แต่ตั้งแต่ติดตามเจ้านายมา เขาก็ได้เรียนรู้อะไรมากมายบางครั้งความรุนแรงก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาและในฐานะผู้เหนือกว่า การใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหาถือเป็นพฤติกรรมที่ต่ำที่สุดโดยสิ้นเชิงตอนนี้เขาชอบที่จะใช้ตัวตน ภูมิหลัง และความแข็งแกร่งของเขาเพื่อปราบปรามคู่ต่อสู้ เช่นเดียวกับคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า เมื่อได้ยินชื่อเขา ก็โค้งคำนับขอโทษ"พวกนายก็มานี่ด้วย!" หลี่หู่พูดกับคนอื่น ๆหลายคนเดินเข้ามาอย่างสั่นเทา คุกเข่าเป็นแถวกับฉวีว่านลี่ แล้วก็เริ่มตบหน้าตัวเองฉวีว่านลี่ไม่กล้าแม้แต่จะท้าทายลูกพี่หู่คนนี้ นับประสาอะไรกับพวกเขาไม่กี่นาทีต่อมา ใบหน้าของหลายคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นบวมจากการตบ และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของพวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะหยุดถ้าลูกพี่หู่คนนี้ลงมือเอง มันคงไม่แค่การตบหน้าง่าย ๆ"เอาล่ะ แค่นี้ก่อนแล้วกัน!" หลี่หู่กล่าว"ขอบคุณลูกพี่หู่ ขอบคุณลูกพี่หู่!" หลายคนโล่งใจหลินตงมาถึงในเวลานี้ทันทีที่เข้าไปก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยี่สิบหรือสามสิบคนยืนอยู่ในห้องส่วนตัวพร้อมกระบองไฟฟ้าในมือ และหลายคนคุกเข่าอยู่ตรงกลาง ใบหน้าของพวกเขาบวมและมุมปากมีเลือดออก
หลินตงพาหวังลี่และเพื่อนร่วมห้องสามคนของเธอออกจากคาราโอเกะจึงพบว่ารถสปอร์ตคันนี้นั่งได้แค่สองคน แต่ยังมีอีกสามคน ทำไงดี?สุดท้ายหลินตงก็ต้องพาคนสองสามคนไปที่โรงแรมใกล้เคียงเดิมทีเขาว่าจะเปิดห้องให้คนละห้อง แต่พวกเธอต้องการอยู่ด้วยกัน สุดท้ายหลินตงก็เปิดห้องสวีทสองห้อง ตัวเขาเองหนึ่งห้อง อีกสี่คนหนึ่งห้องหลังจากจัดคนสองสามคนเสร็จแล้ว หลินตงก็กลับไปที่ห้องและอาบน้ำนอนอยู่บนเตียงคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นก็ยังรู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อยโชคดีที่น้องสาวไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้นคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตหากวันนี้ไม่ได้เข้าร่วมเอสซีซีและได้เจอกับวางเฉียง คาดว่าเรื่องจะค่อนข้างยากดังนั้นเขาก็คิดได้ยังไงตัวเองก็เงินเยอะใช้ไม่หมด และต้องการแต้มศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นจึงใช้เงินเยอะ ๆ เพื่อหาเพื่อนเพื่อนหลายคนหลายทางเลือก ไม่แน่ว่าอาจต้องการความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายเหมือนวันนี้หลังจากที่หลินตงคิดได้ เขาก็โทรหาวางเฉียง"น้องหลิน! ลูกพี่ลูกน้องของคุณไม่เป็นใช่ไหม?" วางเฉียงถามทางโทรศัพท์"เธอไม่เป็นอะไร เรื่องวันนี้ต้องขอบคุณพี่วางมาก ต่อไปมีเรื่องอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลย""น้องหลิน ไม่เป็น
