บทที่ 23 ผู้กุมอำนาจในจวนเหยียนซือเหยียนรออี้ชิงได้พักใหญ่แล้วดูเหมือนว่าอี้ชิงจะดึงเวลาไม่ยอมออกมาพบเพื่อหวังกลั่นแกล้งให้เหยียนซือเหยียนกระวนกระวายทว่าเหยียนซือเหยียนก็ยังคงรอด้วยความอดทน นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธานตัวกลาง มือเรียวบางยกจอกชาขึ้นจิบด้วยท่าทีสบายใจ ท่ามกลางสายตาของบ่าวรับใช้ในเรือน
เหยียนซือเหยียนเห็นว่าอี้ชิงมาแล้วนางจึงเอ่ยว่า“เซียวยี พอแล้ว”“เจ้าค่ะ”เซียวยีรับคำก่อนจะรีบก้าวเข้ามายืนเคียงข้างเหยียนซือเหยียนด้วยสีหน้าสะใจเมื่อเจ้านายของตนเองมา สตรีสูงวัยนางนั้นก็คุกเข่าร่ำไห้ฟ้องร้องทันใด“คุณหนูอี้ได้โปรดช่วยบ่าวด้วยเจ้าค่ะ บ่าวถูกรังแก พวกนางตบบ่าว ตีบ่าว บ่าวไม่ยอมนะเ
บทที่ 24 เป็นไปตามแผนอี้ชิงกล่าวแก้ต่างให้ตนเอง“ข้าไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้น ที่เรือนของท่านยังไม่ได้ซ่อมแซมนั่นเป็นเพราะว่า ไม่อาจหาคนงานได้ในเวลาอันจำกัด อีกทั้งบัดนี้ชายหนุ่มส่วนใหญ่ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารชายแดน ข้าจึงได้ให้พ่อบ้านไป๋เตรียมเรือนอีกหลังให้ท่านพำนักชั่วคราว”เหยียนซือเหยียนเอ่ยสวนทันใด“เ
ขณะที่อี้ชิงกำลังประหลาดใจและคาดไม่ถึง ฝ่ามือของเหยียนซือเหยียนก็เข้ามาทักทายข้างแก้มของนางอย่างแรงเพี๊ยะ!อี้ชิงตกตะลึงตาค้าง นางเอ่ยเสียงสั่น“ท่าน กล้าตบข้าจริง ๆ หรือ”“ไยจะไม่กล้า ข้าบอกแล้วว่าแผนข้าดียิ่ง เจ้าก็ยอมเจ็บตัวหน่อยก็แล้วกัน”กล่าวจบก็ตบไปอีกฝ่ามือหนึ่ง ส่งผลให้คนในเรือนตกตะลึงตั้ง
เหยียนซือเหยียนหัวเราะ “เข้าทางเจ้าแล้วนี่ ลงลายมือได้แล้ว ข้าหาข้ออ้างให้แล้ว”เหยียนซือเหยียนย่อมรู้ว่าอี้ชิงกำลังหาข้ออ้างที่จะลงลายมือชื่อ นางทำให้บ่าวไพร่ในเรือนเห็นว่านางปกป้องเงินด้วยชีวิตของตนเองแล้ว ดังนั้นแผนต่อไปก็คือความกตัญญูแม่นมจูเลี้ยงนางมาไม่อาจทำให้ได้รับบาดเจ็บได้ ด้วยความก
บทที่ 25 เจ้าคือผู้ใดหลายวันแล้วที่เหยียนซือเหยียนอยู่ที่โรงเตี๊ยมในเมืองหลงเซิงอย่างมีความสุขนางเลือกโรงเตี๊ยมที่แพงที่สุดเหมาชั้นบนทั้งชั้นเพื่อให้คนของตนเองอยู่ ห้องที่นางพำนักก็กว้างขวาง ยังมีห้องโถงกลางและห้องบ่าวรับใช้แยกอีกห้องหนึ่งที่นางให้เซียวยีพักกับนางก่อนหน้านี้เพื่อให้แผนของนางสมบูร
บทที่ 26 เกิดซ้ำอีกครั้งหลังจากเหยียนซือเหยียนดื่มสุราจนเมามายเซียวยีก็ส่งเหยียนซือเหยียนเข้านอน นางห่มผู้ให้ผู้เป็นนายก่อนจะเดินโซเซกลับไปนอนที่ห้องตนเองด้วยอาการเมามายไม่ต่างกันและในเวลานั้นที่นอนข้างกายของเหยียนก็พลันยุบยวบ เงาร่างของคนผู้หนึ่งขยับเข้ามาใกล้ เหยียนซือเหยียนแม้จะเมาแต่ก็ยังพอที่
หลี่จื้อเห็นด้วย“ติดตามสังเกตฮูหยินน้อยมานานเพียงนี้ นางไม่มีทีท่าน่าสงสัยอันใด สิ่งที่แปลกไปในตัวนางคือ นางไม่สนใจท่านจริง ๆ แล้ว ทั้งยังคิดหย่าขาดจากท่าน คนเมาย่อมพูดความจริงทว่าที่นางปรนนิบัติท่านได้อย่างคล่องแคล่วนั่นคือสิ่งใดกัน”ไป๋จิ้งหานเอ่ยต่อพลางมองร่างบอบบางที่เหมือนจะหลับสนิทไปแล้ว“หรื
“อา...เสียวหอย อา...ผัวเลียเก่งจังเลย”นิ้วของมู่หรงสะกิดเขี่ยเม็ดเสียวของนางจนแข็งและบวาเป่ง ปลายลิ้นสอดเข้าไปในร่องรักรัว ๆ ราวกับธนูที่พุ่งเข้าไปตรงเป้า“เสียวหอยเหลือเกินผัวขา…อูยยย ข้าใกล้จะแตกแล้ว”มู่หรงยังคงละเลงลิ้นอยู่อย่างนั้นจนเขาทนไม่ไหว เขาทำให้หนานหงหงน้ำแตกคาปากของเขาไปแล้วนางโน้มกา
