LOGINShare
บทที่ 496
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 497
"ต่อจากนี้ไปผมหวังว่าพวกคุณจะเร่งฝีเท้าและเร่งความคืบหน้าให้เร็วขึ้น ทุกสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาบริษัทลงทุนตงไหล ไม่สนใจว่าจะใช้เงินไปเท่าไหร่ และไม่จำเป็นต้องรายงานให้ผมทราบ ทำโดยตรงก็พอแล้ว แน่นอนว่าสุดท้ายบริษัทก็จะตรวจสอบบัญชี พวกคุณอย่าทำสิ่งที่คดเคี้ยวเหล่านั้นดีกว่า ผมให้พวกคุณไม่น้อย"เหตุผลที่หลินตงพูดประโยคสุดท้ายนี้เป็นเพราะเมื่อเงินในระบบของเขาถูกคนเหล่านี้ยักยอกไปในทางที่ผิดและไม่ได้ใช้ในทางที่ดี ระบบจะตัดสินว่ามันเป็นการมอบและจะไม่เพิ่มแต้มศักดิ์สิทธิ์ให้ส่วนระบบทำได้อย่างไรหรือใช้อะไรตัดสินหลินตงก็อยากรู้เช่นกัน!!!เพียงแต่ว่ามันถูกกำหนดให้ไม่ได้คำตอบ"ผมหวังว่าจะทำให้บริษัทลงทุนตงไหลเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับโลกโดยเร็วที่สุด บริษัทอื่น ๆ พัฒนามาเพื่อประหยัดต้นทุน แต่ผมไม่เคยให้พวกคุณประหยัด มีแต่จะให้พวกคุณใช้เงินหนัก ๆ เท่ากับให้สิทธิ์พวกคุณใช้เงินอย่างไม่จำกัดแล้ว ถ้าแบบนี้พวกคุณยังทำไม่ดี ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าความสามารถของพวกคุณมีปัญหา""หากมีปัญหาเรื่องความสามารถก็เปลี่ยนคนที่มีความสามารถ สามารถใช้เงิน และสามารถส่งเสริมการพัฒนาของบริษัทได้อย่างรวดเร็ว แล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 498
หลินตงบริษัทลงทุนตงไหลของจิงตู!เขาจัดการประชุมทางวิดีโอนี้โดยจุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อสร้างบริษัทลงทุนตงไหลให้เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับโลกโดยเร็วที่สุดอย่างที่เขาพูดเขาเพียงต้องการให้ทุกคนใช้จ่ายเงินมากขึ้นเพื่อรับแต้มศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น และปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเองโดยเร็วที่สุดแต่เขาไม่สามารถพูดได้อย่างเปิดเผย ไม่เช่นนั้นเขาอาจถูกมองว่าเป็นโรคจิตจึงพูดได้แค่ว่าอยากให้บริษัทเติบโตเร็วหน่อย บริษัทจะเติบโตก็ย่อมต้องใช้เงินและเขาพูดอย่างชัดเจนว่าทุกคนมีสิทธิที่จะใช้จ่ายเงินได้ไม่จำกัดเขารู้สึกว่าคนเหล่านี้น่าจะเข้าใจหลินตงประชุมเสร็จและจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ทั้งบริษัทลงทุนตงไหลอาจกล่าวได้ว่าตกอยู่ในภาวะสับสนวุ่นวายเจ้านายขีดเส้นตายไว้ครึ่งเดือน ผ่านไปครึ่งเดือนก็จะเช็กผลงานของทุกคน ถ้าไม่ได้มาตรฐานก็ต้องเปลี่ยนคน ซึ่งไม่ใช่เรื่องเล่น ๆผู้รับผิดชอบของแต่ละเขตและแต่ละโครงการเป็นผู้นำในการทำโอทีแม้ว่าหลินตงต้องการใช้เงินเท่านั้นและไม่ต้องการเห็นผลลัพธ์ใด ๆ เลย แต่ทุกคนไม่ได้คิดอย่างนั้นน่าจะกล่าวว่าไม่มีคนปกติจะคิดเช่นนั้นเจ้านายคนไหนที่ยอมให้คุณใช้จ่ายเงิน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 499