"พี่รู้ว่าตอนนี้มีคำถามมากมาย ไป พี่จะพาคุณไปหาที่เงียบ ๆ และคุยกันดี ๆ"หลินตงพาหวังลี่กลับไปที่ลานจอดรถตรงทางเข้าคาราโอเกะรุ่งเรือง"ขึ้นรถ!" หลินตงหยิบกุญแจรถออกมาและปลดล็อคบูกาติมังกรบินแล้วพูดกับหวังลี่หวังลี่มองดูรถสปอร์ตสุดเท่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ และสมองก็ไม่สามารถกลับมามีสติได้พักหนึ่ง"พี่ นี่…นี่คือรถของพี่เหรอ?" หวังลี่ถามอย่างตะกุกตะกัก"เป็นของพี่! ขึ้นรถก่อน!" หลินตงพูดแล้วขึ้นที่นั่งคนขับไปก่อน"อ้อ! ได้...ได้เลย!" หวังลี่เข้าไปในรถด้วยความงุนงงหลินตงพาหวังลี่ ไปที่ชายหาดอัตราการหันหลังกับมามองเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ตลอดเส้นทางมีคนให้ความสนใจพวกเขามากขับรถบนถนน รถทั่วไปอยู่ห่างจากเขาสิบกว่าเมตร ถึงไฟแดงก็ไม่มีข้อยกเว้นมองแวบเดียวก็ยั่วยุไม่ได้ทั้งสองได้หาที่สงบริมทะเล และพิงกับราวบันได โดยมีลมทะเลพัดผ่านมา"น้องหวัง พี่รู้ว่าเธอมีคำถามมากมาย! อยากถามอะไรก็ถามมา!" หลินตงพูดพร้อมมองดูทะเลในระยะไกล"พี่ รถคันนั้นเป็นของพี่เหรอ?" หวังลี่ถาม"ใช่ เพิ่งซื้อเมื่อวาน ที่หูเฉิง พี่มาครั้งนี้ หนึ่งคือมาหาเธอ สองคือมาซื้อรถคันนี้""รถคันนี้ราคาเท่าไหร่?""แปดสิบล้
หลินตงและหวังลี่มาถึงใจกลางทะเลสาบหลังจากลงจากเรือยอชท์แล้ว พนักงานก็พาขึ้นไปที่ชั้นสองของอาคาร"เชิญค่ะ!"พนักงานเปิดประตูห้องโถงชั้นสองยื่นมือออกไปแล้วพูดกับทั้งสองคนหลินตงและหวังลี่เข้าไปในห้องโถงบนชั้นสองรู้สึกเหมือนได้เข้าสู่อีกโลกหนึ่งทันที ห้องโถงทั้งหมดมีขนาดอย่างน้อยห้าพันตารางเมตร พร้อมด้วยการตกแต่งที่หรูหราและแสงไฟอันงดงาม มีคนหลายร้อยคนอยู่ข้างใน มีคนจับกลุ่มคุยกันสองสามคนพนักงานหน้าตาดีรูปร่างสูงหลายสิบคนเดินไปมาในห้องโถงพร้อมเครื่องดื่มและอาหารหวังลี่มาสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกประหม่าเล็กน้อย ดึงเสื้อของหลินตงเบา ๆ"ไม่ต้องกลัว! ผ่อนคลายหน่อย อยากกินอะไรก็หยิบเอง" หลินตงตบบ่าหวังลี่ปลอบใจจริง ๆ แล้วเขาก็ไม่เคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน เดิมทีก็ตื่นเต้นนิดหน่อยแต่คิดดูแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นคนที่รวยที่สุดในโลก ใครตื่นเต้นก็ไม่ควรเป็นฉันตื่นเต้นทั้งสองเดินเข้าไปในห้องโถงด้วยกันเมื่อหลินตงเดินผ่านพนักงานก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาชิมไปคำเดียวก็ไม่เลวหวังลี่สงวนท่าทีมากขึ้น"น้องหลิน! คุณมาแล้ว!" วางเฉียงเดินมาพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ"พี่วาง ให้คุณรอนานเลย! แนะ
