นางอุทานอื้ออึงแผ่วเบา เมื่อเขาขยับนิ้วเข้าไปในร่องหวาน พร้อมกับดูดเต้าถันของนางไปพร้อมกันท่ามกลางความมึนเมาที่เขากำลังปรนเปรอ บัดนี้สองขาของนางก็ถูกแยกออกตัวตนใหญ่โตของไป๋จิ้งหานก็ค่อย ๆ ดันเข้ามาในร่างกายของนางแล้ว“อื้อ”เหยียนซือเหยียนกัดปาก นางยังจำความรู้สึกครั้งแรกได้เป็นอย่างดี นางเจ็บปวดมา
เพราะเสียวซ่านเช่นนี้ ร่องรักของนางจึงยิ่งหลั่งน้ำหวานออกมาโอบเคลือบครานี้ไม่ต้องเอ่ยว่าเจ็บแล้ว มีเพียงความเสียวซ่านเท่านั้นที่นางสัมผัสได้ แม้จะเพิ่งเสร็จสมไปไม่นานว่าเมื่อนางเป็นฝ่ายลงมือเองเช่นนี้ก็ทำให้อารมณ์ของไป๋จิ้งหานพุ่งขึ้นสูงเรื่อย ๆ กระทั่งสุดท้ายแล้วต้องเป็นฝ่ายพลิกกายให้นางอยู่เบื้อง
บทที่ 49 เป็นไปตามแผนไป๋จิ้งหานพาอี้ชิงมาที่เมืองหลวงได้เดือนกว่าแล้ว ทว่านางก็มิได้ปรนนิบัติฮูหยินชราเพราะไป๋จิ้งหานได้พาฮูหยินชราไปรักษาตัวที่วังหลวง ด้านเหยียนซือเหยียนนั้น ไป๋จิ้งหานกลับให้นางอยู่ที่แดนเหนือห้ามมิให้ติดตามมาเด็ดขาดเพราะเขากำลังเตรียมการปราบปรามอวิ๋นอ๋อง คิดว่านางอยู่ที่แดนเหนือ
ฮูหยินชราเผยรอยยิ้มบาง บอกกับนางกำนัลที่คอยรับใช้ว่า“ข้าจะไปเข้าเฝ้าไทเฮาและเดินหมากกับไทเฮาเสียหน่อย”“เจ้าค่ะ” ด้านอี้ชิงเมื่อกลับมาที่จวนเจิ้นโหวแล้ว ฮูหยินใหญ่หรงก็สั่งให้หัวหน้าบ่าวรับใช้แต่ละส่วนมาประชุมที่ลานกว้าง จากนั้นก็ส่งมอบกุญแจให้อี้ชิงต่อหน้าบ่าวทั้งหมด“ต่อไปพวกเจ้าต้องเชื่อฟังคุณห
บทที่ 50 สตรีดื้อรั้นด้านอวิ๋นอ๋องเมื่อเขาได้รับตราสั่งการที่คิดว่าเป็นของจริง ก็พลันหัวเราะลั่นเอ่ยว่า“ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างข้า บัลลังก์นั่นจะให้เด็กเมื่อวานซืนเช่นหยวนตี้ครอบครองได้อย่างไร เมื่อมีกองทัพแดนเหนือในมือ รวมกับกองทัพที่ข้าเฝ้ารวบรวมมาหลายปีกรอปกับนักรบแดนตายที่ฝึกฝน จากนี้ไปบัลลัง
จากท่าทางของอวิ๋นอ๋อง ดูแล้วเหมือนจะไม่ปล่อยคนเป็นแน่ ทว่าเขากลับมีท่าทางสนใจอี้ชิง นางจึงเพ่งมองมาที่บุตรสาว อี้ชิงรู้ว่ามารดาตัดสินใจอย่างไร“ท่านแม่ ข้าไม่อยากเป็นอนุเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากในใจของข้ามีเพียงไป๋จิ้งหาน ท่านอ๋องรับปากแล้วว่าจะปล่อยเขาไป ตอนนั้นข้าจะใช้ชีวิตอยู่กับเขา ท่านแม่”อวิ๋นอ๋องหั
“ไม่ต้องกังวล เพราะว่าในวังหลวงล้วนมีหมอเทวดา เจ้าเองก็ใช้ชีวิตให้มีความสุขเถิด ว่าแต่ว่าข้าไม่เห็นหน้าแม่นมจูเลย นางไปไหนเสียแล้วเล่า”หลังแม่นมจูได้พบลูกชายแล้วก็พาเขาหายหน้าไปทันใด ทั้งยังไม่สนใจบุตรสาวอีก ก็เป็นเช่นนี้สำหรับแม่นมจูพี่ชายของนางสำคัญกว่าผู้ใดมานานแล้ว“แม่นมจูมีมีอาการป่วยเจ้าค่ะ
บทที่ 51 ข้าคิดถึงท่านภายในรถม้าที่หยุดวิ่ง บัดนี้เหยียนซือเหยียนเพ่งพิศไป๋จิ้งหานแน่วนิ่งดวงตาไม่กะพริบเขาทำท่าโกรธนางขึงขังที่นางขัดคำสั่งออกจากแดนเหนือมาเช่นนี้เหยียนซือเหยียนกระเถิบเข้าไปหาไป๋จิ้งหานที่นั่งอยู่ตรงหน้าจากนั้นก็ยื่นมือไปโอบกอดรอบร่างสูงพร้อมกับซบดวงหน้าลงบนอกกว้างก่อนจะเอ่ยเสีย
“อา...เสียวหอย อา...ผัวเลียเก่งจังเลย”นิ้วของมู่หรงสะกิดเขี่ยเม็ดเสียวของนางจนแข็งและบวาเป่ง ปลายลิ้นสอดเข้าไปในร่องรักรัว ๆ ราวกับธนูที่พุ่งเข้าไปตรงเป้า“เสียวหอยเหลือเกินผัวขา…อูยยย ข้าใกล้จะแตกแล้ว”มู่หรงยังคงละเลงลิ้นอยู่อย่างนั้นจนเขาทนไม่ไหว เขาทำให้หนานหงหงน้ำแตกคาปากของเขาไปแล้วนางโน้มกา