สิ่งนี้ทำให้หลินตงเบิกบานใจเห็นว่ายอดใกล้หมื่นเข้ามาเรื่อย ๆคงจะเป็นการโกหกถ้าจะบอกว่าไม่ตื่นเต้นเลยผู้พิทักษ์ระดับเทพ!!!มันเป็นขอบเขตที่หลายคนใฝ่ฝัน แต่เขากำลังจะไปถึงมันในเวลาเพียงไม่กี่เดือนต้องรู้ว่าเขาเพิ่งเข้ามาสัมผัสกับศิลปะการต่อสู้เมื่อไม่กี่เดือนก่อน และตอนนี้ผ่านไปเพียงห้าเดือนเท่านั้น เขาก็กำลังจะก้าวเข้าสู่จุดสูงสุดของโลกและกลายเป็นผู้พิทักษ์ระดับเทพนี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและเป็นประวัติการณ์อย่างแน่นอนแน่นอนว่าการขยายตัวอย่างบ้าคลั่งของบริษัทลงทุนตงไหลได้นำไปสู่ปัญหามากมายเช่นกันหลินตงได้รับโทรศัพท์มากมายจากผู้ที่รับผิดชอบ ยกเว้นเมืองหมอตูที่เขาเคยวางอำนาจและเมืองที่จูเก่อชางโฉงเคยช่วยพูด ในเมืองอื่นก็มีการต่อต้านอยู่บ้างแม้แต่จิงตูก็ไม่มีข้อยกเว้นเฉินฮุยก็พบกับการต่อต้านครั้งใหญ่เช่นกันแต่หลินตงให้พวกเขาอยู่ห่าง ๆ ไว้ก่อน รอให้เขามีเวลาค่อยจัดการสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือจัดการกับเรื่องของซ่งซือหมินให้เรียบร้อยก่อนค่อยว่ากันซ่งเจียโทรหาเขาเกือบทุกวัน บอกเขาว่าอย่าไปไกลเพราะสมุนไพรจะรวบรวมครบในไม่ช้าส่วนซ่งซือหมินจะอยู่ต่อไปได้อีกสอง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 500
หลินตงออกจากบ้านของยุนซีกวนเหม่ยหลิงวางตะเกียบลง"เกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณสองคน? ปล่อยหลินตงไปแบบนี้เลย? ก็ไม่ถามเขาว่าไปทำอะไร? ยุนจงไห่ คุณก็ด้วย! ยุนซีไม่รู้เรื่อง คุณก็ไม่รู้เรื่องเหรอ? หลายวันมานี้หลินตงมักจะรับโทรศัพท์ลับหลังเรา ตอนนี้ยิ่งรับโทรศัพท์ก็รีบจากไป เห็นได้ชัดว่ามีปัญหา" กวนเหม่ยหลิงพูดอย่างก้าวร้าว"แล้วคุณทำไมไม่ถามล่ะ?" ยุนจงไห่ถาม"ฉัน..." กวนเหม่ยหลิงไม่รู้จะตอบอย่างไรสักพักตัวตนและภูมิหลังในปัจจุบันของหลินตง ไม่อนุญาตให้เธอพูดกับหลินตงด้วยน้ำเสียงตั้งคำถามเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแต่ในฐานะแม่ยายในอนาคตของหลินตง เห็นหลินตงลูกเขยผู้ร่ำรวยคนนี้ดูเหมือนจะยุ่งวุ่นวายอยู่ข้างนอก เธอก็ทนไม่ไหวเล็กน้อยกลัวลึก ๆ ว่าลูกสาวตัวเองจะถูกคนอื่นแย่งไปผู้ชายที่หล่อเหลาและร่ำรวยอย่างหลินตง เป็นคนที่ดีที่สุดในบรรดาคนที่ดีในสังคมปัจจุบันนี้ หญิงสาวที่เคยติดต่อกับเขา คาดว่าคงไม่มีใครนิ่งนอนใจและไม่อยากจับเขาไว้ในมือ"แม่! หลินตงเขาไม่ใช่คนแบบนั้น ต้องมีเรื่องเร่งด่วนแน่ถึงเป็นแบบนี้ แม่อย่าคิดมากเลย" ยุนซีกล่าว"เธอยังช่วยเขาพูดอีก เธอรู้ไหมว่าเขาทำอะไรข้างนอก? อยู่บ้านก็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 501
