สะใภ้ เป็นข้าที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษพี่สะใภ้”เหยียนซือเหยียนเบะปาก เบื่อหน่ายท่าทางอ่อนหวานเสแสร้งเป็นแม่ดอกบัวขาวของอี้ชิง
บทที่ 33 ยังไม่ไว้ใจเรือนสัตตบงกชเหยียนซือเหยียนเดินตามไป๋จิ้งหานเข้าสู่เรือนทั้งกวาดสายตาสำรวจรอบเรือนที่เต็มไปด้วยบรรยากาศเงียบสงบ เครื่องเรือนมีเพียงของจำเป็นไม่หรูหราฟุ่มเฟือยเหมือนจวนหลักจู่ ๆ นางก็เอ่ยถามเขา“ท่านไม่กลัวหรือ ที่ท่านย่าของท่านจะโกรธจนไม่ยกโทษให้ท่านที่พาข้ากลับมาที่นี่”ไป๋จ
เหยียนซือเหยียนชะงักเล็กน้อย นางไม่คิดว่าไป๋จิ้งหานจะใส่ใจถึงเพียงนี้“จริงหรือ ท่านใส่ใจข้าเช่นนี้จริง ๆ หรือ”“ก็แค่ขนมไม่กี่ชิ้นทำตกใจใหญ่โตไปได้”เหยียนซือเหยียนยังคงประหลาดใจทั้งมึนงง แน่ล่ะผู้ใดจะคาดคิดกันว่าตาเฒ่าน้ำแข็งตรงหน้าจะซื้อขนมทั้งยังเป็นของดีหายางให้นางเช่นนี้ จะไม่ให้นางตกใจได้อย่า
“อาเหวิน อายี รีบมาลองชิมของอร่อยนี่เร็วเข้า” นางร้องเรียกบ่าวทั้งสองที่กำลังจัดข้าวของให้พวกเขารีบมาหาด้วยสีหน้ากระตือรือร้นทั้งอาเหวินและเซียวยีรับคำแล้วรีบเข้ามานั่งตรงหน้า พวกเขาหยิบขนมขึ้นมากัดคำโต สีหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ“อร่อยจริง ๆ เจ้าค่ะ บ่าวไม่เคยกินขนมที่รสชาติกลมกล่อมเช่นนี้มาก่อนเ
บทที่ 34 นางผู้ร้ายกาจในอดีตเปลี่ยนไปแล้วหลังกินขนมเสร็จเซียวยีลากพ่อบ้านจ้าวไปดูเครื่องเรือน ส่วนอาเหวินก็ไปสั่งให้บ่าวไพร่ตัดต้นไม้ที่ขึ้นรกให้เรียบร้อยเหยียนซือเหยียนจึงมีเวลาอยู่กับตนเอง สายตาของนางเหม่อลอย พลันคิดถึงอดีตชาติที่ผ่านมา…ชาติก่อนหลังจากแต่งงานแล้ว เขาและนางถูกบีบบังคับโดยแม่สาม
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่า... นางเองก็หาใช่คนดีแต่อย่างใด ทั้งนางและอี้ชิงล้วนกลายเป็นปีศาจเพราะแย่งชิงบุรุษผู้หนึ่งก่อนวันที่เสวียนซินและเสวียนหย่งเปิดร้านเครื่องหอมสกุลเสวียน แน่นอนว่าจวนสกุลไป๋ก็ได้รับหนังสือเชิญด้วยเช่นกัน โดยเสวียนซินและเสวียนหย่งมาส่งหนังสือด้วยตนเองทว่าวันที่คนทั้งสองมานั้นเหยี
เหยียนซือเหยียนอวดมืออวดเท้าของตนให้เขาดูอย่างภาคภูมิใจ นางต้องเตรียมตัวไปร่วมงานเลี้ยงจึงย้อมเล็บมือเล็บเท้าให้สวยงามไป๋จิ้งหานนิ่วหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงก้มลงมองดูเท้าของเหยียนซือเหยียนที่ขาวกระจ่างนวนเนียน เล็บเท้าของนางมิได้เป็นสีแดงแต่กลับเป็นสีชมพูอ่อนน่าหลงใหล กระทั่งดึงดูดสายตาของเขาเอาไว้เ
“อา...เสียวหอย อา...ผัวเลียเก่งจังเลย”นิ้วของมู่หรงสะกิดเขี่ยเม็ดเสียวของนางจนแข็งและบวาเป่ง ปลายลิ้นสอดเข้าไปในร่องรักรัว ๆ ราวกับธนูที่พุ่งเข้าไปตรงเป้า“เสียวหอยเหลือเกินผัวขา…อูยยย ข้าใกล้จะแตกแล้ว”มู่หรงยังคงละเลงลิ้นอยู่อย่างนั้นจนเขาทนไม่ไหว เขาทำให้หนานหงหงน้ำแตกคาปากของเขาไปแล้วนางโน้มกา