บทที่ 31 ตอนจบที่สวยงาม NC25+มู่หรงดึงกระโปรงของนางออกจากายเผยให้เห็นหอยสีชมพูอวบอูมงดงามของหนานหงหงที่กำลังเปียกเยิ้ม“งามเหลือเกินคนดี...”เขายิ้มด้วยความรู้สึกพออกพอใจที่ได้เป็นเจ้าของสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกเช่นนี้“น่าเย่อหรือไม่เจ้าคะ”“หอยของหงหงน่าเย่อที่สุดแล้ว”เขายกนางมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั
หลังจากที่มู่หรงเล่าแผนการให้หนานหงหงฟัง เหตุการณ์ก็เริ่มคลี่คลายไปตามที่เขาวางแผนไว้ในคืนนั้น ฝ่าบาทถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ แต่ทางวังหลวงประกาศว่าพระองค์ทรงติดโรคระบาดฉับพลันและสวรรคตอย่างกะทันหัน สร้างความโกลาหลให้กับราชสำนักและประชาชนท่ามกลางความวุ่นวาย ซวิ่นอ๋องนำกำลังเข้ายึดวังหลวง แต่กลับพบ
บทที่ 30 คืนแต่งงานในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลมู่ มู่หรงและหนานหงหงคุกเข่าลงต่อหน้าแท่นบูชาฟ้าดิน ควันธูปลอยอวลในอากาศ สร้างบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองก้มศีรษะคำนับฟ้าดินสามครั้ง ก่อนจะหันมาคำนับกันและกัน เป็นอันเสร็จสิ้นพิธีสำคัญเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นจากญาติมิตรที่มาร่วมงาน ขณะที่คู่บ่าวสาวลุกขึ้น
“ก็ดุ้นอาจารย์ใหญ่เช่นนี้ พอจับแล้วก็ไม่อาจเมินเฉยได้เจ้าค่ะ”นางเริ่มดึงดุ้นใหญ่ของเขาออกมาแล้วใช้สองมือรวบถอกขึ้นลงจนสุด นางเงยหน้าขึ้นมองเขา“อยากให้กินหรือไม่เจ้าคะ”มู่หรงลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่แล้วเลื่อนนิ้วมาจับที่ริมฝีปากของนาง หนานหงหงดูดนิ้วเรียวของเขาแล้วหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น“เจ้ารู้ว่
บทที่ 29 ข้าจะดูดให้ท่าน NCสามสิบไม้สำหรับจื่อรุ่ยนั้นทำให้นางปางตาย และด้วยความผิดของนางในยามนี้จึงทำให้ไม่มีผู้ใดสนใจแม้แต่คนเดียวนางเป็นลมอยู่ที่ลานลงโทษ สถานที่เดียวกันกับที่หนานหงหงถูกลงโทษ ทว่าหนานหงหงยังมีมู่หรงที่คอยดูแลห่วงใย ตอนนี้จื่อรุ่ยกับไม่มีคนข้างกายเลยแม้แต่คนเดียวคงเพราะนางไม่อา
จื่อรุ่ยกำลังนั่งคล่อมบุรุษผู้หนึ่งอยู่และเป็นคนออกแรงควบขี่บุรุษผู้นั้นอย่างแข็งขันโดยไม่สนใจผู้คนและนางกำลังครางอย่างเสร็จสมในตอนที่พวกเขามาพอดี“ซี้ดดดด เสร็จแล้วอา....ข้าเสร็จแล้ว”อาจารย์ของสำนักศึกษาหลวงบางคนปิดตา บางคนจ้องมองตาถลนจากนั้นก็มีคนผู้หนึ่งตะโกนขึ้นมาว่าหลังได้ปลดปล่อยจื่อรุ่ยก็ร
บทที่ 28 เอาคืนให้สาสมหนานหงหงยืนอยู่เบื้องหน้าจื่อรุ่ยพร้อมกับกอดแขนมู่หรงเอาไว้อย่างหวงแหนในสภาพที่แต่งกายเรียบร้อยใบหน้าแดงก่ำหนานหงหงเอ่ยว่า“ขอให้มีความสุขนะ เจ้าใช้ลูกไม้หลอกสามีของข้าว่าวันนี้มีงานเลี้ยงของเหล่าอาจารย์ เช่นนั้นข้าจะทำให้งานเลี้ยงที่เจ้าจัดขึ้นเป็นจริง”“เจ้าจะทำสิ่งใด”เสีย
“ซี้ดดดเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ อาจารย์เย่อข้าเถิด ศิษย์ไม่ไหวแล้ว อา....”มู่หรงขยับขึ้นมาดูดเต้านมของนางข้างหนึ่ง นิ้วมือเรียวสองนิ้วยัดเข้าไปในรูร้อนแล้วกระแทกซ้ำ ๆ จนเกิดเสียงดัง“อา....สะ....เสียวเจ้าค่ะ ซี้ด จะเสร็จแล้ว อา”ปากของเขายังคาอยู่ที่หัวนมดูดดึงไม่หยุด หนานหงหงเงยหน้าหลับตาพริ้มเมื่อถู