เธอสามารถบอกกวนเหม่ยหลิงได้ไหมว่าเธอและหลินตงยังไม่ได้ไปถึงขั้นนั้นเลยทั้งคู่ไม่เคยจูบกันด้วยซ้ำมากสุดก็แค่จับมือกันกอดกันเท่านั้นเองเธอก็ไม่รู้ว่าหลินตงคิดยังไงเหมือนกันแต่เรื่องแบบนี้เธอที่เป็นผู้หญิงเริ่มก่อนคงไม่ได้มั้ง?ยุนจงไห่ไม่สามารถฟังอีกต่อไปและพูดว่า "ทำไมยิ่งพูดยิ่งไร้สาระ? ยุนซีพึ่งอายุเท่าไหร่เอง? นี่คือสิ่งที่คนเป็นแม่ควรพูดเหรอ? คนอื่นสอนลูกสาวตัวเองว่าควรปกป้องตัวเองอย่างไร คุณกลับดีคิดแต่หาวิธีผลักลูกสาวตัวเองออกไปอย่างไร"กวนเหม่ยหลิงได้ยินก็ไม่ทนแล้วยืนขึ้นเถียงว่า "ยุนจงไห่ นี่ยังไม่ใช่เรื่องดีที่คุณทำเหรอ? ลูกสาวอยู่กับหลินตงตั้งแต่มัธยมปลายนี่ก็โทษฉันเหรอ? ตอนนั้นทำไมคุณไม่บอกว่าให้เธอปกป้องตัวเองให้ดี? ตอนนี้เพิ่งพูดมันสายเกินไปหรือเปล่า? นี่ฉันก็ไม่ได้ทำเพื่อลูกสาวเหรอ? ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเธอ ถ้าเลิกกับหลินตง เธอจะชอบคนอื่นได้เหรอ? ไม่แน่อาจจะทำเรื่องอะไรออกมาก็ได้ ถึงตอนนั้นคุณเสียใจก็ไม่ทันแล้ว"ยุนจงไห่ถูกกวนเหม่ยหลิงเถียงจนพูดไม่ออกคิดในใจว่าคุณเองก็คงไม่ชอบคนอื่นให้เป็นลูกเขยแล้วมั้ง!แต่คำพูดนี้เขาไม่สามารถพูดออกมาได้และในตอนนั้นเขาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 502
หลินตงรีบไปหาซ่งซือหมิน เขายังไม่รู้ความคิดของกวนเหม่ยหลิง ไม่เช่นนั้นเขาจะยกนิ้วให้กวนเหม่ยหลิง และชมเธอหลายประโยคแน่นอนแม่ยายคนนี้น่าสนใจมาก!!!หลินตงเป็นผู้ชายธรรมดากำลังจะเรียนจบเพื่อนร่วมชั้นหลายคนอาศัยอยู่กับแฟนแล้วตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเขาก็อิจฉาริษยาเหมือนกันตอนที่เขาคบกับเจียงซาน เขาก็เคยเสนอหลายครั้งว่าอยากเช่าบ้านอยู่ข้างนอก แต่ก็ถูกเจียงซานปฏิเสธอย่างไร้ความปราณีในเมื่อตอนนี้คบกับยุนซีแล้ว และยังได้รับการยอมรับจากพ่อแม่แล้วเขาจะไม่ต้องการทำอะไรกับยุนซีเหรอ?ในใจต้องอยากมากแน่ ๆด้วยนิสัยของยุนซีที่ติดหลินตงมาก หลินตงแค่เอ่ยปาก เธอจะไม่ปฏิเสธแน่นอนเพียงแต่หลินตงไม่ต้องการทำลายภาพลักษณ์ของตัวเองในใจของยุนซีนอกจากนี้ยังมีความกลัวว่ายุนซีจะผ่านด่านพ่อแม่ของเธอได้ยากเพราะโดยปกติแล้ว ยุนซียังเป็นนักศึกษา กวนเหม่ยหลิงต้องให้เธอปกป้องตัวเองตอนออกไปข้างนอกแน่ ๆหลินตงไม่อยากให้ยุนซีตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถึงเวลานั้นทั้งไม่สามารถปฏิเสธตัวเองได้และยังไม่สามารถขัดขืนคำสั่งแม่ของเธอได้ดังนั้นเขาและยุนซีจึงปฏิบัติต่อกันด้วยความเคารพมาโดยตลอด แล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 503