ของหวานที่นี่ทุกอย่างดูน่าอร่อย"อืม อันนี้หวานมาก!""อันนี้กรอบมาก!""อันนี้หอมมาก!""อันนี้นุ่มมาก!"หวังลี่ชิมอาหารทีละอย่าง และนำสิ่งที่ตัวเองชอบใส่จาน"เอ๊ะ!"หวังลี่พบคนคนหนึ่งและวิ่งไปอย่างรวดเร็ว"คุณคือเหยาเสวี่ยใช่ไหม?"เหยาเสวี่ยกำลังพูดคุยกับผู้อาวุโสในวงการภาพยนตร์ ก็มีเสียงหนึ่งขัดจังหวะเธอเหยาเสวี่ยมองไปและเห็นเด็กสาววัยยี่สิบปีคนหนึ่ง"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเหยาเสวี่ย!""ว้าว! คุณคือเหยาเสวี่ยจริง ๆ ฉันชอบหนังที่คุณเล่นมาก ขอถ่ายรูปกับคุณได้ไหม? เพื่อนสาวทุกคนในหอพักของเราชอบคุณมาก" หวังลี่กล่าวด้วยความดีใจ"ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน! ฉันจะเล่นหนังดี ๆ ออกมาอีกแน่นอน!"เหยาเสวี่ยจากไปหลังจากที่ทั้งสองถ่ายรูปคู่หวังลี่โพสต์รูปลงโมเมนต์พร้อมกับข้อความว่า ทุกคนทายสิว่านี่คือใคร?จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์และเริ่มมองหาเป้าหมายใหม่"เอ๊ะ นี่ดาราชายยอดนิยมหวังข่ายสวนไม่ใช่เหรอ?""เอ๊ะ นี่ราชินีเหลิ่งชิงชิวไม่ใช่เหรอ?"จู่ ๆ ก็มีคนหนึ่งปรากฏตัวในห้องโถงพร้อมของว่างในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือเพื่อถ่ายรูปกับคนดังโดยพื้นฐานแล้วคนดังทุกคนจะถ่ายรูปกับ
แฟน?หวังลี่ตกตะลึงจบแล้ว พูดผิดไป!เหตุผลหลักก็คือหวังหมิ่นจวินทำตัวเหมือนคนรวยในมหาลัยมาโดยตลอดโดยปกติจะมีกระเป๋าแบรนด์เนม เสื้อผ้าแบรนด์เนม และรถยนต์หรูหราสำหรับรับส่งใครจะคิดว่าเธอหาแฟนแบบนี้? น่าขยะแขยงมาก!แต่ผิดแล้วก็ผิดไปเถอะ!ใครบอกให้เธอพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับพี่ชายฉัน!"ฉันไม่ขอโทษหรอก! ฮึ่ม!" หวังลี่พูดจบก็เตรียมหันหลังจากไปไม่คิดว่ากลับถูกหวังหมิ่นจวินดึงมือไหวหวังหมิ่นจวินดึงหวังลี่และเริ่มตะโกนเสียงดัง"เจ้าภาพจัดงานอยู่ไหน? เจ้าภาพจัดงานอยู่ไหน? คนนี้แอบเข้ามากินดื่ม แถมหาดารามาถ่ายรูปทุกที่ ยังเอาออกไปอวดอีก ไม่มีใครสนใจเลยเหรอ?""ฉันไม่ได้ทำ! เธออย่าดึงฉัน!"หวังลี่กำลังพยายามดิ้นให้หลุดการโต้เถียงระหว่างทั้งสองดึงดูดความสนใจของบางคนมีคนดูมากขึ้นเรื่อย ๆถึงอย่างไรคนที่กล้าก่อเรื่องในสถานที่แบบนี้ก็มีน้อยมาก ทุกคนก็รู้สึกแปลกใหม่มากในเวลานี้เจ้าภาพจัดงานก็มาด้วย"เกิดอะไรขึ้น?" เจ้าหน้าที่ถามหวังหมิ่นจวินชี้ไปที่หวังลี่แล้วพูดว่า "เธอ แอบเข้ามากินดื่ม แถมหาดารามาถ่ายรูปทุกที่""คุณผู้หญิงโปรดแสดงบัตรเชิญของคุณ!" พนักงานพูดกับหวังลี่เพราะวันน
