บทที่ 50

แต่ตั้งแต่ติดตามเจ้านายมา เขาก็ได้เรียนรู้อะไรมากมาย

บางครั้งความรุนแรงก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา

และในฐานะผู้เหนือกว่า การใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหาถือเป็นพฤติกรรมที่ต่ำที่สุดโดยสิ้นเชิง

ตอนนี้เขาชอบที่จะใช้ตัวตน ภูมิหลัง และความแข็งแกร่งของเขาเพื่อปราบปรามคู่ต่อสู้ เช่นเดียวกับคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า เมื่อได้ยินชื่อเขา ก็โค้งคำนับขอโทษ

"พวกนายก็มานี่ด้วย!" หลี่หู่พูดกับคนอื่น ๆ

หลายคนเดินเข้ามาอย่างสั่นเทา คุกเข่าเป็นแถวกับฉวีว่านลี่ แล้วก็เริ่มตบหน้าตัวเอง

ฉวีว่านลี่ไม่กล้าแม้แต่จะท้าทายลูกพี่หู่คนนี้ นับประสาอะไรกับพวกเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา ใบหน้าของหลายคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นบวมจากการตบ และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของพวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะหยุด

ถ้าลูกพี่หู่คนนี้ลงมือเอง มันคงไม่แค่การตบหน้าง่าย ๆ

"เอาล่ะ แค่นี้ก่อนแล้วกัน!" หลี่หู่กล่าว

"ขอบคุณลูกพี่หู่ ขอบคุณลูกพี่หู่!" หลายคนโล่งใจ

หลินตงมาถึงในเวลานี้

ทันทีที่เข้าไปก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยี่สิบหรือสามสิบคนยืนอยู่ในห้องส่วนตัวพร้อมกระบองไฟฟ้าในมือ และหลายคนคุกเข่าอยู่ตรงกลาง ใบหน้าของพวกเขาบวมและมุมปากมีเลือดออก