ซ่งเจียพาหลินตงไปที่อีกห้องหนึ่งตรงกลางห้องมีโต๊ะกลมขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ด้านบนมีกล่องไม้จันทน์วางอยู่มากมายข้างในน่าจะเป็นสมุนไพรหลินตงก้าวไปข้างหน้าและหยิบกล่องไม้จันทน์ขึ้นมาหนึ่งกล่อง หลังจากเปิดมัน กลิ่นหอมที่เรียบง่ายและสดชื่นก็ปะทะหน้าทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขเมื่อได้กลิ่นยังไม่ทันได้ดูอย่างละเอียด หลินตงก็รู้ว่านี่เป็นสมบัติที่หายากแน่นอนเห็นเพียงโสมอันหนึ่งนอนเงียบ ๆ อยู่ในกล่องหนากว่านิ้วหัวแม่มือไม่มาก หนวดรากเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนอยู่ข้าง ๆ เต็มไปหมด อย่างน้อยก็มีหลายร้อยเส้นหลินตงใช้การแพทย์แผนโบราณต้าเซี่ย และเริ่มสังเกตโสมในกล่องที่มืออย่างละเอียดเริ่มจากรูปทรง กลิ่น...สุดท้ายใช้มือบิดหนวดรากเล็ก ๆ เบา ๆ เข้าปากชิมดู"หลินตง เป็นยังไงบ้าง?" ซ่งเจียถามอย่างกังวลจากด้านข้างเธอกลัวว่าหลินตงจะบอกว่าไม่ได้สมุนไพรเหล่านี้เป็นสิ่งที่คุณปู่ฉู่หามาด้วยความยากลำบากอย่างยิ่งหากไม่ได้ผลก็จะต้องใช้เวลามากในการตามหาอีกครั้ง สุขภาพของปู่ทวดก็แย่ลงเรื่อย ๆ และไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนช่วงนี้เธอกังวลทุกวันกลัวว่าตื่นเช้ามาจะพบว่าปู่ทวดไม่อยู่แล้ว"
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 504
ต้าเซี่ย จิงตูตระกูลมู่หรงวันนี้เป็นวันดีของตระกูลมู่หรงเพราะมู่หรงฉิงเกอคุณหนูของตระกูลมู่หรงที่หายตัวไปเป็นเวลาสิบปีกลับมาแล้วนี่คือคนที่สร้างความวุ่นวายในจิงตูเมื่อสิบปีก่อนใครบ้างจะไม่รู้ว่าทายาทสองคนของตระกูลเศรษฐีอันดับต้น ๆ ในจิงตู จ้าวซือเต้าจากตระกูลจ้าวและจูเก่อชางโฉงจากตระกูลจูเก่อเดิมเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่สุดท้ายก็กลายเป็นศัตรูกันเพราะมู่หรงฉิงเกอและคนที่เคยเห็นมู่หรงฉิงเกอใช้เพียงสี่คำเพื่อบรรยายเธอ"งดงามอลังการ!!!"ผู้หญิงที่ปรากฏตัวในจิงตูเหมือนดาวหางเมื่อสิบปีก่อนได้บดบังผู้หญิงรุ่นใหม่ทุกคนในจิงตูในเวลานั้นหลังจากที่หายไปนานนับสิบปีตอนนี้เธอปรากฏตัวอีกครั้งการกลับมาของมู่หรงฉิงเกอในครั้งนี้ก็ไม่ได้หลบซ่อน ทุกตระกูลที่มีหน้ามีตาในจิงตูรู้กันหมดว่ามู่หรงฉิงเกอกลับมาแล้วทุกคนคิดว่าเธอกลับมาเพื่อทำตามพันธสัญญาสิบปีที่กำหนดไว้เมื่อสิบปีก่อนต้าเซี่ยกำลังจะเกิดพายุอีกครั้งการปะทะกันระหว่างจ้าวซือเต้าจากตระกูลจ้าวและจูเก่อชางโฉงจากตระกูลจูเก่อจะทำให้เกิดประกายไฟแบบไหน?ทุกคนต่างรอคอยผู้ชนะจะเป็นอันดับหนึ่งในกลุ่มคนรุ่นใหม่ของต้าเซี่ย การพัฒนาในอนาค
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