"พี่ชายของฉันชื่อหลินตง!" หวังลี่กระซิบอย่างน้อยใจเล็กน้อย"หลินตง? มีใครชื่อหลินตงบ้างไหม?" เจ้าหน้าที่ถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนมองหน้ากันแล้วพูดว่า "ไม่มี!"เหยาเสวี่ยตกใจเมื่อได้ยินหวังลี่พูดว่าพี่ชายของเธอชื่อหลินตงเป็นหลินตงที่ช่วยฉันเมื่อวานนี้หรือเปล่า?เมื่อเธอกำลังจะพูด หวังลี่ก็พูดอีกครั้ง"พี่ชายของฉันเพิ่งถูกพี่ชายชื่อวางเฉียงพาตัวไป! เขาบอกว่าเขาจะหารือเรื่องธุรกิจ ดูเหมือนจะไปที่ชั้นสามแล้ว"วางเฉียง?ผู้เห็นเหตุการณ์ทุกคนต่างตกตะลึงคนที่ชื่อวางเฉียงในหูเฉิงดูเหมือนจะมีแค่นายน้อยตระกูลวางเท่านั้น?นี่คือบุคคลระดับสูงที่สุดในหูเฉิงพี่ชายของเธอสามารถคุยธุรกิจกับวางเฉียงได้ จะแย่ไปได้ยังไง?พนักงานและเจิงชู่ชิงก็ตื่นตระหนกเล็กน้อยเช่นกันนายน้อยวางไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถหาเรื่องได้นายน้อยวางมีชื่อเสียงในหูเฉิงถ้าเขาคิดว่าคุณเป็นเพื่อน เขาจะปฏิบัติต่อคุณอย่างสุดใจหากเขาคิดว่าคุณเป็นศัตรู เขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกำจัดคุณอย่างแน่นอนมีธุรกิจขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนในหูเฉิงที่ถูกทำลายโดยเขาด้วยวิธีต่าง ๆด
"ฉันไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สอง!" วางเฉียงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เดิมทีเจิงชู่ชิงหัวใจได้แตกสลายอยู่แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"วางเฉียง นายมารังแกคนที่นี่อีกแล้วเหรอ?"เย่หงเดินเข้ามา"คุณเย่ ช่วยผมด้วย! เราเคยร่วมงานกันมาก่อน! ผมชื่อเจิงชู่ชิงจากอสังหาริมทรัพย์เสียงหยุน!"เจิงชู่ชิงเหมือนจับฟางช่วยชีวิตได้ถ้ายังมีใครช่วยเขาในหูเฉิงได้ เย่หงก็เป็นหนึ่งในนั้นแน่นอนในฐานะที่เป็นลูกคนที่สองของตระกูลเย่ เดิมทีเป็นเพียงผู้สืบทอดลำดับที่สองเท่านั้นแต่จู่ ๆ เขาก็พลิกสถานการณ์และก็ทัดเทียมกับพี่ชายของเขา ผู้อาวุโสในครอบครัวก็ไม่แน่ใจเล็กน้อยว่าจะเลือกใครสืบทอดตระกูลเย่ในที่สุดก็ให้เงินก้อนหนึ่งแก่พวกเขาและปล่อยให้พวกเขาพัฒนาอิสระข้างนอกเป็นเวลาสิบปี สิบปีต่อมาใครเก่งกว่าก็เลือกใครเป็นผู้สืบทอดตอนนี้ผ่านไปห้าปีแล้ว ว่ากันว่าเย่หงมีข้อได้เปรียบอย่างมั่นคงแล้ว"เย่หง! ฉันไม่ได้รังแกใครเลย เขารังแกลูกพี่ลูกน้องของน้องหลิน นายคิดว่าเราควรทำยังไง?" วางเฉียงชี้ไปที่หลินตงแล้วพูดแน่นอนว่าเย่หงเห็นหลินตงกำลังกอดหญิงสาวคนหนึ่ง"อ้อ? รังแกลูกพี่ลูกน้องของน้องหล