บทที่ 31 ตอนจบที่สวยงาม NC25+มู่หรงดึงกระโปรงของนางออกจากายเผยให้เห็นหอยสีชมพูอวบอูมงดงามของหนานหงหงที่กำลังเปียกเยิ้ม“งามเหลือเกินคนดี...”เขายิ้มด้วยความรู้สึกพออกพอใจที่ได้เป็นเจ้าของสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกเช่นนี้“น่าเย่อหรือไม่เจ้าคะ”“หอยของหงหงน่าเย่อที่สุดแล้ว”เขายกนางมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั
หลังจากที่มู่หรงเล่าแผนการให้หนานหงหงฟัง เหตุการณ์ก็เริ่มคลี่คลายไปตามที่เขาวางแผนไว้ในคืนนั้น ฝ่าบาทถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ แต่ทางวังหลวงประกาศว่าพระองค์ทรงติดโรคระบาดฉับพลันและสวรรคตอย่างกะทันหัน สร้างความโกลาหลให้กับราชสำนักและประชาชนท่ามกลางความวุ่นวาย ซวิ่นอ๋องนำกำลังเข้ายึดวังหลวง แต่กลับพบ
บทที่ 30 คืนแต่งงานในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลมู่ มู่หรงและหนานหงหงคุกเข่าลงต่อหน้าแท่นบูชาฟ้าดิน ควันธูปลอยอวลในอากาศ สร้างบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองก้มศีรษะคำนับฟ้าดินสามครั้ง ก่อนจะหันมาคำนับกันและกัน เป็นอันเสร็จสิ้นพิธีสำคัญเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นจากญาติมิตรที่มาร่วมงาน ขณะที่คู่บ่าวสาวลุกขึ้น
“ก็ดุ้นอาจารย์ใหญ่เช่นนี้ พอจับแล้วก็ไม่อาจเมินเฉยได้เจ้าค่ะ”นางเริ่มดึงดุ้นใหญ่ของเขาออกมาแล้วใช้สองมือรวบถอกขึ้นลงจนสุด นางเงยหน้าขึ้นมองเขา“อยากให้กินหรือไม่เจ้าคะ”มู่หรงลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่แล้วเลื่อนนิ้วมาจับที่ริมฝีปากของนาง หนานหงหงดูดนิ้วเรียวของเขาแล้วหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น“เจ้ารู้ว่
บทที่ 29 ข้าจะดูดให้ท่าน NCสามสิบไม้สำหรับจื่อรุ่ยนั้นทำให้นางปางตาย และด้วยความผิดของนางในยามนี้จึงทำให้ไม่มีผู้ใดสนใจแม้แต่คนเดียวนางเป็นลมอยู่ที่ลานลงโทษ สถานที่เดียวกันกับที่หนานหงหงถูกลงโทษ ทว่าหนานหงหงยังมีมู่หรงที่คอยดูแลห่วงใย ตอนนี้จื่อรุ่ยกับไม่มีคนข้างกายเลยแม้แต่คนเดียวคงเพราะนางไม่อา
จื่อรุ่ยกำลังนั่งคล่อมบุรุษผู้หนึ่งอยู่และเป็นคนออกแรงควบขี่บุรุษผู้นั้นอย่างแข็งขันโดยไม่สนใจผู้คนและนางกำลังครางอย่างเสร็จสมในตอนที่พวกเขามาพอดี“ซี้ดดดด เสร็จแล้วอา....ข้าเสร็จแล้ว”อาจารย์ของสำนักศึกษาหลวงบางคนปิดตา บางคนจ้องมองตาถลนจากนั้นก็มีคนผู้หนึ่งตะโกนขึ้นมาว่าหลังได้ปลดปล่อยจื่อรุ่ยก็ร
บทที่ 28 เอาคืนให้สาสมหนานหงหงยืนอยู่เบื้องหน้าจื่อรุ่ยพร้อมกับกอดแขนมู่หรงเอาไว้อย่างหวงแหนในสภาพที่แต่งกายเรียบร้อยใบหน้าแดงก่ำหนานหงหงเอ่ยว่า“ขอให้มีความสุขนะ เจ้าใช้ลูกไม้หลอกสามีของข้าว่าวันนี้มีงานเลี้ยงของเหล่าอาจารย์ เช่นนั้นข้าจะทำให้งานเลี้ยงที่เจ้าจัดขึ้นเป็นจริง”“เจ้าจะทำสิ่งใด”เสีย
“ซี้ดดดเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ อาจารย์เย่อข้าเถิด ศิษย์ไม่ไหวแล้ว อา....”มู่หรงขยับขึ้นมาดูดเต้านมของนางข้างหนึ่ง นิ้วมือเรียวสองนิ้วยัดเข้าไปในรูร้อนแล้วกระแทกซ้ำ ๆ จนเกิดเสียงดัง“อา....สะ....เสียวเจ้าค่ะ ซี้ด จะเสร็จแล้ว อา”ปากของเขายังคาอยู่ที่หัวนมดูดดึงไม่หยุด หนานหงหงเงยหน้าหลับตาพริ้มเมื่อถู