บทที่ 31 ตอนจบที่สวยงาม NC25+มู่หรงดึงกระโปรงของนางออกจากายเผยให้เห็นหอยสีชมพูอวบอูมงดงามของหนานหงหงที่กำลังเปียกเยิ้ม“งามเหลือเกินคนดี...”เขายิ้มด้วยความรู้สึกพออกพอใจที่ได้เป็นเจ้าของสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกเช่นนี้“น่าเย่อหรือไม่เจ้าคะ”“หอยของหงหงน่าเย่อที่สุดแล้ว”เขายกนางมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั
หลังจากที่มู่หรงเล่าแผนการให้หนานหงหงฟัง เหตุการณ์ก็เริ่มคลี่คลายไปตามที่เขาวางแผนไว้ในคืนนั้น ฝ่าบาทถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ แต่ทางวังหลวงประกาศว่าพระองค์ทรงติดโรคระบาดฉับพลันและสวรรคตอย่างกะทันหัน สร้างความโกลาหลให้กับราชสำนักและประชาชนท่ามกลางความวุ่นวาย ซวิ่นอ๋องนำกำลังเข้ายึดวังหลวง แต่กลับพบ
บทที่ 30 คืนแต่งงานในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลมู่ มู่หรงและหนานหงหงคุกเข่าลงต่อหน้าแท่นบูชาฟ้าดิน ควันธูปลอยอวลในอากาศ สร้างบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองก้มศีรษะคำนับฟ้าดินสามครั้ง ก่อนจะหันมาคำนับกันและกัน เป็นอันเสร็จสิ้นพิธีสำคัญเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นจากญาติมิตรที่มาร่วมงาน ขณะที่คู่บ่าวสาวลุกขึ้น
“ก็ดุ้นอาจารย์ใหญ่เช่นนี้ พอจับแล้วก็ไม่อาจเมินเฉยได้เจ้าค่ะ”นางเริ่มดึงดุ้นใหญ่ของเขาออกมาแล้วใช้สองมือรวบถอกขึ้นลงจนสุด นางเงยหน้าขึ้นมองเขา“อยากให้กินหรือไม่เจ้าคะ”มู่หรงลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่แล้วเลื่อนนิ้วมาจับที่ริมฝีปากของนาง หนานหงหงดูดนิ้วเรียวของเขาแล้วหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น“เจ้ารู้ว่
บทที่ 29 ข้าจะดูดให้ท่าน NCสามสิบไม้สำหรับจื่อรุ่ยนั้นทำให้นางปางตาย และด้วยความผิดของนางในยามนี้จึงทำให้ไม่มีผู้ใดสนใจแม้แต่คนเดียวนางเป็นลมอยู่ที่ลานลงโทษ สถานที่เดียวกันกับที่หนานหงหงถูกลงโทษ ทว่าหนานหงหงยังมีมู่หรงที่คอยดูแลห่วงใย ตอนนี้จื่อรุ่ยกับไม่มีคนข้างกายเลยแม้แต่คนเดียวคงเพราะนางไม่อา
จื่อรุ่ยกำลังนั่งคล่อมบุรุษผู้หนึ่งอยู่และเป็นคนออกแรงควบขี่บุรุษผู้นั้นอย่างแข็งขันโดยไม่สนใจผู้คนและนางกำลังครางอย่างเสร็จสมในตอนที่พวกเขามาพอดี“ซี้ดดดด เสร็จแล้วอา....ข้าเสร็จแล้ว”อาจารย์ของสำนักศึกษาหลวงบางคนปิดตา บางคนจ้องมองตาถลนจากนั้นก็มีคนผู้หนึ่งตะโกนขึ้นมาว่าหลังได้ปลดปล่อยจื่อรุ่ยก็ร
บทที่ 28 เอาคืนให้สาสมหนานหงหงยืนอยู่เบื้องหน้าจื่อรุ่ยพร้อมกับกอดแขนมู่หรงเอาไว้อย่างหวงแหนในสภาพที่แต่งกายเรียบร้อยใบหน้าแดงก่ำหนานหงหงเอ่ยว่า“ขอให้มีความสุขนะ เจ้าใช้ลูกไม้หลอกสามีของข้าว่าวันนี้มีงานเลี้ยงของเหล่าอาจารย์ เช่นนั้นข้าจะทำให้งานเลี้ยงที่เจ้าจัดขึ้นเป็นจริง”“เจ้าจะทำสิ่งใด”เสีย
“ซี้ดดดเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ อาจารย์เย่อข้าเถิด ศิษย์ไม่ไหวแล้ว อา....”มู่หรงขยับขึ้นมาดูดเต้านมของนางข้างหนึ่ง นิ้วมือเรียวสองนิ้วยัดเข้าไปในรูร้อนแล้วกระแทกซ้ำ ๆ จนเกิดเสียงดัง“อา....สะ....เสียวเจ้าค่ะ ซี้ด จะเสร็จแล้ว อา”ปากของเขายังคาอยู่ที่หัวนมดูดดึงไม่หยุด หนานหงหงเงยหน้าหลับตาพริ้มเมื่อถู